Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

cingō

  • 1 cingō

        cingō xī, īnctus, ere,    to go around, surround, encompass, environ, gird, wreathe, crown: Cingatur (mens) corpore: coronā consessus cinctus est: (navīs) aggere cingit harenae, V.: os cinctum serpentibus. — To surround with a girdle, gird on, gird; esp. pass. with abl, to be girded, be encircled: sacerdotes Pellibus cincti, in leather girdles, V.: Hispano cingitur gladio, L.: cingor fulgentibus armis, V.: ense latus cingit, O.: cinctas resolvite vestes, O.: inutile ferrum Cingitur, V.: cinctae ad pectora vestes, O.: puer alte cinctus, i. e. ready, H.— Pass, to gird oneself, make ready, prepare: Cingitur in proelia, V.—To encircle with a garland, crown. tempora pampino, H.: tempora ramis, V. de tenero flore caput, O.—Of places, to surround, encircle, invest, enclose: civitas cincta Gallorum gentibus: flumen oppidum cingit, Cs.: urbe portus ipse cingitur: mare, quo cingi terrarum orbem fides, bounded, Ta.: cinxerunt aethera nimbi, covered, V.—Fig.: diligentius urbem religione quam ipsis moenibus, fortify.—In war, to surround, fortify, invest, beset, besiege: castra vallo, L.: equitatus latera cingebat, Cs.: urbem obsidione, to besiege, V. — Fig.: Sicilia multis undique cincta periculis, beset: flammā Reginam, envelope in the fire of love, V.—To escort, accompany: regi praetor et unus ex purpuratis latus cingebant, L.: cincta virgo matrum catervā, O.
    * * *
    cingere, cinxi, cinctus V TRANS
    surround/encircle/ring; enclose; beleaguer; accompany; gird, equip; ring (tree)

    Latin-English dictionary > cingō

  • 2 cingo

    cingo, xi, nctum, 3, v. a. [cf. Gr kullos, kurtos;

    Lat. curvus, and clingo,

    Curt. Griech. Etym. p. 545 sq. ], to go round in a circle, to surround, encompass, environ, gird, wreathe, crown, etc. (class. in prose and poetry).
    I.
    Prop
    A.
    In gen.:

    quid autem interius mente? Cingatur igitur corpore externo,

    i. e. it must be enclosed in a body, Cic. N. D 1, 11, 27:

    non enim coronà consessus vester cinctus est, ut solebat,

    id. Mil. 1, 1; cf.:

    judicium insolitā trepidum cinxere coronă,

    Luc. 1, 321;

    tris (navīs) Eurus... Inhdit vadis atque aggere cingit harenae,

    Verg. A 1, 112: cincta serpentibus Hydra, id. ib 7, 658: pennae ritu coepere volucrum Cingere utrumque latus, to cover, Ov M. 6, 718, apio fasces et secto cingere porro, Col. 10, 371.—
    B.
    Esp.
    1.
    To surround the body with a girdle, to gird on (the sword), to gird; esp. freq in pass. with abl., to be girded, encircled with something. iam quasi zonā, liene cinctus ambulo, Plaut Curc. 2, 1, 5; Curt. 3, 3, 19; cf.:

    cui lati clavi jus erit, ita cingatur, ut, etc.,

    Quint. 11, 3, 138:

    ut cingeretur fluxiore cincturā,

    Suet. Caes. 45:

    Hispano cingitur gladio,

    Liv. 7, 10, 5; 38, 21, 13; Suet. Calig 49:

    ferro,

    id. Aug. 35: ense, Ov F. 2, 13: cingor fulgentibus armis, Verg A. 2, 749; 11, 188, 11, 536; his cingi telis, id ib. 2, 520: ense latus cingit, Ov F. 2, 784; cf. Stat. Th. 4, 41:

    cinctas resolvite vestes, Ov M. 1, 382. filios balteis,

    Vulg. Lev 8, 13.— Poet., in pass with acc. (cf. accingor, II., and Zumpt, Gr §

    458): inutile ferrum Cingitur,

    Verg. A. 2, 511: cinctaeque ad pectora vestes Bracchia docta movent, Ov M. 6, 59.—Without case: Syrinx, Ov M. 1, 695;

    puer alte cinctus,

    Hor. S. 2, 8, 10.—Hence, in late Lat. cinctus = armis instructus, armatus, armed, equipped, enrolled:

    cinctus in aliā militiā,

    Dig. 39, 1, 38; cf. ib. 39, 1, 25.—As a girding up of the Roman dress was necessary in pursuits requiring physical action, hence, cingor (cf accingor), to make one ' s self ready for any thing, to prepare:

    cingitur, certe expedit se,

    Plaut. Am. 1, 1, 152;

    cingitur ipse furens certatim in proelia Turnus,

    Verg. A. 11, 486; cf.

    supra,

    Quint. 11, 3, 138; Hor S. 2, 8, 10; Ov. M. 6, 59.—
    2.
    To encircle with a garland or crown, to crown (freq., esp in the poets).
    a.
    Of the head:

    muralique caput summum cinxere coronā,

    Lucr. 2, 607; cf.

    Ov A. A. 3, 392 tempora floribus,

    Hor. C. 3, 25, 20;

    Verg A. 5, 71: spicis,

    Tib. 2, 1, 4 et saep.:

    comam lauro,

    Hor. C. 3, 30, 16; cf.:

    Graias barbara vitta comas,

    Ov. Tr. 4, 4, 78; Verg. A. 12, 163: de tenero cingite flore caput, Ov F 3, 254.— Poet.:

    Atlantis, cinctum assidue cui nubibus atris Piniferum caput et vento pulsatur et imbri,

    Verg. A. 4, 248; 7, 658; Prop. 4 (5), 1, 61.—
    b.
    To encircle other parts of the body:

    cujus lacertos anuli mei cingant,

    Mart. 11, 100, 2.—
    3.
    Of places, to surround, encircle, invest, enclose (the prevailing signif. in prose, esp. in the histt.; syn.: circumdo, claudo): (Tellus) oras maris undique cingens, Lucr. 6, 633; Cat. 64, 185; 64, 286:

    flumen Dubis paene totum oppidum cingit,

    Caes. B. G. 1, 38 provincia mari cincta, Cic. Fl. 12, 27:

    urbe portus ipse cingitur et continetur,

    id. Verr. 2, 5, 37, § 96 Zumpt:

    quod moenibus cingebatur,

    Tac. A. 13, 41:

    quae (terra) magnā ex parte cingitur fluctibus, speciem insulae praebet, etc.,

    Curt. 3, 1, 13; 8, 10, 23; Ov A. A. 2, 469: cingitur insula tribus millibus passuum, i.e. has a circuit of, etc., Plin. 6, 12, 13, § 32.— Poet.:

    cinxerunt aethera nimbi,

    covered, Verg. A. 5, 13:

    medium diem cinxere tenebrae,

    Sen. Herc. Fur. 939.— Trop.;

    diligentius urbem religione quam ipsis moenibus cingitis,

    fortify, Cic. N. D. 3, 40, 94.—
    4.
    In milit. lang., to surround a place or army for defence or in a hostile manner, to fortify, to invest, be set, besiege:

    coronā militum cincta urbs,

    Liv. 7, 27, 7: castra vallo, id 7, 39, 8 equites cornua cinxere. covered, id. 23, 29, 3:

    ultimum agmen validā manu,

    to cover, Curt. 4, 13, 30:

    urbem obsidione,

    to besieye, Verg. A. 3, 52;

    dextera cingitur amni,

    id. ib. 9, 469:

    (hostem) stationibus in modum obsidii,

    Tac. A. 6, 34:

    cingi ab armis hostium,

    Ov. P. 2, 8, 69; Tib. 2, 3, 37, Prop. 3 (4), 3, 42.—Trop Sicilia multis undique cincta persons. Cio. Imp. Pomp 11, 30.—
    5.
    To escort, to accompany inermi item regi praetor Achaeorum et unus ex purpuratis latus cingebant, Liv 32, 39, 8:

    dum latus sancti cingit tibi turba senatus, Ov P. 4, 9, 17: nec noscitur ulli, Agminibus comitum qui mode cinctus erat,

    id. Tr. 1, 5, 30:

    cincta virgo matrum catervā, id M. 12, 216, Vell 2, 14, 1,

    Tac. A. 1, 77;

    Sil 4, 448,

    Claud. Rapt. Pros. 2, 322 —
    C.
    To peel off the bark around:

    cingere est deglabrare,

    Dig. 47, 7, 6 Pr, cf. Plin 17, 24, 37, § 234 sqq.

    Lewis & Short latin dictionary > cingo

  • 3 dis-cingō

        dis-cingō nxī, nctus, ere,    to ungird, deprive of the girdle: centuriones discinctos destitui iussit, i. e. to lose their mantles, L.: discinctā tunicā, H.: Afros, i. e. strip utterly, Iu.: neque ego discingor, i. e. relax in my friendly offices.

    Latin-English dictionary > dis-cingō

  • 4 in-cingō

        in-cingō inxī, īnctus, ere,    to gird, gird about, surround: (aras) verbenis, O.: nitidāque incingere lauro, i. e. crown thyself, O.: incinctus cinctu Gabino, L.: (Furiae) caeruleā incinctae angui: (Nymphae) incinctae pellibus, V.: Lares, O.: (fons) Margine gramineo patulos incinctus hiatūs, enclosed, O.: moenibus urbes, O.

    Latin-English dictionary > in-cingō

  • 5 prae-cingō

        prae-cingō nxī, nctus, ere,    to gird, encircle, enclose: cautus praecingitur ense viator, girds himself, O.: praecincti recte pueri, properly girded, H.: altius ac nos Praecincti, i. e. more rapid travellers, H.: fontem vallo, Pr.

    Latin-English dictionary > prae-cingō

  • 6 re-cingō

        re-cingō —, ctus, ere,    to ungird, loosen, undo: vestīs induta recinctas, O.: in veste recinctā, V.: neque eo contenta recingor, ungird myself, O.: sumptum recingitur anguem, unwinds the folds, O.

    Latin-English dictionary > re-cingō

  • 7 succingō or sub-cingō

        succingō or sub-cingō nxī, nctus, ere,    to gird below, tuck up, gird, gird about, girdle: crure tenus medio tunicas, Iu.: succincta anus, i. e. with tucked-up skirt, O.: succincta comas pinus, i. e. with foliage gathered at the top (the trunk being bare), O.—To gird on, put on with a girdle, attire: Succincta pharetrā, V.: pallā succincta cruentā, V.: pugione succinctus, Anton. ap. C.—To surround, furnish, provide, equip, fit out: succinctam latrantibus inguina monstris, V.: Carthago succincta portibus: succinctus armis legionibusque, L.: patriā papyro, Iu.

    Latin-English dictionary > succingō or sub-cingō

  • 8 cinctus

    1.
    cinctus, a, um, Part., from cingo.
    2.
    cinctus, ūs, m. (post-class. access. form cinctum, i, n., Scrib. Comp. 163, Isid. Orig. 19, 33, Pophyr. ad Hor. A. P. 50) [cingo].
    I.
    Abstr., a girding (rare):

    cottidiani cinctus,

    Plin. 28, 6, 17, § 64; cinctus Gabinus, a manner of girding, in which the toga was tucked up, its corner being thrown over the left shoulder, was brought under the right arm round to the breast (this manner was customarily employed in religious festivals), Liv 5, 46, 2;

    incinctus cinctu Gabino,

    id. 8, 9, 9 (for which, id. 10, 7, 3: incinctus Gabino cultu);

    Quirinalt trabeā cinctuque Gabino Insignis,

    Verg. A. 7, 612 Serv; Inscr Orell. 642; Isid. Orig. 19, 24, 7; Dict. of Antiq.—
    II.
    Concr., a girdle, belt:

    cinctus et cingulum a cingendo, alterum viris, alterum mulieribus attributum,

    Varr. L. L. 5, § 114 Müll., cf. Isid. Orig 19, 33, 1 (in good prose, although not in Cic.); Plin. 23, 6, 59, § 110; 28, 4, 9, § 42; Suet. Ner. 51, Stat. Th. 6, 77; App. Flor 1, 9, p. 346.

    Lewis & Short latin dictionary > cinctus

  • 9 cīnctus

        cīnctus    P. of cingo.
    * * *
    I
    cincta, cinctum ADJ
    surrounded/encircled; surrounded (by friends/people/enemy); bordered, enclosed; having one's dress girt in special way; fastened round

    w/alte -- for action

    II
    girdle, method of girding clothes; crown/garland; belt

    Latin-English dictionary > cīnctus

  • 10 cīnctus

        cīnctus ūs, m    [cingo], a girding: Gabinus, a manner of girding the toga: incinctus cinctu Gabino, L.: cinctu Gabino Insignis, V.
    * * *
    I
    cincta, cinctum ADJ
    surrounded/encircled; surrounded (by friends/people/enemy); bordered, enclosed; having one's dress girt in special way; fastened round

    w/alte -- for action

    II
    girdle, method of girding clothes; crown/garland; belt

    Latin-English dictionary > cīnctus

  • 11 cingula

        cingula ōrum, n    [cingo], a girdle, belt: aurea, V.: pueri, a sword-belt, V.—Of beasts, O.
    * * *
    belt; sword belt; sash, girdle; band; saddle-girth; collar (dog)

    Latin-English dictionary > cingula

  • 12 accingo

    ac-cingo, nxi, nctum, 3, v. a.
    I.
    Lit., to gird to or on, to gird round or about (in prose, first after the Aug. per.;

    in poetry, a favorite word with Verg.): lateri ensem,

    Verg. A. 11, 489; and med., to gird one's self:

    accingitur ense,

    id. ib. 7, 640; cf.:

    quo (ense) fuit accinctus,

    Ov. M. 6, 551; so,

    ferro,

    Tac. A. 6, 2.—
    B.
    Transf., to arm, equip, furnish, provide:

    facibus pubes accingitur,

    Verg. A. 9, 74:

    gladiis accincti,

    Liv. 40, 13;

    hence: accinctus miles,

    an armed soldier, Tac. A. 11, 18:

    ornat Phraaten accingitque (sc. diademate imposito) paternum ad fastigium,

    id. ib. 6, 32:

    accinctus gemmis fuigentibus ensis,

    Val. Fl. 3, 514.
    II.
    Fig.
    A.
    In gen., to endow, provide; in medicine:

    magicas accingier artes,

    to have recourse to, Verg. A. 4, 493.—
    B.
    In part.: accingere se or accingi, to enter upon or undertake a thing, girded, i. e. well prepared, to prepare one's self, make one's self ready (taken from the girding of the flowing robes when in active occupation); constr. absol., with ad, in, dat., or inf.:

    tibi omne est exedendum, accingere,

    make yourself ready, Ter. Ph. 2, 2, 4; so id. Eun. 5, 9, 30; Lucr. 2, 1043:

    illi se praedae accingunt,

    Verg. A. 1, 210:

    accingi ad consulatum,

    Liv. 4, 2; in Tac. very often actively, to make any one ready for something:

    turmas peditum ad munia accingere, A. 12, 31: accingi ad ultionem,

    id. H. 4, 79:

    in audaciam,

    id. ib. 3, 66 al.; with inf.:

    accingar dicere pugnas Caesaris,

    Verg. G. 3, 46;

    so: navare operam,

    Tac. A. 15, 51.—
    b.
    Also in the active form, as v. neutr. = se accingere: age, anus, accinge ad molas, Pompon. ap. Non. 469, 28 (Rib. Com. Rel. p. 235):

    accingunt omnes operi,

    all go vigorously to the work, Verg. A. 2, 235.—Hence, ac-cinctus, a, um, P. a., well girded.
    A.
    Lit.: cujus aut familiaris habitus condecentior aut militaris accinctior, Auson. Grat. Act. 27.—
    B.
    Fig., ready, strict (opp. negligens):

    tam in omnia pariter intenta bonitas et accincta,

    Plin. Pan. 30 fin.:

    comitatus,

    id. ib. 20, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > accingo

  • 13 agolum

    ăgŏlum, i, n. [from ago, as cingulum from cingo], a shepherd's staff or crook: pastorale baculum, quo pecudes aguntur, Paul. ex Fest. p. 29 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > agolum

  • 14 ambio

    amb-ĭo, īvi, and ii, ītum, 4, v.n. and a. (although from the root eo, it is regularly conjugated throughout; hence part. perf. ambītus; but ambitio and 2. ambĭtus follow the quantity of the simple verb, eo, ĭtum; in the imperf. ambiebat;

    also ambibat,

    Ov. M. 5, 361; cf. Prisc. p. 910 P.; Zumpt, Gram. § 215).
    I.
    Lit.: aliquid, to go round or about a thing (syn. circumeo):

    ut terram lunae cursus proxime ambiret,

    Cic. Tim. 9:

    ambibat Siculae cautus fundamina terrae,

    Ov. M. 5, 361:

    jubet urbem ambiri,

    Luc. 1, 592.—
    II.
    Transf.
    A.
    To surround, encircle, encompass (syn.:

    circumdo, cingo): insula, quam amnis Euphrates ambiebat,

    Vell. 2, 101:

    ambitae litora terrae,

    Ov. M. 1, 37:

    Thracam nec purior ambiat Hebrus,

    Hor. Ep. 1, 16, 13; Verg. A. 6, 550 (cf. Sen. Ben. 4, 5: flumina campos cingentia;

    v. ambitus, I.): funiculus ambiebat gyrum ejus,

    Vulg. 2 Par. 4, 2:

    muros praealtum mare ambiebat,

    Curt. 4, 2; so Tac. A. 1, 68; 15, 43; Suet. Aug. 95:

    (clipei) oras ambiit auro,

    Verg. A. 10, 243:

    ambiente (gemmam) circulo coloris aurei,

    Plin. 37, 10, 60, § 166:

    Judam suo ambiebat exercitu,

    Vulg. 2 Par. 13, 13.—
    B.
    T. t. to designate the manner in which candidates for office sought to procure votes (v. ambitio), to go round after, to solicit, canvass for votes (syn. peto):

    virtute ambire oportet, non fautoribus,

    Plaut. Am. prol. 18:

    quod si comitia placet in senatu habere, petamus, ambiamus,

    Cic. Phil. 11, 8:

    ambiuntur, rogantur,

    id. Rep. 1, 31; id. Planc. 4:

    singulos ex senatu ambiundo nitebantur, ne etc.,

    Sall. J. 13, 8.—With acc. of the office:

    magistratum sibi,

    Plaut. Am. prol. 74.—
    C.
    In gen., to solicit one for something, for his favor, friendship, etc., to strive for, seek to gain (syn.:

    peto, sector): qui ambīssent palmam histrionibus,

    Plaut. Am. prol. 69: nisi senis amicos oras, ambis, * Ter. And. 2, 2, 36:

    reginam ambire affatu,

    Verg. A. 4, 284:

    conubiis ambire Latinum,

    id. ib. 7, 333:

    te pauper ambit sollicitā prece Ruris colonus,

    Hor. C. 1, 35, 5:

    ambiebat Jason summum sacerdotium,

    Vulg. 2 Macc. 4, 7.—With ut or ne:

    ambienti, ut legibus solveretur,

    Suet. Caes. 18:

    ambirent multi, ne filias in sortem darent,

    id. Aug. 31.—With inf.:

    donec ultro ambiretur consulatum accipere,

    Tac. A. 2, 43:

    pauci, qui ob nobilitatem plurimis nuptiis ambiuntur,

    Tac. G. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > ambio

  • 15 cinctia

    Cinxia, ae. f. [cingo], an appellation of Juno, as tutelary goddess of marriage, because, acc. to Paul. ex Fest., initio conjugii solutio erat cinguli, quo nova nupta erat cincta, Fest. p. 63, 9; and Arn. 3, p. 115. —Access. form cinctia, acc. to Mart. Cap. 2, § 149.

    Lewis & Short latin dictionary > cinctia

  • 16 cinctura

    cinctūra, ae, f. [2. cinctus, cingo], a nncture, a girdle (very rare), * Suet. Caes. 45; * Quint 11, 3, 139.

    Lewis & Short latin dictionary > cinctura

  • 17 Cingula saxa

    1.
    cingŭlum, i, n. (access. form cin-gulus, i, m, and cingŭla, ae, f.; v. infra, cf cingulum hominum generis neutri est, nam animailum feminino genere dicimus has cingulas, Isid. Orig 20, 16, 4; Serv. ad Verg A. 9, 360) [cingo, cf. Varr. L. L. 5, § 114 Müll.].
    I. A.
    For persons; mostly for women.
    (α).
    Cingulum, Varr L. L. 5, § 114 Müll.; id. ap. Non. p 47, 27; Claud. Fesc. 11, 37:

    cingulo,

    Petr. 21, 2.—More freq. in plur., cingula, Verg. A. 1, 492; 9, 360; 12, 942; Val. Fl. 6, 471; a money belt, Just Nov 12, 1; a sword-belt, Verg. A. 12, 942.—Hence, meton., soldiership, military service, Cod Just. 7, 38, 1; 12, 17, 3—Of the bride ' s girdle: cingulo nova nupta praecingebatur, quod vir in lecto solvebat, Paul ex Fest. P. 63 Müll.—
    (β).
    Cingula, ae, Titin. ap. Non p 536, 19; Ov. A. A. 3, 444 dub. (Merk, lingula).—
    B.
    For animals: cingula, ae, a girth, belt, Ov R. Am 236; Calp. Ecl. 6, 41; plur. abl. cingulis, Flor 2, 18, 14.—
    II.
    Meton., a girdle of the earth, a zone: cingulus, i, * Cic. Rep. 6, 20, 21; Macr. S. Somn. Scip. 2, 5, 7.
    2.
    Cingŭlum, i, n., a small town in Picenum, now Cingulo, Caes. B. C. 1, 15; Cic. Att. 7, 11, 1; also Cingŭla saxa, Sil. 10, 34, its inhabitants were called Cin-gŭlāni, Plin. 3, 13, 18, § 111.—Also adj.: Cingūlānus ager, Front. Colon. p. 121 Goes.

    Lewis & Short latin dictionary > Cingula saxa

  • 18 Cingulani

    1.
    cingŭlum, i, n. (access. form cin-gulus, i, m, and cingŭla, ae, f.; v. infra, cf cingulum hominum generis neutri est, nam animailum feminino genere dicimus has cingulas, Isid. Orig 20, 16, 4; Serv. ad Verg A. 9, 360) [cingo, cf. Varr. L. L. 5, § 114 Müll.].
    I. A.
    For persons; mostly for women.
    (α).
    Cingulum, Varr L. L. 5, § 114 Müll.; id. ap. Non. p 47, 27; Claud. Fesc. 11, 37:

    cingulo,

    Petr. 21, 2.—More freq. in plur., cingula, Verg. A. 1, 492; 9, 360; 12, 942; Val. Fl. 6, 471; a money belt, Just Nov 12, 1; a sword-belt, Verg. A. 12, 942.—Hence, meton., soldiership, military service, Cod Just. 7, 38, 1; 12, 17, 3—Of the bride ' s girdle: cingulo nova nupta praecingebatur, quod vir in lecto solvebat, Paul ex Fest. P. 63 Müll.—
    (β).
    Cingula, ae, Titin. ap. Non p 536, 19; Ov. A. A. 3, 444 dub. (Merk, lingula).—
    B.
    For animals: cingula, ae, a girth, belt, Ov R. Am 236; Calp. Ecl. 6, 41; plur. abl. cingulis, Flor 2, 18, 14.—
    II.
    Meton., a girdle of the earth, a zone: cingulus, i, * Cic. Rep. 6, 20, 21; Macr. S. Somn. Scip. 2, 5, 7.
    2.
    Cingŭlum, i, n., a small town in Picenum, now Cingulo, Caes. B. C. 1, 15; Cic. Att. 7, 11, 1; also Cingŭla saxa, Sil. 10, 34, its inhabitants were called Cin-gŭlāni, Plin. 3, 13, 18, § 111.—Also adj.: Cingūlānus ager, Front. Colon. p. 121 Goes.

    Lewis & Short latin dictionary > Cingulani

  • 19 Cingulanus

    1.
    cingŭlum, i, n. (access. form cin-gulus, i, m, and cingŭla, ae, f.; v. infra, cf cingulum hominum generis neutri est, nam animailum feminino genere dicimus has cingulas, Isid. Orig 20, 16, 4; Serv. ad Verg A. 9, 360) [cingo, cf. Varr. L. L. 5, § 114 Müll.].
    I. A.
    For persons; mostly for women.
    (α).
    Cingulum, Varr L. L. 5, § 114 Müll.; id. ap. Non. p 47, 27; Claud. Fesc. 11, 37:

    cingulo,

    Petr. 21, 2.—More freq. in plur., cingula, Verg. A. 1, 492; 9, 360; 12, 942; Val. Fl. 6, 471; a money belt, Just Nov 12, 1; a sword-belt, Verg. A. 12, 942.—Hence, meton., soldiership, military service, Cod Just. 7, 38, 1; 12, 17, 3—Of the bride ' s girdle: cingulo nova nupta praecingebatur, quod vir in lecto solvebat, Paul ex Fest. P. 63 Müll.—
    (β).
    Cingula, ae, Titin. ap. Non p 536, 19; Ov. A. A. 3, 444 dub. (Merk, lingula).—
    B.
    For animals: cingula, ae, a girth, belt, Ov R. Am 236; Calp. Ecl. 6, 41; plur. abl. cingulis, Flor 2, 18, 14.—
    II.
    Meton., a girdle of the earth, a zone: cingulus, i, * Cic. Rep. 6, 20, 21; Macr. S. Somn. Scip. 2, 5, 7.
    2.
    Cingŭlum, i, n., a small town in Picenum, now Cingulo, Caes. B. C. 1, 15; Cic. Att. 7, 11, 1; also Cingŭla saxa, Sil. 10, 34, its inhabitants were called Cin-gŭlāni, Plin. 3, 13, 18, § 111.—Also adj.: Cingūlānus ager, Front. Colon. p. 121 Goes.

    Lewis & Short latin dictionary > Cingulanus

  • 20 Cingulum

    1.
    cingŭlum, i, n. (access. form cin-gulus, i, m, and cingŭla, ae, f.; v. infra, cf cingulum hominum generis neutri est, nam animailum feminino genere dicimus has cingulas, Isid. Orig 20, 16, 4; Serv. ad Verg A. 9, 360) [cingo, cf. Varr. L. L. 5, § 114 Müll.].
    I. A.
    For persons; mostly for women.
    (α).
    Cingulum, Varr L. L. 5, § 114 Müll.; id. ap. Non. p 47, 27; Claud. Fesc. 11, 37:

    cingulo,

    Petr. 21, 2.—More freq. in plur., cingula, Verg. A. 1, 492; 9, 360; 12, 942; Val. Fl. 6, 471; a money belt, Just Nov 12, 1; a sword-belt, Verg. A. 12, 942.—Hence, meton., soldiership, military service, Cod Just. 7, 38, 1; 12, 17, 3—Of the bride ' s girdle: cingulo nova nupta praecingebatur, quod vir in lecto solvebat, Paul ex Fest. P. 63 Müll.—
    (β).
    Cingula, ae, Titin. ap. Non p 536, 19; Ov. A. A. 3, 444 dub. (Merk, lingula).—
    B.
    For animals: cingula, ae, a girth, belt, Ov R. Am 236; Calp. Ecl. 6, 41; plur. abl. cingulis, Flor 2, 18, 14.—
    II.
    Meton., a girdle of the earth, a zone: cingulus, i, * Cic. Rep. 6, 20, 21; Macr. S. Somn. Scip. 2, 5, 7.
    2.
    Cingŭlum, i, n., a small town in Picenum, now Cingulo, Caes. B. C. 1, 15; Cic. Att. 7, 11, 1; also Cingŭla saxa, Sil. 10, 34, its inhabitants were called Cin-gŭlāni, Plin. 3, 13, 18, § 111.—Also adj.: Cingūlānus ager, Front. Colon. p. 121 Goes.

    Lewis & Short latin dictionary > Cingulum

См. также в других словарях:

  • cingo — çinko …   Beypazari ağzindan sözcükler

  • Hotel Cingo — (Охрид,Македония) Категория отеля: 3 звездочный отель Адрес: 3 Abas Emin str., 6000 Охри …   Каталог отелей

  • Živko Čingo — (also spelt Zivko Cingo and Zhivko Chingo) (13 August 1935 1987) Macedonian writer, born in Velgosti, Ohrid region. He studied literature at the University of Sts Cyril and Methodius (Kiril i Metodij), Skopje. He worked as a journalist and as… …   Wikipedia

  • cingolas — cingõlas sm. (2) Šts žr. 2 cimbalas 1 …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… …   Wikipedia

  • The Great Water — Infobox Film | name =The Great Water caption =The Great Water poster director = Ivo Trajkov producer = writer = Zivko Cingo, Ivo Trajkov starring =Saso Kekenovski Maja Stankovska music = Kiril Dzajkovski cinematography = editing = distributor =… …   Wikipedia

  • Family2.0 — Definition The term Family 2.0 refers to World Wide Web social network service that are tailored for families [cite web|title= Here come the Family 2.0 sites|publisher=cnet.com|date=2006 06 02|url=http://www.news.com/Here come the Family 2.0… …   Wikipedia

  • Chilpancingo de los Bravo — Chilpancingo Escudo …   Wikipedia Español

  • Cinxia — CINXIA, æ, ein Beynamen der Juno bey den Römern, nach welchem sie den Bräuten geneigt seyn sollte, wenn sie den ersten Hochzeitabend ihren Jungfrauengürtel ablegeten. Festus lib. III. p. 1144. Sie hat also ihren Namen von Cingo, ich umgürte, Voss …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • List of numbers in various languages — The following tables list the names and symbols for the numbers 0 through 10 in various languages and scripts of the world. Where possible, each language s native writing system is used, along with transliterations in Latin script and other… …   Wikipedia

  • List of Macedonians (ethnic group) — This is a list of Macedonians ( mk. Македонци, Makedonci ), a modern South Slavic ethnic group. : For the unrelated people of ancient Macedonia, see ancient Macedonians and List of ancient Macedonians. Business *George Atanasoski *John Bitove… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»