Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

captiones+c

  • 1 captio

    captĭo, ōnis, f. [capio].
    I.
    Lit., a catching: pignoris, Gai Inst. 4, 12; 4, 29; cf. Gell. 7, 10, 3: odoris, Lact. Opif. Dei, 10.—
    B.
    A seizing, apprehension:

    domini,

    Ambros. Ob. Valent. 35.—
    II.
    Trop., a deceiving, deception, fraud, deceit, Plaut. Ep. 2, 2, 112; 5, 2, 36; id. Most. 5, 2, 23; id. Truc. 2, 7, 65:

    si in parvulā re captionis aliquid vererere,

    Cic. Quint. 16, 53:

    incidere in captionem,

    Dig. 4, 1, 1:

    consilium multis captionibus suppositum,

    ib. 4, 4, 1; Paul. Sent. 5, 33, 2.—
    B.
    Esp. freq. in dialectics, a fallacious argument, a sophism:

    omnes istius generis captiones eodem modo refelluntur,

    Cic. Fat. 13, 30:

    praestigiis quibusdam et captionibus depelli,

    id. Ac. 2, 14, 45:

    dialecticae,

    id. Fin. 2, 6, 17:

    captiones discutere,

    id. Ac. 2, 15, 46:

    metuere,

    Plaut. As. 4, 1, 45:

    induere se in captiones,

    Cic. Div. 2, 17, 41:

    in captione haerere,

    Gell. 16, 2, 5:

    explicare,

    Cic. Div. 2, 17, 41; id. Brut. 53, 198; cf. id. ib. § 197; id. Att. 10, 15, 2.—
    C.
    Meton. (causa pro effectu; cf.: fraudi esse), an injury, a disadvantage:

    ne quid captioni mihi sit,

    Plaut. Most. 3, 3, 19 Lorenz ad loc.:

    mea captio est, si quidem ejus inopiā minus multa ad me scribis,

    Cic. Att. 5, 4, 4; Dig. 29, 3, 7; 50, 17, 200.

    Lewis & Short latin dictionary > captio

  • 2 captiō

        captiō ōnis, f    [capio], a deceiving, deception, fraud, deceit: in parvolā re.—A fallacious argument, sophism, quibble, catch: istius generis captiones: dialecticae: quanta in verbis.—An injury, loss: mea captio est, si, etc.
    * * *
    deception/trick/fraud; disadvantage, loss; a sophistry/quibble; right to take

    Latin-English dictionary > captiō

  • 3 dialecticus

        dialecticus adj., διαλεκτικόσ, belonging to disputation, dialectic: captiones.—As subst m., a dialectician, logician.
    * * *
    I
    dialectica, dialecticum ADJ
    dialectical, logical; of process of reasoning (dialectical method of Academy)
    II
    dialectician, Academic philosopher; logician, one who studies logic

    Latin-English dictionary > dialecticus

  • 4 induō

        induō uī, ūtus, ere    [indu+4 AV-], to put on, assume, dress in: Meam (vestem), T.: vestes Indutae, V.: lugubria, O.: Herculi tunicam: galeas, Cs.: albos crinīs, V.: scalas, shouldered, O.: raptae insignia Bacchi, O.: sibi torquem: unam (vestem) iuveni, V.—To clothe, dress, cover, wrap, deck, array: se in florem, V.: quos Induerat Circe in voltūs ferarum, V.: cum venti se in nubem induerint: toris lacertos, O.: pomis se arbos Induerat, V.: eamst indutus (vestem)? T.: galeam Induitur, V.: Quidlibet indutus, dressed as it happens, H.: Indutus capiti, V.: indutus Troas agebat, wearing (the helmet), V.—To entangle, impale, pierce: se stimulis inopinantes induebant, Cs.: se hastis, L.: An sese mucrone Induat, i. e. pierce, V.—Fig., to put on, assume: personam iudicis: cuius simulationem induerat, L.: tellus Induit hominum figuras, O.—To entangle, involve: se actione: suā confessione induatur necesse est, entangle himself: se in captiones: non se purgavit, sed induit.
    * * *
    induere, indui, indutus V
    put on, clothe, cover; dress oneself in

    Latin-English dictionary > induō

  • 5 dialecticus

    dĭălectĭcus, a, um, adj., = dialektikos, belonging to disputation, dialectical.
    I.
    Adj.:

    captiones,

    Cic. Fin. 2, 6, 17:

    disputationes,

    Quint. 5, 14, 27:

    pars,

    id. 12, 2, 13 et saep.:

    sapientiae professor,

    Plin. 7, 53, 54, § 180.— Adv., dialecticē, dialectically:

    disputare,

    Cic. Fin. 2, 6, 17:

    dicta multa,

    id. Ac. 1, 2, 8:

    probare,

    Quint. 1, 10, 37.—
    II.
    Subst.
    A.
    dĭălectĭcus, i, m., a dialectician, logician, Cic. Or. 32, 113; id. Fin. 2, 6, 15; Quint. 2, 4, 41; 7, 3, 41 al.—
    B.
    dĭă-lectĭca, ae, f. (sc. ars), dialectics, logic, Cic. Ac. 2, 28, 91; id. Fin. 2, 6, 15; Quint. 1, 10, 37; 3, 4, 10 al.—Also in the Gr. form dĭălectĭce, ēs, f., Quint. 2, 20, 7; 2, 17, 14; 2, 21, 13 al.—
    C.
    dĭălectĭca, ōrum, n., logical questions, dialectics, Cic. Fin. 3, 12, 41; id. Off. 1, 6, 19; id. Brut. 31, 119 al.

    Lewis & Short latin dictionary > dialecticus

  • 6 discutio

    dis-cŭtĭo, cussi, cussum, 3, v. a. [quatio], to strike asunder, dash to pieces, shatter, etc.
    I.
    In gen.: dentes, Lucil. ap. Non. 455, 18:

    deum delubra,

    Lucr. 6, 418; cf.:

    columna rostrata tota ad imum fulmine discussa est,

    Liv. 42, 20:

    ne saxa ex catapultis lateritium discuterent,

    Caes. B. C. 2, 9, 3; cf.:

    aliquantum muri tribus arietibus,

    Liv. 21, 12: rostro (navis) discusso, shattered, Auct. B. Alex. 46, 2; cf.:

    tempora cava ictu,

    Ov. M. 2, 625:

    ora saxo,

    id. ib. 4, 519:

    percussam aquam,

    Plin. 28, 8, 29, § 118:

    nubes,

    Ov. M. 15, 70:

    discussae jubae capiti,

    Verg. A. 9, 810 et saep.—
    II.
    In partic.
    A.
    In medic. lang., to scatter, disperse ( = digerere), Cels. 2, 17; 3, 15; Scrib. Comp. 43; Plin. 30, 15, 47, § 135 et saep. —
    B.
    Pregn., to break up, scatter, disperse, dissipate.
    1.
    Lit. (rarely):

    illos coetus,

    Liv. 2, 28; cf.:

    Boeoticum consilium,

    id. 42, 44:

    sole orto est discussa (caligo),

    id. 29, 27:

    caligo,

    Cic. Phil. 12, 2, 5; cf.

    umbras (sol),

    Verg. G. 3, 357; id. A. 12, 669:

    discussa nox,

    Luc. 5, 700.—Rarely with pers. objects:

    Cato discutit Etruscos, Gabinius Marsos, etc.,

    routs, subdues, Flor. 3, 18, 13; cf.:

    hostiles turmae discussae,

    Amm. 25, 1.—Far more freq. and class.,
    2.
    Trop.:

    terrorem animi tenebrasque,

    to disperse, dispel, Lucr. 1, 148; 2, 61 al.; cf. Cic. de Or. 3, 57:

    quod rem totam discusseram,

    had frustrated, brought to naught, id. Q. Fr. 2, 12;

    so freq.: rem,

    Liv. 34, 56; 39, 10; Suet. Dom. 2 al.:

    discutere et comprimere periculum consilio,

    Cic. Mur. 39, 84; so,

    periculum,

    Liv. 2, 52; Front. Strat. 2, 11, 4:

    captiones (shortly before: dissolvere interrogationes),

    Cic. Ac. 2, 15, 46: omnem ejus cunctationem, Asin. Pollio ap. Cic. Fam. 10, 33, 2:

    disceptationem,

    Liv. 38, 13:

    crimen alicujus,

    Quint. 4, 2, 18:

    famam,

    Tac. H. 2, 9:

    fidem,

    Luc. 1, 119:

    consilia hostium,

    Front. Strat. 4, 7, 31:

    seditionem,

    id. ib. 1, 9, 2; Vell. 2, 81:

    bellum (with sepelire),

    id. 2, 75:

    nefas,

    Flor. 3, 18, 9 et saep. —Hence, * discussē, adv., only comp., minutely, accurately:

    explorare discussius,

    Mart. Cap. 9, § 891.
    For the meaning to investigate, discuss (lit.
    , to separate mentally, distinguish, as in disputare, discernere, etc.), which prevails in the post-class. derivatives: discussio, discussor, and discusse; as also in the Romance: discutere, discussare, discussione; discuter, discussion, etc., there appear to be no examples in the literary language.

    Lewis & Short latin dictionary > discutio

  • 7 induo

    indŭo, ŭi, ūtum, ĕre, v. a. [cf. Gr. enduô], to put on an article of dress or ornament (class.).
    I.
    Lit.:

    Herculi tunicam,

    Cic. Tusc. 2, 8, 20:

    sibi torquem,

    id. Fin. 2, 22, 73:

    galeam,

    Caes. B. G. 2, 21:

    zmaragdos et sardonychas,

    Plin. 37, 6, 23, § 85:

    anulum,

    Cic. Off. 3, 9, 38:

    alicui insignia Bacchi,

    Ov. M. 6, 598.— Pass., with a Gr. acc.:

    Androgei galeam clipeique insigne decorum Induitur,

    Verg. A. 2, 392:

    et eamst (sc. vestem) indutus?

    Ter. Eun. 4, 4, 40: scalas, to place a ladder on one ' s shoulders by putting one ' s head between the rounds, Ov. M. 14, 650: se in aliquid, or with the dat., to fall into or upon, to be entangled in, be covered with, adorned with; with in and acc.:

    se in laqueum,

    Plaut. Cas. 1, 25:

    cum venti se in nubem induerint,

    Cic. Div. 2, 19, 44: cum se nux plurima silvis induet in florem, clothe or deck itself, Verg. G. 1, 188; cf.:

    quos induerat Circe in vultus ac terga ferarum,

    i. e. clothed with the forms of, id. A. 7, 20.—With abl.:

    se vallis,

    Caes. B. G. 7, 73:

    se hastis,

    Liv. 44, 41, 9:

    pomis se arbos induit,

    decks itself with, Verg. G. 4, 143:

    vites se induunt uvis,

    Col. 4, 24, 12:

    cinis induit urbes,

    covers, envelops, Val. Fl. 4, 509:

    Aegyptus... tantis segetibus induebantur,

    Plin. Pan. 30:

    num majore fructu vitis se induerit?

    Anthol. Lat. 5, 69, 5 Burm.:

    foliis sese induit arbor,

    Ov. M. 7, 280.—
    II.
    Trop., to put on, assume:

    habes somnum imaginem mortis eamque quotidie induis,

    Cic. Tusc. 1, 38, 92:

    ponit enim personam amici, cum induit judicis,

    assumes the part of a judge, id. Off. 3, 10, 43:

    juvenis longe alius ingenio, quam cujus simulationem induerat,

    Liv. 1, 56, 7:

    sibi cognomen,

    Cic. Fin. 2, 22, 73:

    et illorum (mortuorum regum) sibi nomina quasi personas aliquas induerunt,

    Lact. 2, 16, 3:

    magnum animum,

    Tac. A. 11, 7:

    mores Persarum,

    Curt. 6, 6:

    munia ducis,

    Tac. A. 1, 69:

    falsos pavores,

    id. H. 4, 38:

    hostiles spiritus,

    id. ib. 4, 57:

    habitus ac voces dolentum,

    id. A. 4, 12:

    seditionem,

    to engage in, id. ib. 2, 15:

    societatem,

    id. ib. 12, 13:

    proditorem et hostem,

    to assume the part of traitor and enemy, id. ib. 16, 28:

    diversa,

    to assume different opinions, take different sides, id. ib. 6, 33:

    personis fictam orationem,

    to attribute, Quint. 4, 1, 28:

    et eloquentiam pueris induunt adhuc nascentibus,

    impose upon, Petr. S. 4:

    sua confessione induatur ac juguletur, necesse est,

    entangle himself, Cic. Verr. 2, 5, 64, § 166:

    videte, in quot se laqueos induerit, quorum ex nullo se umquam expediet,

    id. ib. 2, 2, 42, §

    102: se in captiones,

    id. Div. 2, 17, 41:

    non se purgavit, sed indicavit atque induit,

    id. Mur. 25, 51.

    Lewis & Short latin dictionary > induo

  • 8 sophisticus

    sŏphistĭcus, a, um, adj., = sophistikos, sophistic, sophistical; res admodum insidiosa et sophistica, neque ad veritates magis quam ad captiones reperta, Tiro Tullius ap. Gell. 7, 3, 35:

    captio,

    Gell. 18, 2, 6:

    ostentatio,

    Arn. 1, 36:

    ut concidant sophistica,

    Prud. Apoth. 2, 41.— Adv.: sŏphi-stĭcē, sophistically:

    interpretari legem et cavillari,

    Cod. Just. 8, 10, 12, § 3; Vulg. Ecclus. 37, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > sophisticus

См. также в других словарях:

  • CAPITONES — apud Arnobium, adv. Gentes l. 5. Ergo dicendum est quosdam Captiones, silunculos, frontones etc. sunt quibus caput solitô vastius. Glossae veteres: Capito, κεφαλίων. Plautus vero duros Capitones facete appellavit parasitos quod ollas sibi in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • enveloper — Enveloper, Conuoluere, Inuoluere, Obuoluere, Circumplicare, Implicare, Impedire. Enveloper une playe, Vulnus alligare. Enveloper et empestrer aucun, In tricas aliquem coniicere. S enveloper et entoüiller en tromperies, Inducere se in captiones. S …   Thresor de la langue françoyse

  • minorité — I. Minorité. Excuse de minorité, AEtatis patrocinium, Perfugia aetatis. Budaeus. II. Minorité, voyez Mineur. Sur le temps de prescription {{o=presciption}} faut deduire le temps de minorité, ou, Prescription ne court point pendant minorité, Vsu… …   Thresor de la langue françoyse

  • surprinse — Surprinse, Deprehensio. Prendre par surprinse, Intercipere. Surprinses, Chicaneries, Tromperies qui se font en proces, Oppressiunculae, Forenses captiones, vel oppressiones, Captiunculae forenses, Fori decipulae. Bud. Brasser quelque surprinse en …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»