Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

brjóta

  • 61 SKYRSI

    n. portent, phantasm.
    * * *
    n. [akin to Ulf. skohsl = δαιμόνιον; Germ. scheusal]:—a portent, phantasm, as also mischance arising from witchery; þeir þóttusk náliga brenna ok óttuðusk þann atburð sem skussi (= skyrsi), as a bad omen, Fms. x. 416; ho, ho, skyssi mikit, segir hann, thou monster! Al. 42; margir eru dauðir þeir er til hafa komit at brjóta, eðr ella hafa þeim orðit önnur skyrsi ( mischances), Gullþ. 6; brott rekr hann frá manni skyssi ok hégómlega drauma, phantasms and dreams, MS. 544. 39. skyrsi-ligr, adj. monstrous, abnormal; skyssiligar ásjónur, … skyrsiligar ok hræðiligar, Stj. 75, 79; skyrsilig skurðgoða-blót, 26; sá hinn skyrsiligi ok hræðiligi hlátr, 101; af skyssiligri mynd, 96.

    Íslensk-ensk orðabók > SKYRSI

  • 62 spónn

    I)
    (gen. spánar, pl. spænir or spœnir, acc. spánu or spónu), m.
    1) chip, shaving (alla spánu báru þeir at skálanum, slógu síðan eld í allt saman); brjóta skip í spán, to have one’s ship broken to pieces (þeir brutu skipit í spán); brotna í spán, to be dashed to pieces (skipit brotnaði í spán);
    2) target (setja spán í bakka);
    3) ornament on a warship (only in pl.; cf. ennispænir);
    4) divining chip, used at sacrifices (féll honum þá svá s. sem hann mundi eigi lengi lifa);
    m. = spánn.
    * * *
    m. a spoon: see spánn.
    COMPDS: spónblað, spónamatr.

    Íslensk-ensk orðabók > spónn

  • 63 SPÖNN

    I)
    (gen. spánar, pl. spænir or spœnir, acc. spánu or spónu), m.
    1) chip, shaving (alla spánu báru þeir at skálanum, slógu síðan eld í allt saman); brjóta skip í spán, to have one’s ship broken to pieces (þeir brutu skipit í spán); brotna í spán, to be dashed to pieces (skipit brotnaði í spán);
    2) target (setja spán í bakka);
    3) ornament on a warship (only in pl.; cf. ennispænir);
    4) divining chip, used at sacrifices (féll honum þá svá s. sem hann mundi eigi lengi lifa);
    m. = spánn.
    * * *
    f., gen. spannar, [A. S. span, sponn; Engl. span]:—a span. (from the end of the thumb to the end of the middle finger is called lang-spönn or ‘long-span;’ but that to the end of the fore-finger a stutt-spönn or minni spönn, ‘short-span’); varð þat ekki fjarri hinnar minni spannar langt, Bs. i. 387; spannar ( a span long) fram frá hepti, Eb. 250; tveggja spanna digra, Bær. 16; ekki meirr en alin eða spönn, Bs. ii. 168; þat var spannar breitt, Fs. 51: spjót spannar langt, N. G. L. i. 44.
    II. spann, a pail, Rétt. 2. 10, B. K.

    Íslensk-ensk orðabók > SPÖNN

  • 64 stífla

    * * *
    I)
    (að), v. to dam up (s. lœk).
    f. dam (gøra stíflu í árósinum).
    * * *
    u, f. a dam; göra stíflur í engi, Grág. ii. 281; göra stíflu, Ó. H. 163; brjóta stíflurnar, 164; lækr, vóru þar í stíflur, Háv. 51 (for flooding a field); brast stíflan, Ann. 1345.

    Íslensk-ensk orðabók > stífla

  • 65 SUNDR

    adv. asunder, = í s. (skipta, deila, hluta s.); segja e-u s., to declare at an end (segja friði í s.).
    * * *
    adv. [Goth. sundro; A. S. sundar; Dan. sönder; common to all Teut. languages]:—asunder; skipta, deila, hluta s., Nj. 164; ganga, stökkva, rifa, bresta, brjóta, höggva, skera … sundr, 19, passim; rekja sundr, Ld. 192; breiða s., Karl. 423; segja sundr, to declare at an end.

    Íslensk-ensk orðabók > SUNDR

  • 66 sæti

    * * *
    I) n.
    1) seat;
    vísa e-m til sætis, to assign a seat to one;
    2) hay-rick (brjóta ofan sæti).
    II) from sitja.
    * * *
    1.
    n. a seat; sitja í því sæti, Edda 12; vísa e-m til sætis, Eg. 29; halda máttu þessu sæti, Nj. 6; leiða e-n til sætis, Fms. vii. 315, ix. 250; þat sæti (i. e. the throne) ætlaði sér hverr sona hans, i. 7; hof þat er sæti þeirra standa í, Edda; há-sæti, a high seat: eccl. a see, chair, postulligt, pávaligt s., H. E. i. 503, Dipl. v. 4; sam-s.
    COMPDS: sætispallr, sætisstóll.
    II. hay-ricks; keyra naut ór sæti sínu, Fms. vi. 104; stór-s., Eb. 224.
    2.
    f. (sæta, u, f., 656 A. 12), sweetness, 673 A. 2; sæti mín, my sweet! Fms. xi. 424: in addressing, sæti minn, Bs. ii. 133.

    Íslensk-ensk orðabók > sæti

  • 67 taða

    (gen. pl. taðna), f.
    1) the manured field, home-field (skulu þeir slá í töðu í dag);
    2) the hay from the manured field (raka töðu sína alla saman í stór-sæti).
    * * *
    u, f., gen. pl. taðna, Grág. ii. 257, [tað], the hay from the well-manured home-field (see tún), Nj. 67; þá er þar útbeit svá góð nautum, at þat er kallat jamnt ok stakkr töðu, Eg. 711; auka sína töðu, Grág. ii. 257; raka töðu sína alla saman í stór-sæti, Eb. 224; var þá svá komit heyverkum at Fróðá at taða öll var slegin, en full-þurr nær helmingrinn, 260; veðr er gott, sagði hann, ok mun skína af í dag, skolu þér slá í töðu í dag, en vér munum annan dag hirða hey várt, 152; taðan stóð úti umhverfis húsin í stór-sæti, Bandkr. 59; hann setti fyrir tveggja yxna sleða, ok ók saman alla töðu sína, Landn. 94; hey heima ok útangarðs nær fjórum tigum faðma toðu en mjök svá engi úthey, Dipl. v. 18; sjá um bú sitt meðan töður manna eru undir, Nj. 193.
    2. the home-field, infield; Vali beitir töður órar, Kormak; töður ok engjar, the infields and outfields, Grág. ii. 217; menn eigu ok at brjóta jörð ef þeir vilja til taðna sér, 257; ok er hann hafði lokit heimatöðunni, when he had done mowing the infield, Finnb. 340; svá görisk at þessu mikill gangr, at þat beit upp alla töðuna, Krók. 5 new Ed.
    COMPDS: töðualinn, töðuannir, töðugarðr, töðugjöld, töðugæft, töðugöltr, töðuverk, töðuvöllr.

    Íslensk-ensk orðabók > taða

  • 68 TÓL

    n. pl. tools (gerðu þeir hamar ok töng ok steðja ok þaðan af öll tól önnur).
    * * *
    n. pl. [A. S. tôl; Engl. tool], tools; tangir skópu ok tól görðu, Vsp.; hamar, töng ok steðja ok þaðan af öll tól önnur, Edda 9; brjóta borgina með þess-konar tölum sem þar til hæfði, Al. 11; skolpa ok nafra ok öll önnur þau tól er til skipsmíðar þarf at hafa, Sks. 31; tönn snúin svá sem hón sé með tólum gör, 131, passim; smiðar-tól, graf-tól (qq. v.); tóla-kista, a tool-chest, Fs. 176, Ísl. ii. 81.
    II. metaph. genitalia, Mar. 867; hringja tólunum, naturalia aperta gerere (like the Cynics), cp. the pun in Maurer’s Volks. 62 (the verse).

    Íslensk-ensk orðabók > TÓL

  • 69 TÖNN

    * * *
    m. musical sound, tone.
    * * *
    f., this word (like nagl, q. v.) was originally a masc. tann or tannr, like maðr, mannr, of which gender there are remnants in pr. names, Hildi-tannr, gen. Hildi-tanns, Edda (in a verse); dat. Hildi-tanni, see hildr B; it then became fem. tönn, gen. tannar, dat. acc. tönn, gen. pl. tanna, dat. tönnum; nom. pl. tenn (as if from maðr), skakkar tenn rhymes with menn, Skíða R. 5, 9; litlar tenn, Al. 3; with article, tennrnar, Fms. xi. 139; brjóta tenn ór höfði manns, Grág. ii. 11; acc. tennar, Bs. i. 641, l. 21 (perh. an error); old poët. pl. teðr rhyming with veðr, Lex. Poët.; mod. plur. is tönnur: [a word common to all Indo-Germ. languages; Goth. tunþus; A. S. tóð; Engl. tooth, pl. teeth; O. H. G. zand; Germ. zahn; Dan. and Swed. tand; Lat. dent-is; Gr. ὀ-δόντ-ος]:—a tooth, including the sense of tusk; teðr hans, Eluc. 49; ór tönnum, Nj. 185; með tönnum, Eg. 233: phrases, glotta um tönn, or við tönn, to grin scornfully, Edda 30, Nj. 182, Ó. H. 114; rjóða tönn á e-m, to redden one’s teeth, taste blood, metaph. from a beast of prey; hefi ek nú nakkvat roðit tönn á þeim er ek tók höndum Hákon jarl, Ó. H. 32: allit., tönn ok tunga, hafa tönn og tungu á öllu, to have tooth and tongue on everything, of a quick-witted child learning to speak; tungan vefst um tönn, see tunga; tungan leikr við tanna sár, the tongue touches on the tooth-wound, a saying, Mkv.; tæja tanna, see tæja; fram-tennr, the front teeth.
    2. a tusk (of the walrus), Krók. ch. 9, Bs. i. 641; biskups-staf af tönn görvan … grafa tönn, to carve, Bs. i. 143, cp. Skíða R. 199: a thing worked in walrus-tusk, Máríu-skript með tönn …, húslker með tönn, Vm. 22, 54; buðkr með tönn, B. K. 84: in Icel. an ivory box, scent-box, snuff-box, or the like, is called tönn.
    3. metaph. the tooth or iron of a plane, hefil-tönn: poët., lagar-tönn, ‘sea-tooth’ = a stone; foldar tönn, ‘earth-tooth,’ id., Lex. Poët.: the golden teeth of Heimdal, the Lucifer of the Northern mythology, represent the rays of the dawn.
    4. hildi-tönn, a dog-tooth, usually called víg-tönn; skögul-tönn or skæl-tönn, a tusk; cp. tann-.
    COMPDS: tannafar, tannagangr, tannagnastran, tannagnistran.

    Íslensk-ensk orðabók > TÖNN

  • 70 þilja

    I)
    (þil; þilda; þilitir, þildr, þilinn), v. to cover with deals, to board, plank.
    f. deal, plank, planking, esp. on a ship; pl. the deck (far þú undir þiljur niðr).
    * * *
    u, f. a deal, plank, planking, esp. on a ship; þilja Hrungnis ilja, Edda. (Ht.); en er hann kom fram um siglu, þá skautzt niðr þilja undir fótum honum, Fms. viii. 74; þiljo eða þópto, Grág. ii. 171; brjóta árar eða þiljur, 356; sess-þiljur, ‘seat-deals,’ the thwarts or benches in a boat or galley, Hornklofi.
    2. pl. the deck; undir þiljur niðr, Ó. H. 225, Fms. vi. 446; þá var Þyri dróttning leidd upp undan þiljum, iii. 11; far þú undir þiljur niðr ok ligg eigi hér fyrir fótum mönnum, Orkn. 148; hann bjó á þiljum frammi, Eb. 196; valr lá þröngt á þiljum, Sighvat.

    Íslensk-ensk orðabók > þilja

  • 71 ÞRÍR

    (þrjár, þrjú), card. numb. three.
    * * *
    þrjár, þrjú; gen. þriggja; dat. þrimr and þrim, later and mod. þremr, þrem; acc. þrjá, þrjár, þrjú: [Goth. þreis; A. S. þrî; Engl. three; O. H. G. drî; Germ. drei; Dan. tre; Lat.-Gr. tres, τρεις; etc.]:—three, Nj. 16, 23, 81, Grág. i. 82, ii. 392, Landn. 126, K. Þ. K. 164, Fms. v. 8, vii. 235, and passim; brjóta í þrjú (cp. í tvau), to break into three (mod. í þrennt), Hom. 141, Ísl. ii. 337.
    B. COMPDS with þrí- = three-, thrice-: þrí-angaðr, adj. three-forked, Stj. 430, MS. 544. 15. þrí-boginn, part. thrice-bent, Bárð. 175. þrí-breiðr, adj. of triple breadth, of cloth, Rb. 120, D. N. i. 410. þrí-bryddr, part. with threefold mounting, Landn. 190. þrí-deila, u, f. the rule of three. þrí-deildr, part. divided into three parts, A.A. 283. þrí-deili, n. a third part (?), N. G. L. i. 356. þrí-delningr, m. a third part, B. K. 40. þrí-engdr, part. three-pronged, Stj. 430. þri-falda, að, to make threefold, Stj. 551. þrí-faldr, adj. threefold, = þrefaldr, Fb. i. 423. þrí-forn, adj. thrice-old, i. e. three years old; þrífornt smjör, Skíða R. 197. þrí-fættr, adj. three-legged, Vápn. 24; þrífættr piltr þrifinn ok vandstilltr, in a riddle of the distaff. þrí-gilda, d, to pay threefold, Fms. x. 172, Gþl. 359. þrí-gildr, part. of threefold value. þrí-greindr, part. three-branched, Stj. 57, 67. þrí-hendr, adj. a metrical term, each line having three rhyming syllables, Edda i. 648. þrí-heilagr, adj. lasting three days, of feasts, e. g. halda Jól þríheilagt, to keep Christmas three days. þrí-húsaðr, part. consisting of three houses, Stj. 57. þrí-hyrndr, part. [A. S. þryhyrned], three-horned, triangular, Fms. iii. 180. þrí-hyrningr, m. a triangle, Pr. 477, 478: a local name of a mountain, Landn., Nj. þrí-höfðaðr, adj. three-headed, Niðrst. 6, Skm. 31. þrí-kvíslaðr, part. three-branched, Stj. ch. 135, Al. 168, Karl. 299. þrí-liða, u, f. the rule of three, mathem. þrí-menningr, m. a third cousin, Fb. i. 287, Nj. 235, Gþl. 247; in K. Á. 140 even of a woman. þrí-merkingr, m. a ring weighing three ounces, Grág. ii. 171. þrí-mútaðr, thrice-moulted, of a falcon, Karl. 10. þrí-nættr, adj. three nights old, Edda 58; þing þrínætt, lasting three nights (days), Js. 37. þrí-skafinn, part. thrice-polished, Fas. ii. 326. þrí-skeptr, part. wadmal of three strands, cp. tvískeptr, Grág. (Kb.) ii. 246. þrí-skeyta, u, f. a triangle, Rb. (1812) 25. þrí-skipta, t, to divide into three parts, Stj. 451, N. G. L. i. 389. þrí-strendingr, m. a kind of shell, Eggert Itin. ch. 901. þrí-taka, tók, to repeat thrice. þrí-tíðungr, m. a bull three years old, N. G. L. i. 31, 99, Gþl. 111. þrí-tugandi, -undi (mod. þrí-tugasti), [A. S. þryttigoða], the thirtieth. Fms. x. 194, Rb. (1812) 3. þrítug-nátti, of thirty nights (days), of a month, Jb., Rb. 10, 56. þrí-tugr and þrí-tögr, adj. aged thirty, Fms. iv. 2, Hom. 55; þrítögr, Íb. 15: having thirty oars, þrítugt skip, Fms. vii. 234, N. G. L. i. 104: measuring thirty (fathoms, ells), Fas. i. 159, Landn. 51, Rb. 12 ( of thirty days). þrítugs-aldr, m. the age of thirty. þrítug-sessa, u, f. a thirty-oared ship, Nj. 42. þrítugs-morginn, m. the morning of the thirtieth day, N. G. L. i. 14. þrí-tugti, the thirtieth, D. N. iv. 343, 369. þrítög-náttr, adj. = þrítugnátti, of thirty nights, epithet of a month, Íb. 7. þrí-valdi, a, m. the name of a giant, Edda (in a verse). þrí-vegis, adv. thrice. þrí-vetr, adj. three winters old, = þrévetr, Eluc. 149, Stj. 111, O. H. L. ch. 77. þrí-vægr, adj. of triple weight, 732. 16. þrí-þættr, adj. three-twisted. þrí-æri, n. a period of three years, D. N. þrí-ærr, adj. three years old, Stj. 111.

    Íslensk-ensk orðabók > ÞRÍR

  • 72 önn-kostr

    ann-kostr, also önd-kostr, m., in the phrase, fyrir önd-kost, intentionally, purposely, as a law phrase; hann sigldi skipi sínn á sker fyrir annkost, ok vildi brjóta (andkost, öndkost, v. l.), he ran the ship on shore purposely, Fms. viii. 367; er þó hafa ek fyrir önnkost svá ritið, Skálda 164; ef menn troðask svá mjök at lögréttu fyrir önd-kost ( wantonly) eðr göra þar hrang eðr háreysti, Grág. i. 5; spilla fé manna fyrir önnkost ok fyrir illgirni sakar, 131; göra skaða fyrir önd-kost, þá varðar skóggang, 416.

    Íslensk-ensk orðabók > önn-kostr

  • 73 andvirki

    n.
    1) hay, haystacks, croft; nautafjöldi var kominn í tún ok vildi brjóta andvirki, throw down the cocks; andvirki (fodder) gekk þar upp fyrir hestum;
    2) Norw. agricultural implements; viðarköst, timbr, grindr, sieða eða önnur andvirki;
    3) fig., legit hafa mér andvirki nærr garði en at berjast við þik, I have had business more urgent than to that with you.

    Íslensk-ensk orðabók > andvirki

  • 74 beinbrjóta

    ( see brjóta), v. to break one’s bones.

    Íslensk-ensk orðabók > beinbrjóta

  • 75 brotinn

    * * *
    from brjóta.

    Íslensk-ensk orðabók > brotinn

  • 76 brýt

    from brjóta.

    Íslensk-ensk orðabók > brýt

  • 77 break point

    = change point
    French\ \ rupture
    German\ \ Bruchpunkt; Wechselpunkt
    Dutch\ \ breekpunt
    Italian\ \ punto di rotture
    Spanish\ \ punto de desempate
    Catalan\ \ punt de tall; punt de canvi; punt de ruptura
    Portuguese\ \ ponto de ruptura; ponto de mudança
    Romanian\ \ -
    Danish\ \ ændre punkt
    Norwegian\ \ bryte punkt; endre punktet
    Swedish\ \ brytpunkt
    Greek\ \ σημείο σπασιμάτων
    Finnish\ \ muutospiste; katkaisupiste
    Hungarian\ \ törési pont
    Turkish\ \ kırılma noktası; değişim noktası
    Estonian\ \ murdepunkt; katkestuspunkt
    Lithuanian\ \ -
    Slovenian\ \ sprememba točke
    Polish\ \ punkt przerwania; punkt zmiany
    Ukrainian\ \ точка розриву
    Serbian\ \ -
    Icelandic\ \ brjóta lið; breyting spjallsvæði
    Euskara\ \ aldatu puntu
    Farsi\ \ -
    Persian-Farsi\ \ -
    Arabic\ \ نقطة التغير
    Afrikaans\ \ breekpunt
    Chinese\ \ 分 界 点
    Korean\ \ 단락점 ;변화점, 전환점

    Statistical terms > break point

  • 78 folding

    French\ \ pliage
    German\ \ Falten; Faltung
    Dutch\ \ overgaan op de absolute waarde (van een meting)
    Italian\ \ piegamento
    Spanish\ \ plegamiento
    Catalan\ \ plegat
    Portuguese\ \ dobragem
    Romanian\ \ pliere
    Danish\ \ folde
    Norwegian\ \ folding
    Swedish\ \ fällbara
    Greek\ \ δίπλωμα
    Finnish\ \ taittaminen; havaintojen merkitseminen vain (0-) akselin toiselle puolelle
    Hungarian\ \ átfedés
    Turkish\ \ katlama
    Estonian\ \ voltimine
    Lithuanian\ \ lankstymo
    Slovenian\ \ zložljiva
    Polish\ \ nakładanie
    Russian\ \ складной
    Ukrainian\ \ згортка
    Serbian\ \ на склапање
    Icelandic\ \ brjóta saman
    Euskara\ \ tolestea
    Farsi\ \ -
    Persian-Farsi\ \ تاشو
    Arabic\ \ طوي
    Afrikaans\ \ vouing
    Chinese\ \ 析 迭
    Korean\ \ 접음

    Statistical terms > folding

Страницы

См. также в других словарях:

  • Langues germaniques — Région à l origine : nord de l Allemagne actuelle, sud de la Scandinavie ; puis Europe du Nord Ouest, Europe centrale, Scandinavie, côtes de la Mer Baltique, îles de l Atlantique Nord ; expansion mondiale par la suite… …   Wikipédia en Français

  • brittle — I. adjective (brittler; brittlest) Etymology: Middle English britil; akin to Old English brēotan to break, Old Norse brjōta Date: 14th century 1. a. easily broken, cracked, or snapped < brittle clay > < brittle glass > …   New Collegiate Dictionary

  • Germanic a-mutation — A mutation is a metaphonic process, supposed to have taken place in late Proto Germanic (i.e. around 200 AD).General descriptionIn a mutation, a short high vowel (*/u/ or */i/) was lowered when the following syllable contained a non high vowel… …   Wikipedia

  • Brosame — Sf (Brosam m., meist Brosamen Pl.) std. (9. Jh.), mhd. brosem(e), brosme f., ahd. brōs(a)ma f., as. brosmo m Stammwort. Aus vd. * brusmōn f. Krume, Brosame ; aus der gleichen Grundlage mit anderen Suffixen mir. bruar Stückchen, Brosame , mir.… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • brittle — M.E. britel, perhaps from an unrecorded O.E. adj. *brytel, related to brytan to crush, pound, to break to pieces, from P.Gmc. stem *brutila brittle, from *breutan to break up (Cf. O.N. brjota to break, O.H.G. brodi fragile ), and related to… …   Etymology dictionary

  • brittle — [brit′ l] adj. [ME britel < OE breotan, to break to pieces; akin to ON brjota < IE * bhreu < base * bher , to cut with a sharp point] 1. easily broken or shattered because hard and inflexible 2. having a sharp, hard quality [brittle… …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»