Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

cordi

  • 1 cordi-

    -cord-… prf L
    cœur, cordé, cordiforme, cordi-… prf

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > cordi-

  • 2 cordi-

    (съставна част на сложни думи) от латински cor, cordis "сърце".

    Dictionnaire français-bulgare > cordi-

  • 3 cordi esse

      быть близким к сердцу

    Dictionary Latin-Russian new > cordi esse

  • 4 cor

    cŏr, cordis, n.    - nom. acc. plur. corda; gén. plur. cordium, rare.    - cf. gr. καρδία. [st1]1 [-] cœur (organe). [st1]2 [-] orifice de l'estomac, estomac. [st1]3 [-] le siège des sentiments, coeur, âme, sentiment.    - cor timidum, Plaut.: coeur craintif.    - cordi est id mihi, Cic.: j'ai cela à coeur, cela me tient à coeur ou cela me plaît beaucoup.    - tibi nuptiae hae sunt cordi, Ter.: ce mariage te tient à coeur.    - cordi est alicui + inf. ou prop. inf.: qqn a à cœur de, qqn tient absolument à.    - cordi habere aliquid, Gell.: avoir qqch à coeur.    - cordi est is mihi, Cic.: j'ai beaucoup d'affection pour lui.    - evenit facile quod diis cordi esset, Liv. 1: ce que les dieux avaient à coeur se réalisa facilement.    - (Dominus) manifestabit consilia cordium, Vulg.: (le Seigneur) rendra manifestes les desseins des coeurs.    - meum cor, Plaut.: mon cher coeur! (t. d'amitié).    - corde spernere, Plaut.: mépriser cordialement, mépriser du fond du coeur. [st1]4 [-] le siège du courage, coeur, courage, valeur.    - lecti juvenes, fortissima corda, Virg. En. 5: des jeunes gens d'élite, des coeurs très courageux. [st1]5 [-] le siège de l'intelligence, intelligence, esprit, bon sens, sagesse.    - cor illi sapit, Cic.: il est prudent, il est avisé.    - neque te quicquam sapere corde neque oculis uti? Plaut. (sub. inf.):... que tu as totalement perdu la raison et que tu ne sais pas voir.
    * * *
    cŏr, cordis, n.    - nom. acc. plur. corda; gén. plur. cordium, rare.    - cf. gr. καρδία. [st1]1 [-] cœur (organe). [st1]2 [-] orifice de l'estomac, estomac. [st1]3 [-] le siège des sentiments, coeur, âme, sentiment.    - cor timidum, Plaut.: coeur craintif.    - cordi est id mihi, Cic.: j'ai cela à coeur, cela me tient à coeur ou cela me plaît beaucoup.    - tibi nuptiae hae sunt cordi, Ter.: ce mariage te tient à coeur.    - cordi est alicui + inf. ou prop. inf.: qqn a à cœur de, qqn tient absolument à.    - cordi habere aliquid, Gell.: avoir qqch à coeur.    - cordi est is mihi, Cic.: j'ai beaucoup d'affection pour lui.    - evenit facile quod diis cordi esset, Liv. 1: ce que les dieux avaient à coeur se réalisa facilement.    - (Dominus) manifestabit consilia cordium, Vulg.: (le Seigneur) rendra manifestes les desseins des coeurs.    - meum cor, Plaut.: mon cher coeur! (t. d'amitié).    - corde spernere, Plaut.: mépriser cordialement, mépriser du fond du coeur. [st1]4 [-] le siège du courage, coeur, courage, valeur.    - lecti juvenes, fortissima corda, Virg. En. 5: des jeunes gens d'élite, des coeurs très courageux. [st1]5 [-] le siège de l'intelligence, intelligence, esprit, bon sens, sagesse.    - cor illi sapit, Cic.: il est prudent, il est avisé.    - neque te quicquam sapere corde neque oculis uti? Plaut. (sub. inf.):... que tu as totalement perdu la raison et que tu ne sais pas voir.
    * * *
        Cor, cordis, n. g. Plin. Le cueur. Il se prend aussi pour le courage. Aucunesfois pour l'esprit et l'entendement.
    \
        Stupor cordis. Cic. Grosse lourdesse et besterie d'esprit.
    \
        Acria corda. Luc. Aigres, Vehemens, Aisez à courroucer, Choleres.
    \
        Acri corde tumere. Valer. Flac. Estre fort cholere et courroucé.
    \
        AEgrum cor. Valer. Flac. Triste, Fasché, Ennuyé.
    \
        Aliena corda. Stat. Contraires, Repugnans, Alienez, Durs et obstinez.
    \
        Alto de corde gemitus petere. Ouid. Gemir et souspirer du profond du cueur.
    \
        Alto corde vri. Stat. Estre fort et amerement marri en son cueur.
    \
        Ferrea. Claud. Durs courages.
    \
        Flammatum cor. Stat. Courroucé, Enflambé de courroux.
    \
        Fortissima corda. Virg. Hebes cor. Lucret. Gros entendement.
    \
        Leuisomna corda canum. Lucret. De legier somme, Qui sont tost esveillez.
    \
        Patrio corde dolorem ferre. Ouid. De cueur et affection paternelle, Ainsi que doibt un pere.
    \
        Purum cor vitio. Horat. Qui n'est point vitieux.
    \
        Sedatum. Virgil. Posé, Rassis.
    \
        Tumidum. Horat. Gros cueur et enflé, Fier et orgueilleux.
    \
        Acuere curis corda mortalia. Virgil. Exerciter, ou Travailler les esprits des hommes par soing et soulcy.
    \
        Cordi esse. Horat. Avoir soing de quelque chose, L'avoir en recommendation, L'avoir à cueur.
    \
        Cordi est mihi. Cic. Il m'est aggreable, Il me plaist.
    \
        Si cordi est. Sil. S'il te plaist.
    \
        Longo sudore corda fatiscunt. Stat. Je suis si las et travaillé, que le cueur et couraige me default, Que je n'en puis plus.
    \
        AEquo corde ferre aliquid. Stat. Porter patiemment.
    \
        Pacem indignantia corda. Stat. Marriz d'estre en paix.
    \
        Labant corda. Val. Flac. Ils ont les esprits tant estonnez de paour, et effrayez, qu'ils ne scavent qu'ils doibvent faire ne devenir.
    \
        Micat cor timore. Ouid. Saultelle, Tressault, Le cueur me tremble de paour.
    \
        Permulcere corda. Sil. Addoulcir le couraige, ou appaiser.
    \
        Pauor corda raptat. Valer. Flac. Vexe, Tormente.
    \
        Riguerunt corda. Lucan. Le cueur luy est froidy, Elle s'est pasmee et evanouye.

    Dictionarium latinogallicum > cor

  • 5 cor

    cor, cordis, n. (griech. καρδία, κηρ gotisch haírtō), I) das Herz, 1) eig.: pulsus cordis, Herzschlag, Mart. Cap.: cor pilis refertum, dicht behaartes Val. Max.: pulmoni cor annexum est, naturā musculosum, in pectore sub sinisteriore mamma situm; duosque quasi ventriculos habet, Cels.: num igitur censes ullum animal, quod sanguinem habeat, sine corde esse posse? Cic.: bina corda habere, Gell.: cor percutere, vulnerare, Cels.: ipse cor suum edens, Cic.: cor (alci) salit, s. 1. salio: cor exsilit (klopft), Sen.: cor palpitat, Cic. u.a. – Bes.u. oft im Bilde, a) als Sitz der Gefühle, Gemütsbewegungen, Triebe, deutsch bald Herz, bald Seele, Gemüt, bald Gefühl, Stimmung, Gesinnung, bald mutige Stimmung, Mut (s. Thiel Verg. Aen. 8, 265 u. 9, 55), cor timidum, furchtsames Herz, Hasenherz, Plaut.: cor plumbeum, gefühlloses H., Suet.: exsultantia corda, Verg.: hoc facinus meum cor corpusque (Seele u. Leib) cruciat, Plaut.: nullum est ingenium tantum neque cor tam ferum, quod non labascat linguā, Acc. fr.: isto verbo animus mi rediit et cura ex corde excessit, Ter.: corde suo trepidat, Enn. fr.: et corde et genibus tremit, Hor.: neque meo cordi est quisquam carior, Ter.: si curat cor spectantis tetigisse querelā, Hor.: illi sedato respondere corde, Verg.: forti corde ferre mala, Ov.: facile vobis apparet non laeti sed prope amentis malis cordis hunc risum esse, Liv.: ferocia corda ponunt, Verg.: u. (Plur. v. einer Pers.) sed pectus anhelum et rabie fera corda tument, Verg. Aen. 6, 49. – oft corde, von Herzen, herzlich, aus Herzensgrund, corde cupitus, Enn. fr.: corde amare inter se, Plaut. – u. cordi est alqs od. alqd, es liegt jmd. od. etw. am Herzen, es ist jmd. od. etw. dem Herzen teuer, es ist etw. eine Herzenssache, -Herzenslust, -ein Herzenswunsch, gew. m. Ang. wem? oder für wen? durch Dat., uterque utrique est cordi, Ter.: cum audirem eam (sponsam) tibi cordi esse, Liv. idque eo mihi magis est cordi, quod etc., Cic.: quod vivis cordi fuisse arbitrantur, Caes.: evenit facile quod dis cordi est, Liv. – u. mit folg. Infin. od. Acc. u. Infin. (s. Drak. Liv. 6, 9, 3 u. 30, 17, 12), adeo vestigia quoque urbis exstinguere ac delere memoriam hostium sedis cordi est, Liv.: si tibi facere cordist, licet, Plaut. most. 323: si tibi magis cordi est nos ea tibi dare potius quam Mezentio, Cato fr.: credo rem Antiatem diuturniorem manere dis cordi fuisse, Liv. – b) (nach der Volksmeinung der Alten, s. Cic. Tusc. 1, 18) als Sitz des Denkvermögens, der Einsicht u. Überlegung, deutsch Geist, Sinn, Verstand, Einsicht (s. Brix Plaut. mil. 203 u. Lorenz Plaut. mil. 335 u. 779. Voß Verg. georg. 1, 123. p. 85. Mützell Curt. 5, 9 [26], 1. Bünem. Lact. 3, 20, 9), quantum ego nunc corde conspicio meo, Plaut.: iam instructa sunt mi in corde consilia omnia, Ter.: nec enim sequitur, ut cui cor sapiat, ei non sapiat palatus, Cic.; vgl. hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem, Cic.: qui propter haesitantiam linguae stuporemque cordis cognomen ex contumelia traxerit, Cic.: obtusi od. hebetis atque obtusi cordis esse, Val. Max.: en cor Zenodoti, en iecur Cratetis! Fur. Bibac. fr. bei Suet.: u. im Wortspiel mit cor (Herz) u. cor (Verstand) bei Suet. Caes. 77. – 2) (poet.) meton. = das ganze Individuum, Mensch od. Tier, deutsch Seele (s. Thiel Verg. Aen. 9, 55), corda aspera, Verg.: lecti iuvenes, fortissima corda, Verg.: levisomna canum corda, Lucr. – und als Liebkosungswort, meum cor. Plaut. Poen. 367. – II) übtr., der in der Nähe der Herzgrube befindliche Magenmund u. übh. der Magen, Lucr. 6, 1150. Hor. sat. 2, 3, 28. – / Genet. Plur. cordium, Vulg. Ierem. 4, 4 u. 1. Corinth. 4, 5 (wogegen Fragm. Bob. de nom. 559, 35 K. cordum gebildet wird); Abl. Plur. cordibus, Enn. ann. 367. Vulg. levit. 26, 36 u. ö.

    lateinisch-deutsches > cor

  • 6 cor

    cor, cordis, n. (griech. καρδία, κηρ gotisch haнrtō), I) das Herz, 1) eig.: pulsus cordis, Herzschlag, Mart. Cap.: cor pilis refertum, dicht behaartes Val. Max.: pulmoni cor annexum est, naturā musculosum, in pectore sub sinisteriore mamma situm; duosque quasi ventriculos habet, Cels.: num igitur censes ullum animal, quod sanguinem habeat, sine corde esse posse? Cic.: bina corda habere, Gell.: cor percutere, vulnerare, Cels.: ipse cor suum edens, Cic.: cor (alci) salit, s. salio: cor exsilit (klopft), Sen.: cor palpitat, Cic. u.a. – Bes.u. oft im Bilde, a) als Sitz der Gefühle, Gemütsbewegungen, Triebe, deutsch bald Herz, bald Seele, Gemüt, bald Gefühl, Stimmung, Gesinnung, bald mutige Stimmung, Mut (s. Thiel Verg. Aen. 8, 265 u. 9, 55), cor timidum, furchtsames Herz, Hasenherz, Plaut.: cor plumbeum, gefühlloses H., Suet.: exsultantia corda, Verg.: hoc facinus meum cor corpusque (Seele u. Leib) cruciat, Plaut.: nullum est ingenium tantum neque cor tam ferum, quod non labascat linguā, Acc. fr.: isto verbo animus mi rediit et cura ex corde excessit, Ter.: corde suo trepidat, Enn. fr.: et corde et genibus tremit, Hor.: neque meo cordi est quisquam carior, Ter.: si curat cor spectantis tetigisse querelā, Hor.: illi sedato respondere corde, Verg.: forti corde ferre mala, Ov.: facile vobis apparet non laeti sed prope amentis malis cordis hunc risum
    ————
    esse, Liv.: ferocia corda ponunt, Verg.: u. (Plur. v. einer Pers.) sed pectus anhelum et rabie fera corda tument, Verg. Aen. 6, 49. – oft corde, von Herzen, herzlich, aus Herzensgrund, corde cupitus, Enn. fr.: corde amare inter se, Plaut. – u. cordi est alqs od. alqd, es liegt jmd. od. etw. am Herzen, es ist jmd. od. etw. dem Herzen teuer, es ist etw. eine Herzenssache, -Herzenslust, -ein Herzenswunsch, gew. m. Ang. wem? oder für wen? durch Dat., uterque utrique est cordi, Ter.: cum audirem eam (sponsam) tibi cordi esse, Liv. idque eo mihi magis est cordi, quod etc., Cic.: quod vivis cordi fuisse arbitrantur, Caes.: evenit facile quod dis cordi est, Liv. – u. mit folg. Infin. od. Acc. u. Infin. (s. Drak. Liv. 6, 9, 3 u. 30, 17, 12), adeo vestigia quoque urbis exstinguere ac delere memoriam hostium sedis cordi est, Liv.: si tibi facere cordist, licet, Plaut. most. 323: si tibi magis cordi est nos ea tibi dare potius quam Mezentio, Cato fr.: credo rem Antiatem diuturniorem manere dis cordi fuisse, Liv. – b) (nach der Volksmeinung der Alten, s. Cic. Tusc. 1, 18) als Sitz des Denkvermögens, der Einsicht u. Überlegung, deutsch Geist, Sinn, Verstand, Einsicht (s. Brix Plaut. mil. 203 u. Lorenz Plaut. mil. 335 u. 779. Voß Verg. georg. 1, 123. p. 85. Mützell Curt. 5, 9 [26], 1. Bünem. Lact. 3, 20, 9), quantum ego nunc corde conspicio meo, Plaut.: iam instructa sunt mi in corde consilia omnia, Ter.: nec
    ————
    enim sequitur, ut cui cor sapiat, ei non sapiat palatus, Cic.; vgl. hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem, Cic.: qui propter haesitantiam linguae stuporemque cordis cognomen ex contumelia traxerit, Cic.: obtusi od. hebetis atque obtusi cordis esse, Val. Max.: en cor Zenodoti, en iecur Cratetis! Fur. Bibac. fr. bei Suet.: u. im Wortspiel mit cor (Herz) u. cor (Verstand) bei Suet. Caes. 77. – 2) (poet.) meton. = das ganze Individuum, Mensch od. Tier, deutsch Seele (s. Thiel Verg. Aen. 9, 55), corda aspera, Verg.: lecti iuvenes, fortissima corda, Verg.: levisomna canum corda, Lucr. – und als Liebkosungswort, meum cor. Plaut. Poen. 367. – II) übtr., der in der Nähe der Herzgrube befindliche Magenmund u. übh. der Magen, Lucr. 6, 1150. Hor. sat. 2, 3, 28. – Genet. Plur. cordium, Vulg. Ierem. 4, 4 u. 1. Corinth. 4, 5 (wogegen Fragm. Bob. de nom. 559, 35 K. cordum gebildet wird); Abl. Plur. cordibus, Enn. ann. 367. Vulg. levit. 26, 36 u. ö.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cor

  • 7 cor

    cor (ŏ, e. g. Ov. Tr. 5, 8, 28; id. P. 1, 3, 32), cordis ( gen. plur. cordium, Vulg. Jer. 4, 4, and 1 Cor. 4, 5; acc. to Fragm. Bob. Nom. et Pron. p. 132, also cordum, but without example), n. [kindr. with Sanscr. hrid; Gr. kardia; Germ. Herz; Engl. heart], the heart (very freq. in all periods and species of composition).
    I.
    Lit., the heart, as the chief source of the circulation of the blood, and so of life, Cels. 4, 1; cf. Plin. 11, 37, 69. §§

    181 and 182: cor tineosum, opinor, habeo,

    Plaut. Cas. 2, 6, 62:

    num igitur censes, ullum animal, quod sanguinem habeat, sine corde esse posse?

    Cic. Div. 1, 52, 119:

    cordis globus aut oculi,

    Lucr. 4, 119 et saep.— Also for the Greek kardia, the cardiac extremity of the stomach, Lucr. 6, 1150; Hor. S. 2, 3, 28; cf. id. ib. 2, 3, 161.—
    B.
    Meton. (pars pro toto; cf. caput, II.), a person:

    lecti juvenes, fortissima corda,

    Verg. A. 5, 729:

    aspera,

    id. ib. 10, 87.—Of animals:

    canum,

    Lucr. 5, 864.—A term of endearment, Plaut. Poen. 1, 2, 154 (cf. corculum).—
    II.
    Trop.
    A.
    The heart, as the seat of feeling, emotion, etc., heart, soul, feeling ( poet.):

    videas corde amare inter se,

    from the heart, cordially, Plaut. Capt. 2, 3, 60:

    aliquem amare corde atque animo suo,

    id. Truc. 1, 2, 75:

    facinus magnum timido cordi credere,

    id. Ps. 2, 1, 3:

    neque meo Cordi quomquam esse cariorem hoc Phaedriā,

    Ter. Eun. 1, 2, 121:

    corde tremit,

    Hor. C. 1, 23, 8:

    cura ex corde excessit,

    Ter. Hec. 3, 2, 12:

    cor meum spes laudis percussit,

    Lucr. 1, 922:

    spectantis tangere querelā,

    Hor. A. P. 98:

    nequeunt expleri corda tuendo Terribilis oculos,

    Verg. A. 8, 265; cf. id. ib. 9, 55:

    curis acuere mortalia corda,

    id. G. 1, 123; 1, 330; id. A. 1, 302.—
    b.
    Cordi est alicui, it lies at one's heart, it pleases, is pleasing, agreeable, or dear: quod tibi magnopere cordi est, mihi vehementer displicet, Lucil. ap. Non. p. 88, 32; 89, 1:

    utut erga me est meritus, mihi cordi est tamen,

    Plaut. Cist. 1, 1, 110; Ter. And. 2, 1, 28:

    uterque utriquest cordi,

    id. Phorm. 5, 3, 17:

    idque eo mihi magis est cordi, quod, etc.,

    Cic. Lael. 4, 15; id. Quint. 30, 93; id. Or. 16, 53; Liv. 1, 39, 4; 8, 7, 6; Hor. C. 1, 17, 14 al.; Cato ap. Macr. S. 3, 5 fin. —With inf.:

    facere aliquid,

    Plaut. Most. 1, 4, 10:

    exstinguere vestigia urbis, etc.,

    Liv. 28, 20, 7:

    subigi nos,

    id. 9, 1, 4 al. —
    c.
    Cordi habere aliquid, to have at heart, to lay great stress upon, to value (post-class.), Gell. 2, 29, 20; 17, 19, 6; 18, 7, 3.—
    B.
    Acc. to the ancients (cf. Cic. Tusc. 1, 9, 18) as the seat of wisdom, understanding, heart, mind, judgment, etc. (most freq. in ante-class. poets): quem (Hannibalem) esse meum cor Suasorem summum et studiosum robore belli, Enn. ap. Gell. 7, 2, 9 (Ann. 374 Vahl.):

    Ego atque in meo corde, si est quod mihi cor, Eam rem volutavi,

    Plaut. Most. 1, 2, 3 dub. (bracketed by Ritschl):

    quantum ego nunc corde conspicio meo,

    id. Ps. 3, 1, 3:

    quicquam sapere corde,

    id. Mil. 2, 3, 65; Ter. Phorm. 2, 2, 7; Lucr. 1, 737; 5, 1107:

    nec enim sequitur, ut cui cor sapiat, ei non sapiat palatus,

    Cic. Fin. 2, 8, 24 Madv.; cf. id. ib. 2, 28, 91:

    stupor cordis,

    id. Phil. 3, 6, 16: cor Zenodoti, Fur. Bib. ap. Suet. Gram. 11; cf.:

    cor Enni,

    Pers. 6, 10; cf., in a play on the meaning, I. A.: si pecudi cor defuisset, Caes. ap. Suet. Caes. 77 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > cor

  • 8 cor

        cor cordis (no gen plur.), n    [CARD-], the heart: sine corde esse: gemitūs alto de corde petiti, O.— Plur, persons, souls (poet.): fortissima, V.: aspera, V.—Fig., the heart, soul, mind: meo Cordi carior, T.: stupor cordis: cor tangere querelā, H.: nequeunt expleri corda tuendo, V.: excute Corde metum, O.: ferocia corda, furious temper, V.—Esp., dat predic., with esse and dat. of person, to be at heart, please, be agreeable: uterque utriquest cordi, is dear, T.: quae vivis cordi fuisse arbitrantur, loved while alive, Cs.: id eo mihi magis est cordi, quod, etc.: cui tristia bella cordi, V.: adeo exstinguere vestigia urbis cordi est, they are so bent on, L.
    * * *
    heart; mind/soul/spirit; intellect/judgment; sweetheart; souls/persons (pl.)

    Latin-English dictionary > cor

  • 9 cor

    I cordis n.
    1) сердце (c. exsīlit Sen; c. palpitāt C)
    2)
    а) душа, дух
    credere c. in aliqua re inesse LM — считать что-л. одушевлённым
    б) чувство, настроение, мужество
    c. plumbeum Su — чёрствость, бессердечность
    в) corde сердечно, от всего сердца, всем сердцем ( amare Pl)
    si tibi facere cordi est, licet Pl — если тебе приятно сделать (это), пусть так
    3) рассудок, благоразумие
    c. habere C, Pt — быть рассудительным, благоразумным
    corde conspicere aliquid Pl — понимать, соображать что-л.
    4) поэт.-описат. характер, натура (lecti juvenes, fortissima corda V)
    5) ласк.
    c. meum Pl — сердце моё, душа моя
    II cor- приставка = cum-
    перед начальным r основного слова

    Латинско-русский словарь > cor

  • 10 Herz

    Herz, I) im physischen Sinne, eig. u. übtr.: cor (das Herz im tierischen Körper). – pectus (die Brust, unter der das Herz verborgen ist). – cordis figura (ein Anhängsel etc. in Gestalt eines Herzens, z.B. ante pectus annexa). – ein Kind unter dem H. tragen, partum oder ventrem ferre: einen Sohn zehn Monate unter dem H. getragen haben, filium decem menses tulisse. – jmd. an das H. drücken, alqm premere ad pectus oder ad corpus suum (vgl. »umarmen«). – das »Herz« der Stadt, sinus urbis (z.B. influit in sinum urbis portus). – das »Herz« eines Landes, interior alcis terraeregio; interioraalcis ter: rae;gremium (gleichs. der Schoß als Mitte eines Landes, z.B. medio Graeciae gremio contineri [liegen], von einer Provinz). – II) im moralischen Sinne, l) das innere Empfindungsvermögen, Seele, Gemüt etc.: a) übh.: animus. – mens (Sinn, Sinnesart, Einsicht, Geist; dah, verb. animus et mens, d.i. Herz und Geist). – voluntas (Neigung). – ingenium (die dem Menschen von Natur innewohnende Gemütsart, z.B. muliebre). – natura (die menschliche Natur, die dem Menschen von Natur eingepflanzte Denkart, z.B. imbecilla ad alqd: u. naturā iustus vir ac bonus). – pectus (die Brust als Sitz der Empfindungen). – ein gutes H., naturae od. naturalis bonitas (von Natur gute Beschaffenheit übh.); animus benignus. benignitas (guttätige Gesinnung); animus mitis (sanftes Gemüt): ein böses H., animus malus (ein von Natur bösartiges); animus improbus. improbitas (gottlose Gesinnung): ein verdorbenes H., voluntas depravata. – von Herzen, ex animo (z.B. alqm amare, diligere); od. ex animi (sui) sententia od. bl. ex sententia (z.B. gratulari): von ganzem H., toto pectore (z.B. alqm amare); totā cogitatione (z.B. videre alqm cupere). – im H., animo; intus (im Innern, Ggstz. in fronte). – aus gutem H., benevolo animo (z.B. alqm praemonere, ut etc.). – jmdm. etwas od. eine Person ans H. legen, alqd od. alqm commendare alci oder curae alcis: alqm intime alci commendare: es jmdm. [1299] ans H. legen, daß er etwas tue od. nicht tue, alci praecipere, ut od. ne u. Konj.: es liegt mir etwas od. jmd. am H. (ist mir ans H. gewachsen), mein H. hängt an jmd. od. etwas, alqs mihi in deliciis est. alqm in deliciis habeo. alqs mihi in amoribus est. alqs mihi in amore atque in deliciis est (er ist mein Liebling, ist mir sehr teuer); alqd od. alqs mihi curae od. cordi est (es ist jmd. od. etw. Gegenstand meiner Sorge, ich interessiere mich dafür): es liegt mir etwas sehr am H., alqd mihi summae curae est (ich interessiere mich sehr dafür); alqd mihi in medullis est (es ist mir sehr teuer). – es liegt mir am H., zu erforschen etc., est mihi cordi quaerere et explorare: es liegt mir am H., daß (etwas geschieht), mihi curae est, ut etc.: es liegt mir etwas besonders am H., nihil est mihi alqāre antiquius: es liegt mir etwas mehr am H. als etwas anderes, amicior alci rei, quam... sum: es liegt mir etwas so am H. als irgend einem, tam amicus sum alci rei quam qui maxime: es liegt mir nichts mehr am H., als zu oder daß etc., nihil mihi potius est, quam ut etc.; nihil mihi antiquius est, quam mit Infin.: sich etwas am H. liegen lassen, alqd sibi curae habere. – es liegt mir etwas auf dem H., alqd me pungit od. urit; alqd me od. animum meum sollicitum habet: es fällt mir etwas sehr od. schwer aufs H., alqd animum meum percutit. – etwas auf dem H. haben, alqd animo agitare. alqd in animo meditari (auf etw. im Geiste sinnen); alqd me urit od. animum meum pungit (es drückt mich etwas). – jmdm. ins H. sehen (können), animum alcis inspicere; apertum alcis pectus videre; tief, latebras animi videre. – etwas sich tief in das H. schreiben, alqd penitus animo suo mentique mandare: es ist mir etwas ins H. geschrieben, mihi alqd scriptum od. inscriptum est in animo; alqd in animo insculptum habeo: jmd. in sein H. geschlossen haben, amore alqm amplecti od. prosequi; alqm habere in amore: er hat ihn in sein H. geschlossen, haeret in medullis eius ac visceribus. – das H. haben, es über das H. bringen können, zu etc., s. »es über sich gewinnen können, zu etc.« unter »gewinnen«. – reden, wie es einem ums H. ist, vere et ex animi sententia loqui; dicere quod verum est (die Wahrheit sagen): es wird mir leichter ums H., ich fasse wieder ein H., animum recipio: es wird mir ein wenig leichter ums H., paulum respiro. – zu H. gehen, in animum alcis penetrare (in das H. dringen, v. Lehren etc.); accipi (Eingang finden, v. Reden, Vorstellungen etc.); alte in alcis pectus descendere (sich tief einprägen, v. Lehren etc.); animum alcis movere, commovere (einen bestimmenden od. rührenden Eindruck machen auf jmds. Gemüt): sich etwas zu H. gehen lassen, d.i. zu H. nehmen, alqā re moveri od. commoveri od. (sehr) permoveri (von etwas ergriffen, gerührt werden); de alqa re laborare. alqd aegre od. graviter ferre (sich Kummer wegen etwas machen); alqd in pectus animumque demittere (sich etw. tief einprägen): sich etwas nicht zu H. nehmen, zu H. gehen lassen, alqd ad animum non admittere [1300] (z.B. die Parteiungen im Staate, publica studia); non laborare de alqa re. neglegere alqd (beide z.B. den Tod jmds.). – wes das H. voll ist, des geht der Mund über, omne super vacuum pleno de pectore manat (Hor. art. poët. 337): jmdm. sein H. entdecken, eröffnen, alci sensus suos aperire; totum se pate facere alci: gegen jmd. sein H. ausschütten, seinem H. Luft machen, in alcis aures quicquid me urit exonero (ich entlade in jmds. Ohr alles, was mich drückt, allen meinen Kummer); omnes sollicitudines in alqo depono (ich lege allen Kummer bei jmd. nieder); cum alqo conqueri fortunam adversam (sich über sein unglückliches Schicksal heftig beklagen): gegen jmd. über etwas sein H. ausschütten, conqueri cum alqo de alqa re (gegen jmd. über etwas heftig klagen). – jmdm. sein H. schenken, animum suum alci dare od. dedere. ein H. und eine Seele sein mit jmd., cum alqo magnā amoris conspiratione consentire: sie sind ein H. und eine Seele, intime iuncti sunt. concorditer vivunt (sie sind in Eintracht verbunden, sie leben einträchtig); omnia sunt inter eos communia (alles ist gemeinschaftlich zwischen ihnen): sie wurden in kurzem alle so ein H. u. eine Seele, daß etc., brevi tantā concordiā coaluerunt omnium animi, ut etc. – er gehört dir von ganzem H. u. mit ganzer Seele an, est totus animo ac studio tuus. – ich besaß sein ganzes H., familiariter ab eo dilectus probatusque sum. – sein H. an etwas hängen, alqd amplexari (mit Vorliebe festhalten); dedere od. tradere se alci rei (sich ganz einer Sache hingeben, z.B. voluptatibus); delectari alqā re (sich von etwas anziehen lassen, z.B. rebus inanibus). – b) meton., als Liebkosungswort = teueres Wesen etc., in der Redensart: mein H.! meum cor od. corculum! anime mi! mi animule! (Komik.). – 2) Mut (wo alles hier Fehlende nachzusehen ist), animus. – ein Mann von H. (der das H. auf dem rechten Flecke hat), vir fortis (ein tapferer); vir metu vacuus (der keine Furcht kennt): sich das Herz nehmen, animum od. in animum inducere mit folg. Infin. od. mit folg. ut u. Konj. (übh. versuchen, es über sich gewinnen); audere mit folg. Infin. (es wagen).

    deutsch-lateinisches > Herz

  • 11 Herzenslust

    Herzenslust, libīdo. – es ist für jmd. eine H., zu etc., alci cordi est mit folg. Infin. – nach Herzensl., ad arbitrium suum (nach Gefallen, nach Willkür). – ad libidinem. ex libidine (nach Luft u. Laune); verb. ad arbitrium nostrum libidinemque. – utcumque mihi (tibi etc.) cordi est (wie es mir Sache des Herzens ist, am Herzen liegt, z.B. dico). – mehr nach H., libentius. – nach H. sich freuen, indulgere gaudio suo: nach H. spielen (im Freien), indulgere campo.

    deutsch-lateinisches > Herzenslust

  • 12 praetendo

    praetendo, ĕre, tendi, tentum - tr. - [st1]1 [-] tendre en avant, tendre devant.    - membrana cordi praetenditur, Plin. 11, 197: une membrane s'étend devant le coeur.    - praetendere saepem segeti, Virg. G. 1, 270: étendre une haie devant la moisson.    - praetendere vestem ocellis, Ov. Am. 3, 6, 79: étendre sa robe devant ses yeux. [st1]2 [-] tendre devant soi.    - praetendere ramum olivae, Virg. En. 8, 116: tendre un rameau d'olivier.--- cf. Virg. G. 4, 230.    - nec conjugis umquam praetendi taedas, Virg. En. 4, 338: je n'ai jamais fait briller à tes yeux les flambeaux de l'hymen.    - praetenta tela tenent, Ov. M. 8, 341: ils tiennent des épieux tendus devant eux.    - passif praetendi: s'étendre devant, être situé devant.    - Baeticae praetenditur Lusitania, Plin. 3, 6: devant la Bétique s'étend la Lusitanie.    - cf. Virg. En. 6, 60 ; Liv. 10, 2, 5 ; Tac. An. 2, 56. [st1]3 [-] mettre en avant.    - praetendere aliquid alicus rei: mettre en avant qqch comme excuse à qqch.    - hominis doctissimi nomen tuas immanibus moribus praetendis, Cic. Vat. 14: tu couvres du nom de ce grand philosophe tes moeurs abominables.    - praetendere legem postulationi suae, Liv. 3, 45, 1: mettre en avant une loi pour justifier une réclamation. --- cf. Liv. 3, 47, 5.    - praetendere titulum belli adversus aliquem, Liv. 37, 54, 13: invoquer un motif de guerre contre qqn.    - ignorantia praetendi non potest, Quint. 7, 1, 35: on ne peut prétexter, alléguer l'ignorance.    - praetendere + prop. inf.: alléguer que, prétexter que. --- Tac. An. 6, 18. [st1]4 [-] rappeler, réclamer (une dette).    - debitum praetendere, Dig. 2, 14, 9: réclamer une dette.
    * * *
    praetendo, ĕre, tendi, tentum - tr. - [st1]1 [-] tendre en avant, tendre devant.    - membrana cordi praetenditur, Plin. 11, 197: une membrane s'étend devant le coeur.    - praetendere saepem segeti, Virg. G. 1, 270: étendre une haie devant la moisson.    - praetendere vestem ocellis, Ov. Am. 3, 6, 79: étendre sa robe devant ses yeux. [st1]2 [-] tendre devant soi.    - praetendere ramum olivae, Virg. En. 8, 116: tendre un rameau d'olivier.--- cf. Virg. G. 4, 230.    - nec conjugis umquam praetendi taedas, Virg. En. 4, 338: je n'ai jamais fait briller à tes yeux les flambeaux de l'hymen.    - praetenta tela tenent, Ov. M. 8, 341: ils tiennent des épieux tendus devant eux.    - passif praetendi: s'étendre devant, être situé devant.    - Baeticae praetenditur Lusitania, Plin. 3, 6: devant la Bétique s'étend la Lusitanie.    - cf. Virg. En. 6, 60 ; Liv. 10, 2, 5 ; Tac. An. 2, 56. [st1]3 [-] mettre en avant.    - praetendere aliquid alicus rei: mettre en avant qqch comme excuse à qqch.    - hominis doctissimi nomen tuas immanibus moribus praetendis, Cic. Vat. 14: tu couvres du nom de ce grand philosophe tes moeurs abominables.    - praetendere legem postulationi suae, Liv. 3, 45, 1: mettre en avant une loi pour justifier une réclamation. --- cf. Liv. 3, 47, 5.    - praetendere titulum belli adversus aliquem, Liv. 37, 54, 13: invoquer un motif de guerre contre qqn.    - ignorantia praetendi non potest, Quint. 7, 1, 35: on ne peut prétexter, alléguer l'ignorance.    - praetendere + prop. inf.: alléguer que, prétexter que. --- Tac. An. 6, 18. [st1]4 [-] rappeler, réclamer (une dette).    - debitum praetendere, Dig. 2, 14, 9: réclamer une dette.
    * * *
        Praetendo, praetendis, praetendi, praetentum et praetensum, praetendere. Sueton. Mettre et tendre au devant.
    \
        Praetendere auribus. Plinius iunior. Bouscher, ou estouper ses oreilles.
    \
        Praetendere sepem segeti. Virgil. Faire une haye entour une piece de terre de bled.
    \
        Aliquid praetendere. Plin. iunior. Se targer et couvrir de quelque chose, Prendre quelque couleur et pretexte.
    \
        Quum loricatus in foro ambularet, praetendebat se id metu facere. Quintil. Il disoit pour son excuse que, etc. ou il faisoit semblant que c'estoit, etc.
    \
        Duo praetendunt vnum debitum. Paulus. Ils sont deux qui pretendent une mesme debte, Chascun d'eulx dit la chose luy estre deue.
    \
        Fumos manu praetendere. Virgil. Porter et tendre avec sa main.

    Dictionarium latinogallicum > praetendo

  • 13 statua

    stătŭa, ae, f. [statuo] [st2]1 [-] statue (d'un homme, rarement d'un dieu). [st2]2 [-] colonne. --- Vop. Aur. 37. 2; Sedul. Pasch. 1, 106.    - voir hors site statua.    - statuam ponere (statuere): dresser une statue.    - a statuis, Inscr.: celui qui est chargé de la garde des statues, conservateur des statues.    - statuā taciturnius, Hor. Ep. 2, 2, 83: plus silencieux qu'une statue.    - inauratā palladior statuā, qui tibi nunc cordi est, Catul. 80, 4: (ce moribond), à la face plus jaune qu'une statue dorée, qui a maintenant place dans ton coeur.    - nota bene statuam, statuas, statuis [] statuam, statuas, statuis → statuo.
    * * *
    stătŭa, ae, f. [statuo] [st2]1 [-] statue (d'un homme, rarement d'un dieu). [st2]2 [-] colonne. --- Vop. Aur. 37. 2; Sedul. Pasch. 1, 106.    - voir hors site statua.    - statuam ponere (statuere): dresser une statue.    - a statuis, Inscr.: celui qui est chargé de la garde des statues, conservateur des statues.    - statuā taciturnius, Hor. Ep. 2, 2, 83: plus silencieux qu'une statue.    - inauratā palladior statuā, qui tibi nunc cordi est, Catul. 80, 4: (ce moribond), à la face plus jaune qu'une statue dorée, qui a maintenant place dans ton coeur.    - nota bene statuam, statuas, statuis [] statuam, statuas, statuis → statuo.
    * * *
        Statua, statuae. Cic. Une statue et image de pierre ou de bois.
    \
        Infantes statuae. Horat. Qui ne parlent point.

    Dictionarium latinogallicum > statua

  • 14 suffundo

    suffundo (subfundo), ĕre, fūdi, fūsum - tr. - [st2]1 [-] répandre par-dessous, verser sous, verser dans, verser sur, verser en mélangeant, répandre, verser. [st2]2 [-] mouiller, arroser, colorer, teindre.    - imbrium aqua tacite suffunditur, Sen.: l'eau de pluie se répand insensiblement sous la terre.    - suffundi (s.-ent. pudore), Tert.: rougir.    - suffundi pudore, Plin.-jn.: rougir de honte.    - suffundi maculis, Stat.: être parsemé de taches.    - suffundere ore ruborem, Virg.: faire monter le rouge au visage.    - quem non suffundat? Hier.: qui ne ferait-il pas rougir?    - suffundere aciem oculorum, Sen.: troubler la vue.    - luna suffundit ore ruborem, Virg.: la lune s'empourpre.    - animum esse censet cordi suffusum sanguinem, Cic. Tusc, 1, 9, 19: il pense que l'âme est le sang qui circule dans le coeur.    - lanae subinde suffunduntur, Plin.: on humecte la laine par intervalles.    - suffundere jus, Col. 12, 9, 2: verser de la sauce.    - tepido suffundit lumina rore (rore = lacrimis), Ov. M. 10, 360: [elle remplit ses yeux de larmes tièdes] = ses yeux se remplissent de larmes tièdes.    - suffundere merum in os mulae, Col. 6, 38, 4: verser du vin dans la gueule de la mule.    - aquam frigidam subdole suffundere, Plaut. Cist. 1, 1, 36 (prov.): répandre malicieusement son venin.    - suffundere caelum caligine, Lucr.: envelopper le ciel d'obscurité.    - voir suffusus
    * * *
    suffundo (subfundo), ĕre, fūdi, fūsum - tr. - [st2]1 [-] répandre par-dessous, verser sous, verser dans, verser sur, verser en mélangeant, répandre, verser. [st2]2 [-] mouiller, arroser, colorer, teindre.    - imbrium aqua tacite suffunditur, Sen.: l'eau de pluie se répand insensiblement sous la terre.    - suffundi (s.-ent. pudore), Tert.: rougir.    - suffundi pudore, Plin.-jn.: rougir de honte.    - suffundi maculis, Stat.: être parsemé de taches.    - suffundere ore ruborem, Virg.: faire monter le rouge au visage.    - quem non suffundat? Hier.: qui ne ferait-il pas rougir?    - suffundere aciem oculorum, Sen.: troubler la vue.    - luna suffundit ore ruborem, Virg.: la lune s'empourpre.    - animum esse censet cordi suffusum sanguinem, Cic. Tusc, 1, 9, 19: il pense que l'âme est le sang qui circule dans le coeur.    - lanae subinde suffunduntur, Plin.: on humecte la laine par intervalles.    - suffundere jus, Col. 12, 9, 2: verser de la sauce.    - tepido suffundit lumina rore (rore = lacrimis), Ov. M. 10, 360: [elle remplit ses yeux de larmes tièdes] = ses yeux se remplissent de larmes tièdes.    - suffundere merum in os mulae, Col. 6, 38, 4: verser du vin dans la gueule de la mule.    - aquam frigidam subdole suffundere, Plaut. Cist. 1, 1, 36 (prov.): répandre malicieusement son venin.    - suffundere caelum caligine, Lucr.: envelopper le ciel d'obscurité.    - voir suffusus
    * * *
        Suffundo, suffundis, suffudi, suffusum, pen. prod. suffundere. Plaut. Espandre quelque liqueur, Respandre, Verser.
    \
        Vt cibo suffundamus vires ad foeturam. Varro. A fin que par viandes nous leurs baillons force, etc.
    \
        Suffundere. Virgil. Espandre par dehors.
    \
        Maculis suffundi. Stat. Estre couvert de taches.
    \
        Suffundere aciem oculorum. Seneca. Troubler.

    Dictionarium latinogallicum > suffundo

  • 15 cari

    1.
    cārus (not chārus; in Inscrr. often kārus, Inscr. Orell. 1175; 2417 al.), a, um, adj. [Sanscr. kan, to be beloved; kāru, agreeable], dear, precious, valued, esteemed ( pass., freq. and class. in prose and poetry; syn.: dilectus, amatus, acceptus, gratus; opp. vilis, neglectus, contemptus; carum esse; syn. diligi); act., loving, affectionate, Verg. A. 1, 646:

    carum ipsum verbum est amoris, ex quo amicitiae nomen est ductum,

    Cic. N. D. 1, 44, 122; id. Off. 2, 8, 29; id. Fin. 3, 20, 66; 5, 10, 29:

    ego illum scio, quam carus sit cordi meo,

    Plaut. Men. 2, 1, 21; id. Ep. 1, 2, 30:

    neque meo cordi esse quemquam cariorem,

    Ter. Eun. 1, 2, 121:

    ut dis inmortalibus cari simus et ab iis diligamur,

    Cic. Fin. 3, 20, 66:

    dis carus ipsis,

    Hor. C. 1, 31, 13:

    laeta pax cariores Sabinas viris fecit,

    Liv. 1, 13, 6:

    populo carus atque jucundus,

    Cic. Cat. 4, 6, 11:

    patriae,

    Hor. Ep. 1, 3, 29; Lucr. 1, 730:

    parentes,

    id. 3, 85:

    cari sunt parentes, cari liberi, propinqui, familiares: sed omnes omnium caritates patria una complexa est,

    Cic. Off. 1, 17, 57: mater carissima, Asin. ap. Quint. 9, 2, 34.—So pater, Verg. A. 2, 707; Ov. M. 2, 649:

    genitor,

    Verg. A. 10, 789; Ov. M. 1, 486:

    genitrix,

    Verg. A. 1, 689:

    nutrix,

    id. ib. 4, 634:

    conjux,

    Ov. M. 11, 727:

    Thisbe,

    id. ib. 4, 143:

    nata,

    id. ib. 4, 222:

    nepotes,

    Cat. 64, 381:

    pignora, nati,

    Ov. F. 3, 218;

    so also pignora, nepotes,

    id. M. 3, 134; cf.:

    caput nepotis,

    Cat. 68, 120:

    frater carissimus atque amantissimus,

    Cic. Cat. 4, 2, 3:

    homines mihi carissimi et amicissimi,

    id. de Or. 2, 4, 15:

    illa, quam Ego animo Egregie caram habuerim,

    Ter. And. 1, 5, 38; so,

    carum habere aliquem,

    Cic. Fam. 1, 7, 11 fin. (with amare); id. Balb. 26, 59 (with diligere):

    omnis suos caros habet, me quidem se ipso cariorem,

    id. Att. 10, 11, 1:

    parentes carissimos habere,

    id. Red. Sen. 1, 2; Nep. Att. 10, 5; Quint. 5, 10, 74:

    ex decessu carissimorum,

    Sen. Cons. ad Marc. 7, 1:

    omnium societatum nulla est carior,

    Cic. Off. 1, 17, 57:

    patria,

    Hor. S. 2, 2, 104:

    Athenae,

    Cat. 64, 81:

    carmina legenti,

    Prop. 3 (4), 2, 13:

    crines,

    id. 1, 17, 21:

    simulacra,

    Ov. M. 14, 112:

    amplexus,

    id. ib. 9, 750 et saep.—Prov. uses:

    patria mihi vită meă multo est carior,

    Cic. Cat. 1, 11, 27; so id. Sest. 20, 45; cf. Cat. 68, 159:

    carius oculis,

    id. 82, 2; 104, 2; Ov. M. 7, 847 al.— Subst.: cāri mei, my loved ones, Plaut. Men. 1, 1, 29 al.—In a double sense with II., Plaut. Bacch. 2, 3, 76 sq.; id. Men. 1, 1, 29 sq.; cf.:

    hoc est gratum nobisque est carius auro,

    Cat. 107, 3.—
    II.
    Prop. (opp. vilis), dear, costly, of a high price:

    venio ad macellum, rogito pisces: indicant Caros, agninam caram, caram bubulam, cara omnia,

    Plaut. Aul. 2, 8, 3 sq.:

    quod ei amorem Carissimum... eum confeci sine sumptu,

    Ter. Eun. 5, 4, 5:

    quom cara annona sit,

    Plaut. Capt. 3, 1, 35:

    coquos carissimus,

    id. Ps. 3, 2, 59.—So annona, Plaut. Stich. 1, 3, 25; Ter. And. 4, 4, 7; ( comp.) Cic. Div. 2, 27, 59; ( sup.) id. Dom. 6, 14 et saep.:

    aurum argentumque caelando carius fecimus (cf. just before: auximus pretia rerum),

    Plin. 33, praef. 2, § 4; cf.:

    cariora pretia facere,

    Just. 16, 4, 19.—With abl. pretii: quod non opus est, asse carum est. Cato ap. Sen. Ep. 94, 28; so,

    trecentis,

    Plaut. Pers. 4, 4, 118.— Adv. (rare).
    A. 1.
    Dearly, at a high price:

    vēnire,

    Varr. R. R. 3, 5, 2; comp., Cic. Dom. 44, 115; Suet. Calig. 27; [p. 296] sup., Sen. Ep. 42, 5.—
    2.
    Highly: carius aestimare, Plancus ap. Cic. Fam. 10, 4, 2.—
    B.
    cārō (acc. to II.), dearly, at a high price, Dig. 19, 1, 13, § 3.
    2.
    Cārus, i, a Roman cognomen.
    I.
    T. Lucretius Carus, the poet; v. Lucretius.—
    II.
    M. Aurelius Carus, the Roman emperor, Eutr. 9, 12 al.—
    III.
    Another poet, Ov P. 4, 16, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > cari

  • 16 Carus

    1.
    cārus (not chārus; in Inscrr. often kārus, Inscr. Orell. 1175; 2417 al.), a, um, adj. [Sanscr. kan, to be beloved; kāru, agreeable], dear, precious, valued, esteemed ( pass., freq. and class. in prose and poetry; syn.: dilectus, amatus, acceptus, gratus; opp. vilis, neglectus, contemptus; carum esse; syn. diligi); act., loving, affectionate, Verg. A. 1, 646:

    carum ipsum verbum est amoris, ex quo amicitiae nomen est ductum,

    Cic. N. D. 1, 44, 122; id. Off. 2, 8, 29; id. Fin. 3, 20, 66; 5, 10, 29:

    ego illum scio, quam carus sit cordi meo,

    Plaut. Men. 2, 1, 21; id. Ep. 1, 2, 30:

    neque meo cordi esse quemquam cariorem,

    Ter. Eun. 1, 2, 121:

    ut dis inmortalibus cari simus et ab iis diligamur,

    Cic. Fin. 3, 20, 66:

    dis carus ipsis,

    Hor. C. 1, 31, 13:

    laeta pax cariores Sabinas viris fecit,

    Liv. 1, 13, 6:

    populo carus atque jucundus,

    Cic. Cat. 4, 6, 11:

    patriae,

    Hor. Ep. 1, 3, 29; Lucr. 1, 730:

    parentes,

    id. 3, 85:

    cari sunt parentes, cari liberi, propinqui, familiares: sed omnes omnium caritates patria una complexa est,

    Cic. Off. 1, 17, 57: mater carissima, Asin. ap. Quint. 9, 2, 34.—So pater, Verg. A. 2, 707; Ov. M. 2, 649:

    genitor,

    Verg. A. 10, 789; Ov. M. 1, 486:

    genitrix,

    Verg. A. 1, 689:

    nutrix,

    id. ib. 4, 634:

    conjux,

    Ov. M. 11, 727:

    Thisbe,

    id. ib. 4, 143:

    nata,

    id. ib. 4, 222:

    nepotes,

    Cat. 64, 381:

    pignora, nati,

    Ov. F. 3, 218;

    so also pignora, nepotes,

    id. M. 3, 134; cf.:

    caput nepotis,

    Cat. 68, 120:

    frater carissimus atque amantissimus,

    Cic. Cat. 4, 2, 3:

    homines mihi carissimi et amicissimi,

    id. de Or. 2, 4, 15:

    illa, quam Ego animo Egregie caram habuerim,

    Ter. And. 1, 5, 38; so,

    carum habere aliquem,

    Cic. Fam. 1, 7, 11 fin. (with amare); id. Balb. 26, 59 (with diligere):

    omnis suos caros habet, me quidem se ipso cariorem,

    id. Att. 10, 11, 1:

    parentes carissimos habere,

    id. Red. Sen. 1, 2; Nep. Att. 10, 5; Quint. 5, 10, 74:

    ex decessu carissimorum,

    Sen. Cons. ad Marc. 7, 1:

    omnium societatum nulla est carior,

    Cic. Off. 1, 17, 57:

    patria,

    Hor. S. 2, 2, 104:

    Athenae,

    Cat. 64, 81:

    carmina legenti,

    Prop. 3 (4), 2, 13:

    crines,

    id. 1, 17, 21:

    simulacra,

    Ov. M. 14, 112:

    amplexus,

    id. ib. 9, 750 et saep.—Prov. uses:

    patria mihi vită meă multo est carior,

    Cic. Cat. 1, 11, 27; so id. Sest. 20, 45; cf. Cat. 68, 159:

    carius oculis,

    id. 82, 2; 104, 2; Ov. M. 7, 847 al.— Subst.: cāri mei, my loved ones, Plaut. Men. 1, 1, 29 al.—In a double sense with II., Plaut. Bacch. 2, 3, 76 sq.; id. Men. 1, 1, 29 sq.; cf.:

    hoc est gratum nobisque est carius auro,

    Cat. 107, 3.—
    II.
    Prop. (opp. vilis), dear, costly, of a high price:

    venio ad macellum, rogito pisces: indicant Caros, agninam caram, caram bubulam, cara omnia,

    Plaut. Aul. 2, 8, 3 sq.:

    quod ei amorem Carissimum... eum confeci sine sumptu,

    Ter. Eun. 5, 4, 5:

    quom cara annona sit,

    Plaut. Capt. 3, 1, 35:

    coquos carissimus,

    id. Ps. 3, 2, 59.—So annona, Plaut. Stich. 1, 3, 25; Ter. And. 4, 4, 7; ( comp.) Cic. Div. 2, 27, 59; ( sup.) id. Dom. 6, 14 et saep.:

    aurum argentumque caelando carius fecimus (cf. just before: auximus pretia rerum),

    Plin. 33, praef. 2, § 4; cf.:

    cariora pretia facere,

    Just. 16, 4, 19.—With abl. pretii: quod non opus est, asse carum est. Cato ap. Sen. Ep. 94, 28; so,

    trecentis,

    Plaut. Pers. 4, 4, 118.— Adv. (rare).
    A. 1.
    Dearly, at a high price:

    vēnire,

    Varr. R. R. 3, 5, 2; comp., Cic. Dom. 44, 115; Suet. Calig. 27; [p. 296] sup., Sen. Ep. 42, 5.—
    2.
    Highly: carius aestimare, Plancus ap. Cic. Fam. 10, 4, 2.—
    B.
    cārō (acc. to II.), dearly, at a high price, Dig. 19, 1, 13, § 3.
    2.
    Cārus, i, a Roman cognomen.
    I.
    T. Lucretius Carus, the poet; v. Lucretius.—
    II.
    M. Aurelius Carus, the Roman emperor, Eutr. 9, 12 al.—
    III.
    Another poet, Ov P. 4, 16, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > Carus

  • 17 carus

    1.
    cārus (not chārus; in Inscrr. often kārus, Inscr. Orell. 1175; 2417 al.), a, um, adj. [Sanscr. kan, to be beloved; kāru, agreeable], dear, precious, valued, esteemed ( pass., freq. and class. in prose and poetry; syn.: dilectus, amatus, acceptus, gratus; opp. vilis, neglectus, contemptus; carum esse; syn. diligi); act., loving, affectionate, Verg. A. 1, 646:

    carum ipsum verbum est amoris, ex quo amicitiae nomen est ductum,

    Cic. N. D. 1, 44, 122; id. Off. 2, 8, 29; id. Fin. 3, 20, 66; 5, 10, 29:

    ego illum scio, quam carus sit cordi meo,

    Plaut. Men. 2, 1, 21; id. Ep. 1, 2, 30:

    neque meo cordi esse quemquam cariorem,

    Ter. Eun. 1, 2, 121:

    ut dis inmortalibus cari simus et ab iis diligamur,

    Cic. Fin. 3, 20, 66:

    dis carus ipsis,

    Hor. C. 1, 31, 13:

    laeta pax cariores Sabinas viris fecit,

    Liv. 1, 13, 6:

    populo carus atque jucundus,

    Cic. Cat. 4, 6, 11:

    patriae,

    Hor. Ep. 1, 3, 29; Lucr. 1, 730:

    parentes,

    id. 3, 85:

    cari sunt parentes, cari liberi, propinqui, familiares: sed omnes omnium caritates patria una complexa est,

    Cic. Off. 1, 17, 57: mater carissima, Asin. ap. Quint. 9, 2, 34.—So pater, Verg. A. 2, 707; Ov. M. 2, 649:

    genitor,

    Verg. A. 10, 789; Ov. M. 1, 486:

    genitrix,

    Verg. A. 1, 689:

    nutrix,

    id. ib. 4, 634:

    conjux,

    Ov. M. 11, 727:

    Thisbe,

    id. ib. 4, 143:

    nata,

    id. ib. 4, 222:

    nepotes,

    Cat. 64, 381:

    pignora, nati,

    Ov. F. 3, 218;

    so also pignora, nepotes,

    id. M. 3, 134; cf.:

    caput nepotis,

    Cat. 68, 120:

    frater carissimus atque amantissimus,

    Cic. Cat. 4, 2, 3:

    homines mihi carissimi et amicissimi,

    id. de Or. 2, 4, 15:

    illa, quam Ego animo Egregie caram habuerim,

    Ter. And. 1, 5, 38; so,

    carum habere aliquem,

    Cic. Fam. 1, 7, 11 fin. (with amare); id. Balb. 26, 59 (with diligere):

    omnis suos caros habet, me quidem se ipso cariorem,

    id. Att. 10, 11, 1:

    parentes carissimos habere,

    id. Red. Sen. 1, 2; Nep. Att. 10, 5; Quint. 5, 10, 74:

    ex decessu carissimorum,

    Sen. Cons. ad Marc. 7, 1:

    omnium societatum nulla est carior,

    Cic. Off. 1, 17, 57:

    patria,

    Hor. S. 2, 2, 104:

    Athenae,

    Cat. 64, 81:

    carmina legenti,

    Prop. 3 (4), 2, 13:

    crines,

    id. 1, 17, 21:

    simulacra,

    Ov. M. 14, 112:

    amplexus,

    id. ib. 9, 750 et saep.—Prov. uses:

    patria mihi vită meă multo est carior,

    Cic. Cat. 1, 11, 27; so id. Sest. 20, 45; cf. Cat. 68, 159:

    carius oculis,

    id. 82, 2; 104, 2; Ov. M. 7, 847 al.— Subst.: cāri mei, my loved ones, Plaut. Men. 1, 1, 29 al.—In a double sense with II., Plaut. Bacch. 2, 3, 76 sq.; id. Men. 1, 1, 29 sq.; cf.:

    hoc est gratum nobisque est carius auro,

    Cat. 107, 3.—
    II.
    Prop. (opp. vilis), dear, costly, of a high price:

    venio ad macellum, rogito pisces: indicant Caros, agninam caram, caram bubulam, cara omnia,

    Plaut. Aul. 2, 8, 3 sq.:

    quod ei amorem Carissimum... eum confeci sine sumptu,

    Ter. Eun. 5, 4, 5:

    quom cara annona sit,

    Plaut. Capt. 3, 1, 35:

    coquos carissimus,

    id. Ps. 3, 2, 59.—So annona, Plaut. Stich. 1, 3, 25; Ter. And. 4, 4, 7; ( comp.) Cic. Div. 2, 27, 59; ( sup.) id. Dom. 6, 14 et saep.:

    aurum argentumque caelando carius fecimus (cf. just before: auximus pretia rerum),

    Plin. 33, praef. 2, § 4; cf.:

    cariora pretia facere,

    Just. 16, 4, 19.—With abl. pretii: quod non opus est, asse carum est. Cato ap. Sen. Ep. 94, 28; so,

    trecentis,

    Plaut. Pers. 4, 4, 118.— Adv. (rare).
    A. 1.
    Dearly, at a high price:

    vēnire,

    Varr. R. R. 3, 5, 2; comp., Cic. Dom. 44, 115; Suet. Calig. 27; [p. 296] sup., Sen. Ep. 42, 5.—
    2.
    Highly: carius aestimare, Plancus ap. Cic. Fam. 10, 4, 2.—
    B.
    cārō (acc. to II.), dearly, at a high price, Dig. 19, 1, 13, § 3.
    2.
    Cārus, i, a Roman cognomen.
    I.
    T. Lucretius Carus, the poet; v. Lucretius.—
    II.
    M. Aurelius Carus, the Roman emperor, Eutr. 9, 12 al.—
    III.
    Another poet, Ov P. 4, 16, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > carus

  • 18 charus

    1.
    cārus (not chārus; in Inscrr. often kārus, Inscr. Orell. 1175; 2417 al.), a, um, adj. [Sanscr. kan, to be beloved; kāru, agreeable], dear, precious, valued, esteemed ( pass., freq. and class. in prose and poetry; syn.: dilectus, amatus, acceptus, gratus; opp. vilis, neglectus, contemptus; carum esse; syn. diligi); act., loving, affectionate, Verg. A. 1, 646:

    carum ipsum verbum est amoris, ex quo amicitiae nomen est ductum,

    Cic. N. D. 1, 44, 122; id. Off. 2, 8, 29; id. Fin. 3, 20, 66; 5, 10, 29:

    ego illum scio, quam carus sit cordi meo,

    Plaut. Men. 2, 1, 21; id. Ep. 1, 2, 30:

    neque meo cordi esse quemquam cariorem,

    Ter. Eun. 1, 2, 121:

    ut dis inmortalibus cari simus et ab iis diligamur,

    Cic. Fin. 3, 20, 66:

    dis carus ipsis,

    Hor. C. 1, 31, 13:

    laeta pax cariores Sabinas viris fecit,

    Liv. 1, 13, 6:

    populo carus atque jucundus,

    Cic. Cat. 4, 6, 11:

    patriae,

    Hor. Ep. 1, 3, 29; Lucr. 1, 730:

    parentes,

    id. 3, 85:

    cari sunt parentes, cari liberi, propinqui, familiares: sed omnes omnium caritates patria una complexa est,

    Cic. Off. 1, 17, 57: mater carissima, Asin. ap. Quint. 9, 2, 34.—So pater, Verg. A. 2, 707; Ov. M. 2, 649:

    genitor,

    Verg. A. 10, 789; Ov. M. 1, 486:

    genitrix,

    Verg. A. 1, 689:

    nutrix,

    id. ib. 4, 634:

    conjux,

    Ov. M. 11, 727:

    Thisbe,

    id. ib. 4, 143:

    nata,

    id. ib. 4, 222:

    nepotes,

    Cat. 64, 381:

    pignora, nati,

    Ov. F. 3, 218;

    so also pignora, nepotes,

    id. M. 3, 134; cf.:

    caput nepotis,

    Cat. 68, 120:

    frater carissimus atque amantissimus,

    Cic. Cat. 4, 2, 3:

    homines mihi carissimi et amicissimi,

    id. de Or. 2, 4, 15:

    illa, quam Ego animo Egregie caram habuerim,

    Ter. And. 1, 5, 38; so,

    carum habere aliquem,

    Cic. Fam. 1, 7, 11 fin. (with amare); id. Balb. 26, 59 (with diligere):

    omnis suos caros habet, me quidem se ipso cariorem,

    id. Att. 10, 11, 1:

    parentes carissimos habere,

    id. Red. Sen. 1, 2; Nep. Att. 10, 5; Quint. 5, 10, 74:

    ex decessu carissimorum,

    Sen. Cons. ad Marc. 7, 1:

    omnium societatum nulla est carior,

    Cic. Off. 1, 17, 57:

    patria,

    Hor. S. 2, 2, 104:

    Athenae,

    Cat. 64, 81:

    carmina legenti,

    Prop. 3 (4), 2, 13:

    crines,

    id. 1, 17, 21:

    simulacra,

    Ov. M. 14, 112:

    amplexus,

    id. ib. 9, 750 et saep.—Prov. uses:

    patria mihi vită meă multo est carior,

    Cic. Cat. 1, 11, 27; so id. Sest. 20, 45; cf. Cat. 68, 159:

    carius oculis,

    id. 82, 2; 104, 2; Ov. M. 7, 847 al.— Subst.: cāri mei, my loved ones, Plaut. Men. 1, 1, 29 al.—In a double sense with II., Plaut. Bacch. 2, 3, 76 sq.; id. Men. 1, 1, 29 sq.; cf.:

    hoc est gratum nobisque est carius auro,

    Cat. 107, 3.—
    II.
    Prop. (opp. vilis), dear, costly, of a high price:

    venio ad macellum, rogito pisces: indicant Caros, agninam caram, caram bubulam, cara omnia,

    Plaut. Aul. 2, 8, 3 sq.:

    quod ei amorem Carissimum... eum confeci sine sumptu,

    Ter. Eun. 5, 4, 5:

    quom cara annona sit,

    Plaut. Capt. 3, 1, 35:

    coquos carissimus,

    id. Ps. 3, 2, 59.—So annona, Plaut. Stich. 1, 3, 25; Ter. And. 4, 4, 7; ( comp.) Cic. Div. 2, 27, 59; ( sup.) id. Dom. 6, 14 et saep.:

    aurum argentumque caelando carius fecimus (cf. just before: auximus pretia rerum),

    Plin. 33, praef. 2, § 4; cf.:

    cariora pretia facere,

    Just. 16, 4, 19.—With abl. pretii: quod non opus est, asse carum est. Cato ap. Sen. Ep. 94, 28; so,

    trecentis,

    Plaut. Pers. 4, 4, 118.— Adv. (rare).
    A. 1.
    Dearly, at a high price:

    vēnire,

    Varr. R. R. 3, 5, 2; comp., Cic. Dom. 44, 115; Suet. Calig. 27; [p. 296] sup., Sen. Ep. 42, 5.—
    2.
    Highly: carius aestimare, Plancus ap. Cic. Fam. 10, 4, 2.—
    B.
    cārō (acc. to II.), dearly, at a high price, Dig. 19, 1, 13, § 3.
    2.
    Cārus, i, a Roman cognomen.
    I.
    T. Lucretius Carus, the poet; v. Lucretius.—
    II.
    M. Aurelius Carus, the Roman emperor, Eutr. 9, 12 al.—
    III.
    Another poet, Ov P. 4, 16, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > charus

  • 19 karus

    1.
    cārus (not chārus; in Inscrr. often kārus, Inscr. Orell. 1175; 2417 al.), a, um, adj. [Sanscr. kan, to be beloved; kāru, agreeable], dear, precious, valued, esteemed ( pass., freq. and class. in prose and poetry; syn.: dilectus, amatus, acceptus, gratus; opp. vilis, neglectus, contemptus; carum esse; syn. diligi); act., loving, affectionate, Verg. A. 1, 646:

    carum ipsum verbum est amoris, ex quo amicitiae nomen est ductum,

    Cic. N. D. 1, 44, 122; id. Off. 2, 8, 29; id. Fin. 3, 20, 66; 5, 10, 29:

    ego illum scio, quam carus sit cordi meo,

    Plaut. Men. 2, 1, 21; id. Ep. 1, 2, 30:

    neque meo cordi esse quemquam cariorem,

    Ter. Eun. 1, 2, 121:

    ut dis inmortalibus cari simus et ab iis diligamur,

    Cic. Fin. 3, 20, 66:

    dis carus ipsis,

    Hor. C. 1, 31, 13:

    laeta pax cariores Sabinas viris fecit,

    Liv. 1, 13, 6:

    populo carus atque jucundus,

    Cic. Cat. 4, 6, 11:

    patriae,

    Hor. Ep. 1, 3, 29; Lucr. 1, 730:

    parentes,

    id. 3, 85:

    cari sunt parentes, cari liberi, propinqui, familiares: sed omnes omnium caritates patria una complexa est,

    Cic. Off. 1, 17, 57: mater carissima, Asin. ap. Quint. 9, 2, 34.—So pater, Verg. A. 2, 707; Ov. M. 2, 649:

    genitor,

    Verg. A. 10, 789; Ov. M. 1, 486:

    genitrix,

    Verg. A. 1, 689:

    nutrix,

    id. ib. 4, 634:

    conjux,

    Ov. M. 11, 727:

    Thisbe,

    id. ib. 4, 143:

    nata,

    id. ib. 4, 222:

    nepotes,

    Cat. 64, 381:

    pignora, nati,

    Ov. F. 3, 218;

    so also pignora, nepotes,

    id. M. 3, 134; cf.:

    caput nepotis,

    Cat. 68, 120:

    frater carissimus atque amantissimus,

    Cic. Cat. 4, 2, 3:

    homines mihi carissimi et amicissimi,

    id. de Or. 2, 4, 15:

    illa, quam Ego animo Egregie caram habuerim,

    Ter. And. 1, 5, 38; so,

    carum habere aliquem,

    Cic. Fam. 1, 7, 11 fin. (with amare); id. Balb. 26, 59 (with diligere):

    omnis suos caros habet, me quidem se ipso cariorem,

    id. Att. 10, 11, 1:

    parentes carissimos habere,

    id. Red. Sen. 1, 2; Nep. Att. 10, 5; Quint. 5, 10, 74:

    ex decessu carissimorum,

    Sen. Cons. ad Marc. 7, 1:

    omnium societatum nulla est carior,

    Cic. Off. 1, 17, 57:

    patria,

    Hor. S. 2, 2, 104:

    Athenae,

    Cat. 64, 81:

    carmina legenti,

    Prop. 3 (4), 2, 13:

    crines,

    id. 1, 17, 21:

    simulacra,

    Ov. M. 14, 112:

    amplexus,

    id. ib. 9, 750 et saep.—Prov. uses:

    patria mihi vită meă multo est carior,

    Cic. Cat. 1, 11, 27; so id. Sest. 20, 45; cf. Cat. 68, 159:

    carius oculis,

    id. 82, 2; 104, 2; Ov. M. 7, 847 al.— Subst.: cāri mei, my loved ones, Plaut. Men. 1, 1, 29 al.—In a double sense with II., Plaut. Bacch. 2, 3, 76 sq.; id. Men. 1, 1, 29 sq.; cf.:

    hoc est gratum nobisque est carius auro,

    Cat. 107, 3.—
    II.
    Prop. (opp. vilis), dear, costly, of a high price:

    venio ad macellum, rogito pisces: indicant Caros, agninam caram, caram bubulam, cara omnia,

    Plaut. Aul. 2, 8, 3 sq.:

    quod ei amorem Carissimum... eum confeci sine sumptu,

    Ter. Eun. 5, 4, 5:

    quom cara annona sit,

    Plaut. Capt. 3, 1, 35:

    coquos carissimus,

    id. Ps. 3, 2, 59.—So annona, Plaut. Stich. 1, 3, 25; Ter. And. 4, 4, 7; ( comp.) Cic. Div. 2, 27, 59; ( sup.) id. Dom. 6, 14 et saep.:

    aurum argentumque caelando carius fecimus (cf. just before: auximus pretia rerum),

    Plin. 33, praef. 2, § 4; cf.:

    cariora pretia facere,

    Just. 16, 4, 19.—With abl. pretii: quod non opus est, asse carum est. Cato ap. Sen. Ep. 94, 28; so,

    trecentis,

    Plaut. Pers. 4, 4, 118.— Adv. (rare).
    A. 1.
    Dearly, at a high price:

    vēnire,

    Varr. R. R. 3, 5, 2; comp., Cic. Dom. 44, 115; Suet. Calig. 27; [p. 296] sup., Sen. Ep. 42, 5.—
    2.
    Highly: carius aestimare, Plancus ap. Cic. Fam. 10, 4, 2.—
    B.
    cārō (acc. to II.), dearly, at a high price, Dig. 19, 1, 13, § 3.
    2.
    Cārus, i, a Roman cognomen.
    I.
    T. Lucretius Carus, the poet; v. Lucretius.—
    II.
    M. Aurelius Carus, the Roman emperor, Eutr. 9, 12 al.—
    III.
    Another poet, Ov P. 4, 16, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > karus

  • 20 suffundo

    suf-fundo, fūdī, fūsum, ere
    1) лить вниз, сливать ( aquam frigĭdam Pl); разливать, наливать ( merum O); med.-pass. литься снизу, разливаться
    sanguis cordi suffusus C — кровь, приливающая (снизу) к сердцу
    rubor (pallor) suffunditur alicui Sen — краснота (бледность) разливается по чьему-л. лицу
    2) заливать, мочить
    lumĭna tepĭdo rore (= lacrĭmis) s. Oорошать глаза тёплой влагой (слёз)
    calore suffusus aether C — эфир, проникнутый теплом
    lacrimis oculos (acc. graec.) suffusus V — с глазами, полными слёз
    felle suffusus O — пропитанный (напоённый) жёлчью, но тж. PM страдающий разлитием жёлчи
    animus nullā malevolentiā suffusus C — характер, лишённый какой бы то ни было недоброжелательности

    Латинско-русский словарь > suffundo

См. также в других словарях:

  • cordi- — ♦ Élément, du lat. cor, cordis « cœur ». cordi élément, du lat. cor, cordis, coeur . cordi ❖ ♦ Élément, du lat. cor, cordis « cœur ». → Cordiforme …   Encyclopédie Universelle

  • cordi — cordí ( désc, ít), vb. – A avea contact carnal, a copula. ţig. kur , part. kurdo futuere (Graur 142; Juilland 163); probabil apropiat de coardă prin etimologie populară. – Der. coardă, s.f. (prostituată); cordeală, s.f. (copulaţie). Sînt cuvinte… …   Dicționar Român

  • Cordì 'ndrina — The Cordì ndrina is a clan of the Ndrangheta, a criminal and mafia type organisation in Calabria, Italy. The ndrina is based in Locri, a hotbed of Ndrangheta activity. Feud with Cataldo clan The historical boss of the clan, Domenico Cordì, was… …   Wikipedia

  • cordi- — ► prefijo Componente de palabra procedente del lat. cor, cordis, que significa corazón: ■ cordialmente. TAMBIÉN cordio * * * ► Prefijo procedente del l. cor, cordis, corazón …   Enciclopedia Universal

  • cordi- — …   Useful english dictionary

  • Cosimo Cordì — (Locri, 1951 Locri, October 13, 1997) was a member of the Ndrangheta, a criminal and mafia type organisation in Calabria, Italy. He was the head of the Cordì ndrina based in Locri, a hotbed of Ndrangheta activity. The Cordì ndrina is involved in… …   Wikipedia

  • Kevin Cordi — is an American teacher, storyteller and author who has been awarded The Film Advisory Board of Excellence Award and The Storytelling World Award. He is a regular performer at storytelling festivals including the National Storytelling Festival.… …   Wikipedia

  • Cordierit — Cordi|erịt   [nach dem französischen Geologen Pierre Louis Antoine Cordier, * 1777, ✝ 1861] der, s, Di|chroịt, durchsichtiges bis durchscheinendes, farbloses, meist aber blauviolett, gelblich weiß und grau getöntes (Dichroismus, eigentlich aber …   Universal-Lexikon

  • Cordit — Cordịt   [zu englisch cord »Schnur«] der, s, Kordịt, in Form von Schnüren hergestellter Schießstoff für Infanterie und Geschützmunition, enthält 30 % Nitroglycerin, 65 % Schießbaumwolle und 5 % Vaselin; mit Aceton gelatiniert …   Universal-Lexikon

  • SC Concordia Hamburg — Concordia Hamburg Full name Sport Club Concordia von 1907 e.V. Nickname(s) Cordi Founded 9 May 1907 …   Wikipedia

  • Francesco Fortugno — (né à Brancaleone (RC) le 15 septembre 1951 assassiné à Locri le 16 octobre 2005) était le vice président de l Assemblée régionale de Calabre, élu de La Margherita (centre gauche). Assassiné en 2005 par la Ndrangheta, son… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»