-
1 concurro
concurro, ĕre, concurri (qqf. concucurri), concursum - intr. - [st2]1 [-] courir ensemble vers un lieu, accourir en foule, affluer; se réfugier, recourir. [st2]2 [-] courir l'un vers l'autre, se réunir en courant. [st2]3 [-] courir l'un sur l'autre, se lancer l'un sur l'autre, se heurter, s’entrechoquer, combattre, lutter; venir en concurrence (t. de droit). [st2]4 [-] coïncider, arriver. - concurrere ad Perdiccam opprimendum, Nep. Eum. 3, 1: se réunir pour perdre Perdiccas. - os concurrit, Sen. Ir. 3, 15, 1: les lèvres se serrent. - concurritur undique ad incendium restinguendum, Cic. Phil. 10: on accourt de toutes parts pour éteindre l'incendie. - concurritur, Hor.: on se bat. - cognito ejus consilio ad arma concurritur, Caes. BG. 7: son dessein une fois connu, on court aux armes. - populis ad Leonidam concurrentibus: les peuples (de Sicile) ayant recours à Léonidas. - concurrere inter se: en venir aux mains. - concurrere cum aliquo (contra aliquem): en venir aux mains avec qqn. - cum infestis signis concurrunt: enseignes déployées, ils se heurtent = ils en viennent aux mains. - concurrit saepe, Cic.: il arrive souvent.* * *concurro, ĕre, concurri (qqf. concucurri), concursum - intr. - [st2]1 [-] courir ensemble vers un lieu, accourir en foule, affluer; se réfugier, recourir. [st2]2 [-] courir l'un vers l'autre, se réunir en courant. [st2]3 [-] courir l'un sur l'autre, se lancer l'un sur l'autre, se heurter, s’entrechoquer, combattre, lutter; venir en concurrence (t. de droit). [st2]4 [-] coïncider, arriver. - concurrere ad Perdiccam opprimendum, Nep. Eum. 3, 1: se réunir pour perdre Perdiccas. - os concurrit, Sen. Ir. 3, 15, 1: les lèvres se serrent. - concurritur undique ad incendium restinguendum, Cic. Phil. 10: on accourt de toutes parts pour éteindre l'incendie. - concurritur, Hor.: on se bat. - cognito ejus consilio ad arma concurritur, Caes. BG. 7: son dessein une fois connu, on court aux armes. - populis ad Leonidam concurrentibus: les peuples (de Sicile) ayant recours à Léonidas. - concurrere inter se: en venir aux mains. - concurrere cum aliquo (contra aliquem): en venir aux mains avec qqn. - cum infestis signis concurrunt: enseignes déployées, ils se heurtent = ils en viennent aux mains. - concurrit saepe, Cic.: il arrive souvent.* * *Concurro, concurris, concurri, concursum, concurrere. Cic. Courir ensemble.\Concurrere alicui obuiam. Terent. Courir au devant.\Concurrere ad arma. Caesar. Quand une assemblee de gens courent prendre les armes.\Concurrere dicuntur milites. Cic. Quand deux ennemis courent l'un sur l'autre, et choquent.\Concurrunt inter se equites. Caesar. Les gens de cheval courent, ou joustent les uns contre les autres.\Concurrere alicui. Virgil. Courir sur aucun, et se combatre à luy.\Frontibus aduersis concurrere. Lucret. Heurter.\Bello concurrere alicui. Virgil. Faire la guerre à aucun.\Monstris concurrere. Valer. Flac. Combatre contre les monstres.\Tot concurrunt verisimila. Terent. S'assemblent ensemble, et concurrent.\Concurrunt multae opiniones, quae mihi animum exaugeant. Terent. Il y a grande concurrence d'opinions.\Nomina concurrunt. Cic. Les debtes qui me sont deues montent autant que les debtes que je doy, Ce qui m'est deu est equipollent à ce que je doy, Ce qui m'est deu est suffisant pour payer et acquicter ce que je doy.\Concurrit os ad rogandum. Seneca. La contenance du visage sert et aide à la priere.\Obscoene literae concurrunt. Cic. Se rencontrent vilainement. Comme qui diroit Cum nobis, hic auditur ablatiuus obscoenus Cunno, velut a nominatiuo Cunnus.\Verba extrema cum consequentibus primis ita iungere, vt neve aspere concurrant, neve vastius diducantur. Cic. Que la rencontre des mots ne soit rude et aspre.\Raptim in eam sententiam pedarii concurrerunt. Cic. Ils vindrent et passerent tous de ce costé, et furent de ceste opinion.\Licet concurrant plebei omnes philosophi, etc. Cic. Quand ores ils assembleroyent ensemble toutes leurs forces.\Statim concurrere de iure. Cic. Commencer à courir dés le lieu où le jugement a esté donné.\Concurrere cum summa, cui opponitur Excedere. Vlpian. Qui est pareil et esgal à la somme.\Concurrere. Vlpian. Estre concurrent et participant.\In haereditatem legitimam fratri concurrere. Papinianus. Pretendre ou avoir pareil droict que son frere en l'heritage, Estre concurrent, etc.\Concurrere, Confluere. Celsus. S'assembler de plusieurs lieux en un, Venir en affluence et abondance.\Concurrit materia. Cels. La matiere conflue, S'assemble, S'amasse.\Concurrere, Euenire, Contingere. Propert. Advenir.\Somnia concurrunt. Cic. Surviennent, Adviennent. -
2 competitor
compĕtītŏr, ōris, m. [competo] compétiteur, concurrent. --- Cic. Off. 1, 38 ; Br. 113.* * *compĕtītŏr, ōris, m. [competo] compétiteur, concurrent. --- Cic. Off. 1, 38 ; Br. 113.* * *Competitor, pen. prod. Verbale. Cic. Competiteur. -
3 concurro
con-curro, currī (редко cucurrī Sen, J, Fl), cursum, ere1) сбегаться (толпами), сходиться, стекаться (tota Italia concurrit C; c. ex omnibus locis L; concurrunt ad curiam C; in Capitolium Su)c. alicui obviam Ter — стекаться кому-л. навстречу2) мед. скопляться (materia concurrit, biliosa concurrunt CC)3) сталкиваться ( concurrentes rami QC); набегать друг на друга, сшибаться ( prorae concurrunt L)c. acie VP — схватиться в боюc. cum aliquo L, VP, VM, alicui rei V, adversus, contra и in aliquem L, bAfr, Sl, Just — вступать в сражение с кем-л.5) встречаться, соединяться, смыкаться (concurrunt labra Sen; concurrit os Sen, Q)concurrit dextera laevae H — правая рука соединяется с левой (т. е. раздаются аплодисменты)6) одновременно происходить, совпадать ( multa concurrunt simul Ter)quae ut concurrent omnia, optabile est C — желательно, чтобы все эти (обстоятельства) совпалиc. cum veritate Dig — соответствовать действительности8) прибегать, искать прибежища ( ad aliquem Just и alicui rei C)9) соперничать, конкурировать (alicui in hereditatem, in pignus и in pignore Dig) -
4 adversārĭus
adversārĭus, a, um [st2]1 [-] contraire, opposé. [st2]2 [-] subst. m. f.: adversaire, ennemi de guerre, antagoniste, rival; concurrent (dans une enchère). - adversarius alicui: opposé à qqn, contraire à qqn. - adversarius alicui rei: opposé à qqch. - voir adversaria. -
5 cōnsentāneus
cōnsentāneus adj. [consentio], agreeing, according, suited, becoming, meet, fit, proper: cum iis litteris: mors eius vitae: actiones virtuti: consentaneum est in iis sensum inesse, is reasonable: quid consentaneum sit ei dicere, qui, etc.— Plur n. as subst, concurrent circumstances: ex consentaneis (argumenta ducere).* * *consentanea, consentaneum ADJagreeable; consistent/appropriate/fitting; in harmony with (L+S) -
6 consentaneum
concurrent circumstances (pl.)consentaneum est -- it is fitting/reasonable/consistent
-
7 consentanea
consentānĕus, a, um, adj. [consentio], agreeing or according with something, suited to, becoming, meet, fit, proper (in good prose; most freq. in Cic.).(α).With cum: quod quidem erat consentaneum cum iis litteris, quas ego Romae acceperam, Cic. Fam. 3, 6, 2.—(β).With dat. (so most freq.):* (γ).formula Stoicorum rationi disciplinaeque maxime consentanea,
Cic. Off. 3, 4, 20:mors ejus vitae sanctissime actae,
id. Phil. 9, 7, 15; cf. g:actiones his (motibus, etc.),
id. N. D. 2, 22, 58:hae disciplinae sibi,
id. Off. 1, 2, 6:obscura somnia minime majestati deorum,
id. Div. 2, 65, 135:non necesse esse optumae rei publicae leges dare consentaneas?
id. Leg. 2, 10, 23; id. Fin. 5, 20, 60; id. Part. Or. 2, 7:his temporibus consentaneum genus litterarum,
id. Fam. 4, 13, 1: illa divisio illi, qui hoc proposuerat, * Quint. 6, 3, 106; Cod. Just. 7, 6, 1, § 8: sententia utilitati rerum consentanea. Dig. 17, 1, 6, § 7.—Absol.:b.vir vitā et morte,
consistent, Vell. 2, 63, 2; cf. b.— Subst.: consentānĕa, ōrum, n., concurrent circumstances:ex consentaneis (argumenta ducere),
Cic. de Or. 2, 40, 170.—Hence,Consentaneum est, it agrees with something, it is according to reason, fitting, consistent, proper, etc.(α).With inf., with or without dat.:(β).quid consentaneum sit ei dicere, qui, etc.,
Cic. Off. 3, 33, 117:cum diceret, ei aliquid dicere consentaneum esse,
id. Ac. 2, 9, 28:non est consentaneum, qui metu non frangatur, eum frangi cupiditate,
id. ib. 1, 20, 68; id. N. D. 2, 15, 42; id. Tusc. 5, 9, 25.—With ut, * Plaut. Bacch. 1, 2, 31.— Adv.: con-sentānĕē, in harmony with (late Lat. and rare):consentanee cum naturā vivere,
Lact. 3, 8, 20:narrare aliquid,
according to truth, Hier. in Rufin. 3, 1 fin. -
8 consentaneus
consentānĕus, a, um, adj. [consentio], agreeing or according with something, suited to, becoming, meet, fit, proper (in good prose; most freq. in Cic.).(α).With cum: quod quidem erat consentaneum cum iis litteris, quas ego Romae acceperam, Cic. Fam. 3, 6, 2.—(β).With dat. (so most freq.):* (γ).formula Stoicorum rationi disciplinaeque maxime consentanea,
Cic. Off. 3, 4, 20:mors ejus vitae sanctissime actae,
id. Phil. 9, 7, 15; cf. g:actiones his (motibus, etc.),
id. N. D. 2, 22, 58:hae disciplinae sibi,
id. Off. 1, 2, 6:obscura somnia minime majestati deorum,
id. Div. 2, 65, 135:non necesse esse optumae rei publicae leges dare consentaneas?
id. Leg. 2, 10, 23; id. Fin. 5, 20, 60; id. Part. Or. 2, 7:his temporibus consentaneum genus litterarum,
id. Fam. 4, 13, 1: illa divisio illi, qui hoc proposuerat, * Quint. 6, 3, 106; Cod. Just. 7, 6, 1, § 8: sententia utilitati rerum consentanea. Dig. 17, 1, 6, § 7.—Absol.:b.vir vitā et morte,
consistent, Vell. 2, 63, 2; cf. b.— Subst.: consentānĕa, ōrum, n., concurrent circumstances:ex consentaneis (argumenta ducere),
Cic. de Or. 2, 40, 170.—Hence,Consentaneum est, it agrees with something, it is according to reason, fitting, consistent, proper, etc.(α).With inf., with or without dat.:(β).quid consentaneum sit ei dicere, qui, etc.,
Cic. Off. 3, 33, 117:cum diceret, ei aliquid dicere consentaneum esse,
id. Ac. 2, 9, 28:non est consentaneum, qui metu non frangatur, eum frangi cupiditate,
id. ib. 1, 20, 68; id. N. D. 2, 15, 42; id. Tusc. 5, 9, 25.—With ut, * Plaut. Bacch. 1, 2, 31.— Adv.: con-sentānĕē, in harmony with (late Lat. and rare):consentanee cum naturā vivere,
Lact. 3, 8, 20:narrare aliquid,
according to truth, Hier. in Rufin. 3, 1 fin.
См. также в других словарях:
concurrent — concurrent, ente [ kɔ̃kyrɑ̃, ɑ̃t ] adj. et n. • 1119; lat. concurrens, de concurrere « accourir ensemble » 1 ♦ Astron. Jours concurrents, ou ellipt les concurrents : jours qui s ajoutent aux cinquante deux semaines de l année pour faire concorder … Encyclopédie Universelle
concurrent — con·cur·rent /kən kər ənt/ adj 1: occurring, arising, or operating at the same time often in relationship, conjunction, association, or cooperation the power of taxation in the general and state governments is acknowledged to be concurrent… … Law dictionary
concurrent — concurrent, ente (kon ku rran, ran t ) s. m. et f. 1° Celui, celle qui prétend à une chose en même temps qu un autre. • Il s est débarrassé de la foule importune, Du turbulent espoir de tant de concurrents, CORN. Pulch. II, 1. • La reine… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
Concurrent — Con*cur rent, a. [F. concurrent, L. concurrens, p. pr. of concurrere.] 1. Acting in conjunction; agreeing in the same act or opinion; contributing to the same event or effect; co[ o]perating. [1913 Webster] I join with these laws the personal… … The Collaborative International Dictionary of English
concurrent — UK US /kənˈkʌrənt/ adjective ► happening or existing at the same time as something else: »Delivery of the goods and payment of the price are concurrent conditions, and must therefore occur at the same time. concurrent with sth »Competitions for… … Financial and business terms
Concurrent ML — Auteur John Reppy Dernière version 110.71 (16 septembre 2009) [ … Wikipédia en Français
concurrent — late 14c., from O.Fr. concurrent or directly from L. concurrentem (nom. concurrens), prp. of concurrere (see CONCUR (Cf. concur)). Related: Concurrency; concurrently. Concurrent jurisdiction is recorded from 1767 … Etymology dictionary
concurrent — [kən kʉr′ənt] adj. [ME < L concurrens: prp. of concurrere,CONCUR] 1. occurring at the same time; existing together 2. meeting in or going toward the same point; converging 3. acting together; cooperating 4. in agreement; harmonious 5.… … English World dictionary
Concurrent — Con*cur rent, n. 1. One who, or that which, concurs; a joint or contributory cause. [1913 Webster] To all affairs of importance there are three necessary concurrents . . . time, industry, and faculties. Dr. H. More. [1913 Webster] 2. One pursuing … The Collaborative International Dictionary of English
Concurrent ML — (CML) is a concurrent extension of the Standard ML programming language. Sample Code Here is sample code to print hello, world to the console. It spawns a thread which creates a channel for strings. This thread then spawns another thread which… … Wikipedia
concurrent — [adj1] simultaneous circumstantial, coeval, coexisting, coincident, concerted, concomitant, contemporaneous, incidental, in sync, parallel, synchronal, synchronous; concept 799 concurrent [adj2] agreeing, converging allied, at one, centrolineal,… … New thesaurus