Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

attolo

  • 1 attolo

    attolo (adtolo), s. at-tulo.

    lateinisch-deutsches > attolo

  • 2 attolo

    attolo (adtolo), s. attulo.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > attolo

  • 3 attolo

    at-tollo ( attolo, arch.), no perf. or sup., 3, v. a., to lift or raise up, raise, elevate, lift on high (in the poets and postAug. prose writers very frequent, but not in Cic.; syn.: tollo, erigo).
    I.
    Lit.:

    super limen pedes attollere,

    Plaut. Cas. 4, 4, 1:

    signa,

    id. ib. 2, 6, 5: pallium attollere, i. e. accingere (v. accingo), * Ter. Eun. 4, 6, 31:

    illum (regem) omnes apes... saepe attollunt umeris,

    Verg. G. 4, 217: Nec semel irrisus triviis attollere curat Fracto crure planum, to raise up the juggler, to help him up, * Hor. Ep. 1, 17, 58 Schmid:

    parvumque attollite natum,

    lift up, Ov. M. 9, 387:

    caput,

    id. ib. 5, 503:

    oculos humo,

    id. ib. 2, 448:

    Et contra magnum potes hos (oculos) attollere solem,

    Prop. 1, 15, 37:

    Sed non attollere contra Sustinet haec oculos,

    Ov. M. 6, 605:

    Attollens Joseph oculos vidit etc.,

    Vulg. Gen. 43, 29:

    timidum lumen ad lumina,

    Ov. M. 10, 293:

    vultus jacentes,

    id. ib. 4, 144:

    corpus ulnis,

    id. ib. 7, 847:

    manus ad caelum,

    Liv. 10, 36:

    cornua e mari,

    Plin. 9, 27, 43, § 82:

    attollite portas, principes,

    Vulg. Psa. 23, 7; 23, 9:

    mare ventis,

    Tac. Agr. 10; cf.:

    Euphratem attolli,

    swollen, id. A. 6, 37:

    se in femur,

    raises himself on his thigh, Verg. A. 10, 856:

    se in auras,

    Ov. M. 4, 722:

    se recto trunco,

    id. ib. 2, 822:

    attollentem se ab gravi casu,

    Liv. 8, 7, 6:

    a terrā se attollentem,

    Plin. 21, 11, 36, § 62.—

    With middle signif.: e mediis hunc (sc. Atlantem) harenis in caelum attolli prodidere,

    Plin. 5, 1, 1, § 6:

    attollitur monte Pione,

    id. 5, 29, 31, § 115.—Of buildings, to raise, erect, build:

    immensam molem,

    Verg. A. 2, 185:

    arcem,

    id. ib. 3, 134:

    attollitur opus in altitudinem XXXX. cubitis,

    Plin. 36, 5, 4, § 30:

    turres in centenos vicenos[que ] attollebantur,

    Tac. H. 5, 11.— Poet.:

    cum die stativorum campum alacritate discursu pulvere attolleres,

    Plin. Pan. 14, 3; cf. Verg. A. 9, 714.—
    II.
    Trop., to raise, elevate, exalt, sustain; also, to enlarge, aggrandize, to render prominent or conspicuous, to extol (so esp. freq. in Tac.):

    Punica se quantis attollet gloria rebus,

    Verg. A. 4, 49:

    ultro implacabilis ardet Attollitque animos,

    id. ib. 12, 4:

    ad consulatūs spem attollere animos,

    Liv. 22, 26:

    rectos ac vividos animos non ut alii contundis ac deprimis, sed foves et attollis,

    Plin. Pan. 44, 6:

    Frangit et attollit vires in milite causa,

    Prop. 5, 6, 51:

    attollique suum laetis ad sidera nomen vocibus,

    Luc. 7, 11:

    quanto Ciceronis studio Brutus Cassiusque attollerentur,

    were distinguished, Vell. 2, 65 Ruhnk. (cf. Cic. Phil. 11, 14: animadverti dici jam a quibusdam exornari etiam nimium a me Brutum, nimium Cassium ornari); so,

    insignibus triumphi,

    Tac. A. 3, 72; id. H. 2, 90; 3, 37; 4, 59; id. Agr. 39:

    res per similitudinem,

    Quint. 8, 6, 68: his (frons) contrahitur, attollitur ( is drawn up or raised), demittitur, id. 11, 3, 78:

    belloque et armis rem publicam,

    Tac. H. 4, 52:

    cuncta in majus attollens,

    id. A. 15, 30:

    sua facta, suos casus,

    id. Agr. 25.— Form attolo, of doubtful meaning:

    Quis vetat qui ne attolat? Pac., Trag. Rel. p. 82 Rib.: Custodite istunc vos, ne vim qui attolat neve attigat,

    id. ib. p. 105 (= auferre or afferre, Non.).

    Lewis & Short latin dictionary > attolo

  • 4 attollo

    at-tollo ( attolo, arch.), no perf. or sup., 3, v. a., to lift or raise up, raise, elevate, lift on high (in the poets and postAug. prose writers very frequent, but not in Cic.; syn.: tollo, erigo).
    I.
    Lit.:

    super limen pedes attollere,

    Plaut. Cas. 4, 4, 1:

    signa,

    id. ib. 2, 6, 5: pallium attollere, i. e. accingere (v. accingo), * Ter. Eun. 4, 6, 31:

    illum (regem) omnes apes... saepe attollunt umeris,

    Verg. G. 4, 217: Nec semel irrisus triviis attollere curat Fracto crure planum, to raise up the juggler, to help him up, * Hor. Ep. 1, 17, 58 Schmid:

    parvumque attollite natum,

    lift up, Ov. M. 9, 387:

    caput,

    id. ib. 5, 503:

    oculos humo,

    id. ib. 2, 448:

    Et contra magnum potes hos (oculos) attollere solem,

    Prop. 1, 15, 37:

    Sed non attollere contra Sustinet haec oculos,

    Ov. M. 6, 605:

    Attollens Joseph oculos vidit etc.,

    Vulg. Gen. 43, 29:

    timidum lumen ad lumina,

    Ov. M. 10, 293:

    vultus jacentes,

    id. ib. 4, 144:

    corpus ulnis,

    id. ib. 7, 847:

    manus ad caelum,

    Liv. 10, 36:

    cornua e mari,

    Plin. 9, 27, 43, § 82:

    attollite portas, principes,

    Vulg. Psa. 23, 7; 23, 9:

    mare ventis,

    Tac. Agr. 10; cf.:

    Euphratem attolli,

    swollen, id. A. 6, 37:

    se in femur,

    raises himself on his thigh, Verg. A. 10, 856:

    se in auras,

    Ov. M. 4, 722:

    se recto trunco,

    id. ib. 2, 822:

    attollentem se ab gravi casu,

    Liv. 8, 7, 6:

    a terrā se attollentem,

    Plin. 21, 11, 36, § 62.—

    With middle signif.: e mediis hunc (sc. Atlantem) harenis in caelum attolli prodidere,

    Plin. 5, 1, 1, § 6:

    attollitur monte Pione,

    id. 5, 29, 31, § 115.—Of buildings, to raise, erect, build:

    immensam molem,

    Verg. A. 2, 185:

    arcem,

    id. ib. 3, 134:

    attollitur opus in altitudinem XXXX. cubitis,

    Plin. 36, 5, 4, § 30:

    turres in centenos vicenos[que ] attollebantur,

    Tac. H. 5, 11.— Poet.:

    cum die stativorum campum alacritate discursu pulvere attolleres,

    Plin. Pan. 14, 3; cf. Verg. A. 9, 714.—
    II.
    Trop., to raise, elevate, exalt, sustain; also, to enlarge, aggrandize, to render prominent or conspicuous, to extol (so esp. freq. in Tac.):

    Punica se quantis attollet gloria rebus,

    Verg. A. 4, 49:

    ultro implacabilis ardet Attollitque animos,

    id. ib. 12, 4:

    ad consulatūs spem attollere animos,

    Liv. 22, 26:

    rectos ac vividos animos non ut alii contundis ac deprimis, sed foves et attollis,

    Plin. Pan. 44, 6:

    Frangit et attollit vires in milite causa,

    Prop. 5, 6, 51:

    attollique suum laetis ad sidera nomen vocibus,

    Luc. 7, 11:

    quanto Ciceronis studio Brutus Cassiusque attollerentur,

    were distinguished, Vell. 2, 65 Ruhnk. (cf. Cic. Phil. 11, 14: animadverti dici jam a quibusdam exornari etiam nimium a me Brutum, nimium Cassium ornari); so,

    insignibus triumphi,

    Tac. A. 3, 72; id. H. 2, 90; 3, 37; 4, 59; id. Agr. 39:

    res per similitudinem,

    Quint. 8, 6, 68: his (frons) contrahitur, attollitur ( is drawn up or raised), demittitur, id. 11, 3, 78:

    belloque et armis rem publicam,

    Tac. H. 4, 52:

    cuncta in majus attollens,

    id. A. 15, 30:

    sua facta, suos casus,

    id. Agr. 25.— Form attolo, of doubtful meaning:

    Quis vetat qui ne attolat? Pac., Trag. Rel. p. 82 Rib.: Custodite istunc vos, ne vim qui attolat neve attigat,

    id. ib. p. 105 (= auferre or afferre, Non.).

    Lewis & Short latin dictionary > attollo

См. также в других словарях:

  • -attolo — àt·to·lo suff. è presente, con valore diminutivo, in un ristretto numero di sostantivi: giocattolo {{line}} {{/line}} ETIMO: comp. di atto e 2 olo …   Dizionario italiano

  • -atto — (o attolo) [forse var. del suff. etto ]. Suff. nominale alterativo il cui originario valore dim. (cerbiatto, lupatto ) è andato per lo più perduto (buratto, mulatto ), come anche nella forma attolo, ottenuta mediante l aggiunta del suff. olo… …   Enciclopedia Italiana

  • giocattolo — gio·càt·to·lo s.m. AU 1. oggetto che serve al gioco dei bambini: giocattolo elettronico, la bambola è il suo giocattolo preferito | in funz. agg.inv., finto, usato per giocare: pistola giocattolo Sinonimi: balocco, gioco. 2. fig., persona succuba …   Dizionario italiano

  • scoiattolo — sco·iàt·to·lo s.m. 1a. AD roditore che vive sugli alberi, con coda lunga e folta tenuta per lo più rivolta verso l alto e pelame di colore fulvo, grigio o nerastro, noto per l agilità e la rapidità dei movimenti | TS zool.com. → scoiattolo… …   Dizionario italiano

  • -iciattolo — [der. di attolo, con l infisso ic  ]. Suff. nominale alterativo con valore dim., spesso pegg. o spreg. (febbriciattola, fiumiciattolo, mostriciattolo, omiciattolo ) …   Enciclopedia Italiana

  • -olo — olo1 [lat. ŭlus ]. Suff. di nomi sdruccioli dei quali è andato perduto l originario senso dim. insieme col sentimento della derivazione (bambola, gomitolo, pillola ); stessa sorte è toccata ai latinismi in cui il suff. si presenta nella variante… …   Enciclopedia Italiana

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»