Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

contestatus

  • 1 contestatus

    contestātus, a, um v. contestor.
    * * *
    contestātus, a, um v. contestor.
    * * *
        Contestatus, penul. prod. Participium: vt Contestata virtus. Cic. Grandement tesmoignee.

    Dictionarium latinogallicum > contestatus

  • 2 contestatus

    contestātus, a, um, v. contestor.

    Lewis & Short latin dictionary > contestatus

  • 3 contestatus

    1. contestātus, a, um
    part. pf. к contestor
    2. adj.
    доказанный, проверенный, испытанный ( virtus C)

    Латинско-русский словарь > contestatus

  • 4 contestatus

    contestata, contestatum ADJ
    attested; proved

    Latin-English dictionary > contestatus

  • 5 contestor

    , contestatus sum, contestari 1
      призывать (deos - богов), призывать в свидетели

    Dictionary Latin-Russian new > contestor

  • 6 contestor

    contestor, āri, ātus sum - tr. - [st1]1 [-] prendre à témoin, invoquer le témoignage.    - deos hominesque contestari, Cic. Verr. 2, 4, 29 § 67: prendre à témoin les dieux et les hommes. [st1]2 [-] commencer (entamer) un débat judiciaire, en produisant les témoins.    - Cic. Att. 16, 15, 2 ; Gell. 5, 10, 8 ; Cod. Just. 3, 9.    - contestato (n. abl. absolu): en produisant des témoins. [st1]3 [-] sens passif être entamé (en parl. d'un procès).    - cum lis contestatur, Aufid. Bass. d. Prisc. 8, 18: quand le procès est entamé.    - cum lis contestata esset, Cic. Com. 54: le procès étant engagé.    - au fig. contestatus, a, um: attesté, éprouvé. --- Cic. Flacc. 25.
    * * *
    contestor, āri, ātus sum - tr. - [st1]1 [-] prendre à témoin, invoquer le témoignage.    - deos hominesque contestari, Cic. Verr. 2, 4, 29 § 67: prendre à témoin les dieux et les hommes. [st1]2 [-] commencer (entamer) un débat judiciaire, en produisant les témoins.    - Cic. Att. 16, 15, 2 ; Gell. 5, 10, 8 ; Cod. Just. 3, 9.    - contestato (n. abl. absolu): en produisant des témoins. [st1]3 [-] sens passif être entamé (en parl. d'un procès).    - cum lis contestatur, Aufid. Bass. d. Prisc. 8, 18: quand le procès est entamé.    - cum lis contestata esset, Cic. Com. 54: le procès étant engagé.    - au fig. contestatus, a, um: attesté, éprouvé. --- Cic. Flacc. 25.
    * * *
        Contestor, contestaris, contestatus sum, contestari. Appeler un ou plusieurs à tesmoing, Appeler en aide.
    \
        Contestari litem. Cic. Faire contestation de cause, qui se fait par la proposition de la demande du costé du demandeur, et defenses au contraire de la partie du costé du defendeur, Liticontester, Contester la cause.

    Dictionarium latinogallicum > contestor

  • 7 contestate

    Латинско-русский словарь > contestate

  • 8 contestato

    Латинско-русский словарь > contestato

  • 9 contestate

    contēstātē, Adv. m. Superl. (contestatus von contestor), bewährtermaßen, sicher, quod esset incredibile, nisi contestatissime probaretur, Augustin. de civ. dei 4, 10 extr.

    lateinisch-deutsches > contestate

  • 10 contestato

    contēstātōv, contēstātus, s. con-tēstor.

    lateinisch-deutsches > contestato

  • 11 bekannt

    bekannt, I) was viele Leute kennen: notus. cognitus (in Erfahrung gebracht). – apertus. manifestus. ante pedes positus (was klar vor Augen liegt, im Gegensatz zum Verborgenen, Versteckten). – compertus. spectatus. perspectus (was man erfahren, erkannt hat). – contestatus (beglaubigt, bewährt, z. B. virtus). – nobilis (kenntlich in der Welt, unter den Menschen bekanntdurch Ruhm, Verdienste, Kenntnisse, s. »berühmt« die Synon.). – allgemein b., s. allbekannt. – bekannterweise. s. bekanntlich. – Zuw. kann »bekannt« auch durch ille gegeben werden, z. B. unser b. Ennius, noster ille Ennius: der b. Ausspruch des Solon, illud Solonis.

    Insbes. die Verbdgg.: a) bekanntmachen, d. i. α) zur Kunde bringen: palam facere. in lucem od. in medium proferre. – aperire. patefacere (die Kenntnis von etwas verbreiten); verb. aperire et in lucem proferre. – denuntiare (anmelden, zu wissen tun, wissen lassen, bes. den Krieg, dem Volke, das man bekriegen will). – prodere. memoriae prodere (der Nachwelt überliefern). – β) durch das Gerücht verbreiten, bes. was geheim bleiben soll, s. austragen no. I, B. – öffentlich bekanntmachen, declarare (öffentlich anzeigen, daß etwas geschehen soll, z. B. Gladiatorenspiele, [394] munera). – edicere (eig. von Behörden, einen Beschluß, Befehl etc. veröffentlichen, durch Bekanntmachung bestimmen, verordnen u. dgl.; aber übtr. auch = bekanntmachen, verordnen etc. übh.). – promulgare (durch Anschlag zur allgemeinen Kunde bringen, ein Gesetz, einen Gesetzvorschlag u. dgl.). – proponere mit u. ohne in publico (öffentlich ausstellen u. so bekanntmachen, z. B. ein Edikt, edictum: die Fasti für das Volk, fastos populo u. dgl.). – praedicare (durch den Herold bekanntmachen). – pronuntiare (öffentlich verkündigen oderdurch den Herold ausrufen lassen, eine Verordnung, einen Armeebefehl etc.). – proscribere (öffentlich ausschreiben). – edere. foras dare (herausgeben, eine Schrift etc.). – γ) berühmt machen: nobilitare (Pers., Orte etc.). – inlucem famamque provehere. e tenebris etsilentio proferre (eine Sache, Tat etc. ans Licht ziehen). – sich bekanntmachen, famam colligere; gloriam acquirere. – jmdm. etwas, jmd. mit etwas bekanntmachen, proponere alcialqd (z. B. alcis voluntatem); perferre alqdin alcis notitiam (zu jmds. Kenntnis bringen); impertire alqm alqā re (meldend mitteilen, z. B. alqm nuntio: u. omnes doctrinae, quibus puerilis aetas impertiri solet); certiorem facere alqm alcis rei u. de alqa re, auch schriftlich, per litteras (von etwas benachrichtigen): schriftlich, per litteras deferre alci alqd od. alqd ad alqm; alqd perscribere.

    b) bekannt werden, d. i. α) zur Kunde gelangen: palam fieri (offenkundig werden). – percrebrescere (überall ruchbar werden). – Ist es = auskommen (v. Geheimnissen etc.) no. I, c, s. d. – es wurde b., daß etc., fama divulgavit m. Akk. u. Infin. Akt. od. mit Akk. u. Infin. Pass. – β) berühmt werden, s. berühmt.

    c) bekannt sein, notum, cognitum (etc. die Adjektt.) esse. – allgemein b. sein, omnibusnotum esse. apud omnes od. in vulguspervagatum esse (von Sachen); in clarissima luce versari (von Pers.): er ist allgemein als ein rechtschaffener Mann b., inter omneseum virum probum esse constat: es ist allgemein b., omnes sciunt; nemo ignorat;inter omnes constat: es ist mir wohl b., non ignoro; alle mit folg. Akk. u. Infin. – Cäsars Name war bei den Barbaren minder b., Caesaris erat in barbaris nomen obscurius.

    II) der Bekanntschaft hat a) mit einer Person: notus. – alci amicus (befreundet). – alci familiaris (vertraut). – jmd. mit einem bekanntmachen, alqm ad alqm deducere (bei ihm einführen): sich mit jmd. bekannt zu machen suchen, appetere alcis familiaritatem: mit jmd. b. sein, nosse alqm; intercedit mihi cum alqo consuetudo: genau, alqo od. alcisamicitiā familiariter uti: mit jmd. nicht persönlich b. sein, ignorare alqm od. alcisfaciem: jmdm. od. mit jmd. bekannt werden, alci notum esse coepisse.

    b) mit einer Sache: peritus (erfahren) od. gnarus (kundig) alcis rei. – versatus od. volutatus in alqa re (bewandert). – mit etwas nicht b., ignarus (unkundig), inscius (unwissend) [395] alcis rei. – mit der griechischen und römischen Literatur b., doctus Graecis et Latinis litteris: mit etwas b. werden, alcis rei scientiam consequi; alqā re imbui; in alqa re versari coepisse: b. sein mit etwas, peritum etc. esse alcis rei: nicht b. sein, rudem, hospitem, peregrinum esse in alqa re; inscium esse alcis rei et rudem: mit etwas b. u. vertraut sein, habere alqd notum et tractatum: jmd, mit etwas bekanntmachen, docere alqm alqd: sich mit etwas bekanntmachen, discere alqd (es studierend, z. B. mit einem Prozesse, causam).

    deutsch-lateinisches > bekannt

  • 12 contestate

    contēstātē, Adv. m. Superl. (contestatus von contestor), bewährtermaßen, sicher, quod esset incredibile, nisi contestatissime probaretur, Augustin. de civ. dei 4, 10 extr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contestate

  • 13 contestato

    contēstātōv, contēstātus, s. contestor.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contestato

  • 14 contestor

    contestari, contestatus sum V DEP
    call to witness; appeal to the gods that (w/ut); join issue (w/litis)

    Latin-English dictionary > contestor

  • 15 contestato

    con-testor, ātus, 1, v. dep., to take or call to witness.
    I.
    Prop.
    A.
    In gen.:

    deos hominesque,

    Cic. Verr. 2, 4, 29, § 67; cf.

    deos,

    Caes. B. G. 4, 25:

    caelum noctemque,

    Cic. Fl. 40, 102.—Far more freq.,
    (β).
    In pass. signif.: contestari, to be called to witness, P. Aufidius ap. Prisc. p. 793 P.—
    B.
    Esp., jurid. t. t.:

    litem,

    to introduce a lawsuit by calling witnesses, to bring an action, to set on foot, Cic. Att. 16, 15, 2; id. Rosc. Com. 18, 53; Gell. 5, 10, 8; Cod. Just. 3, 9 al.; cf. Paul. ex Fest. p. 57, 18 Müll.—
    (β).
    In pass. signif.: lis contestatur, Lex Gall. Cisalp. 1, 48; Dig. 9, 4, 26, § 5 al.; so,

    lite contestata,

    Cic. Rosc. Com. 11, 32; 12, 35:

    cum lis contestata cum Flavio damni injuriā esset,

    id. ib. 18, 54; Dig. 24, 3, 22 et saep.; cf. Prisc. p. 793 P.—
    (γ).
    contestātō, adverbially, by aid of witnesses, Dig. 15, 4, 1; 25, 3, 1 al.—
    II.
    Trop., part. perf.: contestatus, in pass. signif., proved by witness, tried:

    ab hac perenni contestataque virtute majorum,

    proved, Cic. Fl. 11, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > contestato

  • 16 contestor

    con-testor, ātus, 1, v. dep., to take or call to witness.
    I.
    Prop.
    A.
    In gen.:

    deos hominesque,

    Cic. Verr. 2, 4, 29, § 67; cf.

    deos,

    Caes. B. G. 4, 25:

    caelum noctemque,

    Cic. Fl. 40, 102.—Far more freq.,
    (β).
    In pass. signif.: contestari, to be called to witness, P. Aufidius ap. Prisc. p. 793 P.—
    B.
    Esp., jurid. t. t.:

    litem,

    to introduce a lawsuit by calling witnesses, to bring an action, to set on foot, Cic. Att. 16, 15, 2; id. Rosc. Com. 18, 53; Gell. 5, 10, 8; Cod. Just. 3, 9 al.; cf. Paul. ex Fest. p. 57, 18 Müll.—
    (β).
    In pass. signif.: lis contestatur, Lex Gall. Cisalp. 1, 48; Dig. 9, 4, 26, § 5 al.; so,

    lite contestata,

    Cic. Rosc. Com. 11, 32; 12, 35:

    cum lis contestata cum Flavio damni injuriā esset,

    id. ib. 18, 54; Dig. 24, 3, 22 et saep.; cf. Prisc. p. 793 P.—
    (γ).
    contestātō, adverbially, by aid of witnesses, Dig. 15, 4, 1; 25, 3, 1 al.—
    II.
    Trop., part. perf.: contestatus, in pass. signif., proved by witness, tried:

    ab hac perenni contestataque virtute majorum,

    proved, Cic. Fl. 11, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > contestor

  • 17 ATTESTED

    [A]
    TESTATUS (-A -UM)
    TESTIFICATUS (-A -UM)
    CONTESTATUS (-A -UM)

    English-Latin dictionary > ATTESTED

  • 18 PROVED

    [A]
    CONFIRMATUS (-A -UM)
    EVICTUS (-A -UM)
    EXPERTUS (-A -UM)
    SPECTATUS (-A -UM)
    CONTESTATUS (-A -UM)

    English-Latin dictionary > PROVED

См. также в других словарях:

  • Giselbert von Maasgau — Giselbert († nach 14. Juni 877, vielleicht auch nach 6. September 885) ist 841 als Graf im Maasgau und 866 als Graf im Lommegau bezeugt [1]. Seine Herkunft ist unbekannt. In der Forschung wird als sein Vater ein weiterer Giselbert, Nachkomme… …   Deutsch Wikipedia

  • Gottfried Ludwig Mencke der Ältere — (* 28. Juli 1683 in Leipzig; † 6. August 1744 in Wittenberg) war ein deutscher Rechtswissenschaftler. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werkauswahl 2.1 Dissertationen …   Deutsch Wikipedia

  • Gottried Ludwig Mencke der Ältere — Gottfried Ludwig Mencke der Ältere (* 28. Juli 1683 in Leipzig; † 6. August 1744 in Wittenberg) war ein deutscher Rechtswissenschaftler. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werkauswahl 2.1 Dissertationen 2.2 …   Deutsch Wikipedia

  • Lothar I. (Frankenreich) — Lothar I. in einem Evangeliar Lothars I., Tours, zwischen 849 und 851, heute Bibliothèque nationale de France, Paris …   Deutsch Wikipedia

  • ARAUSIO — Urbs, Episcopatus et Principatus Galliae, in Provincia a Rhodano milliari, et Avenione 3. circiter milliaribus distat. Varia a Veteribus nomina sortita est, Arausio Cavarum, vel secundanorum, Arausica Civitas, et Arausionensis urbs, quô nomine a… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»