Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

dē-mōnstrō

  • 1 monstro

    monstro, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] montrer, indiquer, faire voir. [st2]2 [-] dire, faire connaître, faire comprendre, informer. [st2]3 [-] exposer, raconter, décrire. [st2]4 [-] mettre sous les yeux, représenter. [st2]5 [-] donner à entendre, enseigner, instruire. [st2]6 [-] signaler, dénoncer, accuser. [st2]7 [-] démontrer, prouver. [st2]8 [-] exciter à, engager à, stimuler.
    * * *
    monstro, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] montrer, indiquer, faire voir. [st2]2 [-] dire, faire connaître, faire comprendre, informer. [st2]3 [-] exposer, raconter, décrire. [st2]4 [-] mettre sous les yeux, représenter. [st2]5 [-] donner à entendre, enseigner, instruire. [st2]6 [-] signaler, dénoncer, accuser. [st2]7 [-] démontrer, prouver. [st2]8 [-] exciter à, engager à, stimuler.
    * * *
        Monstro, monstras, monstrare. Plaut. Monstrer et enseigner.
    \
        S. Scio vbi sit: verum hodie nunquam monstrabo. Teren. Je ne te l'enseigneray point.

    Dictionarium latinogallicum > monstro

  • 2 monstro

    monstro monstro, avi, atum, are указывать

    Латинско-русский словарь > monstro

  • 3 monstro

    monstro monstro, avi, atum, are показывать

    Латинско-русский словарь > monstro

  • 4 monstro

    mōnstro, āvī, ātum, āre [ monstrum ]
    1) указывать, показывать (alicui viam Enn; aliquid digĭto H, Ap)
    2) доносить, давать показания ( ab aliquo monstrari T)
    m. aliquem T — показать (донести) на кого-л.
    3) представлять, описывать ( urbem alicui T)
    4) определять, назначать, предписывать (piacula, aras V)
    5) советовать ( alicui bene Pl); побуждать ( ira monstrat conferre manum V). — см. тж. monstratus I

    Латинско-русский словарь > monstro

  • 5 monstro

    mōnstro (archaist. mōstro), āvī, ātum, āre (eig. monestro [wie monstrum eig. monestrum] v. moneo), zeigen, weisen, I) durch Gesten: digito non longe frutices horridos, Apul.: digito indice ad hoc, Hor. (im Passiv monstror digito, die Leute weisen mit dem F. auf mich [als einen berühmten Mann, Dichter usw.], Pers.: u. so monstror digito praetereuntium, Hor.): monstror omni in turba, Mart.: hostibus simul suisque monstrati, mit Stolz gezeigt, Tac.: dah. meton., vetusto nomine et propinquitate monstratus, ein Gegenstand der öffentlichen Aufmerksamkeit, Tac.: alci viam, Enn. fr.: erranti comiter viam, Enn. fr.: brevius iter, Curt.: iter ad parentes tuos, Apul.: leporum secreta cubilia (v. Hunden), Nemes. cyn.: proceram palmam Deli monstrant, Cic.: scio, ubi sit, verum hodie numquam monstrabo, Ter. – II) mit Worten: A) im allg., etw. zeigen, weisen, in etw. unterweisen, etw. lehren, etw. angeben, andeuten, auf etw. hindeuten, hinweisen, etw. an die Hand od. unter den Fuß geben, crimina (Beschuldigungen), Plin. pan.: fesso militi Cremonam, auf Kr. (vertröstend) hinweisen, Tac.: indiciis recentibus abdita rerum, Hor.: illud Democriti salutare praeceptum, quo monstratur tranquillitas, Sen.: monstratus fatis Vespasianus, Tac. – m. Infin., inulas ego primus amaras monstravi incoquere, Hor. sat. 2, 8, 52: eadem illa ratio scrobes fodere monstravit, Plin. 17, 139: arare quoque ac serere frumenta glandem vescentibus monstrarunt, Iustin. 2, 6, 5. – m. folg. Relativ- od. indir. Fragesatz, si scis, monstra quod bibam (gib mir Geduldstränkchen an), qui (damit ich) usw., Plaut.: tu istic si quid librarii mea manu non intellegent, monstrabis, Cic.: res gestae quo scribi possent numero, monstravit Homerus, Hor.: impers., si voles advertere animum, comiter monstrabitur, Enn. fr. – B) insbes.: 1) anzeigen = verordnen, bestimmen, aras, Verg.: piacula, Verg.: ignes, Ov.: alci radicem vel herbam, Hor. – 2) wegen eines Verbrechens anzeigen, angeben, ab amicis monstrari, Tac.: m. alqm ad exitium, Tac. – 3) ratend zeigen, anraten, antreiben, bene, Plaut.: m. Infin., conferre manum pudor iraque monstrat, Verg. Aen. 9, 44: m. ut u. Konj., quotiens monstravi tibi, viro ut morem geras, Plaut. Men. 780. – 4) zeigen, dartun, erweisen, m. Acc. u. Infin., Erasistratus calculos per urinam pelli eo monstrat, Plin. 22, 88: im Passiv m. Nom. u. Infin., qui adversus ea fecisse monstretur, Ulp. dig. 3, 1, 1. § 6: irreligiosi esse monstramini, Arnob. 3, 16. – / Über die altlat. Form mostro s. Brix Plaut. trin. 342.

    lateinisch-deutsches > monstro

  • 6 monstro

    mōnstro (archaist. mōstro), āvī, ātum, āre (eig. monestro [wie monstrum eig. monestrum] v. moneo), zeigen, weisen, I) durch Gesten: digito non longe frutices horridos, Apul.: digito indice ad hoc, Hor. (im Passiv monstror digito, die Leute weisen mit dem F. auf mich [als einen berühmten Mann, Dichter usw.], Pers.: u. so monstror digito praetereuntium, Hor.): monstror omni in turba, Mart.: hostibus simul suisque monstrati, mit Stolz gezeigt, Tac.: dah. meton., vetusto nomine et propinquitate monstratus, ein Gegenstand der öffentlichen Aufmerksamkeit, Tac.: alci viam, Enn. fr.: erranti comiter viam, Enn. fr.: brevius iter, Curt.: iter ad parentes tuos, Apul.: leporum secreta cubilia (v. Hunden), Nemes. cyn.: proceram palmam Deli monstrant, Cic.: scio, ubi sit, verum hodie numquam monstrabo, Ter. – II) mit Worten: A) im allg., etw. zeigen, weisen, in etw. unterweisen, etw. lehren, etw. angeben, andeuten, auf etw. hindeuten, hinweisen, etw. an die Hand od. unter den Fuß geben, crimina (Beschuldigungen), Plin. pan.: fesso militi Cremonam, auf Kr. (vertröstend) hinweisen, Tac.: indiciis recentibus abdita rerum, Hor.: illud Democriti salutare praeceptum, quo monstratur tranquillitas, Sen.: monstratus fatis Vespasianus, Tac. – m. Infin., inulas ego primus amaras monstravi incoquere, Hor. sat. 2, 8, 52: eadem illa ratio scrobes fodere
    ————
    monstravit, Plin. 17, 139: arare quoque ac serere frumenta glandem vescentibus monstrarunt, Iustin. 2, 6, 5. – m. folg. Relativ- od. indir. Fragesatz, si scis, monstra quod bibam (gib mir Geduldstränkchen an), qui (damit ich) usw., Plaut.: tu istic si quid librarii mea manu non intellegent, monstrabis, Cic.: res gestae quo scribi possent numero, monstravit Homerus, Hor.: impers., si voles advertere animum, comiter monstrabitur, Enn. fr. – B) insbes.: 1) anzeigen = verordnen, bestimmen, aras, Verg.: piacula, Verg.: ignes, Ov.: alci radicem vel herbam, Hor. – 2) wegen eines Verbrechens anzeigen, angeben, ab amicis monstrari, Tac.: m. alqm ad exitium, Tac. – 3) ratend zeigen, anraten, antreiben, bene, Plaut.: m. Infin., conferre manum pudor iraque monstrat, Verg. Aen. 9, 44: m. ut u. Konj., quotiens monstravi tibi, viro ut morem geras, Plaut. Men. 780. – 4) zeigen, dartun, erweisen, m. Acc. u. Infin., Erasistratus calculos per urinam pelli eo monstrat, Plin. 22, 88: im Passiv m. Nom. u. Infin., qui adversus ea fecisse monstretur, Ulp. dig. 3, 1, 1. § 6: irreligiosi esse monstramini, Arnob. 3, 16. – Über die altlat. Form mostro s. Brix Plaut. trin. 342.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > monstro

  • 7 mōnstrō

        mōnstrō āvī, ātus, āre    [monstrum], to point out, exhibit, make known, indicate, inform, advise, teach, instruct, tell: (alqd) Indice digito, H.: erranti viam, Enn. ap. C.: via, quā semita monstrat, V.: iter, Cu.: palmam: scio ubi sit, verum numquam monstrabo, T.: res gestae Quo scribi possent numero, monstravit Homerus, H.: monstrate, Vidistis si quam sororum, V.: Summos posse viros nasci, etc., Iu.: inulas amaras incoquere, H.: Quod monstror digito praetereuntium, H.: alii ab amicis monstrabantur, were betrayed, Ta.— To ordain, institute, appoint: monstratus fatis Vespasianus, Ta.: monstratas excitat aras, appointed, V.: ignīs, O.— To advise, urge, stimulate: monstrat amor patriae (sc. ut hoc faciant), V.: conferre manum pudor iraque monstrat, V.: unde nisi intus Monstratum (sc. est), i. e. by natural instinct, H.
    * * *
    monstrare, monstravi, monstratus V
    show; point out, reveal; advise, teach

    Latin-English dictionary > mōnstrō

  • 8 monstro

    monstro, āvi, ātum, (archaic mostro; v. Brix ad Plaut. Trin. 2, 2, 61), 1, v. a. [like monstrum, from moneo], to show, point out, to indicate, intimate, inform, advise, teach, instruct, tell any thing (in class. prose very rare, and only in the lit. signif.; in Cic. only a few times; in Cæs. and Sall. not at all; syn.: indico, significo, ostendo, exhibeo).
    I.
    In gen.: qui erranti comiter monstrat viam, Enn. ap. Cic. Off. 1, 16, 51 (Trag. v. 387 Vahl.); cf.: qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, id. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 358 Vahl.):

    iter,

    Curt. 5, 13, 9:

    palmam,

    Cic. Leg. 1, 1, 2:

    digito,

    Hor. S. 2, 8, 26; Pers. 1, 28:

    monstra quod bibam,

    Plaut. Men. 5, 1, 42; Ter. Ad. 4, 2, 31:

    tu... si quid librari... non intellegent, monstrabis, i. e. dices,

    Cic. Fam. 16, 22, 1:

    res gestae... Quo scribi possent numero, monstravit Homerus,

    Hor. A. P. 73:

    inulas ego primus amaras Monstravi incoquere,

    id. S. 2, 8, 51 sq.:

    monstrate mearum Vidistis si quam hic errantem forte sororum,

    Verg. A. 1, 321:

    cujus prudentia monstrat Summos posse viros... nasci, etc.,

    Juv. 10, 48.— Pass.:

    quod monstror digito praetereuntium,

    Hor. C. 4, 3, 22.— Impers. pass.: si voles advortere animum, comiter monstrabitur, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 89 Müll. (Trag. v. 386 Vahl.).—
    II.
    In partic.
    A.
    To ordain, institute, appoint ( poet.):

    monstratas excitat aras,

    appointed, Verg. G. 4, 549:

    piacula,

    id. A. 4, 636:

    ignis,

    Ov. Tr. 3, 11, 53.—
    B.
    To indict, impeach for a crime, to denounce, accuse, inform against (post-Aug.):

    alii ab amicis monstrabantur,

    were pointed out, informed against, Tac. H. 4, 1:

    Nerone Scribonios fratres... ad exitium,

    id. ib. 4, 41.—
    C.
    To advise a person in any manner, or to do any thing:

    alicui bene,

    Plaut. Bacch. 1, 2, 25:

    non periclumst ne quid recte monstres,

    id. Ps. 1, 3, 55:

    conferre manum pudor iraque monstrat,

    advise, urge, Verg. A. 9, 44.—Hence, monstrātus, a, um, P. a., conspicuous, distinguished, remarkable (Tacitean):

    et hostibus simul suisque monstrati,

    Tac. G. 31:

    propinquitate Galbae monstratus,

    id. H. 1, 88.

    Lewis & Short latin dictionary > monstro

  • 9 monstro

    are, первое спряжение показывать

    Латинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > monstro

  • 10 monstro

    to show, appoint, point out, ordain, appoint, nominate.

    Latin-English dictionary of medieval > monstro

  • 11 monstro

    , monstravi, monstratum, monstrare 1
      указывать, показывать

    Dictionary Latin-Russian new > monstro

  • 12 com - mōnstrō (conm-)

        com - mōnstrō (conm-) āvī, ātus, āre,    to show, point out distinctly: parentīs mihi, T.: commonstrarier Mi istum volo, T.: aurum alicui: viam.

    Latin-English dictionary > com - mōnstrō (conm-)

  • 13 dē-mōnstrō

        dē-mōnstrō āvī, ātus, āre,    to point out, indicate, designate, show: figuram digito: ubi habitet (mihi) demonstrarier, T.: itinera: quid ubique esset: finīs, i. e. to deliver possession (of land): demonstrant astra salebras, Pr.—Fig., to designate, indicate, show, prove, demonstrate, establish: audisti quam villam demonstravit? T.: alterius peccata: istius cupiditatem: causā illis demonstratā: earum (navium) modum formamque, Cs.: sibi nihil esse reliqui, Cs.: culpam in te fuisse: quanta praedae faciendae facultas daretur, si, etc., Cs.: quā iste oratione usus esset: verba demonstrantia ea, quae, etc., expressing.—To mention, speak of, name, describe: cum essent in quibus demonstravi angustiis, Cs.: res, quam ante demonstravi: cum esset Caesar in hibernis, ita uti supra demonstravimus, Cs.: naves, de quibus supra demonstratum est, Cs.: quem missum in Hispaniam demonstratum est, Cs.: flumen, quod esse post castra demonstratum est, Cs.

    Latin-English dictionary > dē-mōnstrō

  • 14 prae-mōnstrō

        prae-mōnstrō —, —, āre,    to predict, presage, prognosticate: magnum aliquid populo R.: ventos futuros, C. poët.

    Latin-English dictionary > prae-mōnstrō

  • 15 monstrum

    mōnstrum, ī, n. (eig. monestrum v. moneo, s. AeliusStilo bei Fest. 138, 18), I) das Wahrzeichen der Götter als naturwidrige Erscheinung, dah. verb. monstra atque portenta, Cic.: monstro exterritus, Phaedr. – II) übtr., jede widernatürliche, gegen das Gefühl gehende Erscheinung in der Menschenwelt u. Natur, a) v. leb. Wesen, Ungeheuer, Unhold, Scheusal, im milderen Sinne Wunder, α) v. Menschen, teils der Gestalt nach, m. horrendum, v. Polyphem, Verg.: m. hominis, Ter.: aliquid monstri alunt, ein Scheusal, eine Vogelscheuche, Ter.: domus tota illi monstro relicta, Plin. ep. – teils den Sitten, dem Charakter nach, m. mulieris, Plaut.: immanissimum ac foedissimum m., v. Klodius, Cic. – bimembri hoc m. puero comparo, Wunder, höchst seltsame Erscheinung, Iuven. – β) v. Tieren, wie von Seeungeheuern, v. den Hunden der Scylla u. dgl., Verg.: monstra illa immania hominum ac ferarum, Apul. flor. 22. – b) v. Lebl., wie vom trojan. Pferde, Verg., v. Schiffe Argo, Catull.: v. Meere, Verg. – v. Handlungen, non mihi iam furtum, sed monstrum ac prodigium videbatur, eine Unnatürlichkeit, Ungeheuerlichkeit (= eine unnatürliche u. unheilvolle Tat), Cic. Verr. 3, 171. – v. widernatürlichen, abenteuerlichen Erdichtungen, Vorstellungen, Meinungen, ein Wunder, Unglaubliches, Ungereimtes (eine Ungereimtheit), Abenteu erliches, monstra nuntiare, dicere, Cic.: nonne hoc monstri simile est? klingt das nicht wunderbar (abenteuerlich)? Ter.: sed tu omnia monstra facis, du bauschst alles gewaltig auf, machst aus einer Mücke einen Elefanten, Catull.: monstro propiora posse videri, ans Abenteuerliche grenzen, abenteuerlich klingen, Plin.: adversum iracundiam et invidiam atque avaritiam ceteraque humani animi monstra et flagitia philosophus iste (Crates) Hercules fuit, Apul. flor. 22. – / Synk. Form mostrum, Plaut. trin. 948 Schoell.

    lateinisch-deutsches > monstrum

  • 16 monstrum

    mōnstrum, ī, n. (eig. monestrum v. moneo, s. Aelius Stilo bei Fest. 138, 18), I) das Wahrzeichen der Götter als naturwidrige Erscheinung, dah. verb. monstra atque portenta, Cic.: monstro exterritus, Phaedr. – II) übtr., jede widernatürliche, gegen das Gefühl gehende Erscheinung in der Menschenwelt u. Natur, a) v. leb. Wesen, Ungeheuer, Unhold, Scheusal, im milderen Sinne Wunder, α) v. Menschen, teils der Gestalt nach, m. horrendum, v. Polyphem, Verg.: m. hominis, Ter.: aliquid monstri alunt, ein Scheusal, eine Vogelscheuche, Ter.: domus tota illi monstro relicta, Plin. ep. – teils den Sitten, dem Charakter nach, m. mulieris, Plaut.: immanissimum ac foedissimum m., v. Klodius, Cic. – bimembri hoc m. puero comparo, Wunder, höchst seltsame Erscheinung, Iuven. – β) v. Tieren, wie von Seeungeheuern, v. den Hunden der Scylla u. dgl., Verg.: monstra illa immania hominum ac ferarum, Apul. flor. 22. – b) v. Lebl., wie vom trojan. Pferde, Verg., v. Schiffe Argo, Catull.: v. Meere, Verg. – v. Handlungen, non mihi iam furtum, sed monstrum ac prodigium videbatur, eine Unnatürlichkeit, Ungeheuerlichkeit (= eine unnatürliche u. unheilvolle Tat), Cic. Verr. 3, 171. – v. widernatürlichen, abenteuerlichen Erdichtungen, Vorstellungen, Meinungen, ein Wunder, Unglaubliches, Ungereimtes (eine Ungereimtheit), Abenteu-
    ————
    erliches, monstra nuntiare, dicere, Cic.: nonne hoc monstri simile est? klingt das nicht wunderbar (abenteuerlich)? Ter.: sed tu omnia monstra facis, du bauschst alles gewaltig auf, machst aus einer Mücke einen Elefanten, Catull.: monstro propiora posse videri, ans Abenteuerliche grenzen, abenteuerlich klingen, Plin.: adversum iracundiam et invidiam atque avaritiam ceteraque humani animi monstra et flagitia philosophus iste (Crates) Hercules fuit, Apul. flor. 22. – Synk. Form mostrum, Plaut. trin. 948 Schoell.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > monstrum

  • 17 digitus

    digitus, ī, m. (wohl aus dicitus zu dīco), »der Zeiger« = der Finger an der Hand, die Zehe am Fuße, I) eig.: A) der Finger, digitus pollex, der Daumen, Caes.: d. index, Hor., od. d. gustator, Hieron., od. salutaris, Suet., der Zeigefinger: medius, Quint., od. medianus, Veget. mul., od. infamis, Pers., od. famosus, Schol. Cruq. Hor., od. impudicus, Mart. u. Isid., der Mittelfinger: medicus, Schol. Cruq. Hor., Marc. Emp. u. Isid., od. anularis, Isid., der Goldfinger (an dem man den Ring trägt); u. ders., digitus minimo proximus, Macr.: digitus minimo vicinus, quem et medicinalem vocant, Macr.: dig. minimus, der kleine Finger, Gell.; ders. auch auricularis, weil man mit ihm das Ohr reinigte, Isid.: u. ders. brevissimus dextrae manus digitus, Macr.: digitus minimus, sequens (Goldfinger), summus (Mittelfinger), Inscr. – digitus crepans, Mart.: crepitus digitorum, Mart.: digitorum nervos incīdere, Lampr. – comprimere duos digitos utrimque, Cels.: digitos comprimere pugnumque facere (Ggstz. digitos extendere, digitos diducere et manum dilatare), Cic. – digitum exserere (ausstrecken), Quint. (vgl. unten »sprichw.«): u. so digitos extendere, Cic.: alqd digitis od. tribus digitis comprehendere (fassen), Min. Fel. u. Lact. – concrepare digitis, Plaut. u. Cic., od. digitos, Petron. (s. con-crepo). – caput scalpere digito uno, sich nur mit einem F. in den Haaren krauen (um sich die Frisur nicht zu verderben), Asin. Poll. fr. u.a. – alqd digito attingere, nur leicht berühren, Porc. Licin. fr. (vgl. unten »sprichw.«): digito se caelum attigisse putare, fast im Himmel zu sein glauben (= heidenfroh, heilfroh sein), Cic.: digitum intendere ad etc., mit dem Finger zeigen, Cic.: ardenti lucernae digitum admovere, Val. Max.: digitum tollere, den Finger aufheben (beim Bieten in der Auktion, beim Stimmen), Cic. II. Verr. 1, 141 (aber = sich für besiegt erklären, Sidon. epist. 5, 7, 3): digito (mit Fingeraufheben) liceri, Cic.: pugnare ad digitum, d.i. bis einer von den Fechtern den Finger erhebt u. sich für überwunden hält, Quint. – computare digitis, an den Fingern abzählen, berechnen, Plaut. u. Plin.: numerare per digitos, Ov.: dah. venire ad digitos, ausgerechnet werden, Plin.: novi tuos digitos, deine Geschicklichkeit im Rechnen, Cic.: argumenta digerere in digitos, an den Fingern herzählen, Quint. – digitis loqui, die Fingersprache reden, Ps. Cypr. de spect. 7: digitis nutuque loqui, Ov. trist. 2, 453: nil opus est digitis, per quos arcana loquaris, Ov. art. am. 1, 137. – digito orbem temperare, mit dem Finger der Handpauke harmonische Töne entlocken, oder (wie es dort das Volk nimmt) mit dem Finger, d.i. leicht, ohne Mühe den Erdkreis beherrschen, Suet. Aug. 68. – digito monstrare, demonstrare, s. mōnstro, dē-mōnstro: vos cunctorum digiti notabant, Hieron. epist. 117, 6. – Sprichw., si scis tute, quot hodie habeas digitos in manu (= auch das Geringste weißt), egon dem pignus tecum? Plaut. Pers. 187. – in digitis hodie percoquam quod ceperit = ich halte es für unmöglich, Plaut. rud. 902. – quā digitum proferat non habet, wie sie auch nur einen F. rühren (= das Geringste unternehmen soll), Cic. Caecin. 71. – ne digitum quidem alcis rei causā porrigere, um etwas nicht einmal den Finger ausstrecken (griech. ουδὲ δάκτυλον προτειναι χάριν τινός), Cic. de fin. 3, 57; vgl. Casaub. Pers. 5, 119 (wo digitum exsere [tue das Unbedeutendste], peccas). – alqm digito uno attingere, nur mit einem Finger berühren (= sich im geringsten vergreifen), Plaut. Pers. 793. Ter. eun. 740: u. so bl. digito alqm attingere, Cic. Tusc. 5, 55: u. digito alqm contingere, Cato oratt. 68. fr. 1 ( bei Gell. 10, 23, 5): alqm vel digito contingere, Apul. met. 4, 21: alqm digito tenus contingere, ibid. 9, 17: u. alqm digito tangere, Plaut. rud. 810. – primoribus labris gustasse hoc genus vitae et extremis, ut dicitur, digitis attigisse = sich nur im geringsten befaßt haben, Cic. Cael. 28. – B) die Fußzehe, die Zehe, 1) eig.: a) am Menschen, maior digitus, die große F., Cass. Fel. de medic. 52. p. 136, 1 Rose: insistere digitis, auf die Z. treten, Ov.: insistere summis digitis, auf die Fußspitzen treten, Cels. u. Sen.: erigi in digitos, auf die Zehen treten, Quint.: summis ambulare digitis, auf den Fußspitzen gehen, Sen.: constitit in digitos arrectus, trat auf die Zehen, Verg.: digitos pedum detundere ad lapides, Apul. – D) am Vogel, die Kralle, Varro u.a. – c) am Krebs, die Schere, ut in litore cancri digitis primoribus stare, Varro sat. Men. 42. – 2) übtr., im Plur. digiti, die kleinen Zweige der Äste usw., Plin. – II) meton.: A) als Maß, die Fingerbreite, der Finger, der Zoll ( nach Frontin. aqu. § 24 der 16. Teil eines röm. Fußes), d. transversus, Querfingerbreite, Querfinger, Cato (s. unten »sprichw.«): digitum pollicem latus, Cato: digitum pollicem (daumenbreit) laxamenti facito, Cato: digiti pollicis crassitudine, Caes.: quattuor patens digitos, Caes.: late digitos primores quattuor, alte digitos primores tres, Vorderfinger, Cato. – als Wassergemäß bei der Verteilung des Wassers aus den Wasserleitungen, s. Frontin. aqu. 24 sqq.: u. so ut aquae digitus in domo eius flueret, Corp. inscr. Lat. 10, 4760. – Sprichw., si hercle ex isto loco digitum transvorsum aut unguem latum excesseris, Plaut. aul. 56 sq.: ab hac (regula) mihi non licet transversum, ut aiunt, digitum discedere, Cic. Acad. 2, 58. – B) als nom. propr., Digiti Idaei (Übersetzung von Δάκτυλοι Ἰδαιοι), Priester der Cybele (s. dactylusno. VII), Cic. de nat. deor. 3, 42; vgl. Arnob. 3, 41, u. 43. – / Genet. Plur. synk. digitûm, Varro de vit. pop. Rom. 1. fr. 1 ( bei Charis. 126, 26). Vitr. 7, 1, 6: arch. Abl. Plur. digiteis, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 52. – Varro sat. Men. 42 ( bei Non. 427, 30) lesen Quicherat, Bücheler und Riese digitis statt digitibus.

    lateinisch-deutsches > digitus

  • 18 mōnstrum

        mōnstrum ī, n    [1 MAN-], a divine omen, supernatural appearance, wonder, miracle, portent. quoddam novum: obicitur magno futurum Augurio monstrum, V.: ingentibus excita monstris (regina), illusions, V.: mera monstra nuntiarat, nothing but wonders.—An abnormal shape, unnatural growth, monster, monstrosity: monstrum hominis, T.: deūm monstra (the gods of Egypt), V.: succinctam latrantibus inguina monstris (i. e. canibus), V.: omnia Monstra ferre, O.—Fig., a repulsive character, monster, abomination: nulla iam pernicies a monstro illo atque prodigio comparabitur: fatale (Cleopatra), H.— A horrible sight, pernicious thing, object of dread, awful deed: mene huic confidere monstro? (i. e. mari), V.: non mihi furtum, sed monstrum ac prodigium videbatur: veteris monstrum culpae, O.
    * * *
    monster; portent, unnatural thing/event regarded as omen/sign/portent

    Latin-English dictionary > mōnstrum

  • 19 demonstro

    dē-monstro, āvi, ātum, 1 ( arch. inf. pass.:

    demonstrarier,

    Ter. Ph. 2, 1, 76), v. a., to point out, as with the finger; to indicate, designate, show (freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (cf.: indico, significo, ostendo): ubi habitet (mihi) demonstrarier (volo—with commonstrarier), Ter. l. l.; cf.:

    itinera ipsa ita putavi esse demonstranda, ut commonstrarem tantum viam, et ut fieri solet, digitum ad fontes intenderem,

    Cic. de Or. 1, 46 fin.:

    non ea figura, quae digito demonstrari potest,

    id. Rep. 6, 24; so,

    too, aliquid digito,

    Quint. 6, 3, 38:

    aliquem averso pollice,

    id. 11, 3, 104:

    aliquid nutu vel manu,

    id. 1, 5, 36:

    eum volo mihi demonstretis hominem,

    Plaut. Poen. 3, 2, 16:

    thesaurum mi in hisce aedibus,

    id. Trin. 1, 2, 113:

    itinera cum cura,

    Liv. 23, 33:

    unum ex iis,

    Suet. Aug. 94 et saep.:

    ut ante demonstrabant, quid ubique esset... item nunc, quid undique oblatum sit, ostendunt,

    Cic. Verr. 2, 4, 59: demonstres ubi sint tuae tenebrae, Catull. 55, 2.— Absol.: histrio ita demonstraverat ( had gesticulated), ut bibentem natantemque faceret, Suet. Ner. 39.—
    2.
    Poet. of a subject not personal:

    demonstrant astra salebras,

    Prop. 3, 16, 15 (4, 15, 15 M.).—
    B.
    Esp., jurid. t. t.: fines, to point out the boundaries, i.e. to deliver a piece of land to the purchaser, Cic. pro Tull. § 17; Dig. 18, 1, 18; 21, 2, 45.—
    C.
    Pregn., to guide by pointing out the way:

    si equus ille decessit qui demonstrabat quadrigam,

    Dig. 31, 1, 65, § 1.—
    II.
    Trop., to designate, indicate, by speech or writing; to show, prove, demonstrate; to represent, describe; also simply to mention (in this signif. often in Caes. —for syn. cf.: monstro, commonstro, comprobo, probo, declaro).
    (α).
    With acc.:

    Spurinna quidem cum ei rem demonstrassem et vitam tuam superiorem exposuissem, magnum periculum summae reipublicae demonstrabat, nisi, etc.,

    Cic. Fam. 9, 24;

    so with docere,

    id. Verr. 2, 2, 50;

    with ostendere,

    id. Att. 1, 1, 4; Quint. 5, 12, 15 et saep.:

    istius cupiditatem minasque demonstrat,

    Cic. Verr. 2, 4, 39 fin.:

    si tibi nemo responsurus esset, tamen ipsam causam demonstrare non posses,

    id. Div. in Caecil. 13, 43:

    modum formamque (sc. navium),

    Caes. B. G. 5, 1:

    re demonstrata,

    id. ib. 5, 38; cf.:

    quibus demonstratis,

    Quint. 5, 1, 3:

    aliquid scripto,

    id. 1, 5, 32 et saep.:

    ad ea castra, quae supra demonstravimus, contendit,

    Caes. B. G. 7, 83 fin.; 5, 49; so with the pron. relat., id. B. C. 3, 84, 3; 3, 89, 3:

    hujus Hercyniae silvae, quae supra demonstrata est, latitudo, etc.,

    id. B. G. 6, 25; cf. in pass. id. B. C. 1, 81, 2; 63 fin. —With double acc.:

    quam virtutem quartam elocutionis Cicero demonstrat,

    Quint. 11, 1, 1.—
    (β).
    With acc. and inf.:

    mihi Fabius demonstravit, te id cogitasse facere,

    Cic. Fam. 3, 3, 2; id. Inv. 1, 31:

    demonstrant sibi praeter agri solum nihil esse reliqui,

    Caes. B. G. 1, 11, 5; 2, 17, 2; 7, 41, 2 (with exponunt); 7, 43, 2 et saep.— Pass. with nom. and inf.:

    altera parte imbecillitas, inopia fuisse demonstrabitur,

    Auct. Her. 2, 4, 7:

    si eo ipse in genere, quo arguatur, integer ante fuisse demonstrabitur,

    Cic. Inv. 1, 11, 36; Hyg. Astr. 2, 14; 2, 21.—
    (γ).
    With a relative clause:

    quanta praedae faciendae facultas daretur, si, etc.,

    Caes. B. G. 4, 34 fin.; Quint. 2, 4, 3; Plin. 25, 13, 106, § 169.—
    (δ).
    Absol.:

    cum esset Caesar in citeriore Gallia in hibernis, ita uti supra demonstravimus,

    Caes. B. G. 2, 1:

    ut supra demonstravimus,

    id. ib. 5, 3;

    5, 19 al.: ut ante demonstravimus,

    id. ib. 2, 22;

    ita ut antea demonstravimus,

    id. ib. 7, 46;

    and simply ut demonstravimus,

    id. ib. 6, 35; id. B. C. 3, 66, 2 al.—
    (ε).
    In attraction:

    cum essent in quibus demonstravi augustiis,

    Caes. B. C. 3, 15, 6:

    circiter DC ejus generis, cujus supra demonstravimus naves,

    id. B. G. 5, 2, 2.—
    b.
    Of an inanimate subject:

    quae hoc demonstrare videantur,

    Cic. Verr. 2, 2, 63:

    quod proximus demonstrabit liber,

    Quint. 1, 10, 49:

    littera causam,

    Tib. 3, 2, 27:

    laus ac vituperatio quale sit quidque demonstrat,

    id. 3, 4, 14 al. —
    c.
    Pass. impers.:

    naves XVIII., de quibus supra demonstratum est,

    Caes. B. G. 4, 28; id. B. C. 1, 56, 2:

    erant, ut supra demonstratum est, legiones Afranii tres,

    id. ib. 1, 39; 2, 34;

    and without supra,

    id. ib. 3, 62:

    quem a Pompeio missum in Hispaniam demonstratum est,

    id. ib. 1, 38; so with an acc. and inf., id. ib. 2, 28;

    2, 42, 5: ad flumen Axonam contenderunt, quod esse post nostra castra demonstratum est,

    id. B. G. 2, 9, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > demonstro

  • 20 monstratus

    1.
    monstrātus, a, um, Part. and P. a., v. monstro fin.
    2.
    monstrātus, ūs (only in the abl. sing.), m. [monstro], a showing (post-class.):

    cujus monstratu,

    App. M. 1, p. 112, 24:

    monstratu Helenae,

    Aus. Per. Iliad. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > monstratus

См. также в других словарях:

  • MonstrO (band) — MonstrO Origin Atlanta, Georgia, United States Years active 2009 present Associated acts Torche, Danzig, Bloodsimple, Still Rain, Comes With The Fall, Floor, Jerry Cantrell, Sunday Drive …   Wikipedia

  • Monstro (comics) — Monstro Monstro. Art by Phil Hester. Publication information Publisher Marvel Comics …   Wikipedia

  • monstro — monstro. m. desus. monstruo …   Enciclopedia Universal

  • monstro — s. m. 1. Produção animal ou vegetal contrária à ordem regular da natureza. 2. Ser monstruoso das lendas. 3. Animal de tamanho extraordinário. 4.  [Figurado] Pessoa muito feia. 5. Pessoa perversa, desnaturada. 6. Prodígio, portento, assombro (a… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • monstro — m. desus. monstruo …   Diccionario de la lengua española

  • monstro — mòn·stro s.m. OB LE var. → 1mostro …   Dizionario italiano

  • monstro — mons|tro adv. (ÆLDRE mon) …   Dansk ordbog

  • O Monstro Precisa de Amigos — Studio album by Ornatos Violeta Released November 22, 1999 …   Wikipedia

  • The Terrible Dogfish — Monstro redirects here. For the Marvel Comics character that sometimes went by that name, see Giganto. The Terrible Dogfish The Adventures of Pinocchio character …   Wikipedia

  • Pinocchio (film, 1940) — Pour les articles homonymes, voir Pinocchio (homonymie). Pinocchio …   Wikipédia en Français

  • Pinocchio (1940 film) — Infobox Film name = Pinocchio director = Ben Sharpsteen Hamilton Luske Norman Ferguson T. Hee Wilfred Jackson Jack Kinney Bill Roberts writer = Aurelius Battaglia William Cottrell Otto Englander Erdman Penner Joseph Sabo Ted Sears Webb Smith… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»