-
1 coarguō
coarguō uī, —, ere [com- + arguo], to overwhelm with proof, refute, silence, expose, convict, prove guilty: refelli, coargui putat esse turpissimum: tot testibus coargui: Lentulum dissimulantem coarguunt sermonibus, S.: ut coram coarguebantur, fassi omnes, L.: aliquem avaritiae: commutati indicii. — To prove, demonstrate, show, establish, expose, refute: fuga laboris desidiam coarguit: crimen suspicionibus: improbitatem: Lacedaemoniorum tyrannidem, N.: quam (legem) usus coarguit, has proved injudicious, L.: domini aures, betrays, O.: Osos non esse Germanos, Ta.* * *coarguere, coargui, - V TRANSrefute; show, demonstrate; overwhelm w/proof; silence; convict; prove guilty -
2 conjectura
conjectūra, ae, f. [conicio, I. B. 2.], a putting together of facts or indications; hence an opinion founded on a comparison of facts, a conjecture, guess, conjectural inference.I.In gen. (very freq., and class.):II.quod ad exemplum'st? Conjecturā si reperire possumus,
Plaut. Trin. 4, 2, 76:hanc ego de me conjecturam domi facic,
id. Cist. 2, 1, 2; id. Cas. 2, 3, 8; Cic. de Or. 2, 74, 299:conjecturam facere (ex re or re),
Plaut. Poen. prol. 91; id. Rud. 3, 4, 66; Ter. And. 3, 2, 32; id. Heaut. 2, 3, 25; Cic. Mur. 21, 44; id. Verr. 2, 2, 74, § 183:attendite num aberret a conjecturā suspitio periculi mei,
i. e. reasonable inference, id. Phil. 12, 9, 23; Quint. 8, 4, 26; Plin. Pan. 20 fin.:capere ex re,
Varr. R. R. 3, 16, 32:capere,
Cic. Rosc. Am. 35, 98:hoc videre licet ex aliquot rebus,
Varr. R. R. 1, 7, 3:conjecturā uti,
Quint. 3, 6, 15:judicare aliquid,
Cic. Fl. 3, 6:coarguere aliquid,
id. Agr. 1, 6, 18:quaerere aliquid,
id. Or. 36, 126; cf.:quaeritur per conjecturam,
Quint. 7, 2, 6:conjecturā aberrare,
Cic. Att. 14, 22, 1:in conjecturam quantitas cadit,
Quint. 7, 4, 43:aliquid conjecturā animi scrutari,
Plin. 2, 11, 8, § 49; cf.:animi mei,
Quint. 1, 2, 25: si qua conjectura mentis divinae sit ( gen. object.), Liv. 10, 39, 15; so,mentis,
Quint. 7, 3, 25:animi,
id. 7, 2, 6; 7, 2, 45:voluntatis,
id. 12, 2, 19:veritatis,
Suet. Galb. 7 et saep.—In partic.A.T. t. of the lang. of augury, a conclusion drawn from signs or omens, a divining, an interpreting of dreams, soothsaying, prophesying, Plaut. Rud. 3, 1, 20; id. Curc. 2, 1, 31; Cic. Div. 2, 31, 66; 1, 36, 78; 2, 63, 129; Ov. Tr. 1, 9, 51; Suet. Vit. 18.—B.An element of rhetorical representation founded on conjecture, Cic. Inv. 2, 5, 16; id. Part. Or. 9, 33 sq.; id. Div.. 2, 26, 55; Quint. 7, 2, 1; 3, 6, 50; cf.:in his omnibus conjecturam inducere,
the form of conjecture, Cic. Inv. 2, 32, 99. -
3 convinco
con-vinco, vīci, victum, 3, v. a., to overcome, conquer; always beyond the circle of milit. lang.I.With personal objects, to convict of crime or error, refute (very freq. and class.).(α).With simple acc.:(β).quem ego jam hic convincam palam,
Plaut. Am. 2, 2, 147:hujus si causa non manifestissimis rebus teneretur, tamen eum mores ipsius ac vita convincerent,
Cic. Sull. 25, 71:verum enim invenire volumus, non tamquam adversarium aliquem convincere,
id. Fin. 1, 5, 13:Aristonis jam fracta et convicta secta,
id. Leg. 1, 13, 38:si negem, quo me teste convincas?
id. Phil. 2, 4, 8; id. Verr. 2, 4, 47, § 104; Liv. 26, 12, 17; Quint. 1, 6, 10 et saep.—With the designation of the crime, error, etc., commonly in the gen., more rarely in the simple abl., or with de, in, or inf.:II.teque in isto ipso convinco non inhumanitatis solum, sed etiam amentiae,
Cic. Phil. 2, 4, 9:haec duo levitatis et infirmitatis plerosque convincunt,
id. Lael. 17, 64:aliquem summae neglegentiae (with coarguere),
id. Sull. 15, 44:quae (supplicia) in convictos maleficii servos constituta sunt,
id. Verr. 2, 5, 53, § 139:repetundarum,
Suet. Caes. 43: latrocinii, caedis. id. Tib. 1 al.:manifestis criminibus,
Cic. Verr. 2, 1, 9, § 26:multis avaritiae criminibus,
id. Fl. 39, 98:convicti et condemnati falsis de pugnis,
Plaut. Truc. 2, 6, 5:scelere convictus,
Suet. Ner. 31; Lact. de Ira, 17, 6; cf.:istius vita tot vitiis flagitiisque convicta,
Cic. Verr. 1, 4, 10:in pari peccato,
id. Inv. 2, 10, 32:in hoc scelere,
id. Sull. 30, 83; so,in homicidio,
Plin. 18, 3, 3, § 12:in majore fraude,
Suet. Claud. 15:in adfectatione imperii,
id. Tit. 9.—With inf.:aliquid fecisse convinci,
Liv. 45, 10, 14:convictus pecuniam cepisse,
Tac. A. 4, 31; 13, 44; Suet. Calig. 40; Curt. 9, 8, 9; cf. Sall. C. 52, 36.—With things as objects, to prove something incontestably (esp. as criminal, false, punishable), to show clearly, demonstrate (freq. and class.).(α).With acc.:(β).inauditum facinus ipsius qui commisit voce convinci,
Cic. Quint. 25, 79; so,peccata argumentis,
id. Part. Or. 33, 116; cf.:falsum veris convincere rebus,
Lucr. 4, 764:alios sensus,
id. 4, 495:haec poëtarum et pictorum portenta,
Cic. Tusc. 1, 6, 11:orationem (with redargui),
id. Univ. 3 init.:errores Epicuri,
id. N. D. 2, 1, 3:falsa,
id. ib. 1, 32, 91:avaritiam,
Caes. B. G. 1, 40, 12:furorem,
Ov. M. 13, 58:quod obicitur,
Quint. 5, 10, 35:quod (crimen) apud patres convictum,
Tac. A. 14, 40 al.:convicta (praedia),
proved not to belong to you, Cic. Fl. 32, 79.—With acc. and inf.:nihil te didicisse... nihil scire convincerent,
Cic. de Or. 1, 10, 42; id. Par. 5, 3, 41; id. N. D. 3, 17, 44; Quint. 2, 15, 14 al. -
4 inrisus
1.irrīsus, a, um, Part., from irrideo.2.irrīsus ( inr-), ūs, m. [irrideo], a scoffing, mocking, mockery, derision:irrisu coarguere aliquid,
Plin. 28, 8, 29, § 114:irrisum pueri sperans,
Tac. A. 13, 15:irrisui esse,
to be a laughing-stock, Caes. B. C. 2, 15:hostibus irrisui fuit,
Tac. A. 14, 39; id. H. 1, 7:scripsisse eos non sine irrisu generis humani arbitror,
Plin. 37, 9, 40, § 124:irrisui haberi,
to be made a laughing-stock of, be made game of, App. M. 5, p. 172:ab irrisu,
out of mockery, Liv. 7, 10. -
5 irrisus
1.irrīsus, a, um, Part., from irrideo.2.irrīsus ( inr-), ūs, m. [irrideo], a scoffing, mocking, mockery, derision:irrisu coarguere aliquid,
Plin. 28, 8, 29, § 114:irrisum pueri sperans,
Tac. A. 13, 15:irrisui esse,
to be a laughing-stock, Caes. B. C. 2, 15:hostibus irrisui fuit,
Tac. A. 14, 39; id. H. 1, 7:scripsisse eos non sine irrisu generis humani arbitror,
Plin. 37, 9, 40, § 124:irrisui haberi,
to be made a laughing-stock of, be made game of, App. M. 5, p. 172:ab irrisu,
out of mockery, Liv. 7, 10. -
6 obiter
ŏb-ĭter, adv., on the way, in going or passing along (except in Laber., not anteAug.; cf. Charis. 187 P. Augustus found fault with Tiberius for using per viam instead of obiter, Charis. l. l.).I.Lit.:II.obiter leget aut scribet,
on the way, Juv. 3, 241:rotae, quas aqua verset obiter et molat,
as it flows along, Plin. 18, 10, 23, § 97; cf. id. 33, 4, 21, § 74; 29, 3, 11, § 48; 11, 37, 55, § 148.—Transf.A.By the way, in passing, incidentally:B.interrogo ego: Quot estis? obiterque per rimam speculari coepit,
Petr. 92:faciem linit,
Juv. 6, 481:ne in hoc quidem tam molesto tacebant officio, sed obiter cantabant,
Petr. 31:saevire,
Sen. Ira, 3, 1, 3:licet obiter vanitatem magicam hic quoque coarguere,
Plin. 37, 9, 37, § 118:dictum sit,
id. 29, 5, 30, § 96; 29, 1, 9, § 29; Dig. 18, 5, 1 fin. —Forthwith, straightway, immediately (very rare): en tôi autôi inibi, obiter, Gloss. Philox.:reducant,
App. M. 6, p. 183, 35: ut obiter revertantur, Auct. Quint. Decl. 10, 16 fin.
См. также в других словарях:
coarguere — index expose Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
convaincre — Convaincre, Arguere, Conuincere, Reuincere. Prendre et convaincre une personne par ses paroles, Hominem suis verbis iugulare. Convaincre aucun de quelque faute, Reum arguere. Convaincre aucun d un legier argument et de nulle valeur, Plumbeo… … Thresor de la langue françoyse
expose — ex·pose vt ex·posed, ex·pos·ing 1: to subject to risk from a harmful action or condition: as a: to make (one) open to liability or financial loss b: to leave (a child) uncared for and lacking shelter from the elements 2: to cause to be visible or … Law dictionary
reprendre — Reprendre, Recipere, Resumere, voyez Prendre. Reprendre aucun qui s enfuit, Fugitiuum reprehendere. Je n ay pas encore bien repris mes espris pour escrire, Nondum satis sum confirmatus ad scribendum. Reprendre son aleine, Spirare, Respirare.… … Thresor de la langue françoyse
reprocher — Reprocher, Exprobrare, Obiurgare, Imputare, Proferre, Obiicere aliquid alteri, Obiicere praeuaricationem, Improperare, Reprocare a Reciprocare, Rejecter, etc. Reprocher tesmoings, Testes refellere, Sueto in octauio. cap. 56. Reprocher quelque… … Thresor de la langue françoyse
tesmoing — Tesmoing, Testis. Tesmoing privé et sçachant l affaire d autruy, Conscius. Tesmoing qui a veu ce qu il raconte, Oculatus testis. Tesmoings qui pressent fort un accusé, et qui luy maintiennent en barbe le cas, Testes acerrimi. Tesmoing veritable,… … Thresor de la langue françoyse
verifier — Verifier, et homologuer, ou ratifier, Rarum facere. Verifier quelque chose par indices, Coarguere aliquid coniectura. Verifier un Edict ou lettres patentes, Decretum suum rei sanciendae vel constituendae interponere. Bud. Verifier le contenu és… … Thresor de la langue françoyse