-
1 consentaneus
consentaneus, a, um conforme à, qui convient, en rapport avec. - consentaneus alicui rei: conforme à qqch. - consentaneus cum aliqua re: conforme à qqch. - consentaneus personae et tempori, Cic.: convenable au temps et à la personne. - vir vitâ ac morte consentaneus, Vell. 2, 63, 2: un homme dont la mort s'accorde avec la vie. - consentaneum est + inf. ou prop. inf.: il est convenable de. - consentanea, ōrum, n.: circonstances concordantes.* * *consentaneus, a, um conforme à, qui convient, en rapport avec. - consentaneus alicui rei: conforme à qqch. - consentaneus cum aliqua re: conforme à qqch. - consentaneus personae et tempori, Cic.: convenable au temps et à la personne. - vir vitâ ac morte consentaneus, Vell. 2, 63, 2: un homme dont la mort s'accorde avec la vie. - consentaneum est + inf. ou prop. inf.: il est convenable de. - consentanea, ōrum, n.: circonstances concordantes.* * *Consentaneus, Adiectiuum. Cic. Convenant, Consonant, Convenable.\Actiones, quae virtuti sunt consentaneae. Cic. Convenables.\Consentaneus sibi. Cic. Hae disciplinae igitur si sibi consentaneae velint esse. Si elles veulent tousjours entretenir la suite de leurs opinions.\Consentanea mors vitae sanctissime actae. Cic. Mort semblable à la vie et consonante.\Consentaneum est, absolute. Cic. Quum in aethere astra gignantur, consentaneum est in his sensum inesse et intelligentiam. Il s'ensuit que, etc. Il est convenable et raisonnable de dire que, etc. -
2 consentaneus
cōnsentāneus, a, um [ consentio ]согласный, соответствующий (cum re aliqua или alicui rei C etc.)consentaneum sibi esse C etc. — быть последовательным, логичным (не противоречить самому себе)impers. consentaneum est Pl, C etc. — логично, разумно, естественно -
3 consentaneus
cōnsentāneus, a, um (consentio), mit etwas übereinstimmend, im Einklang stehend, einer Sache entsprechend (Ggstz. dissentaneus, repugnans), quod quidem erat consentaneum cum iis litteris, quas ego Romae acceperam, Cic. ep. 3, 6, 2. – gew. m. Dat., cuiusque naturae, Cornif. rhet.: tempori, Cic.: alci, Cic.: absol., c. vir vitā et morte, sich gleich, Vell. – dah. consentaneum est, es ist vereinbar, reimt sich zusammen, es ist die natürliche, vernunftgemäße Folge, es ist natürlich, vernunftgemäß, es ist in der Ordnung, es paßt, m. folg. Infin., Cic. de fin. 2, 70 u. 35; de fat. 33: m. folg. Acc. u. Infin., Cic. Acad. 2, 28; de nat. deor. 2, 42; de off. 1, 68: mit folg. ut u. Konj., Plaut. Bacch. 139. Cic. de fin. 3, 68. – subst., cōnsentānea, ōrum, n., übereinstimmende Umstände (Ggstz. repugnantia), Cic. de or. 2, 170.
-
4 consentaneus
cōnsentāneus, a, um (consentio), mit etwas übereinstimmend, im Einklang stehend, einer Sache entsprechend (Ggstz. dissentaneus, repugnans), quod quidem erat consentaneum cum iis litteris, quas ego Romae acceperam, Cic. ep. 3, 6, 2. – gew. m. Dat., cuiusque naturae, Cornif. rhet.: tempori, Cic.: alci, Cic.: absol., c. vir vitā et morte, sich gleich, Vell. – dah. consentaneum est, es ist vereinbar, reimt sich zusammen, es ist die natürliche, vernunftgemäße Folge, es ist natürlich, vernunftgemäß, es ist in der Ordnung, es paßt, m. folg. Infin., Cic. de fin. 2, 70 u. 35; de fat. 33: m. folg. Acc. u. Infin., Cic. Acad. 2, 28; de nat. deor. 2, 42; de off. 1, 68: mit folg. ut u. Konj., Plaut. Bacch. 139. Cic. de fin. 3, 68. – subst., cōnsentānea, ōrum, n., übereinstimmende Umstände (Ggstz. repugnantia), Cic. de or. 2, 170.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consentaneus
-
5 cōnsentāneus
cōnsentāneus adj. [consentio], agreeing, according, suited, becoming, meet, fit, proper: cum iis litteris: mors eius vitae: actiones virtuti: consentaneum est in iis sensum inesse, is reasonable: quid consentaneum sit ei dicere, qui, etc.— Plur n. as subst, concurrent circumstances: ex consentaneis (argumenta ducere).* * *consentanea, consentaneum ADJagreeable; consistent/appropriate/fitting; in harmony with (L+S) -
6 consentaneus
consentānĕus, a, um, adj. [consentio], agreeing or according with something, suited to, becoming, meet, fit, proper (in good prose; most freq. in Cic.).(α).With cum: quod quidem erat consentaneum cum iis litteris, quas ego Romae acceperam, Cic. Fam. 3, 6, 2.—(β).With dat. (so most freq.):* (γ).formula Stoicorum rationi disciplinaeque maxime consentanea,
Cic. Off. 3, 4, 20:mors ejus vitae sanctissime actae,
id. Phil. 9, 7, 15; cf. g:actiones his (motibus, etc.),
id. N. D. 2, 22, 58:hae disciplinae sibi,
id. Off. 1, 2, 6:obscura somnia minime majestati deorum,
id. Div. 2, 65, 135:non necesse esse optumae rei publicae leges dare consentaneas?
id. Leg. 2, 10, 23; id. Fin. 5, 20, 60; id. Part. Or. 2, 7:his temporibus consentaneum genus litterarum,
id. Fam. 4, 13, 1: illa divisio illi, qui hoc proposuerat, * Quint. 6, 3, 106; Cod. Just. 7, 6, 1, § 8: sententia utilitati rerum consentanea. Dig. 17, 1, 6, § 7.—Absol.:b.vir vitā et morte,
consistent, Vell. 2, 63, 2; cf. b.— Subst.: consentānĕa, ōrum, n., concurrent circumstances:ex consentaneis (argumenta ducere),
Cic. de Or. 2, 40, 170.—Hence,Consentaneum est, it agrees with something, it is according to reason, fitting, consistent, proper, etc.(α).With inf., with or without dat.:(β).quid consentaneum sit ei dicere, qui, etc.,
Cic. Off. 3, 33, 117:cum diceret, ei aliquid dicere consentaneum esse,
id. Ac. 2, 9, 28:non est consentaneum, qui metu non frangatur, eum frangi cupiditate,
id. ib. 1, 20, 68; id. N. D. 2, 15, 42; id. Tusc. 5, 9, 25.—With ut, * Plaut. Bacch. 1, 2, 31.— Adv.: con-sentānĕē, in harmony with (late Lat. and rare):consentanee cum naturā vivere,
Lact. 3, 8, 20:narrare aliquid,
according to truth, Hier. in Rufin. 3, 1 fin. -
7 consentaneus
1) (subst.) товарищ (Coll. leg. m. XV. 3). 2) (adi.) согласный, сообразный: sententia consent. utilitati rerum (1. 6 § 7 D. 17, 1);ambo casus sibi consent. (1. 1 § 8 C. 7, 6);
consentaneum risum est (Gai. III. 170).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > consentaneus
-
8 consentanea
consentānĕus, a, um, adj. [consentio], agreeing or according with something, suited to, becoming, meet, fit, proper (in good prose; most freq. in Cic.).(α).With cum: quod quidem erat consentaneum cum iis litteris, quas ego Romae acceperam, Cic. Fam. 3, 6, 2.—(β).With dat. (so most freq.):* (γ).formula Stoicorum rationi disciplinaeque maxime consentanea,
Cic. Off. 3, 4, 20:mors ejus vitae sanctissime actae,
id. Phil. 9, 7, 15; cf. g:actiones his (motibus, etc.),
id. N. D. 2, 22, 58:hae disciplinae sibi,
id. Off. 1, 2, 6:obscura somnia minime majestati deorum,
id. Div. 2, 65, 135:non necesse esse optumae rei publicae leges dare consentaneas?
id. Leg. 2, 10, 23; id. Fin. 5, 20, 60; id. Part. Or. 2, 7:his temporibus consentaneum genus litterarum,
id. Fam. 4, 13, 1: illa divisio illi, qui hoc proposuerat, * Quint. 6, 3, 106; Cod. Just. 7, 6, 1, § 8: sententia utilitati rerum consentanea. Dig. 17, 1, 6, § 7.—Absol.:b.vir vitā et morte,
consistent, Vell. 2, 63, 2; cf. b.— Subst.: consentānĕa, ōrum, n., concurrent circumstances:ex consentaneis (argumenta ducere),
Cic. de Or. 2, 40, 170.—Hence,Consentaneum est, it agrees with something, it is according to reason, fitting, consistent, proper, etc.(α).With inf., with or without dat.:(β).quid consentaneum sit ei dicere, qui, etc.,
Cic. Off. 3, 33, 117:cum diceret, ei aliquid dicere consentaneum esse,
id. Ac. 2, 9, 28:non est consentaneum, qui metu non frangatur, eum frangi cupiditate,
id. ib. 1, 20, 68; id. N. D. 2, 15, 42; id. Tusc. 5, 9, 25.—With ut, * Plaut. Bacch. 1, 2, 31.— Adv.: con-sentānĕē, in harmony with (late Lat. and rare):consentanee cum naturā vivere,
Lact. 3, 8, 20:narrare aliquid,
according to truth, Hier. in Rufin. 3, 1 fin. -
9 assentaneus
assentāneus (adsentāneus), a, um (assentio) = consentaneus (w. s.), Gloss. Scal. V, 589, 31; vgl. Glossarium vetus Maii (Class. auct. VI. p. 509).
-
10 consentanee
cōnsentāneē, Adv. (consentaneus), übereinstimmend, alia Platonicis dogmatibus c. dicta, Chalcid. Tim. 225: c. ad parsimoniam vetustatis prodire, Garg. Mart. de persic. 13: c. cum natura vivere, Lact. 3, 8, 20: c. narrare alqd, der Wahrheit gemäß, Hier. in Rufin. 3, 1 extr.
-
11 dissentaneus
dissentāneus, a, um (dissentio), nicht übereinstimmend, disharmonierend (Ggstz. consentaneus), alci rei, mit etw., Cic. part. or. 7.
-
12 habitus [2]
2. habitus, ūs, m. (habeo), das »Sich-Gehaben«; dah. I) die äußere Erscheinung, das Äußere, das Aussehen, die äußere Gestalt, die äußere (schöne od. unschöne) Haltung, Stellung des Körpers u. seiner Teile, A) im allg., mit u. ohne corporis, Sen., Curt. u.a.: oris, Gesichtsbildung, Cic.; u. verb. oris et corporis, Curt.: h. oris lineamentaque, Liv.: h. haud indecorus, Curt.: Plur., habitus corporis opimi, Cic.: moderati aequabilesque, Cic. – auch augenblickliche Haltung, Stellung, Lage, hab. sedentis, Suet.: h. corporis quiescenti quam defuncto similior (v. der Leiche des ältern Plinius), Plin. ep.: illorum (iratorum) habitum intuere, Sen.: diversus est habitus ascendentium et descendentium, Sen.: durante adhuc habitu, in quo mors quemque deprehenderat, Curt. – prägn., die Wohlgestalt, lupi, Ambros. de virgg. 2, 4, 28. – B) insbes., die äußere Erscheinung in Anordnung des Putzes, der Kleidung od. Rüstung, die Tracht, das Äußere, 1) eig., oft verb. habitus atque vestitus, habitus vestitusque, habitus cultusque, cultus habitusque, Cic., Liv. u.a. (vgl. Gronov Liv. 20, 27, 11. Fabri Liv. 23, 34, 6. Burmann Suet. Caes. 44). – u. so hab. vestis, Liv. u. Curt.: hab. virginalis, Cic.: fabrilis (eines Schmiedes), Arnob.: nuptialis, Augustin.: citharoedicus vel tragicus, Eutr.: regum Persarum, Iustin.: pastorum, Liv. – 2) meton., die Klei dung selbst (woher das franz. l'habit), venatorius h., Vopisc.: venatorum h., Frontin.: luxurians h., prachtvolle Kleidung, Kleiderluxus, Sen. rhet.: permutato cum uxore habitu, Quint.: sparsi per domos occulto habitu, Tac.: im Bilde, suo habitu vitam degere, im eigenen Rocke (nicht in geborgtem Schmucke) sein L. hinbringen, Phaedr. 1, 3, 2. – II) übtr.: A) die Beschaffenheit, der Zustand, die Lage, pecuniarum, die Vermögensverhältnisse, Liv.: Italiae, Cic.: domicilii, Col.: locorum, Sen. rhet.: maris, Val. Max.: concussum et labentem civitatis statum in pristinum habitum revocare, Val. Max. – si ex habitu novae fortunae et novi, ut ita dicam, ingenii, quod victor sibi induerat, spectetur, Liv.: naturae ipsius habitu prope divino, durch beinahe gottähnliche Naturanlage, Cic. – B) insbes. (wie εξις), 1) = der passive Zustand, die Stimmung des Körpers od. der Seele, a) übh.: in integerrima aetate, optimo habitu, vom besten Befinden, Cic.: virtus est animi habitus naturae modo atque rationi consentaneus, Cic.: et hic quidem Romae tamquam in tanta multitudine habitus animorum fuit, Tac. – dah. b) die Stimmung, = Gesinnung, provinciarum, Tac.: quis fuerit eo tempore civitatis habitus, Vell. – 2) als philos. t. t. = die erworbene Eigentümlichkeit, die persönliche (individuelle) Eigenschaft, Cic. de inv. 1, 36 u. 2, 30.
-
13 inconsentaneus
in-cōnsentāneus, a, um, unpassend, unschicklich, Mart. Cap. 5. § 436. – inconsentaneum videbatur m. folg. Infin., Mart. Cap. 3. § 228.
-
14 assentaneus
assentāneus (adsentāneus), a, um (assentio) = consentaneus (w. s.), Gloss. Scal. V, 589, 31; vgl. Glossarium vetus Maii (Class. auct. VI. p. 509).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > assentaneus
-
15 consentanee
cōnsentāneē, Adv. (consentaneus), übereinstimmend, alia Platonicis dogmatibus c. dicta, Chalcid. Tim. 225: c. ad parsimoniam vetustatis prodire, Garg. Mart. de persic. 13: c. cum natura vivere, Lact. 3, 8, 20: c. narrare alqd, der Wahrheit gemäß, Hier. in Rufin. 3, 1 extr.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consentanee
-
16 dissentaneus
dissentāneus, a, um (dissentio), nicht übereinstimmend, disharmonierend (Ggstz. consentaneus), alci rei, mit etw., Cic. part. or. 7.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dissentaneus
-
17 habitus
1. habitus, a, um, PAdi.: (v. habeo), irgendwie gehalten, genährt, equus male h., Masur. Sabin. bei Gell. 4, 20, 11: corpulentior videre atque habitior (ziemlich gut genährt, wohl bei Leibe), Plaut. Epid. 10 L.: u. so si qua est (virgo) habitior paulo, Ter. eun. 315: eques habitissimus (höchst wohlgenährter), Masur. Sabin. bei Gell. 4, 20, 11. Vgl. Paul. ex Fest. 102, 1. – ⇒ Ter. heaut. 402 hält Wagner für verderbt u. schlägt zu lesen vor: immo ut patris tui vidi esse habitum, diu etiam turbas dabit.————————2. habitus, ūs, m. (habeo), das »Sich-Gehaben«; dah. I) die äußere Erscheinung, das Äußere, das Aussehen, die äußere Gestalt, die äußere (schöne od. unschöne) Haltung, Stellung des Körpers u. seiner Teile, A) im allg., mit u. ohne corporis, Sen., Curt. u.a.: oris, Gesichtsbildung, Cic.; u. verb. oris et corporis, Curt.: h. oris lineamentaque, Liv.: h. haud indecorus, Curt.: Plur., habitus corporis opimi, Cic.: moderati aequabilesque, Cic. – auch augenblickliche Haltung, Stellung, Lage, hab. sedentis, Suet.: h. corporis quiescenti quam defuncto similior (v. der Leiche des ältern Plinius), Plin. ep.: illorum (iratorum) habitum intuere, Sen.: diversus est habitus ascendentium et descendentium, Sen.: durante adhuc habitu, in quo mors quemque deprehenderat, Curt. – prägn., die Wohlgestalt, lupi, Ambros. de virgg. 2, 4, 28. – B) insbes., die äußere Erscheinung in Anordnung des Putzes, der Kleidung od. Rüstung, die Tracht, das Äußere, 1) eig., oft verb. habitus atque vestitus, habitus vestitusque, habitus cultusque, cultus habitusque, Cic., Liv. u.a. (vgl. Gronov Liv. 20, 27, 11. Fabri Liv. 23, 34, 6. Burmann Suet. Caes. 44). – u. so hab. vestis, Liv. u. Curt.: hab. virginalis, Cic.: fabrilis (eines Schmiedes), Arnob.: nuptialis, Augustin.: citharoedicus vel tragicus, Eutr.: regum Persarum, Iustin.: pastorum, Liv. – 2) meton., die Klei-————dung selbst (woher das franz. l'habit), venatorius h., Vopisc.: venatorum h., Frontin.: luxurians h., prachtvolle Kleidung, Kleiderluxus, Sen. rhet.: permutato cum uxore habitu, Quint.: sparsi per domos occulto habitu, Tac.: im Bilde, suo habitu vitam degere, im eigenen Rocke (nicht in geborgtem Schmucke) sein L. hinbringen, Phaedr. 1, 3, 2. – II) übtr.: A) die Beschaffenheit, der Zustand, die Lage, pecuniarum, die Vermögensverhältnisse, Liv.: Italiae, Cic.: domicilii, Col.: locorum, Sen. rhet.: maris, Val. Max.: concussum et labentem civitatis statum in pristinum habitum revocare, Val. Max. – si ex habitu novae fortunae et novi, ut ita dicam, ingenii, quod victor sibi induerat, spectetur, Liv.: naturae ipsius habitu prope divino, durch beinahe gottähnliche Naturanlage, Cic. – B) insbes. (wie εξις), 1) = der passive Zustand, die Stimmung des Körpers od. der Seele, a) übh.: in integerrima aetate, optimo habitu, vom besten Befinden, Cic.: virtus est animi habitus naturae modo atque rationi consentaneus, Cic.: et hic quidem Romae tamquam in tanta multitudine habitus animorum fuit, Tac. – dah. b) die Stimmung, = Gesinnung, provinciarum, Tac.: quis fuerit eo tempore civitatis habitus, Vell. – 2) als philos. t. t. = die erworbene Eigentümlichkeit, die persönliche (individuelle) Eigenschaft, Cic. de inv. 1, 36 u. 2, 30. -
18 inconsentaneus
in-cōnsentāneus, a, um, unpassend, unschicklich, Mart. Cap. 5. § 436. – inconsentaneum videbatur m. folg. Infin., Mart. Cap. 3. § 228.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inconsentaneus
-
19 consentanee
consentānĕē, adv., v. consentaneus fin. -
20 dissentaneus
dissentānĕus, a, um, adj. [id.], disagreeing, contrary, dissentaneous (opp. consentaneus, Cic. Part. Or. 2, 7; cf. Nigid. ap. Non. 100, 7.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
consentaneus — index consonant, rational, suitable Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Serrognathus consentaneus consentaneus — Serrognathus consentaneus consentaneus Clasificación científica … Wikipedia Español
Serrognathus consentaneus — Serrognathus consentaneus Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
Serrognathus consentaneus akahorii — Serrognathus consentaneus akahorii Clasificación científica … Wikipedia Español
rationi consentaneus — index reasonable (fair) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Consentaneous — Con sen*ta ne*ous, a. [L. consentaneus.] Consistent; agreeable; suitable; accordant to; harmonious; concurrent. [1913 Webster] A good law and consentaneous to reason. Howell. {Con sen*ta ne*ous*ly}, adv. {Con sen*ta ne*ous*ness}, n. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
Consentaneously — Consentaneous Con sen*ta ne*ous, a. [L. consentaneus.] Consistent; agreeable; suitable; accordant to; harmonious; concurrent. [1913 Webster] A good law and consentaneous to reason. Howell. {Con sen*ta ne*ous*ly}, adv. {Con sen*ta ne*ous*ness}, n … The Collaborative International Dictionary of English
Consentaneousness — Consentaneous Con sen*ta ne*ous, a. [L. consentaneus.] Consistent; agreeable; suitable; accordant to; harmonious; concurrent. [1913 Webster] A good law and consentaneous to reason. Howell. {Con sen*ta ne*ous*ly}, adv. {Con sen*ta ne*ous*ness}, n … The Collaborative International Dictionary of English
consentaneous — adjective Etymology: Latin consentaneus, from consentire to agree Date: 1575 1. expressing agreement ; suited 2. done or made by the consent of all • consentaneously adverb … New Collegiate Dictionary
Dorcus — parallelipipedus Scientific classification Kingdom … Wikipedia
Taxonomy of Lucanidae — The classification presented here follows Smith (2006),[1] with the exception of the tribal classification within the Lucaninae. Subfamily Aesalinae Tribe Aesalini Genus Aesalus (Fabricius, 1801) Aesalus asiaticus Lewis, 1883 Aesalus himalayicus… … Wikipedia