-
1 halsstarrig
halsstarrig, pertinax. – contumax (trotzig). – praefractus (nicht nachgiebig, unbeugsam). – Adv.pertinaciter; contumaciter; praefracte. – Halsstarrigkeit, pertinacia. – contumacia. animus contumax (Trotz).
-
2 Eigensinn
Eigensinn, I) störriges u. mürrisches Wesen: animus obstinatus. mens obstinata. obstinatio, bei etwas, alcis rei (das eigensinnige Beharren). – animus praefractus (Starrköpfigkeit). – contumacia (Widerspenstigkeit). – morositas (mürrisches Wesen). – jmdm. den Ei. austreiben, obstinatam mentem alci excutere. – II) willkürlicher Sinn: libīdo (bloßes Gelüste). – animi impetus (bloße Aufwallung, Aufregung des Gemüts, z.B. impetu quodam animi potius quam cogitatione facere alqd). – aus Ei., ex libidine; ad libidinem (z.B. vexare alqm). – eigensinnig, I) störrig od. mürrisch: obstinatus (fest auf seinem Sinn beharrend). – praefractus (starrköpfig). – contumax (widerspenstig). – difficilis (dem man nichts recht machen kann). – morosus (mürrisch); gew. verb. difficilis et morosus (bes. vonalten Leuten). – Adv.obstinate; obstinato animo; praefracte; morose. – II) ganz nach bloßem Gelüste verfahrend: libidinosus. – Adv.libidinose.
-
3 frech
frech, procax (sehr begehrlich, zudringlich im Fordern u. Reden). – protervus (rücksichtslos in Worten und Handlungen). – contumax (trotzig, widerspenstig). – impudens. impudicus (unverschämt, unzüchtig). – inverecundus (ohne Zartgefühl für das Anständige, unbescheiden, schamlos). – insolens (übermütig). – audax (kühn im üblen Sinne, dreist, verwegen). – eine fr. Sprache, verborum licentia: fr. im Reden, procax linguā. – Adv.procaciter; proterve; impudenter; inverecunde; licenter – Frechheit, procacitas protervitas contumacia. impudentia. audacia. – libīdo [936]( freche Willkür). – licentia (Zügellosigkeit, Ausgelassenheit, z.B. in der Sprache, verborum).
-
4 stätisch
stätisch, von Pferden, contumax.
-
5 Trotz
Trotz, der, confidentia (Keckheit, Unverschämtheit). – contumacia. contumax animus (Widerspenstigkeit). – animi (Übermut, z.B. hominis). – edler T., libera contumacia: unbändiger T., ferocia: jmdm. zum T., adversus alcisvoluntatem; alqo invito: jmdm., einer Sache T. bieten, s. trotzen: jmds. T. brechen, alcis animum od. animos frangere.
-
6 trotzig
trotzig, confidens (keck, unverschämt). – ferox (vonunbändiger Sinnesart, von ungebändigtem Trotz). – contumax (widerspenstig, Mensch, Sinn, [animus]; gegenjmd., in alqm od. [gegen jmds. Befehle] adversus alcis imperia). – minax (drohend). – eine t. Antwort geben, ferociter respondere. – Adv. confidenter; ferociter (z.B. respondere); contumaciter (z.B. se gerere: u. parēre: u. scribere).
-
7 Trotzkopf
Trotzkopf, homo contumax.
-
8 ungehorsam
ungehorsam, non od. male parens. dicto non audiens. non od. minus oboediens (alle der, der nicht = gehorcht übh., s. »gehorchen« den Untersch. der Verba), gegen jmd., alle alci. – contumax (widerspenstig gegen den gesetzlichen Ausspruch des Richters, z.B. debitor). – detrectans militiam (den Kriegsdienst verweigernd). – ung. sein, sich ung. betragen, non od. minus oboedire, gegen jmd., alci. – nicht ung. sein wollen, non parēre nolle. – ung. Weise, per contumaciam.
-
9 widerspenstig
widerspenstig, dissidens (nicht harmonierend, feindlich widerstrebend, z.B. sensus). – contumax (trotzig). – Ist es = »ungehorsam« s. d.
См. также в других словарях:
contumax — [ kɔ̃tymaks ] adj. et n. • 1549; mot lat. « fier, obstiné, rebelle », de cum et tumere « être gonflé (d orgueil, etc.) » ♦ Dr. Se dit de l accusé en état de contumace. ⇒ absent, contumace, défaillant. ● contumace ou contumax adjectif et nom… … Encyclopédie Universelle
contumax — Contumax, Refractarius, Contumax, Peruicax. Un vray contumax, Per detractationem abesse compertus. B. Vraye contumace, Contumacia certa et plena. B. Condamné par defaut et contumaces, Iudicatus reus per desertos dies vadimonij. B. Estre condamné… … Thresor de la langue françoyse
contumax — CONTUMAX. adjectif. Criminel qui ne comparoist point aprés avoir esté cité en justice. Il est contumax. il a esté declaré contumax … Dictionnaire de l'Académie française
contumax — index contumacious, froward, insolent, willful Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
contumax — CONTUMAX. Voyez Contumace … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
contumax — (kon tu maks) adj. 1° Terme de droit criminel. Qui fait défaut. Un accusé contumax. Elle a été déclarée contumax. Substantivement. • Quelques jurisconsultes, à la vérité, ont assuré que le contumax ne devait pas être condamné si le crime n … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
CONTUMAX — adj. des deux genres T. de Jurispr. criminelle. Accusé ou prévenu qui est en état de contumace, qui s est soustrait par la fuite aux recherches de la justice, et auquel on fait son procès, sauf à le juger de nouveau s il se représente en temps… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
contumax — /kontamaeks/ One accused of a crime who refuses to appear and answer to the charge. An outlaw … Black's law dictionary
contumax — /kontamaeks/ One accused of a crime who refuses to appear and answer to the charge. An outlaw … Black's law dictionary
contumax — An outlaw … Ballentine's law dictionary
contumax — … Useful english dictionary