-
1 consuefacio
consuēfăcĭo, ĕre, fēci, factum - tr. - accoutumer, habituer. - consuefacere ut: habituer à. - consuefacere ne: habituer à ne pas. - alii clanculum patres quae faciunt, ea ne me celet consuefeci filium, Ter. Ad. 52: ce que d'autres font en cachette de leur père, j'ai habitué mon fils à ne pas me le dissimuler. - avec tmèse consue quoque faciunt, ut... Varr. R. 2, 9, 13. - avec inf. hoc patrium est, potius consuefacere filium sua sponte recte facere, quam alieno metu, Ter. Ad. 74: le rôle d'un père, c'est d'habituer son fils à bien agir de son plein gré plutôt que par la crainte d'autrui. - consuefacit eos ordines habere, Sall. J. 80: il les habitue à garder les rangs. - absol. nil praetermitto: consuefacio, Ter. Ad. 414: je ne lui passe rien; je le dresse.* * *consuēfăcĭo, ĕre, fēci, factum - tr. - accoutumer, habituer. - consuefacere ut: habituer à. - consuefacere ne: habituer à ne pas. - alii clanculum patres quae faciunt, ea ne me celet consuefeci filium, Ter. Ad. 52: ce que d'autres font en cachette de leur père, j'ai habitué mon fils à ne pas me le dissimuler. - avec tmèse consue quoque faciunt, ut... Varr. R. 2, 9, 13. - avec inf. hoc patrium est, potius consuefacere filium sua sponte recte facere, quam alieno metu, Ter. Ad. 74: le rôle d'un père, c'est d'habituer son fils à bien agir de son plein gré plutôt que par la crainte d'autrui. - consuefacit eos ordines habere, Sall. J. 80: il les habitue à garder les rangs. - absol. nil praetermitto: consuefacio, Ter. Ad. 414: je ne lui passe rien; je le dresse.* * *Consuefacio, consuefacis, pen. corr. consuefeci, pen. prod. consuefacere. Terent. Varro. Accoustumer, Habituer. -
2 consuefacio
consuefacio consuefacio, feci, factum, ere приучать -
3 consuefacio
cōnsuēfacio, fēcī, facere (*consueo u. facio), Passiv cōnsuēfīo, fierī, jmd. an etw. gewöhnen, a) Aktiv: α) absol.: nil praetermitto: consuefacio, Ter. adelph. 414. – β) alqm m. folg. Infin., Ter. adelph. 74. Sall. Iug. 80, 2. – γ) alqm m. folg. ut u. Konj., Varr. r. r. 2, 9, 13 (wo Tmesis consue quoque faciunt); 3, 9, 15: u. m. folg. ne u. Konj., Ter. adelph. 44. – b) Passiv, m. Dat., his diversoriis, Iul. Val. 3, 11 (3, 6).
-
4 consuefacio
cōnsuēfacio, fēcī, facere (*consueo u. facio), Passiv cōnsuēfīo, fierī, jmd. an etw. gewöhnen, a) Aktiv: α) absol.: nil praetermitto: consuefacio, Ter. adelph. 414. – β) alqm m. folg. Infin., Ter. adelph. 74. Sall. Iug. 80, 2. – γ) alqm m. folg. ut u. Konj., Varr. r. r. 2, 9, 13 (wo Tmesis consue quoque faciunt); 3, 9, 15: u. m. folg. ne u. Konj., Ter. adelph. 44. – b) Passiv, m. Dat., his diversoriis, Iul. Val. 3, 11 (3, 6).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consuefacio
-
5 cōnsuēfaciō
cōnsuēfaciō fēcī, factus, ere [consuetus + facio], to accustom, inure, habituate: Ea ne me celet, filium, T.: filium recte facere, T.: Gaetulos ordines habere, S.: nil praetermitto, consuefacio, I keep (him) at it, T.* * *consuefacere, consuefeci, consuefactus V TRANSaccustom, acclimate, make used to, habituate, inure -
6 consuefacio
consŭē-făcĭo, fēci, factum, 3 (in Ter. Ad. 1, 1, 29; 1, 1, 49, and 3, 3, 60, consue feci, consue facere, consue facio, acc. to Lachm. ad Lucr. p. 409), v. a. [consueo], to accustom one to a thing, to inure, habituale (rare, and mostly ante-class. for the class. assuefacio).(α).With ut or ne, Varr. R. R. 3, 9, 15;(β).in tmesis: consue quoque faciunt, ut, etc.,
id. ib. 2, 9, 13:ea ne me celet, consuefeci filium,
Ter. Ad. 1, 1, 29.—With inf.:* (γ).consuefacere filium, Suā sponte recte facere,
Ter. Ad. 1, 1, 49; so, Gaetulos, ordines habere, signa sequi, etc., * Sall. J. 80, 2.—Absol.:* (δ).nil praetermitto, consuefacio,
Ter. Ad. 3, 3, 60.—Pass. with dat.:consuefieri alicui rei,
Jul. Val. Rer. Gest. Alex. M. 3, 18. -
7 consuefacio
-
8 consuefacio
to accustom, acclimate, become used to. -
9 consueflo
cōnsuēflo, —, fierī pass. к consuefacio
См. также в других словарях:
Custom (in Canon Law) — • An unwritten law introduced by the continuous acts of the faithful with the consent of the legitimate legislator Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Custom (in Canon Law) Custom (in … Catholic encyclopedia
ԸՆՏԱՆԵՑՈՒՑԱՆԵՄ — (ցուցի.) NBH 1 0784 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 7c, 8c, 10c, 11c ն. ԸՆՏԱՆԵՑՈՒՑԱՆԵՄ կամ ԸՆԴԱՆԵՑՈՒՑԱՆԵՄ. οἱκειόω , ἠμερόω familarem reddo, concilio, adscisco, mansuefacio որ եւ ԸՆՏԱՆԱՑՈՒՑԱՆԵԼ կամ ԸՆԴԱՆԱՑՈՒՑԱՆԵԼ.… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)