Перевод: с латинского на русский

с русского на латинский

contractus

  • 1 contractus

    contractus contractus, us m контракт, сделка

    Латинско-русский словарь > contractus

  • 2 contractus

    I 1. a, um
    part. pf. к contraho
    2. adj.
    2) ограниченный, тесный, узкий (locus V; introitus C); короткий ( contractiores noctes C)
    4) сдавленный (vox O, C)
    5) сжатый, краткий ( oratio C)
    6) уединившийся, спокойный (c. legit, sc. vates H)
    7) экономный, бережливый, скромный в своих потребностях ( homo contracti animi Sen)
    II contractus, ūs m. [ contraho ]
    1) стягивание, сморщивание ( acinorum Vr)
    3) сделка, соглашение, договор, контракт Dig, G, AG etc.

    Латинско-русский словарь > contractus

  • 3 contractus

    см. contrahere s. 2.

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > contractus

  • 4 contractus

    a, um стянутый, сокращённый

    Латинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > contractus

  • 5 contractus

    ,a,um
    стянутый, сокращённый

    Latin-Russian dictionary > contractus

  • 6 Thylodrias contractus

    2. RUS
    3. ENG odd beetle
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Thylodrias contractus

  • 7 fides

    1) вера, доверие, fidem explere, оправдать доверие (1. 62 D. 12, 6);

    contractus, quos alienam fidem secuti (доверяя другим) instituimus (1. 1, D. 12, 1. I. 84 § 1 D. 50, 17);

    qui pecunias apud mensam, fidem publicam secuti (доверяя общественному кредиту) deposuerunt (1. 24 § 2 D. 42, 5);

    tidem alicuius sequi обозначает также давать кому в долг (1. 41 J. 2, 1:- si is, qui vendidit, fidem emtoris secutus est, dicendum est, statim rem emtoris fieri); в таком же смысле: fidem habere alicui (1. 19 D. 18, 1. 4 § 8 D. 40, 5).

    2) верность, честность, а) вообще;

    egregia in rempubl. fides (1. 1 pr. D. 50, 15);

    fides tutoris (1. 22 D. 34, 9), curatorum (1. 5 § 6. 1. 33 § 1 D. 26, 7);

    res ex fide agenda (1. 60 § 4 D. 17, 1. 1. 53 D. 5, 1. 1. 1 § 4 D. 16, 3. 1. 58. D. 17, 1. 1. 3 D. 22, 3), in fidem alicuius confugere (1. 5 D. 40, 1. 1. 12 D. 38, 5): fidem adhibere, exhibere (1. 7 D. 17, 1. 1. 1 § 2 D. 19, 5), praestare (1. 38 D. 3, 5. 1. 5 § 15. D. 24, 1. 1. 4 D. 27, 5);

    b) по отношению к исполнению данного обещания, слова (1. 1 pr. D. 2, 14);

    fidem praestare pacto, transactioni, placitis, исполнить все условия соглашения (1. 52 § 1 eod. 1. 17 pr. D. 5, 2. 1. 6 C. 2, 4);

    fidem contractus (non) implere (1. 19 § 9 D. 19, 2. 1. 9 D, 19, 5. 1. 26 § 3 D. 23, 4. 1. l0 pr. D. 2, 4. 1. 16 D. 2, 15. 1. 1 pr. 1. 25 pr. D. 13, 5. 11 § 4. 1. 5 pr. D. 16, 3. 1. 5 D. 18, 3);

    fides sacramenti rupta (1. 11 pr. D. 29, 1); слово, обещание, обязанность, tacitam fidem interponere (ut non capienti restituat hereditatem);

    in fraudem legum s. iuris fidem accommodare (1. 46 D. 5, 3. 1. 43. § 3 D. 28, 6. 1. 10 pr. D. 34, 9. 1. 40 § 1 D. 49, 14. 1. 3 C. 6, 50. 1. 67 D. 3, 3);

    fidem exsolvere (l. 5 § 15 D. 24, 1. 1. 40 pr. D. 18, 1); в особ. относится в поручительству: отсюда формула стипуляции: id fide tua esse iubes? (1. 75 § 6 D. 45, 1. 1. 51 pr. D. 46, 1. cf. 1. 60 § 1 D. 17, 1);

    fidem dicere pro aliquo = fideiubere (1. 62 § 1 eod.);

    in fidem suam recipere (1. 49 pr. D. 19, 1);

    fidem suam obligare pro aliquo (1. 27 § 2 D. 16, 1. 1. 28 § 6 D. 34, 3. 1. 54 D. 46, 1);

    fide et periculo alicuius dare (1. 24 eod.);

    fide alterius fideiubere pro alio (1. 53 D. 17, 1. 1. 46 § 1 D. 3, 5).

    3) достоверность, истина, fides instrumentorum (tit. D. 22, 4. C. 4, 21), testium, testationis, testimonii (1. 1 pr. 1. 2. 3. pr. § 1. 1. 13 D. 22, 5. 1. 11 eod. 1. 32. § 1 D. 47, 2), fides alicui contra se habebitur (1. 11 § 1 D. 11, 1. 1. 2 § 2 D. 50, 8. 1. 6 § 1 D. 1, 18);

    fides probationis (1. 49 C. 3, 32. 1. 1 C. 8, 2);

    fides veri, veritatis, (1. 2. 5 C. 2, 1. 1. 6. C. 6, 23. 1. 2 C. 8, 32. 1. 8. C. 8, 54).

    4) христианская вера: ministrt verae orthodoxae fidei (1. 27 C. 1, 3);

    a fide Christianorum discrepare (1. 12 C. 1, 9. I. 4 C. Th. 16, 7); символ веры, fides Nicaena (см.).

    5) bona fides, a) добрая вера, добросовестность, mala fides = dolus: fides bona contraria est fraudi et dolo (1. 3 § 3 D. 17, 2);

    bona fide противоп. per fraudem negotium contrahere (1. 35 pr. D. 19, 2);

    b. fide, non in fraudem, gestum negotium (1. 34 D. 3, 3);

    non mala fide, противоп. callide (1. 5 § 4. D. 26, 8);

    pactum mala fide factum (1. 9 C. 2, 3. 1. 68 pr. D. 18, 1. cf. 1. 18 D. 3, 5. 1. 10 pr. D. 17, 1. l. 5 § 7 D. 26, 7. 1. 32. § 2. 3. 1. 58 § 1. eod.);

    ex b. f. reddere (1. 11 D. 16, 3);

    ex b. f. esse, praestari (1. 22 § 4 D. 17, 1);

    bona f. exigit.: ut, quod convenit, fiat (1. 21 D. 19, 2. cf. 1. 11 § 1 D. 19, 1. 1. 57 D. 50, 17. 1. 1 § 7 D. 16, 3. 1. 23 D. 50, 17);

    contractus, quibus doli praestatio vel b. f. inest (1. 152 § 3 eod. 1. 31 pr. D. 16, 3);

    bonae fidei contractus, двусторонний договор, основанный на доброй вере (1. 11 § 18. 1. 48 D. 19, 1. 1. 32 § 2 D. 22, 1);

    bonae f. iudicium, иск, вытекающий из упомянутого договора, причем усмотрению судьи предоставлялся обширный простор принимать во внимание не только те обстоятельства, которые были указаны в формуле, но и всякие другие, на которые могла сослаться сторона при дальнейшем производстве дела. Bonae fidei iudicium противопоставляется stricti iuris iudicium (§ 30 J. 4, 6. 1. 7 § 5 D. 2, 14. 1. 7 D. 3, 5. 1. 3 § 2 D. 13, 6. 1. 24 D. 16, 3. 1. 54 pr. D. 17, 1. 1. 11. § 1 D. 19, 1. 1. 31 § 20 D. 21, 1. 1. 5 D. 22, 1. 1. 5 pr. cf. I. 2 § 3 D. 44, 1);

    iudicium, quod ex b. f. descendit (1. 57 § 3 D. 18, 1);

    actio, quae ex b. f. oritur (1. 2 § 2 D. 43, 26);

    arbitrium bonae f. iudicis (1. 4 § 2 D. 12, 4);

    b) добрая вера, т. е. убеждение лица в том, что оно не нарушает ничьих прав, действует добросовестно, против. mala fides, напр. bona - mala fide emere;

    bonae fid. emtor (§ 35 J. 2, 1. pr. J. 2, 6. Gai. II. 49. 1. 7 § 11. 17. 1. 13 § 2 D. 6, 2. 1. 27 D. 18, 1. 1. 2 pr. § 1 D. 41, 4. 1. 109 D. 50, 16);

    bona - mala fid. possidere;

    bonae-malae f. possessor (1. 25 § 7 D. 5, 3. 1. 45. D. 6, 1. 1. 48 § 1 D. 41, 1. 1. 3 § 22 D. 41, 2. Gai. II. 43. 45. 1. 38 D. 41, 3. 1. 136. D. 50, 17. 1. 137 eod.);

    bona f. accipere, praestare (Gai. VI. 43. III. 155);

    bona fide diutina possessione capere posse (1. 43 § 1 D. 41, 2);

    bona-mala f. percipere fructus (1. 4 § 2 D. 10, 1);

    bona f. servire (1. 23 § 6 1. 25. § 2. 1. 43 § 3 D. 21, 1. 1. 19. 21. 23. 49. 54. D. 41, 1. 19. 33. D. 45, 3. 1. 12. § 6 D. 40, 12).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > fides

  • 8 emphyteusis

    вещное, наследственное, отчуждаемое право пользования чужим поземельным имуществом, с обязанностью вносить собственнику земли ежегодную ренту (pensio, canon), и платить общественные налоги: наследственная аренда, эмфитевзис, эмфитевтическое право (tit. C. 4, 66. § 3 J. 3, 24). Уже во время Республики муниципии отдавали в наймы земли частным лицам на продолжительные сроки или навсегда за известную ежегодную пошлину, которая называлась vectigal, а земли оброчные - agri vectigales - самое право - ius ип agro vectigali. В III столет. по Р. X. императорские земли отдавались за известную плату в наследственную аренду. Земли такие носили название agri emphyteuticarii, и эту аренду стали только называть emphyteusis, ius emphyteuticum. Впоследствии подобное отношение встречается и при частных поземельных имуществах: contractus emphyleuticarius - emphyteuseos contractus (§ 3. 5. cit.);

    res, quae per emphyteusin data est (1. 1 C. cit.); (1. 2 eod.);

    emphyt. fundorum patrimonialium vel rei publ. (1. 7 C. 11, 61);

    dominium, vel emphyteusiu, vel conductionem merere (1. 8 eod.). Emphyteuta, наследственный арендатор, эмфитевта (1. 2. 3 C. h. t.);

    emphyteuticarius s. emphyteuticus, касающийся упомянутого правоотношения: ager vectigalis i. e. emphyteut. (rubr. D. 6, 3. 1. 15 § 1 D. 2, 8); (1. 13 C. 5, 71);

    vectigal praedio emphyteut. impo situm (1. 23 C. 5, 37); (1. 12 C. 11, 61. 1. 2 C. 11, 62. 1. 4 C. 11, 64);

    a praediis emphyteut. repellere aliquem (1. 2 C. h. t.);

    ius emphyteut. (1. 1. 3. eod,);

    fund. emphyteutici iuris (1. 1 C. 11, 61); (1. 4 eod.); (1. 7 § 6 C. 7, 39); (1. 1 C. 1, 34);

    contractus emphyteut. (1. 2. 3 cit.);

    emphyteut. possessores (1. 1 C. 11, 64);

    emphyteuticarius как subst., уполномоченное лицо = emphyteuta (§ 3 J. cit. 1. 1 C. h. t. 1. 5. 12 C. 11, 61).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > emphyteusis

  • 9 contrahere

    1) собирать: turbam (1. 4 § 6 D. 47, 8), frumentum (1. 7 pr. D. 49, 5), aureos (1. 96 pr. D. 30.) 2) в силу соглашения установить правоотношение, hypothecam contrahere (l. 33 § 4. D. 41, 3), особ. а) заключить обязательное отношение: contractus (subst.) договор, добровольное соглашение двух сторон, по которому или обе стороны взаимно, или одна относительно другой обязываются к определенному действию: оmnem obligationem pro contiractu habendam existimandum est, ut, ubicunque aliquis obligetur, et contrahi videatur (1. 20 D. 5, 1. 1. 16 D. 3, 5. 1. 3 § 3. 1. 4 D. 42, 4. 1. 23 D. 50, 17);

    contractum esse ultro citroque obligationem, quod ухнЬллбгмб vocant (1. 19 D. 50, 16);

    verba contraxerunt, gesserunt non pertinent ad testandi jus (1. 20 eod.); (1. 3 D. 42, 5. 1. 21 D. 44, 7); (§ 2 J. 3, 13. 1. 1 pr. D. 44, 7);

    prout quidque contractum est, ita et solvi debet (1. 80 D. 46, 3); (1. 100 D. 50, 17);

    contrah. stipulationem (1. 1 pr § 4 D. 45, 1), negotia (1. 57 D. 44, 7. 1. 5 D. 50, 17), nomina (1. 37 § 1 D. 3, 5), debita (1. 39 § 3 D. 10, 2), aes alienum (1. 17 § 1 D. 29, 1). Contractus в собств. смысле означ. договор, который по гражданскому праву можно было осуществить посредством иска против. pactum (1. 7 § 1 D. 2, 14. Gai. III. 137. IV. 38. 80); о займе (1. 20 D. 5, 1. 1. 9 § 2 D. 14, 6. 1. 2 D. 20, 4); иногда в против. этому договору (1. 10. 19. D. 50, 16); тк. самый акт, документ (1. 14 C. 4, 30. 1. 14 §1 C. 8, 38);

    b) совершить сговор или вступить в брак: contrah. aponsalia, nuptias, matrimonium (1. 10. 11. 14 D. 23, 1. 1. 10. 12 § 1. 1. 34 § 1. 1 35 D. 23, 2);

    c) установить родственную связь в силу усыновления (1. 12 § 4 D. 23, 2).

    3) совершать, contrah. delicta (1. 1 D. 1, 3), crimen (1. 2 § 2 D. 12, 5. 1. 15. 31 § 4 D. 39, 5), stuprum, incestum (1. 16 § 1 D. 34, 9. 1. 39 § 8 D. 48, 5), fraudem (1. 8 pr. D. 39, 4), culpam (1. 31 § 2 D 3, 5), damnum (1. 57 l). 26, 7).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > contrahere

  • 10 condicionalis

    condiciōnālis, e
    подчинённый известному условию, условный (condemnatio G; contractus Dig)
    c. servus CTh, CJ — раб, навечно прикреплённый к своим обязанностям

    Латинско-русский словарь > condicionalis

  • 11 contracte

    contractē [ contractus I \]
    в тесноте, тесно ( habitare Sen)

    Латинско-русский словарь > contracte

  • 12 contraho

    con-traho, trāxī, tractum, ere
    1) стягивать, сжимать (membrum C, CC; digitos in pugnum PM); втягивать ( collum C); натягивать ( arcum J); стягивать, заживлять ( vulnus CC)
    c. vela C, H, Oубирать паруса
    c. frontem Pl, C etc.морщить лоб
    3) сокращать (frigore contrăhi Hier; pulmones se contrăhunt C; c. tempus epularum PJ)
    contractus frigore Su, Col — закоченевший от холода, но
    contractum frigus V, Sen — холод, от которого коченеют
    4) крепить (вызывать запор), закреплять (alvum, ventrem CC; in senectute alvus contrahitur CC); свёртывать ( fici sucus lac contrahit PM)
    5) ограничивать, умерять (appetitūs C; jura Sil)
    6) собирать, набирать (exercitum VP etc.; magnam classera Nep); сосредоточивать, стягивать (dispersos cives in unam urbem VM; auxilia a finitimis Just)
    7) созывать, собирать (senatum Just etc.; aliquos ad colloquium L); собирать, скоплять, нагромождать (aquam intus in uterum CC; omnis generis commeatum Su; niella PM — о пчёлах; pecuniam Col, Sen etc.; undique libros Su)
    8) соединять, сближать, сочетать ( rudes animos in unum O)
    9) навлекать, причинять, доставлять (molestias aliquā re C; inimicitias domui O; numinis iram sibi O)
    (тж. c. sibi Hirt, O) навлекать на себя, причинять себе, получать
    c. benevolentiam ab aliquo rhH. — снискать чьё-л. благоволение
    c. morbum PMзаболеть
    c. alicui negotium C — наделать кому-л. хлопот, но
    c. negotium (или rem) cum aliquo C etc. — заключить сделку с кем-л.
    nefas c. L — совершить беззаконие, согрешить
    c. matrimonium Just, Su и nuptias Digвступать в брак
    nihil omnino cum aliquo c. C — не иметь решительно ничего общего с кем-л.
    causam certaminis cum aliquo c. velle L — искать повода сразиться с кем-л.
    10) омрачать (horrida tempestas contraxit caelum H)
    c. animum C — огорчаться, приуныть

    Латинско-русский словарь > contraho

  • 13 trajecticius

    trājectīcius, a, um [ trajectus II \]
    ссужаемый под груз, отправляемый морским путём (pecunia Dig, CJ) или заключаемый на такую ссуду ( contractus CJ)

    Латинско-русский словарь > trajecticius

  • 14 Pactis standum est

    По естественному закону, я могу взять всякую вещь, но я не беру вещи, которую хочет иметь другой, и таким образом отказываюсь от своего права в его пользу или переношу на него свое право. Действие, через которое совершается, называется договором (contractus) или обязательством (pactum), если оно простирается на будущее время. Отсюда второй производный закон природы: надобно соблюдать обязательства (pactis standum est). (Б. Н. Чичерин, История политических учений.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Pactis standum est

  • 15 causa

    1) причина, а) вообще причина чего-нибудь causam praestare, praebere mortis (1. 7. § 6. 1. 51. pr. D. 9, 2. 1. 4 § 1. 1. 15. pr. D. 48, 8), causam praestare discidii (1. 12 § 13. D. 38, 5); (Gai. I. 18. 74. 29. 32. 38. 41. 66. III. 5, erroris causae probatio, I. 67. 75. 87. II. 142);

    b) как причина действия человека (мотив - цель); (1. 1 § 2. D. 43, 17. 1. 1 § 5 D. 3, 1. 1. 51. pr. D. 3, 3), именно = justa causa, достаточный повод (Gai. I. 53. supra modum et sine causa in servos suos saevire, sine causa servum suum occidere); § 4-6 I. 1, 6. 1. 9. § 1 D. 26, 8. 1. 9. 11. 15. § 2-4. 1. 16. 25. D. 40, 2); (1. 15 § 2. D. 1, 7), часто также c прибавлением justa causa, напр. justae causae, cur judicium arripere nolit (1. 45 pr. D 3, 3); (1. 17. § 3 D. 22, 1); (1. 30 § 2 D. 3, 5. 1. 36. D. 40, 5); (1. 3 D. 4, 1); 1. 25 pr. D. 22, 3);

    c) главное побуждение, которое вызывает какое-нибудь действие, оказывание услуг, предоставление кому-нб. имущественных выгод: иногда обоз. юридический акт, который содержит в себе эту причину; также повод, побуждающий делать завещательные или дарственные распоряжения в пользу третьих лиц (§ 31 J. 2, 20. 1. 17 § 2. 3. 1. 72 § 6 D. 35, l). - justa causa, причина, оправданная уважительными обстоятельствами, j. c. erroris = с. justi erroris, j. с. traditionis, pollicitationis etc. (1. 25. pr. D. 22, 3. 1. 31 pr. D. 41, 1. 1. 1 § 1 D. 50, 12), causa in praeteritum confertur (1. 12 D. 35, 1), (1. 194 D. 50, 16), dotis causa perpetua est (1. 1 D. 23, 3). - a) causa possessionis обознач. законное основание владения т. е. владелец должен доказать титул, на основании которого он владеет (1. 3 § 4. 19. 1. 19 § 1 D. 41, 2), sive vera sit, sive falsa (1. 5 D. 6, 2), causae acquirendi (1. 3 § 21 eod 1. 36 D. 41, 1), lucrativa causa (1. 82 pr. D. 30. 1. 19 D. 44, 7). - b) при обязательных отношениях саusa (civilis) есть внешний признак, доставляющий доказательство, что стороны действительно приняли на себя обязательство (pr. J. 1, 21), causa, ex qua certum petatur (1. 9 pr. D. 12, 1. ср. 1. 18 D. 46, 4. 1. 11 D. 50, 16), ex causa emtionis in creditum labire, обязательство, вытекающее из договора купли-продажи, превратить в обязательство из займа (1. 3 § 3 D. 14, 6);

    causa debendi, законное основание долга (1. 49 § 2 D. 15, 1). Иногда causa обоз. источник обязательств, obl. nascuntur ex variis causarum figuris (1. 1 pr. D. 44, 7). - г) в учении о кондикциях обозн. causa побудительную причину предоставления кому-нб. имущественную выгоду, в том смысле, что то, что было дано без основания, можно требовать назад (tit. D. 12, 7. D. 12, 4. D. 12, 5).

    2) заковное основание свойства, особенности предмета, causa actionis, 1. 27 D. 44, 2., ex с. adjecta petere, 1. 11 § 2. eod., c. conditionis, 1. 96 § 4 13. 46, 3., ex noxali c. agere, D. 2, 9. 3) causa после родительн. пад. обоз. цель юриди-ческого акта, напр. conditionis implendae causa dare, 1. 30 § 7 D. 35, 2, donandi, credendi, contrahendi causa, 1. 20 D. 12, 1. 1. 65 § 4 D. 36, 1. 1. 25 § 1 D. 44, 7. 1. 49 D. 46, 3. 4) дело, in publicis causis filius fam. loco patrisfam. habetur (1. 9 D. 1, 6), certarum rerum vel causarum testamento tulor dari non potest (1. 12 D. 26, 2);

    causam perorare (Gai. IV. 15).

    5) спор, процесс: causam agere (см. s. 9), audire (см. s. 5a);

    causae suae adesse (1. 69 D. 3, 3);

    causam suam prodere (1. 4 § 4 D. 3, 2);

    de causis cognoscere (1. 10 D. 1, 18);

    causae cognitio (см.); (1. 1 § 3 D. 3, 6);

    c. existimationis (1. 103 D. 50, 16. 1. 104 D. 50, 17);

    bona, mala c. (1. 63 § 2 D. 21, 2. 1. 30 D. 34, 3);

    nova instrumenta causae suae reperire (1. 27 D. 44, 2);

    eandem c. facit origo petitionis (1. 11 § 4 eod.);

    causa cadere (см. s. 2);

    causam perdere (1. 63 § 2. D. 21, 2);

    causam dicere, защищаться (1. 25 § 1 D. 29, 5);

    causas dicere, orare, вести дела (1. 1. 2 § 43 D. 1, 2); отсюда causidicus, адвокат (1. 6 C. 2, 6), causidicina, должность адвоката (1. 188 C. Th. 12, 1).

    6) положение, отношение: ип pristinam c. reverti (l. 6 pr. D. 1, 8);

    pristinam c. restituere, praeteritam c. sarcire (1. 1 § 31. 1. 3 § 17. D. 43, 16), in eandem c. restituere (1, 9 § 1. eod.);

    in eandem c. exhibere, sistere (1. 1 pr. § 1. D. 2, 9);

    in causa redhibitionis s. in ea c. esse, ut redhiberi debeat (1. 10 § 21. 33 pr. D. 21, 1);

    causa melior - deterior (1. 5 D. 2, 9. 1. 27 § 3 D. 2, 14. 1. 87 D. 50, 17), melior est c. possidentis (1. 126 § 2. 1. 128 pr. eod.);

    emtoris c. eadem esse debet, quae fuit auctoris (1. 156 § 3 eod.);

    c. servilis (1. 3 § 1 D. 4, 5), statuliberi (1. 2 pr. D. 40, 7), de alterius causa et facto non scire, de facti causa errare (1. 3 pr. D. 22, 6. 1. 10 D. 26, 5);

    in c. caduci esse (см. caducus s. 2).

    7) особ. юридическое отношение, c. proprietatis (1, 30 § 2 D. 41, 1);

    c. bonorum, обозначая собственность (1. 52 § 1 D. 45, 1);

    extra c. bonorum defuncti computari (1. 68 D. 31); (1. 52. D. 41, 2);

    o. hereditaria, наследственное отношение (1. 5 § 5 D. 36, 4), c. legati (1. 11 § 3. 1. 91 § 2 D. 30), obligationis, обязательное (1. 20 D. 24, 1);

    debiti, долговое (1. 7 pr. D. 12, 4);

    naturalium obligationum (1. 40 pr. D. 36, 1);

    e. naturalis = obligatio nat. (1. 3 § 7 D. 2, 2);

    in totam c. spondere, ручаться за все долги (1. 91 § 4 D. 45, 1); ип оmnem с. acceptus fidejussor (1. 56 § 2 D. 46, 1); ип оmnem с. conductionis se obligare (1. 54 pr. D. 19, 2);

    in omnem c. emti fidem adstringere (1. 5 C. 4, 54);

    omnis c. adversus rerum et fidejassorem dissoluta (1. 7 § 1 D. 2, 15);

    in duriorem s. leviorem c. adhiberi, accipi, о поручителях, которые обязываются к долгу большому или меньшему, против обязательства главного должника (1. 8 § 7. 1. 34 D. 46, 1);

    ex c. fidejussionis s. accessionis liberari (1. 5 D. 46, 1. 1. 95 § 3 D. 46, 3), (1. 4 § 1. D. 22, 1); in causam pignoris cadere (см. cadere s. 4);

    pignoris c. perimitur (1. 1 § 2 D. 20, 1);

    totius pignoris, pignorum c. (1. 6 pr. 1. 13 D. 20, 4);

    pignoris causam habere, иметь право залога (1. 4 D. 42, 6);

    indivisa pignoris causa (1. 55 D. 21, 2);

    privilegia causae, связанные с юридическим отношением, против. priy. personae, личные преимущества (1. 196 D. 50, 17);

    causae magis, quam personae beneficium praestare (1. 29 D. 42 1), non causae, sed personae succurrere (1. 42, D. 26, 7).

    8) юридические свойства предмета, со всеми правами, обязанностями, доходами и убытками, tota causa fundi (1. 30 § 3 D. 32);

    fundus cum sua causa transit (1. 18 § 2 D. 13, 7); (1. 67 D. 18, 1. 1. 2 pr. 1. 36 D. 40, 7); если говорится о restitutio, exhibitio или praestatio omnis causae, то под causa разумеется совокупность всех доходов, которые потерял истец вследствие того, что не владел вещью (потерянная прибыль) (1. 31 pr. D. 12, 1. 1. 12 pr. D. 4, 2. 1. 20. D. 6, 1. 1. 9 § 7 D. 10, 4. 1. 1 § 24 D. 16, 3. 1. 8 § 6 D. 43, 26. 1. 35. 246 § 1 D. 50, 16);

    causam s. omnem c. praestare (1. 17 § 1 D. 6, 1. 1. 2. 3 § 1. 1. 8 D. 22, 7);

    rei causam exhibere (§ 3 J. 4, 17).

    9) сущность, значение, понятие: c. juris honorarii (1. 95 § 3 D. 46, juris et voluntatis (1. 77 § 12 D. 31), contractus (1. 8 pr. D. 17, 1). in causam fideicomm. et codicillorum vim prioris testam. convertere (1. 19 pr. D. 29, 1);

    ad causam testamenti pertinere videtur id, quodcumque quasi ad testam. factum sit (1. 2 § 2 D. 29, 3. 1. 1 § 2. 6 D. 43, 5);

    omissa causa testamenti ab intest. hereditatem possidere (tit. D. 29, 4).

    10) случай, de quibus causis scriptis legibus non utimur etc. (1. 32 pr. D. 1, 3);

    in causa jus positum est (1. 52 § 2 D. 9; 2);

    alia c. est si etc. (1. 29 D. 41, 2. 1. 12 § 3 D. 46, 3);

    ex causa (смотря по обстоятельствам) succurrere (1. 11 pr. D. 44, 2).

    11) вид, способ, quatuor c. obligationum (1. 44 pr. 1). 44, 7 и, quatuor c. exsecutione obligationis (1. 85 pr. D. 45, 1);

    c. faciendi (1. 218 D. 50, 16).

    12) определение (1. 1 § 6 D. 7, 9).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > causa

  • 16 certus

    известный, а) определенный: certa s. certi stipulatio, стипуляция, предмет, которой точно определен (1. 68. 74 D. 45, 1. 1. 118 § 2 eod.); также certus s. cerli contractus (1. 1 § 6 D. 13, 5. 1. 18 pr. D. 46, 4);

    certum condicere, petere, certi condictio (1. 6 D. 12, 1. 1. 9 eod. 1. 1 D. 13, 3);

    c. summae debitor dictus (1. 5 D. 18, 4);

    c. summa compromissa (1. 28 D. 4, 8);

    c. nummos stipulari (1. 37 D. 45, 1);

    c. corpus in stipulationem deducere, legare, etc. (1. 10 D. 46, 4. 1. 26 § 1. 1. 47 § 1 D. 30. 1. 10 D. 34, 2);

    c. quantitatem legare, debere (1. 3 § 6 D. 33, 1. 1. 18 § 4 D. 33, 7);

    speciem relinquere (1. 34 § 5 D. 30);

    c. partem heredit. legare (1. 8 § 5 D. 31);

    c. pondus, genus argenti legare (1. 1 § 1 D. 34, 2);

    penus c. cum vasis c. legata (1. 2 D. 33, 9);

    c. hominem emere, debere (1. 17 D. 40, 12. 1. 23 D. 45, 1);

    c. pretium habere (1. 7 § 2 D. 18, 1);

    c. pars fundi, часть физическая, прот. идеальной, pars pro indiviso (1. 25 D. 7, 4. 1. 6. D. 8, 1);

    c. locus прот. "pro ihdiviso portio fundi" (1. 1 D. 21, 2);

    c. loco (в определенном месте, напр. исполнить обязательство) dari oportere, dare promittere, sese soluturum obligare (rubr. D. 13, 4. tit. C. 3, 18);

    c. loco vel tempore reddere commodatum (l. 5 pr. D. 13, 6);

    ad c. usum. с. temporibus uti aliqua re (1. 25 D. 15, 1);

    c. tempus прот. infinitum (1. 91 D. 35, 1);

    dies certa, veluti Calendis Januariis centesimis (1. 21 pr. D. 36, 2);

    c. aetas (1. 23 § 3 D. 40, 5);

    c. personae прот. incertae, omnes, genus personarum (1. 21 § 1 D. 4, 6. 1. 4 D. 34, 5. 1. 39 pr. D. 35, 1. 1. 220 pr. D. 50, 16);

    certi прот. omnes (1. 8 pr. D. 10, 3);

    c. familia (urbana aut rustica) прот. universa (1. 65 pr D. 31);

    ex c. uxore natum scribere heredem (1. 28 § 2 D. 28, 2);

    c. procurator (1. 2 D. 3, 3);

    tutor cert. rerum vel causarum (1. 12 D. 26, 2);

    c. conditione muneribus se adstringere (1. 2 pr. D. 50, 6);

    c. lege donare (1. 22 C. 8, 54), in arbitrum compromissum, ut с. sententiam (решение, постановленное сторонами) diceret (1. 19 pr. D. 4, 8);

    certae solennesque actiones, иски, предъявленные в точно определенных, торжественных формулах (1. 2 § 6 D. 1, 2); с. condemnatio (1. 59 § 2 D. 42, 1);

    certum confiteri (1. 6 pr. D. 42, 2);

    certam continuamque possessionem habere, о вещных, сельских сервитутах (1. 14 pr. D. 8, 1);

    b) истинный, верный, несомненный: certo certius est (1. 17 pr. D. 26, 2. 1. 38 § 5 D. 45, 1. 1. 28 § 5 D. 5, 1);

    res c. et indubitata (1. 1 D. 2, 15);

    vera et e. scientia (1. 76 D. 50, 17);

    c. jure utimur (1. 10 § 1 D. 2, 11. 1. 49 pr. D. 30);

    certi, certissimi juris esse (1. 37 § 1 D. 4, 4. 1. 2 C. 4, 8);

    c. status esse (1. 2 § 3 D. 38, 7);

    mater semper certa est, etiamsi vulgo conceperit (1. 5 D. 2, 4);

    certe (adv.), верно, без сомнения (1. 52 § 2 D. 9, 2); по крайней мере (1. 6 § 12. 1. 8 pr. 1. 38 D. 3, 5. 1. 29 § 1 D. 21, 2); с) не сомневаться в чем, наверно рассчитывать на что, qui agit, certus esse debet etc. (1. 42 D. 50, 17);

    certus accusationis (1. 14 D. 37, 1);

    certiorem facere aliquem, извещать (1. 1 § 1 D. 21, 1. 1. 16 § 4 D. 26, 2);

    d) быть осторожным: certius et modestius esse (1. 14 § 3 D. 23, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > certus

  • 17 civilis

    1,) касающийся государства или города: гражданский, городской, цубличный, напр. munus civ. (1. 2 § 1 D. 50, 5. 1. 18 D. 50, 16. 1. 8. 13 C. 5, 62. 1. 1. 3 C. 10, 41);

    civ. officia (1 13 pr. D. 50, 6. 1. 2 D. 50, 17), onera (1. 6 D. 27. 10);

    annonae civ. = publicae (tit. C. 11, 24); сапоп civ. (canon. s. 2);

    bellum civ. (1. 1 § 2. 3 D. 50. 15. 1. 1 pr. C. 6, 51);

    dissensiones civ. (1. 21 § 1 D. 49, 15).

    2) свойственный народу, государству: jus civile, национальное право известного народа, государства, прот. jus gentium (§ 1. 2 J. 1, 2. 1. 6 pr. 1. 9 D. 1, 1); по отнош. к римскому народу обозначает римское национальное право а) против. jus gentium или jus naturale (1. 1 pr D. 41, 1);

    collectum est (privatum jus) ex naturalibus praeceptis, aut civilibus (1. 1 § 2 D. 1, 1);

    proprietas (aedium superfic.) et civili, et naturali jure ejus est, cujus est solum (1. 2 D. 43, 18);

    b) против. преторскому праву (1. 7 D. 1, 1. 1. 1 § 8. 1. 3 § 1. 2 D. 13, 5. 1. 14 D. 22, 5. 1. 23 D. 28, 1. 1. 8 pr. D. 37, 4. 1. 1 pr. 1. 2 D. 38, 8);

    juris civ. actio прот. interdictum (1. 14 D. 43, 26);

    jure civ. destitutum testamentum (1. 38 § 3 D. 28, 6);

    jure civ. constitutum, receptum etc. (pr. J. 2, 6. 1. 24 D. 35, 1);

    jure civ. data potestas (1. 2 pr. D. 26, 2. 1. 57 pr. D. 29, 2);

    c) в тесн. см. относится к праву, выработанному римскими юристами = quod sine scripto in sola prudentium interpretatione consistit (1. 2 § 5. 12 D. l, 2).

    3) касающийся jus civile, основывающийся на jus civ. (в смысле s. 2. a - c.), a) прот. naturalis; напр. et civ. et natur. ratio suadet etc. (pr. J. 1, 10): civ. ratio naturalia jura corrumpere non potest (1. 8 D. 4, 5);

    neque civile, neque naturale est (1. 83 § 5 D. 45, 1); (1. 49 D. 50, 16);

    civ. possessio (1. 2 § 1 D. 41, 5);

    civ. cognatio = agnatio (1. 4 § 2 D. 38, 10);

    verbis civil. (повелительными выражениями) facere substitutionem (I 7 D. 28, 6);

    b) в особ. прот. honorarius s. praetorius, напр. actio civ. (1. 25 § 2 D. 44, 7. § 3 J. 4, 6);

    obligatio civ. прот. praetoria (§ 1 J. 3, 12);

    c) actio praescriptis verbis назыв. actio civ., ежели иск основывается на jus civ. в значении s. 2 с. (1. 7 § 2 D. 2, 14. 1. 15 D. 19, 5); т. к. оценочный договор (contractus aestimatorius), из которого проистекал иск praescr. verbis, называют civ. negotium (1. 1 pr. D. 19, 3);

    cuiv. sapientia, законоведение (1. 1 § 5 D. 50, 13).

    4) вообще по праву, по справедливости (1. 78 § 2 D. 2 3 3. 1. 5 C. 6, 2). 5) относящийся к частным юридическим отношениям лица и к гражданскому судопроизводству, напр. negot. civ. прот. criminale (1. 2 D. 49, 5);

    civ. judicium (1. 5 C. 3, 41);

    civ. petitio (1. 17 C. 9, 1);

    et civ. et criminalis actio (1. 1 C. 9, 31);

    civ. causae (1. 13 C. 7, 62);

    crimini civ. causa adjungitur (1. 3 C. 3, 8. 1. 1 C. 6, 34).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > civilis

  • 18 conditio

    1) положение, состояние, а) внешнее положение, естественное свойство: cond. agrorum (1. 1 § 23 D. 39, 3);

    b) юридическое положение человека, состояние, о лицах: dediticiorum pessima conditio (§ 3. 1. 1, 5); (1. 41 pr. D. 23, 4), (Gai. I. 30. 75. 78 seq. 128. IV. 160); (1. 32 § 2. 1. 34 pr. D. 29, 2. 1. 4 D. 40, 13. 1. 3 pr. D. 22, 5. 1. 38 § 9 D. 48, 19);

    in eadem condit, esse (1. 20 § 13 D. 5, 3); (1. 39 D. 3, 5. 1. 133 D. 50, 17); (1. 86 eod.);

    c) юридическое положение, отношение; о вещах, юридических действиях: omnem rem conditionemque praestare (1. 246 § 1 D. 50, 16);

    fundum cum sua, coondit. publicare (1. 23 § 21). 8, 3. 1. 11 § 1. 1. 13 § 3 D. 29, 1); (1. 29 § 1 D. 45, 1);

    non bonam conditionem eligere (1. 7 § 2 D. 26, 7);

    meliorem conditionem facere, offerre s. afferre (1. 1 seq. D. 18, 2).

    2) условие в более обширном смысле слова означ.: а) необходимое предположение действительности юрид. акта, sub hac condit. stare locationem, ut etc. (1. 25 pr. D. 19, 2); (1. 68 D. 23, 3);

    conditiones, quae tacite inesse videntur (1. 99 D. 35, 1);

    cond. juris, необходимое законное условие данного акта против. cond. facti, т. е. настоящему условию (1. 21 D. 34, 1);

    dare propter conditionem (1. 65 pr. § 3 D. 12, 6);

    b) означ. всякое вообще добавочное определение юридического акта; всякая оговорка: si ea conditione navem conduxisti, ut ea merces tuae portarentur (1. 10 § 1 D. 14. 2. 1. 39 D. 17, 1. 1. 6 § 2D. 18, 1): c) условием в собственном смысле называется будущее и неизвестное событие, от наступления или ненаступления которого поставлено в зависимость существование сделки (tit. D. 28, 7. 35, 1); (Gai. II. 144. 172. 200. III. 98);

    conditio - aut in praeterilum concepta ponitur, aut in praesens, aut in futurum (1. 16 D. 28, 3); условием признается только событие будущее и неизвестное (1. 39 D. 12, 1. 1. 10 § 1 D. 28, 7. 1. 120 D, 45, 1);

    sub conditione stipulari, promittere, debere, heredem instituere, etc. (§ 4 J. 3, 15. 1. 26 D. 28, 7. 1. 14 D. 46, 2. 1. 10. 213 pr. D. 50, 16);

    sub condit. resolvi emtionem etc. (1. 3 D. 18, 1. 1. 52 pr. D. 18, 2. 1. 1 D. 18, 3);

    ex condit. vel in conditionem heredem facere (1. 15 § 4 D 29, 1), conditio, quae est in potestate, in arbitrio alicujus, in arbitrium collata, условие, осуществление коего зависит от человеческой воли (1. 4 pr. 1. 86 § 1 D. 28, 5. 1. 28 D. 28, 7. 1. 13 pr. D. 2, 2. 1. 1 § 8 D. 29, 4), противоположно cond. in eventum collata, или quae in aliquo casu consistit (1. 78 § 1 D. 35, 1. I. 33 § 1 D. 40, 5); Павел называет conditio potestativa также promiscua (1. 11 § 1 D. 35, 1); Юстиниан отличает cond. potestativa от casualis и принимает еще conditio mixta, смешанное условие, когда его осуществление зависит одновременно от воли участника сделки, и от случайного события (1. un. § 7 C. 6, 51);

    cond. in non faciendo concepta, cond. non faciendi, условие потестативное, отрицательное (1. 7 pr. 1. 18. 79 § 3 D. 35, 1) противоп. cond. faciendi (l. 8 pr. D. 28, 7);

    impossibilis conditio (§ 11 J. 3, 19);

    conditio pendet, условие находится в нерешительном положении, т. е. неизвестно, исполнится ли оно или не исполнится (1. 36 D. 12, 1. 1. 8 D 18, 6. 1. 38. 1. 4 D. 28, 5);

    cond. existit, impletur, impleta, expleta est (1. 16 D. 12, 6. 1. 14 pr. D. 13, 1. 1. 5 pr 1. 7 § 1. 1. 25 D. 35, 1. 1. 14 D. 46, 2);

    cond. deficit, defecit, условие не исполнится (1. 37 D. 18, 1. 1. 8 pr. D. 18, 6. 1. 63 § 2. D. 30). Conditionalis (adi.) conditionaliter (adv.) условный, под условием: ex conditionati stipulatione tantum spes est, debitum iri (§ 4 J. 3, 15);

    condition. contractus (1. 8 D. 26, 8), obligatio (1. 14 pr. D. 46, 2), emtio, venditio (1. 2 pr. 1. 4 pr. D. 18, 2), institutio (1. 10 pr. D. 28, 7), legatum v. fideicomm. (1. 3 D. 30);

    libertas (1. 4 § 5 D. 40, 5), debitor (1. 5 § 2 D. 34, 3), creditor (1. 55 D. 50, 16);

    conditionaliter stipulari (1. 98 § 5 D. 46, 3. 1. 8 D. 26, 8. § 31 J. 2, 20. 1. 88 D. 30. 1. 17 § 3. D. 35, 1).

    3) случай, возможность, право, jurisjurandi conditionem deferre, предлагать кому-либо присягу;

    conditione delata, jurare;

    conditione jurisjur. non uti;

    causa in conditione jurisjur. deducta (1. 3 pr. 1. 34 § 7. 1. 39 D 12, 2. 1. 19 § 4 D. 22, 3. 1. 9 C. 4, 1);

    conditionem deferre, предоставить кому свободный выбор, condit. deferre, utrum velit (1. 8 § 12 D. 5, 2), an velit - utrum malit (1. 1 § 13 D. 38, 5);

    cond. coheredi dcfertur, ut aut totam cognoscat (hereditatem), aut a toto recedat (1. 55. 56 D. 29. 2. 1. 16 D. 26, 7).

    4) дружеское отношение, особ. супружеская любовь, также отношение между сговоренными (1. 2 § 2 D. 24, 2. 1. 11 D. 23, 2. 1. 18 C. 5, 4. 1. 1 C. 5, 1. 1. 3 D. 50, 14).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > conditio

  • 19 consignare

    1) запечатывать: tabulas (1. 66 pr. D. 24, 1), testamentum (1. 24. D. 28, 1), (1. 23 pr. C. 4, 29);

    consignatum deponere (1. 12 C. 4, 31. 1. 19 C. 4, 32. 1. 29 C. 8, 14).

    2) составлять: legem, contractus (1. 13 § 6 D. 19, 1). 3) передать (1. 10 C. 10, 47. 1. 1 C. 11, 23).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > consignare

  • 20 demonstrare

    1) показывать, указывать, доказывать, demonstratur ex rescriptis (1. 5 § 2 D. 50, 6);

    Scto demonstratum est (1. 22 § 2 D. 40, 5); (1. 1 § 3 D. 49, 8); (1. 5 D. 2, 4); (1. 23 D. 1, 5);

    demonstr. transfugas (1. 5 § 8 D. 49, 16).

    2) объяснять;

    demonstratio, объяснение, определение особ. а) о значении выражения (1. 94 § 3 D. 46, 3. 1. 123. 201. 204 D. 50, 16);

    b) о точном определении предмета, demonstrare terminos, fines;

    demonstratio affinium (1. 12 D. 10, 1. 1. 18 § 1 D. 18, 1. 1. 45 D. 21, 2);

    demonstratio loci, fundi, mensurae agri (1. 13 D. 8, 1. 1. 63 § 1 D. 18, 1. 1. 36 § 1 D. 50, 1), (1. 13 § 2 D. 8, 3); (1. 69 § 4 D. 23, 3); (1. 106 D. 45, 1); (1. 5 § 15 D. 39, 1); в формулярной системе производства demonstratio есть формула, обнимающая краткое изложение фактов (contractus или delictum), которые вызвали процесс (Gai. IV. 39. 40. 44. 58 - 60. 136); с) об изображении или объяснении лица или предмета, противоп. обозначению имени или названия, nihil referre, proprio nomine res appelletur, an digito ostendatur, an vocabulis quibusdam demonstretur (1. 6. D. 12, 1); (1. 6 D. 6, 1); (1. 9 § 8 D. 28, 5); (1. 34 pr. D. 35, 1); (1. 40 § 4 cf. 1. 17 pr. § 2. 1. 33 pr. 34 eod. 1. 10 D. 34, 2. 1. 76 § 3 D. 31. 1. 75 § 1 D. 30); (1. 75 § 2 eod. cf. 1. 6 D. 30).

    3) в 1. 65 § 1 D. 31 demonstrare re обознач.: вести, "equus, qui demonstrabat quadrigam".

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > demonstrare

См. также в других словарях:

  • Contractus — (lat., Rechtsw.), s. Contract …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Contractus — (lat.), s. Kontrakt …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Contractus — (lat.), Vertrag …   Kleines Konversations-Lexikon

  • contractus — index narrow Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • CONTRACTUS — vide infra Syngrapha, it. Shoterim …   Hofmann J. Lexicon universale

  • contractus — con|trạctus, ...ta, ...tum [zu lat. contrahere, contractum = zusammenziehen]: zusammengezogen; z. B. in der Fügung ↑Pulsus contractus …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • contractus — A contract See forum contractus …   Ballentine's law dictionary

  • Contractus, Hermann — • Chronicler, mathematician, and poet (1013 1054) Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006 …   Catholic encyclopedia

  • CONTRACTUS Hermannus — vide Hermannus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Contractus lex — Este artículo o sección necesita referencias que aparezcan en una publicación acreditada, como revistas especializadas, monografías, prensa diaria o páginas de Internet fidedignas. Puedes añadirlas así o avisar …   Wikipedia Español

  • contractus civiles — /kantraektas sivaliyz/ In Roman law, civil contracts. Those contracts which were recognized as actionable by the strict civil law of Rome, or as being founded upon a particular statute, as distinguished from those which could not be enforced in… …   Black's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»