-
21 burzyć
(-ę, -ysz); vt(dom, mur) perf; z- lub wy- to demolish, to knock down; ( spokój) perf; z- to destroy; (włosy, wodę) perf; wz- to ruffle* * *ipf.1. (= niszczyć) demolish, destroy; ( budynek) tear down; ( plany) upset; ( spokój) shatter; burzyć stare magazyny demolish an old warehouse; bomba burząca wojsk. blockbuster.2. (= wichrzyć) stir up; ( włosy) ruffle; cała ta sprawa burzy we mnie krew the whole business gets my blood boiling.ipf.1. (= falować) surge, churn, billow; morze się burzy the sea is churning.2. (= denerwować się) seethe (with anger); burzyć się na myśl o czymś seethe with anger at the thought of sth.3. (= buntować się) rebel, revolt.4. (= fermentować) ferment; wino się burzy wine ferments.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > burzyć
-
22 burz|yć
impf Ⅰ vt 1. (powodować rozpadanie się) to demolish- bomba burząca demolition bomb ⇒ zburzyć2. przen. to shatter [szczęście, spokój] ⇒ zburzyć 3. (poruszać) to churn (up), to agitate [wodę]; to ruffle [włosy] Ⅱ burzyć się 1. (gwałtownie się poruszać) [woda] to be churned up; [włosy] to be ruffled; [fermentujące wino] to effervesce 2. (buntować się) to revolt, to rebel 3. (złościć się) to seethe- burzył się ze złości he was seething with angerThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > burz|yć
-
23 zbunt|ować
pf Ⅰ vt to incite to rebel/revolt/mutiny- zbuntować marynarzy przeciwko kapitanowi okrętu to incite sailors to mutiny against their ship’s captainⅡ zbuntować się to rebel (przeciw komuś/czemuś against sb/sth); to revolt (przeciw komuś/czemuś against sb/sth)- więźniowie zbuntowali się the prisoners rioted a. mutinied- zbuntował się przeciw tym ograniczeniom he kicked against these restrictions ⇒ buntować sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zbunt|ować
-
24 burzyć
-
25 mutiny
['mjuːtɪnɪ] 1. nbunt m2. vi* * *['mju:tini] 1. plural - mutinies; noun((a) refusal to obey one's senior officers in the navy or other armed services: There has been a mutiny on HMS Tigress; The sailors were found guilty of mutiny.) bunt2. verb((of sailors etc) to refuse to obey commands from those in authority: The sailors mutinied because they did not have enough food.) zbuntować się- mutineer- mutinous -
26 react
[riː'ækt]vi( respond)to react (to) — reagować (zareagować perf) (na +acc); ( rebel)
to react (against) — buntować się (zbuntować się perf) (przeciwko +dat); ( CHEM)
to react (with) — reagować (z +instr)
* * *[ri'ækt]1) (to behave in a certain way as a result of something: How did he react when you called him a fool?; He reacted angrily to the criticism; Hydrogen reacts with oxygen to form water.) zareagować2) ((with against) to behave or act in a certain way in order to show rejection of: Young people tend to react against their parents.) sprzeciwiać się3) ((with to) to be affected, usually badly, by (a drug etc): I react very badly to penicillin.) reagować•- reaction- reactionary
- reactor -
27 bunt|ować
impf Ⅰ vt to incite to rebel a. revolt [chłopów, robotników]; to incite to mutiny [marynarzy, żołnierzy] ⇒ zbuntować Ⅱ buntować się [uczniowie, syn] to rebel; [żołnierze, marynarze] to revolt, to mutiny- robotnicy buntują się przeciw obniżkom płac the workers are protesting against the pay cuts ⇒ zbuntować sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > bunt|ować
-
28 powstawać
( zaczynać istnieć) to arise, to come into being; ( wstawać) to stand (up); ( buntować się) to rise (up)* * *ipf.- aję -ajesz, - waj1. (= być tworzonym) come into being, spring into existence; (o trudnościach, problemach) arise, emerge.2. (= unosić się) rise; powstać z miejsca rise from one's seat; powstać z grobu l. z martwych rise from the dead; powstań! wojsk. on your feet!3. (= ruszać do walki) stand up, revolt (przeciw komuś/czemuś agaist sb/sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > powstawać
-
29 empören
vr sich empören oburzać <- rzyć> się ( über A na A); ( rebellieren) <z>buntować się, powst(aw)ać ( gegen przeciw D) -
30 бунтуватися
buntuwatysjaдієсл. -
31 wierzga|ć2
impf vi przen. (buntować się) to be rebellious a. defiantThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wierzga|ć2
-
32 aufbegehren
aufbegehren lit vi (-) <z>buntować się ( gegen przeciw D), fam. stawać < stanąć> sztorcem -
33 auflehnen
auflehnen v/r: sich auflehnen (gegen) <z>buntować się (przeciw D) -
34 löcken
-
35 rebellieren
rebel'lieren vi (-) <z>buntować się -
36 rebellisch
re'bellisch buntowniczy (-czo);rebellisch werden <z>buntować się;das ganze Haus rebellisch machen zaalarmować pf cały dom -
37 revoltieren
revol'tieren vi (-) <z>buntować się -
38 powstawać
vi1) ( zaczynać istnieć) budowla: entstehen, im Bau sein; firma: entstehen, gegründet werden; chaos, spór, zamieszanie: entstehen; wątpliwości, wiatr: aufkommen2) ( wstawać)powstać z krzesła vom Stuhl aufstehen3) ( buntować się)\powstawać przeciwko komuś/czemuś sich +akk gegen jdn/etw auflehnen [ lub erheben] -
39 pogodzić
* * *pf.- godzę -godzisz, - gódź reconcile; ( zwaśnione rodzeństwo) reconcile, reunite, make peace between, bring together; pogodzić pracę zawodową z obowiązkami domowymi reconcile l. harmonize one's professional career with family life.pf.1. (= wybaczyć sobie wzajemnie) reconcile, make it up ( z kimś with sb).2. (= przestać się buntować przeciwko czemuś) accept ( sth); resign l. reconcile oneself to ( sth); put up with ( sth); pogodzić się z losem resign o.s. to (one's) fate; musisz się z tym pogodzić you have to grin and bear it; niedający się pogodzić incompatible ( z czymś with sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pogodzić
-
40 aufbäumen
См. также в других словарях:
buntować się – zbuntować się — {{/stl 13}}{{stl 33}} w sytuacji gdy ktoś jest podporządkowany, uzależniony od kogoś, czegoś: swoim zachowaniem, słowami wyrażać sprzeciw, niezadowolenie, nie zgadzać się z kimś, z czymś, nie godzić się na coś; wszczynać bunt :{{/stl 33}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
buntować — ndk IV, buntowaćtuję, buntowaćtujesz, buntowaćtuj, buntowaćował, buntowaćowany «namawiać do buntu; podburzać» Buntował załogę statku przeciwko kapitanowi. Buntował kolegów, żeby nie chodzili na dodatkowe zajęcia. Buntował matkę na brata. buntować … Słownik języka polskiego
szarpać się – szarpnąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mocować się z czymś (z kimś) gwałtownie, zwykle w celu wydostania się, wyrwania się skądś; szamotać się, wyrywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ryby szarpią się w sieci. Szarpnął się w … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sprzeciwiać się — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, sprzeciwiać sięam się, sprzeciwiać sięa się, sprzeciwiać sięają się {{/stl 8}}– sprzeciwić się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, sprzeciwiać sięwię się, sprzeciwiać sięwi się {{/stl 8}}{{stl 7}} przeciwstawić się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
burzyć się — I – zburzyć się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zmieniać stan równowagi, ładu na stan przeciwny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ocean burzył się niebezpiecznie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
godzić się – pogodzić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dochodzić do zgody, porozumienia z kimś; jednać się z kimś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Godzić się z przyjacielem po kłótni. Pogodzili się wreszcie po dziesięciu latach. {{/stl 10}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zbuntować (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}buntować (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stawać — ndk IX, staję, stajesz, stawaćwaj, stawaćwał stanąć dk Vb, stawaćnę, stawaćniesz, stań, stawaćnął, stawaćnęła, stawaćnęli 1. «unosić tułów opierając wyprostowane nogi na ziemi; wstawać, dźwigać się na nogi» Stanąć na baczność. Stawać na palcach.… … Słownik języka polskiego
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
dupa — 1. wulg. Dać dupy a) «odbyć z kimś stosunek seksualny» b) «poddać się, przegrać»: Życie jest za długie, żeby nie dać w nim dupy i każdy w końcu wpada w jakąś pułapkę. M. Miller, Milion. 2. wulg. Do dupy «do niczego»: (...) zaczął się tłumaczyć,… … Słownik frazeologiczny
szarpać — ndk IX, szarpaćpię, szarpaćpiesz, szarp, szarpaćał, szarpaćany szarpnąć dk Va, szarpaćnę, szarpaćniesz, szarpaćnij, szarpaćnął, szarpaćnęła, szarpaćnęli, szarpaćnięty 1. «pociągać coś (kogoś) gwałtownymi ruchami; targać, tarmosić» Szarpać kogoś… … Słownik języka polskiego