Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

comptus+n+m

  • 41 pumico

    pūmico, āvī, ātum, āre (pumex), mit Bimsstein reiben, -glätten, desquamor, pumicor, ornor, Lucil. 264: dentem atque russam pumicare gingivam, Catull. 39, 19 b. Apul. apol. 6 (aber die Hdschrn. u. Ausgg. des Katull defricare): faciem suam, Augustin. de gestis cum Emerit. § 11: libros, Isid. orig. 6, 12, 3: bildl., nullis assentantium pumicatur sermonibus, Ambros. epist. 43. § 12. – Partic. pūmicātus, a, um, mit Bimsstein geglättet, manus, frons, Mart.: dentes, Hieron.: u. von Weichlingen u. Gecken, die sich die Haut mit Bimsstein glatt u. glänzend machen, homo comptus semper et pumicatus, geschniegelter u. gestriegelter, Pin. ep. 2, 11, 23: ebenso satrapae, Sidon. epist. 8, 3, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pumico

  • 42 circumdati

    circum-do, dĕdi, dătum, dăre, v. a., lit. to put, set, or place around, i. e. both to wrap around (e. g. a mantle). and also to enclose (e. g. a town with a wall; syn.: cingo, vestio, saepio, circumvallo al.), with a twofold construction (cf. Zumpt, Gr. § 418).
    I.
    Aliquid (alicui rei), to place something [p. 337] around something, to put, set around, etc. (class. in prose and poetry).
    (α).
    With dat.:

    aër omnibus est rebus circumdatus appositusque,

    Lucr. 6, 1035:

    moenibus subjectos prope jam ignes circumdatosque restinximus,

    Cic. Cat. 3, 1, 2:

    circumdare fossam latam cubiculari lecto,

    id. Tusc. 5, 20, 59:

    satellites armatos contioni,

    Liv. 34, 27, 5:

    hinc patre hinc Catulo lateri circumdatis, Romam rediit,

    i. e. one on each side, id. 30, 19, 9; 3, 28, 2:

    milites sibi,

    Tac. A. 13, 25:

    arma umeris,

    Verg. A. 2, 510:

    licia tibi,

    id. E. 8, 74:

    vincula collo,

    Ov. M. 1, 631:

    bracchia collo,

    id. ib. 9, 459; 9, 605; 6, 479;

    and in tmesis: collo dare bracchia circum,

    Verg. A. 6, 700 (cf. the simplex:

    bracchia cervici dare,

    Hor. C. 3, 9, 3):

    lectis aulaea purpura,

    Curt. 9, 7, 15:

    cum maxime in hostiam itineri nostro circumdatam intuens,

    i. e. divided, and part placed on each side of the way, Liv. 40, 13, 4.—
    (β).
    Without a dat.:

    caedere januam saxis, ligna et sarmenta circumdare ignemque subicere coeperunt,

    Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69; 2, 1, 31, § 80:

    ignes,

    id. Pis. 38, 93:

    custodias,

    id. Cat. 4, 4, 8:

    armata circumdatur Romana legio,

    Liv. 1, 28, 3:

    exercitu circumdato summā vi Cirtam irrumpere nititur,

    Sall. J. 25, 9:

    circumdatae stationes,

    Tac. A. 1, 50:

    murus circumdatus,

    Caes. B. G. 1, 38:

    turris toto opere circumdedit,

    id. ib. 7, 72:

    circumdato vallo,

    Curt. 3, 2, 2:

    lauream (sc. capiti),

    Suet. Vit. 9.— Subst.: circumdăti, ōrum, m., those around, the surrounding soldiers:

    circumdatos Antonius adloquitur,

    Tac. H. 3, 63.—With an abl. loci:

    toto oppido munitiones,

    Hirt. B. G. 8, 34 fin.:

    equites cornibus,

    Liv. 33, 18, 9; and without dat., Tac. A. 14, 53.—With two accs.:

    circumdare terram radices,

    Cato, R. R. 114;

    and per tmesin,

    id. ib. 157.—
    B.
    Trop. (most freq. in Tac.):

    cancelli, quos mihi ipse circumdedi,

    Cic. Quint. 10, 36:

    nescio an majora vincula majoresque necessitates vobis quam captivis vestris fortuna circumdederit,

    Liv. 21, 43, 3:

    egregiam famam paci circumdedit,

    i. e. conferred, imparted, Tac. Agr. 20; cf.:

    principatus inanem ei famam,

    id. H. 4, 11; id. Or. 37:

    principi ministeria,

    id. H. 2, 59; id. A. 14, 15.—In a Greek construction:

    infula virgineos circumdata comptus,

    encompassing, Lucr. 1, 88; Tac. H. 4, 45; id. A. 16, 25.—
    II.
    Aliquem or aliquid (aliquā re), to surround some person or thing ( with something), to encompass, enclose, encircle with.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    animum (deus) circumdedit corpore et vestivit extrinsecus,

    Cic. Univ. 6 fin.; cf.:

    aether corpore concreto circumdatus undique,

    Lucr. 5, 469:

    portum moenibus,

    Nep. Them. 6, 1:

    regio insulis circumdata,

    Cic. Fl. 12, 27:

    villam statione,

    Tac. A. 14, 8:

    suam domum spatio,

    id. G. 16:

    collis operibus,

    id. A. 6, 41:

    vallo castra,

    id. H. 4, 57:

    Othonem vexillis,

    id. ib. 1, 36:

    canibus saltus,

    Verg. E. 10, 57:

    circumdato me bracchiis: meum collum circumplecte,

    Plaut. As. 3, 3, 106:

    collum filo,

    Cat. 64, 377:

    (aurum) circumdatum argento,

    Cic. Div. 2, 65, 134: furvis circumdatus alis Somnus, * Tib. 2, 1, 89:

    ad talos stola demissa et circumdata palla,

    Hor. S. 1, 2, 99:

    circumdedit se zonā,

    Suet. Vit. 16:

    circumdata corpus amictu,

    Ov. M. 4, 313; cf. id. ib. 3, 666:

    tempora vittis,

    id. ib. 13, 643:

    Sidoniam picto chlamydem circumdata limbo,

    Verg. A. 4, 137.—
    2.
    Esp. of a hostile surrounding, to surround, encompass, invest, besiege, etc.:

    oppidum vallo et fossā,

    Cic. Fam. 15, 4, 10:

    oppidum quinis castris,

    Caes. B. C. 3, 9:

    cum legati... multitudine domum ejus circumdedissent,

    Nep. Hann. 12, 4:

    vallo atque fossā moenia circumdat,

    Sall. J. 23, 1:

    oppidum coronā,

    Liv. 4, 47, 5:

    quos (hostes) primo Camillus vallo circumdare est adortus,

    id. 6, 8, 9:

    fossā valloque urbem,

    id. 25, 22, 8:

    fossā duplicique vallo circumdatā urbe,

    id. 28, 3, 5:

    hostes exercitu toto,

    Curt. 3, 8, 4. —
    B.
    Trop.:

    omni autem totam figuram mundi levitate circumdedit,

    Cic. Univ. 6 init.:

    exiguis quibusdam finibus oratoris munus circumdedisti,

    have confined, circumscribed, id. de Or. 1, 62, 264; cf.:

    minus octoginta annis circumdatum aevum,

    Vell. 1, 17, 2:

    pueritiam robore,

    Tac. A. 12, 25:

    fraude,

    Sil. 7, 134; cf. id. 12, 477:

    monstrorum novitate,

    Quint. Decl. 18, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > circumdati

  • 43 circumdo

    circum-do, dĕdi, dătum, dăre, v. a., lit. to put, set, or place around, i. e. both to wrap around (e. g. a mantle). and also to enclose (e. g. a town with a wall; syn.: cingo, vestio, saepio, circumvallo al.), with a twofold construction (cf. Zumpt, Gr. § 418).
    I.
    Aliquid (alicui rei), to place something [p. 337] around something, to put, set around, etc. (class. in prose and poetry).
    (α).
    With dat.:

    aër omnibus est rebus circumdatus appositusque,

    Lucr. 6, 1035:

    moenibus subjectos prope jam ignes circumdatosque restinximus,

    Cic. Cat. 3, 1, 2:

    circumdare fossam latam cubiculari lecto,

    id. Tusc. 5, 20, 59:

    satellites armatos contioni,

    Liv. 34, 27, 5:

    hinc patre hinc Catulo lateri circumdatis, Romam rediit,

    i. e. one on each side, id. 30, 19, 9; 3, 28, 2:

    milites sibi,

    Tac. A. 13, 25:

    arma umeris,

    Verg. A. 2, 510:

    licia tibi,

    id. E. 8, 74:

    vincula collo,

    Ov. M. 1, 631:

    bracchia collo,

    id. ib. 9, 459; 9, 605; 6, 479;

    and in tmesis: collo dare bracchia circum,

    Verg. A. 6, 700 (cf. the simplex:

    bracchia cervici dare,

    Hor. C. 3, 9, 3):

    lectis aulaea purpura,

    Curt. 9, 7, 15:

    cum maxime in hostiam itineri nostro circumdatam intuens,

    i. e. divided, and part placed on each side of the way, Liv. 40, 13, 4.—
    (β).
    Without a dat.:

    caedere januam saxis, ligna et sarmenta circumdare ignemque subicere coeperunt,

    Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69; 2, 1, 31, § 80:

    ignes,

    id. Pis. 38, 93:

    custodias,

    id. Cat. 4, 4, 8:

    armata circumdatur Romana legio,

    Liv. 1, 28, 3:

    exercitu circumdato summā vi Cirtam irrumpere nititur,

    Sall. J. 25, 9:

    circumdatae stationes,

    Tac. A. 1, 50:

    murus circumdatus,

    Caes. B. G. 1, 38:

    turris toto opere circumdedit,

    id. ib. 7, 72:

    circumdato vallo,

    Curt. 3, 2, 2:

    lauream (sc. capiti),

    Suet. Vit. 9.— Subst.: circumdăti, ōrum, m., those around, the surrounding soldiers:

    circumdatos Antonius adloquitur,

    Tac. H. 3, 63.—With an abl. loci:

    toto oppido munitiones,

    Hirt. B. G. 8, 34 fin.:

    equites cornibus,

    Liv. 33, 18, 9; and without dat., Tac. A. 14, 53.—With two accs.:

    circumdare terram radices,

    Cato, R. R. 114;

    and per tmesin,

    id. ib. 157.—
    B.
    Trop. (most freq. in Tac.):

    cancelli, quos mihi ipse circumdedi,

    Cic. Quint. 10, 36:

    nescio an majora vincula majoresque necessitates vobis quam captivis vestris fortuna circumdederit,

    Liv. 21, 43, 3:

    egregiam famam paci circumdedit,

    i. e. conferred, imparted, Tac. Agr. 20; cf.:

    principatus inanem ei famam,

    id. H. 4, 11; id. Or. 37:

    principi ministeria,

    id. H. 2, 59; id. A. 14, 15.—In a Greek construction:

    infula virgineos circumdata comptus,

    encompassing, Lucr. 1, 88; Tac. H. 4, 45; id. A. 16, 25.—
    II.
    Aliquem or aliquid (aliquā re), to surround some person or thing ( with something), to encompass, enclose, encircle with.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    animum (deus) circumdedit corpore et vestivit extrinsecus,

    Cic. Univ. 6 fin.; cf.:

    aether corpore concreto circumdatus undique,

    Lucr. 5, 469:

    portum moenibus,

    Nep. Them. 6, 1:

    regio insulis circumdata,

    Cic. Fl. 12, 27:

    villam statione,

    Tac. A. 14, 8:

    suam domum spatio,

    id. G. 16:

    collis operibus,

    id. A. 6, 41:

    vallo castra,

    id. H. 4, 57:

    Othonem vexillis,

    id. ib. 1, 36:

    canibus saltus,

    Verg. E. 10, 57:

    circumdato me bracchiis: meum collum circumplecte,

    Plaut. As. 3, 3, 106:

    collum filo,

    Cat. 64, 377:

    (aurum) circumdatum argento,

    Cic. Div. 2, 65, 134: furvis circumdatus alis Somnus, * Tib. 2, 1, 89:

    ad talos stola demissa et circumdata palla,

    Hor. S. 1, 2, 99:

    circumdedit se zonā,

    Suet. Vit. 16:

    circumdata corpus amictu,

    Ov. M. 4, 313; cf. id. ib. 3, 666:

    tempora vittis,

    id. ib. 13, 643:

    Sidoniam picto chlamydem circumdata limbo,

    Verg. A. 4, 137.—
    2.
    Esp. of a hostile surrounding, to surround, encompass, invest, besiege, etc.:

    oppidum vallo et fossā,

    Cic. Fam. 15, 4, 10:

    oppidum quinis castris,

    Caes. B. C. 3, 9:

    cum legati... multitudine domum ejus circumdedissent,

    Nep. Hann. 12, 4:

    vallo atque fossā moenia circumdat,

    Sall. J. 23, 1:

    oppidum coronā,

    Liv. 4, 47, 5:

    quos (hostes) primo Camillus vallo circumdare est adortus,

    id. 6, 8, 9:

    fossā valloque urbem,

    id. 25, 22, 8:

    fossā duplicique vallo circumdatā urbe,

    id. 28, 3, 5:

    hostes exercitu toto,

    Curt. 3, 8, 4. —
    B.
    Trop.:

    omni autem totam figuram mundi levitate circumdedit,

    Cic. Univ. 6 init.:

    exiguis quibusdam finibus oratoris munus circumdedisti,

    have confined, circumscribed, id. de Or. 1, 62, 264; cf.:

    minus octoginta annis circumdatum aevum,

    Vell. 1, 17, 2:

    pueritiam robore,

    Tac. A. 12, 25:

    fraude,

    Sil. 7, 134; cf. id. 12, 477:

    monstrorum novitate,

    Quint. Decl. 18, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > circumdo

  • 44 coemptio

    cŏëmptĭo, ōnis, f. [coëmo], jurid. t. t.
    I.
    A pretended purchase of an estate which was subjected to a mock sale for the purpose of divesting it of the burden of certain sacrifices attached to it, Cic. Mur. 12, 27 Moeb.—
    II.
    Esp., a marriage, consisting in a mutual mock sale of the parties, by which the wife was freed from the tutela legitima and the family sacra, Gai Inst. 1, 110; 1, 113 sq.; Cic. Fl. 34, 84; id. de Or. 1, 56, 237; Varr. L. L. 6, § 43; cf. id. ap. Non. p. 531, 10 sq.; Serv. ad Verg. G. 1, 31; id. A. 4, 103 (but acc. to Lachm. ad Lucr. 2, 1061 = 2. comptus, q. v.).

    Lewis & Short latin dictionary > coemptio

  • 45 comptulus

    comptŭlus, a, um, adj. dim. [comptus, 1. como], luxuriously decked:

    juvenes,

    Hier. Ep. 128, n. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > comptulus

  • 46 incomptus

    in-comptus ( incomt-), a, um, adj., unadorned, inelegant, artless, rude (rare but class.).
    I.
    Lit.:

    incomptis Curium capillis,

    Hor. C. 1, 12, 41; so Ov. M. 9, 789; cf.

    caput,

    Hor. Epod. 5, 16; and:

    nuda, nudis incompta capillis,

    Ov. M. 4, 261.— In Comp.:

    incomptiore capillo,

    Suet. Aug. 69: ungues, unpared, untrimmed, Cic. Ac. Fragm. ap. Aug. contr. Acad. 3, 7, IV. 2, p. 471 Orell.:

    apparatus,

    Tac. G. 14.—
    II.
    Trop., of speech:

    ut mulieres esse dicuntur nonnallae inornatae, quas id ipsum deceat: sic haec subtilis oratio, quasi incompta delectat,

    Cic. Or. 23, 78; cf. id. Att. 2, 1, 1:

    ars,

    id. de Or. 1, 55, 234:

    nuda sit et velut incompta oratio,

    Quint. 8, 6, 41; Liv. 4, 41, 1:

    coloni versibus incomptis ludunt,

    Verg. G. 2, 386:

    (versus),

    Hor. A. P. 446.— Adv.: incomptē, roughly, inelegantly (post-class. and very rare):

    dolantur stipites,

    Amm. 31, 2:

    laudare,

    Stat. S. 5, 5, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > incomptus

  • 47 incomtus

    in-comptus ( incomt-), a, um, adj., unadorned, inelegant, artless, rude (rare but class.).
    I.
    Lit.:

    incomptis Curium capillis,

    Hor. C. 1, 12, 41; so Ov. M. 9, 789; cf.

    caput,

    Hor. Epod. 5, 16; and:

    nuda, nudis incompta capillis,

    Ov. M. 4, 261.— In Comp.:

    incomptiore capillo,

    Suet. Aug. 69: ungues, unpared, untrimmed, Cic. Ac. Fragm. ap. Aug. contr. Acad. 3, 7, IV. 2, p. 471 Orell.:

    apparatus,

    Tac. G. 14.—
    II.
    Trop., of speech:

    ut mulieres esse dicuntur nonnallae inornatae, quas id ipsum deceat: sic haec subtilis oratio, quasi incompta delectat,

    Cic. Or. 23, 78; cf. id. Att. 2, 1, 1:

    ars,

    id. de Or. 1, 55, 234:

    nuda sit et velut incompta oratio,

    Quint. 8, 6, 41; Liv. 4, 41, 1:

    coloni versibus incomptis ludunt,

    Verg. G. 2, 386:

    (versus),

    Hor. A. P. 446.— Adv.: incomptē, roughly, inelegantly (post-class. and very rare):

    dolantur stipites,

    Amm. 31, 2:

    laudare,

    Stat. S. 5, 5, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > incomtus

  • 48 infula

    infŭla, ae, f. [cf. Sanscr. bhāla, brow; Gr. phalos, phalara], a band, bandage.
    I.
    In gen.:

    in infulis tantam rem depingere,

    Cic. de Or. 3, 21, 81.—
    II.
    In partic., a white and red fillet or band of woollen stuff, worn upon the forehead, as a sign of religious consecration and of inviolability, a sacred fillet; so a priest ' s fillet:

    sacerdotes Cereris cum infulis,

    Cic. Verr. 2, 4, 50, § 110:

    Phoebi Triviaeque sacerdos, Infula cui sacrā redimibat tempora vittā,

    Verg. A. 10, 538: cujus sacerdotii (i. e. fratrum arvalium) insigne est spicea corona et infulae albae, Sabin. ap. Gell. 7, 7, 8.—Hence, meton., a priest, Prud. Apoth. 486.—Of the victim ' s fillet (whether beast or man):

    saepe in honore deum medio stans hostia ad aram, Lanea dum niveā circumdatur infula vittā,

    Verg. G. 3, 487:

    infula virgineos circumdata comptus (of Iphigenia),

    Lucr. 1, 87.— Of the fillet worn by a suppliant for protection:

    velata infulis ramisque oleae Carthaginiensium navis,

    Liv. 30, 36, 4:

    velamenta et infulas praeferentes,

    Tac. H. 1, 66:

    hae litterae (philosophy) apud mediocriter malos infularum loco sunt,

    held in awe, Sen. Ep. 14, 10:

    ipsas miserias infularum loco habet,

    i. e. his wretchedness claims reverence, id. ad Helv. 13, 4. —
    B.
    Transf., an ornament, mark of distinction, badge of honor:

    his insignibus atque infulis imperii venditis (said of the lands belonging to the state),

    Cic. Agr. 1, 2, 6.— The insignia of an office:

    honorum,

    Cod. Just. 7, 63, 1: infulae imperiales, id. tit. 37 fin. — Hence, for the office itself, Spart. Hadr. 6.— Ornaments of houses and temples, i. e. carved work, etc., Luc. 2, 355.

    Lewis & Short latin dictionary > infula

  • 49 nitidus

    nĭtĭdus, a, um, adj. [niteo], shining, glittering, bright, polished, clear (class.; syn.: splendidus, lautus).
    I.
    Lit.:

    facite, sultis, nitidae ut aedes meae sint,

    Plaut. Stich. 1, 2, 8:

    in picturis alios horrida, inculta... contra alios nitida, laeta delectant,

    Cic. Or. 11, 36:

    nitidus juventā (anguis),

    Verg. G. 3, 437:

    caesaries,

    id. ib. 4, 337:

    caput solis,

    id. ib. 1, 467:

    ebur,

    Ov. M. 2, 3:

    aries nitidissimus auro,

    id. F. 3, 867:

    aether,

    Val. Fl. 3, 467:

    pisces,

    with gleaming scales, Ov. M. 1, 74:

    cujus turbavit nitidos exstinctus passer ocellos,

    Juv. 6, 8.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of animals, sleek, plump, fat:

    jumenta,

    Nep. Eum. 5, 6.—
    2.
    Of persons, well-conditioned, well-favored, healthy-looking:

    me pinguem et nitidum bene curatā cute vises,

    Hor. Ep. 1, 4, 15.—So, nitidis sensibus haurire aliquid, with fresh, unblunted, unsated senses, Claud. Cons. Mall. Theod. 193.—
    3.
    Good-looking, handsome, beautiful, neat, elegant, spruce, trim:

    nimis nitida femina,

    Plaut. Mil. 4, 2, 12; id. Aul. 3, 6, 4:

    quos pexo capillo nitidos videtis,

    Cic. Cat. 2, 10, 22:

    ex nitido fit rusticus,

    Hor. Ep. 1, 7, 83:

    villae,

    id. ib. 1, 15, 46:

    nitidioris vitae instrumenta,

    Plin. 13, 16, 30, § 100.—
    4.
    Of fields and plants, blooming, fertile, luxuriant:

    nitidae fruges arbustaque laeta,

    Lucr. 2, 594:

    campi nitidissimi viridissimique,

    Cic. Verr. 2, 3, 18, § 47:

    nitidissima arboris pars,

    Plin. 17, 14, 24, § 104. — Poet.:

    nitidissimus annus,

    rich, fertile, Ov. F. 5, 265.—
    5.
    Of the wrestling ring, in allusion to the oil with which the wrestlers' bodies were anointed: palaestrae, Mart. 4, 8, 5.—
    II.
    Trop., cultivated, polished, refined:

    nitidum quoddam genus verborum et laetum,

    Cic. de Or. 1, 18, 81:

    verba nitidiora,

    id. Part. 5, 17:

    Isocrates nitidus et comptus,

    Quint. 10, 1, 79:

    Messala,

    id. 1, 7, 35:

    oratio,

    id. 8, 3, 18; 49;

    orator,

    id. 12, 10, 78:

    nitida et curata vox,

    id. 11, 3, 26:

    hilares nitidique vocantur,

    Juv. 11, 178:

    vita nitidior,

    Plin. 13, 16, 30, § 100.—Hence, adv.: nĭtĭdē, splendidly, brightly, beautifully, magnificently:

    ut nitide nitet,

    Plaut. Truc. 2, 4, 3:

    cenare nitide,

    id. Cas. 3, 6, 19; cf. id. Cist. 1, 1, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > nitidus

  • 50 pumico

    pūmĭco, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to rub or smooth with pumice-stone, to polish (anteclass. and post-Aug.): rador, subvellor, desquamor, pumicor, ornor, Lucil. ap. Non. 95, 16:

    pumicata manus,

    Mart. 5, 41, 6:

    pumicata frons,

    id. 1, 67, 10; Cat. 39, 19:

    dentes,

    Hier. Ep. 10.—
    II.
    Trop.:

    nullis assentantium pumicatur sermonibus,

    Ambros. Ep. 43, 12.—Hence, pūmĭcātus, a um, P. a., smoothed, i. e. effeminate, luxurious:

    homo comptus et pumicatus,

    Plin. Ep. 2, 11, 23:

    satrapae (with myrrhati, malobathrati),

    Sid. Ep. 8, 3 fin.:

    detonsus pumicatusque,

    id. ib. 1, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > pumico

  • 51 virgineus

    virgĭnĕus, a, um, adj. [virgo], of or belonging to a maiden or virgin, maidenly, virgin ( poet. for virginalis):

    figura,

    Tib. 3, 4, 89:

    forma,

    Ov. M. 3, 607:

    vultus,

    id. ib. 5, 563;

    10, 631: facies,

    id. ib. 8, 323:

    comptus,

    Lucr. 1, 87:

    pudor,

    Tib. 1, 4, 14:

    rubor,

    Verg. G. 1, 430:

    decor,

    Sen. Med. 75:

    sacra,

    offered by a maiden, Petr. 134:

    favilla,

    i. e. a virgin's funeral pile, Ov. M. 13, 697:

    gymnasium,

    of the Spartan virgins, Prop. 3, 14 (4, 13), 2:

    focus,

    i. e. of Vesta, id. 4 (5), 4, 44; so,

    too, ara,

    Ov. F. 4, 731; cf.

    domus,

    of the Vestals, Mart. 1, 71, 4:

    virginea domitus sagittā,

    i. e. of Diana, Hor. C. 3, 4, 72:

    umbrae,

    of the Danaides, Prop. 2, 1, 67:

    bellum,

    of the Amazons, Val. Fl. 5, 134:

    Helicon, as the seat of the Muses,

    Ov. M. 2, 219:

    aurum,

    the golden crown received by the victor at the festival of Minerva, Mart. 9, 23, 1:

    volucres,

    i. e. the Harpies, Ov. M. 7, 4; cf.

    vultus,

    Verg. A. 3, 216: aqua, the aqueduct called Aqua Virgo (v. virgo, D.), Ov. F. 1, 464;

    called also virgineus liquor,

    id. P. 1, 8, 38.

    Lewis & Short latin dictionary > virgineus

См. также в других словарях:

  • Trogon comptus — Trogon aux yeux blancs Trogon comptus …   Wikipédia en Français

  • Trogon comptus —   Trogon comptus …   Wikipedia Español

  • Callulops comptus — Callulops comptus …   Wikipédia en Français

  • Callulops comptus — Callulops comptus …   Wikipédia en Français

  • Monoplex comptus — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Gastr …   Wikipedia

  • Nassarius comptus — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Gast …   Wikipedia

  • Alestes comptus —   Alestes comptus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Callulops comptus — Taxobox name = Callulops comptus status = LC | status system = IUCN3.1 regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Amphibia ordo = Anura familia = Microhylidae genus = Callulops species = C. comptus binomial = Callulops comptus binomial… …   Wikipedia

  • Dactyloscopus comptus — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Acti …   Wikipedia

  • Thymus comptus — Systematik Asteriden Euasteriden I Ordnung: Lippenblütlerartige (Lamiales) Familie: Lippenblütler (Lamiaceae) …   Deutsch Wikipedia

  • Aeneator comptus —   Aeneator comptus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»