Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

checked+en

  • 1 caeruleus

        caeruleus adj.    [for * caeluleus, from caelum], like the sky, azure, blue, dark blue, dark green: color, Cs.: oculi, Ta.: glacies, V.: aquae, O.: di, of the sea, O.: frater (lovis), Neptune, O.: currus, of Neptune, V.: Thybris, V.: angues, V.: guttae, O.: scutulata, a blue checked garment, Iu.: Germania pubes, blue-eyed, H.: panis, mouldy, Iu.: cucumis, Pr.—Dark, gloomy, sable, dim, pitchy (poet.): vittae, V.: imber, V.
    * * *
    I
    caerulea, caeruleum ADJ
    blue, cerulean, dark; greenish-blue, azure; of river/sea deities; of sky/sea
    II
    epithet for river/sea deities

    Latin-English dictionary > caeruleus

  • 2 fuga

        fuga ae, f    [2 FVG-], a fleeing, flight, running away: adornare fugam, T.: ab urbe turpissima: desperata: exercitūs foeda, S.: dant sese in fugam milites: fugam capere, Cs.: parare: hostīs dare in fugam, put to flight, Cs.: in fugam conicere, Cs.: impellere in fugam: cum terrorem fugamque fecisset, caused a panic, L.: fugam ex ripā fecit, drove (the foe), L.: fugam faciunt, take flight, S.: neque hostium fugam reprimi posse, be checked, Cs.: opportunior fugae collis, S.: naves eius fugā se Adrumetum receperunt, after his flight, Cs.: quantae in periculis fugae proximorum: celeres fugae, H.— Expatriation, exile, banishment: se in fugam coniecisse: Aristidi: exsilia et fugae, Ta.— A flying, swift course, rapid motion, speed: Harpalyce volucrem fugā praevertitur Hebrum, V.: facilis, a swift voyage, V.: (Neptunus) fugam dedit, a swift passage, V.: fugam dant nubila caelo, flee away, V.: temporum, flight, H.: (equus) Clara ante alios, Iu.— A place of banishment, refuge: toto quaeret in orbe fugam, O.— A means of removal, remedy: morbi, H.—Fig., a fleeing, avoiding, avoidance, shunning, escape: laborum: turpitudinis: alia honoris, honorable way of escape, L.: leti, H.
    * * *
    flight, fleeing, escape; avoidance; exile; fugue (music)

    Latin-English dictionary > fuga

  • 3 scutulāta

        scutulāta ōrum, n    [1 scutula; sc. vestimenta], checked clothing, chequered garments, Iu.

    Latin-English dictionary > scutulāta

  • 4 sistō

        sistō stitī, status, ere    [STA-], to cause to stand, place, set, set up, fix, plant: me gelidis convallibus, V.: In litore siste gradum, plant your foot, O.: iaculum clamanti in ore, plant the dart in his face, V.: Victima Sistitur ante aras, O.: aciem in litore, V.—With two acc, to cause to be placed: tutum patrio te limine sistam, i. e. will see you safe home, V.: victores domos reduces sistatis, L.— To place, convey, send, lead, take, conduct, bring: Officio meo ripā sistetur in illā Haec, will be carried by me to, etc., O.: (vos) facili iam tramite sistam, V.: Annam huc siste sororem, V.—With pron reflex., to betake oneself, present oneself, come: des operam ut te ante Kal. Jan., ubicumque erimus, sistas: Hic dea se rapido nisu Sistit, V.—In judicial proceedings, of persons, to produce, cause to appear: promittere Naevio sisti Quinctium, that Quinctius shall appear to answer Naevius: puellam sistendam promittat (i. e. fore ut puella sistatur in iudicio), L.; cf. vas factus est alter eius sistendi, ut, etc., i. e. as surety for his appearance. —In the phrase, vadimonium sistere, to make good the vadimonium, keep the undertaking, i. e. appear to answer: vadimonium sistit.—Ellipt.: testificatur, P. Quinctium non stitisse, et se stitisse (sc. vadimonium).— To cause to stand, fix, establish, confirm: rem Romanam magno turbante tumultu, V.—Ellipt. (sc. se), to stand firm, endure: qui rem p. sistere negat posse.— To arrest, stop, check, cause to halt: legiones, L.: nec sisti vis hostium poterat, Cu.: se ab effuso cursu, L.: aquam fluviis, V.—With gradum or pedem: qui (exercitus), ut non referat pedem, sistet certe, i. e. will halt, if not retreat: Siste gradum, V.: in primo limine siste pedem, O.: sistere contra (sc. pedem), i. e. make a stand, V.: sistunt Amnes, halt, V.: Incerti, ubi sistere detur, to rest, stay, V.—Fig., to end, put an end to, stop, cause to cease, check: fugam, L.: lacrimas, O.: Pace tamen sisti bellum placet, O.: sitim, allay, O.— Pass impers., to be checked, be endured, be remedied.—Only in phrases with posse: totam plebem... nec sisti posse ni omnibus consulatur, and no relief is possible, but, etc., L.: si domestica seditio adiciatur, sisti non posse, the case is hopeless, L.: vixque concordiā sisti videbatur posse, that the crisis could scarcely be met, even by union, L.: qualicunque urbis statu, manente disciplinā militari sisti potuisse, any condition is endurable, etc., L.
    * * *
    sistere, stiti, status V
    stop, check; cause to stand; set up

    Latin-English dictionary > sistō

  • 5 scutulatum

    checked cloths (pl.), checks

    Latin-English dictionary > scutulatum

  • 6 Pomatorhinus erythrocnemis

    3. ENG Chinese rusty-checked [Chinese spot-breasted] scimitar babbler
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Pomatorhinus erythrocnemis

  • 7 Carcharhinus dussumieri

    3. ENG white-checked [black-spotted] shark
    4. DEU
    5. FRA requin m à joues blanches

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Carcharhinus dussumieri

  • 8 Epinephelus morrhua

    3. ENG banded-checked reef cod, contour rock cod, comet [curve-banded] grouper
    4. DEU
    5. FRA mérou m comète, loche f peau de serpent

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Epinephelus morrhua

  • 9 Sminthopsis virginiae

    2. RUS
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Sminthopsis virginiae

  • 10 castigatus

    castīgo, āvi, ātum, 1, v. a. [castum-ago, as purgo = purum-ago], to set right by word or deed, to correct, chastise, punish; to blame, reprove, chide, censure, find fault with (syn.: animadvertere, punire; more forcible than reprehendere and vituperare; weaker than culpare;

    class. in prose and poetry): pueros non verbis solum, sed etiam verberibus,

    Cic. Tusc. 3, 27, 64; so,

    verberibus,

    Plin. 8, 3, 3, § 6; cf. Liv. 26, 27, 8; Curt. 8, 6, 5:

    magnā clade,

    Liv. 39, 1, 4:

    baculo,

    Front. Strat. 1, 1, 3:

    quo saepius (magister) monuerit, hoc rarius castigabit,

    Quint. 2, 2, 5:

    laudat Pompeius... segniores castigat atque incitat,

    Caes. B. C. 1, 3;

    so opp. laudare,

    Liv. 27, 8, 18; Tac. Agr. 21:

    castigando increpandoque plus quam leniter agendo, proficere,

    Liv. 27, 9, 8:

    servos exuviis bubulis,

    Plaut. Most. 4, 1, 26:

    aliquem dictis plurumis,

    id. Bacch. 4, 8, 67; Verg. A. 5, 387:

    verbis,

    Cic. Off. 1, 25, 88; Liv. 36, 20, 4:

    litteris,

    Caes. B. C. 3, 25:

    per litteras,

    Tac. A. 3, 35:

    leniter,

    Liv. 30, 15, 10; 36, 31, 8:

    vehementissime,

    Petr. 109, 1:

    in hoc me ipse castigo quod, etc.,

    Cic. Tusc. 5, 1, 4:

    segnitiem hominum atque inertiam,

    id. de Or. 1, 41, 184; Liv. 31, 6, 5:

    nimiam lenitatem,

    id. 39, 55, 1:

    moras,

    Verg. A. 4, 407:

    dolos,

    id. ib. 6, 567:

    vitia,

    Juv. 2, 35; Vulg. Psa. 117, 18; id. Heb. 12, 6 al.—
    II.
    Esp.
    A.
    To correct some error, to set right, mend ( poet. or in post-Aug. prose) ( = corrigere, emendare): carmen, *Hor. A. P. 294:

    amicae verba,

    Juv. 6, 455:

    examen improbum in trutină,

    Pers. 1, 6:

    vitia sua,

    Plin. Pan. 46, 6.—
    B.
    To hold in check, to restrain; lit. and trop. (rare for the more usu. coërcere, cohibere, etc.):

    quid illum credis facturum, nisi eum... servas, castigas, mones?

    Ter. Heaut. 3, 3, 31:

    equum tenacem, non parentem frenis asperioribus castigare,

    Liv. 39, 25, 13; Tac. A. 6, 13:

    castigatus animi dolor,

    Cic. Tusc. 2, 21, 50:

    risum crebris potiunculis,

    Petr. 47, 7:

    lapsus,

    Stat. Th. 6, 700; cf. under P. a.—Hence,
    b.
    Of relations of space, to enclose, surround, encompass, confine, shut in:

    insula castigatur aquis,

    Sil. 12, 355.— Hence, castīgātus, a, um, P. a. ( poet. or in post-Aug. prose), confined, compressed; hence,
    1.
    As a designation of physical beauty, small, slender, close:

    pectus,

    Ov. Am. 1, 5, 21:

    frons,

    Stat. S. 2, 1, 43.—
    2.
    Trop., restrained, checked:

    luxuria tanto castigatior, quanto posset esse liberior, Aug. Civ. Dei, 5, 24: castigatissima disciplina,

    the strictest, Gell. 4, 20, 1 Hertz (Cod. Reg. castissima).— Adv.: castīgātē.
    a.
    (Acc. to castigatus, 1.) Compressedly, briefly:

    castigatius,

    Macr. Somn. Scip. 1, 6:

    castigatius eloqui,

    Aug. Doctr. Christ. 4, 14.—
    b.
    (Acc. to 2.) Restrainedly, within bounds:

    vixit modeste, castigate, etc.,

    Sen. Contr. 6, 8:

    vivere,

    Amm. 22, 3, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > castigatus

  • 11 castigo

    castīgo, āvi, ātum, 1, v. a. [castum-ago, as purgo = purum-ago], to set right by word or deed, to correct, chastise, punish; to blame, reprove, chide, censure, find fault with (syn.: animadvertere, punire; more forcible than reprehendere and vituperare; weaker than culpare;

    class. in prose and poetry): pueros non verbis solum, sed etiam verberibus,

    Cic. Tusc. 3, 27, 64; so,

    verberibus,

    Plin. 8, 3, 3, § 6; cf. Liv. 26, 27, 8; Curt. 8, 6, 5:

    magnā clade,

    Liv. 39, 1, 4:

    baculo,

    Front. Strat. 1, 1, 3:

    quo saepius (magister) monuerit, hoc rarius castigabit,

    Quint. 2, 2, 5:

    laudat Pompeius... segniores castigat atque incitat,

    Caes. B. C. 1, 3;

    so opp. laudare,

    Liv. 27, 8, 18; Tac. Agr. 21:

    castigando increpandoque plus quam leniter agendo, proficere,

    Liv. 27, 9, 8:

    servos exuviis bubulis,

    Plaut. Most. 4, 1, 26:

    aliquem dictis plurumis,

    id. Bacch. 4, 8, 67; Verg. A. 5, 387:

    verbis,

    Cic. Off. 1, 25, 88; Liv. 36, 20, 4:

    litteris,

    Caes. B. C. 3, 25:

    per litteras,

    Tac. A. 3, 35:

    leniter,

    Liv. 30, 15, 10; 36, 31, 8:

    vehementissime,

    Petr. 109, 1:

    in hoc me ipse castigo quod, etc.,

    Cic. Tusc. 5, 1, 4:

    segnitiem hominum atque inertiam,

    id. de Or. 1, 41, 184; Liv. 31, 6, 5:

    nimiam lenitatem,

    id. 39, 55, 1:

    moras,

    Verg. A. 4, 407:

    dolos,

    id. ib. 6, 567:

    vitia,

    Juv. 2, 35; Vulg. Psa. 117, 18; id. Heb. 12, 6 al.—
    II.
    Esp.
    A.
    To correct some error, to set right, mend ( poet. or in post-Aug. prose) ( = corrigere, emendare): carmen, *Hor. A. P. 294:

    amicae verba,

    Juv. 6, 455:

    examen improbum in trutină,

    Pers. 1, 6:

    vitia sua,

    Plin. Pan. 46, 6.—
    B.
    To hold in check, to restrain; lit. and trop. (rare for the more usu. coërcere, cohibere, etc.):

    quid illum credis facturum, nisi eum... servas, castigas, mones?

    Ter. Heaut. 3, 3, 31:

    equum tenacem, non parentem frenis asperioribus castigare,

    Liv. 39, 25, 13; Tac. A. 6, 13:

    castigatus animi dolor,

    Cic. Tusc. 2, 21, 50:

    risum crebris potiunculis,

    Petr. 47, 7:

    lapsus,

    Stat. Th. 6, 700; cf. under P. a.—Hence,
    b.
    Of relations of space, to enclose, surround, encompass, confine, shut in:

    insula castigatur aquis,

    Sil. 12, 355.— Hence, castīgātus, a, um, P. a. ( poet. or in post-Aug. prose), confined, compressed; hence,
    1.
    As a designation of physical beauty, small, slender, close:

    pectus,

    Ov. Am. 1, 5, 21:

    frons,

    Stat. S. 2, 1, 43.—
    2.
    Trop., restrained, checked:

    luxuria tanto castigatior, quanto posset esse liberior, Aug. Civ. Dei, 5, 24: castigatissima disciplina,

    the strictest, Gell. 4, 20, 1 Hertz (Cod. Reg. castissima).— Adv.: castīgātē.
    a.
    (Acc. to castigatus, 1.) Compressedly, briefly:

    castigatius,

    Macr. Somn. Scip. 1, 6:

    castigatius eloqui,

    Aug. Doctr. Christ. 4, 14.—
    b.
    (Acc. to 2.) Restrainedly, within bounds:

    vixit modeste, castigate, etc.,

    Sen. Contr. 6, 8:

    vivere,

    Amm. 22, 3, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > castigo

  • 12 expungo

    ex-pungo, unxi, unctum, 3, v. a.
    * I.
    Lit., to prick out:

    nates jam diu sunt saepe expunctae,

    Plaut. Pers. 5, 2, 67.— Hence,
    II.
    Transf.
    A.
    To strike out, cross out, blot out, erase from a list by points (set above or below).
    1.
    Lit., to expunge a debt, to discharge a soldier (mostly ante- and post-class.;

    not in Cic.): ut expungatur nomen, ne quid debeam,

    Plaut. Cist. 1, 3, 41:

    miles pulchre centuriatus est expuncto in manipulo,

    discharged, disbanded, id. Curc. 4, 4, 29:

    decurias judicum,

    Suet. Claud. 15:

    ex causa desertionis notatus temporis, quo in desertione fuit, stipendiis expungitur,

    is struck off from the roll, deprived of his pay, Dig. 49, 16, 15. —
    2.
    In gen.
    (α).
    To get out of the way, remove:

    pupillum,

    Pers. 2, 12.—
    (β).
    Esp., to blot out a score, remove an obligation (by returning the favor):

    munus munere,

    Sen. Ben. 4, 40, 4.—
    B.
    To settle or adjust an account, to reckon up any thing:

    rei publicae rationes subscriptae et expunctae,

    Dig. 44, 3, 4:

    ausus est annumerare posteris stellas ac sidera ad nomen expungere,

    to reckon up, enumerate, Plin. 2, 26, 24, § 95: expungebantur milites laureati, were checked off, sc. as destined to be rewarded, Tert. Cor. Mil. 1.—
    2.
    Transf., in gen., to execute, accomplish, perform, fulfil:

    effectum,

    Tert. Apol. 35:

    adventum,

    id. ib. 21:

    vota et gaudia Caesarum,

    id. ib. 35.

    Lewis & Short latin dictionary > expungo

  • 13 inremediabilis

    irrĕmĕdĭābĭlis ( inr-), e, adj. [2. inremediabilis], incurable, irremediable, beyond cure (post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    in vino cicuta,

    Plin. 25, 13, 95, § 152.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    scelus,

    Plin. 11, 53, 115, § 279:

    summa malorum, Salv. Gub. Dei, 4, p. 121: lacrimae,

    not to be checked, Vulg. Job, 10, 4. —
    B.
    Implacable: factio, Maecenas ap. Sen. Ep. 114, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > inremediabilis

  • 14 irremediabilis

    irrĕmĕdĭābĭlis ( inr-), e, adj. [2. inremediabilis], incurable, irremediable, beyond cure (post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    in vino cicuta,

    Plin. 25, 13, 95, § 152.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    scelus,

    Plin. 11, 53, 115, § 279:

    summa malorum, Salv. Gub. Dei, 4, p. 121: lacrimae,

    not to be checked, Vulg. Job, 10, 4. —
    B.
    Implacable: factio, Maecenas ap. Sen. Ep. 114, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > irremediabilis

  • 15 reformido

    (α).
    With acc.:

    si qui imbecillius horrent dolorem et reformidant,

    Cic. Tusc. 5, 30, 85:

    ea fugiat et reformidet oratio,

    id. ib. 1, 45, 108; cf. Quint. 8, 5, 32:

    homines maritimos,

    Cic. Verr. 2, 5, 27, § 69; so,

    aliquem,

    Quint. 1, 2, 18; 10, 7, 16:

    bellum,

    Cic. Phil. 7, 6, 19:

    crimen amicitiae,

    id. Cael. 6, 14:

    reprehensionem vulgi,

    id. Fin. 3, 2, § 7:

    hunc locum,

    id. Caecin. 29, 84:

    ferrum,

    Quint. 2, 4, 11:

    arbitros,

    id. 10, 7, 16:

    communem loquendi morem,

    id. 8, 2, 17:

    posteritatis memoriam,

    Plin. Ep. 5, 8, 2:

    occursum,

    id. ib. 1, 10, 7:

    quorum mentionem,

    Curt. 6, 9, 3:

    sapientiae studium et praecepta prudentium penitus,

    Tac. Or. 32 al. —
    (β).
    With inf.:

    ea dicere reformidat,

    Cic. Phil. 14, 3, 9:

    ominari,

    Liv. 9, 34:

    comparari tibi,

    Plin. Pan. 44, 4. —
    * (γ).
    With rel.-clause:

    nec, quid tibi de alio audienti, de se ipso occurrat, reformidat,

    Cic. Lig. 2, 6.—
    * (δ).
    With quod:

    neque se reformidare, quod in senatu Pompeius dixisset, ad quos legati mitterentur, iis auctoritatem attribui,

    Caes. B. C. 1, 32 fin.
    (ε).
    Absol.:

    vide, quam non reformidem,

    Cic. Lig. 3, 6; Hor. S. 2, 7, 2.—
    b.
    Of things:

    etenim fides mea custodem repudiat, diligentia speculatorem reformidat,

    Cic. Div. in Caecil. 16, 51:

    tum bracchia (vitium) tonde: Ante reformidant ferrum,

    Verg. G. 2, 369:

    reformidant insuetum lumina solem,

    Ov. P. 3, 4, 49:

    mens reformidat tempus,

    id. Tr. 3, 6, 29:

    reformidat vulnus humus,

    id. F. 1, 666:

    membra mollem quoque saucia tactum,

    id. ib. 2, 7, 13:

    medentium manus crudum adhuc vulnus,

    Plin. Ep. 5, 16, 11; Col. 3, 10, 20.— Absol.:

    putatio non debet secundum articulum fieri, ne reformidet oculus,

    i. e. be checked in its growth, cease growing, Col. 4, 9, 1; 4, 11, 1; 4, 24, 15; 4, 33, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > reformido

  • 16 refundo

    rĕ-fundo, fūdi, fūsum, 3, v. a., to pour back; to pour out, cause to overflow, etc. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.: quibus (vaporibus) altae renovataeque stellae atque omnis aether refundunt eodem et rursum trahunt indidem, * Cic. N. D. 2, 46, 118:

    aequor refundit in aequor,

    Ov. M. 11, 488:

    ponto refuso,

    Verg. G. 2, 163:

    sanguinem, v. B. infra: luna glaciem refundit,

    melts, Plin. 2, 101, 104, § 223:

    imis Stagna refusa vadis,

    flowing back, Verg. A. 1, 126; cf.:

    Acheronte refuso,

    id. ib. 6, 107:

    unda refunditur,

    Stat. Th. 9, 465:

    Tiberis refusus,

    Tac. H. 1, 86: refusus Oceanus, i. e. flowing back into itself (the Homeric apsorroos), Verg. A. 7, 225; Luc. 8, 797.—
    B.
    Transf., of things not liquid:

    refunditur alga,

    is flung back, Verg. A. 7, 590:

    intestina,

    Cels. 7, 16: quam libenter tot spoliatis, tot trucidatis sanguinem et bona [p. 1549] refudisses, i. e. hadst given back, restored, Plin. Pan. 40, 4; cf.:

    refudimus Nilo suas copias,

    id. ib. 31, 3:

    quod accepit,

    Dig. 12, 4, 5 fin.:

    fructus venditori,

    ib. 18, 2, 6:

    invicem impensas,

    ib. 19, 5, 5, § 4: huic dabis loricam, quam refundat, Val. Imp. ap. Treb. Pol. Claud. 14, 6; Veg. Mil. 1, 20. — Poet.:

    refusa Conjugis in gremium,

    stretched out, lying at length, Luc. 8, 105:

    refusis in spatium immensum campis,

    i.e. outspread, Sil. 13, 322.—
    II.
    Trop.:

    fletu super ora refuso,

    pouring forth, Ov. M. 11, 657 (dub.;

    al. profuso): necem in Tatiani consilia,

    i. e. to infuse, Spart. Hadr. 9: per cujus oboedientiam humani generis culpa deleta, refusa justitia est, checked, satisfied, Ambros. Apol. David, 17, § 81.

    Lewis & Short latin dictionary > refundo

  • 17 renuo

    rĕ-nŭo, ŭi, ĕre, v. n. and a. [nuo, whence nutum; abnuo], to nod back the head, to deny by a motion of the head; to deny, oppose, disapprove, reject, decline, refuse, = recusare (rare before the Aug. per.; syn.: abnuo, abnego).
    I.
    Neutr.:

    renuit negitatque Sabellus,

    Hor. Ep. 1, 16, 49:

    renuit Tiberius,

    Tac. A. 1, 76:

    renuenti et gestu in aliud tempus differenti (Caesari),

    Suet. Caes. 82:

    renuente deo,

    against the will of the god, Ov. M. 8, 325; Tib. 1, 5, 20; Mart. 2, 14, 14; cf.:

    fato renuente,

    Sil. 10, 49:

    credere me tamen hoc oculo renuente negavi,

    with an incredulous eye, Ov. H. 17, 89.—With dat.:

    dixerunt hic modo nobiscum ad haec subsellia: quibus superciliis renuentes huic decem millium crimini!

    they deny this charge, Cic. Rab. Post. 13, 36:

    idem Subrio Flavio annuenti an destringeret gladium renuit infregitque impetus,

    checked, Tac. A. 15, 58 fin.:

    vocavi et renuistis,

    Vulg. Prov. 1, 24.—
    II.
    Act.:

    renuis tu quod jubet alter,

    Hor. Ep. 2, 2, 63:

    convivium,

    to decline, Cic. Cael. 11, 27: nec laudem Danai tanto renuere labori, refused, Sabin. 1, 27:

    plaga renuit curari,

    Vulg. Jer. 15, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > renuo

  • 18 revinco

    rĕ-vinco, vīci, victum, 3, v. a., to conquer, subdue.
    I.
    Lit. (only poet., and in Tac.):

    victrices catervae Consiliis juvenis revictae,

    Hor. C. 4, 4, 24; cf.:

    revicta conjuratio,

    repressed, checked, Tac. A. 15, 73:

    primordia rerum aliquā ratione,

    Lucr. 1, 593:

    vires (ignis),

    id. 5, 410.—
    II.
    Trop., to convict; to refute, disprove (class.;

    syn.: convinco, refuto),

    Lucr. 4, 488: numquam hic neque suo neque amicorum judicio revincetur, * Cic. Arch. 6, 11:

    aliquem,

    Tac. A. 6, 5:

    aliquem in mendacio,

    Dig. 26, 10, 3:

    aliquem in culpā et in maleficio,

    Gell. 6, 2, 13:

    crimina rebus revicta,

    disproved, Liv. 6, 26, 7 (with confutare verbis); Vulg. Act. 18, 28:

    crimen,

    Liv. 40, 16:

    testimoniis revinci,

    Lact. 4, 15 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > revinco

  • 19 revoco

    rĕ-vŏco, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To call back, recall (class. and freq., esp. in the trop. sense).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    quotiens foras ire volo, me retines, revocas,

    Plaut. Men. 1, 2, 5; cf. Suet. Claud. 15 fin.:

    de meo cursu rei publicae sum voce revocatus,

    Cic. Fam. 10, 1, 1:

    aliquem ex itinere,

    id. Div. 2, 8, 20; Suet. Aug. 98; id. Tib. 21:

    revocatus de exsilio Camillus,

    Liv. 5, 46:

    revocatum ex provinciā,

    Suet. Claud. 1:

    Caesar in Italiam revocabatur,

    Caes. B. C. 2, 18 fin.:

    spes Campanae defectionis Samnites rursus ad Caudium revocavit,

    Liv. 9, 27:

    quid me intro revocas?

    Plaut. Rud. 5, 2, 12.— Absol.:

    heus abiit: quin revocas?

    Plaut. Ps. 1, 3, 12; id. Ep. 2, 2, 17; id. Truc. 1, 2, 19: exclusit; revocat;

    redeam?

    Ter. Eun. 1, 1, 4; Hor. S. 2, 3, 264; Ter. Ad. 3, 2, 22; Liv. 30, 20: abeo;

    et revocas nono post mense,

    Hor. S. 1, 6, 61; Ov. M. 1, 503.—
    b.
    Transf., of things, to draw or fetch back, to withdraw, turn back, etc.:

    lumina revocata,

    Ov. M. 7, 789:

    oculos meos,

    id. H. 16, 232:

    cupidas manus,

    id. A. A. 1, 452:

    pedem ab alto,

    Verg. A. 9, 125; cf.

    gradum,

    id. ib. 6, 128:

    deficientem capillum a vertice,

    to stroke back, Suet. Caes. 45:

    habenas,

    Sil. 16, 344:

    manus post terga,

    to bind, Sen. Thyest. 685:

    proscissam terram in liram,

    to bring back, restore, Col. 2, 10, 5; cf.:

    in vitibus revocantur ea, quae, etc.,

    are pruned, Cic. de Or. 2, 21, 88; v. infra, B. 1. — Poet.:

    gelidos artus in vivum calorem,

    Ov. M. 4, 248.—
    2.
    In partic.
    a.
    Milit. t. t.
    (α).
    To call back, recall; to call off, withdraw soldiers from a march or from any enterprise:

    his rebus cognitis Caesar legiones equitatumque revocari atque itinere desistere jubet,

    Caes. B. G. 5, 11:

    insequentes nostros, ne longius prosequerentur, Sulla revocavit,

    id. B. C. 3, 51; Liv. 25, 14:

    quae receptui canunt, ut eos etiam revocent,

    Cic. Rep. 1, 2, 3:

    tardius revocati proelio excesserant,

    Sall. C. 9, 4; cf. Verg. A. 5, 167:

    equites,

    Caes. B. C. 1, 80:

    reliquas copias,

    id. B. G. 7, 35:

    naves omnes,

    id. B. C. 3, 14:

    hos certo signo,

    id. ib. 1, 27 fin.;

    1, 28: milites ab opere,

    id. B. G. 2, 20:

    legiones ab opere,

    id. B. C. 1, 82:

    aestus crescens revocaverat fatigatos,

    Amm. 24, 4, 17.—
    (β).
    To recall to duty soldiers from a furlough:

    milites,

    Cic. Verr. 2, 5, 31, § 89:

    veteranos,

    Tac. H. 2, 82:

    inter ceteros conveteranos suos revocatus,

    Inscr. Orell. 3580.—
    (γ).
    In gen., to call back, recall:

    (Neptunus Tritona) jubet fluctus et flumina signo Jam revocare dato,

    Ov. M. 1, 335.—
    b.
    A theatrical t. t., to call for the repetition of a speech, a vocal performance, etc., to call back a player; to encore:

    Livius (Andronicus), cum saepius revocatus vocem obtudisset, etc.,

    Liv. 7, 2:

    Diphilus tragoedus revocatus aliquoties a populo,

    Val. Max. 6, 2, 9:

    quoties ego hunc (sc. Archiam) vidi magnum numerum versuum dicere ex tempore! quoties revocatum eandem rem dicere commutatis verbis atque sententiis,

    Cic. Arch. 8, 18:

    revocatus praeco, iterum pronunciavit eadem,

    Liv. 33, 32.—Also with an inanim. object:

    cum Orestem fabulam doceret Euripides, primos tres versus revocasse dicitur Socrates,

    to have encored, Cic. Tusc. 4, 29, 63. — Absol.:

    revocasse et repeti coëgisse,

    Plin. Ep. 3, 5, 12.— Impers. pass.:

    nominatim sum appellatus in Bruto Tullius qui libertatem civibus stabiliverat. Milies revocatum est,

    Cic. Sest. 58, 123.—
    c.
    To recall from death, bring back to life:

    quā servetis revocatum a morte Dareta,

    Verg. A. 5, 476; cf.:

    Paeoniis revocatum herbis et amore Dianae,

    id. ib. 7, 769:

    dysentericos a morte revocari,

    Plin. 23, 6, 60, § 113.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., to call back, recall, resume; to withdraw, retire; to regain, recover; to draw back, draw off or away; to withhold, restrain, etc.:

    facilius sicut in vitibus revocantur ea, quae sese nimium profuderunt,

    are checked, pruned, Cic. de Or. 2, 21, 88: et vires et corpus amisi: sed si morbum depulero, facile illa revocabo, will regain, recover, id. Fam. 7, 26, 2:

    quae (studia) remissa temporibus, longo intervallo intermissa revocavi,

    id. Tusc. 1, 1, 1; cf.:

    quod, utcunque praetermissum, revocari non posset,

    Liv. 44, 40:

    praetermissa,

    Plin. 18, 6, 8, § 44:

    quae (philosophia) nunc prope dimissa revocatur,

    Cic. Ac. 2, 4, 11:

    veteres artes,

    Hor. C. 4, 15, 12:

    priscos mores,

    Liv. 39, 41:

    antiquam duramque militiam,

    Tac. A. 1, 20 fin.:

    quaedam exoleta,

    Suet. Claud. 22:

    omissa,

    id. Vesp. 16; id. Dom. 4 et saep.:

    nonnumquam animum incitatum revoco ipse et reflecto,

    Cic. Sull. 16, 46; cf. id. Att. 13, 1:

    vinolenti dubitant, haesitant, revocant se interdum,

    recover themselves, bethink themselves, id. Ac. 2, 17, 52:

    ut quaedam contra naturam depravata restituerentur et corrigerentur ab naturā, cum se ipsa revocasset aut arte atque medicinā,

    had recovered herself, id. Div. 2, 46, 96:

    revocare se non poterat familiaritate implicatus,

    could not withdraw, id. Pis. 29, 70:

    primae revocabo exordia pugnae,

    Verg. A. 7, 40; cf. Sen. Ben. 7, 25, 2 al.:

    revocari in memoriam somnii,

    Just. 1, 5, 3; 7, 1, 8.— Poet., with inf.: nec tamen illa suae revocatur parcere famae, nor can she be induced, persuaded, etc., Prop. 1, 16, 11:

    memoriam ad referendam gratiam admonitione revocare,

    to bring, induce, Sen. Ben. 5, 25, 6: scalam nobis in memoriam revocare, Aug. Civ. Dei, 16, 38, 2; id. Serm. 280, 1:

    in memoriam rursus revocatus,

    Petr. 10:

    revocat tua forma parentem (with recordor),

    Sil. 16, 193:

    magni est ingenii revocare mentem a sensibus,

    Cic. Tusc. 1, 16, 38; cf.:

    eos ab illā consuetudine,

    id. Rep. 2, 13, 25:

    quos (homines) spes praedandi studiumque bellandi ab agriculturā et cottidiano labore revocabat,

    Caes. B. G. 3, 17:

    aliquam a cupiditate,

    Cic. Clu. 5, 12:

    aliquem a turpissimo consilio,

    id. Att. 3, 15, 4:

    aliquem a tanto scelere,

    id. Cat. 3, 5, 10; cf. id. ib. 1, 9, 22:

    animum ab irā,

    Ov. Tr. 2, 557:

    jam lapsos ab errore,

    Quint. 2, 6, 2:

    perterritos animos a metu,

    id. 2, 16, 8 et saep.:

    ab errore ad rectiorem viam,

    Lact. 1, 1, 21: cum ex saevis et perditis rebus ad meliorem statum fortuna revocatur, Cic. ap. Amm. 15, 5, 23:

    disceptationem ab rege ad Romanos revocabant,

    Liv. 41, 20:

    rebus institutis ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,

    Cic. Rep. 2, 14, 27:

    ad quam eos quasi formulam dicendi revocent,

    id. Opt. Gen. 5, 15:

    ad quae me exempla revocas,

    id. Verr. 2, 3, 90, § 210; Quint. 10, 7, 32:

    rem paene ad manus,

    Cic. Clu. 49, 136:

    me ad pristina studia revocavi,

    id. Brut. 3, 11:

    me ad meum munus pensumque revocabo,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    se ad industriam,

    id. Brut. 94, 323:

    se rursus ad moestitiam,

    id. Tusc. 3, 27, 64:

    se ad se,

    id. Ac. 2, 16, 51:

    vilicum ad rationem,

    compel to an account, Cato, R. R. 2, 2:

    libertinos ingratos revocavit in servitutem,

    Suet. Claud. 25:

    fortunae possessionesque omnium in dubium incertumque revocabuntur,

    Cic. Caecin. 27, 76:

    ad spem consulatūs in partem revocandam aspirare non auderet,

    to bring over to his side, Liv. 4, 35:

    quod temporis hortorum aut villarum curae seponitur, in animum revocabo,

    will transfer to my mind, Tac. A. 14, 54:

    abi, Quo blandae juvenum te revocant preces (= a me ad se vocant, Orell.),

    Hor. C. 4, 1, 7.—
    2.
    In partic.
    a.
    Pregn.: ad aliquid, to apply, reduce, refer a thing to something as a standard (syn. referre) (Ciceron.):

    impuri cujusdam et ambitiosi et omnia ad suam potentiam revocantis esse sententiam,

    Cic. Lael. 16, 59:

    misericordiā movetur, si is, qui audit, adduci potest, ut illa, quae de altero deplorentur, ad suas res revocet,

    id. de Or. 2, 52, 211:

    omnia ad artem et ad praecepta,

    id. ib. 2, 11, 44:

    omnia ad scientiam,

    id. Fin. 2, 13, 43:

    illa de urbis situ ad rationem,

    id. Rep. 2, 11, 22:

    rationem ad veritatem,

    id. Off. 3, 21, 84:

    rem ad illam rationem conjecturamque,

    id. Dom. 6, 15.—
    b.
    To recall, revoke, retract, cancel (not so till after the Aug. per.): si facta mihi revocare liceret. Ov. M. 9, 617:

    promissum suum,

    Sen. Ben. 4, 39, 2:

    sententiam suam,

    Dig. 48, 18, 1 fin.:

    libertatem (shortly after: in servitutem retrahi),

    Tac. A. 13, 26:

    litteras,

    Suet. Vesp. 8:

    legatum ad quingenta,

    id. Galb. 5.—
    c.
    As law t. t.: domum, domum suam revocare, to appeal to a judge of one ' s own country or city: (legatis) revocandi domum suam jus datur, Dig. 5, 1, 2, §§ 3, 4, and 5.—
    II.
    To ask back again, to invite in return: mutuo vocare, Non. (rare): domum suam istum non fere quisquam vocabat. Nec mirum;

    qui neque in urbe viveret neque revocaturus esset,

    Cic. Rosc. Am. 18, 52; Varr. ap. Non. 167, 14:

    cum vulpem revocasset,

    Phaedr. 1, 25, 7; Lact. 6, 12, 3.—Hence, transf.:

    tribuni plebis quoniam adhuc praesens certamen contentionemque fugerunt: nunc in meam contionem prodeant, et, quo provocati ad me venire noluerunt, revocati saltem revertantur,

    i. e. now that they are invited to come back, Cic. Agr. 3, 1, 1.—
    III.
    To call again, summon anew (rare):

    itaque hominem populus revocat, et retrahatur necesse est,

    i. e. to answer a renewed accusation, Cic. Q. Fr. 2, 4 (6), 6:

    tribuni de integro agere coeperunt revocaturosque se easdem tribus renuntiarunt,

    Liv. 45, 36 fin.; cf. id. 40, 46:

    refectum est convivium et rursus Quartilla ad bibendum revocavit,

    challenged us again, Petr. 23:

    convivam in diem posterum,

    Suet. Claud. 32.

    Lewis & Short latin dictionary > revoco

  • 20 scutulata

    scŭtŭlātus, a, um, adj. [1. scutula, II.], diamond- or lozenge-shaped, checkered:

    rete (aranearum),

    Plin. 11, 24, 28, § 81:

    pavimentum,

    id. 36, 25, 61, § 185;

    of stuffs,

    id. 8, 48, 73, § 191:

    color equi,

    Pall. Mart. 13, 4; Isid. 12, 1, 48.—As subst.: scŭtŭlāta, ae, f., a checked or chequered garment:

    caerulea,

    Juv. 2, 97; Cod. Th. 15, 7, 11; also: scŭtŭlāta, ōrum, n., Vulg. Ezech. 27, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > scutulata

См. также в других словарях:

  • checked — [tʃekt] adj checked cloth has a regular pattern of differently coloured squares ▪ a checked blouse …   Dictionary of contemporary English

  • checked — (ch[e^]kt), adj. 1. Held back from some action especially by force. Syn: curbed. [WordNet 1.5] 2. having a pattern of alternating dark and light squares in rows and columns. Syn: checkered. [WordNet 1.5] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • checked — [ tʃekt ] adjective printed or woven in a pattern of squares: a red and blue checked shirt …   Usage of the words and phrases in modern English

  • checked — checked; un·checked; …   English syllables

  • checked — [chekt] adj. 1. having a pattern of squares [a checked tablecloth] 2. Phonet. a) ending in a consonant: said of a syllable b) sounded in such a syllable: said of a vowel …   English World dictionary

  • checked — index broken (interrupted), limited, qualified (conditioned) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • checked — checked, checkered *variegated, parti colored, motley,pied, piebald, skewbald, dappled, freaked …   New Dictionary of Synonyms

  • checked — [[t]tʃe̱kt[/t]] ADJ Something that is checked has a pattern of small squares, usually of two colours. He was wearing blue jeans and checked shirt. Syn: check …   English dictionary

  • checked — adjective checked cloth has a regular pattern of differently coloured squares: a checked blouse …   Longman dictionary of contemporary English

  • Checked — Check Check, v. t. [imp. & p. p. {Checked} (ch[e^]kt); p. pr. & vb. n. {checking}.] 1. (Chess) To make a move which puts an adversary s piece, esp. his king, in check; to put in check. [1913 Webster] 2. To put a sudden restraint upon; to stop… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • checked — /chekt/, adj. 1. having a pattern of squares; checkered: a checked shirt. 2. Phonet. (of a vowel) situated in a closed syllable (opposed to free). [1375 1425; late ME. See CHECK1, ED2] * * * …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»