-
1 zbuntować
buntować się sich auflehnen, rebellieren, aufbegehren; na statku meutern -
2 zbuntować
-
3 zbuntować
глаг.• восставать• подстрекать* * *zbuntowa|ć\zbuntowaćny сов. взбунтовать* * *zbuntowany сов.взбунтова́тьSyn: -
4 zbuntować
(-uję, -ujesz); vb; od buntowaćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zbuntować
-
5 zbuntować
1. cabrer2. rebeller3. s'insurger4. soulever -
6 zbuntować
ceannairc -
7 zbuntować
[збунтовачь]v.dk -
8 zbuntować
збунтувати -
9 zbuntować
1 himagsik2 mag-alsá3 manghimangsík4 pag-aalsá -
10 zbuntować
incitar -
11 zbuntować
شورش ; شوريدن ; طغيانواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > zbuntować
-
12 zbuntować (się)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zbuntować (się)
-
13 zbuntować się
сов.взбунтова́ться -
14 zbuntować\ się
сов. взбунтоваться -
15 zbuntować się
[збунтовачь шіê]v -
16 zbuntować się
збунтуватися -
17 взбунтоваться
-
18 mutiny
['mjuːtɪnɪ] 1. nbunt m2. vi* * *['mju:tini] 1. plural - mutinies; noun((a) refusal to obey one's senior officers in the navy or other armed services: There has been a mutiny on HMS Tigress; The sailors were found guilty of mutiny.) bunt2. verb((of sailors etc) to refuse to obey commands from those in authority: The sailors mutinied because they did not have enough food.) zbuntować się- mutineer- mutinous -
19 revolt
[rɪ'vəult] 1. nbunt m, rewolta f2. vi 3. vtbudzić (wzbudzić perf) odrazę w +locto revolt against sb/sth — buntować się przeciwko komuś/czemuś
* * *[rə'vəult] 1. verb1) (to rebel (against a government etc): The army revolted against the dictator.) zbuntować się2) (to disgust: His habits revolt me.) budzić odrazę2. noun1) (the act of rebelling: The peasants rose in revolt.) bunt2) (a rebellion.) bunt•- revolted- revolting -
20 bunt|ować
impf Ⅰ vt to incite to rebel a. revolt [chłopów, robotników]; to incite to mutiny [marynarzy, żołnierzy] ⇒ zbuntować Ⅱ buntować się [uczniowie, syn] to rebel; [żołnierze, marynarze] to revolt, to mutiny- robotnicy buntują się przeciw obniżkom płac the workers are protesting against the pay cuts ⇒ zbuntować sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > bunt|ować
См. также в других словарях:
zbuntować — dk IV, zbuntowaćtuję, zbuntowaćtujesz, zbuntowaćtuj, zbuntowaćował, zbuntowaćowany «namówić do buntu, zachęcić do oporu, sprzeciwu; podburzyć, podjudzić kogoś» Zbuntować żołnierzy przeciw oficerom. Zbuntowane plemiona. zbuntować się «podnieść… … Słownik języka polskiego
zbuntować (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}buntować (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
buntować się – zbuntować się — {{/stl 13}}{{stl 33}} w sytuacji gdy ktoś jest podporządkowany, uzależniony od kogoś, czegoś: swoim zachowaniem, słowami wyrażać sprzeciw, niezadowolenie, nie zgadzać się z kimś, z czymś, nie godzić się na coś; wszczynać bunt :{{/stl 33}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stanąć — 1. Każdy kęs staje komuś kością w gardle «ktoś nie może nic przełknąć»: (...) każdy kęs stawał mi kością w gardle (...) wiedziałam, że częstują mnie z łaski. Roz tel 1996. 2. Noga, stopa ludzka (nigdy) gdzieś nie stanęła «w jakimś miejscu (nigdy) … Słownik frazeologiczny
stawać — 1. Każdy kęs staje komuś kością w gardle «ktoś nie może nic przełknąć»: (...) każdy kęs stawał mi kością w gardle (...) wiedziałam, że częstują mnie z łaski. Roz tel 1996. 2. Noga, stopa ludzka (nigdy) gdzieś nie stanęła «w jakimś miejscu (nigdy) … Słownik frazeologiczny
zrewoltować — dk IV, zrewoltowaćtuję, zrewoltowaćtujesz, zrewoltowaćtuj, zrewoltowaćował, zrewoltowaćowany «dokonać rewolty; podburzyć, zbuntować» Zrewoltowany lud wyszedł na ulicę. przen. Zrewoltować sztukę. zrewoltować się «wzburzyć, zbuntować się» … Słownik języka polskiego
głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… … Słownik frazeologiczny
kark — 1. Giąć, zginać grzbiet, kark; schylać, pochylać głowę, kark przed kimś, przed czymś «poddawać się czyjejś władzy, ulegać komuś, pokornieć»: Ale Mania była harda i – podobnie jak Edward – przed nikim karku nie zginała. D. Koral, Wydziedziczeni. 2 … Słownik frazeologiczny
dąb — m IV, D. dębu, Ms. dębie; lm M. dęby 1. «Quercus, drzewo z rodziny bukowatych, o rozłożystych konarach, grubej, popękanej korze, ścisłej, twardej masie drzewnej, mające owoce żołędzie; występuje w kilku gatunkach przeważnie w północnej strefie… … Słownik języka polskiego
napuścić — dk VIa, napuścićpuszczę, napuścićpuścisz, napuścićpuść, napuścićpuścił, napuścićpuszczony napuszczać ndk I, napuścićam, napuścićasz, napuścićają, napuścićaj, napuścićał, napuścićany 1. «umożliwić czemuś przedostanie się, przenikanie do czegoś;… … Słownik języka polskiego
podbechtać — dk I, podbechtaćam, podbechtaćasz, podbechtaćają, podbechtaćaj, podbechtaćał, podbechtaćany podbechtywać ndk VIIIa, podbechtaćtuję, podbechtaćtujesz, podbechtaćtuj, podbechtaćywał, podbechtaćywany, pot. «zbuntować kogoś przeciw komuś lub czemuś,… … Słownik języka polskiego