Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

cēno

  • 1 ceno

    cēno ( nicht caeno u. coeno), āvī, ātum, āre (cena), I) v. intr. die cena (w. vgl.) halten, ( zu Mittag) speisen, Tafel halten, cenavi modo, Plaut.: ambulare debet, tum ungi, deinde cenare, Cels.: manus lava et cena, Cic.: accepi tuas litteras cenans (bei Tisch), Cic. – c. bene, Catull. u. Cic. (vgl. cenasti in vita numquam bene, Lucil. fr.): opto te bene ce (nare), gesegnete Mahlzeit! Corp. inscr. Lat. 8, 9272: belle, Mart.: melius, Cic. u. Sen.: apparatius, Plin. ep.: c. libenter, frugaliter, recte, honeste, prave, nequiter, turpiter, Cic. – c. pleno convivio, Sen. rhet. – c. ligneo catillo, Val. Max. – c. sine carne, Spart. – cenavit sedens, Vell.: cubans cenavit, Iustin. – quis umquam cenarit atratus? Cic.: quis in funere familiari cenavit cum toga pulla? Cic. – ubi cenabant, cenaculum vocabant, Varr. LL.: ut vix triclinium ubi cenaturus ipse Caesar esset vacaret, Cic.: c. foris, Plaut.: Idibus foris, Pompon. com. fr.: c. in litore, Quint.: in propatulo, Val. Max.: apertis papilionibus, Lampr.: domi, Plaut.: in palatio peius quam domi, Lact.: est tempus istic cenandi, Gell.: utrubi cenaturi estis, hicine an in triclinio? Naev. com. fr.: c. Rhodi, Lucil. fr. – c. apud alqm, Cic.: apud alqm in eius nuptiis, Cic.: ad (at) alqm, Gell. 19, 7, 2. Corp. inscr. Lat. 4, 1880. – c. unā, Hor.: simul, Cic.: cum alqo, Cic.: cum alqo in cubiculo, Sen.: cum alqo ex eodem catino, Apul.: cum amica iucundius, Sen. rhet.: cum bulga cenat,

    dormit, lavit, Lucil. fr. – c. centiens HS, Plin.: numquam minus centum sestertiis, aliquando autem tribus milibus sestertium, Lampr. – unpers., cum cenatum forte apud Vitellios esset, Liv.: neque umquam apud eum sine aliqua lectione cenatum est, Nep. – u. Partiz. Perf. cenatus medial, gespeist habend, mit dem Essen fertig, nach dem Mittagessen, nach der Tafel (Ggstz. ieiunus), cenati discubuerunt ibidem, Cic.: cum iam cenatus esset (gespeist hatte) cum Petreio, Auct. b. Afr.: statim milites cenatos esse, die Soldaten sollten unverweilt mit dem Essen fertig sein (abgekocht haben), Sall. – II) v. tr. als Mahlzeit zu sich nehmen, speisen, verspeisen, cenam, Plaut.: ostrea, Lucil. fr.: eum odorem cotidie, Plaut.: aprum, Hor.: asperrimum fenum, Apul.: ad focum illas ipsas radices, quas etc., Sen.: remedia vera cotidie, Plin. – scherzh. cenabis hodie magnum malum, Plaut. asin. 936. – prägn., nova deorum adulteria, bei Tafel darstellen, Poët. b. Suet. Aug. 70, 1. – u. centum cenatae noctes, bei Tafel hingebrachte Nächte, nächtliche Gelage, Plaut. truc. 279. – / arch. cenassit = cenaverit, Plaut. Stich. 192.

    lateinisch-deutsches > ceno

  • 2 ceno

    cēno ( nicht caeno u. coeno), āvī, ātum, āre (cena), I) v. intr. die cena (w. vgl.) halten, ( zu Mittag) speisen, Tafel halten, cenavi modo, Plaut.: ambulare debet, tum ungi, deinde cenare, Cels.: manus lava et cena, Cic.: accepi tuas litteras cenans (bei Tisch), Cic. – c. bene, Catull. u. Cic. (vgl. cenasti in vita numquam bene, Lucil. fr.): opto te bene ce (nare), gesegnete Mahlzeit! Corp. inscr. Lat. 8, 9272: belle, Mart.: melius, Cic. u. Sen.: apparatius, Plin. ep.: c. libenter, frugaliter, recte, honeste, prave, nequiter, turpiter, Cic. – c. pleno convivio, Sen. rhet. – c. ligneo catillo, Val. Max. – c. sine carne, Spart. – cenavit sedens, Vell.: cubans cenavit, Iustin. – quis umquam cenarit atratus? Cic.: quis in funere familiari cenavit cum toga pulla? Cic. – ubi cenabant, cenaculum vocabant, Varr. LL.: ut vix triclinium ubi cenaturus ipse Caesar esset vacaret, Cic.: c. foris, Plaut.: Idibus foris, Pompon. com. fr.: c. in litore, Quint.: in propatulo, Val. Max.: apertis papilionibus, Lampr.: domi, Plaut.: in palatio peius quam domi, Lact.: est tempus istic cenandi, Gell.: utrubi cenaturi estis, hicine an in triclinio? Naev. com. fr.: c. Rhodi, Lucil. fr. – c. apud alqm, Cic.: apud alqm in eius nuptiis, Cic.: ad (at) alqm, Gell. 19, 7, 2. Corp. inscr. Lat. 4, 1880. – c. unā, Hor.: simul, Cic.: cum alqo, Cic.: cum alqo in cubiculo, Sen.: cum alqo ex eodem catino, Apul.: cum
    ————
    amica iucundius, Sen. rhet.: cum bulga cenat,
    dormit, lavit, Lucil. fr. – c. centiens HS, Plin.: numquam minus centum sestertiis, aliquando autem tribus milibus sestertium, Lampr. – unpers., cum cenatum forte apud Vitellios esset, Liv.: neque umquam apud eum sine aliqua lectione cenatum est, Nep. – u. Partiz. Perf. cenatus medial, gespeist habend, mit dem Essen fertig, nach dem Mittagessen, nach der Tafel (Ggstz. ieiunus), cenati discubuerunt ibidem, Cic.: cum iam cenatus esset (gespeist hatte) cum Petreio, Auct. b. Afr.: statim milites cenatos esse, die Soldaten sollten unverweilt mit dem Essen fertig sein (abgekocht haben), Sall. – II) v. tr. als Mahlzeit zu sich nehmen, speisen, verspeisen, cenam, Plaut.: ostrea, Lucil. fr.: eum odorem cotidie, Plaut.: aprum, Hor.: asperrimum fenum, Apul.: ad focum illas ipsas radices, quas etc., Sen.: remedia vera cotidie, Plin. – scherzh. cenabis hodie magnum malum, Plaut. asin. 936. – prägn., nova deorum adulteria, bei Tafel darstellen, Poët. b. Suet. Aug. 70, 1. – u. centum cenatae noctes, bei Tafel hingebrachte Nächte, nächtliche Gelage, Plaut. truc. 279. – arch. cenassit = cenaverit, Plaut. Stich. 192.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ceno

  • 3 caenito

    caenito, caeno, s. cēnito, cēno.

    lateinisch-deutsches > caenito

  • 4 cenaculum

    cēnāculum, ī, n. (ceno), das gew. im obern Stockwerke befindliche Speisezimmer (δειπνητήριον, Gloss.), Varr. LL. 5, 162; dah. (= ὑπερωον, Gloss.), das ganze obere Stockwerk, die obere Etage u. (nachdem die Häuser mehrere Stockwerke hatten) übh. das Stockwerk (s. Varr. LL. 5, 162), Roma cenaculis sublata atque suspensa, Cic.: ex adverso si quod est cenaculum, quo te recipias, Lucil. fr.: hic in cenaculo polito recipiuntur, Varr. fr.: cenaculum super aedes datum est, Liv.: mutat cenacula, Hor.: diviso inter se cenaculo habitare (v. mehreren), ICt.: uxorem et liberos meritorio cenaculo abdere, Suet.: alqm per scalas complicitis pedibus in superius cenaculum attrahere, Apul.: cadere de tertio cenaculo deorsum, Vulg. act. apost. 20, 9. – Übtr. v. Himmel, cenacula maxima caeli, Enn. ann. 61: und scherzh. v. Jupiter, in superiore qui habito cenaculo, Plaut. Amph. 863.

    lateinisch-deutsches > cenaculum

  • 5 cenatio

    cēnātio, ōnis, f. (ceno), das Speisezimmer, der Speisesaal, Sen. ep. 90, 9. Plin. 36. 60. Plin. ep. 2, 17, 10. Petr. 77, 4: c. parva, Mart. 2, 59, 1: capax populi c., Sen. ep. 115, 8: Iovis c. (v. einer Örtl.), Capit. Pert. 11, 6: cotidiana amicorum c., Plin. ep. 5, 6, 21: im Plur., Sen. prov. 4, 9. Col. 1, 6, 2. Suet. Ner. 31, 2. Petr. 77, 4.

    lateinisch-deutsches > cenatio

  • 6 cenator

    cēnātor, ōris, m. (ceno) = δειπνητής der Tischgast, Gloss. II. 267, 27.

    lateinisch-deutsches > cenator

  • 7 cenaturio

    cēnāturio, īre (ceno), speisen wollen, Mart. 11, 77, 3.

    lateinisch-deutsches > cenaturio

  • 8 cenatus

    cēnātus, a, um, s. cēno.

    lateinisch-deutsches > cenatus

  • 9 cenito

    cēnito, āvī, āre (Frequ. v. ceno), oft-, gewöhnlich speisen, zu speisen pflegen, foris, Cic.: in superiore parte, Varr. LL.: in publico, Suet.: in tricliniis caelestibus, Arnob.: apud alqm, Cic.: foris apud alqm, Apul.: cum alqo, Val. Max.: solus cenitabat, Suet.: triclinium, ubi delicate cenitaret, Varr.: ad focum hieme ac frigoribus cenitabant, aestivo tempore in loco propatulo; rure in chorte, in urbe in tabulino, Varr. fr.: eodem argento apud omnes cenitavisse ipsos, Plin.: ut per Dionysia largiore sumptu cenitarent, Gell. – unpers., patentibus ianuis cenitatur, Macr. sat. 2, 13, 1. – m. Acc., sacrificales epulas cum alqo, Apul. met. 9, 1.

    lateinisch-deutsches > cenito

  • 10 cenor

    cēnor, ātus sum, ārī (cena), zu Mittag speisen, Zenobia cenata est Hispanorum cupiditate, Treb. Poll. XXX tyr. 30, 18. Vgl. cenatus unter ceno no. I.

    lateinisch-deutsches > cenor

  • 11 coeno

    coeno, āvī, ātum, āre, s. cēno.

    lateinisch-deutsches > coeno

  • 12 incaeno

    in-caeno, āre, s. in-cēno.

    lateinisch-deutsches > incaeno

  • 13 inceno

    in-cēno, āre, darin speisen, incenante eo, Suet. Tib. 39.

    lateinisch-deutsches > inceno

  • 14 incoeno

    in-coeno, āre, s. in-cēno.

    lateinisch-deutsches > incoeno

  • 15 receno

    re-cēno, āvī, āre, wieder speisen, Macr. sat. 3, 17, 13 Jan (Eyssenh. cenasse).

    lateinisch-deutsches > receno

  • 16 subceno

    sub-cēno, āre, von unten verspeisen, Galba bei Quint. 6, 3, 90.

    lateinisch-deutsches > subceno

  • 17 subcoeno

    sub-coeno, āre, s. sub-cēno.

    lateinisch-deutsches > subcoeno

  • 18 succoeno

    succoeno, s. sub-cēno.

    lateinisch-deutsches > succoeno

  • 19 suceeno

    suceēno, s. sub-cēno.

    lateinisch-deutsches > suceeno

  • 20 caenito

    caenito, caeno, s. cenito, ceno.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > caenito

См. также в других словарях:

  • ceno- (1) — {{hw}}{{ceno (1)}{{/hw}} primo elemento: in parole composte dotte significa ‘recente’: cenozoico. ceno (2) {{hw}}{{ceno (2)}{{/hw}} primo elemento: in parole composte dotte significa ‘vuoto’: cenotafio. ceno (3) {{hw}}{{ceno (3)}{{/hw}} primo… …   Enciclopedia di italiano

  • ceño — sustantivo masculino 1. Gesto que consiste en arrugar la frente o el entrecejo para demostrar enfado o preocupación: fruncir el ceño. 2. Espacio que separa las dos cejas: Pepe tiene un ceño que parece siempre malhumorado. Frases y locuciones 1.… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • ceno — |ê| s. m. [Antigo] Lodo; lama.   ‣ Etimologia: latim caenum, i, sujidade, lama   • Confrontar: seno. ceno |ê| s. m. Cenho.   ‣ Etimologia: espanhol ceño   • Confrontar: seno …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • ceno- — 1 a combining form meaning new, recent, used in the formation of compound words: cenogenesis. Also, caeno , caino . [comb. form repr. Gk kainós] ceno 2 a combining form meaning common, used in the formation of compound words: cenobite. Also, co …   Universalium

  • ceno- — (keno ) DEFINICIJA kao prvi dio riječi znači su , skupno, zajednički, zajedno, opće u odnosu na ono što je u drugome dijelu [cenobij] ETIMOLOGIJA grč. koinós: zajednički …   Hrvatski jezični portal

  • čeno — čèno (čèsno) sr DEFINICIJA lokal., v. češanj ETIMOLOGIJA vidi češanj …   Hrvatski jezični portal

  • ceno- — [sē′nō, sē′nə; sen′ə] [< Gr koinos, common < * komios < IE base * kom, with, beside > L cum] combining form common [cenospecies]: also, before a vowel, cen …   English World dictionary

  • ceño — I (Del lat. cingulus, cinturón.) ► sustantivo masculino 1 Aro que ajusta alguna cosa. SINÓNIMO anillo arete cerco marco 2 VETERINARIA Especie de cerco elevado que suele formarse en la tapa del casco a las caballerías …   Enciclopedia Universal

  • ceño — sustantivo masculino 1) capote (coloquial), sobrecejo, sobreceño. «¿Qué es sobrecejo? La parte de la frente inmediata a las cejas. ¿Qué es ceño? Una demostración de enojo, la acción de dejar caer el sobrecejo arrugando la frente (...). Se dice,… …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • ceño — {{#}}{{LM C07877}}{{〓}} {{SynC08128}} {{[}}ceño{{]}} ‹ce·ño› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} Gesto que se hace en señal de enfado arrugando la frente y juntando las cejas: • Cuando te vi con ese ceño, supe que algo te había pasado.{{○}} {{<}}2{{>}}… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • ceño — s m 1 Región de la cara situada entre las cejas y gesto que se forma en ella: el ceño adusto 2 Fruncir el ceño Contracción que se hace de esta parte de la cara, generalmente para expresar enojo o preocupación: Frunció el ceño, dio un golpe y se… …   Español en México

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»