Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

caesaries

  • 1 caesaries

    caesărĭēs, ēi, f. [cado] chevelure (longue, qui tombe).    - caesaries barbae, Ov.: longue barbe.
    * * *
    caesărĭēs, ēi, f. [cado] chevelure (longue, qui tombe).    - caesaries barbae, Ov.: longue barbe.
    * * *
        Caesaries, pen. cor. caesariei, pen. pro. a caedo, caedis. Plaut. Perruque.
    \
        Densum caesarie caput. Ouid. Qui ha grosse peruque et espesse.
    \
        Decora caesaries. Lucanus. Belle perruque.
    \
        Flaua. Iuuenal. Blonde.
    \
        Lacera. Lucan. Rompue. \ Promissa. Liu. Longue.
    \
        Repexa. Claud. Peignee et repeignee, Bien peignee et testonnee.
    \
        Dimouere caesariem ab ore. Lucan. Destourner arriere de son visage.
    \
        Pectere caesariem. Horat. Peigner.

    Dictionarium latinogallicum > caesaries

  • 2 caesaries

    caesariēs, ēī, f. (altind. kcaesariessara-ḥ, Haar, Mähne), das Haar der Männer, bes. der Krieger (u. das ähnliche der Frauen), das, gleichviel ob kurz oder lang, kunstlos das Haupt umgibt u. so ein imposantes Ansehen verleiht, das Haupthaar, promissa, Liv.: festinatis senectutis insignibus ad augendam maiestatem ornata caesaries, Plin. pan.: nitida, Verg.: horrida, Ov. – caesaries quam decet, Plaut.: vidit e Bereniceo vertice caesariem, Catull.: calamistris vibrare (kräuseln) caesariem, Arnob. – v. Haar der Frauen, der Tituskopf (s. Burm. Verg. georg. 4, 337. Barth Claud. epith. Honor. 99), Catull. u.a. – caesaries longae barbae, das lange Barthaar, Ov. met. 15, 656. – das Haar am Hals der Hunde, Gratt. cyn. 272.

    lateinisch-deutsches > caesaries

  • 3 caesaries

    caesariēs, ēī, f. (altind. ksara-ḥ, Haar, Mähne), das Haar der Männer, bes. der Krieger (u. das ähnliche der Frauen), das, gleichviel ob kurz oder lang, kunstlos das Haupt umgibt u. so ein imposantes Ansehen verleiht, das Haupthaar, promissa, Liv.: festinatis senectutis insignibus ad augendam maiestatem ornata caesaries, Plin. pan.: nitida, Verg.: horrida, Ov. – caesaries quam decet, Plaut.: vidit e Bereniceo vertice caesariem, Catull.: calamistris vibrare (kräuseln) caesariem, Arnob. – v. Haar der Frauen, der Tituskopf (s. Burm. Verg. georg. 4, 337. Barth Claud. epith. Honor. 99), Catull. u.a. – caesaries longae barbae, das lange Barthaar, Ov. met. 15, 656. – das Haar am Hals der Hunde, Gratt. cyn. 272.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > caesaries

  • 4 caesaries

    caesaries caesaries, ei f волосы длинные

    Латинско-русский словарь > caesaries

  • 5 caesaries

    caesaries caesaries, ei f кудри

    Латинско-русский словарь > caesaries

  • 6 caesaries

    caesărĭes, ēi, f. [kindr. with Sanscr. kēsa, coma, caesaries, Bopp, Gloss. p. 85, a], a dark (acc. to Rom. taste, beautiful) head of hair, the hair (mostly poet.; only sing.).
    1.
    Of men (so most freq.), Plaut. Mil. 1, 2, 64:

    ipsa decoram Caesariem nato genitrix afflarat,

    Verg. A. 1, 590:

    nitida,

    id. G. 4, 337: flava, *Juv. 13, 165: pectes caesariem, *Hor. C. 1, 15, 14:

    umeros tegens,

    Ov. M. 13, 914:

    terrifica,

    id. ib. 1, 180:

    horrida fieri,

    id. ib. 10, 139:

    horrifica,

    Luc. 2, 372 et saep.—In prose:

    promissa,

    Liv. 28, 35, 6; Vulg. Num. 6, 5.—
    2.
    Of women, Cat. 66, 8; Verg. G. 4, 337 Forbig. ad loc.; Ov. Am. 3, 1, 32; id. M. 4, 492.—
    * B.
    Transf., the hair of dogs, Grat. Cyn. 272.—
    II.
    Barbae, the hair of the beard (very rare), Ov M. 15, 656.

    Lewis & Short latin dictionary > caesaries

  • 7 caesaries

    caesariēs, ēī f. (без pl.)
    пышные кудри, длинные волосы (promissa L; nitĭda V); редко

    Латинско-русский словарь > caesaries

  • 8 caesariēs

        caesariēs —, acc. em, f    the hair, head of hair, locks (only sing.).—Of men: decora, V.: flava, Iu.: pectes caesariem, H.: umeros tegens, O.: promissa, L. — Of women: nitida, V.: Caesariem excussit, O.—Of the beard: longae barbae, O.
    * * *
    hair; long/flowing/luxuriant hair; dark/beautiful hair; plume (of a helmet)

    Latin-English dictionary > caesariēs

  • 9 aureus

    [st1]1 [-] aureus, a, um: - [abcl][b]a - d’or. - [abcl]b - doré, orné d'or. - [abcl]c - de couleur d'or, doré. - [abcl]d - au fig. beau, brillant, splendide; précieux, excellent; de l'âge d'or, primitif, innocent.[/b]    - aurea coma (caesaries): chevelure blonde.    - aureum malum, Virg.: orange, citron.    - aurea nox, Val.-Fl.: nuit étoilée. [st1]2 [-] aureus, i, m. (s.-ent. nummus): pièce d'or.
    * * *
    [st1]1 [-] aureus, a, um: - [abcl][b]a - d’or. - [abcl]b - doré, orné d'or. - [abcl]c - de couleur d'or, doré. - [abcl]d - au fig. beau, brillant, splendide; précieux, excellent; de l'âge d'or, primitif, innocent.[/b]    - aurea coma (caesaries): chevelure blonde.    - aureum malum, Virg.: orange, citron.    - aurea nox, Val.-Fl.: nuit étoilée. [st1]2 [-] aureus, i, m. (s.-ent. nummus): pièce d'or.
    * * *
        Aureus, Adiectiuum. vt Aureae literae. Plin. D'or.
    \
        AEtas aurea. Ouid. L'aage doree, en laquelle ne regnoit aucun vice.
    \
        Caesaries aurea. Virgil. Chevelure blonde comme or.
    \
        Aureus color. Plin. Couleur d'or.
    \
        Coma aurea. Ouid. Perruque blonde.
    \
        Dicta aurea. Lucret. Mots dorez.
    \
        Mores aurei. Horat. Amiables, ou Excellens comme est l'or entre les metauls.
    \
        Nox aurea. Valer. Flac. Estelee d'estoiles de couleur d'or.
    \
        Venus aurea. Virgil. Belle par excellence.
    \
        Aurea vestis. Virgil. Barbe blonde.
    \
        Aureus, Substantiuum. Plin. Monnoye d'or.

    Dictionarium latinogallicum > aureus

  • 10 Haar

    Haar, I) einzelnes Haar, im Plur. die Haare: pilus (im allg.). – saeta (das starke, borstige Haar der Tiere, wie Pferdehaar, Schweinsborste etc.). – crinis od. Plur. crines (kollektiv, [1189] die geschmeidigeren Menschenhaare auf dem Kopfe). – villus. villi (nur kollektiv, die dick zusammenhängenden, zottigen Haareder Tiere). – die Haare des Bartes, barba: Haare aus dem Barte, capilli ex barba detonsi (aus dem Barte geschorene Haarzotteln): die Haare des Bartes etc., die sich im Alter der Mannbarkeit zeigen, pubes: solche bekommen, pubescere: die flaumigen Haare (od. das Haar) im Gesicht, bes. am Kinn junger Leute und Frauen, lanūgo: die Haare der Augenlider, cilia, ōrum,n. pl.: die Haare der Augenbrauen, supercilia, ōrum,n. pl.: die Haare unter den Achseln, die übel riechen, hircus. – keine Haare haben, pilo carere; calvēre (kahl sein, z.B. naturaliter).Sprichw. Redensarten; mit Haut u. Haaren verzehren, plane absumere: Haare auf den Zähnen haben, versatum od. exercitatum esse in alqa re (z.B. von einem Gelehrten, in litteris): es ist kein gutes H. an ihm, ne ullum pilum boni viri habet: ich habe ein H. darin gefunden, cui dolet meminit (d.i. ein gebranntes Kind scheut das Feuer, Cic. Mur. 42): er hat mehr Schulden als Haare auf dem Kopfe, non pilos liberos habet: jmdm. nicht ein H. krümmen, alqm ne digito quidem attingere (s. Cic. Tusc. 5, 55: si digito quem attigisset): aufs H., das ist genau. subtiliter (z.B. numerum exsequi): du hast es aufs H. getroffen, rem acu tetigisti; rem ipsam putasti (du hast es gerade geraten): die Rechnung stimmt aufs H., ratio ad nummum convenit: bei einem H., um ein H., d.i. beinahe, w. s.: nicht um ein H., nihilo (bei Komparativen, z.B. nihilo melius): nicht um ein H. weniger, nepilo quidem minus (z.B. se amare): kein H. breit abgehen, abweichen von etc., ne tantulum quidem recedere ab alqa re (z.B. ab aequitate).

    II) der ganze Haarwuchs auf dem Haupte des Menschen: crines. – capillus u. Plur. capilli (der ganze dichte Haarwuchs auf dem Kopfe des Menschen, bes. im Ggstz. zum Barte; dah. oft verb. capillus barbaque, barba capillusque). coma (das natürlich herabwallende lange H., bes. der Frauen u. Naturmenschen). – caesaries (das buschige Haar der Männer, das kunstlos das Haupt umgibt und dem, der es hat, ein martialisches, imposantes Ansehen gibt). – langes H., capillus longus od. promissus; caesaries promissa: langes H. haben, esse comatum: fliegendes H., capillus passus. crines passi (aufgelöstes, bes. der Leidtragenden und Flehenden); capillus sparsus. crines sparsi (zerstreutes, z.B. eines Wilden; dann bes. eines. Rasenden od. eines in Raserei versetzten Weissagers); capillus effusus (frei über den Nacken herabwallendes, nicht aufgeschürztes H., Ggstz. capillus nodo vinctus): das graue H. der Greise, cani: graues H. haben, canēre; canum esse: graues H. bekommen, canescere: falsches H., capillamentum; alieni capilli (fremdes Haar): falsches H. tragen, capillamento od. alienis capillis uti: sein eigenes H. tragen, suum capillum od. suam comam gestare: mir geht das H. aus, calvesco; vgl. »ausfallen no. I, 1«: mir ist das H. ausgegangen, calveo: das [1190] H. wachsen lassen, capillum alere: das H. lang wachsen lassen, capillum od. caesariem promittere: einander in den Haaren liegen, rixari inter se: wegen einer Sache; de alqa re inter se digladiari: einander beständig in den Haaren liegen, perpetuas inter se controversias habere: etw, bei den Haaren herbeiziehen, alqd assumere parum apte: sich um etw. kein graues H. wachsen lassen, non od. non magnopere laborare de alqa re. non sollicitum esse de alqa re (sich etwas nicht sehr zu Herzen nehmen, nicht sehr wegen etw. besorgt sein); neglegere alqd (etw. nicht beachten).

    deutsch-lateinisches > Haar

  • 11 aureus

    I a, um [ aurum ]
    1) золотой (patera Pl; simulacra Lcr; anulus C, Pt; перен. saeculum Sen, тж. pl. V; aetas O; mediocritas H)
    2) золотоносный (Pactolus O; unda Vr)
    3) златотканый или шитый золотом (vestis V; paludamentum PM)
    4) позолоченный или отделанный золотом ( currus C)
    5) золотистый, златоцветный (color Lcr etc.; caesaries V; uvae Sen)
    6) златокудрый или прелестный ( puella H)
    II aureus, ī m.
    золотой денария (червонец) = 100 сестерциям L

    Латинско-русский словарь > aureus

  • 12 caesariatus

    caesariātus, a, um [ caesaries ]
    1) кудрявый, украшенный длинными волосами, длинноволосый ( miles Pl)
    2) перен. с густой листвой ( viridantibus comis caesariata terra Ap)

    Латинско-русский словарь > caesariatus

  • 13 defluus

    dēfluus, a, um [ defluo ]
    льющийся вниз, проливающийся (splendor ab alto d. St); идущий вниз по течению (seu d., sive obliquus eat St); струящийся вниз, ниспадающий ( caesaries Eccl)

    Латинско-русский словарь > defluus

  • 14 fulvus

    a, um [одного корня с fulgeo и flavus\]
    красно-жёлтый, тёмно-жёлтый, рыжий (caesaries V; leo V; color vini PM; arena H)
    fulva nuntia Jovis Poëta ap. C — рыжекудрая вестница Юпитера, т. е. радуга

    Латинско-русский словарь > fulvus

  • 15 horrificus

    a, um [ horror + facio ]
    1) растрёпанный, лохматый ( caesaries Lcn)
    2) ужасающий, страшный (poema AG; ruīnae V; letum V)

    Латинско-русский словарь > horrificus

  • 16 aureus

    aureus, a, um (aurum), golden, I) nach seinem Gehalte, 1) = aus Gold, a) eig.: patera, Plaut.: anulus, Cic.: anulus totus aureus (Ggstz. an. subauratus), Petr.: imber, Ter.: poculum, Cic. (vgl. pocula et aliae res aureae, Sall. fr.): scyphus, Tac.: vasa, Liv.: fibula, Verg.: corona, als Belohnung für tapfere Krieger, Liv.: armilla, Liv.: pecunia, Augustin.: nummus aureus, ein Goldstück, Golddenar (= rund 20 M, Ggstz. argenteus, ein Silberdenar = rund 80 Pf.), Plin. 33, 47 u. (Plur.) Plaut. trin. 1139 (mille nummûm aureûm). Cic. Phil. 12, 20. Liv. 21, 48, 9: u. dafür denarius aureus, Petr. 33, 3: nummi Philippei aurei, Plaut. asin. 153. Liv. 34, 52, 7; 39, 7, 1: oft subst. bl. aurei, Liv. 38, 11, 8; 44, 26, 4. Curt. 9, 1, 6. Suet. Cal. 42 u. ö. Schol. Iuven. 7, 243: mille aureûm (= aureorum), Apul. met. 7, 4: aurei Philippei, Vopisc. Bonos. 15, 8: Antoniani, Vopisc. Aurel. 9, 7: Valeriani, Treb. Poll. Claud. 17, 7. – Poet., vis aurea, die Kraft, alles in Gold zu verwandeln, Ov. met. 11, 142. – b) übtr., golden = überaus schön, reizend, allerliebst, vortrefflich, schätzbar, Venus, Verg.: copia, Hor.: saeculum, s. d. (vgl. gens, Verg.): mediocritas, Hor.: mores, Hor.: puella, Hor. – 2) mit Gold versehen, -gearbeitet, -durchwirkt, -beschlagen, -geschmückt, vergoldet, Pactolus, Goldsand führend, Ov.: palla, Varr. fr.: amiculum, Cic. u.a.: paludamentum, Plin.: vestis, cingula, Verg.: sella, Cic.: currus (v. Triumphwagen), Cic. – II) nach Ansehen u. Farbe, golden = goldfarbig, goldschimmernd, color, Lucr., Ov., Plin. u.a.: sidus, Verg.: caesaries, Verg.: uvae, Sen.: mala, Quitten, Varr. u. Verg.: flos, Plin.

    lateinisch-deutsches > aureus

  • 17 caesariatus

    caesariātus, a, um (caesaries; vgl. Paul. ex Fest. 45, 6. Placid. gloss. V, 14, 24), I) mit buschigem Haar versehen, buschig behaart, qui admutiletur miles usque caesariatus, wie der Soldat trotz des buschigen Haares glatt geschoren (tüchtig geprellt) wird, Plaut. mil. 768: Numidae equis caesariati, mit dem Pferdeschweife am Helm geschmückt, Tert. de pall. 4. – II) übtr., viridantibus comis (= foliis) caesariata terra, bebuschte, Apul. de mundo 23.

    lateinisch-deutsches > caesariatus

  • 18 clare

    clārē, Adv. m. Compar. u. Superl. (clarus), hell, klar, deutlich, I) eig.: A) fürs Gesicht: c. oculis video, Plaut.: c. fulgens caesaries, Catull.: clarius micare, Plin.: clarissime lucere, Vitr. – B) fürs Gehör, hell = laut, dic c., Ter.: c. recitare, plaudere, Plaut.: inter se loqui, Plin. ep.: gemere, Cic.: aliquanto clarius dicere quam etc., Cic.: clarius fabulari, Suet.: clarissime audire alqd, Plin. – II) übtr.: a) deutlich, klar, clare atque evidenter ostendere, Quint.: clarius apparet alqd, Cael. in Cic. ep.: clarissime lucet alqd, Quint. – b) durch Talent hervorstechend, leuchtend, clarius exsplendescebat, heller hervorstrahlte, Nep. Att. 1, 3.

    lateinisch-deutsches > clare

  • 19 defluus

    dē-fluus, a, um (defluo), herabfließend, torrens, Chalcid. Tim. 204: lacus in eurum defluus meat, Sidon. epist. 2, 2, 16. – übtr., gerade abwärts gehend, herabfallend, -wallend, gradus (Ggstz. obliquus), Stat. Theb. 9, 325: caesaries, Prud. perist. 13, 30: splendor ab alto, Stat. silv. 1, 3, 54. – prägn., vasculum d., (in dem eine Flüssigkeit herabfällt, dah.) die Wasseruhr, Apul. met. 3, 3.

    lateinisch-deutsches > defluus

  • 20 fulvus

    fulvus, a, um (verwandt m. flavus) = ξανθός (Gloss.), rotgelb, dunkelgelb, braungelb (dunkler als flavus), v. Löwen, Wölfen, v. Sande, Golde, Verg.: cera, Plin.: sidera, Tibull.: nubes, Verg.: caesaries, Verg.: comae, Ov.: aquila od. ales Iovis (wegen seiner gelblichen Augen), Verg.: Compar., sputa fulviora vel spumosiora, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 27, 144. – subst., fulvum, ī, n., das Rotgelb usw., Solin. 17, 5.

    lateinisch-deutsches > fulvus

См. также в других словарях:

  • CAESARIES — Graece κόμη κουριῶσα, a caedendo, hinc de viris tantum; et quidem de capite praecipue. Hanc Deo devovendi ritus, occurrit inter Naziraeatus Leges, Numer. c. 6. v. 5. Omnibus diebus voti Naziraatus sui novacula ne transito super caput eius… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • cheveleure — I. Cheveleure, f. penac. Est la perruque longue, Caesaries promissa, Capillamentum. Qui est envers les François signe de pleine liberté et franchise. Nicole Gilles en ladite chronique de Hlodio: Apres celle victoire, qui fut devant la cité de… …   Thresor de la langue françoyse

  • Julius Caesar — For other uses, see Julius Caesar (disambiguation). Gaius Julius Caesar Dictator of the Roman Republic …   Wikipedia

  • Etymology of the name of Julius Caesar — The name Caesar probably originated from a dialect of Latium which did not share the rhotacism of the Roman dialect. [L.R. Palmer, The Latin language (Bristol 1954), p. 69.] (That is, the s between vowels did not change to r .) Using the Latin… …   Wikipedia

  • Cassar — is a common Maltese surname. There are various possible origins of the surname. It may be traced back to the Kingdom of the Two Sicilies, incorporating the island of Sicily itself, the area around Naples, and the southern part of the Italian… …   Wikipedia

  • Phonological change — Sound change and alternation Metathesis Quantitative metathesis …   Wikipedia

  • Caesar (Titel) — Gaius Julius Caesar Octavianus, erster Träger des „Titels“ Caesar Caesar (antike Aussprache etwa [ kaɪ̯sar]) war ein Herrschaftstitel im antiken Römischen Reich. Aus einem Cognomen der Republik entstanden (siehe Caesar (Cognomen)), wurde er in… …   Deutsch Wikipedia

  • Haar der Berenike — Sternbild Haar der Berenike …   Deutsch Wikipedia

  • Konon von Samos — (* um 280 v. Chr. auf Samos; † um 220 v. Chr. vermutlich in Alexandria) war ein hellenistischer Mathematiker und Astronom am Hofe des Ptolemaios III. und seiner Frau Berenike in Alexandria. Er war mit Archimedes befreundet und ihm wird die… …   Deutsch Wikipedia

  • Caius Julius Caesar IV — Jules César Pour les articles homonymes, voir César et Iulius Caesar. Jules César …   Wikipédia en Français

  • Gaius Iulius Caesar — Jules César Pour les articles homonymes, voir César et Iulius Caesar. Jules César …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»