-
1 constreñir
constreñir verbo transitivo
1 (obligar) to force [a, to]
2 (limitar) to limit, restrict: me encuentro constreñido por las nuevas normas, I feel limited by the new rules
3 Med to put pressure on, squeeze: el tumor constriñe una arteria principal, the tumor is constricting a main artery -
2 constreñir
v.to constrain, to constrict, to inhibit, to cramp.* * *1 (forzar) to constrain, compel, force2 (limitar) to limit, restrict* * *VT1) (=limitar) to restrict2) (=obligar)constreñir a algn a hacer algo — to compel o force o frm constrain sb to do sth
3) (Med) to constrict* * *1.verbo transitivo1) (frml) ( forzar) to constrain (frml), compel2) ( limitar) to restrict, limit3) (Med) to constrict2.constreñirse v pron to restrict oneself* * *= constrain, hem + Nombre + in.Ex. Model II sees the process in terms of the system forcing or constraining the user to deviate from the 'real' problem.Ex. The world of work is no longer constrained by the four physical dimensions of space and time that have hemmed us in for most of recorded history.* * *1.verbo transitivo1) (frml) ( forzar) to constrain (frml), compel2) ( limitar) to restrict, limit3) (Med) to constrict2.constreñirse v pron to restrict oneself* * *= constrain, hem + Nombre + in.Ex: Model II sees the process in terms of the system forcing or constraining the user to deviate from the 'real' problem.
Ex: The world of work is no longer constrained by the four physical dimensions of space and time that have hemmed us in for most of recorded history.* * *constreñir [ I15 ]vtme vi constreñido a aceptar I felt constrained o obliged o compelled to acceptactuó constreñido por las circunstancias circumstances forced o compelled o obliged him to act as he didB (limitar) to restrictvivo constreñido a un mísero presupuesto I live on a very limited budgetun ámbito de actuación muy constreñido a very restricted sphere of actioncomo el espacio nos constriñe as we don't have much space, as we're limited by spaceC ( Med) to constrictto restrict oneselfhe tenido que constreñirme en los gastos I've had to cut back on my spendingconstreñirse A algo to restrict oneself TO sth* * *
constreñir verbo transitivo
1 (obligar) to force [a, to]
2 (limitar) to limit, restrict: me encuentro constreñido por las nuevas normas, I feel limited by the new rules
3 Med to put pressure on, squeeze: el tumor constriñe una arteria principal, the tumor is constricting a main artery
* * *constreñir vtse ven constreñidos a vivir en condiciones miserables they are forced o obliged to live in wretched conditions2. [oprimir, limitar] to restrict;la nueva ley constriñe la libertad de asociación the new law restricts freedom of association3. Med to restrict* * *v/t1 constrain, oblige2 ( limitar) restrict* * *constreñir {67} vt1) forzar, obligar: to constrain, to oblige2) limitar: to restrict, to limit -
3 constreñir
kɔstre'ɲirv( obligar a) zwingen, nötigenverbo transitivo1. [obligar]constreñir a alguien a hacer algo jn dazu zwingen, etw zu tun2. [oprimir, limitar] unterdrückenconstreñirconstreñir [konstre'28D7FBEFɲ28D7FBEFir]num2num medicina zusammenschnürennum3num (cohibir) hemmen -
4 constreñir
-
5 constreñir
гл.1) общ. (ограничить; стать помехой) стеснить, (ограничить; стать помехой) стеснять, (принудить к чему-л.) вынудить, (принудить к чему-л.) вынуждать, принудить (прич. страд. прош. -жд-), сковать, понудить (принудить), понуждать (принудить), насиловать (принуждать), принуждать2) мед. стягивать, сжимать3) разг. неволить, приневоливать, приневолить -
6 constreñir
v. constrinxir -
7 constreńir
• astrict• constrain• constrict• inheritor• inhibited• restrain -
8 constreñir (i)
• ucpat -
9 constreñir
tr 1) принуждавам, притискам; 2) преча или отнемам свободата да се осъществи нещо, ограничавам; 3) мед. свивам, стягам. -
10 constreñir
-
11 constreñir a
-
12 constreñir
constrényer -
13 constreñir los hechos
гл.общ. подогнать фактыИспанско-русский универсальный словарь > constreñir los hechos
-
14 constreñir (i) (a que)
• subj. nutit (aby) -
15 constrain
tr[kəns'treɪn]1 (oblige, force) constreñir, obligar, forzar2 (restrict, hold back) contenerconstrain [kən'streɪn] vt1) compel: constreñir, obligar2) confine: constreñir, limitar, restringir3) restrain: contener, refrenarv.• constreñir v.• detener v.(§pres: -tengo, -tienes...-tenemos) pret: -tuv-fut/c: -tendr-•)• encerrar v.• limitar v.• obligar v.• restringir v.kən'streɪntransitive verb ( compel) (often pass) obligar*, constreñir* (frml)[kǝn'streɪn]VT (=oblige) obligarto feel/be constrained to do sth — sentirse/verse obligado a hacer algo
* * *[kən'streɪn]transitive verb ( compel) (often pass) obligar*, constreñir* (frml) -
16 shackle
verb (to put shackles on.) poner grilletestr['ʃækəl]1 poner grilletes a2 figurative use poner trabas a, coartar, constreñir1 grilletes nombre masculino plural, grillos nombre masculino plural\SMALLIDIOMATIC EXPRESSION/SMALLto throw off one's shackles librarse de las ataduras, librarse de las trabasshackle n: grillete mn.• eslabón s.m.• esposas s.f.pl.• grillete s.m.• grillo s.m.• maniota s.f.v.• aherrojar v.• aprisionar v.• encadenar v.• manear v.• poner esposas a v.• trabar v.'ʃækəla) \<\<prisoner\>\> ponerle* grilletes a, encadenarb) (hamper, restrict) coartar, constreñir*['ʃækl]1.VT [+ prisoner] poner grilletes a, poner grillos a; (=obstruct) echar trabas a2.shacklesNPL (=chains) grilletes mpl, grillos mpl ; (fig) (=obstruction) trabas fpl* * *['ʃækəl]a) \<\<prisoner\>\> ponerle* grilletes a, encadenarb) (hamper, restrict) coartar, constreñir* -
17 вынудить
вы́ну||дить, \вынудитьжда́тьdevigi, necesigi;\вынудитьжденный devigita, kontraŭvola;\вынудитьжденная поса́дка probezona surteriĝo;я \вынудитьжден заме́тить mi devas (или ne povas ne) rimarkigi.* * *(прич. страд. прош. -жд-) сов.1) с неопр. ( принудить к чему-либо) constreñir (непр.) vt; compeler vt, forzar (непр.) vt ( заставить); obligar vt ( обязать)вы́нудить кого́-либо заплати́ть — obligar a pagar a alguien
я вы́нужден уе́хать — me veo obligado a marchar
2) ( добиться принуждением) arrancar vt, sacar vt, obtener (непр.) vt ( por la fuerza)вы́нудить согла́сие — obtener el consentimiento ( por la fuerza), arrancar el consentimiento
* * *(прич. страд. прош. -жд-) сов.1) с неопр. ( принудить к чему-либо) constreñir (непр.) vt; compeler vt, forzar (непр.) vt ( заставить); obligar vt ( обязать)вы́нудить кого́-либо заплати́ть — obligar a pagar a alguien
я вы́нужден уе́хать — me veo obligado a marchar
2) ( добиться принуждением) arrancar vt, sacar vt, obtener (непр.) vt ( por la fuerza)вы́нудить согла́сие — obtener el consentimiento ( por la fuerza), arrancar el consentimiento
* * *vgener. (добиться принуждением) arrancar, (ïðèñóäèáü ê ÷åìó-ë.) constreñir, compeler, forzar (заставить), obligar (обязать), obtener (por la fuerza), sacar -
18 вынуждать
вы́ну||дить, \вынуждатьжда́тьdevigi, necesigi;\вынуждатьжденный devigita, kontraŭvola;\вынуждатьжденная поса́дка probezona surteriĝo;я \вынуждатьжден заме́тить mi devas (или ne povas ne) rimarkigi.* * *несов., вин. п.1) с неопр. ( принудить к чему-либо) constreñir (непр.) vt; compeler vt, forzar (непр.) vt ( заставить); obligar vt ( обязать)вынужда́ть кого́-либо заплати́ть — obligar a pagar a alguien
я вы́нужден уе́хать — me veo obligado a marchar
2) ( добиться принуждением) arrancar vt, sacar vt, obtener (непр.) vt ( por la fuerza)вынужда́ть согла́сие — obtener el consentimiento ( por la fuerza), arrancar el consentimiento
* * *несов., вин. п.1) с неопр. ( принудить к чему-либо) constreñir (непр.) vt; compeler vt, forzar (непр.) vt ( заставить); obligar vt ( обязать)вынужда́ть кого́-либо заплати́ть — obligar a pagar a alguien
я вы́нужден уе́хать — me veo obligado a marchar
2) ( добиться принуждением) arrancar vt, sacar vt, obtener (непр.) vt ( por la fuerza)вынужда́ть согла́сие — obtener el consentimiento ( por la fuerza), arrancar el consentimiento
* * *v1) gener. (добиться принуждением) arrancar, (ïðèñóäèáü ê ÷åìó-ë.) constreñir, compeler, estrechar, forzar (заставить), obligar (обязать), obtener (por la fuerza), oprimir, sacar, (а) traer2) law. apremiar, vincular -
19 насиловать
несов., вин. п.1) violar vt, forzar (непр.) vt; constreñir (непр.) vt ( принуждать)наси́ловать себя́ — esforzarse (непр.)
2) ( женщину) violar vt* * *несов., вин. п.1) violar vt, forzar (непр.) vt; constreñir (непр.) vt ( принуждать)наси́ловать себя́ — esforzarse (непр.)
2) ( женщину) violar vt* * *v1) gener. constreñir (принуждать), estuprar, violar, abusar, forzar, violentar2) law. desflorar, ultrajar -
20 неволить
См. также в других словарях:
constreñir — verbo transitivo 1. Obligar (una persona o una cosa) [a otra persona] a [hacer una cosa]: La mala salud lo constriñó a abandonar su trabajo. Sinónimo … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
constreñir — (Del lat. constringĕre). 1. tr. Obligar, precisar, compeler por fuerza a alguien a que haga y ejecute algo. 2. Oprimir, reducir, limitar. Las reglas rígidas constriñen la imaginación. 3. Med. Apretar y cerrar, como oprimiendo. ¶ MORF. conjug. c.… … Diccionario de la lengua española
constreñir — (Del lat. constringere.) ► verbo transitivo 1 Obligar a una persona a hacer una cosa: ■ debes constreñirle para que pague la deuda. SE CONJUGA COMO ceñir SINÓNIMO apremiar exigir forzar obligar … Enciclopedia Universal
constreñir — {{#}}{{LM C10079}}{{〓}} {{ConjC10079}}{{\}}CONJUGACIÓN{{/}}{{SynC10319}} {{[}}constreñir{{]}} ‹cons·tre·ñir› {{《}}▍ v.{{》}} {{<}}1{{>}} {{♂}}Referido a una persona,{{♀}} obligarla por fuerza a hacer algo: • La justicia me constriñó a saldar todas … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
constreñir — No equivale a restringir. Significa obligar a hacer algo por fuerza . Se emplearía mal diciendo: «Una disposición que constriña el paso de vehículos. » … Diccionario español de neologismos
constreñir — transitivo 1) astringir, sujetar. 2) obligar, coercer*. 3) medicina apretar, oprimir. * * * Sinónimos: ■ forzar, compeler, apremiar … Diccionario de sinónimos y antónimos
constreñir — tr. Obligar, compeler a realizar algo … Diccionario Castellano
constricción — (Derivado de constreñir.) ► sustantivo femenino Acción y resultado de constreñir. * * * constricción f. Acción y efecto de constreñir[se]. ≃ Constreñimiento. ⊚ Específicamente, en ciencias naturales, *estrechamiento; por ejemplo, de un tallo o… … Enciclopedia Universal
constrictor — ► adjetivo 1 Que produce constricción: ■ el fisioterapeuta le mostró la manera de fortalecer el músculo constrictor. ► adjetivo/ sustantivo masculino 2 FARMACIA Se aplica al medicamento que sirve para constreñir. * * * constrictor, a 1 adj. Anat … Enciclopedia Universal
apretar — (Del ant. *apetrar < lat. vulgar appectorare, estrechar contra el pecho < pectus, pecho.) ► verbo transitivo 1 Hacer fuerza o presión sobre una cosa o persona: ■ apretó la bolsa para sacar todo el aire. SE CONJUGA COMO pensar SINÓNIMO… … Enciclopedia Universal
astringir — (Del lat. adstringere, estrechar.) ► verbo transitivo 1 MEDICINA Causar alguna sustancia la contracción de un tejido orgánico. SE CONJUGA COMO surgir 2 Obligar a una persona a hacer una cosa o a mantenerse dentro de unos límites. SINÓNIMO… … Enciclopedia Universal