Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

cumulō

  • 1 cumulo

    cŭmŭlo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] entasser, accumuler, amonceler (au pr. et au fig.). [st2]2 [-] combler, remplir; compléter, grossir. [st2]3 [-] mettre le comble à.    - cumulare pyram, Stat.: élever un bûcher.    - cumulare in aliquem honores, Tac.: accumuler les honneurs sur la tête de qqn.
    * * *
    cŭmŭlo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] entasser, accumuler, amonceler (au pr. et au fig.). [st2]2 [-] combler, remplir; compléter, grossir. [st2]3 [-] mettre le comble à.    - cumulare pyram, Stat.: élever un bûcher.    - cumulare in aliquem honores, Tac.: accumuler les honneurs sur la tête de qqn.
    * * *
        Cumulo, cumulas, pen. corr. cumulare. Amasser en un monceau, Amonceler, Entasser.
    \
        Cumulare et adaugere. Cic. Augmenter, Accroistre.
    \
        Cumulare benefacta. Plaut. Amasser ou adjouster plaisir sur plaisir, bienfaict sur bienfaict.
    \
        Cumulare gaudium, per translationem. Liu. Combler une joye, Augmenter.
    \
        Cumulari gaudio. Cic. Estre comblé de joye.
    \
        Cumulare bellicam gloriam eloquentia. Cic. Par dessus le loz de prouesse adjouster le tiltre d'eloquence.
    \
        Cumulare sibi inuidiam. Liu. S'assembler force haine, Se faire grandement hair.
    \
        Cumulare aliquem multis laudibus apud alios. Plin. iun. Le haultement louer en la presence d'autruy.
    \
        Publicae necessitudinis pignera priuatis cumulat officiis. Plin. iunior. Il comble les enseignes de nostre alliance procedant à cause du maniement de la chose publique, par plusieurs plaisirs concernans nos affaires privez.
    \
        Cumulare scelus scelere. Cic. Assembler, ou faire meschanceté sur meschanceté.

    Dictionarium latinogallicum > cumulo

  • 2 cumulo

    cumulo, āvi, ātum, āre (cumulus), häufen, I) in einen Haufen bringen, häufen, aufhäufen, aufschichten, auftürmen, 1) eig.: α) sächl. Objj.: stipites, Curt.: sabulum, Curt.: cumulatae subinde arenae, Curt.: nix cumulata vento, Curt.: c. sarcinas in aquas, Liv.: cetera omnis generis arma in ingentem acervum, Liv.: super (obendarauf) aliā strue saxorum arborumque cumulatā, Curt. – bes. sammelnd aufhäufen, aurum argentumque, Curt.: opes, Curt.: tantas opes longā aetate liberis posterisque (seinen K. u. N.), Curt. – β) pers. Objj., bes. im Kampfe, cumulatur et concĭdit adversariorum multitudo, fällt haufenweise, Auct. b. Hisp. 31, 3: agmina sua improvide subinde, Curt.: tot fortissimi viri, qui circa eum cumulati iacent, Liv.: in fossam compulsos ruinā cumulant, stürzen sie haufenweise übereinander, Liv. – 2) übtr.: a) häufen übh.: ut aliud super aliud cumularetur nostrae familiae funus (Leiche, Sterbefall), Liv.: cum aliae super alias clades cumularentur, Liv. – b) insbes., häufen = gleichs. in Haufen vorbringen, -antun, c. omnia principatus vocabula, Tac.: omnes in alqm honores, Tac.: tantum honorum atque opum in alqm, ut etc., Tac.: probra in legatum, Tac. (vgl. Walch Tac. Agr. p. 337).

    II) mit einem Haufen versehen, 1) (in Prosa seit Liv.) eig., gehäuft od. hoch bedecken, gehäuft od.hoch anfüllen, α) sächl. Objj., gew. m. Ang. womit? altos fervida musta lacus cumulant, Ov.: locus, qui strage semiruti muri cumulatus erat, Liv.: cumulatae corporibus fossae, Tac. – c. altaria non ture modo, sed omnibus odoribus, Curt.: is, propter quem arae sacrificiis fument, honore (Weihrauch), donis cumulentur, Liv.: u. poet., c. viscera mensis Thyestëis, überladen, Ov. met. 15, 462. – Partic. Perf. ohne Ang. womit? cumulata ligula salis cocti, Col.: cumulatum cochlear musti, Col.: sumere ex cornibus (vom Hirschhorn) cochlearia tria cumulata, Scrib. – β) m. pers. Objj.: cumulatae flore ministrae, Ov. fast. 4, 451. – 2) übtr.: a) mit etw. überhäufen, überschütten, α) sächl. Objj.: nunc meum cor cumulatur irā, meine Brust ist übervoll von Grimm, Caecil. com. fr.: c. eloquentiam magnis praemiis, Tac. dial. – β) pers. Objj.: c. alqm muneribus magnis, Verg.: alqm omni laude, Cic., certatim laude, Plin. ep.: alqm apud alqm tantis laudibus, Plin. ep.: ponere (aufstellen) cumulatum aliquem plurimis et maximis voluptatibus, Cic.: etsi contentus eram tuā gloriā atque ex ea magnam laetitiam voluptatemque capiebam, tamen non possum non confiteri, cumulari me maximo gaudio (ich mit der größten Fr. erfüllt, meiner Fr. die Krone aufgesetzt werde), quod vulgo hominum opinio socium me ascribat tuis laudibus, Cic. – b) gehäufter machen, häufen = mehren, vergrößern, erhöhen, steigern, iniurias, Liv.: invidiam, Liv.: gratiam (Dank) in remunerando, Cic.: haec propria ac vernacula vitia, quae natos statim excipiunt et per singulos aetatis gradus cumulantur (sich häufen), Tac. dial.: accesserunt, quae cumularent religiones animis (den G.), Liv.: aes alienum cumulatum usuris, höher aufgelaufene, Liv.: cumulare funere funus, Leiche auf Leiche häufen, Lucr. – c. eloquentiā bellicam gloriam, Cic.: c. antiquiora beneficia posterioribus, Plin. ep.: alio incredibili scelere hoc scelus, Cic.: P. Decii non coeptas solum ante sed cumulatas novā virtute laudes peragit, Liv. – c) gehäuft voll machen = das Maß von etw. vollmachen, etw. vollständig-, vollkommen machen, etw. krönen, einer Sache die Krone aufsetzen, etw. auf den Gipfel (der Vollkommenheit od. Vollendung) bringen, c. benefacta, Plaut.: c. gaudium, die Freude vollkommen machen, Cic. ep.: atque hoc tibi vere affirmo, in maxima laetitia atque exploratissima gratulatione unum ad cumulandum gaudium conspectum atque complexum mihi tuum defuisse, Cic.: cumulata erant officia vitae, im vollen Maße erfüllt, Cic.: ii, quorum studiis ea, quae natura desiderat, expleta atque cumulata habemus, in vollem Maße befriedigt sehen, Cic.: illustrare orationem ac totam eloquentiam c., zum Gipfel der Kunst erheben, Cic. – Litorium quendam trecentesimum annum cumulasse, habe die Höhe von 300 Jahren erreicht, Val. Max. 8, 13 ext. 6. – quod (summum bonum) cumulatur ex (aus, infolge) integritate corporis et ex mentis ratione perfecta, das volle Maß (die volle Höhe, seinen Gipfel) erreicht, Cic. de fin. 5, 40.

    lateinisch-deutsches > cumulo

  • 3 cumulo

    cumulo, āvi, ātum, āre (cumulus), häufen, I) in einen Haufen bringen, häufen, aufhäufen, aufschichten, auftürmen, 1) eig.: α) sächl. Objj.: stipites, Curt.: sabulum, Curt.: cumulatae subinde arenae, Curt.: nix cumulata vento, Curt.: c. sarcinas in aquas, Liv.: cetera omnis generis arma in ingentem acervum, Liv.: super (obendarauf) aliā strue saxorum arborumque cumulatā, Curt. – bes. sammelnd aufhäufen, aurum argentumque, Curt.: opes, Curt.: tantas opes longā aetate liberis posterisque (seinen K. u. N.), Curt. – β) pers. Objj., bes. im Kampfe, cumulatur et concĭdit adversariorum multitudo, fällt haufenweise, Auct. b. Hisp. 31, 3: agmina sua improvide subinde, Curt.: tot fortissimi viri, qui circa eum cumulati iacent, Liv.: in fossam compulsos ruinā cumulant, stürzen sie haufenweise übereinander, Liv. – 2) übtr.: a) häufen übh.: ut aliud super aliud cumularetur nostrae familiae funus (Leiche, Sterbefall), Liv.: cum aliae super alias clades cumularentur, Liv. – b) insbes., häufen = gleichs. in Haufen vorbringen, -antun, c. omnia principatus vocabula, Tac.: omnes in alqm honores, Tac.: tantum honorum atque opum in alqm, ut etc., Tac.: probra in legatum, Tac. (vgl. Walch Tac. Agr. p. 337).
    II) mit einem Haufen versehen, 1) (in Prosa seit Liv.) eig., gehäuft od. hoch bedecken, gehäuft od.
    ————
    hoch anfüllen, α) sächl. Objj., gew. m. Ang. womit? altos fervida musta lacus cumulant, Ov.: locus, qui strage semiruti muri cumulatus erat, Liv.: cumulatae corporibus fossae, Tac. – c. altaria non ture modo, sed omnibus odoribus, Curt.: is, propter quem arae sacrificiis fument, honore (Weihrauch), donis cumulentur, Liv.: u. poet., c. viscera mensis Thyestëis, überladen, Ov. met. 15, 462. – Partic. Perf. ohne Ang. womit? cumulata ligula salis cocti, Col.: cumulatum cochlear musti, Col.: sumere ex cornibus (vom Hirschhorn) cochlearia tria cumulata, Scrib. – β) m. pers. Objj.: cumulatae flore ministrae, Ov. fast. 4, 451. – 2) übtr.: a) mit etw. überhäufen, überschütten, α) sächl. Objj.: nunc meum cor cumulatur irā, meine Brust ist übervoll von Grimm, Caecil. com. fr.: c. eloquentiam magnis praemiis, Tac. dial. – β) pers. Objj.: c. alqm muneribus magnis, Verg.: alqm omni laude, Cic., certatim laude, Plin. ep.: alqm apud alqm tantis laudibus, Plin. ep.: ponere (aufstellen) cumulatum aliquem plurimis et maximis voluptatibus, Cic.: etsi contentus eram tuā gloriā atque ex ea magnam laetitiam voluptatemque capiebam, tamen non possum non confiteri, cumulari me maximo gaudio (ich mit der größten Fr. erfüllt, meiner Fr. die Krone aufgesetzt werde), quod vulgo hominum opinio socium me ascribat tuis laudibus, Cic. – b) gehäufter machen, häufen = mehren, vergrößern, erhöhen, steigern, iniurias, Liv.: invi-
    ————
    diam, Liv.: gratiam (Dank) in remunerando, Cic.: haec propria ac vernacula vitia, quae natos statim excipiunt et per singulos aetatis gradus cumulantur (sich häufen), Tac. dial.: accesserunt, quae cumularent religiones animis (den G.), Liv.: aes alienum cumulatum usuris, höher aufgelaufene, Liv.: cumulare funere funus, Leiche auf Leiche häufen, Lucr. – c. eloquentiā bellicam gloriam, Cic.: c. antiquiora beneficia posterioribus, Plin. ep.: alio incredibili scelere hoc scelus, Cic.: P. Decii non coeptas solum ante sed cumulatas novā virtute laudes peragit, Liv. – c) gehäuft voll machen = das Maß von etw. vollmachen, etw. vollständig-, vollkommen machen, etw. krönen, einer Sache die Krone aufsetzen, etw. auf den Gipfel (der Vollkommenheit od. Vollendung) bringen, c. benefacta, Plaut.: c. gaudium, die Freude vollkommen machen, Cic. ep.: atque hoc tibi vere affirmo, in maxima laetitia atque exploratissima gratulatione unum ad cumulandum gaudium conspectum atque complexum mihi tuum defuisse, Cic.: cumulata erant officia vitae, im vollen Maße erfüllt, Cic.: ii, quorum studiis ea, quae natura desiderat, expleta atque cumulata habemus, in vollem Maße befriedigt sehen, Cic.: illustrare orationem ac totam eloquentiam c., zum Gipfel der Kunst erheben, Cic. – Litorium quendam trecentesimum annum cumulasse, habe die Höhe von 300 Jahren erreicht, Val. Max. 8, 13 ext.
    ————
    6. – quod (summum bonum) cumulatur ex (aus, infolge) integritate corporis et ex mentis ratione perfecta, das volle Maß (die volle Höhe, seinen Gipfel) erreicht, Cic. de fin. 5, 40.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cumulo

  • 4 cumulō

        cumulō āvī, ātus, āre    [cumulus], to heap, accumulate, pile: arma in acervum, L.—To fill full, fill, load, pile, cover: locum strage muri, L.: cumulatae flore ministrae, O.: altaria donis, V.: struem rogi odoribus, Ta.—Fig., to augment, increase, heap, amass, accumulate: invidiam, L.: aes alienum usuris, L.: gloriam eloquentiā.—To fill, overload, overwhelm, crown, complete: alqm laude: civitas cumulata tuis iniuriis: meum cor cumulatur irā: alio scelere hoc scelus: ad cumulandum gaudium: Quam (veniam) cumulatam morte remittam, i. e. will by my death do a greater favor in return, V.
    * * *
    cumulare, cumulavi, cumulatus V TRANS
    heap/pile up/high, gather into a pile/heap; accumulate, amass; load/fill full; increase/augment/enhance; perfect/finish up; (PASS) be made/composed of

    Latin-English dictionary > cumulō

  • 5 cumulo

    cŭmŭlo, āvi, ātum, 1, v. a., to form into a heap, to accumulate, heap, or pile up (class.).
    I.
    In gen.
    A.
    Prop. (mostly post-Aug.;

    esp. in Curt. and Tac.): materiem,

    Lucr. 1, 989:

    nubila,

    id. 6, 191; 6, 518:

    stipites,

    Curt. 6, 6:

    harenas,

    id. 5, 1, 30:

    nivem,

    id. 5, 4, 88:

    arma in ingentem acervum,

    Liv. 45, 33, 1:

    pyram truncis nemorumque ruinā,

    Stat. Th. 6, 85.—
    B.
    Trop.:

    benefacta,

    Plaut. Capt. 2, 3, 64:

    omnia principatūs vocabula,

    Tac. H. 2, 80:

    honores in eam,

    id. A. 13, 2:

    tantum honorum atque opum in me cumulasti,

    id. ib. 14, 53;

    1, 21: propemodum saeculi res in illum unum diem fortuna cumulavit,

    Curt. 4, 16, 10.—
    II.
    With special access. ideas (class.).
    A.
    To augment by heaping up, to increase, heap, amass, accumulate.
    1.
    With abl.:

    funus funere,

    Lucr. 6, 1237 (cf. Liv. 26, 41, 8):

    aes alienum usuris,

    id. 2, 23, 6:

    haec aliis nefariis cumulant atque adaugent,

    Cic. Rosc. Am. 11, 30; cf.:

    alio scelere hoc scelus,

    id. Cat. 1, 6, 14:

    bellicam gloriam eloquentiā,

    id. Off. 1, 32, 116.—
    2.
    Without abl.:

    invidiam,

    Liv. 3, 12, 8:

    injurias,

    id. 3, 37, 3:

    vitia,

    Tac. Or. 28:

    accesserunt quae cumularent religiones animis,

    Liv. 42, 20, 5.—
    B.
    To make full by heaping up, to fill full, fill, overload, etc.
    1.
    Lit.
    (α).
    With abl.:

    locum strage semiruti muri,

    Liv. 32, 17, 10:

    fossas corporibus,

    Tac. H. 4, 20:

    viscera Thyesteis mensis,

    Ov. M. 15, 462:

    cumulatae flore ministrae,

    id. F. 4, 451:

    altaria donis,

    Verg. A. 11, 50; cf.:

    aras honore, donis,

    Liv. 8, 33, 21; Curt. 5, 1, 20; Val. Fl. 1, 204.—
    (β).
    Without abl.:

    altos lacus fervida musta,

    Ov. Tr. 3, 10, 72; cf.:

    cumulata ligula salis cocti,

    a full spoon, spoonful, Col. 2, 21, 2.—
    2.
    Trop.
    (α).
    With abl.:

    non possum non confiteri cumulari me maximo gaudio, quod, etc.,

    Cic. Fam. 9, 14, 1; cf.:

    ponebas cumulatum aliquem plurimis voluptatibus,

    id. Fin. 2, 19, 63: nunc meum cor cumulatur irā, Caecil. ap. Cic. Cael. 16, 37:

    duplici dedecore cumulata domus,

    Cic. Att. 12, 5, 1; cf.:

    orator omni laude cumulatus,

    id. de Or. 1, 26, 118:

    tot honoribus cumulatus,

    Tac. H. 3, 37:

    hoc vitio cumulata est Graecorum natio,

    Cic. de Or. 2, 4, 18:

    neque tot adversis cumulant,

    overwhelm, Ov. Tr. 4, 1, 55.—
    * (β).
    With ex: (summum bonum) cumulatur ex integritate corporis et ex mentis ratione perfecta, is made complete, perfect, = completus, absolvitur, Cic. Fin. 5, 14, 40. —
    (γ).
    Absol.:

    ad cumulandum gaudium (meum) conspectum mihi tuum defuisse,

    in order to make my joy full, complete, Cic. Att. 4, 1, 2; cf. under P. a., B. a.—Hence, cŭmŭlātus, a, um, P. a.
    A.
    (Acc. to II. A.) Increased, augmented:

    eādem mensurā reddere quā acceperis aut etiam cumulatiore,

    Cic. Brut. 4, 15:

    gloria cumulatior,

    Liv. 2, 47, 11; cf. id. 4, 60, 2.—
    B.
    (Acc. to II. B.) Filled full, full, complete, perfect.
    (α).
    Absol.:

    tantum accessit ad amorem, ut mirarer locum fuisse augendi in eo, quod mihi jam pridem cumulatum etiam videbatur,

    Cic. Fam. 9, 14, 5:

    hoc sentire et facere perfectae cumulataeque virtutis (est),

    id. Sest. 40, 86.— Poet.:

    veniam... cumulatam morte remittam, i. e. cumulate referam,

    shall abundantly reward, Verg. A. 4, 436.—
    (β).
    With gen.: ineptitudinis cumulatus, Caecil. ap. Non. p. 128, 15:

    scelerum cumulatissime,

    Plaut. Aul. 5, 16.— Adv.: cŭmŭ-lātē, in rich abundance, abundantly, copiously (freq. in Cic.;

    elsewh. very rare),

    Cic. Fin. 2, 13, 42; id. Div. 2, 1, 3; id. Att. 6, 3, 3 al.— Comp., Cic. Or. 17, 54.— Sup., Cic. Fam. 5, 11, 1; 10, 29 init.

    Lewis & Short latin dictionary > cumulo

  • 6 cumulo

    āvī, ātum, āre [ cumulus ]
    1) складывать ( stipites QC); наваливать, насыпать (sabulum, arenam QC); сгребать, сметать, собирать с кучу ( nivem QC); нагромождать, накоплять (aurum argentumque QC; opes QC)
    probra in aliquem c. T — осыпать кого-л. бранью
    2)
    а) увеличивать, приумножать (benefacta in aliquem Pl; injurias QC)
    б) раздувать, усиливать ( bellicam gloriam eloquentiā C)
    3) заполнять, наполнять ( fossas corporibus T)
    4) переполнять, преисполнять ( cumulari maximo gaudio C); одарять ( aliquem muneribus V)
    5)
    а) завершать, довершать ( gaudium C); добавлять, присоединять ( hospitium lecto jugali O)
    summum bonum cumulatur ex integritate corporis et ex mentis ratione perfectā C — высшее благо достигается на основе полного физического и умственного здоровья. — см. тж. cumulatus

    Латинско-русский словарь > cumulo

  • 7 cumulus

    cumulus, ī, n. (verwandt mit culmen, culmus), der Haufen als Spitze, der pyramidenförmig aufgetürmte Haufen, die aufgetürmte Masse, I) eig.: hostium coacervatorum, Liv. (vgl. übtr. in hoc immenso aliarum super alias coacervatarum legum cumulo, Liv.): partarum rerum caelo cumulus aequatus, Val. Max.: Gallorum cumuli, Leichenhaufen, Liv.: armorum cumulos coacervare, Liv.: c. aquarum, Schwall, Ov.: c. arenae, Verg.: insequitur cumulo praeruptus aquae mons, folgt mit seiner Masse, Verg.: ebenso (amnis)... furens cumulo, Verg. – II) übtr., das über das gewöhnliche, gehörige Maß Hinzukommende, das Maß gleichsam übervoll Machende, das erhöhte Maß, der erhöhte (gesteigerte) Grad, das Übermaß, der Überschuß, der Zuwachs, die Spitze, der Gipfel, die Krone, der Höhepunkt usw., dierum, Cic.: mercedis, Cic.: accedit ad alqd od. alci rei cumulus, Cic.: alqd accedit in cumulum, Cic.: magnum beneficium tuum magno cumulo auxeris, Cic.: alci afferre cumulum gaudii, jmds. Fr. die Krone aufsetzen, Cic.: u. so afferre cumulum illorum artibus, Cic. – als rhet. t. t., peroratio, quam cumulum (Schlußstein) quidam, alii conclusionem (Abschluß) vocant, Quint. 6, 1, 1.

    lateinisch-deutsches > cumulus

  • 8 cumulus

    cumulus, ī, n. (verwandt mit culmen, culmus), der Haufen als Spitze, der pyramidenförmig aufgetürmte Haufen, die aufgetürmte Masse, I) eig.: hostium coacervatorum, Liv. (vgl. übtr. in hoc immenso aliarum super alias coacervatarum legum cumulo, Liv.): partarum rerum caelo cumulus aequatus, Val. Max.: Gallorum cumuli, Leichenhaufen, Liv.: armorum cumulos coacervare, Liv.: c. aquarum, Schwall, Ov.: c. arenae, Verg.: insequitur cumulo praeruptus aquae mons, folgt mit seiner Masse, Verg.: ebenso (amnis)... furens cumulo, Verg. – II) übtr., das über das gewöhnliche, gehörige Maß Hinzukommende, das Maß gleichsam übervoll Machende, das erhöhte Maß, der erhöhte (gesteigerte) Grad, das Übermaß, der Überschuß, der Zuwachs, die Spitze, der Gipfel, die Krone, der Höhepunkt usw., dierum, Cic.: mercedis, Cic.: accedit ad alqd od. alci rei cumulus, Cic.: alqd accedit in cumulum, Cic.: magnum beneficium tuum magno cumulo auxeris, Cic.: alci afferre cumulum gaudii, jmds. Fr. die Krone aufsetzen, Cic.: u. so afferre cumulum illorum artibus, Cic. – als rhet. t. t., peroratio, quam cumulum (Schlußstein) quidam, alii conclusionem (Abschluß) vocant, Quint. 6, 1, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cumulus

  • 9 cumulus

    cŭmŭlus, i, m. [Sanscr. çva, to swell; Gr. kueô, kuô; cf. kuma], a heap, as coming to a point, a pile, a mass piled up (class.;

    esp. freq. in the signif. II.): in hoc immenso aliarum super alias acervatarum legum cumulo,

    Liv. 3, 34, 6; cf.:

    hostium coacervatorum,

    id. 22, 7, 5; 5, 48, 3:

    corpus obrutum superstratis Gallorum cumulis,

    id. 9, 29, 19; and: armorum cumulos coacervare id. 5, 39, 1:

    caesorum corporum,

    id. 22, 59, 3:

    saxei,

    Plin. 31, 10, 46, § 111:

    eminens (aquae in poculis),

    id. 2, 65, 65, § 163:

    aquarum,

    Ov. M. 15, 508:

    pulveris,

    id. ib. 14, 137:

    harenae,

    Verg. G. 1, 105: insequitur cumulo praeruptus aquae mons. follows with its mass, id. A. 1, 105; cf. id. ib. 2, 498. —
    II.
    A heap added to an accumulated mass or to a full measure (cf. Paul. ex Fest. s. v. auctarium, p. 14, 17 Müll.), a surplus, overplus, accession, addition, increase; a summit, point, crown, etc., Cic. Prov. Cons. 11, 26: ut ad illam praedam damnatio Sex. Roscii [p. 497] velut cumulus accedat, id. Rosc. Am. 3, 8; cf.:

    ad summam laetitiam meam magnus ex illius adventu cumulus accedet,

    id. Att. 4, 19 (18):

    cumulus commendationis tuae,

    id. ib. 16, 3, 3; and:

    cui gloriae amplior adhuc cumulus accessit,

    Suet. Tib. 17:

    accesserint in cumulum manubiae vestrorum imperatorum,

    as an addition, Cic. Agr. 2, 23, 62:

    aliquem cumulum artibus adferre,

    id. de Or. 3, 35, 143:

    magnum beneficium tuum magno cumulo auxeris,

    id. Fam. 13, 62 fin.; cf. Ov. M. 11, 206:

    Otho pontificatus honoratis jam senibus cumulum dignitatis addidit,

    Tac. H. 1, 77:

    mille equites, cumulus prosperis aut subsidium laborantibus, ducerentur,

    id. ib. 2, 24 fin.:

    pro mercedis cumulo,

    Cic. Att. 1, 16, 5; Ov. M. 14, 472. —
    B.
    In rhet.:

    peroratio, quam cumulum quidam, alii conclusionem vocant,

    Quint. 6, 1, 1; cf. id. 7, prooem. § 1; 8, 3, 88.

    Lewis & Short latin dictionary > cumulus

  • 10 accumulo

    ac-cumulo (ad-cumulo), āvī, ātum, āre, I) immer hinzufügend etw. zu einem hohen Haufen (cumulus) bilden, hoch aufhäufen, A) eig.: arenae congeriem, Plin.: auget, addit, accumulat, bildet Haufen auf Haufen (von Geld), Cic. – B) übtr.: 1) hoch aufhäufen, a) in gehäuftem Maße d.i. überreichlich zukommen lassen, -erweisen, -verleihen, alienas res, Liv.: alcis summum honorem, Ov. – b) prägn., überreichlich mit etwas versehen, überhäufen, caput crinibus, Prud.: animam nepotis his donis, Verg.: eos laudibus humanis, Arnob. – 2) steigernd häufen, erhöhen, steigern, caedem caede, Mord auf Mord häufen, Lucr.: curas, Ov.: acc. inaniter (den Ausdruck). Gell. – II) t.t. der Gartenkunst, die Erde um die Wurzeln der Bäume od. Weinstöcke herum erhöhen, häufeln, behäufeln, arbores, vineas, radices, Plin.

    lateinisch-deutsches > accumulo

  • 11 accumulo

    accŭmŭlo, āre, āvi, ātum [ad + cumulo] - tr. - [st1]1 [-] mettre en monceau, amonceler, accumuler.    - Cic. Agr. 2, 59. [st1]2 [-] mettre par-dessus, ajouter.    - Sil. 11, 143; Gell. 17, 10, 16.    - rei accumulari, Ov. F. 2, 122: s'ajouter à qqch. [st1]3 [-] augmenter.    - accumulare aliquem aliqua re, Virg. En. 6, 885: combler qqn de qqch.    - accumulare rem re: augmenter une chose d'une autre chose, ajouter une chose à une autre.    - cf. Manil. 4, 493 ; Sil. 11, 254, etc.    - accumulare primordia paribus factis, Sil.: couronner son début par des actes qui y répondent.    - accumulare caedem caede, Lucr. 3, 71: entasser meurtre sur meurtre.    - accumulare crinibus caput, Prud.: relever les cheveux.    - honorem alicui accumulare, Ov. F. 2, 122: combler d'honneur qqn.    - aliquem dōnis accumulare, Virg. En. 6, 886: combler qqn de dons.    - accumulare germinationem terrā, Plin.: couvrir de terre les semences. [st1]3 [-] rechausser.    - radices accumulare, Plin. 17, 139: rechausser des racines.    - vineas accumulare, Plin. 18, 230, etc.: rechausser la vigne.
    * * *
    accŭmŭlo, āre, āvi, ātum [ad + cumulo] - tr. - [st1]1 [-] mettre en monceau, amonceler, accumuler.    - Cic. Agr. 2, 59. [st1]2 [-] mettre par-dessus, ajouter.    - Sil. 11, 143; Gell. 17, 10, 16.    - rei accumulari, Ov. F. 2, 122: s'ajouter à qqch. [st1]3 [-] augmenter.    - accumulare aliquem aliqua re, Virg. En. 6, 885: combler qqn de qqch.    - accumulare rem re: augmenter une chose d'une autre chose, ajouter une chose à une autre.    - cf. Manil. 4, 493 ; Sil. 11, 254, etc.    - accumulare primordia paribus factis, Sil.: couronner son début par des actes qui y répondent.    - accumulare caedem caede, Lucr. 3, 71: entasser meurtre sur meurtre.    - accumulare crinibus caput, Prud.: relever les cheveux.    - honorem alicui accumulare, Ov. F. 2, 122: combler d'honneur qqn.    - aliquem dōnis accumulare, Virg. En. 6, 886: combler qqn de dons.    - accumulare germinationem terrā, Plin.: couvrir de terre les semences. [st1]3 [-] rechausser.    - radices accumulare, Plin. 17, 139: rechausser des racines.    - vineas accumulare, Plin. 18, 230, etc.: rechausser la vigne.
    * * *
        Accumulo, accumulas, pen. cor. accumulare. Cic. Amasser, Amonceler, Accumuler, Assembler en un monceau, ou par monceaux, Entasser.
    \
        Caedem caede accumulare. Lucret. Faire meurtre sur meurtre.
    \
        Causas. Ouidius. Accumuler cause sur cause.
    \
        Curas. Ouidius. Augmenter et accroistre les soulcis.
    \
        Honorem alicui. Ouidius. Augmenter.
    \
        Accumulare aliquem donis. Virg. Luy donner des dons largement et par monceaux.
    \
        Accumulare vitem, arborem, aut aliquid simile. Pli. Rechausser, Remettre au pied en esté la terre qu'on avoit osté en yver.
    \
        Accumulare aceruatim. Lucret. Assembler par monceaux.

    Dictionarium latinogallicum > accumulo

  • 12 cumulatus

    cŭmŭlātus, a, um part. passé de cumulo. [st2]1 [-] accumulé, entassé. [st2]2 [-] comblé, rempli. [st2]3 [-] agrandi, augmenté. [st2]4 [-] complet, parfait, qui est au comble. - cumulata virtus, Cic.: vertu accomplie.
    * * *
    cŭmŭlātus, a, um part. passé de cumulo. [st2]1 [-] accumulé, entassé. [st2]2 [-] comblé, rempli. [st2]3 [-] agrandi, augmenté. [st2]4 [-] complet, parfait, qui est au comble. - cumulata virtus, Cic.: vertu accomplie.
    * * *
        Cumulatus, pen. prod. Participium. Cic. Comblé.
    \
        Cumulatus, Nomen ex participio: vt Cumulatissimus scelerum. Plaut. Si plein de meschancetez que plus ne peult.
    \
        Cumulatior gloria. Liu. Plus abondante.
    \
        Cumulatior mensura. Cic. Plus pleine et plus grande.

    Dictionarium latinogallicum > cumulatus

  • 13 accumulo

    ac-cumulo (ad-cumulo), āvī, ātum, āre, I) immer hinzufügend etw. zu einem hohen Haufen (cumulus) bilden, hoch aufhäufen, A) eig.: arenae congeriem, Plin.: auget, addit, accumulat, bildet Haufen auf Haufen (von Geld), Cic. – B) übtr.: 1) hoch aufhäufen, a) in gehäuftem Maße d.i. überreichlich zukommen lassen, -erweisen, -verleihen, alienas res, Liv.: alcis summum honorem, Ov. – b) prägn., überreichlich mit etwas versehen, überhäufen, caput crinibus, Prud.: animam nepotis his donis, Verg.: eos laudibus humanis, Arnob. – 2) steigernd häufen, erhöhen, steigern, caedem caede, Mord auf Mord häufen, Lucr.: curas, Ov.: acc. inaniter (den Ausdruck). Gell. – II) t.t. der Gartenkunst, die Erde um die Wurzeln der Bäume od. Weinstöcke herum erhöhen, häufeln, behäufeln, arbores, vineas, radices, Plin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > accumulo

  • 14 accumulo

    ac-cumulo, āvī, ātum, āre
    1) собирать в кучу ( arenae congeriem PM); нагромождать, накоплять ( acervos pecuniae C)
    a. aliquem donis V (alicui honorem O) — осыпать кого-л. дарами (почестями)
    2) с.-х. окучивать, покрывать землёй ( radīces arborum PM)

    Латинско-русский словарь > accumulo

  • 15 circumcumulo

    circum-cumulo, —, —, āre
    нагромождать, насыпать вокруг ( examines circumcumulantur acervi St)

    Латинско-русский словарь > circumcumulo

  • 16 concumulatus

    con-cumulātus, a, um [ cumulo ]
    собранный наверху, взбитый ( coma concumulata in verticem Tert)

    Латинско-русский словарь > concumulatus

  • 17 cumulator

    cumulātor, ōris m. [ cumulo ]
    посылающий в изобилии, щедрый податель ( donorum suorum in hommes Aug)

    Латинско-русский словарь > cumulator

  • 18 cumulatus

    1. cumulātus, a, um
    part. pf. к cumulo
    2. adj.
    2) совершенный, законченный ( virtus C)

    Латинско-русский словарь > cumulatus

  • 19 circumcumulo

    circum-cumulo, āre, ringsum aufhäufen, Stat. Theb. 10, 655.

    lateinisch-deutsches > circumcumulo

  • 20 concumulatus

    concumulātus, a, um (cumulo), zusammengehäuft, aufgetürmt, Tert. de virg. vel. 7 extr. Isid. 19, 23, 8.

    lateinisch-deutsches > concumulatus

См. также в других словарях:

  • Cúmulo — Saltar a navegación, búsqueda Un cúmulo es un conjunto de cosas sin orden, una unión o suma de muchas cosas materiales o inmateriales. Es una agrupación, muy espesa a la vista, de estrellas de magnitud aparentemente pequeñísima. Tipos de cúmulos… …   Wikipedia Español

  • cúmulo — sustantivo masculino 1. Conjunto de cosas que están amontonadas: Su mesa era un cúmulo de papeles desordenados. 2. Conjunto de cosas no materiales: Tengo un cúmulo de problemas que no quiero ni contarte. Esta observación nos ha dado un cúmulo de… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • cúmulo — (Del lat. cumŭlus). 1. m. montón (ǁ conjunto de cosas sin orden unas encima de otras). 2. Junta, unión o suma de muchas cosas no materiales, como negocios, trabajos, razones, etc. 3. Meteor. Conjunto de nubes propias del verano, que tiene… …   Diccionario de la lengua española

  • cumulo — / kumulo/ s.m. [dal lat. cumŭlus ]. 1. a. [quantità di cose raccolte insieme senza ordine, messe una sopra all altra e sim.: un c. di cartacce ] ▶◀ ammasso, catasta, (lett.) coacervo, massa, (fam.) mucchio, pila. b. (fig.) [grande quantità di… …   Enciclopedia Italiana

  • cúmulo — s. m. 1. Conjunto de coisas sobrepostas. = ACUMULAÇÃO 2. Excesso inadmissível. 3.  [Figurado] Ponto mais alto. = AUGE 4.  [Meteorologia] Cada uma das nuvens brancas arredondadas que se assemelham a montanhas cobertas de neve ou a algodão. (Mais… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • cúmulo — (Del lat. cumulus, exceso, amontonamiento.) ► sustantivo masculino 1 Conjunto de cosas puestas unas sobre otras: ■ tiene un cúmulo de papeles sobre la mesa. SINÓNIMO montón 2 Junta, unión o suma de muchas cosas materiales o inmateriales: ■ se ha… …   Enciclopedia Universal

  • cumulo — cù·mu·lo s.m. AD 1. ammasso, mucchio: un cumulo di rovine, di legname Sinonimi: caterva, massa, 1mucchio. 2a. fig., gran quantità, gran numero: un cumulo di sventure, un cumulo di fandonie Sinonimi: fardello. 2b. riunione di più impieghi in una… …   Dizionario italiano

  • cúmulo — s m 1 Conjunto o agrupación numerosa, apretada o espesa de alguna cosa: un cúmulo de átomos, un cúmulo de grasa 2 Nube gruesa, aislada, densa, de contornos limitados, en forma de cúpula con protuberancias, de base generalmente horizontal, blanca… …   Español en México

  • cúmulo — {{#}}{{LM C11294}}{{〓}} {{SynC11562}} {{[}}cúmulo{{]}} ‹cú·mu·lo› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} Conjunto de cosas reunidas o agrupadas: • un cúmulo de errores.{{○}} {{<}}2{{>}} Nube blanca, de aspecto algodonoso, con base plana y forma de cúpula… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • cúmulo — (m) (Intermedio) conjunto de cosas amontonadas Ejemplos: El cúmulo de desperdicios tirados por lo ciudadanos al campo contamina el medio ambiente. No puedo encontrar nada en este cúmulo de papeles, debo ordenarlos. Sinónimos: montón, multitud …   Español Extremo Basic and Intermediate

  • cumulo — {{hw}}{{cumulo}}{{/hw}}o cumolo s. m. 1 Mucchio di cose della stessa qualità ammassate senza ordine (anche fig.): un cumulo di giornali; un cumulo di bugie; SIN. Ammasso. 2 Nube isolata, densa, con sommità a forma di cupola …   Enciclopedia di italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»