Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

dēlibūtus

  • 1 delibutus

    delibutus, a, um part. passé de delibuo; oint, frotté de, couvert de.    - delibutus gaudio, Ter. Ph. 5, 6, 16: qui nage dans la joie.    - senium luxu delibutum, Plin. 4, 12, 26, § 90: vieillesse d'un luxe effréné.
    * * *
    delibutus, a, um part. passé de delibuo; oint, frotté de, couvert de.    - delibutus gaudio, Ter. Ph. 5, 6, 16: qui nage dans la joie.    - senium luxu delibutum, Plin. 4, 12, 26, § 90: vieillesse d'un luxe effréné.
    * * *
        Delibutus, pen. prod. Colum. Qui est oingt.
    \
        Delibutus gaudio. Terent. Rempli de joye.

    Dictionarium latinogallicum > delibutus

  • 2 delibutus

    dēlibūtus, a, um part. pf. к delibuo

    Латинско-русский словарь > delibutus

  • 3 dēlibūtus

        dēlibūtus adj.    [de + LI-], anointed, besmeared, stained, defiled: medicamentis: capillus: atro cruore, H.—Fig.: gaudio, unctuous with joy, T.
    * * *
    delibuta, delibutum ADJ
    thickly smeared/stained; steeped (in a condition), deeply imbued (with feeling)

    Latin-English dictionary > dēlibūtus

  • 4 delibuo

    dē-libuo, buī, būtum, ere (vgl. λείβειν, λιβάς), mit einer fetten Feuchtigkeit benetzen, bestreichen, im verb. finit. nur b. Solin. 12, 9 u. Tert. de cor. mil. 12. – Häufiger im Partic. Perf. Pass., res aut caeno oblita aut rubricā delibuta, Cornif. rhet.: funes pice delibuti, Serv.: cruenti et humano sanguine delibuti (von Seeräubern), Sen. rhet.: delibutus caeno, Plaut.: sanie delibutae, Pacuv. fr.: delibutus unguentis, Sen. rhet. u. Phaedr.: u. so bl. d. capillus, balsamiert, Cic.: u. m. griech. Acc., luxuria delibuta comas, Prud. – übtr., delibutus gaudio, vor Freude trunken, Ter.: delibuto senio luxu, nachdem sie im Alter noch einmal geschwelgt, Plin.: melleo delibutus eloquio iam tertiae Nestor aetatis, Auson. – / Partiz. dēlībūtus gemessen b. Prud. psych. 312.

    lateinisch-deutsches > delibuo

  • 5 delibuo

    dē-libuo, buī, būtum, ere (vgl. λείβειν, λιβάς), mit einer fetten Feuchtigkeit benetzen, bestreichen, im verb. finit. nur b. Solin. 12, 9 u. Tert. de cor. mil. 12. – Häufiger im Partic. Perf. Pass., res aut caeno oblita aut rubricā delibuta, Cornif. rhet.: funes pice delibuti, Serv.: cruenti et humano sanguine delibuti (von Seeräubern), Sen. rhet.: delibutus caeno, Plaut.: sanie delibutae, Pacuv. fr.: delibutus unguentis, Sen. rhet. u. Phaedr.: u. so bl. d. capillus, balsamiert, Cic.: u. m. griech. Acc., luxuria delibuta comas, Prud. – übtr., delibutus gaudio, vor Freude trunken, Ter.: delibuto senio luxu, nachdem sie im Alter noch einmal geschwelgt, Plin.: melleo delibutus eloquio iam tertiae Nestor aetatis, Auson. – Partiz. dēlībūtus gemessen b. Prud. psych. 312.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > delibuo

  • 6 delibuo

    dē-libuo, buī, būtum, ere [одного корня с libo ]
    мазать, покрывать (sanguine delibutus Sen); умащивать (unguentis delibutus Sen, Ph)

    Латинско-русский словарь > delibuo

  • 7 delibuo

    dē-lĭbŭo, ŭi, ūtum (dēlībūta comas, Prud. Psych. 312), 3, v. a. [LIBUO = leibô, cf. aleiphô], to besmear, anoint with a liquid: delibuo katabrechô, elaiô, brechô, Gloss. Cyrill. (in the verb. finit. only late Lat.).
    I.
    Lit.
    (α).
    Verb. finit.:

    eum unguentis delibuit,

    Sol. 12: unguentis delibuitur, Tert. Cor. mil. 12.—
    (β).
    Part. perf.:

    multis medicamentis propter dolorem artuum delibutus,

    Cic. Brut. 60, 217; cf. Quint. 11, 3, 129: delibutus unguentis, Cic. ap. Non. 309, 2; cf. Phaedr. 5, 1, 12;

    capillus,

    Cic. Rosc. Am. 46, 135:

    (meretrices) Miserae, ceno delibutae,

    Plaut. Poen. 1, 2, 55: tetra sanie, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 106:

    atro cruore,

    Hor. Ep. 17, 31: cf.

    dona (Medeae),

    id. ib. 3, 13:

    labra pingui ceroto,

    Mart. 11, 98, 6:

    unguento,

    Vulg. Amos, 6, 6. —
    II.
    Trop. (only in the part. perf.):

    delibutus gaudio,

    Ter. Ph. 5, 6, 16:

    senium luxu delibutum,

    Plin. 4, 12, 26, § 90.

    Lewis & Short latin dictionary > delibuo

  • 8 circumdo

    circum-do, dedī, datum, are, umgeben, I) etw. einem Ggstde. umgeben, umlegen, d.i. etw. um etw. herumlegen, -stellen, -setzen, -wickeln u. dgl. (s. Drak. Liv. 30, 19, 8. Mützell Curt. 3, 2 [4], 2), a) übh.: α) eig.: sarmenta, ligna et sarmenta, Cic.: ignes, Cic.: mit zwei Akk., partes terrae circumdato radices vitis, Cato r. r. 114, 1: tectis ac moenibus subiectos prope iam ignes circumdatosque restinximus, Cic.: umbras, rings umher bieten (v. einem Baume), Prop. – lectis aulaea, Curt.: capiti diadema, Curt.: laevo brachio togae laciniam, Vell.: loricam umeris, Verg.: fasciam iugulo, Cels.: fasciam circa alvum, Cels.: cataplasma ventri, Cels.: u. Pass. poet. mit Acc. was? virgineos circumdata comptus, Lucr. 1, 87. – u. arma umeris, Verg.: vincula collo, Ov.: (im Bilde) muros velut compedes, Liv.: nescio an maiora vincula maioresque necessitates quam captivis vestris fortuna circumdederit, Liv. – brachia collo, Ov.: in der Tmesis, collo dare brachia circum, Verg. – leb. Wesen, c. ministeria principi, Tac.: u. im Pass. medial, hinc patre, hinc Catulo lateri circumdatis, indem der V. zur einen, Katulus zur andern Seite ging, Liv. – β) übtr. (s. Dräger Tac. ann. 16, 25, 5 u. Agr. 20 in.), c. paci egregiam famam, verschaffen, verleihen, Tac.: supremis suis secretum, Tac.: moribus corruptis libidines, zugesellen, Tac.: planctum et lamenta sibi circumdata, habe man um ihn herum entstehen lassen, Tac. – b) insbes., umfriedigend, umstellend, feindl. umzingelnd (bes. als milit. t. t.), rings erbauen, -aufführen, -errichten, -anlegen, -aufstellen (s. Drak. Liv. 30, 19, 8. Mützell Curt. 3, 2 [4], 2), murum, Caes. u. Col.: munitionem, Auct. b. Afr.: munitiones toto oppido (rings um die St.), Hirt. b. G.: turres toto opere (auf der ganzen Linie), Caes.: murum silvae od. nemori, Sen. u. Curt.: fossam cubiculari lecto, Cic.: urbi murum latere cocto, Iustin.: u. (im Bilde) sibi cancellos, Cic. – leb. Wesen, exercitum, Sall.: stationes, Tac.: equites cornibus, Liv.: satellites armatos contioni, Liv.: exercitum hostium castris, Liv.

    II) etw. mit etw. umgeben, umringen, umstellen, gew. m. Ang. womit? durch Abl., a) übh.: α) eig.: animum corpore, Liv.: totam arborem flammis, Phaedr. – caput lacernā, Vell.: fauces lanā, Cels.: alqd fasciā, Cels.: se zonā, Suet.: tempora vittis, Ov.: corpus amictu, Ov. – Pass., v. leb. Wesen, ipse agresti duplici amiculo circumdatus, Nep.: senex circumdatus (umkränzt) sertis et delibutus unguento, Sen. rhet.: u. Pass. poet. m. Acc. woran? Sidoniam picto chlamydem circumdata limbo, Verg. Aen. 4, 137. – von Örtl., tertius (sinus) Cauloniam Locrosque circumdat, Mela: regio insulis circumdata, Cic.: ignotis circumdata litora silvis, Prop. – β) übtr.: totam figuram mundi c. omni levitate (mit einer ganz glatten Außenseite), Cic.: alcis pueritiam robore, Tac. – b) insbes., umfriedigend, umstellend oder feindl. umzingelnd (bes. als milit. t. t.), α) eig.: collem multo opere, Sall. fr.: portum moenibus, Nep.: nemus triplici muro, Curt.: omnem aciem suam raedis et carris, Caes.: Othonem vexillis, Tac.: accepti in medium Vitelliani, et circumductos Primus Antonius clementer alloquitur, Tac. hist. 3, 63. – feindl., oppidum (urbem, moenia) vallo od. vallo et (atque) fossā od. vallo fossaque, Sall. u. Liv. (s. Korte Sall. Iug. 23, 1. Drak. Liv. 6, 8, 9. Mützell Curt. 3, 2 [4], 2): oppidum coronā, Liv.: oppidum quinis castris, Caes.: multitudine domum alcis, Nep.: villam statione, Tac.: saltus canibus, Verg. – β) übtr.: exiguis quibusdam finibus totum oratoris munus, Cic.: eminentia cuiusque operis artissimis temporum claustris circumdata, Vell.: minus octoginta annis circumdatum aevum, eingeschlossen, begrenzt, Vell.

    lateinisch-deutsches > circumdo

  • 9 deligo [1]

    1. dē-ligo, āvi, ātum, āre, I) anbinden, befestigen, a) lebl. Objj.: binas tabellas dextrā et sinistrā, Varro: antennas asseresque validos, Curt.: veretra, Suet. – gew. m. Ang. wohin? od. wo? durch Praepp. od. durch bl. Dat., apud (an) mensam plenam homini rostrum (den Schnabel = Mund), Plaut.: naves ad terram, Caes.: naviculam ad ripam, Caes.: onerarias (naves) ad ancoras, Caes.: tragulam cum epistula ad amentum, Caes.: duarum arborum capita inflectere et ad pedes militis deligare, Vopisc.: sarmenta circum cornua boum od. in cornibus iuvencorum deligata, Quint. u. Nep.: del. tesseras insculptis suis et patrum nominibus dextro brachio, Iustin.: super alterum (oculum) lanam imponere et deligare, Cels.: eiusque fili capita inter se deligantur, Cels. – b) leb. Wesen u. deren Glieder, alqm ad palum, Cic. (u. so bl. hominem del., scil. ad palum, Cic.): viros ac feminas ad stipitem, Suet.: in ea (statua) Sopatrum divaricari et deligari iubet, Cic.: noxio post terga deligantur manus, Sen. rhet.: übtr., deligatus morbo carnis, gefesselt an usw., Augustin. conf. 6, 12. – II) prägn.: a) mit etw. umbinden, in etw. binden, linteolo deligatis tantum granis XXX, Plin. 20, 184. – b) insbes., als chirurg. t. t., eine Munde od. ein Glied od. jmd. umbinden, verbinden, vulnus, Quint.: brachium, Cels.: brachium superimposito penicillo, Cels.: caput fasciis, Cels.: crura et femora brachiaque plurimis locis, Cels.: saucios, Auct. b. Afr.: qui propter erat valetudinem et deligatus et plurimis medicamentis delibutus, Quint.

    lateinisch-deutsches > deligo [1]

  • 10 circumdo

    circum-do, dedī, datum, are, umgeben, I) etw. einem Ggstde. umgeben, umlegen, d.i. etw. um etw. herumlegen, -stellen, -setzen, -wickeln u. dgl. (s. Drak. Liv. 30, 19, 8. Mützell Curt. 3, 2 [4], 2), a) übh.: α) eig.: sarmenta, ligna et sarmenta, Cic.: ignes, Cic.: mit zwei Akk., partes terrae circumdato radices vitis, Cato r. r. 114, 1: tectis ac moenibus subiectos prope iam ignes circumdatosque restinximus, Cic.: umbras, rings umher bieten (v. einem Baume), Prop. – lectis aulaea, Curt.: capiti diadema, Curt.: laevo brachio togae laciniam, Vell.: loricam umeris, Verg.: fasciam iugulo, Cels.: fasciam circa alvum, Cels.: cataplasma ventri, Cels.: u. Pass. poet. mit Acc. was? virgineos circumdata comptus, Lucr. 1, 87. – u. arma umeris, Verg.: vincula collo, Ov.: (im Bilde) muros velut compedes, Liv.: nescio an maiora vincula maioresque necessitates quam captivis vestris fortuna circumdederit, Liv. – brachia collo, Ov.: in der Tmesis, collo dare brachia circum, Verg. – leb. Wesen, c. ministeria principi, Tac.: u. im Pass. medial, hinc patre, hinc Catulo lateri circumdatis, indem der V. zur einen, Katulus zur andern Seite ging, Liv. – β) übtr. (s. Dräger Tac. ann. 16, 25, 5 u. Agr. 20 in.), c. paci egregiam famam, verschaffen, verleihen, Tac.: supremis suis secretum, Tac.: moribus corruptis libidines, zugesellen, Tac.: planctum et lamenta sibi circumdata,
    ————
    habe man um ihn herum entstehen lassen, Tac. – b) insbes., umfriedigend, umstellend, feindl. umzingelnd (bes. als milit. t. t.), rings erbauen, -aufführen, -errichten, -anlegen, -aufstellen (s. Drak. Liv. 30, 19, 8. Mützell Curt. 3, 2 [4], 2), murum, Caes. u. Col.: munitionem, Auct. b. Afr.: munitiones toto oppido (rings um die St.), Hirt. b. G.: turres toto opere (auf der ganzen Linie), Caes.: murum silvae od. nemori, Sen. u. Curt.: fossam cubiculari lecto, Cic.: urbi murum latere cocto, Iustin.: u. (im Bilde) sibi cancellos, Cic. – leb. Wesen, exercitum, Sall.: stationes, Tac.: equites cornibus, Liv.: satellites armatos contioni, Liv.: exercitum hostium castris, Liv.
    II) etw. mit etw. umgeben, umringen, umstellen, gew. m. Ang. womit? durch Abl., a) übh.: α) eig.: animum corpore, Liv.: totam arborem flammis, Phaedr. – caput lacernā, Vell.: fauces lanā, Cels.: alqd fasciā, Cels.: se zonā, Suet.: tempora vittis, Ov.: corpus amictu, Ov. – Pass., v. leb. Wesen, ipse agresti duplici amiculo circumdatus, Nep.: senex circumdatus (umkränzt) sertis et delibutus unguento, Sen. rhet.: u. Pass. poet. m. Acc. woran? Sidoniam picto chlamydem circumdata limbo, Verg. Aen. 4, 137. – von Örtl., tertius (sinus) Cauloniam Locrosque circumdat, Mela: regio insulis circumdata, Cic.: ignotis circumdata litora silvis, Prop. – β) übtr.: totam figuram mundi c. omni levitate (mit einer ganz glatten
    ————
    Außenseite), Cic.: alcis pueritiam robore, Tac. – b) insbes., umfriedigend, umstellend oder feindl. umzingelnd (bes. als milit. t. t.), α) eig.: collem multo opere, Sall. fr.: portum moenibus, Nep.: nemus triplici muro, Curt.: omnem aciem suam raedis et carris, Caes.: Othonem vexillis, Tac.: accepti in medium Vitelliani, et circumductos Primus Antonius clementer alloquitur, Tac. hist. 3, 63. – feindl., oppidum (urbem, moenia) vallo od. vallo et (atque) fossā od. vallo fossaque, Sall. u. Liv. (s. Korte Sall. Iug. 23, 1. Drak. Liv. 6, 8, 9. Mützell Curt. 3, 2 [4], 2): oppidum coronā, Liv.: oppidum quinis castris, Caes.: multitudine domum alcis, Nep.: villam statione, Tac.: saltus canibus, Verg. – β) übtr.: exiguis quibusdam finibus totum oratoris munus, Cic.: eminentia cuiusque operis artissimis temporum claustris circumdata, Vell.: minus octoginta annis circumdatum aevum, eingeschlossen, begrenzt, Vell.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > circumdo

  • 11 deligo

    1. dē-ligo, āvi, ātum, āre, I) anbinden, befestigen, a) lebl. Objj.: binas tabellas dextrā et sinistrā, Varro: antennas asseresque validos, Curt.: veretra, Suet. – gew. m. Ang. wohin? od. wo? durch Praepp. od. durch bl. Dat., apud (an) mensam plenam homini rostrum (den Schnabel = Mund), Plaut.: naves ad terram, Caes.: naviculam ad ripam, Caes.: onerarias (naves) ad ancoras, Caes.: tragulam cum epistula ad amentum, Caes.: duarum arborum capita inflectere et ad pedes militis deligare, Vopisc.: sarmenta circum cornua boum od. in cornibus iuvencorum deligata, Quint. u. Nep.: del. tesseras insculptis suis et patrum nominibus dextro brachio, Iustin.: super alterum (oculum) lanam imponere et deligare, Cels.: eiusque fili capita inter se deligantur, Cels. – b) leb. Wesen u. deren Glieder, alqm ad palum, Cic. (u. so bl. hominem del., scil. ad palum, Cic.): viros ac feminas ad stipitem, Suet.: in ea (statua) Sopatrum divaricari et deligari iubet, Cic.: noxio post terga deligantur manus, Sen. rhet.: übtr., deligatus morbo carnis, gefesselt an usw., Augustin. conf. 6, 12. – II) prägn.: a) mit etw. umbinden, in etw. binden, linteolo deligatis tantum granis XXX, Plin. 20, 184. – b) insbes., als chirurg. t. t., eine Munde od. ein Glied od. jmd. umbinden, verbinden, vulnus, Quint.: brachium, Cels.: brachium superimposito penicillo, Cels.: caput fas-
    ————
    ciis, Cels.: crura et femora brachiaque plurimis locis, Cels.: saucios, Auct. b. Afr.: qui propter erat valetudinem et deligatus et plurimis medicamentis delibutus, Quint.
    ————————
    2. dē-ligo, lēgī, lēctum, ere (de u. legere), I) ablesen, abnehmen, Früchte, uvam, Cato: temporibus certis maturam uvam, Ov.: oleam, Cato: fructum, Col.: tenui primam ungue rosam, Ov.: melimela minorem ad lunam delecta, Hor. – andere Ggstde., alta mortali astra manu, herabholen, Prop. 2, 32, 50. – II) auswählen = durch eine getroffene Wahl zu etwas nehmen, wählen (so daß del. nur die getroffene Wahl, aber eligere, »auslesen« = »nicht den ersten besten nehmen«, die wirkliche Auswahl aus mehreren bezeichnet; vgl. Benecke Cic. Deiot. 24. p. 115), A) im allg. (s. im Wortspiel: deligere oportet, quem velis diligere, Cornif. rhet. 4, 29): ex his (statuis) C. Marcelli statuam, Cic.: diem ad inimicos opprimendos, Nep.: alqm non ad sententiam legis, sed ad suam spem aliquam de civitate, Cic.: magistratus, consulem, Cic.: imperatorem (Kaiser), Vopisc.: alqs pro consule Asiae in locum alcis delectus est, Vopisc.: ad eas res conficiendas Orgetorix deligitur, Caes.: m. dopp. Akk., alqm potissimum generum (zum Schw.), Cic.: im Pass. m. dopp. Nom., duces (zu A.) ii deliguntur, qui etc., Caes. – m. folg. indir. Fragesatz od. Relativsatz, tempus a natura ad deligendum quam quisque viam vivendi sit ingressurus datum est, Cic.: vos unum illum ex omnibus delegistis, quem (um ihn) bello praedonum praeponeretis, Cic.: Aristides delec-
    ————
    tus est, qui (damit er) constitueret etc., Nep. – ex senatu in hoc consilium delecti estis, Cic.: aut uni tribuendum est (consilium publicum rei publicae) aut delectis quibusdam, d.i. einem Ausschuß, Cic.: delecti Aetolorum, der engere Ausschuß (= apocleti, w. s.), Liv. – als milit. t. t., auswählen, ausheben, d. locum castris idoneum, Caes.: centenos viros ex omni pedite atque equite, Liv.: duces hostium XL milia ex omni numero deligunt earum civitatum, quae etc., d.i. heben aus usw., Caes.: d. vexillarios e legionibus, ausheben zu einem Angriffe, detachieren, Tac.: so delecta manus, ein Detachement, Sall.: ebenso delecti pedites, Sall.: delecti militum, eine Elite von S., Curt. – B) insbes., als untauglich ausscheiden, aussondern, entfernen, alqm ex aedibus, Plaut.: longaevos senes ac fessas aequore matres, Verg. Vgl. Jordan. Cic. Caecin. 76. p. 258 sq.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > deligo

  • 12 medicāmentum

        medicāmentum ī, n    [medico], a drug, remedy, antidote, physic, medicine, medicament: medicamentum alcui dare ad aquam intercutem: sumere, Cu.: medicamenta salubria, L.: medicamentis delibutus.— A drug, potion, poison: coquere medicamenta, L.: medicamentis partum abigere.— Fig., a remedy, relief, antidote: multorum medicamentum maerorum: doloris: panchrestum (i. e. pecunia).— An embellishment: medicamenta fucati candoris et ruboris.
    * * *
    drug, remedy, medicine

    Latin-English dictionary > medicāmentum

  • 13 delibuo

    delibuere, delibui, delibutus V TRANS
    besmear; anoint with a liquid

    Latin-English dictionary > delibuo

  • 14 capillum

    căpillus, i, m. ( căpillum, i, n., Plaut. Most. 1, 3, 97, acc to Non. p. 198, 20) [a dim. form, akin to caput and Gr. kephalê; lit., adj. sc. crinis].
    I.
    Lit., the hair of the head, the hair (while crinis is any hair).
    A.
    Collect. (hence, acc. to Varr, ap. Charis. p. 80 P. in his time used only in the sing.; but the plur is found once in Cic., and since the Aug. poets very freq.) capillus passus, prolixus, circum caput Rejectus neglegenter, Ter. Heaut. 2, 3, 49; cf. id. Phorm. 1, 2, 56:

    versipellis,

    Plaut. Pers. 2, 2, 48:

    compositus (or -um, acc. to Non. l. l.),

    id. Most. 1, 3, 97; Ter Eun. 4, 3, 4 Ruhnk.;

    5, 2, 21: compositus et delibutus,

    Cic. Rosc. Am. 46, 135:

    horridus,

    id. Sest. 8, 19:

    promissus,

    long hair, Caes. B. G. 5, 14:

    longus barbaque promissa,

    Nep. Dat. 3, 1: horrens. Tac. G. 38:

    ornatus,

    Prop. 1, 2, 1:

    tonsus,

    Ov. M. 8, 151:

    niger,

    Hor. A. P. 37:

    albus,

    id. Epod. 17, 23:

    albescens,

    id. C. 3, 14, 25:

    fulvus,

    Ov. M. 12, 273 (opp. barba):

    virgines tondebant barbam et capillum patris,

    Cic. Tusc. 5, 20, 58:

    capillum et barbam promisisse,

    Liv. 6, 16, 4; Plin. 11, 39, 94, § 231.—
    B.
    A hair (sing. very rare):

    in imaginem capilli unius sat multorum,

    Cael. Aur. Tard. 2, 11, 29.—So plur. (freq.), Cic. Pis. 11, 25; Prop. 1, 15, 11; 3 (4), 6, 9; Hor. C. 1, 12, 41; 1, 29, 7; 2, 11, 15; 3, 20, 14; Quint. 8, 2, 7; 11, 3, 160 (in Ov. M. alone more than fifty times).—
    II.
    Transf.
    A.
    The hair of men gen., both of the head and beard:

    Dionysius cultros metuens tonsorios, candente carbone sibi adurebat capillum,

    Cic. Off. 2, 7, 25 Beier (cf. id. Tusc. 5, 20, 58:

    ut barbam et capillum sibi adurerent): ex barbā capillos detonsos neglegimus,

    Sen. Ep. 92, 34; Suet. Ner. 1.—
    B.
    The hair of animals:

    cuniculi,

    Cat. 25, 1:

    apum,

    Col. 9, 10, 1; Pall. Jun. 7, 7:

    haedi,

    Gell. 12, 1, 15:

    membranae,

    Pers. 3, 10; cf. Macr. S. 5, 11.—
    C.
    The threads or fibres of plants, Phn. 21, 6, 17, §

    33: capillus in rosā,

    id. 21, 18, 73, § 121; hence, capillus Veneris, a plant, also called herba capillaris, maidenhair, App. Herb. 47.

    Lewis & Short latin dictionary > capillum

  • 15 capillus

    căpillus, i, m. ( căpillum, i, n., Plaut. Most. 1, 3, 97, acc to Non. p. 198, 20) [a dim. form, akin to caput and Gr. kephalê; lit., adj. sc. crinis].
    I.
    Lit., the hair of the head, the hair (while crinis is any hair).
    A.
    Collect. (hence, acc. to Varr, ap. Charis. p. 80 P. in his time used only in the sing.; but the plur is found once in Cic., and since the Aug. poets very freq.) capillus passus, prolixus, circum caput Rejectus neglegenter, Ter. Heaut. 2, 3, 49; cf. id. Phorm. 1, 2, 56:

    versipellis,

    Plaut. Pers. 2, 2, 48:

    compositus (or -um, acc. to Non. l. l.),

    id. Most. 1, 3, 97; Ter Eun. 4, 3, 4 Ruhnk.;

    5, 2, 21: compositus et delibutus,

    Cic. Rosc. Am. 46, 135:

    horridus,

    id. Sest. 8, 19:

    promissus,

    long hair, Caes. B. G. 5, 14:

    longus barbaque promissa,

    Nep. Dat. 3, 1: horrens. Tac. G. 38:

    ornatus,

    Prop. 1, 2, 1:

    tonsus,

    Ov. M. 8, 151:

    niger,

    Hor. A. P. 37:

    albus,

    id. Epod. 17, 23:

    albescens,

    id. C. 3, 14, 25:

    fulvus,

    Ov. M. 12, 273 (opp. barba):

    virgines tondebant barbam et capillum patris,

    Cic. Tusc. 5, 20, 58:

    capillum et barbam promisisse,

    Liv. 6, 16, 4; Plin. 11, 39, 94, § 231.—
    B.
    A hair (sing. very rare):

    in imaginem capilli unius sat multorum,

    Cael. Aur. Tard. 2, 11, 29.—So plur. (freq.), Cic. Pis. 11, 25; Prop. 1, 15, 11; 3 (4), 6, 9; Hor. C. 1, 12, 41; 1, 29, 7; 2, 11, 15; 3, 20, 14; Quint. 8, 2, 7; 11, 3, 160 (in Ov. M. alone more than fifty times).—
    II.
    Transf.
    A.
    The hair of men gen., both of the head and beard:

    Dionysius cultros metuens tonsorios, candente carbone sibi adurebat capillum,

    Cic. Off. 2, 7, 25 Beier (cf. id. Tusc. 5, 20, 58:

    ut barbam et capillum sibi adurerent): ex barbā capillos detonsos neglegimus,

    Sen. Ep. 92, 34; Suet. Ner. 1.—
    B.
    The hair of animals:

    cuniculi,

    Cat. 25, 1:

    apum,

    Col. 9, 10, 1; Pall. Jun. 7, 7:

    haedi,

    Gell. 12, 1, 15:

    membranae,

    Pers. 3, 10; cf. Macr. S. 5, 11.—
    C.
    The threads or fibres of plants, Phn. 21, 6, 17, §

    33: capillus in rosā,

    id. 21, 18, 73, § 121; hence, capillus Veneris, a plant, also called herba capillaris, maidenhair, App. Herb. 47.

    Lewis & Short latin dictionary > capillus

  • 16 deligo

    1.
    dē-lĭgo, lēgi, lectum, 3, v. a. [1. lego], to choose out, to select (for syn. cf.: lego, coopto, designo, eligo, seligo).
    I.
    In gen. (freq. and class.):

    continuo Amphitruo delegit viros primores principes,

    Plaut. Am. 1, 1, 49:

    ad eas res conficiendas Orgetorix deligitur,

    Caes. B. G. 1, 3, 3: quodsi liber populus deliget, quibus se committat;

    deligetque optimum quemque,

    Cic. Rep. 1, 34:

    qui ex senatu in hoc consilium delecti estis,

    id. Rosc. Am. 3 fin.; so with ex, id. Agr. 2, 9, 23; id. Mil. 8, 21; id. Rep. 1, 44; Caes. B. G. 3, 18; 5, 11; Sall. J. 23, 2; Liv. 8, 33 et saep.; poet. with ab:

    delectos ordine ab omni centum oratores,

    Verg. A. 7, 152:

    Otho (Celsum) bello inter duces delegit,

    Tac. H. 1, 71:

    locum castris,

    Caes. B. G. 1, 49; 2, 17:

    hunc sibi locum domicilio,

    id. ib. 2, 29 fin. et saep.:

    re frumentaria comparata equitibusque delectis,

    id. ib. 4, 7;

    and so of soldiers,

    id. ib. 1, 48; Sall. J. 46, 7; 49, 1 al.:

    delecti Latio et Laurentibus agris,

    Verg. A. 11, 431:

    melimela ad lunam delecta,

    Hor. S. 2, 8, 32.— Poet.:

    altaque mortali deligere astra manu,

    Prop. 2, 32, 50 (3, 30, 50 M. dub.; al. deripere).—
    II.
    In partic.
    A.
    Of fruits, to gather, pick off:

    oleam,

    Cato R. R. 144, 1:

    uvam,

    ib. 112, 2:

    fructum,

    Col. 5, 10, 10.—
    B.
    With the accessory idea of removal to a distance, to choose out and send or take away (rare):

    amentem ex aedibus,

    Plaut. Asin. 3, 3, 42:

    senes ac fessas aequore matres,

    Verg. A. 5, 717.
    2.
    dē-lĭgo, āvi, ātum, 1, v. a. (de in the sense of reduction in breadth; cf. devincire), to bind or tie together; to bind up, to bind fast (good prose):

    homini rostrum deliges,

    Plaut. Men. 1, 1, 13:

    brachium superimposito penicillo,

    Cels. 2, 10 fin.:

    vulnus,

    Quint. 2, 17, 9; 2, 21, 17; cf.:

    deligatus et plurimis medicamentis delibutus,

    id. 11, 3, 129:

    veretra,

    Suet. Tib. 62 et saep.:

    hominem proripi atque in foro medio nudari ac deligari et virgas expediri jubet,

    Cic. Verr. 2, 5, 62; cf. id. ib. 2, 4, 40:

    sarmentis circum cornua boum deligatis,

    Quint. 2, 17, 19:

    naviculam ad ripam,

    Caes. B. G. 1, 53, 3; so,

    naves ad ancoras,

    id. ib. 4, 29;

    and, naves ad terram,

    id. B. C. 3, 39:

    epistolam ad amentum,

    id. B. G. 5, 48, 5: ad patibulos deligantur, cruci defiguntur, Licinius ap. Non. 221, 11; cf.:

    aliquem ad palum,

    Liv. 2, 5; 8, 7:

    viros ac feminas ad stipitem,

    Suet. Ner. 29 al.:

    alterius collo ascopera deligata,

    id. ib. 45.

    Lewis & Short latin dictionary > deligo

  • 17 Libo

    1.
    lībo, āvi, ātum, 1, v. a. [root lib-, leibô, loibê; cf. Līber, delibutus, etc.], to take a little from any thing.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    libare gramina dentibus,

    to crop, Calp. Ecl. 5, 51.—
    B.
    In partic.
    1.
    To take a taste of a thing, to taste:

    jecur,

    Liv. 25, 16:

    pocula Bacchi,

    Verg. A. 3, 354:

    flumina libant Summa leves,

    to sip, id. G. 4, 54.—
    b.
    Poet., to touch a thing:

    cibos digitis,

    Ov. A. A. 1, 577:

    summam celeri pede libat harenam,

    id. M. 10, 653:

    cellulae limen,

    Petr. 136:

    oscula alicujus,

    to kiss, Verg. A. 1, 256.—
    2.
    To pour out in honor of a deity, to make a libation of any thing:

    duo rite mero libans carchesia Baccho,

    Verg. A. 5, 77:

    carchesia patri,

    Val. Fl. 5, 274:

    Oceano libemus,

    Verg. G. 4, 381:

    in mensam laticum libavit honorem,

    id. A. 1, 740:

    pateris altaria libant,

    sprinkle, id. ib. 12, 174:

    sepulcrum mei Tlepolemi tuo luminum cruore libabo,

    App. M. 8, p. 206 fin.
    b.
    To pour out or forth:

    rorem in tempora nati,

    Val. Fl. 4, 15.—
    3.
    To pour out as an offering, to offer, dedicate, consecrate:

    certasque fruges certasque bacas sacerdotes publice libanto,

    Cic. Leg. 2, 8, 19:

    diis dapes,

    Liv. 39, 43:

    uvam,

    Tib. 1, 11, 21:

    frugem Cereri,

    Ov. M. 8, 274:

    noluit bibere, sed libavit eam (aquam) Domino,

    Vulg. 2 Reg. 23, 16. — Absol., to offer libations:

    libant diis alienis,

    Vulg. Jer. 7, 18:

    Domino,

    id. 2 Reg. 23, 16:

    cum solemni die Jovi libaretur,

    Gell. 12, 8, 2.—So poet.:

    carmen aris,

    Prop. 4 (5), 6, 8:

    Celso lacrimas libamus adempto,

    Ov. P. 1, 9, 41.—
    4.
    To lessen, diminish, impair by taking away:

    ergo terra tibi libatur et aucta recrescit,

    Lucr. 5, 260; id. 5, 568:

    virginitatem,

    Ov. H. 2, 115:

    vires,

    Liv. 21, 29.—
    II.
    Trop., to take out, cull, extract from any thing (rare but class.):

    ex variis ingeniis excellentissima quaeque libavimus,

    Cic. Inv. 2, 2, 4; cf. id. Tusc. 5, 29, 82:

    qui tuo nomini velis ex aliorum laboribus libare laudem,

    Auct. Her. 4, 3, 5:

    libandus est etiam ex omni genere urbanitatis facetiarum quidem lepos,

    Cic. de Or. 1, 34, 159:

    a qua (natura deorum) haustos animos et libatos habemus,

    id. Div. 1, 49, 110:

    unde (i. e. ex divinitate) omnes animos haustos, aut acceptos, aut libatos haberemus,

    id. ib. 2, 11, 26: neque ea, ut sua, possedisse, sed ut aliena libāsse. id. de Or. 1, 50, 218.—
    B.
    To learn something of, acquire superficially:

    sed eum (informamus) qui quasdam artes haurire, omnes libare debet,

    Tac. Dial. 31 fin.
    2.
    Lĭbo, ōnis, m., a Roman surname in the gens Marcia and Scribonia, Cic. Att. 12, 5, 3; id. Brut. 23, 89; id. de Or. 2, 65, 263; id. Ac. 1, 1, 3; Hor. Ep. 1, 19, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Libo

  • 18 libo

    1.
    lībo, āvi, ātum, 1, v. a. [root lib-, leibô, loibê; cf. Līber, delibutus, etc.], to take a little from any thing.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    libare gramina dentibus,

    to crop, Calp. Ecl. 5, 51.—
    B.
    In partic.
    1.
    To take a taste of a thing, to taste:

    jecur,

    Liv. 25, 16:

    pocula Bacchi,

    Verg. A. 3, 354:

    flumina libant Summa leves,

    to sip, id. G. 4, 54.—
    b.
    Poet., to touch a thing:

    cibos digitis,

    Ov. A. A. 1, 577:

    summam celeri pede libat harenam,

    id. M. 10, 653:

    cellulae limen,

    Petr. 136:

    oscula alicujus,

    to kiss, Verg. A. 1, 256.—
    2.
    To pour out in honor of a deity, to make a libation of any thing:

    duo rite mero libans carchesia Baccho,

    Verg. A. 5, 77:

    carchesia patri,

    Val. Fl. 5, 274:

    Oceano libemus,

    Verg. G. 4, 381:

    in mensam laticum libavit honorem,

    id. A. 1, 740:

    pateris altaria libant,

    sprinkle, id. ib. 12, 174:

    sepulcrum mei Tlepolemi tuo luminum cruore libabo,

    App. M. 8, p. 206 fin.
    b.
    To pour out or forth:

    rorem in tempora nati,

    Val. Fl. 4, 15.—
    3.
    To pour out as an offering, to offer, dedicate, consecrate:

    certasque fruges certasque bacas sacerdotes publice libanto,

    Cic. Leg. 2, 8, 19:

    diis dapes,

    Liv. 39, 43:

    uvam,

    Tib. 1, 11, 21:

    frugem Cereri,

    Ov. M. 8, 274:

    noluit bibere, sed libavit eam (aquam) Domino,

    Vulg. 2 Reg. 23, 16. — Absol., to offer libations:

    libant diis alienis,

    Vulg. Jer. 7, 18:

    Domino,

    id. 2 Reg. 23, 16:

    cum solemni die Jovi libaretur,

    Gell. 12, 8, 2.—So poet.:

    carmen aris,

    Prop. 4 (5), 6, 8:

    Celso lacrimas libamus adempto,

    Ov. P. 1, 9, 41.—
    4.
    To lessen, diminish, impair by taking away:

    ergo terra tibi libatur et aucta recrescit,

    Lucr. 5, 260; id. 5, 568:

    virginitatem,

    Ov. H. 2, 115:

    vires,

    Liv. 21, 29.—
    II.
    Trop., to take out, cull, extract from any thing (rare but class.):

    ex variis ingeniis excellentissima quaeque libavimus,

    Cic. Inv. 2, 2, 4; cf. id. Tusc. 5, 29, 82:

    qui tuo nomini velis ex aliorum laboribus libare laudem,

    Auct. Her. 4, 3, 5:

    libandus est etiam ex omni genere urbanitatis facetiarum quidem lepos,

    Cic. de Or. 1, 34, 159:

    a qua (natura deorum) haustos animos et libatos habemus,

    id. Div. 1, 49, 110:

    unde (i. e. ex divinitate) omnes animos haustos, aut acceptos, aut libatos haberemus,

    id. ib. 2, 11, 26: neque ea, ut sua, possedisse, sed ut aliena libāsse. id. de Or. 1, 50, 218.—
    B.
    To learn something of, acquire superficially:

    sed eum (informamus) qui quasdam artes haurire, omnes libare debet,

    Tac. Dial. 31 fin.
    2.
    Lĭbo, ōnis, m., a Roman surname in the gens Marcia and Scribonia, Cic. Att. 12, 5, 3; id. Brut. 23, 89; id. de Or. 2, 65, 263; id. Ac. 1, 1, 3; Hor. Ep. 1, 19, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > libo

  • 19 medicamentum

    mĕdĭcāmentum, i, n. [medicor], a drug, remedy, physic, medicine, medicament.
    I.
    Lit.:

    medicamentum alicui dare ad aquam intercutem,

    Cic. Off. 3, 24, 92:

    haurire,

    Plin. 24, 19, 113, § 174:

    sumere,

    to take, Curt. 3, 6, 3:

    componere,

    to compound, Plin. 32, 9, 34, § 106:

    somnificum,

    id. 37, 10, 57, § 158:

    medicamenta salubria,

    Liv. 8, 18:

    salutaria,

    Cic. N. D. 2, 53, 132.—Also of remedies applied externally:

    medicamentis delibutus,

    Cic. Brut. 60, 217.—
    B.
    Transf., like the Gr. pharmakon, a drug, a potion.
    1.
    A hurtful drug, poison: quaerit ibidem ab Hannibale, cur biberit medicamentum, Varr. ap. Non. 345, 23:

    coquere medicamenta,

    Liv. 8, 18:

    medicamentis partum abigere,

    Cic. Clu. 11, 32:

    medicamento sagittas tingere,

    Plin. 27, 11, 76, § 101:

    amatorium,

    a love-potion, philter, Suet. Calig. 50; of an enchanted potion, Plaut. Ps. 3, 2, 80.—
    2.
    A tincture for dyeing, a color, dye, mordant, Cic. Fragm. ap. Non. 521, 20:

    crassius,

    Sen. Q. N. 1, 3:

    rudia,

    Plin. 35, 6, 26, § 44.—
    3.
    A seasoning, condiment, Col. 12, 20.—
    4.
    A paint, wash, cosmetic, Sen. Ben. 7, 9, 2.—
    5.
    A plastering, Vop. Firm. 3.—
    II.
    Trop.
    A.
    A remedy, relief, antidote (rare but class.):

    multorum medicamentum laborum,

    Cic. Clu. 71, 201:

    doloris medicamenta illa Epicurea,

    id. Fin. 2, 7, 22:

    panchrestum medicamentum (sc. pecunia),

    id. Verr. 2, 3, 65, § 152.—
    B.
    (Acc. to I. B. 4.) An embellishment:

    medicamenta fucati candoris, et ruboris,

    Cic. Or. 23, 79.—
    C.
    An enchantment:

    ne quid mali medicamenti inferretur,

    Plin. 28, 9, 37, § 142.

    Lewis & Short latin dictionary > medicamentum

См. также в других словарях:

  • Cortinarius delibutus — Scientific classification Kingdom …   Wikipedia

  • Cortinarius subgenus Myxacium — Myxacium Lilablättriger Schleimfuß (Cortinarius delibutus) Systematik Klasse: Ständerpilze (Basidiomycetes) …   Deutsch Wikipedia

  • Myxacium — Lilablättriger Schleimfuß (Cortinarius delibutus) Systematik Klasse: Ständerpilze (Basidiomycetes) …   Deutsch Wikipedia

  • Schleimfüße — Myxacium Lilablättriger Schleimfuß (Cortinarius delibutus) Systematik Klasse: Ständerpilze (Basidiomycetes) …   Deutsch Wikipedia

  • Паутинник намазанный — ? Паутинник намазанный …   Википедия

  • Таксоны рода Паутинник — Приложение к статье Паутинник Описания подродов и список видов грибов рода Паутинник (Cortinarius (Pers.) Gray 1821) Подроды по системе Мозера и Зингера (1962), списки видов по Нездойминого (1996) Содержание …   Википедия

  • MAEANDRI — Veteribus in vestibus dicti sunt, fasciae et ornaturae, quae extremas oras flexuosô circuitu ambirent; alias περίκλυσις, περίνησος, etc. Vide infra, voce Periclysis. Unde Maeandri quoque, in triglyphis, picturae genus erat, ab eadem tortuositate… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Cortinaire — Cortinaire …   Wikipédia en Français

  • Cortinarius — Cortinaire Cortinaire …   Wikipédia en Français

  • Cortinarius lewisii — Научная классификация промежуточные ранги Домен:  …   Википедия

  • LUTEA Unctio Athletarum — memorata Tertulliano de Pallio c. 4. sub init. Unde gentium in provinciis melius exercitis, quas natura agro potius eluctando commodavit, studia Poalestrae male senescentia et cassum laborantia et lutea unctio, et pulverea volutatio et arida… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»