-
1 custodite
custōdītē, adv. en se surveillant, avec circonspection, avec mesure, avec réserve. - ut custodite ludebat! Plin. Ep. 5, 16, 3: comme il se divertissait avec réserve! - custoditius dicere, Plin. Ep. 9, 26, 12: parler avec plus de réserve.* * *custōdītē, adv. en se surveillant, avec circonspection, avec mesure, avec réserve. - ut custodite ludebat! Plin. Ep. 5, 16, 3: comme il se divertissait avec réserve! - custoditius dicere, Plin. Ep. 9, 26, 12: parler avec plus de réserve.* * *Custodite, pen. prod. Aduerbium. Plin. iunior, Custodite ludebat. En se donnant de garde, Sagement, et Se donnant de garde de ne faire chose que bien à poinct. -
2 custodite
-
3 custodite
cūstōdītē, Adv. m. Compar. (custoditus), behutsam, gemessen, parce custoditeque ludere, Plin. ep. 5, 16, 3: custoditius pressiusque dicta, Plin. ep. 9, 26, 12.
-
4 custodite
cūstōdītē, Adv. m. Compar. (custoditus), behutsam, gemessen, parce custoditeque ludere, Plin. ep. 5, 16, 3: custoditius pressiusque dicta, Plin. ep. 9, 26, 12.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > custodite
-
5 custodite
custoditius, custoditissime ADVcautiously, guardedly; carefully (L+S) -
6 custodite
custōdĭo, īvi, or ĭi, ītum, 4 ( fut. pass. custodibitur, Plaut. Capt. 3, 5, 71), v. a. [id.], to watch, protect, keep, defend, guard (freq. and class.).I.In gen.A.With material objects: Q. Caepio Brutus pro consule provinciam Macedoniam, tueatur, defendat, custodiat incolumemque conservet, Cic. Phil. 10, 11, 26:(β).tuum corpus domumque,
id. Mil. 25, 67:quod me receperit, juverit, custodierit,
id. Planc. 10, 26; cf.:in meā salute custodiendā,
id. ib. 1, 1:me non solum amicorum fidelitas, sed etiam universae civitatis oculi custodiunt,
id. Phil. 12, 9, 22:ut haec insula ab eā (Cerere)... incoli custodirique videatur,
id. Verr. 2, 4, 49, § 107:urbes,
Quint. 7, 10, 13:maritimam oram viginti navibus longis,
Liv. 36, 2, 11 (cf. tueri, id. 36, 2, 7):officinam diligentiā,
Plin. 12, 14, 32, § 59:castra nocte, ne quis elabi posset,
Liv. 9, 42, 6:amictum,
Quint. 5, 14, 31:poma in melle,
to lay up, preserve, Col. 12, 45, 3:paries, qui laevum marinae Veneris latus Custodit,
Hor. C. 3, 26, 6:tua,
id. S. 2, 3, 151:hic stilus... me veluti custodiet ensis,
id. ib. 2, 1, 40.—Esp.: se, to be on the watch:quanto se opere custodiant bestiae,
Cic. N. D. 2, 49, 126:fac ut diligentissime te ipsum custodias,
id. Att. 14, 17, A, 8.—With ab:B.Gortynii templum magnā curā custodiunt non tam a ceteris quam ab Hannibale,
Nep. Hann. 9, 4:poma ab insomni dracone,
Ov. M. 9, 190:cutem a vitiis,
Plin. 28, 8, 25, § 89.—With immaterial objects (freq. in postAug. prose), to keep, preserve, regard, take heed, observe, maintain:(β).id quod tradatur posse percipere animo et memoriā custodire,
Cic. de Or. 1, 28, 127:dicta litteris,
id. ib. 2, 2, 7; cf.:ex his (arboribus) quas memoria hominum custodit,
Plin. 16, 44, 85, § 234:illa quae scriptis reposuimus, velut custodire desinimus,
Quint. 11, 2, 9;opp. mutare,
id. 12, 8, 6:modum ubique,
id. 4, 2, 35:regulam loquendi,
id. 1, 7, 1:praecepta,
Col. 1, 8, 15:eam rationem,
id. 4, 29, 11:ordinem,
id. 12, 4, 1:quae custodienda in olearam curā... praecipiemus,
Plin. 17, 18, 29, § 125:morem,
id. 14, 12, 14, § 88:religiose quod juraveris,
id. Pan. 65, 2 et saep.—With ab:(γ).teneriores annos ab injuriā sanctitas docentis custodiat,
Quint. 2, 2, 3.—With ut or ne:II.in aliis quoque propinquitatibus custodiendum est, ut inviti judicemur dixisse,
Quint. 11, 1, 66:quo in genere id est praecipue custodiendum, ne, etc.,
id. 8, 3, 73; 8, 5, 7; Col. 4, 24, 11:ut custoditum sit ne umquam veniret, etc.,
Suet. Tib. 7.—With the access. idea of hindering free motion, in a good or bad sense.A.In gen., to hold something back, to preserve, keep:B.multorum te oculi et aures non sentientem... speculabuntur atque custodient,
Cic. Cat. 1, 2, 6:aliquem, ne quid auferat,
to watch, observe, id. Div. in Caecil. 16, 51:ejus (sc. epistulae) custodiendae et proferendae arbitrium tuum,
Cic. Att. 15, 13, 1:librum,
id. Fam. 6, 5, 1:codicillos,
Suet. Tib. 51:prodit se quamlibet custodiatur simulatio,
Quint. 12, 1, 29.—Esp., to hold in custody, hold captive:noctu nervo vinctus custodibitur,
Plaut. Capt. 3, 5, 71; Cic. Fragm. ap. Quint. 9, 3, 50:ducem praedonum,
id. Verr. 2, 5, 27, § 68:obsides,
Caes. B. G. 6, 4:Domitium,
id. B. C. 1, 20:bovem,
Verg. A. 8, 218 et saep.—Hence, * cu-stōdītē, adv. (acc. to I.), cautiously, carefully:ut parce custoditeque ludebat!
Plin. Ep. 5, 16, 3. -
7 legitimus
lēgitimus (arch. legitumus), a, um (lex), I) durch die Gesetze bestimmt, -verordnet, gesetzmäßig, rechtmäßig, dies, controversia, impedimentum, hora, potestas, Cic.: aetas, Liv.: poena, Nep.: coniunx, Ov.: liberi, aus gesetzlicher Ehe, ehelich (Ggstz. nothi), Cic. u. Quint.: crimen, ICt.: imperium, v. Könige, Sall., in der Republik, Cic. – Plur. subst., legitima quaedam conficere, einige Förmlichkeiten, Nep. Phoc. 4, 2: custodite legitima mea, meine Satzungen, Vulg. Levit. 18, 26. – II) übtr., 1) (= legalis) das Gesetz betreffend, quaestiones, Quint. 3, 6, 71: status, Quint. 3, 6, 103: verba, Gell. 11, 1, 4. – 2) recht, a) = gehörig, gebührend, schicklich, numerus, Cic.: poëma, Hor.: verba, Ov.: finis (orationis), Quint.: vox, Ov.: legitimum est, es ist recht, gehört sich, schickt sich, Plin. – b) recht = richtig, regelrecht, echt, sonus, Hor.: olus, Plin.
-
8 obtestor
ob-tēstor, ātus sum, ārī, I) zum Zeugen (Zeugnis) anrufen, sacra regni, eiusdem familiae deos et hospitales mensas, Tac.: deûm hominumque fidem, Liv.: necessitudinem nostram tuamque in me benevolentiam, Brut. in Cic. ep. – mit folg. Acc. u. Infin., clare obtestatus deos neque legisse neque attigisse quicquam, Suet. Cal. 15, 4. – II) übtr.: 1) feierlich anrufen, beschwören, inständig bitten, flehen, anflehen, multum ac diu obtestans, Liv.: per ego haec genua te obtestor, Plaut.: quem obtester? quem implorem? Cic.: suos obtestari, Caes. – m. folg. ut u. Konj., Iovem maximum obtestatus, ut sceleris atque perfidiae Bocchi testis adesset, Sall.: nunc te obtestor, ut mihi ignoscas, Plaut.: obtestatur, ut suae salutis rationem habeat, Caes.: morte me ut vindices a Romanorum arbitrio, oro obtestorque, Liv.: passis manibus obtestabantur Romanos, ut sibi parcerent neu, sicut Avarici fecissent, ne a mulieribus quidem atque infantibus abstinerent, Caes.: quam ob rem a te peto vel potius omnibus te precibus oro et obtestor, ut etc., Cic.: ita te obtestor per senectutem illam (bei deinem grauen Haupte), ut etc., Plaut.: per omnes deos te obtestor, ut etc., Cic. u. Caes.: per tot tropaea regum oro et obtestor, ut etc., Curt.: per hanc dextram, per regni fidem moneo obtestorque te, uti... neu etc., Sall.: oro et obtestor, primum ut etc.... deinde ut etc., Plin. pan. – m. folg. ne u. Konj., set te obtestor, Hegio, ne tuum animum avariorem faxint divitiae meae, Plaut.: quā re oro obtestorque vos, indices, ne etc., Cic.: quaeso immo et obtestor, ne umquam pro me vota res publica invita suscipiat, Plin. pan.: per deos atque homines ego te obtestor, ne tu istunc hominem perduis, Plaut.: per tuam fidem perque huius solitudinem te obtestor, ne abs te hanc segreges neu deseras, Ter.: lacrimans obtestatur per amicitiam perque sua ante feliciter facta, ne etc., Sall. – m. folg. bl. Coniunctiv, obsecro vos ego, mi auxilio, oro obtestor, sitis, Plaut. aul. 715: te et senatum obtestamur, consulatis miseris civibus, Sall. Cat. 33, 5. – m. folg. Imperat. (statt des Coniunctivs), nunc te obtestor, celere sancto subveni censorio! Pacuv. praet. 3. p. 280 R.2: vos publicā voce obtestor atque precor, custodite, servate, protegite hunc statum, hanc pacem, Vell. 2, 131, 1 (u. so auch Tac. ann. 4, 8 extr.): wechselnd mit Imperat. u. Coniunctiv, per hanc fidem invictam oro et obtestor, in nostris castris tibi tabernaculum statue, nos corporis tui custodes esse patiaris, Curt. 5, 11 (30), 6. – m. Acc. pers. u. allg. Acc. rei od. bl. m. Acc. rei (um), eadem suum quisque contubernalem, amicum, notum prosequens erat obtestatus, Auct. b. Alex. 16, 4: multa obtestatus de salute sua Pomptinum, beschwor den Pomptinus lange um seine Rettung, Sall. Cat. 45, 4: haec monendo obtestandoque, Liv. 10, 19, 4; zugl. m. folg. ne u. Konj., illud te pro Latio obtestor, ne etc., Verg. Aen. 12, 820. – absol., multam ac diu obtestans, Liv.: pro cuiusque ingenio pollicendo minitando obtestando alium alio modo excitare, Sall. – Partiz. Perf. passiv, beschworen, inständig gebeten, ni obtestatus pepercisset, Amm. 31, 9, 4: obtestato nomine salvatoris, Augustin. serm. 216, 6: obtestatā fide, Apul. met. 2, 24. – 2) beteuern, heilig versichern, m. Acc. u. Infin., obtestans se adversus omne fas ac nefas a te equite Romano esse trucidatum, Val. Max. 6, 2, 8: summam rem publicam agi obtestans, Tac. ann. 12, 5: iam iamque adfore(Agrippinam) obtestans, ibid. 14, 7: aut militum se manibus aut suis moriturum obtestans, Tac. hist. 3, 10: cum Solem intuens obtestaretur ignarum cladis Numeriani se fuisse, Aur. Vict. de Caes. 39, 13.
-
9 legitimus
lēgitimus (arch. legitumus), a, um (lex), I) durch die Gesetze bestimmt, -verordnet, gesetzmäßig, rechtmäßig, dies, controversia, impedimentum, hora, potestas, Cic.: aetas, Liv.: poena, Nep.: coniunx, Ov.: liberi, aus gesetzlicher Ehe, ehelich (Ggstz. nothi), Cic. u. Quint.: crimen, ICt.: imperium, v. Könige, Sall., in der Republik, Cic. – Plur. subst., legitima quaedam conficere, einige Förmlichkeiten, Nep. Phoc. 4, 2: custodite legitima mea, meine Satzungen, Vulg. Levit. 18, 26. – II) übtr., 1) (= legalis) das Gesetz betreffend, quaestiones, Quint. 3, 6, 71: status, Quint. 3, 6, 103: verba, Gell. 11, 1, 4. – 2) recht, a) = gehörig, gebührend, schicklich, numerus, Cic.: poëma, Hor.: verba, Ov.: finis (orationis), Quint.: vox, Ov.: legitimum est, es ist recht, gehört sich, schickt sich, Plin. – b) recht = richtig, regelrecht, echt, sonus, Hor.: olus, Plin.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > legitimus
-
10 obtestor
ob-tēstor, ātus sum, ārī, I) zum Zeugen (Zeugnis) anrufen, sacra regni, eiusdem familiae deos et hospitales mensas, Tac.: deûm hominumque fidem, Liv.: necessitudinem nostram tuamque in me benevolentiam, Brut. in Cic. ep. – mit folg. Acc. u. Infin., clare obtestatus deos neque legisse neque attigisse quicquam, Suet. Cal. 15, 4. – II) übtr.: 1) feierlich anrufen, beschwören, inständig bitten, flehen, anflehen, multum ac diu obtestans, Liv.: per ego haec genua te obtestor, Plaut.: quem obtester? quem implorem? Cic.: suos obtestari, Caes. – m. folg. ut u. Konj., Iovem maximum obtestatus, ut sceleris atque perfidiae Bocchi testis adesset, Sall.: nunc te obtestor, ut mihi ignoscas, Plaut.: obtestatur, ut suae salutis rationem habeat, Caes.: morte me ut vindices a Romanorum arbitrio, oro obtestorque, Liv.: passis manibus obtestabantur Romanos, ut sibi parcerent neu, sicut Avarici fecissent, ne a mulieribus quidem atque infantibus abstinerent, Caes.: quam ob rem a te peto vel potius omnibus te precibus oro et obtestor, ut etc., Cic.: ita te obtestor per senectutem illam (bei deinem grauen Haupte), ut etc., Plaut.: per omnes deos te obtestor, ut etc., Cic. u. Caes.: per tot tropaea regum oro et obtestor, ut etc., Curt.: per hanc dextram, per regni fidem moneo obtestorque te, uti... neu etc., Sall.: oro et obtestor, primum ut etc.... deinde ut etc., Plin.————pan. – m. folg. ne u. Konj., set te obtestor, Hegio, ne tuum animum avariorem faxint divitiae meae, Plaut.: quā re oro obtestorque vos, indices, ne etc., Cic.: quaeso immo et obtestor, ne umquam pro me vota res publica invita suscipiat, Plin. pan.: per deos atque homines ego te obtestor, ne tu istunc hominem perduis, Plaut.: per tuam fidem perque huius solitudinem te obtestor, ne abs te hanc segreges neu deseras, Ter.: lacrimans obtestatur per amicitiam perque sua ante feliciter facta, ne etc., Sall. – m. folg. bl. Coniunctiv, obsecro vos ego, mi auxilio, oro obtestor, sitis, Plaut. aul. 715: te et senatum obtestamur, consulatis miseris civibus, Sall. Cat. 33, 5. – m. folg. Imperat. (statt des Coniunctivs), nunc te obtestor, celere sancto subveni censorio! Pacuv. praet. 3. p. 280 R.2: vos publicā voce obtestor atque precor, custodite, servate, protegite hunc statum, hanc pacem, Vell. 2, 131, 1 (u. so auch Tac. ann. 4, 8 extr.): wechselnd mit Imperat. u. Coniunctiv, per hanc fidem invictam oro et obtestor, in nostris castris tibi tabernaculum statue, nos corporis tui custodes esse patiaris, Curt. 5, 11 (30), 6. – m. Acc. pers. u. allg. Acc. rei od. bl. m. Acc. rei (um), eadem suum quisque contubernalem, amicum, notum prosequens erat obtestatus, Auct. b. Alex. 16, 4: multa obtestatus de salute sua Pomptinum, beschwor den Pomptinus lange um seine Rettung, Sall. Cat. 45, 4: haec monendo obtestandoque, Liv. 10, 19, 4;————zugl. m. folg. ne u. Konj., illud te pro Latio obtestor, ne etc., Verg. Aen. 12, 820. – absol., multam ac diu obtestans, Liv.: pro cuiusque ingenio pollicendo minitando obtestando alium alio modo excitare, Sall. – Partiz. Perf. passiv, beschworen, inständig gebeten, ni obtestatus pepercisset, Amm. 31, 9, 4: obtestato nomine salvatoris, Augustin. serm. 216, 6: obtestatā fide, Apul. met. 2, 24. – 2) beteuern, heilig versichern, m. Acc. u. Infin., obtestans se adversus omne fas ac nefas a te equite Romano esse trucidatum, Val. Max. 6, 2, 8: summam rem publicam agi obtestans, Tac. ann. 12, 5: iam iamque adfore(Agrippinam) obtestans, ibid. 14, 7: aut militum se manibus aut suis moriturum obtestans, Tac. hist. 3, 10: cum Solem intuens obtestaretur ignarum cladis Numeriani se fuisse, Aur. Vict. de Caes. 39, 13.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obtestor
-
11 adtingo
at-tingo (not adt-), tĭgi, tactum, 3, v. a. [tango] (ante-class. form attĭgo, ĕre, v. infra; attinge = attingam, acc. to Paul. ex Fest. p. 26 Müll.; v. Müll. ad h. l.; concerning attigo, āre, v. fin.), to touch, come in contact with; constr. with the acc.; poet. with ad.I.Lit.A.In gen.: mento summam aquam, vet. poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10: vestem, Att. ap. Non. p. 75, 32:B.Egone Argivum imperium attingam,
id. Trag. Rel. p. 166 Rib.:suaviter (omnia) attingunt,
Lucr. 4, 623:nec enim ullum hoc frigidius flumen attigi,
Cic. Leg. 2, 3, 6:prius quam aries murum attigisset,
Caes. B. G. 2, 32:pedibus terram,
Nep. Eum. 5, 5:quisquis (vas) attigerit,
Vulg. Lev. 15, 23:nos nihil tuorum attigimus,
id. Gen. 26, 29:(medicus) pulsum venarum attigit,
Tac. A. 6, 50:se esse possessorem soli, quod primum Divus Augustus nascens attigisset,
Suet. Aug. 5 (cf. Ov. Tr. 4, 3, 46: Tactaque nascenti corpus haberet humus, acc. to the practice of laying new-born children upon the ground; v. tollo).— Poet.: (Callisto) miles erat Phoebes, nec Maenalon attigit ( nor did there touch, set foot on) ulla Gratior hac Triviae, Ov. M. 2, 415:usque ad caelum attingebat stans in terrā,
Vulg. Sap. 18, 16.—With partic. access. ideas.1.To touch by striking, to strike; rarely in a hostile manner, to attack, assault:2.ne me attingas,
Plaut. As. 2, 2, 106;ne attigas me,
id. Truc. 2, 2, 21:ne attigas puerum istac caussā,
id. Bacch. 3, 3, 41 (quoted by Non. p. 75, 33):Si tu illam attigeris secus quam dignumst liberam,
Ter. Phorm. 2, 3, 91.—Of lightning: ICTV. FVLMINIS. ARBORES. ATTACTAE. ARDVERINT., Fragm. Fratr. Arval. Inscr. Orell. 961; cf.Fest. s. v. scribonianum, p. 333 Müll., and s. v. obstitum, p. 193: si Vestinus attingeretur, i. e. ei bellum indiceretur,
Liv. 8, 29; so Suet. Ner. 38.—In mal. part., aliquam, to touch:3.virginem,
Ter. Hec. 1, 2, 61; Cat. 67, 20.—To touch in eating, to taste, crop:4.nulla neque amnem Libavit quadrupes, nec graminis attigit herbam,
Verg. E. 5, 26.—Of local relations, to come to a place, to approach, reach, arrive at (class.;5.esp. freq. in the histt.): aedīs ne attigatis,
Plaut. Most. 2, 2, 37:ut primum Asiam attigisti,
Cic. ad Q. Fr. 1, 1, 8:cum primis navibus Britanniam attigit,
Caes. B. G. 4, 23:Siciliam,
Nep. Dion, 5, 3:Syriam ac legiones,
Tac. A. 2, 55:saltuosos locos,
id. ib. 4, 45:Urbem,
id. Or. 7 fin.:In paucis diebus quam Capreus attigit etc.,
Suet. Tib. 60; id. Calig. 44; id. Vesp. 4 al.—Transf., to touch, lie near, border upon, be contiguous to:II.Theseus... Attigit injusti regis Gortynia tecta,
Cat. 64, 75:Cappadociae regio, quae Ciliciam attingeret,
Cic. Fam. 15, 4, 4; id. Pis. 16 fin.:(stomachus) utrāque ex parte tonsillas attingens, etc.,
id. N. D. 2, 54, 135:eorum fines Nervii attingebant,
Caes. B. G. 2, 15:ITEM. COLLEGIA. QVAE. ATTINGVNT. EIDEM. FORO,
Inscr. Orell. 3314:attingere parietem,
Vulg. Ezech. 41, 6.—Trop.A.In gen., to touch, affect, reach:B.nec desiderium nos attigit,
Lucr. 3, 922 ( adficit, Lachm.):ante quam voluptas aut dolor attigerit,
Cic. Fin. 3, 5, 16:nimirum me alia quoque causa delectat, quae te non attingit,
id. Leg. 2, 1, 3:quo studio providit, ne qua me illius temporis invidia attingeret,
id. Fam. 3, 10, 10:si qua de Pompeio nostro tuendo... cura te attingit,
id. Att. 9, 11, A:erant perpauci, quos ea infamia attingeret, Liv 27, 11, 6: cupidus attingere gaudia,
to feel, Prop. 1, 19, 9:vox, sonus, attigit aures,
Val. Fl. 2, 452; Claud. B. Get: 412; Manil. 1, 326.—Esp.1.To touch upon in speaking, etc., to mention slightly:2.paucis rem,
Plaut. Truc. 4, 4, 11:summatim attingere,
Lucr. 3, 261:ut meos quoque attingam,
Cat. 39, 13:quod perquam breviter perstrinxi atque attigi,
Cic. de Or. 2, 49, 201; id. Fam. 2, 4 fin.:si tantummodo summas attigero,
Nep. Pelop. 1, 1:invitus ea, tamquam vulnera, attingo, sed nisi tacta tractataque sanari non possunt,
Liv. 28, 27:ut seditionem attigit,
Tac. A. 1, 35:familiae (Galbae) breviter attingam,
Suet. Galb. 3 al. —To touch, i. e. to undertake, enter upon some course of action (esp. mental), to apply one's self to, be occupied with, engage in, to take in hand, manage:3.quae isti rhetores ne primoribus quidem labris attigissent,
Cic. de Or. 1, 19, 87; cf. id. Cael. 12; id. Arch. 8:egomet, qui sero ac leviter Graecas litteras attigissem,
id. de Or. 1, 18, 82:orationes,
id. Or. 13, 41:poëticen,
Nep. Att. 18, 5; so Suet. Aug. 85:liberales disciplinas omnes,
id. Ner. 52:studia,
id. Gram. 9:ut primum forum attigi, i. e. accessi, adii,
applied myself to public affairs, Cic. Fam. 5, 8, 3:arma,
Liv. 3, 19:militiam resque bellicas,
Suet. Calig. 43:curam rei publicae,
id. Tib. 13:ad Venerem seram,
Ov. A. A. 2, 701.—(Acc. to I. B. 4.) To arrive somewhere:4.quod ab illo attigisset nuntius,
Plaut. Bacch. 2, 2, 19 (cf. id. ib. 3, 5, 3: si a me tetigit nuntius).—(Acc. to I. B. 5.) To come near to in quality, to be similar; or to belong to, appertain to, to concern, relate to:* 5.quae nihil attingunt ad rem nec sunt usui,
Plaut. Merc. 1, 1, 32:haec quemque attigit,
id. ib. 1, 1, 20:attingit animi naturam corporis similitudo,
Cic. Tusc. 4, 13, 30; id. Fam. 13, 7, 4; id. ad Q. Fr. 1, 1, 1:quae non magis legis nomen attingunt, quam si latrones aliqua sanxerint,
id. Leg. 2, 5:Segestana, Centuripina civitas, quae cum officiis, fide, vetustate, tum etiam cognatione populi Romani nomen attingunt,
id. Verr. 2, 5, 32:(labor) non attingit deum,
id. N. D. 1, 9, 22:primus ille (locus), qui in veri cognitione consistit, maxime naturam attingit humanam,
id. Off. 1, 6, 18; id. Tusc. 5, 33, 93; id. Fin. 5, 9.—Si quid eam humanitus attigisset (for the usu. euphemism, accidisset), if any misfortune had happened to her, App. Mag. p. 337.► Ne me attiga atque aufer manum, Turp.ap. Non. p. 75, 30 dub. (Rib. here reads attigas, Com. Rel. p. 98): custodite istunc, ne attigat, Pac., Trag. Rel. p. 105 Rib. -
12 attingo
at-tingo (not adt-), tĭgi, tactum, 3, v. a. [tango] (ante-class. form attĭgo, ĕre, v. infra; attinge = attingam, acc. to Paul. ex Fest. p. 26 Müll.; v. Müll. ad h. l.; concerning attigo, āre, v. fin.), to touch, come in contact with; constr. with the acc.; poet. with ad.I.Lit.A.In gen.: mento summam aquam, vet. poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10: vestem, Att. ap. Non. p. 75, 32:B.Egone Argivum imperium attingam,
id. Trag. Rel. p. 166 Rib.:suaviter (omnia) attingunt,
Lucr. 4, 623:nec enim ullum hoc frigidius flumen attigi,
Cic. Leg. 2, 3, 6:prius quam aries murum attigisset,
Caes. B. G. 2, 32:pedibus terram,
Nep. Eum. 5, 5:quisquis (vas) attigerit,
Vulg. Lev. 15, 23:nos nihil tuorum attigimus,
id. Gen. 26, 29:(medicus) pulsum venarum attigit,
Tac. A. 6, 50:se esse possessorem soli, quod primum Divus Augustus nascens attigisset,
Suet. Aug. 5 (cf. Ov. Tr. 4, 3, 46: Tactaque nascenti corpus haberet humus, acc. to the practice of laying new-born children upon the ground; v. tollo).— Poet.: (Callisto) miles erat Phoebes, nec Maenalon attigit ( nor did there touch, set foot on) ulla Gratior hac Triviae, Ov. M. 2, 415:usque ad caelum attingebat stans in terrā,
Vulg. Sap. 18, 16.—With partic. access. ideas.1.To touch by striking, to strike; rarely in a hostile manner, to attack, assault:2.ne me attingas,
Plaut. As. 2, 2, 106;ne attigas me,
id. Truc. 2, 2, 21:ne attigas puerum istac caussā,
id. Bacch. 3, 3, 41 (quoted by Non. p. 75, 33):Si tu illam attigeris secus quam dignumst liberam,
Ter. Phorm. 2, 3, 91.—Of lightning: ICTV. FVLMINIS. ARBORES. ATTACTAE. ARDVERINT., Fragm. Fratr. Arval. Inscr. Orell. 961; cf.Fest. s. v. scribonianum, p. 333 Müll., and s. v. obstitum, p. 193: si Vestinus attingeretur, i. e. ei bellum indiceretur,
Liv. 8, 29; so Suet. Ner. 38.—In mal. part., aliquam, to touch:3.virginem,
Ter. Hec. 1, 2, 61; Cat. 67, 20.—To touch in eating, to taste, crop:4.nulla neque amnem Libavit quadrupes, nec graminis attigit herbam,
Verg. E. 5, 26.—Of local relations, to come to a place, to approach, reach, arrive at (class.;5.esp. freq. in the histt.): aedīs ne attigatis,
Plaut. Most. 2, 2, 37:ut primum Asiam attigisti,
Cic. ad Q. Fr. 1, 1, 8:cum primis navibus Britanniam attigit,
Caes. B. G. 4, 23:Siciliam,
Nep. Dion, 5, 3:Syriam ac legiones,
Tac. A. 2, 55:saltuosos locos,
id. ib. 4, 45:Urbem,
id. Or. 7 fin.:In paucis diebus quam Capreus attigit etc.,
Suet. Tib. 60; id. Calig. 44; id. Vesp. 4 al.—Transf., to touch, lie near, border upon, be contiguous to:II.Theseus... Attigit injusti regis Gortynia tecta,
Cat. 64, 75:Cappadociae regio, quae Ciliciam attingeret,
Cic. Fam. 15, 4, 4; id. Pis. 16 fin.:(stomachus) utrāque ex parte tonsillas attingens, etc.,
id. N. D. 2, 54, 135:eorum fines Nervii attingebant,
Caes. B. G. 2, 15:ITEM. COLLEGIA. QVAE. ATTINGVNT. EIDEM. FORO,
Inscr. Orell. 3314:attingere parietem,
Vulg. Ezech. 41, 6.—Trop.A.In gen., to touch, affect, reach:B.nec desiderium nos attigit,
Lucr. 3, 922 ( adficit, Lachm.):ante quam voluptas aut dolor attigerit,
Cic. Fin. 3, 5, 16:nimirum me alia quoque causa delectat, quae te non attingit,
id. Leg. 2, 1, 3:quo studio providit, ne qua me illius temporis invidia attingeret,
id. Fam. 3, 10, 10:si qua de Pompeio nostro tuendo... cura te attingit,
id. Att. 9, 11, A:erant perpauci, quos ea infamia attingeret, Liv 27, 11, 6: cupidus attingere gaudia,
to feel, Prop. 1, 19, 9:vox, sonus, attigit aures,
Val. Fl. 2, 452; Claud. B. Get: 412; Manil. 1, 326.—Esp.1.To touch upon in speaking, etc., to mention slightly:2.paucis rem,
Plaut. Truc. 4, 4, 11:summatim attingere,
Lucr. 3, 261:ut meos quoque attingam,
Cat. 39, 13:quod perquam breviter perstrinxi atque attigi,
Cic. de Or. 2, 49, 201; id. Fam. 2, 4 fin.:si tantummodo summas attigero,
Nep. Pelop. 1, 1:invitus ea, tamquam vulnera, attingo, sed nisi tacta tractataque sanari non possunt,
Liv. 28, 27:ut seditionem attigit,
Tac. A. 1, 35:familiae (Galbae) breviter attingam,
Suet. Galb. 3 al. —To touch, i. e. to undertake, enter upon some course of action (esp. mental), to apply one's self to, be occupied with, engage in, to take in hand, manage:3.quae isti rhetores ne primoribus quidem labris attigissent,
Cic. de Or. 1, 19, 87; cf. id. Cael. 12; id. Arch. 8:egomet, qui sero ac leviter Graecas litteras attigissem,
id. de Or. 1, 18, 82:orationes,
id. Or. 13, 41:poëticen,
Nep. Att. 18, 5; so Suet. Aug. 85:liberales disciplinas omnes,
id. Ner. 52:studia,
id. Gram. 9:ut primum forum attigi, i. e. accessi, adii,
applied myself to public affairs, Cic. Fam. 5, 8, 3:arma,
Liv. 3, 19:militiam resque bellicas,
Suet. Calig. 43:curam rei publicae,
id. Tib. 13:ad Venerem seram,
Ov. A. A. 2, 701.—(Acc. to I. B. 4.) To arrive somewhere:4.quod ab illo attigisset nuntius,
Plaut. Bacch. 2, 2, 19 (cf. id. ib. 3, 5, 3: si a me tetigit nuntius).—(Acc. to I. B. 5.) To come near to in quality, to be similar; or to belong to, appertain to, to concern, relate to:* 5.quae nihil attingunt ad rem nec sunt usui,
Plaut. Merc. 1, 1, 32:haec quemque attigit,
id. ib. 1, 1, 20:attingit animi naturam corporis similitudo,
Cic. Tusc. 4, 13, 30; id. Fam. 13, 7, 4; id. ad Q. Fr. 1, 1, 1:quae non magis legis nomen attingunt, quam si latrones aliqua sanxerint,
id. Leg. 2, 5:Segestana, Centuripina civitas, quae cum officiis, fide, vetustate, tum etiam cognatione populi Romani nomen attingunt,
id. Verr. 2, 5, 32:(labor) non attingit deum,
id. N. D. 1, 9, 22:primus ille (locus), qui in veri cognitione consistit, maxime naturam attingit humanam,
id. Off. 1, 6, 18; id. Tusc. 5, 33, 93; id. Fin. 5, 9.—Si quid eam humanitus attigisset (for the usu. euphemism, accidisset), if any misfortune had happened to her, App. Mag. p. 337.► Ne me attiga atque aufer manum, Turp.ap. Non. p. 75, 30 dub. (Rib. here reads attigas, Com. Rel. p. 98): custodite istunc, ne attigat, Pac., Trag. Rel. p. 105 Rib. -
13 attollo
at-tollo ( attolo, arch.), no perf. or sup., 3, v. a., to lift or raise up, raise, elevate, lift on high (in the poets and postAug. prose writers very frequent, but not in Cic.; syn.: tollo, erigo).I.Lit.:II.super limen pedes attollere,
Plaut. Cas. 4, 4, 1:signa,
id. ib. 2, 6, 5: pallium attollere, i. e. accingere (v. accingo), * Ter. Eun. 4, 6, 31:illum (regem) omnes apes... saepe attollunt umeris,
Verg. G. 4, 217: Nec semel irrisus triviis attollere curat Fracto crure planum, to raise up the juggler, to help him up, * Hor. Ep. 1, 17, 58 Schmid:parvumque attollite natum,
lift up, Ov. M. 9, 387:caput,
id. ib. 5, 503:oculos humo,
id. ib. 2, 448:Et contra magnum potes hos (oculos) attollere solem,
Prop. 1, 15, 37:Sed non attollere contra Sustinet haec oculos,
Ov. M. 6, 605:Attollens Joseph oculos vidit etc.,
Vulg. Gen. 43, 29:timidum lumen ad lumina,
Ov. M. 10, 293:vultus jacentes,
id. ib. 4, 144:corpus ulnis,
id. ib. 7, 847:manus ad caelum,
Liv. 10, 36:cornua e mari,
Plin. 9, 27, 43, § 82:attollite portas, principes,
Vulg. Psa. 23, 7; 23, 9:mare ventis,
Tac. Agr. 10; cf.:Euphratem attolli,
swollen, id. A. 6, 37:se in femur,
raises himself on his thigh, Verg. A. 10, 856:se in auras,
Ov. M. 4, 722:se recto trunco,
id. ib. 2, 822:attollentem se ab gravi casu,
Liv. 8, 7, 6:a terrā se attollentem,
Plin. 21, 11, 36, § 62.—With middle signif.: e mediis hunc (sc. Atlantem) harenis in caelum attolli prodidere,
Plin. 5, 1, 1, § 6:attollitur monte Pione,
id. 5, 29, 31, § 115.—Of buildings, to raise, erect, build:immensam molem,
Verg. A. 2, 185:arcem,
id. ib. 3, 134:attollitur opus in altitudinem XXXX. cubitis,
Plin. 36, 5, 4, § 30:turres in centenos vicenos[que ] attollebantur,
Tac. H. 5, 11.— Poet.:cum die stativorum campum alacritate discursu pulvere attolleres,
Plin. Pan. 14, 3; cf. Verg. A. 9, 714.—Trop., to raise, elevate, exalt, sustain; also, to enlarge, aggrandize, to render prominent or conspicuous, to extol (so esp. freq. in Tac.):Punica se quantis attollet gloria rebus,
Verg. A. 4, 49:ultro implacabilis ardet Attollitque animos,
id. ib. 12, 4:ad consulatūs spem attollere animos,
Liv. 22, 26:rectos ac vividos animos non ut alii contundis ac deprimis, sed foves et attollis,
Plin. Pan. 44, 6:Frangit et attollit vires in milite causa,
Prop. 5, 6, 51:attollique suum laetis ad sidera nomen vocibus,
Luc. 7, 11:quanto Ciceronis studio Brutus Cassiusque attollerentur,
were distinguished, Vell. 2, 65 Ruhnk. (cf. Cic. Phil. 11, 14: animadverti dici jam a quibusdam exornari etiam nimium a me Brutum, nimium Cassium ornari); so,insignibus triumphi,
Tac. A. 3, 72; id. H. 2, 90; 3, 37; 4, 59; id. Agr. 39:res per similitudinem,
Quint. 8, 6, 68: his (frons) contrahitur, attollitur ( is drawn up or raised), demittitur, id. 11, 3, 78:belloque et armis rem publicam,
Tac. H. 4, 52:cuncta in majus attollens,
id. A. 15, 30:sua facta, suos casus,
id. Agr. 25.— Form attolo, of doubtful meaning:Quis vetat qui ne attolat? Pac., Trag. Rel. p. 82 Rib.: Custodite istunc vos, ne vim qui attolat neve attigat,
id. ib. p. 105 (= auferre or afferre, Non.). -
14 attolo
at-tollo ( attolo, arch.), no perf. or sup., 3, v. a., to lift or raise up, raise, elevate, lift on high (in the poets and postAug. prose writers very frequent, but not in Cic.; syn.: tollo, erigo).I.Lit.:II.super limen pedes attollere,
Plaut. Cas. 4, 4, 1:signa,
id. ib. 2, 6, 5: pallium attollere, i. e. accingere (v. accingo), * Ter. Eun. 4, 6, 31:illum (regem) omnes apes... saepe attollunt umeris,
Verg. G. 4, 217: Nec semel irrisus triviis attollere curat Fracto crure planum, to raise up the juggler, to help him up, * Hor. Ep. 1, 17, 58 Schmid:parvumque attollite natum,
lift up, Ov. M. 9, 387:caput,
id. ib. 5, 503:oculos humo,
id. ib. 2, 448:Et contra magnum potes hos (oculos) attollere solem,
Prop. 1, 15, 37:Sed non attollere contra Sustinet haec oculos,
Ov. M. 6, 605:Attollens Joseph oculos vidit etc.,
Vulg. Gen. 43, 29:timidum lumen ad lumina,
Ov. M. 10, 293:vultus jacentes,
id. ib. 4, 144:corpus ulnis,
id. ib. 7, 847:manus ad caelum,
Liv. 10, 36:cornua e mari,
Plin. 9, 27, 43, § 82:attollite portas, principes,
Vulg. Psa. 23, 7; 23, 9:mare ventis,
Tac. Agr. 10; cf.:Euphratem attolli,
swollen, id. A. 6, 37:se in femur,
raises himself on his thigh, Verg. A. 10, 856:se in auras,
Ov. M. 4, 722:se recto trunco,
id. ib. 2, 822:attollentem se ab gravi casu,
Liv. 8, 7, 6:a terrā se attollentem,
Plin. 21, 11, 36, § 62.—With middle signif.: e mediis hunc (sc. Atlantem) harenis in caelum attolli prodidere,
Plin. 5, 1, 1, § 6:attollitur monte Pione,
id. 5, 29, 31, § 115.—Of buildings, to raise, erect, build:immensam molem,
Verg. A. 2, 185:arcem,
id. ib. 3, 134:attollitur opus in altitudinem XXXX. cubitis,
Plin. 36, 5, 4, § 30:turres in centenos vicenos[que ] attollebantur,
Tac. H. 5, 11.— Poet.:cum die stativorum campum alacritate discursu pulvere attolleres,
Plin. Pan. 14, 3; cf. Verg. A. 9, 714.—Trop., to raise, elevate, exalt, sustain; also, to enlarge, aggrandize, to render prominent or conspicuous, to extol (so esp. freq. in Tac.):Punica se quantis attollet gloria rebus,
Verg. A. 4, 49:ultro implacabilis ardet Attollitque animos,
id. ib. 12, 4:ad consulatūs spem attollere animos,
Liv. 22, 26:rectos ac vividos animos non ut alii contundis ac deprimis, sed foves et attollis,
Plin. Pan. 44, 6:Frangit et attollit vires in milite causa,
Prop. 5, 6, 51:attollique suum laetis ad sidera nomen vocibus,
Luc. 7, 11:quanto Ciceronis studio Brutus Cassiusque attollerentur,
were distinguished, Vell. 2, 65 Ruhnk. (cf. Cic. Phil. 11, 14: animadverti dici jam a quibusdam exornari etiam nimium a me Brutum, nimium Cassium ornari); so,insignibus triumphi,
Tac. A. 3, 72; id. H. 2, 90; 3, 37; 4, 59; id. Agr. 39:res per similitudinem,
Quint. 8, 6, 68: his (frons) contrahitur, attollitur ( is drawn up or raised), demittitur, id. 11, 3, 78:belloque et armis rem publicam,
Tac. H. 4, 52:cuncta in majus attollens,
id. A. 15, 30:sua facta, suos casus,
id. Agr. 25.— Form attolo, of doubtful meaning:Quis vetat qui ne attolat? Pac., Trag. Rel. p. 82 Rib.: Custodite istunc vos, ne vim qui attolat neve attigat,
id. ib. p. 105 (= auferre or afferre, Non.). -
15 legitima
lēgĭtĭmus, a, um, adj. [lex; cf. Cic. Top. 8, 36], fixed or appointed by law, according to law, lawful, legal, legitimate.I.Lit.A.Adj.:B.dies is erat legitimus comitiis habendis,
Cic. Verr. 2, 2, 52, § 128:legitimum imperium habere,
id. Phil. 11, 10, 26:potestas,
id. Tusc. 1, 30, 74:scriptum,
id. Inv. 2, 43, 125:controversiae legitimae et civiles,
which come under and are settled by the laws, id. Or. 34, 120: justus et legitimus hostis, a lawful adversary, as distinguished from pirates and other outlaws, id. Off. 3, 29, 109:aetas legitima ad petendam aedilitatem,
Liv. 25, 2: horae, allowed by law (for transacting any business), Cic. Verr. 2, 1, 9, § 25:impedimentum,
a legal impediment, id. Agr. 2, 9, 24:poena,
Suet. Claud. 14:crimen,
laid down in the laws, Dig. 47, 20, 3:filius (opp. nothus),
legitimate, Quint. 3, 6, 72; 5, 14, 16;Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 3: matrimonia,
ib. 6, 4, 2:conjux,
Ov. M. 10, 437:legitimis pactam junctamque tabellis amare,
Juv. 6, 200.—Subst.: lēgĭtĭma, ōrum, n., usages prescribed by law, precepts (very rare):II.legitimis quibusdam confectis,
Nep. Phoc. 4, 2:custodite legitima mea,
precepts, statutes, Vulg. Lev. 18, 26; also in sing.:legitimum sempiternum erit,
id. Exod. 28, 43.—Transf., in gen.A.l. q. legalis, of or belonging to the law, legal (post-Aug.):B.quaestiones,
Quint. 3, 6, 72; 7, 3, 13:verba,
Gell. 11, 1, 4:scientia, Just. Inst. prooem. § 4: actio injuriarum, Mos. et Rom. Leg. Coll. 2, 5, 5: judicia,
Gai. Inst. 4, 103 sq. —Right, just, proper, appropriate (class.):1.numerus,
Cic. Verr. 2, 5, 22, 57:in omnibus meis epistolis, legitima quaedam est accessio commendationis tuae,
id. Fam. 7, 6, 1:illa oratorum propria et quasi legitima tractavit, ut delectaret, ut moveret, ut augeret, etc.,
id. Brut. 21, 82:poëma facere,
Hor. Ep. 2, 2, 109:sonus,
id. A. P. 274:insania,
Plin. 21, 31, 105, § 178:verba,
Ov. F. 2, 527:partus,
right, regular, Plin. 8, 43, 64, § 168; cf.:spectavit studiosissime pugiles, non legitimos et ordinarios modo, sed et catervarios, etc.,
Suet. Aug. 45:olus,
Plin. 22, 22, 38, § 80.—In neutr.: legitimum est, with a subject-clause, it is right, proper, suitable (post-Aug.):fistulas denum pedum longitudinis esse, legitimum est,
Plin. 31, 6, 31, § 58; 33, 3, 20, § 64:seruntur lactucae anno toto: legitimum tamen, a bruma semen jacere,
but the proper way is, id. 19, 8, 39, § 130.—Hence, adv.: lēgĭtĭmē.According to law, lawfully, legally, legitimately:2.is qui legitime procurator dicitur,
Cic. Caecin. 20, 57:juste et legitime imperanti,
id. Off. 1, 4, 13:non nisi legitime vult nubere,
Juv. 10, 338.—Transf., duly, properly:faex legitime cocta,
Plin. 23, 2, 31, § 64:studere,
Tac. Or. 32:legitime fixis tabellis,
Juv. 12, 100. -
16 legitimus
lēgĭtĭmus, a, um, adj. [lex; cf. Cic. Top. 8, 36], fixed or appointed by law, according to law, lawful, legal, legitimate.I.Lit.A.Adj.:B.dies is erat legitimus comitiis habendis,
Cic. Verr. 2, 2, 52, § 128:legitimum imperium habere,
id. Phil. 11, 10, 26:potestas,
id. Tusc. 1, 30, 74:scriptum,
id. Inv. 2, 43, 125:controversiae legitimae et civiles,
which come under and are settled by the laws, id. Or. 34, 120: justus et legitimus hostis, a lawful adversary, as distinguished from pirates and other outlaws, id. Off. 3, 29, 109:aetas legitima ad petendam aedilitatem,
Liv. 25, 2: horae, allowed by law (for transacting any business), Cic. Verr. 2, 1, 9, § 25:impedimentum,
a legal impediment, id. Agr. 2, 9, 24:poena,
Suet. Claud. 14:crimen,
laid down in the laws, Dig. 47, 20, 3:filius (opp. nothus),
legitimate, Quint. 3, 6, 72; 5, 14, 16;Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 3: matrimonia,
ib. 6, 4, 2:conjux,
Ov. M. 10, 437:legitimis pactam junctamque tabellis amare,
Juv. 6, 200.—Subst.: lēgĭtĭma, ōrum, n., usages prescribed by law, precepts (very rare):II.legitimis quibusdam confectis,
Nep. Phoc. 4, 2:custodite legitima mea,
precepts, statutes, Vulg. Lev. 18, 26; also in sing.:legitimum sempiternum erit,
id. Exod. 28, 43.—Transf., in gen.A.l. q. legalis, of or belonging to the law, legal (post-Aug.):B.quaestiones,
Quint. 3, 6, 72; 7, 3, 13:verba,
Gell. 11, 1, 4:scientia, Just. Inst. prooem. § 4: actio injuriarum, Mos. et Rom. Leg. Coll. 2, 5, 5: judicia,
Gai. Inst. 4, 103 sq. —Right, just, proper, appropriate (class.):1.numerus,
Cic. Verr. 2, 5, 22, 57:in omnibus meis epistolis, legitima quaedam est accessio commendationis tuae,
id. Fam. 7, 6, 1:illa oratorum propria et quasi legitima tractavit, ut delectaret, ut moveret, ut augeret, etc.,
id. Brut. 21, 82:poëma facere,
Hor. Ep. 2, 2, 109:sonus,
id. A. P. 274:insania,
Plin. 21, 31, 105, § 178:verba,
Ov. F. 2, 527:partus,
right, regular, Plin. 8, 43, 64, § 168; cf.:spectavit studiosissime pugiles, non legitimos et ordinarios modo, sed et catervarios, etc.,
Suet. Aug. 45:olus,
Plin. 22, 22, 38, § 80.—In neutr.: legitimum est, with a subject-clause, it is right, proper, suitable (post-Aug.):fistulas denum pedum longitudinis esse, legitimum est,
Plin. 31, 6, 31, § 58; 33, 3, 20, § 64:seruntur lactucae anno toto: legitimum tamen, a bruma semen jacere,
but the proper way is, id. 19, 8, 39, § 130.—Hence, adv.: lēgĭtĭmē.According to law, lawfully, legally, legitimately:2.is qui legitime procurator dicitur,
Cic. Caecin. 20, 57:juste et legitime imperanti,
id. Off. 1, 4, 13:non nisi legitime vult nubere,
Juv. 10, 338.—Transf., duly, properly:faex legitime cocta,
Plin. 23, 2, 31, § 64:studere,
Tac. Or. 32:legitime fixis tabellis,
Juv. 12, 100.
См. также в других словарях:
custodite — adj. [L. custodis, guardian] Guarded, as an enclosed larva … Dictionary of invertebrate zoology
custodite — … Useful english dictionary
St. Maria in der Kupfergasse — Nordseite von St. Maria in der Kupfergasse … Deutsch Wikipedia
Cartulaire de l'Église d'Apt — Édition du Cartulaire de l Église d Apt par Oscar de Poli 1900 Le Cartulaire de l’Église d’Apt (IXe siècle – XIIe siècle), est un cartulaire rédigé en latin qui comprend cent vingt huit chartes datées entre 835 et 1125 dont cinquante… … Wikipédia en Français
Cartulaire de l'Église d’Apt — Cartulaire de l Église d Apt Moine copiste dans son scriptorium Le Cartulaire de l’Église d’Apt (IXe siècle – XIIe siècle), est un cartulaire rédigé en latin qui comprend cent … Wikipédia en Français
François Chatillon — L abbé François Chatillon, né en 1904, décédé le 7 janvier 1994, fut un historien du Moyen Âge, fondateur et directeur de la Revue du Moyen Âge latin, publiée par le C.N.R.S. Sommaire 1 Biographie 2 Œuvre 3 Bibliographie … Wikipédia en Français
Laugier d'Agoult — Laugier d Agoult, (? v.1130), dit Laugerius ou Leodegarius, fils de Rostang d Agoult et de Gisle de Nice, évêque d Apt (1103 v.1130[1]). Sommaire 1 Blasonnement 2 Biographie … Wikipédia en Français
Laugier d'Agout — Laugier d Agoult Laugier d Agoult, (? v.1130), dit Laugerius ou Leodegarius, fils de Rostang d Agoult et de Gisle de Nice, évêque d Apt (1103 v.1130[1]). Sommaire 1 Blasonnement 2 Biographie … Wikipédia en Français
Вильятуро, Сильвио — Сильвио Вильятуро Сильвио Вильятуро (итал. Silvio Vigliaturo, род. 3.02.1949 г. в Акри, Италия) итальянский художник и скульптор. Содержание 1 Идея творчества … Википедия
PROFANATIO Nominis — Hebr., Gap desc: Hebrew, ubi τὸ Gap desc: Hebrew seu Nomen absolute positum, pro Sanctissimo Numinis Nomine, seu ipso Numine, prohibetur Levit. c. 22. v. 32. Custodite mandata mea ac facite: Ego Dominus, ne profanetis nomen meum sanctum, ut… … Hofmann J. Lexicon universale
reconditorio — re·con·di·tò·rio s.m. TS relig. piccola cavità posta nel centro della mensa dell altare, in cui vengono custodite reliquie di santi {{line}} {{/line}} DATA: av. 1800. ETIMO: dal lat. mediev. reconditōrĭu(m), der. di recondĕre nascondere … Dizionario italiano