-
1 caninus
cănīnus, a, um [st2]1 [-] de chien, canin. [st2]2 [-] mordant, cynique.* * *cănīnus, a, um [st2]1 [-] de chien, canin. [st2]2 [-] mordant, cynique.* * *Caninus, pen. prod. Adiectiuum. De chien, ou de chienne.\Canina eloquentia. Quint. Quand on dit mal d'aucun par envie.\Canini dentes. Plin. Les oeillieres, Les dents oeillieres.\Verba eanina latrare. Ouid. Mesdire d'aucun par envie.\Caninum prandium, vocatur abstemium. Plaut. Disner de chien, Ne boire que de l'eaue. -
2 caninus
caninus caninus, a, um собачий -
3 caninus
canīnus, a, um [ canis ]1) собачий ( latratus VM)caninum prandium ирон. Vr — пир без винаlittera canina Pers — буква «r» ( в которой слышится как бы ворчание)dens c. CC — глазной зуб, клык2) злобный, ворчливый, сварливый (ingenium Pt; eloquentia Q, Hier)3) бесстыдный ( nuptiae Hier)4) кинический ( philosophi Aug) -
4 caninus
canīnus, a, um (canis, s. Prisc. 2, 59), zum Hunde gehörig, Hunde-, hündisch, I) eig.: latratus, Val. Max.: adeps, Plin.: cadaver, Aur. Vict.: caput, Plin.: far, Speltbrot für die Hunde, Iuven.: lac, Ov. u. Plin.: lingua, Plin. (vgl. no. II, a): pellis, Scrib.: stercus, Iuven.: scaeva, das von dem Begegnen eines Hundes od. dessen Bellen entnommene günstige Augurium, Plaut. Cas. 973. – subst., canīna, ae, f. (sc. caro), Hundefleisch, Auct. inc. b. Varr. LL. 7, 31. – II) übtr., hundeähnlich, a) dem äußern Ansehen nach, dentes, Augen-, Spitzzähne, Cels.: urtica, Plin.: prandium, bei dem kein Wein getrunken wird, Varr. fr. – u. dem Tone nach = knurrend, lingua, Lucil. sat. 9, 29: littera, der Buchstabe R, Pers. 1, 109. – od. = bellend, vocis sonitus, Cael. Aur. acut. 3, 2, 8. – b) der Art, dem Charakter nach, α) = belfernd, bissig, ingenium, Hundenatur, Petr.: canino ritu, Lucil. fr.: bes. v. der Rede, facundia, Appius bei Sall. hist. fr. u. Spät.: eloquentia, Quint., forensis eloquentia, Hier.: studium, der Advokaten, Col.: latrare canina verba in foro, Ov.: libros, quos contra Iovinianum scripsi, canino dente rodere, Hier. – β) schamlos, zynisch, nuptiae, Hier. ep. 69, 2: philosophi, die Zyniker, Augustin. de civ. dei 14, 20: dah. caninae aequanimitatis stupor, Tert. de pat. 2.
-
5 caninus
canīnus, a, um (canis, s. Prisc. 2, 59), zum Hunde gehörig, Hunde-, hündisch, I) eig.: latratus, Val. Max.: adeps, Plin.: cadaver, Aur. Vict.: caput, Plin.: far, Speltbrot für die Hunde, Iuven.: lac, Ov. u. Plin.: lingua, Plin. (vgl. no. II, a): pellis, Scrib.: stercus, Iuven.: scaeva, das von dem Begegnen eines Hundes od. dessen Bellen entnommene günstige Augurium, Plaut. Cas. 973. – subst., canīna, ae, f. (sc. caro), Hundefleisch, Auct. inc. b. Varr. LL. 7, 31. – II) übtr., hundeähnlich, a) dem äußern Ansehen nach, dentes, Augen-, Spitzzähne, Cels.: urtica, Plin.: prandium, bei dem kein Wein getrunken wird, Varr. fr. – u. dem Tone nach = knurrend, lingua, Lucil. sat. 9, 29: littera, der Buchstabe R, Pers. 1, 109. – od. = bellend, vocis sonitus, Cael. Aur. acut. 3, 2, 8. – b) der Art, dem Charakter nach, α) = belfernd, bissig, ingenium, Hundenatur, Petr.: canino ritu, Lucil. fr.: bes. v. der Rede, facundia, Appius bei Sall. hist. fr. u. Spät.: eloquentia, Quint., forensis eloquentia, Hier.: studium, der Advokaten, Col.: latrare canina verba in foro, Ov.: libros, quos contra Iovinianum scripsi, canino dente rodere, Hier. – β) schamlos, zynisch, nuptiae, Hier. ep. 69, 2: philosophi, die Zyniker, Augustin. de civ. dei 14, 20: dah. caninae aequanimitatis stupor, Tert. de pat. 2. -
6 canīnus
-
7 caninus
I.Lit.:B.lac,
Ov. Ib. 227; Plin. 29, 6, 39, § 133:pellis,
Scrib. Comp. 161:stercus,
Juv. 14, 64:rictus,
id. 10, 271:far,
spelt-bread for dogs, id. 5, 11:adeps,
Plin. 29, 6, 35, § 111:fel,
id. 29, 6, 38, § 117:dentes,
eye-teeth, dog-teeth, Varr. R. R. 2, 7; 3; Cels. 8, 1; Plin. 11, 37, 61, § 160:scaeva canina,
a favorable augury taken from meeting a dog or from his barking, Plaut. Cas. 5, 4, 4.—Subst.: canīna, ae, f. (sc. caro), dog ' s flesh: canis caninam non ēst, Auct. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll.—II.Trop.: prandium, in which no wine is drunk, mean, Varr. ap. Gell. 13, 30, 12 sq. (v. the connection, and cf. with our dog-cheap): littera, i. e. the letter R, Pers. 1, 109: facundia, i. e. abusive from its snarling sound, snarling, Appius ap. Sall. H Fragm. 2, 37 Dietsch (from Non. p. 60, 24):eloquen tia,
Quint. 12, 9, 9; Lact. 6, 18, 26; cf. Spald. Quint. l. l.: caninum studium locupletissimum quemque adlatrandi, i. e. causidicorum. Col. 1, praef. §9: verba,
cutting words, Ov. Ib. 230: nuptiae, canine, beastly (cf.: canis obscena;v. canis),
Hier. Ep. 69, n. 2: philosophi = Cynici, Aug. Civ. Dei, 14, 20;hence, caninae aequanimitatis stupor,
Tert. Pat. 2. -
8 caninus
-a/um adj Achien (des caninuss) -
9 caninus
a, um собачийЛатинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > caninus
-
10 caninus
,a,umсобачий -
11 Corallus caninus
1. LAT Corallus caninus (Linnaeus)2. RUS зелёный древесный удав m, (узкобрюхий) собакоголовый удав m3. ENG green [dog-headed] tree boa, emerald (tree) boa4. DEU Grüne Hundskopfboa f, Grüner Hundskopfschlinger m5. FRA boa m émeraude [canine], serpent m à perroquetsАреал обитания: Южная АмерикаVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Corallus caninus
-
12 Telmatochromis caninus
—1. LAT Telmatochromis caninus (Pöll)2. RUS собачий хромис m3. ENG —4. DEU Hundekopfbuntbarsch m5. FRA —VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Telmatochromis caninus
-
13 Trichosurus caninus
1. LAT Trichosurus caninus Ogilby2. RUS собачий [собакообразный короткоухий] кузу m3. ENG short-eared phalangista, short-eared brush-tailed phalanger [possum], bobuck, mountain [shorteared] possum4. DEU Kusu m, Hundskusu m5. FRA phalanger m de montagneVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Trichosurus caninus
-
14 dens caninus
клык -
15 Trichosurus caninus
ENG short-eared brush-tailed phalangerNLD hondkoesoeGER HundskusuFRA phalanger de montagne -
16 canina
I.Lit.:B.lac,
Ov. Ib. 227; Plin. 29, 6, 39, § 133:pellis,
Scrib. Comp. 161:stercus,
Juv. 14, 64:rictus,
id. 10, 271:far,
spelt-bread for dogs, id. 5, 11:adeps,
Plin. 29, 6, 35, § 111:fel,
id. 29, 6, 38, § 117:dentes,
eye-teeth, dog-teeth, Varr. R. R. 2, 7; 3; Cels. 8, 1; Plin. 11, 37, 61, § 160:scaeva canina,
a favorable augury taken from meeting a dog or from his barking, Plaut. Cas. 5, 4, 4.—Subst.: canīna, ae, f. (sc. caro), dog ' s flesh: canis caninam non ēst, Auct. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll.—II.Trop.: prandium, in which no wine is drunk, mean, Varr. ap. Gell. 13, 30, 12 sq. (v. the connection, and cf. with our dog-cheap): littera, i. e. the letter R, Pers. 1, 109: facundia, i. e. abusive from its snarling sound, snarling, Appius ap. Sall. H Fragm. 2, 37 Dietsch (from Non. p. 60, 24):eloquen tia,
Quint. 12, 9, 9; Lact. 6, 18, 26; cf. Spald. Quint. l. l.: caninum studium locupletissimum quemque adlatrandi, i. e. causidicorum. Col. 1, praef. §9: verba,
cutting words, Ov. Ib. 230: nuptiae, canine, beastly (cf.: canis obscena;v. canis),
Hier. Ep. 69, n. 2: philosophi = Cynici, Aug. Civ. Dei, 14, 20;hence, caninae aequanimitatis stupor,
Tert. Pat. 2. -
17 canina
canīna, ae f. [ caninus ] (sc. caro)canis caninam non est погов. Vr — собака собачины не ест (ср. «ворон ворону глаз не выклюет») -
18 dens
dens dens caninus зуб клык -
19 cynosbatos
cynosbatos, ī, f. (κυνόςβατος), I) die Hagerose(Rosa canina, L.), rein lat. sentis canis od. rubus caninus, Plin. 16, 179. Ps. Apul. herb. 87. – II) die Gichtbeere (Ribes nigrum, L.), Plin. 24, 121. – III) die Kaperstaude (Capparis spinosa, L.), Plin. 13, 127.
-
20 latratus
lātrātus, ūs, m. (latro, āre), I) das Bellen der Hunde usw., gravis, Varro: vastus canorusque, Colum.: caninus, Val. Max.: canum (der Hunde), Sen. u.a.: latratu signum dare, Varro LL.: apros latratu turbare, Verg.: advenientem latratu conterrere, Colum.: latratu abstinere, nicht mehr bellen, Curt.: ingenti latratu intonuit (elephantus), Plin.: pro voce latratum edere (v. Menschen), Plin.: Plur., canum latratus, Ov.: terrifici latratus (canum), Solin.: venator cursu canis et latratibus instat, Verg. Aen. 12, 751: latratus edere, bellende Töne von sich geben (v. Menschen), Scrib. Larg.: tres latratus simul edere, dreimal anschlagen, Ov. – II) übtr., v. der Rede, das Belfern, Gebelfer, Gekläff, Gezänk, der Anwälte vor Gericht, inusitati foro latratus, Val. Max. 8, 3, 2: viles latratus, Amm. 30, 4, 13: der Tadler u. Neider, lividorum latratus (Plur.), Sidon. epist. 1, 1, 4: obtrectatorum meorum latratibus patens, Hieron. praef. in Pentateuch. init. (tom. 9. p. 179 ed. Migne): pervicaci latratu adversus dei praecepta rixantes, Augustin. epist. 29, 3: Wütender, latratus varii, Coripp. Ioann. 4, 356.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Caninus — Жанр Грайндкор Дэтграйнд Страна … Википедия
Caninus — [lateinisch (dens) caninus »zum Hund gehöriger (Zahn)«] der, /...ni, Dẹns caninus, der Eckzahn (Zähne) … Universal-Lexikon
Canīnus — (lat.), hündisch; daher Canina, hundartige Thiere; Canina litera, der Buchstab R, s.d.; Canina convulsio, Hundskrampf; C. rabies, Hundswuth; C. appetītus, Hundshunger … Pierer's Universal-Lexikon
Caninus — Eckzahn Oberkiefer (OK), Unterkiefer (UK) Lage der Eckzähne (rot) Als Eckzähne (lat. Dens caninus, Plural Dentes canini, oft auch nur kurz Canini) bezeichnet man die Zähne von Sä … Deutsch Wikipedia
Caninus — Ca|ni|nus 〈m.; Gen.: , Pl.: ni|ni; Anat.〉 Eckzahn [Etym.: <lat. caninus »bissig«] … Lexikalische Deutsches Wörterbuch
caninus — cani̱nus, ...na, ...num [zu lat. canis = Hund]: zum Hund gehörend, Hunds...; z. B. in der Fügung ↑Dens caninus … Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke
Caninus — Cani̱nus m; , ...ni: übl. Kurzbez. für ↑Dens caninus … Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke
Caninus — Ca|ni|nus [k...] der; , ...ni <verkürzt aus lat. dens caninus »Hundszahn« zu canis »Hund«> Eckzahn (Zahnmed.) … Das große Fremdwörterbuch
Caninus (band) — Caninus is a deathgrind band formed as a side project by Most Precious Blood guitarist Justin Brannan, Rachel Rosen, drummer Colin Thundercurry and two pit bull terriers, Budgie and Basil. [cite web|url=http://www.mtv.com/news/articles/1525305/200… … Wikipedia
caninus muscle — noun A facial muscle of the mouth. Syn: caninus, levator anguli oris, levator anguli oris muscle … Wiktionary
Caninus (1) — 1Caninus, (23. März), ein Bekenner des Glaubens bei Canisium, von dem übrigens nichts Näheres bekannt ist … Vollständiges Heiligen-Lexikon