-
1 cavam epiterygium
கவம் எப்பிட்டெரிஜியம் -
2 hinhalten
hinhalten, I) daranhalten: admovere, an etc., alci rei od. ad alqd. – II) hinreichen: praebere (z.B. manum verberibus). – porrigere (darreichen, s. Suet. Aug. 91: cavam manum asses porrigentibus praebens). – ostentare (hinzeigen, z.B. cavam manum). – offerre (entgegenhalten, z.B. iugulum). – III) durch Zögerung aufhalten: a) eine Pers.: ducere, producere alqm (durch absichtliches In-die-Länge-Ziehen der Sache von einer Zeit zur andern hinhalten, z.B. alqm diem de die duc.: u. condicionibus alqm quoad potest prod.). – trahere, extrahere alqm (durch Hinschleppen der Zeit jmd. nicht zu seinem Zwecke kommen lassen, z.B. trah. alqm sermone, quousque etc.). – differre alqm (durch Aufschub von einem Tage zum andern jmd. nicht zum gewünschten Ziele kommen lassen, z.B. alqm petentem). – alqm variis frustrationibus differre od. variis dilationibus frustrare. alqm per frustrationem differre (jmd. vergeblich aufhalten und von einem Tage zum andern mit der Entscheidung vertrösten). – b) eine Sache: producere (absichtlich verlängern, z.B. pauperi vitam ad miseriam). – sustentare (absichtlich aufhalten, z.B. aedificationem usque ad adventum alcis). – differre (aufschieben, z.B. alqd in alcis adventum). – trahere. extrahere. protrahere (länger, als nötig ist, in die Länge ziehen, hinschleppen, s. »hinziehen no. I, A, 2, a« die Beispp.).
-
3 coniectus
coniectus, ūs, m. (conicio), das Zusammenwerfen, I) eig., das Einwerfen auf einen Ggstd., a) im engern Sinne, das Hinwerfen werfbarer Ggstde., α) übh., das Hin-, Hineinwerfen, der Wurf, materiai, Lucr. 5, 416: eam voraginem coniectu terrae explere, Liv. 7, 6, 2. – u. neutral = der Hinschuß, das Hinströmen, coniectus animai altior (Ggstz. foras eiectus largior, das Ausströmen), Lucr. 4, 956: coniectus eorum (elementorum) confluit, Lucr. 5, 598. – β) das Hinwerfen, Abwerfen, der Wurf, Schuß von Geschossen aller Art nach einem bestimmten Ziele, teli coniectus, die Schußweite, Sall. fr.: ubi coniectus est pugnae, wo man den Kampf vermutet, Plin. 9, 31: ad teli coniectum venire, teils in den Schuß, in die Schußnähe kommen, sich auf Schußweite nähern, teils zum Schusse kommen, Liv.: extra teli coniectum (Schußweite) consistere, Petr.: quod aquatio intra teli coniectum (der Schußw.) erat, Liv.: ne primum quidem coniectum telorum ferre, Liv.: ante coniectum teli terga vertere, Frontin.: sine coniectu teli, Tac.: telorum coniectu confossus, Nep. – m. ex u. Abl., Quinti fratris domus fracta coniectu lapidum ex area nostra, Cic. – u. zugl. m. in u. Akk., cum undique ex altioribus locis in cavam vallem coniectus esset, es war der Wurf, Schuß, d.i. man konnte werfen, schießen, Liv. – b) im weitern Sinne, das Hin-, Daranstoßen, pugno brachiique coniectu trudere alqd, Lucr. 6, 435. – II) übtr.: a) übh., das Hinrichten des Blickes usw., c. oculorum, Cic.: vester in me animorum oculorumque coniectus, Cic.: non modo telorum tuorum, sed etiam oculorum minarumque coniectus, nicht bloß das Schießen der G., sondern auch der drohenden Blicke, Plin. pan. – b) die Kombination, s. Quint. 3, 6, 30. – u. prägn., die auf Kombination beruhende Vermutung, progredi coniectu longius, Aur. Vict. Caes. 26, 4. – / Lucr. 3, 189 u. 4, 412 (414) jetzt collectus.
-
4 aufhalten
aufhalten, I) v. tr. 1) hemmen, im Laufe zuruckhalten: a) übh: morari, remorari, demorari alqm od. alqd. moram facere alci rei. moram afferre alcis rei od. alci rei (einen Verzug für jmd. od. etw. herbeiführen). – tardare. retardare (verzögern, an der Fortsetzung [201] von etw., z. B. der Verfolgung des Feindes, eines Weges etc. hindern). – retinere. sustinere (den Lauf hemmen, z. B. furem, equos, currum). – detinere (ebenf. im Laufe, Fortgange hemmen, z. B. alqm u. alqm pede apprehenso: u. naves [v. Sturm] u. iter: u. = hin halten, Hannibalem acerrimo bello); verb. detinere et demorari alqm. – reprimere (mit Gewalt hemmen, im Laufe zurückhalten, z. B. fugam hostium: u. redundantem lacum). – ducere. trahere. extrahere (in die Länge ziehen, hinziehen, duc. durch absichtliche Untätigkeit, trah. u. extr. durch Mangel an kräftigen Maßregeln u. an Anstrengung, z. B. bellum). – jmd. noch länger au., longiorem moram alci facere: jmd. auf der Reise au., retardare alqm in via; remorari alcis iter: jmd. bei ver Verfolgung des Feindes au., tardare alqm ad insequendum hostem (v. einem Sumpfe). – b) die Zuhörer, Leser: tenere. – ich will dich nicht mit mehrerem au., non tenebo te pluribus: um euch nicht lange aufzuhalten, ne diutius teneam (verst. vos); ne multis morer (verst. vos). – 2) offen hinhalten: die Hand au. (v. einem Bettler), cavam manum praebere. – II) v. r. 1) sich aushalten, d. i. verweilen: a) an einem Orte od. bei jmd.: morari, commorari, an einem Orte. (in) alqo loco. – se tenere. continere se (sich innerhalb eines Ortes halten, an einem Orte, alqo loco, z. B. ten. se castris: u. cont. se ruri). – degere od. degere vitam, vivere in alqo loco (wo leben). – habitare, sedem ac domicilium habere in alqo loco (wo wohnen). – colere, incolere locum (als Land-, Grundbesitzer od. ständiger Einwohner wo ansässig sein: beide auch intrans., z. B. col. circa ripas Rhodani: u. inc. trans Rhenum). – esse, versari in alqo loco (wo sein, sich befinden; vers. urspr. mit dem Nbbgr. des Regsamen, dann aber auch für esse, dessen mangelnde Formen es ersetzt). – consī dĕre in alqo loco (sich eine Zeit wo au., auch von Schiffenden, die wo anlegen). – sich oft an einem Orte au., multum versari in alqo loco; alqm locum frequentare (einen Ort häufig besuchen). – sich bei jmd. au., commorari (verweilen), habitare (wohnen), deversari (auf eine Zeit eingekehrt sein) apud alqm; esse cum alqo (als Gast bei jmd. sein); hospitio alcis uti (als Gast, Freund leben bei jmd.): die Soldaten sich im Lager au. lassen, milites castris continere. – b) bei einer Sache: α) übh.: haerere circa alqd (lange zubringen bei etwas, z. B. bei der Belagerung einer einzigen Stadt, circa unius urbis muros). – β) in der Rede: morari, commorari, haerere in alqa re. – sich zu lange bei etwas au., longum esse: um mich nicht dabei aufzuhalten, ne multis morer; ne diutius teneam (verst. vos): um mich nicht zu lange dabei aufzuhalten, ne longum fiat: sich bei Kleinigkeiten au., morari in parvis. – 2) sich über jmd. od etw. aush. d. i. tadeln: cavillari alqm od. alqd (bespötteln, auf jmd. od. etw. sticheln, im Scherz u. Ernst). – carpere, vellicare alqm (jmd. durchziehen, durchhecheln). – Aufhalten, das, - ung, die, mora (Verzug). – retardatio [202]( Verzögerung). – retentio (das Anhalten, z. B. des Wagenführers, aurigae).
-
5 darbieten
darbieten, offerre (entgegenbringen, darbringen). – deferre (anbieten, z. B. praemium, munera alci). – porrigere (ausstrecken, dann = mit ausgestreckter Hand darreichen, z. B. assem). – praebere (hinhalten, z. B. cavam manum, os). – suppeditare (reichlich, in Fülle an die Hand geben, gewähren, verschaffen, z. B. alci hortorum amoenitatem, von einem Hause). – subicere (uneig. = an die Hand geben, z. B. causa [morbi] subicit remedium). – sich darbieten, se offerre (zum Tode fürs Vaterland, ad mortem patriae; dann auch v. Umständen etc., z. B. casus se obtulit) – offerri. dari (von Sachen u. Umständen, z. B. offertur od. datur opportunitas). – obici (sich zufällig d.). – suppetere (reichlich vorhanden sein). – sich von selbst (beim Nachdenken, bei der Betrachtung) d., in mentem incĭdere u. bl. incĭdere (einfallen), jmdm., alci. – occurrere animo u. bl. occurrere (gleichs. in die Hände laufen, aufstoßen); verb. in mentem incĭdere et occurrere; occurrere atque incĭdere, jmdm., alci.
-
6 herreichen
herreichen, I) v. tr.porrigere (darreichen, damit es der andere nehme, z.B. jmdm. ein As, jmdm, die Rechte). – praebere (hinhalten, z.B. jmdm. die hohle Hand, v. einem Bettler etc.). – ostentare (hinhaltend zeigen, z.B. cavam manum). – II) v. intr. sich erstrecken bis etc.: porrigi in etc.; pertinere ad etc.
-
7 hervorstrecken
hervorstrecken, protendere (z.B. manum, dextram). – proicere (hervortun, herausstrecken, z.B. hastam, scutum: u. brachium). – eicere. exserere (herausstrecken, z.B. linguam). – praebere (hinhalten, z.B. manum, v. Bettler etc.). – ostentare (zeigend hinhalten, z.B. libellum: u. cavam manum: u. ora [Gesichter, Köpfe]).
-
8 herweisen
herweisen, I) vorzeigen: ostentare (z.B. cavam manum: u. libellum). – proferre (hervor-, herbringen, z.B. manum: u. librum). – II) den Weg hierher weisen: alci viam monstrare (übh. jmdm. den Weg zeigen). – alqm huc mittere (jmd. hierher schicken).
-
9 hinabreiten
hinabreiten, in etc., equum demittere in etc. (z.B. in cavam viam).
-
10 hinreichen
hinreichen, I) v. tr.porrigere (darreichen). – praebere (hinhalten, s. Suet. Aug. 91: cavam manum asses porrigentibus praebens). – subministrare (zureichen, z.B. lapides telaque). – II) v. intr.: 1) nach etw. hinreichen, d.i. die Hand ausstrecken: manum porrigere od. tendere ad alqd. – 2) = (sich) erstrecken bis etc., w. s. – 3) genügend sein etc. (vgl. »genügen«): satis esse. – zu etwas h., suppeditare ad od. in alqd (hinlänglich zu Gebote stehen, ausreichen); satis idoneum esse ad alqd (zu etw. hinlänglich geeignet sein).
-
11 reichen
reichen, I) v. intr.: 1) = (sich) erstrecken, gehen no. II, C, a (S. 1030), w. s. – reichen bis hinauf zu od. in etc., s. hinausreichen. – reichen bis [1944] hinab, herab zu etc., s. herabreichen. – die Arme der Könige reichen weit, manus regum potentes: jmds. Taten reichen soweit, als nur die Sonne geht, res gestae alcis iisdem quibus cursus solisregionibusac terminis continentur: soweit nurdie Augen reichen (der Blick reicht), quā visus est; quo longissime oculi conspectum ferunt. – 2) die Hand ausstrecken: manum tendere od. porrigere, nach od. auf etwas, ad alqd (z.B. ad mensam). – mit der Hand über die Augen r., tollere manum supra oculos: mit der Hand in den Beutel r., manum demittere in crumenam. – 3) hinreichend sein, s. hinreichen no. II, 3. – II) v. tr.porrigere (darreichen). – praebere (hinhalten, s. Suet. Aug. 91: cavam manum asses porrigentibus praebens). – ministrare (zukommen lassen, z.B. alci victum).
-
12 coniectus
coniectus, ūs, m. (conicio), das Zusammenwerfen, I) eig., das Einwerfen auf einen Ggstd., a) im engern Sinne, das Hinwerfen werfbarer Ggstde., α) übh., das Hin-, Hineinwerfen, der Wurf, materiai, Lucr. 5, 416: eam voraginem coniectu terrae explere, Liv. 7, 6, 2. – u. neutral = der Hinschuß, das Hinströmen, coniectus animai altior (Ggstz. foras eiectus largior, das Ausströmen), Lucr. 4, 956: coniectus eorum (elementorum) confluit, Lucr. 5, 598. – β) das Hinwerfen, Abwerfen, der Wurf, Schuß von Geschossen aller Art nach einem bestimmten Ziele, teli coniectus, die Schußweite, Sall. fr.: ubi coniectus est pugnae, wo man den Kampf vermutet, Plin. 9, 31: ad teli coniectum venire, teils in den Schuß, in die Schußnähe kommen, sich auf Schußweite nähern, teils zum Schusse kommen, Liv.: extra teli coniectum (Schußweite) consistere, Petr.: quod aquatio intra teli coniectum (der Schußw.) erat, Liv.: ne primum quidem coniectum telorum ferre, Liv.: ante coniectum teli terga vertere, Frontin.: sine coniectu teli, Tac.: telorum coniectu confossus, Nep. – m. ex u. Abl., Quinti fratris domus fracta coniectu lapidum ex area nostra, Cic. – u. zugl. m. in u. Akk., cum undique ex altioribus locis in cavam vallem coniectus esset, es war der Wurf, Schuß, d.i. man konnte werfen, schießen, Liv. – b) im weitern Sinne, das Hin-, Daranstoßen, pugno————brachiique coniectu trudere alqd, Lucr. 6, 435. – II) übtr.: a) übh., das Hinrichten des Blickes usw., c. oculorum, Cic.: vester in me animorum oculorumque coniectus, Cic.: non modo telorum tuorum, sed etiam oculorum minarumque coniectus, nicht bloß das Schießen der G., sondern auch der drohenden Blicke, Plin. pan. – b) die Kombination, s. Quint. 3, 6, 30. – u. prägn., die auf Kombination beruhende Vermutung, progredi coniectu longius, Aur. Vict. Caes. 26, 4. – ⇒ Lucr. 3, 189 u. 4, 412 (414) jetzt collectus.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > coniectus
-
13 conjectus
1.conjectus, a, um, Part., from conicio.2.conjectus, ūs, m. [conicio] (rare but class.; most freq. in Lucr.).I. A. B.Concr., a conflux, concourse, confluence; a heap, crowd, pile:II.elementorum confluit,
Lucr. 5, 600:herbae conjectu siccari amnes,
Plin. 26, 4, 9, § 18.—A throwing, throwing down, casting, projecting, hurling:B.lapidum conjectu fracta domus,
Cic. Att. 4, 3, 2:terrae,
Liv. 7, 6, 2:telorum,
Nep. Pelop. 5, 4:venire ad teli conjectum,
to come within weapons' throw, Liv. 2, 31, 6; 28, 14, 19; cf.the opp.: extra teli conjectum consistere,
Petr. 90, 2:(jaculorum) ex altioribus locis in cavam vallem,
Liv. 25, 16, 22:quasi quid pugno bracchique superne Conjectu trudatur,
the thrust, Lucr. 6, 435.—Trop.1.Of the eyes, a turning, directing, throwing, etc.:2.oculorum in me,
Cic. Sest. 54, 115; so,oculorum,
id. de Or. 3, 59, 222; id. Planc. 8, 21; Quint. 9, 3, 101; Curt. 9, 7, 25:non modo telorum sed oculorum,
Plin. Pan. 17, 3.—Of the mind, etc., a turning, directing:3.conjectus animorum in me,
Cic. Sest. 54, 115:minarum,
Plin. Pan. 17, 3:conjectura dicta est a conjectu, id est directione quādam rationis ad veritatem,
Quint. 3, 6, 30.—= conjectura; progredi conjectu longius, Auct. Vict. Caes. 26, 4. -
14 deicio
dē-ĭcĭo or dejicio, jēci, jectum, 3, v. a. [jacio], to throw or cast down; to hurl down, precipitate (very freq., and class.).I.Lit.A.In gen.:B.araneas de foribus et de pariete,
Plaut. Stich. 2, 2, 31:aliquem de ponte in Tiberim,
Cic. Rosc. Am. 35, 100; cf.:aliquem e ponte,
Suet. Caes. 80:aliquem de saxo (Tarpeio),
Liv. 5, 47; 6, 20; Hor. S. 1, 6, 39; cf.aliquem saxo Tarpeio,
Tac. A. 6, 19:aliquem equo,
Caes. B. G. 4, 12, 5; Liv. 4, 19:jugum servile a cervicibus,
Cic. Phil. 1, 2, 6:togam ab umeris,
Suet. Aug. 52; cf.:togam de umero,
id. Caes. 9 al.; esp. reflex. with pron.:se de muro,
Caes. B. C. 1, 18, 3; cf.:se de superiore parte aedium,
Nep. Dion, 4 fin.:se per munitiones,
Caes. B. G. 3, 26, 5:se a praealtis montibus (venti),
Liv. 28, 6:librum in mare,
Cic. Q. Fr. 2, 14; cf.:aliquem in locum inferiorem,
Caes. B. G. 5, 44, 12:aliquem e summo in Tartara,
Lucr. 5, 1124:elatam securim in caput (regis),
Liv. 1, 40; cf. id. 7, 10:equum e campo in cavam hanc viam,
force to leap down, id. 23, 47:bustum aut monumentum, aut columnam,
Cic. Leg. 2, 26; so,statuas veterum hominum (c. c. depellere simulacra deorum),
id. Cat. 3, 8, 19:monumenta regis templaque Vestae,
Hor. Od. 1, 2, 15:signa aenea in Capitolio (tempestas),
Liv. 40, 2:omnes Hermas,
Nep. Alcib. 3:turrim,
Caes. B. C. 2, 22; cf.arces,
Hor. Od. 4, 14, 13 et saep.:arbores,
to fell, Liv. 21, 37, 2; Vitr. 2, 9, 4:caput uno ictu,
to cut off, Verg. A. 9, 770; id. ib. 10, 546:libellos,
to tear down, Cic. Quint. 6, 27; Sen. Ben. 4, 12 (but Caes. B. G. 3, 15, antemnis disjectis is the true reading): comam, Afran. ap. Non. 514, 2; cf.:crinibus dejectis,
loose, dishevelled, Tac. A. 14, 30:sortes,
to cast into the urn, Caes. B. C. 1, 6, 5:dejectam aerea sortem accepit galea,
Verg. A. 5, 490 sq.:cum dejecta sors esset,
Liv. 21, 42; cf.:pernam, glandium,
to throw into the pot, Plaut. Stich. 2, 2, 36:alvum,
to purge, Cato R. R. 158; cf.:casei caprini, qui facillimi deiciantur,
i. e. are most easily digested, Varr. R. R. 2, 11, 3;opp. alvum superiorem,
i. e. to vomit, Cato R. R. 156, 2.—Esp.1.Milit. t. t., to drive out, dislodge an enemy from his position: hostes muro turribusque dejecti, Caes. B. G. 7, 28; cf.:2.nostri dejecti sunt loco,
id. ib. 7, 51:praesidium ex saltu,
id. B. C. 1, 37 fin.; cf.:agmen Gallorum ex rupe Tarpeia,
Liv. 7, 10:ex tot castellis,
id. 44, 35:praesidium Claternā,
Cic. Phil. 8, 2, 6; cf.:praesidium loco summe munito,
Hor. Ep. 2, 2, 30: praesidium (without abl.), Caes. B. G. 7, 36, 7; id. B. C. 3, 23, 2; Liv. 4, 53 al.:castra hostium,
to destroy, id. 25, 14:praetorium,
id. 41, 2 et saep.—Jurid. t. t., to drive out, turn out of possession, eject, dispossess (cf. deduco):3.unde vi prohibitus sis... unde dejectus?
Cic. Caecin. 13; cf. id. ib. 17, 50:nisi ex eo loco ubi vestigium impresserit, deici neminem posse,
id. ib. 27, 76 fin.:aliquem de possessione imperii,
Liv. 45, 22.—Naut. t. t., pass.: deici, to be driven out of one's course:4.naves ad inferiorem partem insulae,
Caes. B. G. 4, 28, 2:classis tempestate vexata ad Balearīs insulas deicitur,
Liv. 23, 34, 16; id. 23, 40, 6.—Pregn. (cf.: cado, concĭdo, decĭdo; caedo, concīdo, decīdo, etc.), to fell with a mortal wound, to bring down dead to the ground; to kill, slay:5.his dejectis et coacervatis cadaveribus,
Caes. B. G. 2, 27, 4; 4, 12; id. B. C. 1, 46; 3, 51; cf.:quem telo primum, quem postremum aspera virgo Deicis?
Verg. A. 11, 665:avem ab alto caelo,
id. ib. 5, 542; cf. id. ib. 11, 580:Glaucoque bovem Thetidique juvencam Deicit Ancaeus,
i. e. slaughters as a sacrifice, Val. Fl. 1, 191:super juvencum stabat dejectum leo,
Phaedr. 2, 1, 1:(Hercules) aves sagittis dejecit,
Lact. 1, 9, 2:gruem,
Verg. A. 11, 580.—To lower, let down, hang down, depress, of the head, etc. (cf. II. A. infra):II.dejecto capite (opp. supino capite),
Quint. 11, 3, 69.—Of a nod (opp. relato capite), Apul. Met. 10.—Of a wild beast:id (caput) dejectum semper in terram,
Plin. 8, 21, 32, § 77:in pectora mentum,
Ov. M. 12, 255:euntes dejecta cervice Getae,
Claud. VI. Cons. Hon. 180.—Trop.A.In gen.:B.pueri Sisennae oculos de isto numquam deicere,
never took their eyes off him, Cic. Verr. 2, 4, 15; cf. id. ib. 2, 5, 71:oculos a republica,
id. Phil. 1, 1:dejecit vultum et demissa voce locuta est,
cast down her eyes, Verg. A. 3, 320; cf.:oculos in terram,
Quint. 1, 11, 9 al.;and in Gr. construction, dejectus oculos,
with downcast eyes, Verg. A. 11, 480:dejectus vultum,
Stat. Th. 3, 367:ecquid ergo intellegis quantum mali de humana condicione dejeceris?
thou hast removed, averted, Cic. Tusc. 1, 8; cf.:quantum de doloris terrore,
id. ib. 2, 5, 14:vitia a se ratione,
id. ib. 4, 37, 80; cf.:cruciatum a corpore (with depellere omnia verbera),
id. Verr. 2, 5, 62:hunc metum Siciliae,
id. ib. 2, 5, 49 fin.:quae replenda vel deicienda sunt,
Quint. 10, 4, 1:eum de sententia dejecistis,
hast diverted from his opinion, Cic. Phil. 9, 4, 8:fortis et constantis est, non tumultuantem de gradu deici, ut dicitur,
id. Off. 1, 23, 80; cf. id. Att. 16, 15, 3.—In partic. (acc. to no. I. B. 2.), to cast one down from the prospect of a thing; to prevent from obtaining, to deprive, rob of:C.de honore deici,
Cic. Verr. 1, 9, 25:de possessione imperii,
Liv. 45, 22, 7;for which, ad deiciendum honore eum,
Liv. 39, 41;and, dejecti honore,
id. 3, 35; so with simple abl.:aliquem aedilitate,
Cic. Verr. 1, 8, 23:aedilitate,
id. Verr. 2, 1, 8, § 23:praeturā,
id. Mur. 36, 76:principatu,
Caes. B. G. 7, 63, 8:certo consulatu,
Liv. 40, 46, 14:spe,
id. 44, 28, 1:ea spe,
Caes. B. G. 1, 8, 4; cf.:opinione trium legionum (i. e. spe trium legionum colligendarum),
id. ib. 5, 48:conjuge tanto,
Verg. A. 3, 317. —Without abl.: M. Caelium mentio illa fatua... subito dejecit, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 3:cum inimicum eo quoque anno petentem dejecisset,
Liv. 38, 35:uxorem (sc. conjugio),
Tac. A. 11, 29 fin.:hoc dejecto,
after his fall, Nep. Thras. 3, 1; cf. Tac. A. 2, 3; Luc. 8, 27:ex alto dejectus culmine regni,
Sil. 17, 143.—To humble:I.deicimur, sed non perimus,
Vulg. 2 Cor. 4, 9:deiciendi hominis causa,
Lact. 4, 27, 17.—Hence, dejectus, a, um, P. a. (very rare).Sunk down, low:II.equitatus noster etsi dejectis atque inferioribus locis constiterat,
Caes. B. C. 1, 46, 3:dejectius,
Tert. adv. Marc. 1, 6 fin. —(Acc. to no. II. B., deprived of hope; hence) Cast down, dejected, dispirited:haud dejectus equum duci jubet,
Verg. A. 10, 858; cf.: [p. 535] haud sic dejecta, Stat. Th. 3, 315:in epilogis plerumque dejecti et infracti sumus,
Quint. 9. 4, 138.— Sup. does not occur.— -
15 demitto
dē-mitto, mīsi, missum, 3, v. a., to send down; to drop; to let, sink, or bring down; to cause to hang or fall down; to lower, put down, let fall (freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:b.picis e caelo demissum flumen,
Lucr. 6, 257; cf.:caelo imbrem,
Verg. G. 1, 23:caelo ancilia,
Liv. 5, 54 et saep.:barbam malis,
Lucr. 5, 673:latum clavum pectore,
Hor. S. 1, 6, 28; cf.:monilia pectoribus,
Verg. A. 7, 278:laenam ex humeris,
id. ib. 4, 263: Maia genitum demittit ab alto, Verg. A. 1, 297; cf.:ab aethere currum, Ov M. 7, 219: e muro sporta,
Sall. Hist. 2, 53:aliquem in sporta per murum,
Vulg. 2 Cor. 11, 33:taleam (sc. in terram),
to put into the ground, plant, Cato R. R. 45, 2;arbores altius,
Plin. 17, 11, 16, § 81:puteum alte in solido,
i. e. to sink deep, Verg. G. 2, 231:triginta pedes in terram turrium fundamenta,
Curt. 5, 1, 31:arbusta certo demittunt tempore florem,
Lucr. 5, 670:demisit nardini amphoram cellarius (i. e. deprompsit),
Plaut. Mil. 3, 2, 12:fasces,
Cic. Rep. 2, 31; cf. id. ib. 1, 40:cibos (sc. in alvum),
Quint. 10, 1, 19; cf. Ov. M. 8, 835.—Naut. t. t., to lower, demittere antennas, Sall. Hist. 4, 41 Dietsch.;Auct. B. Alex. 45, 2: cornua (i.e. antennas),
Ov. M. 11, 482; cf.:effugit hibernas demissa antenna procellas,
id. Tr. 3, 4, 9:arma, classem, socios Rheno,
Tac. A. 1, 45 fin.; cf.: farinam doliis secundā aquā Volturni fluminis, Frontin. Strat. 3, 14, 2;and pecora secundā aquā,
id. ib. 3, 14, 4:manum artifices demitti infra pectus vetant,
Quint. 11, 3, 112; cf.brachia,
id. 2, 13, 9:frontem (opp. attolli),
id. 11, 3, 78:supercilia (opp. allevari), ib. § 79: aures,
Hor. Od. 2, 13, 34; cf.auriculas,
id. S. 1, 9, 20:caput,
Ov. M. 10, 192:crinem,
id. ib. 6, 289:demisso capite,
Vulg. Job 32, 6 al.:aliquos per funem,
Verg. A. 2, 262; Hor. A. P. 461:vestem,
id. S. 1, 2, 95; cf.tunicam,
id. ib. 25:stolam,
id. ib. 99 et saep.; often in a violent manner, to cast down, to cast, throw, thrust, plunge, drive, etc.:equum in flumen,
Cic. Div. 1, 33, 73; cf.:equos a campo in cavam viam,
Liv. 23, 47:aliquem in carcerem,
Liv. 34, 44 fin.; cf. Sall. C. 55, 4:aliquem ad imos Manes,
Verg. A. 12, 884:hostem in ovilia,
Hor. Od. 4, 4, 10:gladium in jugulum,
Plaut. Merc. 3, 4, 28; cf.:ferrum in ilia,
Ov. M. 4, 119:sublicas in terram,
Caes. B. G. 3, 49, 4; cf.:huc stipites,
id. ib. 7, 73, 3 and 6:huc caementa,
Hor. Od. 3, 1, 35:nummum in loculos,
to put, id. Ep. 2, 1, 175:calculum atrum in urnam,
Ov. M. 15, 44:milia sex nummum in arcam nummariam,
Nov. Com. v. 108 Rib.: caput ad fornicem Fabii, to bow, stoop, Crassus ap. Cic. de Or. 2, 66, 267: tunicam ad talos, Varr. ap. Non. 286, 19; cf. Cic. Clu. 40, 111; Quint. 5, 13, 39 et saep.:quove velim magis fessas demittere naves,
Verg. A. 5, 29; cf.:navem secundo amni Scodam,
Liv. 44, 31.— Poet. with dat.:corpora Stygiae nocti tormentis,
Ov. M. 3, 695; cf.:aliquem neci,
Verg. A. 2, 85:aliquem Orco,
id. ib. 2, 398; Hor. Od. 1, 28, 11:aliquem umbris,
Sil. 11, 142:ferrum jugulo,
Ov. H. 14, 5:ferrum lacubus,
id. M. 12, 278:offa demittitur faucibus boum,
Plin. 27, 11, 76, § 101.—Se, or in the pass. form with middle signif., to let one's self down, stoop, descend:B.(venti vortex) ubi se in terras demisit,
Lucr. 6, 446:se inguinibus tenus in aquam calidam,
Cels. 1, 3:se ad aurem alicujus,
Cic. Verr. 2, 2, 30; cf.:cum se demittit ob assem,
Hor. Ep. 1, 16, 64:concava vallis erat, qua se demittere rivi Assuerant,
Ov. M. 8, 334 al.:nonullae (matres familias) de muris per manus demissae,
Caes. B. G. 7, 47, 6.— Prov.: demitti de caelo, or simply caelo, to be sent down from heaven, i. e. to be of celestial origin, Liv. 10, 8, 10; Quint. 1, 6, 16.—Esp., milit. t. t.1.To send, bring, or lead down soldiers into a lower place:2.in loca plana agmen demittunt,
Liv. 9, 27; cf.:agmen in vallem infimam,
id. 7, 34:equites Numidas in inferiorem campum,
id. 27, 18:agmen in Thessaliam,
id. 32, 13; 38, 2: exercitum in planitiem, Frontin. Strat. 1, 2, 7 al.; and without in:agmen,
Liv. 9, 2:levem armaturam,
id. 22, 28 al.:cum se major pars agminis in magnam convallem demisisset,
had descended, Caes. B. G. 5, 32 fin.;so with se,
id. ib. 6, 40, 6; 7, 28, 2; id. B. C. 1, 79, 4; Cic. Fam. 15, 4, 4 al.—Arma demittere, in making a military salute: armis demissis salutationem more militari faciunt, with grounded arms, Auct. B. Afr. 85, 6. —II.Trop., to cast down, let sink, etc.:A.demisere oculos omnes gemitumque dedere,
Ov. M. 15, 612; cf.:vultu demisso,
Vulg. Isa. 49, 23:demissis in terram oculis,
Liv. 9, 38, 13;also in sleep: cadit inscia clavo Dextera, demittitque oculos,
Val. Fl. 3, 41:vultum,
Val. Max. 8, 14, 5; Curt. 6, 32, 1:vultum animumque metu,
Ov. M. 7, 133; cf.vultus,
id. ib. 10, 367; Liv. 2, 58. hoc in pectus tuum demitte, impress this deeply on your mind, Sall. J. 102 fin.; cf.:eas voces in pectora animosque,
Liv. 34, 50; and:dolor hoc altius demissus, quo minus profiteri licet,
Just. 8, 5, 11: cum in eum casum me fortuna demisisset, ut, etc., had reduced, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 2:dignitatem in discrimen,
Liv. 3, 35:vim dicendi ad unum auditorem (opp. supra modum sermonis attolli),
Quint. 1, 2, 31; to engage in, enter upon, embark in, meddle with:me penitus in causam,
Cic. Att. 7, 12, 3; cf.:me in res turbulentissimas,
id. Fam. 9, 1, 2: cogita ne te eo demittas, unde, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 16 fin.:se in comparationem,
Suet. Rhet. 6:se in adulationem,
to descend to, Tac. A. 15, 73:se usque ad servilem patientiam,
id. ib. 14, 26:se ad minora illa,
Quint. 1 prooem. § 5: re in secunda tollere animos et in mala demittere, to let it sink, i. e. to be disheartened, Lucil. ap. Non. 286, 7; cf.:si vicerint, efferunt se laetitia: victi debilitantur animosque demittunt,
Cic. Fin. 5, 15, 42; so,animos (with contrahere),
id. Tusc. 4, 6 fin.; and:animum (with contrahere),
id. Q. Fr. 1, 1, § 4:mentes,
Verg. A. 12, 609 (desperant, sicut e contra sperantes aliquid erigunt mentes, Serv.); and with abl.:ne se admodum animo demitterent,
Caes. B. G. 7, 29.—In geom., t. t., to let fall a line, Vitr. 3, 5, 5.—Hence, dēmissus, a, um, P. a., brought down, lowered.Lit.1.Of localities, sunken, low-lying, low (cf. dejectus, P. a., no. I.):2.campestribus ac demissis locis,
Caes. B. G. 7, 72, 3; cf.:loca demissa ac palustria,
id. B. C. 3, 49, 5.—Of other things, drooping, falling, hanging down:B.demissis umeris esse,
Ter. Eun. 2, 3, 22 Ruhnk.:tremulus, labiis demissis,
with flabby lips, id. ib. 2, 3, 44:demisso capite discedere,
Cic. Clu. 21, 58; cf.:tristes, capite demisso,
Caes. B. G. 1, 32:demisso vultu,
with downcast looks, Sall. C. 31, 7.— Poet. in Gr. constr.:Dido vultum demissa,
Verg. A. 1, 561.—Also deep:demissa vulnera,
Sen. Ep. 67 fin. —Trop.1.Downcast, dejected, dispirited, low (freq.):2.erigebat animum jam demissum,
Cic. Clu. 21, 58:esse fracto animo et demisso,
id. Fam. 1, 9, 16:(homines) animo demisso atque humili,
id. Font. 11; cf. id. Tusc. 2, 21:demisso animo fuit,
Sall. J. 98 al.:demissa voce loqui,
Verg. A. 3, 320.—In the comp.:nihilo demissiore animo causa ipse pro se dicta,
Liv. 4, 44.— Transf. to the person:quis P. Sullam nisi moerentem, demissum afflictumque vidit?
Cic. Sull. 26 fin.:videsne illum demissum?
id. Mur. 21, 45; Quint. 1, 3, 10 al.— Comp.:orator in ornamentis et verborum et sententiarum demissior,
Cic. Or. 24, 81.—Lowly, humble, unassuming, shy, retiring (opp. elatus, lofty, proud):3.ea omnia, quae proborum, demissorum, non acrium sunt, valde benevolentiam conciliant,
Cic. de Or. 2, 43, 182; cf.:multum demissus homo,
Hor. S. 1, 3, 57:sit apud vos modestiae locus, sit demissis hominibus perfugium, sit auxilium pudori,
Cic. Mur. 40, 87.—Rarely of external condition, humble, poor:4.qui demissi in obscuro vitam habent (opp. qui magno imperio praediti in excelso aetatem habent),
Sall. C. 51, 12.—Poet., and in Tacitus, of genealogical descent, descended, derived, sprung:1.ab alto Demissum genus Aenea,
Hor. S. 2, 5, 63; so Verg. G. 3, 35: id. A. 1, 288; Stat. Th. 2, 613; Tac. A. 12, 58.— Sup. does not occur. — Adv.: dēmisse.Lit., low:2.hic alte, demissius ille volabat,
Ov. Tr. 3, 4, 23.—Trop., humbly, modestly, abjectly, meanly:non est ausus elate et ample loqui, cum humiliter demisseque sentiret,
Cic. Tusc. 5, 9, 24:suppliciter demisseque respondere,
id. Fl. 10, 21:se tueri,
id. Att. 2, 18, 3.— Sup.: haec quam potest demississime atque subjectissime exponit, * Caes. B. C. 1, 84 fin. -
16 influo
I.Lit.:II.Hypanis in Pontum influit,
Cic. Tusc. 1, 39, 94:in quem sanguis a jecore per venam illam cavam influit,
id. N. D. 2, 55, 138:lacus qui in flumen Rhodanum influit,
Caes. B. G. 1, 8; 3, 9, 1:palus influit in Sequanam flumen,
id. ib. 7, 57.— With the simple acc.:Oceanum,
Plin. 6, 24, 28, § 108.—With adv. of place:non longe a mari, quo Rhenus influit,
Caes. B. G. 4, 1:huc Lycus, huc Sagaris influit,
Ov. P. 4, 10, 48:influentes capilli,
flowing down, hanging loose, Cels. 6, 1.— Absol.:amnis influens,
Plin. 6, 7, 7, § 19.—Transf., of things not fluid, to flow, stream, rush, or press into:influentes in Italiam Gallorum copiae,
Cic. Prov. Cons. 13, 32:influxisse eo Scythas,
Plin. 6, 7, 7, § 22; cf.:influentibus negotiis,
Plin. Pan. 81:influens atque effluens divinus animus tamquam influere possumus,
Cic. Univ. 13: in universorum animos, steal into, insinuate one ' s self into, id. Off. 2, 9, 31:in aures,
id. Lael. 25, 96:oratio quam maxime in sensus eorum qui audiunt influat,
id. de Or. 3, 24, 91:in animos teneros atque molles,
id. Leg. 2, 15, 38:sermone Graeco in proximas Asiae civitates influente,
Quint. 12, 10, 16:aliquid ex illa lenitate ad hanc vim acerrimam,
Cic. de Or. 2, 53, 212:quis influentis dona fortunae abnuit,
overflowing, abounding, Sen. Thyest. 536. -
17 Iris
Īris, is or idis (acc. Irim, Verg. A. 4, 694: Irin, Ov. and App.), f., = Iris, the goddess of the rainbow, daughter of Thaumas and Electra, the sister of the Harpies, and the swift-footed messenger of the gods:II.Irim de caelo misit Saturnia Juno,
Verg. A. 5, 606; 4, 700; 9, 803; Ov. M. 1, 271; 11, 631; 14, 830 al.— Voc. Irī, Ov. M. 11, 585.—Transf.A.The rainbow: Irin vulgo arcus esse aiunt, quando imago solis vel imago lunae umidam et cavam nubem densamque ad instar speculi colorat, etc., App. de Mundo, 16, p. 64, 10; cf. Sen. Q. N. 1, 3, 1 sqq.:B.iris erat in circuitu sedis,
Vulg. Apoc. 4, 3; Amm. 20, 11, 26. —A sweet-smelling plant, perh. the sword-lily, Plin. 21, 7, 19, § 40; Col. 12, 27; 12, 53, 2; Pall. 1, 37, 2. —C.(Iris stone.) A precious stone, prob. a very pure six-sided prismatic crystal, Plin. 37, 9, 52, § 136. —D.A river that flows into the Euxine Sea, Plin. 6, 3, 3, § 8; Val. Fl. 4, 600. -
18 sanguis
sanguis, ĭnis (acc. SANGVEM, Inscr. Fratr. Arval. tab. 41, 22; Inscr. Orell. 2270 and 5054; cf. ex-sanguis, acc. -em.— Neutr. collat. form sanguen, ante-class., Enn. ap. Non. 224; id.ap.Cic.Rep. 1, 41, 64; id.ap.Cic. Fin. 5, 11, 31; Cic. de Or. 3, 58, 218; id. ap. Prisc. p. 708 P.; Cato ap. Gell. 3, 7, 19; Att. and Varr. ap. Non. l. l.; Lucr. 1, 837; 1, 860; Petr. 59, 1; Arn. 1, 36), m. [etym. dub.; prob. root sak-, sag-, to drop, flow; cf. Angl.-Sax. sūc-an; Germ. saugen], blood (class. only in the sing.; cf. cruor).I.Lit.:2.guttam haut habeo sanguinis,
Plaut. Most. 2, 2, 76: quod sanguen defluxerat, Cato ap. Gell. 3, 7, 19:sine sanguine hoc fieri non posse,
bloodshed, Ter. Eun. 4, 7, 9:sanguen creari,
Lucr. 1, 837:nobis venas et sanguen...esse,
id. 1, 860:in quem (ventriculum cordis) sanguis a jecore per venam illam cavam influit: eoque modo ex his partibus sanguis per venas in omne corpus diffunditur,
Cic. N. D. 2, 55, 138:fluvius Atratus sanguine,
id. Div. 1, 43, 98:flumine sanguinis meum reditum interclu, dendum putaverunt,
id. Red. ad Quir. 5, 14; id. Red. in Sen. 3, 6:nuntiatum est, in foro Subertano sanguinis rivos per totum diem fluxisse,
Liv. 26, 23, 5:cum rivi sanguis flammam orientem restinguere,
id. 28, 23, 2: pugnatum ingenti caede utrimque, [p. 1627] plurimo sanguine, Liv. 2, 64: haurire sanguinem, to shed (another's) blood:ad meum sanguinem hauriendum advolaverunt,
Cic. Sest. 24, 54:tanti sanguinis nostri hauriendi est sitis,
Liv. 26, 13, 14:nisi hauriendum sanguinem laniendaque viscera nostra praebuerimus,
id. 9, 1, 9:relicum sanguinem jubentes haurire,
id. 22, 51, 7:multum sanguinem invicem hausimus,
Curt. 4, 14, 17:multorum sanguinem hauserunt,
Sen. Ben. 6, 30, 5; Lact. 5, 1, 8: sanguinem dare, to shed (one's own) blood, give (one's) life:in beluas strinximus ferrum, hauriendus aut dandus est sanguis,
Liv. 7, 24, 4:dandus invidiae est sanguis,
id. 3, 54, 4:quid super sanguinis, qui dari pro re publicā posset, rogitantes,
id. 4, 58, 13; Sen. Ira, 1, 2, 2; 3, 18, 2:sanguinem mittere,
to bleed, let blood, Cic. Att. 6, 1, 2; so Cels. 2, 10; 4, 13;for which: emittere sanguinem de aure,
Col. 6, 14, 3:sub caudā,
id. 7, 5, 19; 6, 6, 4; 6, 9, 1:demere (e capite),
Varr. R. R. 2, 1, 23:detrahere (ex auriculā),
Col. 6, 14, 3; Cels. 2, 10, 4; 6, 6, 26:ex adversā parte de auriculā sanguinem mittere,
Col. 7, 10, 2:supprimere sanguinem,
to stanch, stop, Cels. 2, 10;for which: cohibere,
id. 8, 4; Plin. 22, 25, 71, § 147:sistere,
id. 20, 7, 25, § 59; 28, 18, 73, § 239.—Plur. (late Lat.):B.vir sanguinum,
i. e. bloody, violent, cruel, Vulg. 2 Reg. 16, 7, 8; id. Psa. 5, 6; 25, 9; 54, 23; cf.:libera me de sanguinibus,
i. e. the guilt of shedding blood, id. ib. 50, 15:vae civitati sanguinum,
id. Ezech. 24, 9.—Transf. (class.; esp. freq. in the poets).1. a.Abstr.:b.sanguine conjuncti,
blood-relations, relatives by blood, Cic. Inv. 2, 53, 161; Sall. J. 10, 3:alicui materno a sanguine jungi,
Ov. M. 2, 368:alicui sanguine cohaerere,
Quint. 8, 3, 75:progeniem Trojano a sanguine duci,
Verg. A. 1, 19; cf.:genus alto a sanguine Teucri,
id. ib. 4, 230:Semiramio Polydaemona sanguine cretum,
Ov. M. 5, 85:sanguine cretus Sisyphio,
id. ib. 13, 31:nostri quoque sanguinis auctor Juppiter est,
id. ib. 13, 142:nec iis tantum quos sanguine attingit amandus,
Plin. Ep. 7, 24, 2:sanguinem sociare,
Liv. 4, 4, 6:Tiridates sanguinis ejusdem,
Tac. A. 6, 32.—Concr., a descendant, offspring: o pater, o genitor, o sanguen dis oriundum! Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64; and id. ap. Prisc. p. 708 P. (Ann. v. 117 Vahl.); cf.:2.non magis in alienis, quam in proximis ac sanguine ipso suo exerceret,
Liv. 7, 4, 3:in suum sanguinem saevire,
id. 40, 5, 1:Alexandri sanguis et stirps,
Curt. 10, 6, 10:suum sanguinem perditum ire,
Tac. A. 4, 66; 3, 4:ne secus quam suum sanguinem (eum) foveret ac tolleret,
id. ib. 4, 8; Vell. 1, 10, 5; Val. Max. 5, 9, 4:seu deos regesve canit, deorum Sanguinem, etc.,
Hor. C. 4, 2, 14: clarus Anchisae Venerisque sanguis (i. e. Æneas), id. C. S. 50: regius sanguis (i. e. Europa), id. C. 3, 27, 65: vos, o Pompilius sanguis (i. e. the Pisos), id. A. P. 292:non ego, pauperum Sanguis parentum,
id. C. 2, 20, 6:pro sanguine tuo,
Ov. M. 5, 515:sanguis meus,
Verg. A. 6, 836:tuus,
Tib. 1, 6, 66; Stat. Th. 3, 559.—Of other fluids (rare):II.et viridis nemori sanguis decedit et herbis,
Manil. 5, 212:Baccheus,
i. e. wine, Stat. Th. 1, 329; cf. Plin. 14, 5, 7, § 58:Pallas amat turgentes sanguine baccas,
Nemes. Ecl. 2, 50.—Trop., vigor, strength, force, spirit, life (class.), Plaut. Bacch. 1, 2, 45:amisimus, mi Pomponi, omnem non modo sucum ac sanguinem, sed etiam colorem et speciem pristinam civitatis,
Cic. Att. 4, 18, 2 (4, 16, 10); cf.Sall. Fragm. Or. Lepidi, § 25: vos o, quibus integer aevi Sanguis, ait, solidaeque suo stant robore vires,
Verg. A. 2, 639: quae cum de sanguine detraxisset aerarii, had bled the treasury (the figure taken from blood-letting), Cic. Verr. 2, 3, 36, § 83; cf.: cum ex aphaireseôs provinciam curarit, sanguinem miserit, etc., id. Att. 6, 1, 2:missus est sanguis invidiae sine dolore,
id. ib. 1, 16, 11:qui ab illo pestifero ac perdito civi jam pridem rei publicae sanguine saginantur,
id. Sest. 36, 78; cf.:illa in agendis causis jam detrita: Jugulum petere et Sanguinem mittere...nec offendunt tamen,
Quint. 8, 6, 51.—Of vigor, force of style:sucus ille et sanguis incorruptus usque ad hanc aetatem oratorum fuit, in quā naturalis inesset, non fucatus nitor,
Cic. Brut. 9, 36: orationis subtilitas etsi non plurimi sanguinis est, etc., id. Or. 23, 76:sanguine et viribus niteat,
Quint. 8, 3, 6; so (with vires) id. 10, 2, 12:Calvus metuens, ne vitiosum colligeret, etiam verum sanguinem deperdebat,
Cic. Brut. 82, 283:dicta plena sanguinis,
Quint. 11, 1, 34:sanguinem ipsum ac medullam verborum ejus eruere atque introspicere penitus,
Gell. 18, 4, 2.
См. также в других словарях:
cavam — yeməx’: (Meğri) öyrəşmək, vərdiş etmək. – Sizin qolları:z kələntiyə cavam yemiyip … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
CAVAM — Communauté d agglomération de la Vallée de Montmorency Communauté d agglomération de la Vallée de Montmorency (CAVAM) Ajouter une image Administration Pays France Région Département Val d Oise Date de création 1er janvier 2002 … Wikipédia en Français
Communaute d'agglomeration de la Vallee de Montmorency — Communauté d agglomération de la Vallée de Montmorency Communauté d agglomération de la Vallée de Montmorency (CAVAM) Ajouter une image Administration Pays France Région Département Val d Oise Date de création 1er janvier 2002 … Wikipédia en Français
Communauté D'agglomération De La Vallée De Montmorency — Communauté d agglomération de la Vallée de Montmorency (CAVAM) Ajouter une image Administration Pays France Région Département Val d Oise Date de création 1er janvier 2002 … Wikipédia en Français
Communauté d'agglomération de la Vallée de Montmorency — Communauté d agglomération de la Vallée de Montmorency (CAVAM) Ajouter une image Administration Pays France Région Département Val d Oise Date de création 1er janvier 2002 Président … Wikipédia en Français
Communauté d'agglomération de la vallée de montmorency — Communauté d agglomération de la Vallée de Montmorency (CAVAM) Ajouter une image Administration Pays France Région Département Val d Oise Date de création 1er janvier 2002 … Wikipédia en Français
Communauté d'agglomérations de la Vallée de Montmorency — Communauté d agglomération de la Vallée de Montmorency Communauté d agglomération de la Vallée de Montmorency (CAVAM) Ajouter une image Administration Pays France Région Département Val d Oise Date de création 1er janvier 2002 … Wikipédia en Français
Montmagny (Val-d'Oise) — Pour les articles homonymes, voir Montmagny. 48° 58′ 00″ N 2° 21′ 00″ E … Wikipédia en Français
Montmagny (Val d'Oise) — Pour les articles homonymes, voir Montmagny. Montmagny Pays … Wikipédia en Français
Montmagny (val-d'oise) — Pour les articles homonymes, voir Montmagny. Montmagny Pays … Wikipédia en Français
Communauté d’agglomération de la Vallée de Montmorency — Communauté d agglomération de la Vallée de Montmorency Val d’Oise (Île de France – Frankreich) Gründungsdatum 1. Januar 2002 Sitz Deuil la Barre Präsident Luc Strehaiano Gemeinden 8 … Deutsch Wikipedia