-
1 consternatio
consternātĭo, ōnis, f. [2. consterno] (not ante-Aug.; mostly in histt.), confusion, dismay, consternation, alarm, disquietude, disturbance.I.In gen.:* B.pavor et consternatio mentis,
Tac. A. 13, 16:quae causa irae consternationisque subitae foret,
Liv. 28, 25, 5 Weissenb. ad loc.:muliebris,
id. 34, 2, 6:creditorum,
Val. Max. 9, 7, 4:populi,
id. 9, 15, 4; Suet. Calig. 51; id. Claud. 12.—Transf., of the fright of horses (with pavor), Liv. 37, 42, 1.—II.In partic., mutiny, tumult, disorder, sedition, Liv. 34, 2, 6; Tac. A. 1, 39:neque plures consternatione proximā insanisse crediderim,
id. H. 1, 83 fin.; 2, 49; 4, 50:excusare apud regem consternationem suam,
Curt. 5, 10, 8:interfectis consternationis auctoribus,
id. 7, 10, 13; 8, 1, 24. -
2 cōnsternātiō
cōnsternātiō ōnis, f [2 consterno], dismay, consternation, alarm, disturbance: subita, L.: muliebris, L.—Mutiny, sedition: volgi, Ta.: sua, Cu.* * *confusion/dismay/shock/alarm; excitement; disturbance/disorder; mutiny/sedition -
3 repēns
repēns entis, adj.,sudden, hasty, unexpected, unlooked for: cura, C. poët.: adventus consulis, L.: defectio, L.: cum fama repens alio avertit bellum, L.: discordia, V.: consternatio, Cu.—New, fresh, recent: quid repens aut vetustate obscurum, Ta.—With the subject, instead of an adv. with the predic., suddenly, unexpectedly: tumultus repens est Romam perlatus, L.: clades adlata est, L.: (Ianus) Bina repens oculis obtulit ora meis, O.* * *(gen.), repentis ADJsudden, unexpected -
4 emico
ē-mĭco, cŭi (cf. Quint. 1, 6, 17), cātum, 1, v. n., to spring out, spring forth, to break forth, appear quickly (not freq. till after the Aug. per.; in Cic. and Caes. not at all).A.Lit.:2. B.emicat ex oculis, spirat quoque pectore flamma,
Ov. M. 8, 356:flamma ex monte,
Plin. 2, 88, 89, § 203:multi calami ex una radice,
id. 27, 8, 40, § 62:dracones de extis,
id. 11, 37, 77, § 197:fulgura ab omni parte caeli,
Curt. 8, 4: corpore sanguis (so Lachm.;Munro, e corpore),
Lucr. 2, 195:uterque pronus carcere,
Ov. M. 10, 652:scaturigines,
Liv. 44, 33:cruor alte,
Ov. M. 4, 121:sanguis per foramen,
id. ib. 9, 130:scintillae inter fumum,
Quint. 8, 5, 29:sol super terras,
Val. Fl. 4, 96; cf.dies,
id. 1, 655:telum nervo,
Ov. M. 5, 67; cf.:saxa tormento,
Liv. 44, 10: hostem rati, emicant, sine discrimine insultant, rush forth, Flor. 1, 18, 4 et saep.:(sanguis) in illam partem,
Lucr. 4, 1050:juvenum manus emicat ardens in litus,
Verg. A. 6, 5; cf.:in currum,
id. ib. 12, 327:Nisus ante omnia corpora,
id. ib. 5, 319:sanguis in altum,
Ov. M. 6, 260:rami in excelsum,
Plin. 12, 5, 11, § 23 al.; cf. comically: cor coepit in pectus emicare, to leap, * Plaut. Aul. 4, 3, 4.—Trop., to be prominent or conspicuous, to become apparent:inter quae verbum emicuit si forte decorum,
Hor. Ep. 2, 1, 73:Agrippinae is pavor, ea consternatio mentis emicuit, ut, etc.,
Tac. A. 13, 16.—Esp. of good qualities, etc.:quos et magnitudine animi et claritate rerum longe emicuisse,
to have shone forth, Curt. 7, 6, 20:egregia virtus Scaevae centurionis emicuit,
Flor. 4, 2, 40; cf.:inter ceteros Themistoclis gloria emicuit,
Just. 2, 9, 15. -
5 repens
1.rēpens, entis, Part., from repo.2.rĕpens, entis, adj. [etymology unknown].I.Lit., sudden, hasty, unexpected, unlooked for (class., but less freq. than the deriv. repentinus; for the most part only in nom. sing.; a favorite word with Liv.; cf. Drak. ad Liv. 8, 29, 1):II.ne me inparatum cura laceraret repens, Cic. poët. Tusc. 3, 14, 29: hostium adventus (opp. exspectatus, and with maris subita tempestas),
id. Tusc. 3, 22, 52:adventus consulis,
Liv. 9, 41:bellum,
id. 4, 14; 10, 7:casus Attali,
id. 33, 2:clades,
id. 22, 7; 8:defectio,
id. 8, 29:fama belli,
id. 6, 42:cum fama repens alio avertit bellum,
id. 22, 21, 6:religio,
id. 29, 10:terror,
id. 21, 30; 33, 15:tumultus,
id. 1, 14; 10, 18; 21, 26:discordia,
Verg. A. 12, 313:seditio,
Ov. M. 12, 61:clamor,
Sil. 3, 220:singultus vocis,
Stat. Th. 7, 360:sonus,
Sen. Med. 971:vox,
Val. Fl. 2, 91:consternatio,
Curt. 10, 2, 15. — In abl.:repenti fulminis ictu,
Lucr. 5, 400.—Transf. (in Tac.), opp. to earlier, more ancient, i. e. for recens, new, fresh, recent:a.neque discerneres, quid repens aut vetustate obscurum,
Tac. A. 6, 7; 11, 24:causa,
id. ib. 15, 68:cogitatio,
id. H. 1, 23; 2, 49:perfidia,
id. ib. 4, 25.— Adv., in two forms, suddenly, unexpectedly.rĕpens:b.(Janus) Bina repens oculis obtulit ora meis,
Ov. F. 1, 96.—rĕpentē (class. and freq.):3.abripuit repente sese subito,
Plaut. Mil. 2, 2, 21; so (corresp. to subito) Cic. de Or. 1, 59, 252: repente exortus [p. 1568] sum, repentino occidi, Plaut. Ps. 1, 1, 37:repente celeriterque,
Caes. B. G. 1, 52:repente e vestigio,
Cic. Div. in Caecil. 17, 57:repente a tergo signa canere,
Sall. J. 94, 5:repente praeter spem,
Cic. Fam. 4, 4, 3:repente ex inopinato,
Suet. Galb. 10; cf.:cunctisque repente Improvisus ait,
Verg. A. 1, 594:lapsa repente (turris),
id. ib. 2, 465:amicitias repente praecidere (opp. sensim dissuere),
Cic. Off. 1, 33, 120:repente collectam auctoritatem tenebant,
Caes. B. G. 6, 12 fin.; cf.:modo egens, repente dives,
Cic. Phil. 2, 27, 65:an dolor repente invasit?
Ter. Hec. 3, 2, 21:me repente horum aspectus repressit,
Cic. Sest. 39, 144:abjectus conscientiā repente conticuit,
id. Cat. 3, 5, 10; id. Rep. 1, 16, 25:cum circumfusa repente Scindit se nubes,
Verg. A. 1, 586 et saep.rĕpens, adv., v. 2. repens fin. a.
См. также в других словарях:
consternation — [ kɔ̃stɛrnasjɔ̃ ] n. f. • 1512; lat. consternatio ♦ Le fait de consterner; état de qui est consterné. ⇒ abattement, accablement, 2. chagrin, désolation, douleur, mélancolie, tristesse, stupeur. Nouvelle qui jette la consternation dans un groupe.… … Encyclopédie Universelle
Konsternation — ◆ Kon|ster|na|ti|on 〈f. 20; unz.〉 Betroffenheit, Bestürzung, Verblüffung, Fassungslosigkeit [<lat. consternatio „Angst, Unruhe“; zu consternare „aufregen“] ◆ Die Buchstabenfolge kon|st... kann in Fremdwörtern auch kons|t... getrennt werden. *… … Universal-Lexikon
consternaţie — CONSTERNÁŢIE, consternaţii, s.f. Consternare. [var.: consternaţiúne s.f.] – Din fr. consternation, lat. consternatio, onis. Trimis de Joseph, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 CONSTERNÁŢIE s. v. consternare, perplexi tate, stupefacţie, stupoare,… … Dicționar Român
КОНСТЕРНАЦИЯ — [лат. consternatio смущение, испуг] замешательство, конфуз; возбуждение, вызванное внезапным неожиданным событием, неприятным оборотом дела, чьей л. бестактностью, глубоким разочарованием. Ср. ФРУСТРАЦИЯ. Словарь иностранных слов. Комлев Н.Г.,… … Словарь иностранных слов русского языка
consternación — (Derivado de consternar.) ► sustantivo femenino Sentimiento intenso de abatimiento, producido por un hecho imprevisto y lamentable: ■ su gesto era de consternación y no de pena. SINÓNIMO pesadumbre ANTÓNIMO gozo * * * consternación (del lat.… … Enciclopedia Universal
Consternation — Con ster*na tion, n. [L. consternatio, fr. consternare to overome, perplex, an accessory form of consternere to throw down, prostrate; con + sternere to spread out, throw down: cf. F. consternation. See {Stratum}.] Amazement or horror that… … The Collaborative International Dictionary of English
consternation — noun Etymology: French or Latin; French, from Latin consternation , consternatio, from consternare to throw into confusion, from com + sternare, probably from sternere to spread, strike down more at strew Date: 1604 amazement or dismay that… … New Collegiate Dictionary
consternation — /kon steuhr nay sheuhn/, n. a sudden, alarming amazement or dread that results in utter confusion; dismay. [1605 15; < L consternation (s. of consternatio). See CONSTERNATE, ION] Syn. bewilderment, alarm, terror, fear, panic, fright, horror. Ant … Universalium
consternation — (kon stèr na sion ; en poésie, de cinq syllabes) s. f. Action de consterner, résultat de cette action. • La consternation calmera la tempête, CORN. Othon, V, 2. • Nous étions dans la consternation, SÉV. 20. • À ces mots la consternation se… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
констернация — и, ж. consternation f. <лат. consternatio. Страх, смятение. Сл. 18. Смущение, испуг, замешательство, конфуз; возбуждение, вызванное внезапным событием, неприятным оборотом дела, чьей л. бестактностью, глубоким разочарованием. Комлев 1995. Не… … Исторический словарь галлицизмов русского языка
SIBYLLAE — vatiae fuêre, et numerantur a Clem. Alexand. Varrone, aliisque, de quarum nominibus postea videbimus. Unde vero Sibyllae nomen provenerit, Graeci suô more admodum nugantur. Quibusdam quasi Σιὸς βουλὴ, Iovis consilium dici. videtur, Laconum more,… … Hofmann J. Lexicon universale