Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

contemplātĭo

  • 1 contemplatio

    contemplātĭo, ōnis, f. [contemplor] [st1]1 [-] action de viser attentivement.    - sagittis praecipuā contemplatione uti, Plin. 6, 30, 35, § 194: avoir un bon coup d'oeil pour lancer des flèches. [st1]2 [-] action de regarder attentivement, contemplation.    - contemplatio caeli, Cic. Div. 1, 93: la contemplation du ciel. [st1]3 [-] contemplation intellectuelle, examen approfondi.    - Cic. Ac. 2, 127 ; Nat. 1, 50. [st1]4 [-] considération, égard.    - contemplatione alicujus ou alicujus rei: en considération de qqn, de qqch. --- Ulp. Dig. 3, 5, 3, 20 ; Apul. M. 8, 30.    - contemplatione mortis (= mortis causā), Paul. Sent. 2, 23, 6: en cas de mort.
    * * *
    contemplātĭo, ōnis, f. [contemplor] [st1]1 [-] action de viser attentivement.    - sagittis praecipuā contemplatione uti, Plin. 6, 30, 35, § 194: avoir un bon coup d'oeil pour lancer des flèches. [st1]2 [-] action de regarder attentivement, contemplation.    - contemplatio caeli, Cic. Div. 1, 93: la contemplation du ciel. [st1]3 [-] contemplation intellectuelle, examen approfondi.    - Cic. Ac. 2, 127 ; Nat. 1, 50. [st1]4 [-] considération, égard.    - contemplatione alicujus ou alicujus rei: en considération de qqn, de qqch. --- Ulp. Dig. 3, 5, 3, 20 ; Apul. M. 8, 30.    - contemplatione mortis (= mortis causā), Paul. Sent. 2, 23, 6: en cas de mort.
    * * *
        Contemplatio, Aliud verbale: vt Contemplatio rerum occultiorum. Cic. Contemplation, Consyderation.
    \
        Dare pecuniam, alicuius contemplatione. Iulianus. En faveur de luy, Pour l'amour de luy, En ayant esgard à luy.
    \
        Arborum contemplatione fundum comparare. Papinian. A cause des arbres.
    \
        Contemplatio, Cogitation, Pensement attentif. Plin. iunior, Totus animus in hac vna contemplatione defixus est.

    Dictionarium latinogallicum > contemplatio

  • 2 contemplatio

    contemplatio contemplatio, onis f цель, намерение

    Латинско-русский словарь > contemplatio

  • 3 contemplatio

    contemplātio, ōnis, f. (contemplor), das Hinrichten des Blickes nach etw., I) im engern Sinne, das Richten des Blickes nach einem Ziele, das Zielen, Plin. 6, 194. – II) im weitern Sinne, die Anschauung, die Betrachtung, a) eig. u. meton.: α) eig.: c. caeli, Cic.: c. curiosior (amiculi), Val. Max. – β) meton., das Bild, ita eius contemplatio quantum subtracta est oculis, tantum etc., Min. Fel. 1, 2. – b) übtr.: α) die geistige Betrachtung, consideratio contemplatioque naturae, Cic.: c. rerum naturae, Sen.: virtutum alcis, Tac.: summa vis infinitatis magnā ac diligenti contemplatione dignissima est, Cic.: totus animus in hac una contemplatione defixus est, Plin. ep. – Plur., contemplationes rerum caelestium, Cic. de fin. 5, 51: naturae, Gell. 20, 5, 3. – β) der Anbetracht, die Berücksichtigung eines Ggstds., die Rücksicht auf etw. (s. Deder. Introd. ad Dict. p. XLIX), liberorum, Iustin.: contemplatione (in A.) mitissimae nostrae clementiae, Lact., meritorum, Inscr.: dotis contemplatione, ICt.: contemplationem alcis rei habere, ICt.

    lateinisch-deutsches > contemplatio

  • 4 contemplatio

    contemplātio, ōnis, f. (contemplor), das Hinrichten des Blickes nach etw., I) im engern Sinne, das Richten des Blickes nach einem Ziele, das Zielen, Plin. 6, 194. – II) im weitern Sinne, die Anschauung, die Betrachtung, a) eig. u. meton.: α) eig.: c. caeli, Cic.: c. curiosior (amiculi), Val. Max. – β) meton., das Bild, ita eius contemplatio quantum subtracta est oculis, tantum etc., Min. Fel. 1, 2. – b) übtr.: α) die geistige Betrachtung, consideratio contemplatioque naturae, Cic.: c. rerum naturae, Sen.: virtutum alcis, Tac.: summa vis infinitatis magnā ac diligenti contemplatione dignissima est, Cic.: totus animus in hac una contemplatione defixus est, Plin. ep. – Plur., contemplationes rerum caelestium, Cic. de fin. 5, 51: naturae, Gell. 20, 5, 3. – β) der Anbetracht, die Berücksichtigung eines Ggstds., die Rücksicht auf etw. (s. Deder. Introd. ad Dict. p. XLIX), liberorum, Iustin.: contemplatione (in A.) mitissimae nostrae clementiae, Lact., meritorum, Inscr.: dotis contemplatione, ICt.: contemplationem alcis rei habere, ICt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contemplatio

  • 5 contemplatio

    contemplātio, ōnis f. [ contemplor ]
    2) рассматривание, созерцание (naturae C, AG)
    3) размышление (virtutum T; rerum caelestium C)
    4) соображение, учитывание (liberorum Just; dotis Dig)

    Латинско-русский словарь > contemplatio

  • 6 contemplātiō

        contemplātiō ōnis, f    [contemplor], a viewing, surveying, contemplation: caeli.—Fig., a reflection, contemplation, survey, review: naturae: virtutum, Ta.: vis contemplatione dignissima.
    * * *
    view, survey; taking aim; contemplation, consideration, study; meditation; taking into consideration (ABL w/GEN); in consideration of, for the sake of

    Latin-English dictionary > contemplātiō

  • 7 contemplatio

    contemplātĭo, ōnis, f. [id.], an attentive considering, a viewing, surveying, contemplation (in good prose).
    I.
    Physical.
    A.
    In gen.:

    caeli,

    Cic. Div. 1, 42, 93:

    injecit contemplationem super umeros,

    cast a look over, Petr. 12, 4.—
    B.
    In partic., an aiming with a weapon, a taking aim:

    sagittis praecipuā contemplatione utantur,

    Plin. 6, 30, 35, § 194; cf. contemplabilis.—
    II.
    Mental.
    A.
    In gen., a contemplation, survey:

    est animorum ingeniorumque naturale quoddam quasi pabulum consideratio contemplatioque naturae,

    Cic. Ac. 2, 41, 127:

    rerum naturae,

    Cels. 1 praef.:

    ipsius naturae,

    Quint. 3, 6, 86; in plur.:

    naturae,

    Gell. 20, 5, 3:

    recti pravique,

    Quint. 2, 4, 20:

    veri,

    id. 6, 2, 5:

    iniqui,

    id. 12, 1, 35:

    rerum, scripti,

    id. 3, 6, 89:

    sui,

    id. 2, 18, 4:

    virtutum,

    Tac. Agr. 46:

    publicae felicitatis,

    Curt. 10, 9, 7:

    summa vis infinitatis et magnā ac diligenti contemplatione dignissima est,

    Cic. N. D. 1, 19, 50; so absol., id. ib. 1, 12, 18; Plin. Ep. 2, 1, 12.—Hence,
    B.
    In partic., a consideration, regard (mostly late Lat.;

    freq. in the jurists): liberorum,

    Just. 7, 5, 7:

    justitiae ejus,

    id. 8, 3, 14:

    personarum,

    Dig. 2, 15, 8; 3, 5, 5; 18, 1, 58; Inscr. Orell. 3161 et saep.:

    contemplatione mortis donatio facta, = mortis causā,

    Paul. Sent. 2, 23, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > contemplatio

  • 8 CONTEMPLATIO

    contemplation - созерцание; в строгом смысле акт интеллектуальной медитации, заключающийся в созерцании божественных вешей; созерцание - это действие мудрых людей; в другом смысле, это акт, которым каждый постигает во внешних событиях смысл, заложенный в них Богом; все это может происходить двумя путями: когда человек слышит Бога, говорящего в Библии (и это происходит во время чтения), или когда он говорит с Богом (это происходит во время молитвы). В созерцании мы постигаем Бога, как он есть в самом себе, в размышлении - как он отражается в своих творениях как в зеркале (speculatio, speculum). Сравн. SPECULATIO.

    Латинские философские термины > CONTEMPLATIO

  • 9 contemplatio

    survey, contemplation.

    Latin-English dictionary of medieval > contemplatio

  • 10 CONTEMPLATIO (CONTEMPLATION)

    созерцание; акт интеллектуальной медитации, заключающийся в созерцании божественных вещей; акт, благодаря которому во внешних событиях можно постичь смысл, заложенный в них Богом. В созерцании происходит непосредственное постижение Бога, в размышлении Бог постигается через творения, отражаясь в них, как в зеркале (speculatio, speculum). Ср. SCIENTIA, SPECULATIO.

    Латинский словарь средневековых философских терминов > CONTEMPLATIO (CONTEMPLATION)

  • 11 SPECULATIO

    speculation - спекуляция, умозрение, мышление; по Аристотелю (Met. XII, c. 7, 1072b 21-24): "А ум через сопричастность предмету мысли мыслит сам себя: он становится предметом мысли, соприкасаясь с ним и мысля его, так что ум и предмет его - одно и то же. Ибо то, что способно принимать в себя предмет мысли и сущность, есть ум; а деятелен он, когда обладает предметом мысли; так что божественное в нем - это, надо полагать, скорее само обладание, нежели способность к нему, и умозрение - самое приятное и самое лучшее. Если же богу всегда так хорошо, как нам иногда, то это достойно удивления. И именно так пребывает он. И жизнь поистине присуща ему, ибо деятельность ума - это жизнь, а бог есть деятельность; и деятельность его, какова она сама по себе, есть самая лучшая и вечная жизнь". Сравн. CONTEMPLATIO.

    Латинские философские термины > SPECULATIO

  • 12 contemplatus

    contemplātus, (ūs) m. [ contemplor ] O, Macr = contemplatio

    Латинско-русский словарь > contemplatus

  • 13 res

    rēs, reī (редко Lcr rēi, у него же иногда rei односложно) f.
    1) вещь, предмет
    res bonae Nep — лакомства, но тж. Pl, C etc. ценные вещи, ценности
    2)
    а) pl. мир, вселенная, природа (rerum contemplatio CC, Q)
    rerum natura Lcr, C — сущность мира, природа (вселенной)
    б) при superl. rerum во всём свете, изо всех на свете (animal maximum rerum PM)
    de eā re C etc. — об этом, по данному вопросу
    (in) omnibus rebus Cs etc.во всём
    res efficientes (=causae) Cдействующие причины
    res effectae C — действия (причин), следствия
    4) состояние, положение, дела, обстоятельства (si res poscat, cogat или exĭgat Cs, H, Just)
    pro (или e) re natā C, Ter или pro re C, Cs, L etc. (тж. pro tempore et pro re Cs и ex re et ex tempore C) — в зависимости от обстоятельств
    summa rerum Nep — вся совокупность обстоятельств, общее положение, но тж. Cs общая сумма, итог
    res secundae( florentes, prospĕrae) Pl, C, H, L, Nep etc. — процветание, преуспеяние
    res adversae (afflictae, misĕrae) Pl, C, Cs, Sl — бедственное положение, несчастье
    5) факт, действительное положение, действительность (non re, sed opinione C)
    rem loqui Ter — говорить дело, т. е. правильно
    6) сущность, суть (ad rem pertinēre C; de re magis, quam de verbis, laborare C)
    quid ad rem? C etc.что тут существенного? (т. е. не всё ли равно?)
    8) причина, основание
    quā (hac, eā) re или ob eam (hanc) rem Pl, C etc. — по этой причине, поэтому
    9) деловые отношения, дело (rem gerere C, H etc.; rem cum aliquo transigere C)
    r. militaris( bellica) C — военное дело, но тж. H воинский подвиг
    res divīnae C etc. — религия, религиозные обряды
    10) судебное дело, процесс ( rem judicare C)
    11) (тж. pl.) государство (r. Romana L, H; r. publica или respublica C etc.; rem restituere Enn ap. C; res Graecae Nep) или политическая деятельность ( in mediā re publica versari C)
    12) выгода, польза, интересы
    aliquid in rem suam convertere C — использовать что-л. в своих интересах
    profecto rem habes nullam, haec negotia multarum nundinarum fore C — ты, конечно, не заинтересован в том, чтобы это дело затянулось надолго
    13) имущество, состояние, достояние, добро (homo sine re C; r. amicos invĕnit Pl)
    r. familiaris Sl, Q, Nep etc. или res privatae Cчастная собственность
    14) власть, господство
    summa rerum L, Nep, res maximae Nep и summae res Nepверховная власть (ср. 16.)
    15) действие, деяние, дело
    res gestae Cs etc. — дела, подвиги
    16) война (cum aliquo L etc.); сражение, битва ( gladio commĭnus rem gerere Cs)
    17) случай, событие, явление, факт (r. inopinata C); pl. история (res populi Romani perscribere L, тж. res Romanas scribere C)

    Латинско-русский словарь > res

  • 14 caelum [2]

    2. caelum (coelum), ī, n. (zu Wurzel [s] quait, hell, klar, altind. kētú ḥ, Helle, ahd. haitar = nhd. heiter), I) die Himmelswölbung, der Himmel, a) als oberer Weltraum, im Ggstz. zur Erde (die Wasser u. Land umfaßt), Sitz der Gestirne, luftige Höhe u. dgl., o caelum, o terra, o maria Neptuni, Pacuv. fr.: summus ille caeli stellifer cursus, Cic.: caelum totum astris distinctum et ornatum, Cic.: totius caeli descriptio, Cic.: contemplatio caeli, Cic.: spectator caeli siderumque, Liv.: caelum suspicere, Cic.: caelum spectare, Ov.: quaerere unum caelum sit an innumerabilia, Cic.: caelum pingere, Varr. fr. – occasio quasi decidit de caelo, fiel gleichs. vom H. (= kam unverhofft), Plaut.: non de caelo demissos, sed qui patrem ciere possent, nicht wie vom Himmel gefallen (= ganz fremd), Liv. – Sprichw., caelum ac terras miscere, alles von oberst zu unterst kehren, alles umstürzen, Liv. 4, 3, 6 (so auch maria omnia caelo miscere, Verg. Aen. 5, 790): u. caelum findere aratro, etwas Unmögliches tun, Ov. trist, 1, 8, 3: quid si nunc caelum ruat? (v. von eitler Furcht u. Erwartung Ergriffenen) Ter. heaut. 719: toto caelo errare, sich gröblich irren, Macr. sat. 3, 12, 10. – dah. α) als Höhe, wie unser Himmel, mons e mediis arenis attollitur in caelum, himmelan, Plin.: tollere manus ad caelum, Hor. u. Sen. rhet.: od. manus utrasque ad caelum, Sen. rhet.: it caelo (himmelan) clamor, Verg.: sonitum dare caelo, Verg. – u. bes. als bedeutende Höhe, iuncta caelo montium iuga, Liv.: nives caelo prope immixtae, fast himmelhoher, Liv.: educere molem caelo, himmelan, Verg.: caelum contingere (von Örtl.), Liv.: aequare alqd caelo, Verg.: aequare caelum, sich zum H. türmen (v. Meere), Ov.: u. minari in caelum, Verg.: exiit ad caelum arbos, Verg. – β) (poet.) als Oberwelt (Ggstz. Erebus, manes, Tartarus), Hecate caelo Ereboque potens, Verg.: falsa ad caelum mittunt insomnia Manes, Verg.: caelum in Tartara (Unterwelt) solvere, Verg. – γ) im Bilde, als Höchstes, was jmd. erreichen kann, Gipfel der Freude, des Glücks, Ruhms u. dgl., digito caelum attigisse putare, fast im H. zu sein glauben (= heilfroh sein), Cic.: caelum accipere, Ov.: u. (v. ungewöhnlichen Lob) alqm, alqd ferre ad od. in caelum, alqm tollere ad caelum, Cic.: alqd extollere caelo tenus, Iustin.: esse in caelo, bis in den H. erhoben werden, Cic.: alqm detrahere de caelo, seines hohen Ruhms berauben, Cic.: exaequat nos victoria caelo, Lucr. – b) als Luft-, Wolkenhimmel, α) als Sitz u. Ausgangspunkt der Lufterscheinungen, des Regens, Blitzes, caelum nocte atque nubibus obscuratum, Sall.: omne caelum hoc, in quo nubes imbres ventique coguntur, quod et umidum et caliginosum est propter exhalationem terrae, Cic.: propter aëris crassitudinem de caelo multa apud eos fiebant, et ob eandem causam multa inusitata partim e caelo, alia ex terra oriebantur, Cic.: a terris quantum caeli patet altus hiatus, Lucr.: subisse in caelum (v. Regenwasser), Plin.: demittere caelo imbres od. ex omni caelo nimbos, Ov.: cadere caelo od. de caelo (v. Meteorsteinen), Liv., u. cadere de caelo (v. Regen), ICt.: delabi de caelo (v. einem Bildnis, einer Fackel), Cic. u. Frontin.: de caelo servare, Himmelszeichen beobachten, Cic.: caelum discedit, Cic.: caelum finditur velut magno hiatu, Liv.: Arpis parmas in caelo visas, Liv.: cadunt caelo fulgura, Verg.: fulmina iaciuntur de caelo, Liv.: tangi de caelo, vom Blitz getroffen werden, Cato, Liv. u.a.: u. so percuti de caelo, Cic., u. ici e caelo, Cic.: ici de caelo, Iul. Obsequ.: et prius coruscare caelum creditur et mox tonare, Apul. – β) als untere Luftschicht, Dunstkreis, Atmosphäre, atmosphärische Luft, caelum liberum, apertum et liberum, die freie Luft, Cic. u.a. (bes. oft caelo libero frui, s. Bünem. Lact. 1, 21, 40): sub caelo, unter freiem H., in freier Luft, Ps. Quint. decl. 314: ferri per caelum, Verg.: per caelum eunte nuntio, Plin. – bes. Region der Witterung, densitas caeli, Vitr.: caeli compressio, Vitr.: potestne tibi haec lux aut huius caeli spiritus esse iucundus, Cic.: alium domi esse caeli haustum, Curt. – dah. Luft = Witterung, Wetter, Klima, caeli temperies, Plin. u.a. (s. Mützell Curt. p. 269): intemperies caeli, rauhe L. od. W., Liv.: gravitas huius caeli, hiesige ungesunde L., Cic.: serenitas caeli, Sen.: status caeli, Witterungsverhältnisse, Curt.: c. vernum, Sen.: c. tenue purumque et propterea salubre, Ggstz. caelum pingue et concretum, Cic.: c. liquidum, Ov.: c. spissum, Ov. u. Sen.: c. palustre, Sumpfluft, Liv.: c. bonum, Cato: c. pestilens. Sen.: c. temperatum, Cels.: c. crassum, Cic.: c. mitissimum, Liv.: c. umidum, siccum, Cels.: c. frigidum, calidum, Cels.: c. grave, Sen. u. Suet. – γ) als Träger der Tageszeit, albente caelo, Sisenn. 4. fr. 103 (b. Quint. 8, 3, 35). Caes. b. c. 1, 68, 1, od. caelo albente, Auct. b. Afr. 11, 1 u. 80, 3: albescente caelo, Paul. dig. 28, 2, 25. § 1: vesperascente caelo, Nep. Pelop. 2, 5. – c) der freie Himmel als Gesichtskreis, Horizont, libertas caeli, Quint.: cuicunque particulae caeli officeretur, Cic.: nox umida caelum abstulit, Verg. – dah. die Himmelsgegend, der Himmelsstrich, in eam caeli partem spectat, Plin.: hoc caelum, sub quo natus educatusque essem, Liv.: caelum, non animum mutant, qui trans mare currunt, Hor. – d) der Himmel als Sitz der unsterblichen Götter, me assere caelo, erkläre mich himmlischen Ursprungs, Ov.: de caelo delabi (v. Romulus), Liv.: de caelo delapsus, wie ein Bote des Himmels, ein Gottgesandter, Cic.: u. so de caelo demissus, Lucr., caelo missus, Tibull., quasi de caelo missus, Iustin.: caelum conscendere, in den H. steigen, Val. Max.: alqm in caelo ponere, Iustin.: in caelum ire od. abire, gen H. fahren, Suet., Petr. u. Tibull.: so auch in caelum plurimo igne attolli, Tac.: non ad mortem trudi, verum in caelum videri escendere, Cic. – dah. α) = die Götter selbst, sunt commercia caeli, mit dem H. haben wir (Dichter) Umgang, Ov. am. 3, 549. – β) = göttliche Verehrung, quid me caelum sperare iubebas, Verg. georg. 4, 325. – γ) = Unsterblichkeit, virum caelo Musa beat, Hor.: dicare caelo, Plin.: decretum patri suo caelum, sein V. wurde für unsterblich erklärt, unter die Götter versetzt, Tac. – e) personif., Caelum, ī, n. = Caelus (s. caelus no. II), Hyg. fab. praef. in. p. 2 M. – II) übtr. = die Wölbung, Decke, imum c. camerae, der innere Himmel (die innere Seite) des Gewölbes, Vitr. 7, 3, 3: capitis, Plin. 11, 134. – / Apokop. Form. cael, Enn. ann. 561 (b. Auson. Technop. (XXVII) 13, 17. p. 139 Schenkl. – / Die Schreibung caelum, nicht coelum, jetzt in den meisten Ausgaben, vgl. Wagner Orthograph. Verg. p. 413.

    lateinisch-deutsches > caelum [2]

  • 15 epopticus

    epopticus, a, um, (εποπτικός), die Beschauung betreffend, beschauend, contemplatio, Chalcid. Tim. 127: disputatio, ibid. 272.

    lateinisch-deutsches > epopticus

  • 16 praecontemplatio

    prae-contemplātio, ōnis, f., die Betrachtung im voraus, Cassiod. hist. eccl. 1, 14.

    lateinisch-deutsches > praecontemplatio

  • 17 caelum

    1. caelum, ī, n. (caedo), der Meißel, Grabstichel des Ziseleurs, Varr. sat. Men. 7. Cic. Acad. 2, 85. Quint. 2, 21, 24: figuli, Mart. 4, 46, 14: Praxitelis, Stat. silv. 4, 6, 25: Plur., ferrea caela, Auson. epigr. 55, 6. p. 211 Schenkl.
    ————————
    2. caelum (coelum), ī, n. (zu Wurzel [s] quait, hell, klar, altind. kētъ ḥ, Helle, ahd. haitar = nhd. heiter), I) die Himmelswölbung, der Himmel, a) als oberer Weltraum, im Ggstz. zur Erde (die Wasser u. Land umfaßt), Sitz der Gestirne, luftige Höhe u. dgl., o caelum, o terra, o maria Neptuni, Pacuv. fr.: summus ille caeli stellifer cursus, Cic.: caelum totum astris distinctum et ornatum, Cic.: totius caeli descriptio, Cic.: contemplatio caeli, Cic.: spectator caeli siderumque, Liv.: caelum suspicere, Cic.: caelum spectare, Ov.: quaerere unum caelum sit an innumerabilia, Cic.: caelum pingere, Varr. fr. – occasio quasi decidit de caelo, fiel gleichs. vom H. (= kam unverhofft), Plaut.: non de caelo demissos, sed qui patrem ciere possent, nicht wie vom Himmel gefallen (= ganz fremd), Liv. – Sprichw., caelum ac terras miscere, alles von oberst zu unterst kehren, alles umstürzen, Liv. 4, 3, 6 (so auch maria omnia caelo miscere, Verg. Aen. 5, 790): u. caelum findere aratro, etwas Unmögliches tun, Ov. trist, 1, 8, 3: quid si nunc caelum ruat? (v. von eitler Furcht u. Erwartung Ergriffenen) Ter. heaut. 719: toto caelo errare, sich gröblich irren, Macr. sat. 3, 12, 10. – dah. α) als Höhe, wie unser Himmel, mons e mediis arenis attollitur in caelum, himmelan, Plin.: tollere manus ad caelum, Hor. u. Sen. rhet.: od. manus utrasque ad caelum, Sen. rhet.: it caelo (him-
    ————
    melan) clamor, Verg.: sonitum dare caelo, Verg. – u. bes. als bedeutende Höhe, iuncta caelo montium iuga, Liv.: nives caelo prope immixtae, fast himmelhoher, Liv.: educere molem caelo, himmelan, Verg.: caelum contingere (von Örtl.), Liv.: aequare alqd caelo, Verg.: aequare caelum, sich zum H. türmen (v. Meere), Ov.: u. minari in caelum, Verg.: exiit ad caelum arbos, Verg. – β) (poet.) als Oberwelt (Ggstz. Erebus, manes, Tartarus), Hecate caelo Ereboque potens, Verg.: falsa ad caelum mittunt insomnia Manes, Verg.: caelum in Tartara (Unterwelt) solvere, Verg. – γ) im Bilde, als Höchstes, was jmd. erreichen kann, Gipfel der Freude, des Glücks, Ruhms u. dgl., digito caelum attigisse putare, fast im H. zu sein glauben (= heilfroh sein), Cic.: caelum accipere, Ov.: u. (v. ungewöhnlichen Lob) alqm, alqd ferre ad od. in caelum, alqm tollere ad caelum, Cic.: alqd extollere caelo tenus, Iustin.: esse in caelo, bis in den H. erhoben werden, Cic.: alqm detrahere de caelo, seines hohen Ruhms berauben, Cic.: exaequat nos victoria caelo, Lucr. – b) als Luft-, Wolkenhimmel, α) als Sitz u. Ausgangspunkt der Lufterscheinungen, des Regens, Blitzes, caelum nocte atque nubibus obscuratum, Sall.: omne caelum hoc, in quo nubes imbres ventique coguntur, quod et umidum et caliginosum est propter exhalationem terrae, Cic.: propter aëris crassitudinem de caelo multa apud eos fiebant, et ob eandem causam
    ————
    multa inusitata partim e caelo, alia ex terra oriebantur, Cic.: a terris quantum caeli patet altus hiatus, Lucr.: subisse in caelum (v. Regenwasser), Plin.: demittere caelo imbres od. ex omni caelo nimbos, Ov.: cadere caelo od. de caelo (v. Meteorsteinen), Liv., u. cadere de caelo (v. Regen), ICt.: delabi de caelo (v. einem Bildnis, einer Fackel), Cic. u. Frontin.: de caelo servare, Himmelszeichen beobachten, Cic.: caelum discedit, Cic.: caelum finditur velut magno hiatu, Liv.: Arpis parmas in caelo visas, Liv.: cadunt caelo fulgura, Verg.: fulmina iaciuntur de caelo, Liv.: tangi de caelo, vom Blitz getroffen werden, Cato, Liv. u.a.: u. so percuti de caelo, Cic., u. ici e caelo, Cic.: ici de caelo, Iul. Obsequ.: et prius coruscare caelum creditur et mox tonare, Apul. – β) als untere Luftschicht, Dunstkreis, Atmosphäre, atmosphärische Luft, caelum liberum, apertum et liberum, die freie Luft, Cic. u.a. (bes. oft caelo libero frui, s. Bünem. Lact. 1, 21, 40): sub caelo, unter freiem H., in freier Luft, Ps. Quint. decl. 314: ferri per caelum, Verg.: per caelum eunte nuntio, Plin. – bes. Region der Witterung, densitas caeli, Vitr.: caeli compressio, Vitr.: potestne tibi haec lux aut huius caeli spiritus esse iucundus, Cic.: alium domi esse caeli haustum, Curt. – dah. Luft = Witterung, Wetter, Klima, caeli temperies, Plin. u.a. (s. Mützell Curt. p. 269): intemperies caeli, rauhe L. od. W., Liv.: gravitas huius caeli, hiesige ungesunde
    ————
    L., Cic.: serenitas caeli, Sen.: status caeli, Witterungsverhältnisse, Curt.: c. vernum, Sen.: c. tenue purumque et propterea salubre, Ggstz. caelum pingue et concretum, Cic.: c. liquidum, Ov.: c. spissum, Ov. u. Sen.: c. palustre, Sumpfluft, Liv.: c. bonum, Cato: c. pestilens. Sen.: c. temperatum, Cels.: c. crassum, Cic.: c. mitissimum, Liv.: c. umidum, siccum, Cels.: c. frigidum, calidum, Cels.: c. grave, Sen. u. Suet. – γ) als Träger der Tageszeit, albente caelo, Sisenn. 4. fr. 103 (b. Quint. 8, 3, 35). Caes. b. c. 1, 68, 1, od. caelo albente, Auct. b. Afr. 11, 1 u. 80, 3: albescente caelo, Paul. dig. 28, 2, 25. § 1: vesperascente caelo, Nep. Pelop. 2, 5. – c) der freie Himmel als Gesichtskreis, Horizont, libertas caeli, Quint.: cuicunque particulae caeli officeretur, Cic.: nox umida caelum abstulit, Verg. – dah. die Himmelsgegend, der Himmelsstrich, in eam caeli partem spectat, Plin.: hoc caelum, sub quo natus educatusque essem, Liv.: caelum, non animum mutant, qui trans mare currunt, Hor. – d) der Himmel als Sitz der unsterblichen Götter, me assere caelo, erkläre mich himmlischen Ursprungs, Ov.: de caelo delabi (v. Romulus), Liv.: de caelo delapsus, wie ein Bote des Himmels, ein Gottgesandter, Cic.: u. so de caelo demissus, Lucr., caelo missus, Tibull., quasi de caelo missus, Iustin.: caelum conscendere, in den H. steigen, Val. Max.: alqm in caelo ponere, Iustin.: in caelum ire od. abire, gen H.
    ————
    fahren, Suet., Petr. u. Tibull.: so auch in caelum plurimo igne attolli, Tac.: non ad mortem trudi, verum in caelum videri escendere, Cic. – dah. α) = die Götter selbst, sunt commercia caeli, mit dem H. haben wir (Dichter) Umgang, Ov. am. 3, 549. – β) = göttliche Verehrung, quid me caelum sperare iubebas, Verg. georg. 4, 325. – γ) = Unsterblichkeit, virum caelo Musa beat, Hor.: dicare caelo, Plin.: decretum patri suo caelum, sein V. wurde für unsterblich erklärt, unter die Götter versetzt, Tac. – e) personif., Caelum, ī, n. = Caelus (s. caelus no. II), Hyg. fab. praef. in. p. 2 M. – II) übtr. = die Wölbung, Decke, imum c. camerae, der innere Himmel (die innere Seite) des Gewölbes, Vitr. 7, 3, 3: capitis, Plin. 11, 134. – Apokop. Form. cael, Enn. ann. 561 (b. Auson. Technop. (XXVII) 13, 17. p. 139 Schenkl. – Die Schreibung caelum, nicht coelum, jetzt in den meisten Ausgaben, vgl. Wagner Orthograph. Verg. p. 413.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > caelum

  • 18 epopticus

    epopticus, a, um, (εποπτικός), die Beschauung betreffend, beschauend, contemplatio, Chalcid. Tim. 127: disputatio, ibid. 272.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > epopticus

  • 19 praecontemplatio

    prae-contemplātio, ōnis, f., die Betrachtung im voraus, Cassiod. hist. eccl. 1, 14.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praecontemplatio

  • 20 contemplari

    рассматривать (1. 3 § 2 D. 27, 2);

    contemplatio, уважение, соображение: contemplatione alicujus negotiam gerere (1. 6 § 6. 9. 12 D. 3, 5), servo relictum, vel donatum aliquid (1. 22 D. 7, 1), servum heredem scribere (1. 23 § 9 D. 21, 1); (1. 25 pr. D. 5, 2); (1. 95 § 3 D. 46, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > contemplari

См. также в других словарях:

  • CONTEMPLATIO — apud Solin. c. 37. Siderites a contemplatione ferri nihil dissonat; similitndo est, vel effigies: Siderites enim ferro similis est, ait Plin. l. 35. c. 10. Sic in praecedent. de pantheris, tradunt odore earum, et contemplatione armenta mire… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • contemplatio — index contemplation Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • CONTEMPLATION — CONTEMPLATI Pour la plupart des philosophes grecs, et essentiellement pour le courant de pensée qui relie le pythagorisme, Platon et le néoplatonisme, la contemplation (théôria , de Théa: déesse, et oraô : voir) désigne une attitude de… …   Encyclopédie Universelle

  • Kontemplation — Nachsinnen; Nachdenken; geistiges Eintauchen; Versenkung * * * Kon|tem|pla|ti|on auch: Kon|temp|la|ti|on 〈f. 20; unz.〉 1. Betrachtung, (reine) Anschauung 2. Beschaulichkeit 3. 〈Mystik〉 Versenkung, Versunkenheit in das Wort u. Werk Gottes [<lat …   Universal-Lexikon

  • contemplaţie — CONTEMPLÁŢIE, contemplaţii, s.f. Atitudine, stare a celui care contemplă, faptul de a contempla; meditaţie. – Din fr. contemplation, lat. contemplatio. Trimis de bogdang, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  CONTEMPLÁŢIE s. v. visare. Trimis de siveco, 13 …   Dicționar Român

  • ГРИГОРИЙ I ВЕЛИКИЙ — [Двоеслов; лат. Gregorius Magnus] (ок. 540, Рим 12.03.604, там же), свт. (пам. 12 марта; в совр. католич. Церкви 3 сент. день интронизации), папа Римский (3 сент. 590 12 марта 604), отец и учитель Церкви. Жизнь Источниками жизнеописания Г. В.… …   Православная энциклопедия

  • Contemplation — For other uses, see Contemplation (disambiguation). Statue The Spirit of Contemplation by Albert Toft. The word contemplation comes from the Latin word contemplatio. Its root is also that of the Latin word templum, a piece of ground consecrated… …   Wikipedia

  • Lectio Divina — is Latin for divine reading , spiritual reading, or holy reading, and represents a traditional Christian practice of prayer and scriptural reading intended to engender communion with the Triune God and to increase in the knowledge of God s Word.… …   Wikipedia

  • Rudolph Goclenius the Younger — Rudolf Goclenius the Younger (22 August 1572 in Wittenberg 3 March 1621 in Marburg) was a German physician and professor of physics, medicine and mathematics at the Philipps University of Marburg. He was the oldest son of Rudolph Goclenius, who… …   Wikipedia

  • Aesthetik — Dieser Artikel wurde in der Qualitätssicherung Philosophie eingetragen. Dabei werden Artikel gelöscht, die nach Fristablauf sich als nicht relevant herausstellen oder kein akzeptables Niveau erreicht haben. Bitte hilf mit, die inhaltlichen Mängel …   Deutsch Wikipedia

  • Aesthetisch — Dieser Artikel wurde in der Qualitätssicherung Philosophie eingetragen. Dabei werden Artikel gelöscht, die nach Fristablauf sich als nicht relevant herausstellen oder kein akzeptables Niveau erreicht haben. Bitte hilf mit, die inhaltlichen Mängel …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»