-
1 diduco
dīdūco, ĕre, duxi, ductum [dis + duco] - tr. - [st1]1 [-] conduire en différents endroits, séparer, écarter, partager ou étendre, dilater, allonger. - ventus nubes diducit, Lucr. 6, 215: le vent divise les nuages. - diducere rictum auditoris risu, Hor. S. 1, 10, 7: faire que l'auditeur ait la bouche distendue par le rire. - intervalla aut contrahere aut diducere, Cic. Ac. 2, 19: resserrer ou allonger les intervalles. - rivis diduci, Cic. de Or. 3, 21: se séparer en divers ruisseaux (in rivos Quint. 5, 13, 13). - diductis nostris paulatim navibus, Caes. BC. 2, 6, 2: nos vaisseaux s'étant peu à peu éloignés les uns des autres. - diducere digitos, Cic. Or. 113: écarter les doigts. - diducere oculum, Cels. 7, 7, 4: ouvrir un oeil. - diducere os, Plin. 32, 4, 14, § 36: ouvrir la bouche. - arva et urbes litore diductae, Virg. En. 3, 419: campagnes et villes détachées du rivage. - diducere nodos manu, Ov. M. 2, 560: défaire des noeuds avec la main. - diducere assem in partes centum, Hor. P. 326: partager un as en cent parties. - diducere senatum in studia, Tac. H. 4, 6: diviser le sénat en partis. - in corpus omne diduci, Cels. praef.: se répandre par tout le corps. [st1]2 [-] séparer violemment, désunir, rompre, déchirer, détruire. - diduci ab aliquo, Cic. Inv. 1, 109: se séparer de qqn. - amicitias diducere, Sen. Ir. 2, 29: rompre des liens d'amitié. - diducere nuptias, Sen. Contr. 2, 13: faire rompre un mariage. - hortari ne... nihil profuturo gemitu pectus diduceret, Petr. 111: exhorter à ne pas déchirer sa poitrine de gémissements qui ne serviraient à rien. - ne vastius cliducantur (verba), Cic. de Or. 3, 172: pour que les mots ne soient pas séparés dans la prononciation par de trop grands intervalles. [st1]3 [-] étendre, déployer, développer. - diducere copias, Caes. BG. 3, 23, 7: déployer des troupes. - cf. Caes. BG. 6, 34, 5 ; BC. 3, 40, 2 ; Sall. J. 25, 9. - diducere cornua, Liv. 28, 14, 17: étendre les ailes.* * *dīdūco, ĕre, duxi, ductum [dis + duco] - tr. - [st1]1 [-] conduire en différents endroits, séparer, écarter, partager ou étendre, dilater, allonger. - ventus nubes diducit, Lucr. 6, 215: le vent divise les nuages. - diducere rictum auditoris risu, Hor. S. 1, 10, 7: faire que l'auditeur ait la bouche distendue par le rire. - intervalla aut contrahere aut diducere, Cic. Ac. 2, 19: resserrer ou allonger les intervalles. - rivis diduci, Cic. de Or. 3, 21: se séparer en divers ruisseaux (in rivos Quint. 5, 13, 13). - diductis nostris paulatim navibus, Caes. BC. 2, 6, 2: nos vaisseaux s'étant peu à peu éloignés les uns des autres. - diducere digitos, Cic. Or. 113: écarter les doigts. - diducere oculum, Cels. 7, 7, 4: ouvrir un oeil. - diducere os, Plin. 32, 4, 14, § 36: ouvrir la bouche. - arva et urbes litore diductae, Virg. En. 3, 419: campagnes et villes détachées du rivage. - diducere nodos manu, Ov. M. 2, 560: défaire des noeuds avec la main. - diducere assem in partes centum, Hor. P. 326: partager un as en cent parties. - diducere senatum in studia, Tac. H. 4, 6: diviser le sénat en partis. - in corpus omne diduci, Cels. praef.: se répandre par tout le corps. [st1]2 [-] séparer violemment, désunir, rompre, déchirer, détruire. - diduci ab aliquo, Cic. Inv. 1, 109: se séparer de qqn. - amicitias diducere, Sen. Ir. 2, 29: rompre des liens d'amitié. - diducere nuptias, Sen. Contr. 2, 13: faire rompre un mariage. - hortari ne... nihil profuturo gemitu pectus diduceret, Petr. 111: exhorter à ne pas déchirer sa poitrine de gémissements qui ne serviraient à rien. - ne vastius cliducantur (verba), Cic. de Or. 3, 172: pour que les mots ne soient pas séparés dans la prononciation par de trop grands intervalles. [st1]3 [-] étendre, déployer, développer. - diducere copias, Caes. BG. 3, 23, 7: déployer des troupes. - cf. Caes. BG. 6, 34, 5 ; BC. 3, 40, 2 ; Sall. J. 25, 9. - diducere cornua, Liv. 28, 14, 17: étendre les ailes.* * *Diduco, diducis, diduxi, diductum, diducere. Caesar. Partir ou separer une chose ou plusieurs en diverses parties, et faire que l'une aille ca, l'autre là, Ouvrir une chose, Ouvrir ca et là, Esrailler, Escarquiller.\Diducere aciem in cornua. Liu. Separer, Diviser.\Diducere aquam in vias. Cato. La faire couler ca et là.\Diducere argumenta in digitos. Quintil. Marquer et diviser ses arguments sur les doigts.\Diducere complexus. Propert. Separer, Desjoindre les embrassements et accolades.\Fauces immani diducit hiatu. Sil. Il ouvre.\Flumina in riuos diducuntur. Quintil. Sont separez.\Humum continuam diduxit. Ouid. Il ha ouvert, rompu, fendu, separé la terre qui s'entretenoit.\Risu diducere rictum auditoris. Horat. Ouvrir.\In studia Senatum diduxerat. Tacit. Il avoit mis division entre les Senateurs, et les avoit faict bender les uns contre les autres.\In species rursus haec omnia diducuntur. Quint. Sont divisez.\Vestem diduxit ab ore. Ouid. Osta de devant son visage. -
2 diduco
diduco diduco, diduxi, diductum, ere разводить, разъединять -
3 diduco
dī-dūco, dūxī, ductum, ere [dis + duco ]1) разводить, раздвигать, растопыривать ( digitos C); разгонять, развеивать ( ventus nubes diducit Lcr); развязывать ( nodos manu O); рассеивать ( hostes T)2)а) раскрывать ( ōs Pt; labra PJ, Q; oculum alicui CC)rictum alicujus risu d. H — заставлять хохотать (потешать) кого-лб) растворять ( fores T)terram ad capita d. V — разрыхлять почву у корнейa. summam arenam L — снять верхний слой песка3) разделять (d. assem in partes H)d. aliquem ab aliquo C, O — поссорить кого-л. с кем-л.civitas diducta bello civili T — государство, разделённое гражданской войнойd. matrimonium Su (nuptias Sen) — расстроить или расторгнуть бракd. animum in multiplex officium Q — заниматься разнообразной деятельностьюoratio rivis diducta est, non fontibus C — речь разделена на отдельные ручьи, а не на источники (т. е. несмотря на расчленённость, сохраняет внутреннее единство)4) воен. развёртывать, растягивать, вытягивать в одну линию (copias Cs; cornua L)5) разобщать, раздроблять ( diducendi erant milites Cs); рассредоточивать ( diductae naves Cs); разъединять ( arva et urbes diductae V)animus varietate rerum diductus C — внимание, распылившееся вследствие разнообразия делin multas cogitationes diductus sum, quare... Pt — я терялся во множестве догадок, отчего...7) отделять, различать ( vocabulum ab appellatione Q) -
4 diduco
dī-dūco, dūxī, ductum, ere (dis u. duco), auseinanderziehen, d.i. I) auseinanderdehnen, -sperren, -machen, ausdehnen, aufsperren, weit aufmachen, -öffnen u. dgl., alcis oculum (v. Arzt usw.), Cels.: rictum, Hor. u. Iuven.: os (sc. alci), Plin. u. Suet.: diducit rictu ora (v. einer Pflanze), Solin.: pugnum, Cic.: pedem et crus in diversa, Cels.: labra, Plin. ep.: vestimenta tendiculis diducta, Sen.: did. circinum, Vitr.: fores, Tac.: terram ad capita, dicht um die Wurzeln auflockern, Verg. georg. 2, 354: summam arenam, die oberste Sandschicht wegräumen, Liv. 44, 33, 3 H. u. M. (Weißenb. deducere). – übtr., diducere animum in tam multiplex officium, ut etc., über eine so vielfache Tätigkeit, daß usw., Quint. 10, 7, 9. – II) mit dem Nbbgr. der völligen Trennung, absondern, trennen, A) im allg.: 1) absondern, trennen, teilen, verteilen u. dgl., a) übh.: cibus (a corpore) diducitur, wird (vom Körper) verdaut, Cels.: assem in partes centum, Hor. – b) als milit. t. t., a) die Reihen, Truppen auseinander treten lassen, ausdehnen, nach beiden Seiten verteilen, im Passiv = auseinander treten, sich auseinanderziehen (s. Held Caes. b. c. 2, 6, 2. Drak. Liv. 5, 38, 1; 21, 55, 5), suas copias, Caes.: cornua, Liv.: aciem in cornua, Liv.: eos diduci iussit, Tac.: diductis ordinibus, Tac. – b) die feindlichen Reihen, Schiffe trennen, adversariorum manus, Caes.: diductis nostris paulatim navibus, Caes. – 2) übtr.: oratio rivis diducta est, non fontibus, trennt sich in einzelne Bäche, nicht Quellen, d.i. bildet, obgleich in verschiedene Zweige getrennt, doch ein Ganzes, Cic.: vastius diducuntur verba, werden in der Aussprache zu sehr getrennt (Ggstz. aspere concurrunt), Cic.: diducenda ratio curandi est (sc. in plures partes), man muß in ihr einen Unterschied machen, Cels.: in multas cogitationes diductus sum (ich stellte allerlei Betrachtungen an, sann hin u. her), quare aper pilleatus intrasset, Petron. 41, 1. – dem Begriffe nach absondern, unterscheiden, vocabulum ab appellatione, Quint. – B) insbes.: 1) gewaltsam trennen, auseinander reißen, losreißen, complexus, Prop.: matrimonium, Suet.: hostem, zerstreuen, Tac.: alqm ab alqo, Cic. u. Ov. – 2) übtr.: animus varietate rerum diductus, zerstreut (im üblen Sinne), Cic.
-
5 diduco
dī-dūco, dūxī, ductum, ere (dis u. duco), auseinanderziehen, d.i. I) auseinander dehnen, -sperren, - machen, ausdehnen, aufsperren, weit aufmachen, - öffnen u. dgl., alcis oculum (v. Arzt usw.), Cels.: rictum, Hor. u. Iuven.: os (sc. alci), Plin. u. Suet.: diducit rictu ora (v. einer Pflanze), Solin.: pugnum, Cic.: pedem et crus in diversa, Cels.: labra, Plin. ep.: vestimenta tendiculis diducta, Sen.: did. circinum, Vitr.: fores, Tac.: terram ad capita, dicht um die Wurzeln auflockern, Verg. georg. 2, 354: summam arenam, die oberste Sandschicht wegräumen, Liv. 44, 33, 3 H. u. M. (Weißenb. deducere). – übtr., diducere animum in tam multiplex officium, ut etc., über eine so vielfache Tätigkeit, daß usw., Quint. 10, 7, 9. – II) mit dem Nbbgr. der völligen Trennung, absondern, trennen, A) im allg.: 1) absondern, trennen, teilen, verteilen u. dgl., a) übh.: cibus (a corpore) diducitur, wird (vom Körper) verdaut, Cels.: assem in partes centum, Hor. – b) als milit. t. t., a) die Reihen, Truppen auseinander treten lassen, ausdehnen, nach beiden Seiten verteilen, im Passiv = auseinander treten, sich auseinanderziehen (s. Held Caes. b. c. 2, 6, 2. Drak. Liv. 5, 38, 1; 21, 55, 5), suas copias, Caes.: cornua, Liv.: aciem in cornua, Liv.: eos diduci iussit, Tac.: diductis ordinibus, Tac. – b) die feindlichen Reihen, Schiffe trennen, adversariorum manus,————Caes.: diductis nostris paulatim navibus, Caes. – 2) übtr.: oratio rivis diducta est, non fontibus, trennt sich in einzelne Bäche, nicht Quellen, d.i. bildet, obgleich in verschiedene Zweige getrennt, doch ein Ganzes, Cic.: vastius diducuntur verba, werden in der Aussprache zu sehr getrennt (Ggstz. aspere concurrunt), Cic.: diducenda ratio curandi est (sc. in plures partes), man muß in ihr einen Unterschied machen, Cels.: in multas cogitationes diductus sum (ich stellte allerlei Betrachtungen an, sann hin u. her), quare aper pilleatus intrasset, Petron. 41, 1. – dem Begriffe nach absondern, unterscheiden, vocabulum ab appellatione, Quint. – B) insbes.: 1) gewaltsam trennen, auseinander reißen, losreißen, complexus, Prop.: matrimonium, Suet.: hostem, zerstreuen, Tac.: alqm ab alqo, Cic. u. Ov. – 2) übtr.: animus varietate rerum diductus, zerstreut (im üblen Sinne), Cic. -
6 diduco
diducere, diduxi, diductus Vdraw/lead aside, separate, divide, scatter, open out -
7 diduco
dī-dūco, xi, ctum, 3, v. a., to draw apart; to part, split, separate, sever, sunder, divide (class.).I.Lit.A.In gen.:B.ventus eas (sc. nubes) leviter diducit,
Lucr. 6, 215:cum compresserat digitos pugnumque fecerat... cum autem diduxerat et manum dilataverat, etc.,
Cic. Or. 32, 113;of the graceful movements of the arms in dancing: molli diducit candida gestu brachia,
Prop. 3, 15, 5 (Müll. al. deducit):candida seu molli diducit brachia motu,
Stat. S. 3, 5, 66; cf.oculum,
Cels. 7, 7, 4:supercilium volnere diductum,
Plin. 11, 37, 57, § 157:pedem et crus in diversa,
Cels. 8, 22:os,
Plin. 32, 4, 14, § 36:nares, Quint 11, 3, 80: labra,
ib. 81:fauces immani hiatu,
to stretch, Sil. 3, 194:rictum risu,
Hor. S. 1, 10, 7 et saep.:nodos manu,
Ov. M. 2, 560; cf.:complexus vestros,
Prop. 1, 13, 19:humum,
Ov. M. 8, 588; cf.:arva et urbes,
Verg. A. 3, 419:terram,
id. G. 2, 354:scopulos (Hannibal),
Juv. 10, 153; cf.of natural cleavings of the earth,
Tac. A. 2, 47; 12, 69: cibum, i. e. to digest = digerere, Cels. 3, 4 fin.; v. the foll.:mixti neque inter se diducti colores,
Cels. 2, 8 et saep.—With in:crudam materiam in corpus omne diduci, Cels. praef.: maxima flumina in rivos diducuntur,
Quint. 5, 13, 13; cf.:domum in multos diductam recessus,
id. 11, 2, 18. —In partic. milit. t. t., to separate the forces, in a good or (more freq.) in a bad sense; to divide, distribute; to disperse, scatter:II.diductis nostris paullatim navibus,
Caes. B. C. 2, 6, 2:instruunt aciem diductam in cornua,
Liv. 5, 38, 1 Drak.; cf.:diducta propere in cornua levis armatura est,
id. 21, 55, 5:diductis in latera viribus,
Front. Strat. 2, 3, 8 Oud.:ordines,
id. ib. 2, 3, 12;2, 6, 4: copias,
Caes. B. C. 3, 111, 2:cornua,
Liv. 31, 21, 14:robur,
Luc. 3, 584 Cort.; and poet.:choros,
Verg. A. 5, 581:ubi Crassus animadvertit, suas copias propter exiguitatem non facile diduci,
Caes. B. G. 3, 23, 7; 6, 34, 5; id. B. C. 3. 40, 2; Sall. J. 25, 9; Liv. 26, 41; Tac. A. 2, 11; 4, 2; Front. Strat. 4, 7, 31 et saep.—Trop. (mostly post-Aug.):cum diducaris ab eo, quicum libentissime vixeris,
Cic. Inv. 1, 55 fin.; cf.:amicitias cohaerentes, Sen. de Ira, 2, 29: nuptias,
id. Contr. 2, 13; cf.matrimonium,
Suet. Oth. 3; and:si repudio diducta fuerit,
Sen. Contr. 2, 10:diducta civitas ut civili bello,
divided into parties, Tac. A. 4, 17; cf.below: in sterili jejunaque materia, eandem speciem laudis diducere ac spargere,
Plin. Pan. 66, 1; cf.argumenta,
Quint. 4, 2, 82; 5, 13, 12:nomina,
id. 6, 3, 17 Spald.:litem domini et conductoris,
i. e. to settle, adjust, Col. 3, 13, 12 et saep.—With in:assem in partes centum,
Hor. A. P. 326:in tres partes medicina diducta est, Cels. praef.: haec omnia rursus in species,
Quint. 2, 14, 5; cf. id. 5, 10, 61; 94 al.:divisionem in digitos,
to tell off on one's fingers, id. 4, 5, 24 (coupled with partiri); cf.argumenta,
id. 11, 1, 53:animum in tam multiplex officium,
id. 20, 7, 9:ultio senatum in studia diduxerat,
Tac. H. 4, 6; 2, 68; cf.:seditio in diversa consilia diduxerat vulgum,
Curt. 9, 1; of classification, to divide: in tres partes medicinam, Cels. praef. -
8 diduco
, diduxi, diductum, diducere 3разводить, раздвигать, раскрывать, разжимать -
9 diductus
dīductus, a, um part. passé de diduco.* * *dīductus, a, um part. passé de diduco.* * *Diductus, Participium. Cic. Separé, Desjoinct, Ouvert.\Diducta Britannia mundo. Claud. Separee.\Diuisio in digitos diducta. Quintil. Mise et marquee sur les doigts.\Foribus palatii repente diductis. Tacit. Ouvertes.\Militem diductum lasciuire praetendebat. Tacit. Separé de la troupe, Esquarté.\Diductum in partes audientium studium. Plin. iun. Quand les auditeurs se bendent et favorisent à diverses parties.\Terrae diductae. Tacit. Fendues, Ouvertes, Entr'ouvertes. -
10 diductio
dīductio, ōnis f. [ diduco ]1) растяжение, расширение, распространение ( spiritus Sen)2) развитие ( rationis C)3) разделение, разобщение, разлучениеd. rerum Sen — разделение (первичного хаоса) на стихии -
11 studium
ī n. [ studeo ]1) старание, усердие, рвение (s. laudis C)magno (или summo) studio discere C — весьма прилежно учиться2) влечение, стремление, страстьs. quaestūs (или lucri) C — страсть к наживе, корыстолюбиеs. habendi C — любостяжаниеs. novarum rerum Sl — стремление к реформам, желание совершить переворотvitae s. C — образ жизниstudio C etc. — по влечению, из склонности или намеренно, умышленно, тж. усердно ( gradum celerare V)studio ac voluntate C — всеми помыслами, всей душой3) деятельное участие (s. favorque transibit PJ); приверженность, привязанность, расположение, преданность ( studiis odiisque carēre Lcn); благожелательность, благосклонность (alicujus rei или in aliquid, in или erga aliquem C etc.)s. rei publicae Sl, T — любовь к отечеству, патриотизмnon studio, sed officio C — не по сердечному влечению, а из чувства долгаs. atque aures C — сочувственное внимание, благосклонное отношениеsenatum in studia diducere T — см. diduco 3.4) (тж. s. partium C) пристрастие, пристрастностьsine irā et studio T — без гнева, (но) и без пристрастия5) занятие, профессия (s. rerum rusticarum Col); любимое занятие (suo quisque studio maxime ducitur C)6) научные занятия, изучение (s. litterarum C; in studiis vitam agere O)cruda studia Pt — незаконченное обучение, т. е. недоучившаяся молодёжь7) наука, отрасль науки ( studia adulescentiam alunt C) -
12 diductio
-
13 dis [1]
1. dis, Praeposit. insepar., steht unverändert vor c, p, t u. Vokalen. Doch findet man neben disiungo auch Formen wie diiudico. In dirimo ( statt disemo) geht s über in r. Vor d, g, l, m, n, r, v fällt s weg, vgl. dīduco, dīgero, dīlato, dīmico, dīruo, dīvello. Vor f assimiliert sich s. Folgt auf dis ein mit s u. einem andern Konsonanten anlautendes Wort, so fällt das eine s weg, wie disto, distinguo; aber vor einem bloßen s bleibt dis unverändert, wie disseco. – Der Bedeutung nach bezeichnet dis (verwandt mit διά = in diversas partes) auseinander, wie unser zer... od. ver..., eine Trennung, Unterbrechung, od. deutet das Entgegengesetzte des simplex an.
-
14 diductio
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > diductio
-
15 dis
1. dis, Praeposit. insepar., steht unverändert vor c, p, t u. Vokalen. Doch findet man neben disiungo auch Formen wie diiudico. In dirimo ( statt disemo) geht s über in r. Vor d, g, l, m, n, r, v fällt s weg, vgl. dīduco, dīgero, dīlato, dīmico, dīruo, dīvello. Vor f assimiliert sich s. Folgt auf dis ein mit s u. einem andern Konsonanten anlautendes Wort, so fällt das eine s weg, wie disto, distinguo; aber vor einem bloßen s bleibt dis unverändert, wie disseco. – Der Bedeutung nach bezeichnet dis (verwandt mit διά = in diversas partes) auseinander, wie unser zer... od. ver..., eine Trennung, Unterbrechung, od. deutet das Entgegengesetzte des simplex an.————————2. dīs, dītis, m. u. f., dītis, e, Adi. m. Compar. u. Superl. (zsgzg. aus dives), reich (Ggstz. pauper), a) eig., α) absol.: dis quidem esses, Ter.: dis hostis, Liv.: Mycena ditis, Priap. 75, 2: ditis hominis bona, Liv.: in diti domo, Liv.: dite solum, Val. Flacc.: dum ne te sit ditior alter, Hor.: apud Helvetios longe nobilissimus et ditissimus fuit Orgetorix, Caes.: subst., der Reiche, Ter.: dites et egentes, Apul.: u. so ditissimus quisque, Curt.: CCCCLXX ditissimi, 470 der Reichsten, Liv. – β) m. Genet.: dis ovium, Sil.: ditissimus agri, Verg. – γ) m. Abl.: dites pecore ac finibus, Mela: regio auro ditissima, Iustin. – b) übtr., reich, reichlich, reichlich versehen od. gegeben, reichlich lohnend, pectus, Lucr.: promissa, Sil.: opulenta ac ditia stipendia facere, Liv.: ditissimi belli victoria, Tac. – m. Genet., mons ditior umbrae, Stat.: ditior ille animi, Stat. – m. Abl., delubra ditia donis, Ov.: illa omni opulentiā ditia, Curt.: ditior solo et fertilis, Mela: nulla respublica umquam bonis exemplis ditior fuit, Liv. – ⇒ Abl. Sing. immer diti, Gen. Plur. ditium, s. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 219. -
16 dīductiō
dīductiō ōnis, f [diduco], a divergence, opposite conclusion: rationis. -
17 dīductus
dīductus P. of diduco. -
18 diductio
dīductĭo, ōnis, f. [diduco], an expanding, separating (very rare;perh. only in Seneca): ostendit intentionem spiritus velocitas ejus et diductio,
Sen. Q. N. 2, 8, 2:in diductione rerum,
in dividing, separating the elements, id. ib. 3, 13, 2. -
19 diductus
dīductus, a, um, Part., from diduco. -
20 DISPERSE
[V]DISPERGO (-ERE -SPERSI -SPERSUM)DISPELLO (-ERE -PULI -PULSUM)DISSIPO (-ARE -AVI -ATUM)DISSUPO (-ARE -AVI -ATUM)DIFFERO (DIFFERRE DISTULI DILATUM)DISCUTIO (-ERE -CUSSI -CUSSUM)DISJICIO (-ERE -JECI -JECTUM)DISSICIO (-ERE -IECI -IECTUM)DISICIO (-ERE)RESOLVO (-ERE -SOLVI -SOLUTUM)DIMOVEO (-ERE -MOVI -MOTUM)DISMOVEO (-ERE -MOVI -MOTUM)SUBMOVEO (-ERE -MOVI -MOTUM)SUMMOVEO (-ERE -MOVI -MOTUM)DIDUCO (-ERE -DUXI -DUCTUM)DIFFUGIO (-ERE -FUGI -FUGITUM)DILABOR (-LABI -LAPSUS SUM)DISCEDO (-ERE -CESSI -CESSUM)- BE DISPERSED
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ԽԼԽԼԵՄ — (եցի.) NBH 1 0946 Chronological Sequence: Early classical, 11c ն. Որպէս կրկնականն Խլելոյ. παραπέμπω deduco, diduco. Շարժել առ ʼի խլել. Ձգձգել. քարշել. տատանել, տարուբերել. կրկտել կամ կարկատել պատճառանս. *Դու զիա՞րդ խլխլես, եւ զանսկիզբն ընդ… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՁԳՁԳԵՄ — (եցի.) NBH 2 0149 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 6c, 10c, 13c, 14c ն. διέλκω diduco διακρίνω dijudico ἁντιτείνω vicissim tendo. Այսր անդր ձգել. բուռն կամ ստէպ քարշել. քաշքըշել, քաշկըռտել. ... *Այր դատափետեալ, եւ ձգձգեալ ʼի դատաստան… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՅԵՂՅԵՂԵՄ — (եցի.) NBH 2 0354 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c, 11c, 13c ն. τρέφω, περιστρέφω, ἁναστρέφω , ἑπιστρέφω verso, repeto. որ եւ ՅԵՂՅԵՂՈՒԼ. Ստէպ յեղուլ կամ այլայլել. յեղանակել. որպէս երկրորդել, կրկնել զբան պէսպէս… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)