Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

dūris

  • 1 Duris

    Duris, is, m., a Greek author, of Samos, Cic. Att. 6, 1, 18; Plin. 7, 2, 2, § 30 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Duris

  • 2 dūris

    Lietuvių-Anglų žodynas > dūris

  • 3 dūris

    укол; стежок

    Lietuvių—rusų kalbų žodynas > dūris

  • 4 Gaudet patientia duris

    долготерпение торжествует

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Gaudet patientia duris

  • 5 Gaudet patientia duris

    лат. долготерпение торжествует

    Англо-русский универсальный дополнительный практический переводческий словарь И. Мостицкого > Gaudet patientia duris

  • 6 стежок

    dūris (2)

    Русско-литовский словарь > стежок

  • 7 relabor

    rĕlābor, lābi, lapsus sum    - dép. intr. [st2]1 [-] couler en arrière, refluer. [st2]2 [-] rentrer dans son lit (en parl. d'un fleuve). [st2]3 [-] glisser en arrière, rétrograder, tomber, disparaître. [st2]4 [-] revenir à.    - in Aristippi praecepta relabor, Hor. Ep. 1, 1, 18: j'en reviens aux principes d'Aristippe.    - saetosa duris exuere pellibus laboriosi remiges Ulixei volente Circa membra; tunc mens et sonus relapsus, Hor. Epode, 17, 18: les rameurs du malheureux Ulysse, avec le consentement de Circé, dépouillèrent leur corps de la dure peau couverte de soies qui les revêtait; ils recouvrèrent alors l'intelligence et la parole.
    * * *
    rĕlābor, lābi, lapsus sum    - dép. intr. [st2]1 [-] couler en arrière, refluer. [st2]2 [-] rentrer dans son lit (en parl. d'un fleuve). [st2]3 [-] glisser en arrière, rétrograder, tomber, disparaître. [st2]4 [-] revenir à.    - in Aristippi praecepta relabor, Hor. Ep. 1, 1, 18: j'en reviens aux principes d'Aristippe.    - saetosa duris exuere pellibus laboriosi remiges Ulixei volente Circa membra; tunc mens et sonus relapsus, Hor. Epode, 17, 18: les rameurs du malheureux Ulysse, avec le consentement de Circé, dépouillèrent leur corps de la dure peau couverte de soies qui les revêtait; ils recouvrèrent alors l'intelligence et la parole.
    * * *
        Relabor, pen. prod. relaberis, pen. corr. relapsus sum, relabi, Verbum deponens. Ouid. Retomber, Recheoir.
    \
        Relabuntur riui montibus arduis. Horat. Recoulent et retournent contremont aux haultes montaignes, desquelles ils sont descenduz.

    Dictionarium latinogallicum > relabor

  • 8 སྒོ་འཇུག་པ་

    [sgo 'jug pa]
    užkabinti duris; uždaryti duris.

    Tibeto-lietuvių žodynas > སྒོ་འཇུག་པ་

  • 9 lupata

    lŭpātus, a, um, adj. [id.], furnished with wolf's teeth, i. e. iron prickles shaped like a wolf's teeth.
    I.
    Adj.:

    Gallia nec lupatis Temperet ora frenis,

    curbs studded with jagged points, Hor. C. 1, 8, 6. —
    II.
    Subst. (sc. freni or frena): lŭpāti, ōrum, m., and lŭpāta, ōrum, n., a curb armed with sharp teeth:

    equus adeo sprevit lupatos, ut, etc.,

    Sol. 45:

    duris parere lupatis,

    Verg. G. 3, 208:

    asper equus duris contunditur ora lupatis,

    Ov. Am. 1, 2, 15:

    aurea lupata,

    Mart. 1, 105, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > lupata

  • 10 lupati

    lŭpātus, a, um, adj. [id.], furnished with wolf's teeth, i. e. iron prickles shaped like a wolf's teeth.
    I.
    Adj.:

    Gallia nec lupatis Temperet ora frenis,

    curbs studded with jagged points, Hor. C. 1, 8, 6. —
    II.
    Subst. (sc. freni or frena): lŭpāti, ōrum, m., and lŭpāta, ōrum, n., a curb armed with sharp teeth:

    equus adeo sprevit lupatos, ut, etc.,

    Sol. 45:

    duris parere lupatis,

    Verg. G. 3, 208:

    asper equus duris contunditur ora lupatis,

    Ov. Am. 1, 2, 15:

    aurea lupata,

    Mart. 1, 105, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > lupati

  • 11 lupatus

    lŭpātus, a, um, adj. [id.], furnished with wolf's teeth, i. e. iron prickles shaped like a wolf's teeth.
    I.
    Adj.:

    Gallia nec lupatis Temperet ora frenis,

    curbs studded with jagged points, Hor. C. 1, 8, 6. —
    II.
    Subst. (sc. freni or frena): lŭpāti, ōrum, m., and lŭpāta, ōrum, n., a curb armed with sharp teeth:

    equus adeo sprevit lupatos, ut, etc.,

    Sol. 45:

    duris parere lupatis,

    Verg. G. 3, 208:

    asper equus duris contunditur ora lupatis,

    Ov. Am. 1, 2, 15:

    aurea lupata,

    Mart. 1, 105, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > lupatus

  • 12 affrango

    af-frango ( affringo), frēgī, frāctum, ere
    1) ломать, разбивать
    a. aliquid alicui rei — ломать что-л. обо что-л. ( duris postibus ungues St)

    Латинско-русский словарь > affrango

  • 13 haereo

    haesī, haesum, ēre
    1) виснуть, висеть, прилипать, льнуть, быть связанным (скреплённым), застревать, быть прикреплённым (ad aliquam rem, реже alicui rei или aliquā re)
    h. latĕri V — застрять в боку, но тж. PJ, Just, Amm не отставать (от кого-л.), постоянно сопровождать (кого-л.)
    mōra haerentia in duris rubetis O — ягоды, висящие на колючих кустах
    haeret pede pes V — (сражаются) нога к ноге, т. е. врукопашную
    valĭdis radicibus h. Lcnпрочно укорениться
    oculis et pectori h. T — целовать в глаза, прильнув к груди
    osculo alicujus h. L — целовать кого-л.
    2)
    а) всё время находиться, пребывать, оставаться (Athenis Ter; circa muros urbis QC); запечатлеваться, сохраняться (in memoriā C; adulatorum sermo diutius haeret, quam auditur Sen)
    б) не отступать, неотступно следовать (in aliquo, in aliquā re, реже alicui rei и aliquā re)
    h. (in) tergis или tergo alicujus QC, T, L — преследовать кого-л. по пятам
    3) останавливаться в неподвижности, (о)цепенеть (terrĭtus haeret V; lingua metu haeret Ter); прекращаться, угасать ( amor haesit O)
    4) быть в недоумении, колебаться (h. inter cupiditatem pudoremque QC)
    haereo, quid dicam Ter — не знаю, что сказать

    Латинско-русский словарь > haereo

  • 14 horreo

    uī, —, ēre
    1) торчать кверху, топорщиться, щетиниться, стоять дыбом (comae horrent O; horret seges aristis V)
    2) коченеть, быть холодным ( terra horret C); содрогаться, дрожать
    4) приходить в ужас, бояться, страшиться (crudelitatem alicujus Cs; progrĕdi C). — см. тж. horrendus и horrens

    Латинско-русский словарь > horreo

  • 15 subvectio

    Латинско-русский словарь > subvectio

  • 16 Labor omnia vincit improbus

    Все побеждает упорный труд.
    В такой форме приводит эти слова Макробий, ученый V века ("Сатурналии", V, 16, 7), в числе тех мест Вергилия, которые "у всех на Устах как поговорки". В самом тексте Вергилия ("Георгики", I, 145) сказано не vincit "побеждает", а vicit "победил", так как эти слова следуют за описанием постепенного развития материальной культуры и, таким образом, имеют смысл не общего суждения, а констатации факта.
    Túrn ferrí rigor, átqu(e) argútae lámina sérrae
    Tám variáe venér(e) artés; labor ómnia vícit
    Ímprobus ét durís urgéns in rébus egéstas.
    Твердость железа нашли, пилы визгливые зубья;
    Ибо вначале бревно кололи колкое клином;
    Разные тут мастерства возникли; труд же упорный
    Все победил, да нужда, что гнетет в обстоятельствах жестких,
    (Перевод С. Шервинского)
    Да, много работает немка! Много работает и немец. С этой стороны он может служить образчиком для других народов. Неутомимая, черная работа, labor improbus - такова сфера, стихия немца. (Г. А. Джаншиев, В Европе.)
    Labor omnia vincit improbus: Таким должен быть девиз каждого труженика, и, может быть, терпение и труд в конце концов создадут схожий портрет преподобного Фрэнсиса Эйрбина. (Энтони Троллоп, Барчестерские башни.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Labor omnia vincit improbus

  • 17 cautes

    cautēs u. cōtēs, is, f. (Plur. cautēs u. cōtēs, ium, f., vgl. lettisch schkaute, Kante), der spitze Fels, das Riff, a) Form cautes: cautes celsae, Enn. fr.; cautes cavatae, Apul.: saxa et cautes timere (v. Schiffer), Caes.: duris cautibus horrens Caucasus, Verg.: fluctus cautibus illisi, Amm.: scopuli cautium, Klippen der Felsschluchten, Sen. nat. qu. 4, 2, 5: continua, durch fortgesetzte Steinbildung, Plin. (s. bullātio): Nomin. Sing. cautes, Tibull. 2, 4, 9, cautis, Prud. perist. 10, 701. – b) Schreibung cotes (Plur.): scrupulosae cotes, Cic. Tusc. 4, 33: durae cotes, Verg. ecl. 8, 43. Prop. 1, 3, 4: inviae cotes, Curt. 6, 6 (23), 26: saxa cotesque, Curt. 4, 6 (26), 8, saxa et cotes, Curt. 5, 3 (10), 8: lubrica saxa et inviae cotes, Curt. 8, 11 (41), 23.

    lateinisch-deutsches > cautes

  • 18 contundo

    con-tundo, tudī, tūsum, ere, zusammen- od. einstoßen = zerstoßen, I) im engern Sinne: a) mit einem Stößel in kleine Teile zerstoßen, zerklopfen, zermalmen, teneras arundinum radices, Caes.: ficum aridam, Cels. – m. Dat. (wem? für wen?), messoribus allia serpyllumque, Verg. – m. Abl. (mit), albae spinae radices ferreis pilis, Col. – m. cum u. Abl., contusae cum testis suis cochleae, Cels.: piper cum ficu contusum, Cels. – m. in u. Abl., c. thymum in pila, Varr. – m. ex (von aus = in) u. Abl., sinapis, cardamomi, resinae, singulorum p. X. VIII., quae ex leni vino contunduntur, Cels. – m. in... usque u. Akk., caro magnorum piscium in sole siccata et in pollinem usque contusa, Mela. – b) mit der Hand breitdrücken, einquetschen, nares a fronte resimas (Riese remissas) contudit, Ov. met. 14, 96.

    II) im weitern Sinne = durch häufige Stöße, Schläge beschädigen usw., wie unser zerstoßen (zuschanden stoßen), zerklopfen, zerbleuen, zerschlagen, zerquetschen, zerschellen, 1) eig.: alcis manus, Cic.: pedes, Plin.: faciem, Cels.: verenda, Plin. ep.: collum (v. Stier), Col.: so auch collum in opere, Col.: contusae aures, gequetschte, Plin. – si quis contusus est, eine Quetschung erhalten hat, Cels.: contusi ac debilitati inter saxa rupesque, Liv. – alqm fustibus, pugnis, Plaut.: anum saxis, Hor.: planā palmā faciem (sich das G.), Iuven. – v. lebl. Subjj., grando contudit vites, Hor.: hasta hebeti pectus tantummodo contudit ictu, Ov.: im Passiv, classis victa, fusa, contusa (zerschellt) fugataque est, Inscr. bei Liv.: pugiles caestibus contusi, Cic.: flos nullo contusus aratro, Catull. – poet. m. Acc. der nähern Best. (= an), asper equus duris ora contunditur lupatis, Ov.: contusus ora saxi pondere, Val. Max. – Partiz. subst., α) contūsī, ōrum, m., Gequetschte (mediz. t. t.) Plin. 25, 98. – β) contūsum, ī, n., die Quetschung, die Kontusion (mediz. t. t.), Cels. 5, 28, 14 p. 217, 21 D. Scrib. 209: Plur., Plin. 29, 141.

    2) übtr.: a) übh., an physischer Kraft mürbe machen, lähmen, der Spannkraft berauben, v. lebl. Subjj., postquam illi iusta cheragra contudit articulos, Hor.: corpora magno contusa labore, Lucr. – b) an milit., polit., geistiger u. moral. Kraft lähmen, dämpfen, niederdrücken, brechen, zuschanden (zunichte) machen od. werden lassen, ferocem victoriā Hannibalem, abklopfen, Liv.: populos feroces, Verg.: Romanorum vires proelio, Val. Max.: victoriis opes Carthaginis, Val. Max.; vgl. in Numidia nostrae opes contusae hostiumque auctae erant, Sall. – u. c. incendium belli Punici secundi, Cic.: Pacori manus contudit impetus nostros, Hor. – u. c. animum, sich bezwingen, Cic.: prius animos hostium quam arma, Val. Max.: animos feros placidā arte, Ov.: ferociam hostis, Liv.: audaciam alcis c. et frangere, Cic.: calumniam stultitiamque alcis obterere ac c., Cic.: c. insolentiam hominum, Sen.: facta Talthybii, Plaut.: minas, Hor. – v. lebl. Subjj., contudit ingenium longa patientia laborum, Ov.: eadem mala, quibus ingenia nostra hebetata, fracta, contusa sunt, Plin. ep.: is labor urbano militi insolitus contundit animos, Tac.: maeror contundit mentes, abicit, contrahit, Sen. – / Perf. contūdit gemessen bei Enn. ann. 449; vgl. Prisc. 10, 26. – Partiz. Perf. gew. contusus; aber auch contunsus, Plin. 21, 174 u. ö. Spart. Carac. 11, 3. Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 3. S. 552 u. 553.

    lateinisch-deutsches > contundo

  • 19 crepito

    crepito, āvī, ātum, āre (Frequ. v. crepo), v. jedem kurz abgebrochenen Schall, deutsch je nach dem Zusammenhange klappern, knattern, knarren, knurren, knallen, klatschen; knistern, knittern, knirschen, klirren, schwirren; knacken, krachen, dröhnen; rasseln, prasseln; rauschen, sausen, brausen; plätschern; schmatzen, schnalzen, v. metallenen Ggstdn., crepitantia arma, Ov.: necdum impositos duris crepitare (dröhnen) incudibus enses, Verg.: sic leni crepitabat bractea vento, knisterte, Verg.: u. von dem, was von Metall rauscht usw., fulvo rami crepitantes auro, Ov.: cum vaginae catellis, baltea laminis crepitent, Plin. – v. musikal. Instrum., Curetum aera crepitantia, Verg.: sonitus cymbalorum magno fragore crepitantium, Mela: sistrum crepitans, Prop. – von Blättern, folia inter se crepitantia, Plin. – vom Feuer u. v. Ggstdn. im Feuer, flamma crepitans, Lucr.: ardentes stipulae crepitantis acervi, Ov.; vgl. ex flagrante ligno carbo cum crepitu exspuitur (wird ausgesprüht), Plin.: Agrigentinum salem, cum (fuerit admotus) ipsi aquae, velut in igne crepitare, Augustin. de civ. dei 21, 5, 1; vgl. 21, 7, 1. – v. Wind, Hagel, Hagelwetter, grando sine ullo habitatoris incommodo crepitat ac solvitur, Sen.: multa in tectis crepitans salit horrida grando, Verg.: lenis crepitans auster, Verg.: multā grandine nimbi culminibus crepitant, Verg. – vom Wasser, crepitantes undae, Verg.: lymphae leviter crepitantes, Prop. – von Teilen des menschl. u. tier. Körpers, ubi satur sum, nulla (intestina) crepitant, knurren, Plaut.: pluribus osculis collisa labra crepitabant, Petron.: duro crepitant sub vulnere malae, Verg.: maesto similem ora dedere sonum tenui crepitantia rostro, Ov.: ipsa sibi plaudat crepitante (klappernden) ciconia rostro, Ov.: squamae crepitantes (der Schlange), Ov. – v. Menschen, mit den Zähnen, quia clare crepito dentibus, klappere (v. Kauenden), Plaut.: u. von personif. Lebl., crepitans dentibus algor, Lucr.

    lateinisch-deutsches > crepito

  • 20 crusta

    crūsta, ae, f. (verwandt mit crūdus, cruor), die Kruste, d.i. die harte, trockene Oberfläche eines sonst weichen Körpers, deutsch zuweilen auch Borke, Rinde, Schale, Schicht, a) übh.: α) an lebl. Ggstdn.: aquae decoctae crassis obducunt vasa crustis, Plin.: crustae si occupent intus vasa, Plin. – mollis luti concrescere crustas, Lucr.: limus interdum in crustam indurescit, Frontin.: ita suscitantur in ea structura crustae, duae frontium (der Futtermauern) et una media farturae (der Füllung), Vitr. – crustā teguntur glandes, cute uvae, Plin.: caryotae (Datteln) assiduo vapore torrente crustam verius quam cutem inducunt, Plin.: concrescunt subitae currenti in flumine crustae (Eiskrusten, Eisrinden), Verg.: crustis pruinarum diffractis, Eisdecke, Amm. – v. Diamant, friari in parvas crustas, Plin. – v. Marienglas (lapis specularis), findi in tenues crustas (Lagen), Plin. – β) an Tieren: sunt autem tria genera piscium, primum quae mollia appellantur, dein contecta crustis tenuibus, postremo testis conclusa duris, Plin.: locustae crustā fragili muniuntur, Plin. – b) die Erdkruste, härtere obere Erdschicht, omnis umor intra primam crustam (terrae) consumitur, Sen.: si ex fundo tuo crusta lapsa est in meum fundum, ICt.: si crusta iam cum terra mea coaluit, ICt. – c) die Kruste, Rinde des Backwerks, cr. pultis, Varro LL.: cr. panis (Ggstz. mollia panis), Plin.: cr. panis rustici, Plin.: cr. inferior, Plin. – d) (als mediz. t. t.) die verhärtete Oberfläche der Geschwüre, der Schorf (griech. εσχάρα), cr. alba, Scrib.: cr. matura, Cels. – crustae cadunt, decĭdunt, Cels.: ubi crusta ex auricula procidit, Cels. – si crusta est, Cels.: sin ea ulcera plures crustas habent, Cels.: inducere crustam (von Heilmitteln), Cels.: crusta qualis super ulcera innascitur, Cels.: sive ex medicamentis sive ex ferro crustae occalluerint, Cels.: resolvere crustas od. crustas a vivo (von Mitteln), Cels.: donec resolvuntur (sich ablösen) crustae, Cels. – e) ( als t. t. der Kunst) die eingelegte Arbeit, α) die Stukkaturarbeit (Stuckarbeit) und Musivarbeit an Wänden und Fußböden, auch die einzelne Musivtafel, -platte, crustae parietum, Plin.: crustae marmoreae, Vitr. u. ICt.: tenues crustae, et ipsā quā secantur laminā graciliores, Sen.: vermiculatae ad effigies rerum et animalium crustae, Plin.: crustae Numidicae (aus numidischem [weißem und purpurrotem] Marmor, zB. Alexandrina marmora Numidicis crustis distincta sunt), Sen. de ben. 4, 6, 2. – secare marmor in crustas, Plin.: parietes crustā marmoris operire totos domus suae, Plin.: excīdere crustas parietum od. crustas veteribus parietibus, Plin. u. Vitr. – β) die dünnen furnierartigen Platten oder Steifen mit und ohne zälierte Arbeit, die an Gefäße von Gold oder Silber an- und herumgelegt wurden, halberhabene Arbeit, halberhabener Zierat, Basrelief (ital. riporto di basso relievo, verschieden von emblema, w. s.), cymbia argentea aureis crustis illigata, Paul. dig. 34, 2, 32. § 1: omnia (vasa, argentum caelatum) deferuntur; quae probarant, iis crustae aut emblemata detrahebantur, Cic. Verr. 4, 52: meton., capaces Heliadum crustae, Becher mit Basreliefs aus Bernstein, Iuven. 5, 38. – bildl., non est ista solida et sincera felicitas; crusta est et quidem tenuis, ist Außenwerk, äußerlicher Schein, Sen. de prov. 6, 4.

    lateinisch-deutsches > crusta

См. также в других словарях:

  • dūris — statusas T sritis Kūno kultūra ir sportas apibrėžtis Fechtavimosi technikos veiksmas – tikslus ir aiškus fechtuotojo kūno palietimas kurio nors fechtavimosi ginklo geležtės smaigaliu. Taisyklingai atliktas dūris yra tikras – įskaitomas.… …   Sporto terminų žodynas

  • Duris — Duris, griechischer Historiker aus Samos, lebte um 300 v. Chr. u. schr. Ίστορίαι od. Ἑλληνικά (Geschichte Griechenlands u. Italiens von Philippos d. Gr. bis Demetrios Poliorketes) u. Μακεδονικά; seine jetzt verlorenen Schriften werden oft von… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Duris — von Samos, griech. Geschichtschreiber, Schüler des Theophrast, in der ersten Hälfte des 3. Jahrh. v. Chr., Tyrann seiner Vaterstadt, verfaßte eine umfangreiche Geschichte der griechisch makedonischen Zeit von 370 bis mindestens 281, eine… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Duris — Duris,   griechischer Vasenmaler, tätig in Athen um 500 470 v. Chr.; etwa 30 Vasen tragen seine Signatur. Er bemalte allein etwa 250 Schalen im strengen rotfigurigen Stil, auch Lekythen u. a., behandelte zum Teil ungewöhnliche Themen (Schale mit… …   Universal-Lexikon

  • DURIS — Samius, Historicus exactus Ciceroni l. 6. ad Att. ep. 1. scripsit de Tragoedia, historiam Macedonicam, de Agathocle Syrac. etc. Plin. l. 8. c. 40. l. 34. c. 8. et l. 36. c. 12. Strabo l. 1. Clemens 1. Strom. Voss. de Hist. Gr. l. 1 c. 15. qui… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Duris — Thetis und Peleus auf einer Schale, um 490 v. Chr., Paris, Cabinet des Médailles Inv. 539 …   Deutsch Wikipedia

  • Duris — Romain Duris Romain Duris Naissance 28 mai 1974 Paris Nationalité(s) …   Wikipédia en Français

  • dūris — dū̃ris sm. (2) K; SD366 1. Grd dūrimas: Adatos, ylos dū̃ris, kur įdūrė J. Smarkus brolio buvo dū̃ris J. Ne tiek dū̃rio, kiek riksmo Alk. Dū̃ris su ragotine KII7. Briedis gavo antrą dūrį PP14. Ūmai gavo jis nuo tojo [jaučio] vieną baisingą dūrį į… …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • Duris of Samos — (Greek Δοῦρις); probably born around 350 BC; died after 281 BC) was a Greek historian and was at some period tyrant of Samos. Contents 1 Personal and political life 2 Writings 2.1 …   Wikipedia

  • Duris de Samos — Saltar a navegación, búsqueda Duris de Samos, historiador griego, descendiente de Alcibíades según su propio testimonio y el de Plutarco,[1] nació hacia el 340 a. C. y murió en 270 a. C.[2] Según parece, nació y pasó sus… …   Wikipedia Español

  • Duris Maxwell — (born June 15, 1946), also known as Ted Lewis, is a Canadian drummer who has played with many bands, including Bobby Taylor the Vancouvers, Powder Blues Band, Doucette, The Temptations, Jefferson Airplane, and Skylark. He has also played on the… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»