-
1 czci
czci [ʧ̑ʨ̑i] -
2 cześć
cześć! na powitanie hallo!;cześć! na pożegnanie tschüs(s)!;otaczać czcią in Ehren halten;oddawać cześć REL verehren; -
3 akademia
akademia żałobna Trauerfeier f;Akademia Muzyczna Musikhochschule f;Akademia Sztuk Pięknych Kunsthochschule f -
4 ku
zbliżać się ku końcowi sich dem Ende zuneigen;ku czci zu Ehren;ku mojemu zdziwieniu zu meiner Verwunderung;ku górze nach oben -
5 odsądzać
-
6 wyzuty
wyzuty z sumienia gewissenlos, ohne Gewissen;być wyzutym ze czci keine Ehre im Leib haben;był wyzuty z ambicji ihm fehlte jeder Ehrgeiz -
7 cześć
otaczać kogoś/coś [wielką] czcią jdn/etw [sehr] verehren, jdm/etw [große] Verehrung entgegenbringenna \cześć kogoś/czegoś zu Ehren von jdm/etw3) (pot: formuła)\cześć! ( na powitanie) hallo!; ( na pożegnanie) tschüss! -
8 hołd
-
9 ku
ku [ku] prep+dat ( książk)1) ( następstwo czasowe)mieć się \ku końcowi dem Ende zugehen2) ( oznaczenie kierunku)\ku morzu/zachodowi dem Meere/dem Westen zu\ku niebu in den Himmel\ku pamięci/czci [bohaterów] zum Gedenken [an die Helden]/zu Ehren [der Helden]4) ( oznaczenie reakcji)\ku mojemu przerażeniu/zdziwieniu zu meinem Erschrecken/meiner Verwunderung -
10 odsądzać
absprechen, aberkennenodsądzić kogoś od talentu/rozumu jdm Talent/Verstand absprechen\odsądzać kogoś od czci i wiary jdn für ehrlos erklären -
11 świętość
-
12 wyzuty
-
13 ehrfürchtig
-
14 Gedenken
pamięć fzum \Gedenken an jdn/etw ku czci [o dla uczczenia pamięci] kogoś/czegoś -
15 Gedenkfeier
uroczystość f ku czci -
16 Kriegerdenkmal
Krie gerdenkmal ntpomnik m ku czci poległych
См. также в других словарях:
ku czci — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś, czegoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} w celu uczczenia kogoś, czegoś, okazania uwielbienia, głębokiego szacunku itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obchody ku czci pomordowanych. Wygłosić mowę ku czci dostojnego jubilata. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bez czci i wiary — {{stl 8}}{ktoś} {{/stl 8}}bez czci i wiary {{/stl 13}}{{stl 7}} człowiek pozbawiony zasad moralnych; ktoś kierujący się w życiu niskimi pobudkami, bezwartościowy, bez honoru {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cześć — ż V, DCMs. czci, blm 1. «szacunek, poważanie, poszanowanie, uznanie; kult, uwielbienie» Postawa pełna czci. Mieć kogoś, coś w wielkiej czci. Otaczać kogoś, coś czcią. Ucałować coś ze czcią. Żywić dla kogoś cześć. ◊ Cześć komuś, czemuś «skrót… … Słownik języka polskiego
cześć — 1. Ktoś bez czci i wiary; ktoś wyzuty z czci i wiary «ktoś bez honoru, ktoś pozbawiony zasad moralnych»: (...) rewolucje miały takich karierowiczów bez skrupułów, bez czci i wiary (...). PrzWsp 4/1927. 2. Odsądzać kogoś od czci i wiary «oceniać… … Słownik frazeologiczny
cześć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. czci, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} głęboki szacunek, poważanie, uszanowanie (dla kogoś, czegoś); także okazywanie tego uczucia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć dla kogoś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wiara — 1. Człowiek (ludzie) małej wiary «o kimś wierzącym w sposób powierzchowny»: Nie wyrzekajcie się Boga, ludzie małej wiary, nie czcijcie fałszywych proroków i bałwanów, bo On odwróci się od was. P. Huelle, Weiser. 2. Dać czemuś wiarę «uwierzyć w… … Słownik frazeologiczny
Хыбиньский А. Э. — (Chybinski) Адольф Эустахий (29 IV 1880, Краков 31 X 1952, Познань) польский музыковед. В 1890 брал уроки у Я. Островского (скрипка), А. Шибальского (фп.), А. Щербиньского (муз. теоретич. предметы), в 1891 98 у Я. Дроздовского (фп.), с… … Музыкальная энциклопедия
Bronislaw Geremek — Bronisław Geremek (2006) Bronisław Geremek (ursprünglich Benjamin Lewertow; * 6. März 1932 in Warschau; † 13. Juli 2008 in Lubień bei Nowy Tomyśl) war ein polnischer Historiker und liberaler Politiker. Von 1997 bis 2000 bekleidete er das Amt des… … Deutsch Wikipedia
Geremek — Bronisław Geremek (2006) Bronisław Geremek (ursprünglich Benjamin Lewertow; * 6. März 1932 in Warschau; † 13. Juli 2008 in Lubień bei Nowy Tomyśl) war ein polnischer Historiker und liberaler Politiker. Von 1997 bis 2000 bekleidete er das Amt des… … Deutsch Wikipedia
adoracja — ż I, DCMs. adoracjacji; lm D. adoracjacji (adoracjacyj) 1. książk. «uwielbienie, podziw, zachwyt, przejawy czci» Godny adoracji. Być przedmiotem adoracji. ◊ iron. Towarzystwo wzajemnej adoracji «grono osób wzajemnie się chwalących, popierających» … Słownik języka polskiego
epitafium — n VI; lm M. epitafiumfia, D. epitafiumfiów 1. szt. «ozdobna tablica z kamienia, metalu lub drewna ku czci zmarłego z poświęconym mu napisem, umieszczona zwykle na ścianach lub filarach kościoła, często wmurowana; napis nagrobkowy» Ufundować… … Słownik języka polskiego