creditor

quod (faenum et pabulum) bubus satis siet, qui illic sient,

duo talenta pro re nostrā ego esse decrevi satis,

dies mihi hic ut sit satis vereor Ad agendum,

quicquid adjecissent ipsi terroris satis ad perniciem fore rati,

animo satis haec vestigia parva sagaci Sunt, per quae possis cognoscere cetera tute,

satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidium,

ut semper vobis auxilium adversus inimicos satis sit,

satis esse Italiae unum consulem censebat,

ipse Romam venirem, si satis consilium quādam de re haberem,

id modo si mercedis Datur mihi... satis Mihi esse ducam,

satis hoc tibi est,

animo istuc satis est, auribus non satis,

dicebant de re publicā quod esset illis viris et consulari dignitati satis,

quidvis satis est, dum vivat modo,

qui non sentirent, quid esset satis,

sum avidior etiam, quam satis est, gloriae,

plus quam satis doleo,

semel fugiendi si data est occasio, Satis est,

satis esse deberet, si, etc.,

satin' habes, si feminarum nulla'st, quam aeque diligam?

ars satis praestat, si, etc.,

non satis efficit oratio, si, etc.,

satis superque est,

poenas dedit usque superque Quam satis est,

satis superque habere dicit, quod sibi ab arbitrio tribuatur,

tanta repente caelo missa vis aquae, ut ea modo exercitui satis superque foret,

satis una excidia,

plura quam satis est,

ultra quam satis est,

huic satis illud erit planum facere atque probare,

satis erat respondere Magnas: ingentes, inquit,

velut satis sit, scire ipsos,

si oratori satis esset docere,

nunc libertatem repeti satis est,

vos satis habebatis animam retinere,

illud satis habeo dicere,

satis putant vitio carere,

si res nudas atque inornatas indicare satis videretur,

Herennium et Numisium legatos vinciri satis visum,

Fabio satis visum, ut ovans urbem iniret,

quarum (rerum) unam dicere causam Non satis est, verum plures,

nec vero habere virtutem satis est, nisi utare,

opera exstruentibus satis non est, saxa atque materiam congerere,

1: non satis est, pulchra esse poëmata,

Zumpt, Gram. § 590): nunc satis est dixisse: ego mira poëmata pango, etc.,

quod hactenus ostendisse satis est,

atque id viro bono satis est, docuisse quod sciret,

illud notasse satis habeo,

non ille satis cognosse Sabinae Gentis habet ritus,

non satis credunt excepisse quae relicta erant,

satis historiarum est,

verborum,

satis mihi id habeam supplicii,

ea amicitia non satis habet firmitatis,

ad dicendum temporis satis habere,

satis poenarum dedisse,

jam satis terris nivis atque dirae Grandinis misit pater,

satis superque esse sibi suarum cuique rerum,

vitae,

quibus (dis) sat esse non queam?

pol vel legioni sat est (obsonium),

in jure causam dicito, hic verbum sat est,

tantum quantum sat est,

tantum sat habes?

si hoc sat est,

amabo jam sat est,

paene plus quam sat erat,

sat habeo,

nonne id sat erat, Accipere ab illo injuriam?

perdere posse sat est,

sat habet favitorum semper, qui recte facit,

vocis,

signi,

poenae,

si sis sanus, aut sapias satis,

satis deludere,

satis jam dolui ex animo et curā me satis Et lacrimis maceravi,

satin' me illi hodie scelesti ceperunt dolo?

ego istuc satis scio,

satis ostenderit, reliquos, etc.,

neque audio neque oculis prospicio satis,

contra Epicurum satis superque dictum est,

quidque furor valeat, Penthea caede satisque Ac super ostendit,

satis dives,

dotata,

dicacula,

satis multa restant,

video te testimoniis satis instructum,

rura tibi magna satis,

satis superque humilis est, qui, etc.,

videor mihi nostrum illum consularem exercitum bonorum omnium, etiam satis bonorum, habere firmissimum,

satis litteratus (with nec infacetus),

satis bonus (locus),

res satis amplae,

satis audacter,

satis certo scio,

satis superbe illuditis me,

satis scite,

non satis honeste,

satis cum periculo,

satis opportune occidisse,

satis recte,

satis saepe,

satis bene ornatae,

a quo (Catone) cum quaereretur, quid maxime in re familiari expediret? respondit: Bene pascere. Quid secundum? Satis bene pascere. Quid tertium? Male pascere. Quid quartum? Arare,

sat scio,

sat prata biberunt,

accusator sat bonus,

non sat idoneus Pugnae,

laetantibus omnibus bonis, etiam sat bonis,

qui sat diu vixisse sese arbitrabitur,

sat commode,

sat recte,

scire satius est quam loqui Servum hominem,

nimio satius est, ut opu'st, te ita esse, quam ut animo lubet,

quanto satius est, te id dare operam... Quam id loqui, etc.,

also: satius multo fuisse, non moveri bellum adversus eum, quam omitti motum,

nonne fuit satius tristis Amaryllidis iras pati?

hos te satius est docere, ut, quando agas, quid agant, sciant,

mori me satius est,

repertus est nemo, qui mori diceret satius esse,

mortuom hercle me duco satius,

terga impugnare hostium satius visum est,

mortuum me duco satius),

ego quod magis pertineat ad Fundanii valetudinem, satius dicam,

nunc agitas sat tute tuarum rerum,

is quoque suarum rerum sat agitat, tamen, etc.,

nunc satagit,

cum Pyrrhus rex in terrā Italiā esset satisque agerent Romani,

ego nocte hac proximā In somnis egi satis et fui homo exercitus,

complorantibus omnibus nostris atque in sentinā satis agentibus,

satis agentes rerum suarum,

pugnatur acriter: agitur tamen satii,

(Domitius) Afer venuste Mallium Suram multum in agendo discursantem, salientem, manus jactantem, etc.... non agere dixit, sed satagere. Est enim dictum per se urbanum satagere, etc.,

curris, stupes, satagis tamquam mus in matellā,

satis accipio,

satis acceptum habere,

satis caveo,

satis do (also as one word, satisdo),

judicatae pecuniae,

damni infecti,

fidei commissi,

satis exigo,

satis offero,

satis peto,

satisfacere dicimur ei, cujus desiderium implemus,

ut illis satis facerem ex disciplinā,

Siculis,

alicui petenti,

operam dabo ut tibi satisfaciam,

deo pie et caste,

domino vel populo (gladiatores),

cum aut morte aut victoriā se satisfacturum rei publicae spopondisset,

cui (vitae meae) satis feci vel aetate vel factis,

me omnibus satis esse facturum,

causae atque officio satis facere,

satis officio meo, satis illorum voluntati, qui a me hoc petiverunt, factum esse arbitrabor,

gravibus seriisque rebus,

etsi nullo modo poterit oratio mea satis facere vestrae scientiae,

qui et naturae et legibus satis fecit,

amicitiae nostrae,

me plus satis nostrae conjunctioni amorique facturum,

ut omnium vel suspicioni vel malevolentiae vel crudelitati satis fiat,

mihi vero satis superque abs te videtur istorum studiis... esse factum,

se avarissimi hominis cupiditati satis facere posse,

odio alicujus,

libidini alicujus,

voluntati voluntate satisfecimus,

condicioni,

qui (histriones) in dissimillimis personis satisfaciebant,

in historiā,

in jure civili,

in omni genere,

quibus quoniam satisfeci me nihil reliqui fecisse, quod ad sanandum me pertineret, reliquum est, ut, etc.,

quamobrem tandem non satisfacit?

nos plene et statim de eo satis esse facturos,

pecunia petitur ab Hermippo: Hermippus ab Heraclide petit, ipse tamen Fufiis satisfacit absentibus et fidem suam liberat,

cum de visceribus tuis et filii tui satis facturus sis quibus debes,

omnis pecunia exsoluta esse debet aut eo nomine satisfactum esse: satisfactum autem accipimus, quemadmodum voluit creditor, licet non sit solutum, etc.,

Stichus servus meus heredi meo mille nummos si solverit, satisve fecerit, etc.,

cui ususfructus legatus esset, donec ei totius dotis (sc. nomine) satis fieret, etc.,

aut satisfaciat mihi ille, etc.,

si Aeduis de injuriis... item si Allobrogibus satisfaciant,

deinde reliquae legiones per tribunos militum egerunt, ut Caesari satisfacerent, etc.,

acceperam jam ante Caesaris litteras, ut mihi satisfieri paterer a te,

omnibus rationibus de injuriis,

injuriarum satisfecisti L. Labieno,

missis ad Caesarem satisfaciundi causā legatis,

in quā civitate legatus populi Romani aliquā ex parte violatus sit, nisi publice satis factum sit, el civitati bellum indici atque inferri solere,

satisfacientes aut supplicantes summittimus (manus),

b) думать, полагать: creditum est, hereditatem dominam esse (1. 31 § 1 D. 28, 5), heres credendus repudiasse (1. 17 § 1 D. 29, 2); (1. 26 § 2;

D. 12, 6); (1. 3 pr. D. 14, 6);

c) доверять: affirmationi alicuius cred. (1. 5 § 6 D 49, 16);

nimium credere alicui (1. 5 § 11 D. 27, 9);

scriptura credenda (l. 37 § 5 D, 32);

d) признавать, верить: non ita credere, ut sancti patres tradiderunt (l. 8 pr. C. 1, 5).

pecuniam in creditum dare s. accipere (l. 19 § 1 D. 12, 1);

creditum conferere in aliquem (1. 34 § 1 D. 32);

ex crediti causa deberi (1. 20 D. 6, 1. 1. 104 § 7 D. 30 (in creditum ire, дать взаймы=credere 1. 2 § 1 D. 12, 1. 1. 19 § 5 D. 16, 1. 1. 31 D. 19, 2);

in creditum abire alicui ex causa em. tionis, vel ex alio contractu, требование, проистекающее из договора, превратить в заем (1. 3 § 3 D. 14, 6. 1. 5 § 18 D. 14, 4); в обширном смысле обозн. creditum каждое требование, которое путем иска можно осуществлять: compensatio est debiti et crediti inter se contributio (1. 1 D. 16, 2); (1. 3 D. 10, 2);

impensa funeris - omne creditum solet praecedere (1. 45 D. 11, 7): ius crediti non habere, amittere (1. 13 D 4, 2. 1. 12 § 2 D. 4, 4);

argentum, quod in credito est (1. 27 § 2 D. 34, 2); (1. 15 § 3 D. 42, 1. 1. 22 D. 42, 8). - Creditor, веритель (1. 10-12 D. 50, 16); (1. 54. 55 eod. 1. 42 D. 44, 7); залогоприниматель: sive domini sint, sive aliquod in ea re ius habean, qualis est creditor et fructuarius (1. 30 D. 9, 4. 1. 19 pr. D. 39, 2). - Creditrix, верительница (1. 8 pr. D. 16, 1. 1. 16 D. 20, 4. 1. 38 § 1 D. 42, 5).

legatum adscribere extraneo (l. 10 § 1 D. 48, 10);

si extraneus sit, qui dotem promisit (1. 33. 84. D. 23, 3. 1. un. § 13 C. 5, 13);

extran. heres, противоп. тому, qui ex numero liberorum est (1. 14 D. 50, и2), или тем, qui de familia sunt (1. 38 § 3 D. 32);

b) чужой, extr. servus (1. 4 § 1 D. 9, 4. 1. 10 § 4 D. D. 26, 2. 1. 1 pr. D. 29, 5. 1. 27 § 11. 14 D. 48, 5);

extr. fides (1. 32 C. 6, 42);

c) иностранец, imperium adversus extran. homines (1. 3D. 1, 18).

addixti,

cum sacellorum exaugurationes admitterent aves, in Termini fano non addixere,

Fabio auspicanti aves semel atque iterum non addixerunt,

addicentibus auspiciis vocat contionem,

illum quem aves addixerant,

“alias addicere damnare est,” p. 13 Müll.: ubi in jus venerit, addicet praetor familiam totam tibi,

bona alicui,

addictus erat tibi?

liberum corpus in servitutem,

ducite nos quo jubet, tamquam quidem addictos,

addictus Hermippo et ab hoc ductus est,

Smith's Antiq.): addicere alicui judicium,

judicem or arbitrum (instead of dare judicium),

hence in Plaut., of a parasite, who strikes himself off, as it were, i. e. promises himself to one as guest, on condition that he does not in the mean time have a higher bid, i. e. is not attracted to another by a better table,

addice tuam mihi meretricem,

hominem invenire neminem potuit, cui meas aedes addiceret, traderet, donaret, Auct. Or. pro Dom. 41. Antonius regna addixit pecunia,

senatus, cui me semper addixi,

agros omnes addixit deae,

hence, morti addicere,

nolite... omnem Galliam prosternere et perpetuae servituti addicere,

ejus ipsius domum evertisti, cujus sanguinem addixeras,

libidini cujusque nos addixit,

quid faciat? crudele, suos addicere amores,

quae (comoediae) nomini eius (Plauti) addicuntur,

gladiatorio generi mortis addictus,

qui certis quibusdam destinatisque sententiis quasi addicti et consecrati sunt,

nullius addictus jurare in verba magistri,

Prasinae factioni addictus et deditus,