Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

cōnsīderātus

  • 1 cōnsīderātus

        cōnsīderātus adj. with comp. and sup.    [P. of considero], maturely reflected upon, deliberate, considerate: excogitatio faciendi aliquid: consideratius consilium: verbum consideratissimum.—Circumspect, cautious, considerate: iudex: unā in re: tardum pro considerato vocent, L.: quis consideratior illo.
    * * *
    considerata -um, consideratior -or -us, consideratissimus -a -um ADJ
    thought out, careful, considered (thing); cautious/deliberate/careful (person)

    Latin-English dictionary > cōnsīderātus

  • 2 consideratus

    consīdĕrātus, a, um, Part. and P. a., from considero.

    Lewis & Short latin dictionary > consideratus

  • 3 in-cōnsīderātus

        in-cōnsīderātus adj.    with comp. and sup, not considered, headstrong, thoughtless: cupiditas: inconsideratissima temeritas.—Of persons, thoughtless, heedless, inconsiderate: alquis: inconsideratior, quam, etc., N.

    Latin-English dictionary > in-cōnsīderātus

  • 4 considero

    con-sīdĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [acc. to Corss. Nachtr. p. 43, from sidus, prop. to observe the stars; and so Paul. ex Fest. p. 42, 4, and 75, 8 Müll.; cf. desidero], to look at closely, attentively, carefully, to inspect, examine (class. in prose and poetry, esp. in the trop. signif.).
    I.
    Lit.:

    contemplari unum quidque otiose et considerare coepit,

    Cic. Verr. 2, 4, 15, § 33:

    candelabrum etiam atque etiam,

    id. ib. 2, 4, 28, §

    65: argentum (with contemplari),

    id. ib. 2, 4, 15, §

    33: opus (pictorum),

    id. Off. 1, 41, 147:

    aliquem,

    Sall. C. 58, 18:

    pallium diligentius,

    Petr. 12, 3; cf. Cic. Verr. 2, 4, 27, § 63:

    feminas diligenter ac lente mercantium more,

    Suet. Calig. 36:

    formam, quā ludum gladiatorium erat aedificaturus,

    id. Caes. 31:

    lucentia sidera,

    Gell. 2, 21, 2:

    spatium,

    Ov. M. 3, 95 al. —
    (β).
    With acc. and inf. as object, to observe, perceive (very rare):

    cum folia decidere considerassent (corresp. with videre and animadvertere),

    Col. 11, 2, 67.—
    (γ).
    With a rel.-clause:

    num tamen exciderit ferrum considerat, hastae,

    Ov. M. 12, 105.—
    II.
    Trop., to consider maturely, to reflect, contemplate, meditate; constr. with the acc., with de, a rel.-clause, ut, or absol.
    (α).
    With acc.:

    mecum in animo vitam tuam,

    Ter. Heaut. 2, 4, 5; so,

    eos casus mecum ipse,

    Cic. Tusc. 5, 1, 3:

    reliquum est, quod ipsae optime considerabitis, vestri similes feminae sintne Romae,

    id. Fam. 14, 14, 1:

    res atque pericula nostra,

    Sall. C. 52, 2:

    simul ipse qui suadet considerandus est,

    Tac. H. 2, 76.— With ex:

    Rosciorum factum ex ipsius Chrysogoni judicio,

    Cic. Rosc. Am. 37, 108. —With aliquid ex aliquā re:

    aliquid ex se et ex suā naturā,

    Cic. Inv. 1, 10, 14; 2, 58, 176.—
    (β).
    With de:

    cum de me ipso ac de meis te considerare velim,

    Cic. Att. 7, 13, 3:

    his de rebus velim cum Pomponio consideretis,

    id. ib. 14, 14, 2:

    de quā (intercessione) isti ipsi considerabunt,

    id. Imp. Pomp. 19, 58:

    de totā re,

    id. Att. 12, 24, 1.— Impers.:

    quale sit id, de quo consideretur,

    inquiry is made, Cic. Off. 3, 4, 18.—
    (γ).
    With rel.-clause:

    considerate cum vestris animis vosmet ipsi, ecquem putetis, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 12, § 29:

    sed velim consideres, quid faciendum putes,

    id. Att. 7, 13, 3; id. Verr. 2, 5, 68, § 174; Liv. 45, 12, 5:

    consideres quid agas, quo progrediare, quem hominem et quā ratione defendas,

    Cic. Verr 2, 5, 68, § 174; Sall. C. 20, 6; 44, 5; Quint. 8, 3, 15; 3, 8, 51 al.: finitimos hostes an amicos velis esse considera, Curt. 7, 8, 30.—So impers.:

    in quā (parte) quid juris sit consideratur,

    Cic. Inv. 1, 11, 14.—
    (δ).
    With ut or ne, to take care, to be considerate (rare):

    considerandum erit, ut solum pingue sit,

    Col. 2, 2, 17; so,

    ut lunā crescente id fiat,

    id. 8, 5, 9.— Impers.:

    considerandum est, ne aut temere desperet, etc.,

    Cic. Off. 1, 21, 73.—
    (ε).
    Absol.:

    ille se considerare velle (ait),

    Cic. Fam. 10, 16, 1.—Hence,
    A.
    con-sīdĕranter, adv. (of the P. a. considerans. which is not used), = considerate, in a deliberate, considerate manner (post-Aug. and rare):

    agere,

    Val. Max. 8, 1, Ambust. 2:

    cuneum deponere,

    Pall. Febr. 17, 2.— Comp. considerantius, acc. to Fronto, p. 2194 P., but without voucher.— Sup. not in use.—
    B.
    consīdĕrātus, a, um, P. a., in acc. with 11., maturely reflected upon, considerate, circumspect, cautious, etc. (in good prose; most freq. in Cic.; not in Quint.).
    1.
    Of things:

    verbum consideratissimum, arbitror,

    Cic. Font. 9, 19 (v. arbitror, II.):

    considerata atque provisa via vivendi,

    id. Par. 5, 1, 34; cf.:

    considerata (et diligens) excogitatio faciendi aliquid aut non faciendi,

    id. Inv. 2, 5, 18:

    nihil,

    id. Har. Resp. 2, 3:

    factum,

    id. Sull. 26, 72:

    ratio,

    id. Inv. 2, 54, 164:

    tarditas,

    id. Brut. 42, 154: facilitas parum considerata, Cod. Th. 8, 5, 19.— Comp.:

    consilium,

    Cic. Att. 9, 2, a, 2.—
    2.
    Transf., as in Engl., to the person:

    homo,

    Cic. Caecin. 1, 1; id. Quint. 3, 11:

    consideratus ac sapiens,

    Plin. Pan. 44, 5:

    tardum pro considerato vocent,

    Liv. 22, 39, 20.— Comp.: consideratior factus Caesar (with tardior), Auct. B. Afr. 73; cf.:

    unā in re paulo minus consideratus,

    Cic. Quint. 3, 11.— Adv.: consīdĕrātē, considerately:

    fieri,

    Cic. Quint. 16, 51; id. Off. 1, 38, 136:

    agere,

    id. ib. 1, 27, 94 al.— Comp., Att. ap. Cic. Att. 9, 10, 9; Liv. 4, 45, 8; Suet. Caes. 77.— Sup., Cic. Att. 9, 10, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > considero

  • 5 cōnsīderō

        cōnsīderō āvī, ātus, āre,    to look at closely, regard attentively, inspect, examine, survey: candelabrum: spatium victi hostis, O.: alquem, S.: Num exciderit ferrum, O.—Fig., to consider maturely, reflect upon, contemplate, meditate: mecum in animo vitam tuam, T.: neglegentiam eius: pericula, S.: aliquid ex suā naturā: his de rebus cum Pomponio: de quā (intercessione): id, de quo consideretur, inquiry is made: cum vestris animis: quid agas: quid in alios statuatis, S.: considerandum est, ne temere desperet: ait se considerare velle.
    * * *
    considerare, consideravi, consideratus V TRANS
    examine/look at/inspect; consider closely, reflect on/contemplate; investigate

    Latin-English dictionary > cōnsīderō

  • 6 ceterus

    cētĕrus ( caet-), a, um (the nom. sing. masc. not in use; the sing., in gen., rare; in Cic. perh. only three times), adj. [pronom. stem ki, and compar. ending; cf. heteros], the other, that which exists besides, can be added to what is already named of a like kind with it; the other part (while reliquus is that which yet remains of an object, the rest;

    e. g. stipendium pendere et cetera indigna pati,

    and endured other indignities of the kind, Liv. 21, 20, 6. On the other hand:

    jam vero reliqua—not cetera —quarta pars mundi ea et ipsa totā naturā fervida est, et ceteris naturis omnibus salutarem impertit et vitalem calorem,

    Cic. N. D. 2, 10, 27; cf. Hand, Turs. II. p. 33; Doed. Syn. 1, p. 83. Still these ideas, esp. after the Aug. per., are often confounded, and the Engl., the remainder, the rest, and the adverb. phrase for the rest, etc., can be used interchangeably for both words).
    1.
    Sing.
    a.
    Masc.:

    si vestem et ceterum ornatum muliebrem pretii majoris habeat,

    Cic. Inv. 1, 31, 51 (also in Quint. 5, 11, 28); Nep. Dat. 3, 1:

    laeta et imperatori ceteroque exercitui,

    Liv. 28, 4, 1:

    vestitu calciatuque et cetero habitu,

    Suet. Calig. 52: illos milites subduxit, exercitum ceterum servavit, Cato ap. Gell. 3, 7, 19:

    cohortes veteranas in fronte, post eas ceterum exercitum in subsidiis locat,

    Sall. C. 59, 5:

    a cetero exercitu,

    Curt. 5, 9, 11; Tac. Agr. 17; Suet. Galb. 20 fin.:

    de cetero numero candidatorum,

    id. Caes. 41.—
    b.
    Fem.:

    cetera jurisdictio,

    Cic. Att. 6, 2, 5:

    vita,

    Sall. C. 52, 31:

    aetas,

    Verg. G. 3, 62:

    nox,

    Ov. M. 12, 579:

    silva,

    id. ib. 8, 750:

    turba,

    id. ib. 3, 236; 12, 286; Hor. S. 2, 8, 26:

    classis,

    Liv. 35, 26, 9:

    deprecatio,

    id. 42, 48, 3; 21, 7, 7:

    inter ceteram planitiem mons,

    Sall. J. 92, 5:

    Graeciam,

    Nep. Paus. 2, 4:

    aciem,

    Liv. 6, 8, 6:

    multitudinem,

    id. 35, 30, 8:

    (super) turbam,

    Suet. Calig. 26:

    manum procerum,

    Tac. Or. 37:

    pro ceterā ejus audaciā atque amentiā,

    Cic. Verr. 2, 1, 2, § 6:

    pluviā (aquā) utebantur,

    Sall. J. 89, 6:

    ceterā (ex) copiā militum,

    Liv. 35, 30, 9; Plin. Ep. 2, 16, 1:

    ceterā (pro) reverentiā,

    id. ib. 3, 8, 1:

    ceterā (cum) turbā,

    Suet. Claud. 12 al. —
    c.
    Neutr.:

    cum a pecu cetero absunt,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 20:

    non abhorret a cetero scelere,

    Liv. 1, 48, 5; Suet. Aug. 24:

    cetero (e) genere hominum,

    id. ib. 57:

    quanto violentior cetero mari Oceanus,

    Tac. A. 2, 24 al. — Subst.: cētĕ-rum, i, n., the rest:

    elocuta sum convivas, ceterum cura tu,

    Plaut. Men. 1, 4, 6:

    ceterum omne incensum est,

    Liv. 22, 20, 6; so,

    de cetero,

    as for the rest, Cic. Fin. 1, 7, 26; Curt. 4, 1, 14 al.;

    and in ceterum,

    for the rest, for the future, Sen. Ep. 78, 15.—
    2.
    Plur., the rest, the others (freq. in all periods and species of composition):

    de reliquis nihil melius ipso est: ceteri et cetera ejus modi, ut, etc.,

    Cic. Fam. 4, 4, 5:

    multae sunt insidiae bonis nosti cetera,

    id. Planc. 24, 59; id. Fat. 13, 29:

    cetera de genere hoc, adeo sunt multa, etc.,

    Hor. S. 1, 1, 13; Lucr. 5, 38:

    ut omittam cetera,

    Cic. Cat. 3, 8, 18:

    ibi Amineum... Lucanum serito, ceterae vites in quemvis agrum conveniunt,

    Cato, R. R. 6, 4:

    quam fortunatus ceteris sim rebus, absque una hac foret,

    Ter. Hec. 4, 2, 25: nam ceteri fere, qui artem orandi litteris tradiderunt, ita sunt exorsi, quasi, etc., Quint. prooem. § 4; id. 10, 1, 80:

    ceterae partes loquentem adjuvant, hae ipsae loquuntur,

    id. 11, 3, 85:

    sane ceterarum rerum pater familias et prudens et attentus, unā in re paulo minus consideratus,

    Cic. Quint. 3, 11:

    hanc inter ceteras vocem,

    Quint. 9, 4, 55: de justitiā, fortitudine, temperantiā ceterisque similibus, id. prooem. § 12; 3, 5, 5;

    2, 4, 38: ego ceteris laetus, hoc uno torqueor,

    Curt. 6, 5, 3.—
    b.
    Et cetera ceteraque or cetera, and so forth, kai ta hexês, when one refers to a well-known object with only a few words, or mentions only a few from a great number of objects, Cic. de Or. 2, 32, 141:

    ut illud Scipionis, Agas asellum et cetera,

    id. ib. 2, 64, 258; id. Top. 6, 30; 11, 48; id. Tusc. 2, 17, 39; id. Att. 2, 19, 3:

    et similiter cetera,

    Quint. 4, 1, 14:

    vina ceteraque,

    Cic. Verr. 2, 1, 36, § 91; Curt. 3, 4, 10:

    solem, lunam, mare, cetera,

    Lucr. 2, 1085:

    fundum, aedes, parietem, supellectilem, penus, cetera,

    Cic. Top. 5. 27.—
    II.
    Hence, the advv.,
    A.
    cē-tĕrum (orig. acc. respectiv.), lit. that which relates to the other, the rest (besides what has been mentioned).
    1.
    For the rest, in other respects, otherwise (in good prose):

    nihil, nisi ut ametis impero: Ceterum quantum lubet me poscitote aurum, ego dabo,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 52: tu aurum rogato: ceterum ( for the rest, in respect to the rest) verbum sat est, id. ib. 4, 8, 37: precator, qui mihi sic oret: nunc amitte quaeso hunc;

    ceterum Posthac si quicquam, nil precor,

    Ter. Phorm. 1, 2, 91:

    ego me in Cumano et Pompeiano, praeterquam quod sine te, ceterum satis commode oblectabam,

    Cic. Q. Fr. 2, 12 (14), 1:

    foedera alia aliis legibus, ceterum eodem modo omnia fiunt,

    Liv. 1, 24, 3; cf. Sall. J. 2, 4; 75, 3; Nep. Eum. 8, 5; Curt. 4, 1, 18.—Rarely after the verb: argentum accepi;

    nil curavi ceterum,

    Plaut. Capt. 5, 3, 12: numquid me vis ceterum? id. Ep. 4, 2, 76.—
    2.
    = alioquin, introducing a conclusion contrary to fact (mostly post-class.), otherwise, else, in the opposite event, = Gr. allôs: non enim cogitaras;

    ceterum Idem hoc melius invenisses,

    Ter. Eun. 3, 1, 62:

    ita et anima... solam vim ejus exprimere non valuit,... ceterum non esset anima, sed spiritus,

    Tert. adv. Marc. 2, 9; App. M. 7, p. 200, 33; Dig. 4, 4, 7, § 2 al.—
    3.
    In passing to another thought, besides, for the rest; very freq. (esp. in the histt.; usu. placed at the beginning of a new clause;

    only in the comic poets in the middle): Filium tuom te meliust repetere, Ceterum uxorem abduce ex aedibus,

    Plaut. Truc. 4, 3, 73; Ter. Hec. 3, 3, 31; Sall. J. 4, 1; 20, 8; 29, 2; Quint. 6, 1, 8; 8, 6, 51; 9, 2, 14 al.; Suet. Caes. 4; 16; id. Tib. 42; id. Claud. 1; Curt. 3, 1, 4; 3, 3, 7; 3, 6, 13; Col. 8, 8, 5:

    dehinc ceterum valete,

    Plaut. Poen. prol. 125; cf. id. ib. 91. —
    4.
    With a restricting force, commonly contrasted with quidem or a neg. phrase; often to be translated by but, yet, notwithstanding, still, on the other hand (esp. freq. since the Aug. per.):

    cum haud cuiquam in dubio esset, bellum ab Tarquiniis imminere, id quidem spe omnium serius fuit: ceterum, id quod non timebant, per dolum ac proditionem prope libertas amissa est,

    Liv. 2, 3, 1; Plin. Pan. 5, 4; Flor. 3, 1, 11; Suet. Aug. 8; 66; id. Tib. 61 fin.; id. Gram. 4 al.:

    eos multum laboris suscipere, ceterum ex omnibus maxume tutos esse,

    Sall. J. 14, 12:

    avidus potentiae, honoris, divitiarum, ceterum vitia sua callide occultans,

    id. ib. 15, 3; 52, 1; 83, 1; id. C. 51, 26:

    eo rem se vetustate oblitteratam, ceterum suae memoriae infixam adferre,

    Liv. 3, 71, 6:

    id quamquam, nihil portendentibus diis, ceterum neglegentia humana acciderat, tamen, etc.,

    id. 28, 11, 7; 9, 21, 1; 21, 6, 1 Weissenb. ad loc.:

    ut quisquis factus est princeps, extemplo fama ejus, incertum bona an mala, ceterum aeterna est,

    Plin. Pan. 55, 9:

    pauca repetundarum crimina, ceterum magicas superstitiones objectabat,

    Tac. A. 12, 59; cf. Liv. 3, 40, 11.—
    B.
    cē-tĕra (properly acc. plur.), = talla, ta loipa, as for the rest, otherwise; with adjj., and (in poets) with verbs (not found in Cic. or Quint.).
    (α).
    With adj.:

    Bocchus praeter nomen cetera ignarus populi Romani,

    Sall. J. 19, 7:

    hastile cetera teres praeterquam ad extremum,

    Liv. 21, 8, 10:

    excepto quod non simul esses, cetera laetus,

    Hor. Ep. 1, 10, 50 (cf. the passage cited under ceterum, II. A. 1. fin., Cic. Q. Fr. 2, 12 (14), 1):

    cetera Graius,

    Verg. A. 3, 594 (so prob. also Hor. Ep. 1, 10, 3, where others read ad cetera):

    virum cetera egregium secuta,

    Liv. 1, 35, 6:

    vir cetera sanctissimus,

    Vell. 2, 46, 2 Ruhnk.; Plin. 8, 15, 16, § 40; 12, 6, 13, § 25; 22, 25, 64, § 133; Tac. G. 29.—
    (β).
    With verbs: cetera, quos peperisti, ne cures, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 9, 656:

    quiescas cetera,

    Plaut. Mil. 3, 3, 53:

    cetera parce, puer, bello,

    Verg. A. 9, 656; cf. Sil. 17, 286:

    cetera non latet hostis,

    id. 2, 332; Mart. 13, 84.—
    C.
    cētĕrō, peculiar to the Nat. Hist. of Pliny, for the rest, in other respects, otherwise:

    cetero viri quam feminae majus,

    Plin. 11, 37, 49, § 133; so id. 3, 11, 16, § 105; 6, 26, 30, § 122; 8, 3, 4, § 7;

    10, 1, 1, § 1 al.: est et alia iritis cetero similis, at praedura,

    id. 37, 9, 52, § 138.—

    Of time: palumbes incubat femina post meridiana in matutinum, cetero mas,

    id. 10, 58, 79, § 159.

    Lewis & Short latin dictionary > ceterus

  • 7 inconsideratio

    inconsīdĕrātĭo, ōnis, f., inconsiderateness (late Lat.): mentis, Salv. de Gub. Dei, 1 extr.; cf. inconsiderantia. — From in-consīdĕrātus, a, um, adj. (class.).
    I.
    Act., thoughtless, heedless, inconsiderate (cf. inconsultus):

    nos ita leves atque inconsiderati sumus,

    Cic. Div. 2, 27, 59:

    quam natura muliebris facit inconsideratam,

    Auct. Her. 4, 16, 23:

    inconsideratior in secunda, quam in adversa fortuna,

    Nep. Con. 5; so in comp., Quint. 2, 15, 28.—
    II.
    Pass., unconsidered, unadvised, inconsiderate:

    cupiditas,

    Cic. Quint. 25:

    inconsideratissima temeritas,

    id. Har. Resp. 26.— Adv.: in-consīdĕrātē, inconsiderately, rashly (class.):

    temere et fortuito, inconsiderate, negligenterque agere,

    Cic. Off. 1, 29, 104:

    tractare aliquid,

    Auct. Her. 4, 38, 60.— Comp.:

    inconsideratius proeliando,

    Val. Max. 1, 5, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > inconsideratio

  • 8 inconsideratus

    inconsīdĕrātĭo, ōnis, f., inconsiderateness (late Lat.): mentis, Salv. de Gub. Dei, 1 extr.; cf. inconsiderantia. — From in-consīdĕrātus, a, um, adj. (class.).
    I.
    Act., thoughtless, heedless, inconsiderate (cf. inconsultus):

    nos ita leves atque inconsiderati sumus,

    Cic. Div. 2, 27, 59:

    quam natura muliebris facit inconsideratam,

    Auct. Her. 4, 16, 23:

    inconsideratior in secunda, quam in adversa fortuna,

    Nep. Con. 5; so in comp., Quint. 2, 15, 28.—
    II.
    Pass., unconsidered, unadvised, inconsiderate:

    cupiditas,

    Cic. Quint. 25:

    inconsideratissima temeritas,

    id. Har. Resp. 26.— Adv.: in-consīdĕrātē, inconsiderately, rashly (class.):

    temere et fortuito, inconsiderate, negligenterque agere,

    Cic. Off. 1, 29, 104:

    tractare aliquid,

    Auct. Her. 4, 38, 60.— Comp.:

    inconsideratius proeliando,

    Val. Max. 1, 5, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > inconsideratus

  • 9 Paulina

    1.
    paulus ( paull-), a, um, adj. [for paurulus; Gr. root pauros; cf. misellus for miserulus].
    I.
    In gen., little, small (anteclass. and poet.):

    paulo momento huc vel illuc impelli,

    Ter. And. 1, 5, 31:

    paulo sumptu,

    id. Ad. 5, 4, 22:

    pauper a paulo lare,

    Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—
    (β).
    Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:

    quasi vero paulum intersiet,

    Ter. Eun. 4, 4, 18:

    an paulum hoc esse tibi videtur?

    id. ib. 5, 2, 18;

    5, 8, 38: agelli paulum,

    id. Ad. 5, 8, 26:

    supplicī,

    id. And. 5, 3, 32; so,

    negotī,

    id. Heaut. 3, 1, 92:

    lucri,

    id. ib. 4, 4, 25:

    paulum huic Cottae tribuit partium,

    allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:

    nil Aut paulum abstulerat,

    Hor. Ep. 1, 15, 33:

    ubi paulum nescio quid superest,

    Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —
    II.
    Adverb. uses.
    A.
    Abl.: paulo, by a little, a little, somewhat.
    1.
    With comp.:

    paulo prius,

    Plaut. Men. 4, 3, 7:

    liberius paulo,

    Cic. Or. 24, 82:

    civis haud paulo melior, quam, etc.,

    id. Att. 2, 12, 3:

    paulo secus,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    haud paulo plus,

    id. Fam. 7, 1, 3:

    paulo minus consideratus,

    id. Quint. 3, 11:

    paulo magis affabre factus,

    id. Verr. 1, 5, 14:

    verbis paulo magis priscis uti,

    id. Brut. 21, 82:

    paulo longius processerant,

    Caes. B. G. 2, 20:

    maturius paulo,

    id. ib. 1, 54:

    paulo minus quatuordecim annos,

    a little under, Suet. Ner. 40:

    paulo minus, quam privatum egit,

    id. Tib. 26:

    paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,

    Plin. Ep. 7, 24, 1:

    paulo minus quinque millia,

    id. Pan. 28, 4.—
    2.
    Esp. with ante, post:

    quae paulo ante praecepta dedimus,

    Cic. Part. 39, 137:

    paulo ante,

    id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:

    post paulo,

    just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —
    3.
    With words and expressions implying superiority or comparison:

    magnitudine paulo antecedunt,

    Caes. B. G. 6, 26:

    verba paulo nimium redundantia,

    Cic. de Or. 2, 21, 88:

    histrio si paulo se movit extra numerum,

    id. Par. 3, 2, 26:

    paulo ultra eum locum,

    Caes. B. C. 3, 66:

    paulo mox,

    Plin. 18, 28, 68, § 268.—
    4.
    Without comparison (rare), a little, somewhat:

    paulo qui est homo tolerabilis,

    Ter. Heaut. 1, 2, 31:

    ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,

    Cic. Att. 8, 12, 5:

    aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,

    Cat. 68, 131.—Hence,
    B.
    Acc.: paulum, a little, somewhat:

    paulum supra eum locum,

    Caes. B. G. 6, 9:

    epistolae me paulum recreant,

    Cic. Att. 9, 6, 5:

    paulum differre,

    id. Agr. 2, 31, 85:

    requiescere,

    id. de Or. 1, 62, 265:

    commorari,

    id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):

    paulum aspectu conterritus haesit,

    Verg. A. 3, 597.—
    (β).
    With adv. of time or place:

    post paulum,

    a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:

    ultra paulum,

    id. 11, 3, 21; cf.:

    infra jugulum,

    Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—
    (γ).
    With comp.:

    haud paulum major,

    Sil. 15, 21:

    tardius,

    Stat. Th. 10, 938.
    2.
    Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.
    I.
    L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—
    II.
    The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —
    III.
    Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—
    IV. V. VI.
    Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,
    A.
    Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:

    Pauliana victoria,

    the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—
    B.
    Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.
    1.
    Paulīnus, i, m.:

    C. Suetonius Paulinus,

    Tac. A. 14, 29.—
    2.
    Paulīna, ae, f.:

    Lollia Paulina,

    wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > Paulina

  • 10 Paullus

    1.
    paulus ( paull-), a, um, adj. [for paurulus; Gr. root pauros; cf. misellus for miserulus].
    I.
    In gen., little, small (anteclass. and poet.):

    paulo momento huc vel illuc impelli,

    Ter. And. 1, 5, 31:

    paulo sumptu,

    id. Ad. 5, 4, 22:

    pauper a paulo lare,

    Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—
    (β).
    Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:

    quasi vero paulum intersiet,

    Ter. Eun. 4, 4, 18:

    an paulum hoc esse tibi videtur?

    id. ib. 5, 2, 18;

    5, 8, 38: agelli paulum,

    id. Ad. 5, 8, 26:

    supplicī,

    id. And. 5, 3, 32; so,

    negotī,

    id. Heaut. 3, 1, 92:

    lucri,

    id. ib. 4, 4, 25:

    paulum huic Cottae tribuit partium,

    allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:

    nil Aut paulum abstulerat,

    Hor. Ep. 1, 15, 33:

    ubi paulum nescio quid superest,

    Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —
    II.
    Adverb. uses.
    A.
    Abl.: paulo, by a little, a little, somewhat.
    1.
    With comp.:

    paulo prius,

    Plaut. Men. 4, 3, 7:

    liberius paulo,

    Cic. Or. 24, 82:

    civis haud paulo melior, quam, etc.,

    id. Att. 2, 12, 3:

    paulo secus,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    haud paulo plus,

    id. Fam. 7, 1, 3:

    paulo minus consideratus,

    id. Quint. 3, 11:

    paulo magis affabre factus,

    id. Verr. 1, 5, 14:

    verbis paulo magis priscis uti,

    id. Brut. 21, 82:

    paulo longius processerant,

    Caes. B. G. 2, 20:

    maturius paulo,

    id. ib. 1, 54:

    paulo minus quatuordecim annos,

    a little under, Suet. Ner. 40:

    paulo minus, quam privatum egit,

    id. Tib. 26:

    paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,

    Plin. Ep. 7, 24, 1:

    paulo minus quinque millia,

    id. Pan. 28, 4.—
    2.
    Esp. with ante, post:

    quae paulo ante praecepta dedimus,

    Cic. Part. 39, 137:

    paulo ante,

    id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:

    post paulo,

    just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —
    3.
    With words and expressions implying superiority or comparison:

    magnitudine paulo antecedunt,

    Caes. B. G. 6, 26:

    verba paulo nimium redundantia,

    Cic. de Or. 2, 21, 88:

    histrio si paulo se movit extra numerum,

    id. Par. 3, 2, 26:

    paulo ultra eum locum,

    Caes. B. C. 3, 66:

    paulo mox,

    Plin. 18, 28, 68, § 268.—
    4.
    Without comparison (rare), a little, somewhat:

    paulo qui est homo tolerabilis,

    Ter. Heaut. 1, 2, 31:

    ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,

    Cic. Att. 8, 12, 5:

    aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,

    Cat. 68, 131.—Hence,
    B.
    Acc.: paulum, a little, somewhat:

    paulum supra eum locum,

    Caes. B. G. 6, 9:

    epistolae me paulum recreant,

    Cic. Att. 9, 6, 5:

    paulum differre,

    id. Agr. 2, 31, 85:

    requiescere,

    id. de Or. 1, 62, 265:

    commorari,

    id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):

    paulum aspectu conterritus haesit,

    Verg. A. 3, 597.—
    (β).
    With adv. of time or place:

    post paulum,

    a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:

    ultra paulum,

    id. 11, 3, 21; cf.:

    infra jugulum,

    Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—
    (γ).
    With comp.:

    haud paulum major,

    Sil. 15, 21:

    tardius,

    Stat. Th. 10, 938.
    2.
    Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.
    I.
    L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—
    II.
    The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —
    III.
    Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—
    IV. V. VI.
    Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,
    A.
    Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:

    Pauliana victoria,

    the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—
    B.
    Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.
    1.
    Paulīnus, i, m.:

    C. Suetonius Paulinus,

    Tac. A. 14, 29.—
    2.
    Paulīna, ae, f.:

    Lollia Paulina,

    wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > Paullus

  • 11 paullus

    1.
    paulus ( paull-), a, um, adj. [for paurulus; Gr. root pauros; cf. misellus for miserulus].
    I.
    In gen., little, small (anteclass. and poet.):

    paulo momento huc vel illuc impelli,

    Ter. And. 1, 5, 31:

    paulo sumptu,

    id. Ad. 5, 4, 22:

    pauper a paulo lare,

    Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—
    (β).
    Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:

    quasi vero paulum intersiet,

    Ter. Eun. 4, 4, 18:

    an paulum hoc esse tibi videtur?

    id. ib. 5, 2, 18;

    5, 8, 38: agelli paulum,

    id. Ad. 5, 8, 26:

    supplicī,

    id. And. 5, 3, 32; so,

    negotī,

    id. Heaut. 3, 1, 92:

    lucri,

    id. ib. 4, 4, 25:

    paulum huic Cottae tribuit partium,

    allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:

    nil Aut paulum abstulerat,

    Hor. Ep. 1, 15, 33:

    ubi paulum nescio quid superest,

    Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —
    II.
    Adverb. uses.
    A.
    Abl.: paulo, by a little, a little, somewhat.
    1.
    With comp.:

    paulo prius,

    Plaut. Men. 4, 3, 7:

    liberius paulo,

    Cic. Or. 24, 82:

    civis haud paulo melior, quam, etc.,

    id. Att. 2, 12, 3:

    paulo secus,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    haud paulo plus,

    id. Fam. 7, 1, 3:

    paulo minus consideratus,

    id. Quint. 3, 11:

    paulo magis affabre factus,

    id. Verr. 1, 5, 14:

    verbis paulo magis priscis uti,

    id. Brut. 21, 82:

    paulo longius processerant,

    Caes. B. G. 2, 20:

    maturius paulo,

    id. ib. 1, 54:

    paulo minus quatuordecim annos,

    a little under, Suet. Ner. 40:

    paulo minus, quam privatum egit,

    id. Tib. 26:

    paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,

    Plin. Ep. 7, 24, 1:

    paulo minus quinque millia,

    id. Pan. 28, 4.—
    2.
    Esp. with ante, post:

    quae paulo ante praecepta dedimus,

    Cic. Part. 39, 137:

    paulo ante,

    id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:

    post paulo,

    just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —
    3.
    With words and expressions implying superiority or comparison:

    magnitudine paulo antecedunt,

    Caes. B. G. 6, 26:

    verba paulo nimium redundantia,

    Cic. de Or. 2, 21, 88:

    histrio si paulo se movit extra numerum,

    id. Par. 3, 2, 26:

    paulo ultra eum locum,

    Caes. B. C. 3, 66:

    paulo mox,

    Plin. 18, 28, 68, § 268.—
    4.
    Without comparison (rare), a little, somewhat:

    paulo qui est homo tolerabilis,

    Ter. Heaut. 1, 2, 31:

    ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,

    Cic. Att. 8, 12, 5:

    aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,

    Cat. 68, 131.—Hence,
    B.
    Acc.: paulum, a little, somewhat:

    paulum supra eum locum,

    Caes. B. G. 6, 9:

    epistolae me paulum recreant,

    Cic. Att. 9, 6, 5:

    paulum differre,

    id. Agr. 2, 31, 85:

    requiescere,

    id. de Or. 1, 62, 265:

    commorari,

    id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):

    paulum aspectu conterritus haesit,

    Verg. A. 3, 597.—
    (β).
    With adv. of time or place:

    post paulum,

    a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:

    ultra paulum,

    id. 11, 3, 21; cf.:

    infra jugulum,

    Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—
    (γ).
    With comp.:

    haud paulum major,

    Sil. 15, 21:

    tardius,

    Stat. Th. 10, 938.
    2.
    Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.
    I.
    L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—
    II.
    The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —
    III.
    Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—
    IV. V. VI.
    Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,
    A.
    Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:

    Pauliana victoria,

    the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—
    B.
    Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.
    1.
    Paulīnus, i, m.:

    C. Suetonius Paulinus,

    Tac. A. 14, 29.—
    2.
    Paulīna, ae, f.:

    Lollia Paulina,

    wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > paullus

  • 12 Paulus

    1.
    paulus ( paull-), a, um, adj. [for paurulus; Gr. root pauros; cf. misellus for miserulus].
    I.
    In gen., little, small (anteclass. and poet.):

    paulo momento huc vel illuc impelli,

    Ter. And. 1, 5, 31:

    paulo sumptu,

    id. Ad. 5, 4, 22:

    pauper a paulo lare,

    Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—
    (β).
    Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:

    quasi vero paulum intersiet,

    Ter. Eun. 4, 4, 18:

    an paulum hoc esse tibi videtur?

    id. ib. 5, 2, 18;

    5, 8, 38: agelli paulum,

    id. Ad. 5, 8, 26:

    supplicī,

    id. And. 5, 3, 32; so,

    negotī,

    id. Heaut. 3, 1, 92:

    lucri,

    id. ib. 4, 4, 25:

    paulum huic Cottae tribuit partium,

    allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:

    nil Aut paulum abstulerat,

    Hor. Ep. 1, 15, 33:

    ubi paulum nescio quid superest,

    Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —
    II.
    Adverb. uses.
    A.
    Abl.: paulo, by a little, a little, somewhat.
    1.
    With comp.:

    paulo prius,

    Plaut. Men. 4, 3, 7:

    liberius paulo,

    Cic. Or. 24, 82:

    civis haud paulo melior, quam, etc.,

    id. Att. 2, 12, 3:

    paulo secus,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    haud paulo plus,

    id. Fam. 7, 1, 3:

    paulo minus consideratus,

    id. Quint. 3, 11:

    paulo magis affabre factus,

    id. Verr. 1, 5, 14:

    verbis paulo magis priscis uti,

    id. Brut. 21, 82:

    paulo longius processerant,

    Caes. B. G. 2, 20:

    maturius paulo,

    id. ib. 1, 54:

    paulo minus quatuordecim annos,

    a little under, Suet. Ner. 40:

    paulo minus, quam privatum egit,

    id. Tib. 26:

    paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,

    Plin. Ep. 7, 24, 1:

    paulo minus quinque millia,

    id. Pan. 28, 4.—
    2.
    Esp. with ante, post:

    quae paulo ante praecepta dedimus,

    Cic. Part. 39, 137:

    paulo ante,

    id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:

    post paulo,

    just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —
    3.
    With words and expressions implying superiority or comparison:

    magnitudine paulo antecedunt,

    Caes. B. G. 6, 26:

    verba paulo nimium redundantia,

    Cic. de Or. 2, 21, 88:

    histrio si paulo se movit extra numerum,

    id. Par. 3, 2, 26:

    paulo ultra eum locum,

    Caes. B. C. 3, 66:

    paulo mox,

    Plin. 18, 28, 68, § 268.—
    4.
    Without comparison (rare), a little, somewhat:

    paulo qui est homo tolerabilis,

    Ter. Heaut. 1, 2, 31:

    ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,

    Cic. Att. 8, 12, 5:

    aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,

    Cat. 68, 131.—Hence,
    B.
    Acc.: paulum, a little, somewhat:

    paulum supra eum locum,

    Caes. B. G. 6, 9:

    epistolae me paulum recreant,

    Cic. Att. 9, 6, 5:

    paulum differre,

    id. Agr. 2, 31, 85:

    requiescere,

    id. de Or. 1, 62, 265:

    commorari,

    id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):

    paulum aspectu conterritus haesit,

    Verg. A. 3, 597.—
    (β).
    With adv. of time or place:

    post paulum,

    a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:

    ultra paulum,

    id. 11, 3, 21; cf.:

    infra jugulum,

    Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—
    (γ).
    With comp.:

    haud paulum major,

    Sil. 15, 21:

    tardius,

    Stat. Th. 10, 938.
    2.
    Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.
    I.
    L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—
    II.
    The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —
    III.
    Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—
    IV. V. VI.
    Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,
    A.
    Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:

    Pauliana victoria,

    the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—
    B.
    Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.
    1.
    Paulīnus, i, m.:

    C. Suetonius Paulinus,

    Tac. A. 14, 29.—
    2.
    Paulīna, ae, f.:

    Lollia Paulina,

    wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > Paulus

  • 13 paulus

    1.
    paulus ( paull-), a, um, adj. [for paurulus; Gr. root pauros; cf. misellus for miserulus].
    I.
    In gen., little, small (anteclass. and poet.):

    paulo momento huc vel illuc impelli,

    Ter. And. 1, 5, 31:

    paulo sumptu,

    id. Ad. 5, 4, 22:

    pauper a paulo lare,

    Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—
    (β).
    Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:

    quasi vero paulum intersiet,

    Ter. Eun. 4, 4, 18:

    an paulum hoc esse tibi videtur?

    id. ib. 5, 2, 18;

    5, 8, 38: agelli paulum,

    id. Ad. 5, 8, 26:

    supplicī,

    id. And. 5, 3, 32; so,

    negotī,

    id. Heaut. 3, 1, 92:

    lucri,

    id. ib. 4, 4, 25:

    paulum huic Cottae tribuit partium,

    allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:

    nil Aut paulum abstulerat,

    Hor. Ep. 1, 15, 33:

    ubi paulum nescio quid superest,

    Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —
    II.
    Adverb. uses.
    A.
    Abl.: paulo, by a little, a little, somewhat.
    1.
    With comp.:

    paulo prius,

    Plaut. Men. 4, 3, 7:

    liberius paulo,

    Cic. Or. 24, 82:

    civis haud paulo melior, quam, etc.,

    id. Att. 2, 12, 3:

    paulo secus,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    haud paulo plus,

    id. Fam. 7, 1, 3:

    paulo minus consideratus,

    id. Quint. 3, 11:

    paulo magis affabre factus,

    id. Verr. 1, 5, 14:

    verbis paulo magis priscis uti,

    id. Brut. 21, 82:

    paulo longius processerant,

    Caes. B. G. 2, 20:

    maturius paulo,

    id. ib. 1, 54:

    paulo minus quatuordecim annos,

    a little under, Suet. Ner. 40:

    paulo minus, quam privatum egit,

    id. Tib. 26:

    paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,

    Plin. Ep. 7, 24, 1:

    paulo minus quinque millia,

    id. Pan. 28, 4.—
    2.
    Esp. with ante, post:

    quae paulo ante praecepta dedimus,

    Cic. Part. 39, 137:

    paulo ante,

    id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:

    post paulo,

    just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —
    3.
    With words and expressions implying superiority or comparison:

    magnitudine paulo antecedunt,

    Caes. B. G. 6, 26:

    verba paulo nimium redundantia,

    Cic. de Or. 2, 21, 88:

    histrio si paulo se movit extra numerum,

    id. Par. 3, 2, 26:

    paulo ultra eum locum,

    Caes. B. C. 3, 66:

    paulo mox,

    Plin. 18, 28, 68, § 268.—
    4.
    Without comparison (rare), a little, somewhat:

    paulo qui est homo tolerabilis,

    Ter. Heaut. 1, 2, 31:

    ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,

    Cic. Att. 8, 12, 5:

    aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,

    Cat. 68, 131.—Hence,
    B.
    Acc.: paulum, a little, somewhat:

    paulum supra eum locum,

    Caes. B. G. 6, 9:

    epistolae me paulum recreant,

    Cic. Att. 9, 6, 5:

    paulum differre,

    id. Agr. 2, 31, 85:

    requiescere,

    id. de Or. 1, 62, 265:

    commorari,

    id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):

    paulum aspectu conterritus haesit,

    Verg. A. 3, 597.—
    (β).
    With adv. of time or place:

    post paulum,

    a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:

    ultra paulum,

    id. 11, 3, 21; cf.:

    infra jugulum,

    Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—
    (γ).
    With comp.:

    haud paulum major,

    Sil. 15, 21:

    tardius,

    Stat. Th. 10, 938.
    2.
    Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.
    I.
    L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—
    II.
    The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —
    III.
    Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—
    IV. V. VI.
    Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,
    A.
    Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:

    Pauliana victoria,

    the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—
    B.
    Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.
    1.
    Paulīnus, i, m.:

    C. Suetonius Paulinus,

    Tac. A. 14, 29.—
    2.
    Paulīna, ae, f.:

    Lollia Paulina,

    wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > paulus

  • 14 providus

    prōvĭdus, a, um, adj. [provideo].
    I.
    Foreseeing:

    mens provida rerum futurarum,

    Cic. Div. 2, 57, 117:

    nec eum provida futuri, fefellit opinio,

    Liv. 23, 36:

    fati,

    Tib. 2, 5, 12:

    veri providus augur,

    Ov. M. 12, 18:

    nec futuri providus est nec praeteriti memor,

    Sen. Ep. 66, 35.—
    II.
    Cautious, circumspect, provident, prudent (syn.:

    cautus, consideratus): homines parum cauti providique,

    Cic. Rosc. Am. 40, 117:

    animal hoc providum, sagax... quem vocamus hominem,

    id. Leg. 1, 7, 22:

    orator prudens et providus,

    id. Part. 5, 15:

    dispice, ne sit parum providum, sperare ex aliis, quod tibi ipse non praestes,

    Plin. Ep. 2, 10, 5:

    auspex,

    Hor. C. 3, 27, 8:

    mens,

    id. ib. 3, 5, 13; cf.

    Ulixes,

    id. Ep. 1, 2, 19.—
    III.
    Caring or providing for, provident of:

    natura consultrix et provida utilitatum oportunitatumque omnium,

    Cic. N. D. 2, 22, 58:

    rerum vestrarum providus,

    Tac. A. 4, 38:

    opera providae sollertisque naturae,

    Cic. N. D. 2, 51, 28: [p. 1481] provida cura ducis, Ov. F. 2, 60.—Hence, adv.: prōvĭdē, carefully, prudently (very rare):

    provide eligere,

    Plin. 10, 33, 50, § 97.

    Lewis & Short latin dictionary > providus

См. также в других словарях:

  • consideratus — index deliberate, discreet, intentional Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • persona est homo cum statu quodam consideratus — /parsowna est howmow kam ststyuw kwowdam kansidareytas/ A person is a man considered with reference to a certain status …   Black's law dictionary

  • Persona est homo, cum statu quodam consideratus — A person is a man when considered with reference to a certain status …   Ballentine's law dictionary

  • Considerate — Con*sid er*ate (k[o^]n*s[i^]d [ e]r*[asl]t), a. [L. consideratus, p. p.] 1. Given to consideration or to sober reflection; regardful of consequences or circumstances; circumspect; careful; esp. careful of the rights, claims, and feelings of… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Considerately — Considerate Con*sid er*ate (k[o^]n*s[i^]d [ e]r*[asl]t), a. [L. consideratus, p. p.] 1. Given to consideration or to sober reflection; regardful of consequences or circumstances; circumspect; careful; esp. careful of the rights, claims, and… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Considerateness — Considerate Con*sid er*ate (k[o^]n*s[i^]d [ e]r*[asl]t), a. [L. consideratus, p. p.] 1. Given to consideration or to sober reflection; regardful of consequences or circumstances; circumspect; careful; esp. careful of the rights, claims, and… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • inconsiderate — adjective Etymology: Middle English inconsyderatt, from Latin inconsideratus, from in + consideratus considerate Date: 15th century 1. a. heedless, thoughtless b. careless of the rights or feelings of others 2. not adequately considered ; ill… …   New Collegiate Dictionary

  • Eriugena — Darstellung Eriugenas in der Handschrift Paris, Bibliothèque Nationale, Lat. 6734 Johannes Scottus Eriugena (* im frühen 9. Jahrhundert; † im späten 9. Jahrhundert) war ein Gelehrter irischer Herkunft, der im Westfrankenreich als theologischer… …   Deutsch Wikipedia

  • Johannes Scottus Eriugena — Darstellung Eriugenas in der Handschrift Paris, Bibliothèque Nationale, Lat. 6734 Johannes Scottus Eriugena (* im frühen 9. Jahrhundert; † im späten 9. Jahrhundert) war ein Gelehrter irischer Herkunft, der im Westfrankenreich als theologischer… …   Deutsch Wikipedia

  • Johannes Scotus Eriugena — Darstellung Eriugenas in der Handschrift Paris, Bibliothèque Nationale, Lat. 6734 Johannes Scottus Eriugena (* im frühen 9. Jahrhundert; † im späten 9. Jahrhundert) war ein Gelehrter irischer Herkunft, der im Westfrankenreich als theologischer… …   Deutsch Wikipedia

  • Julius Altmann — Carl Friedrich Julius Altmann (* 1. März 1814 in Potsdam; † 10. Juni 1873 ebenda) war ein deutscher Archivar, Philologe, Schriftsteller und Übersetzer. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke 3 Literatur …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»