Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

brevitas

  • 1 brevitas

    brĕvĭtas, ātis, f. [brevis], shortness.
    I.
    Lit., in space (cf. brevis, I.) (rare):

    brevitas angusti freti,

    the narrowness of the strait, Gell. 10, 27, 6:

    hominibus Gallis prae magnitudine corporum suorum brevitas nostra contemptui est,

    smallness of stature, Caes. B. G. 2, 30; cf.:

    haec habilis brevitate suā est,

    Ov. Am. 2, 4, 35:

    spatii,

    Caes. B. C. 1, 82, 3:

    crurum,

    Plin. 8, 34, 52, § 123:

    chamaeplatani coactae brevitatis,

    Plin. 12, 2, 6, § 13:

    guttarum,

    Vitr. 7, 8, 2.—More freq.,
    B.
    Transf.
    1.
    In time, shortness, brevity:

    ita diei brevitas conviviis, noctis longitudo in stupris continebatur,

    Cic. Verr. 2, 5, 10, § 26:

    temporis,

    id. Att. 1, 10, 1:

    imperii,

    Tac. H. 1, 47:

    horae,

    Sil. 3, 141:

    vitae,

    Cic. Tusc. 1, 38, 91; Sen. Brev. Vit. tit. et saep.— Absol.: confer nostram longissimam aetatem cum aeternitate;

    in eādem propemodum brevitate quā illae bestiolae reperiemur,

    Cic. Tusc. 1, 39, 94.—But most freq.,
    2.
    Of discourse, brevity, conciseness: si brevitas appellanda est, cum verbum nullum redundat, brevis est L. Crassi oratio;

    sin tum est brevitas, cum tantum verborum est, quantum necesse est, etc.,

    Cic. de Or. 2, 80, 326 sq.; id. Brut. 13, 50; 17, 66; id. Inv. 1, 20, 28 sq.; id. Verr. 2, 1, 40, § 103; id. Leg. 3, 18, 40:

    cujus tanta in dicendo brevitas fuit,

    id. Har. Resp. 19, 41:

    et a me brevitas postulatur, qui mihimet ipsi amicissima est,

    id. Quint. 10, 34:

    nos brevitatem in hoc ponimus, non ut minus, sed ne plus dicatur quam oporteat,

    Quint. 4, 2, 43:

    illa Sallustiana brevitas,

    id. 4, 2, 45; 10, 1, 32:

    brevitas quoque aut copia non genere materiae sed modo constant,

    id. 3, 8, 67; 10, 1, 46; 10, 5, 8; 6, 3, 45;

    12, 10, 48: ea, quotiens causa poscit, ubertas, ea, quotiens permittit, brevitas,

    Tac. Or. 23:

    contionem imperatoriā brevitate pronuntiat,

    id. H. 1, 18: est brevitate opus, ut currat sententia, * Hor. S. 1, 10, 9; Phaedr. 2, prol. 12; 3, 10, 60: brevitatis causā, gratiā, for the sake of brevity or conciseness, Cic. Off. 2, 12, 43; cf. Quint. 4, 2, 67:

    gratiā,

    Plin. 18, 25, 57, § 214.—
    3.
    Of shortness of syllables:

    fluit numerus tum incitatius brevitate pedum, tum proceritate tardius,

    Cic. Or. 63, 212:

    brevitas celeritas syllabarum,

    id. ib. 57, 191:

    contractio et brevitas dignitatem non habet,

    id. ib. 57, 193.—In plur.:

    omnium longitudinum et brevitatum in sonis... judicium, etc.,

    Cic. Or. 51, 173.—
    II.
    For exiguitas, parvitas (cf. brevis, II. C.), littleness, smallness:

    cujusvis in brevitate corporis,

    Lucr. 2, 483:

    vineae,

    Paul. Aug. 2:

    doni,

    Claud. Epigr. 20, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > brevitas

  • 2 brevitas

    brevitās, ātis, f. (brevis), die Kürze, I) im Raume: a) in die Weite: angusti fretus, Gell. 10, 24, 6: vineae, Pallad. 9, 3: spatii, kurze Entfernung, Caes. b.c. 1, 82, 3. – b) in die Höhe, Länge, die Kürze, Kleinheit, corporis, Lucr.: crurum, Plin.: pili, Plin.: guttarum, Vitr.: br. coacta, Plin.: brevitas nostra, unsere kleine Statur (Ggstz. magnitudo corporum suorum), Caes. b.G. 2, 30, 4. – II) in der Zeit (Ggstz. longitudo), 1) eig.: diei brevitas (Ggstz. longitudo noctis), Cic.: br. horae, Sil.: brevitas temporis impedit alqd, Caes.: brevitate temporis cogor tam pauca scribere, Cic. – br. vitae, Cic. u. Sen.: tam exigua br. vitae, Cic. – 2) übtr.: a) v. der Silbenmessung, die Kürze, brevitas et celeritas syllabarum, Cic.: brevitas pedum (Ggstz. proceritas), Cic.: contractio et brevitas dignitatem non habet, Cic.: im Plur., omnium longitudinum et brevitatum in sonis iudicium, Cic. or. 173. – b) v. Ausdruck, die Kürze, kurze Fassung, kurze u. bündige Darstellung, die Kürze u. Bündigkeit, Gedrängtheit (Ggstz. copia), litterarum, Cic.: orationis meae, Cic.: Sallustiana, Quint.: respondendi, Nep.: loquendi, Auson.: ne brevitas (ambitus) defraudasse aures videatur neve longitudo obtudisse, Cic.: multos imitatio brevitatis decipit, ut, cum se breves putent esse, longissimi sint, Cic.: brevitati servire, Cic.: brevitatis causā od. gratiā, der Kürze wegen, um mich kurz zu fassen, Cic. u. Plin.

    lateinisch-deutsches > brevitas

  • 3 brevitas

    brevitās, ātis, f. (brevis), die Kürze, I) im Raume: a) in die Weite: angusti fretus, Gell. 10, 24, 6: vineae, Pallad. 9, 3: spatii, kurze Entfernung, Caes. b.c. 1, 82, 3. – b) in die Höhe, Länge, die Kürze, Kleinheit, corporis, Lucr.: crurum, Plin.: pili, Plin.: guttarum, Vitr.: br. coacta, Plin.: brevitas nostra, unsere kleine Statur (Ggstz. magnitudo corporum suorum), Caes. b.G. 2, 30, 4. – II) in der Zeit (Ggstz. longitudo), 1) eig.: diei brevitas (Ggstz. longitudo noctis), Cic.: br. horae, Sil.: brevitas temporis impedit alqd, Caes.: brevitate temporis cogor tam pauca scribere, Cic. – br. vitae, Cic. u. Sen.: tam exigua br. vitae, Cic. – 2) übtr.: a) v. der Silbenmessung, die Kürze, brevitas et celeritas syllabarum, Cic.: brevitas pedum (Ggstz. proceritas), Cic.: contractio et brevitas dignitatem non habet, Cic.: im Plur., omnium longitudinum et brevitatum in sonis iudicium, Cic. or. 173. – b) v. Ausdruck, die Kürze, kurze Fassung, kurze u. bündige Darstellung, die Kürze u. Bündigkeit, Gedrängtheit (Ggstz. copia), litterarum, Cic.: orationis meae, Cic.: Sallustiana, Quint.: respondendi, Nep.: loquendi, Auson.: ne brevitas (ambitus) defraudasse aures videatur neve longitudo obtudisse, Cic.: multos imitatio brevitatis decipit, ut, cum se breves putent esse, longissimi sint, Cic.: brevitati servire, Cic.: brevitatis causā od. gratiā, der Kürze wegen, um mich kurz zu
    ————
    fassen, Cic. u. Plin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > brevitas

  • 4 brevitas

    brevitas brevitas, atis f краткость

    Латинско-русский словарь > brevitas

  • 5 brevitas

    brevitas brevitas, atis f сжатость выражения

    Латинско-русский словарь > brevitas

  • 6 brevitās

        brevitās ātis, f    [1 brevis].—Of space, shortness: brevitas nostra, small stature, Cs.: spati, Cs. —Meton., of time, shortness, brevity: diei, i. e. the short days: temporis: vitae: in eādem brevitate quā bestiolae reperiemur.—Of discourse, brevity, conciseness: orationis: tanta in dicendo: Est brevitate opus, ut currat sententia, H.: brevitatis causā. — Of pronunciation: pedum, syllabarum: brevitates in sonis.
    * * *
    shortness, smallness, narrowness; brevity, conciseness, terseness

    Latin-English dictionary > brevitās

  • 7 brevitas

    brevitās, ātis f. [ brevis ]
    1) небольшая длина, короткость ( spatii Cs)
    2) небольшая величина, маленький рост ( corporis Lcr)
    3) непродолжительность, краткость (diei, temporis C; vitae C, Sen)
    4) краткость, сжатость (orationis C; b. Sallustiana Q)
    5) грам. краткость ( longitudines et brevitates in sonis C)

    Латинско-русский словарь > brevitas

  • 8 brevitas

    - atis s f 3as
    brièveté

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > brevitas

  • 9 brevitas

    краткость, сжатость, brev. chartulae (1. 13 C. 8, 54).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > brevitas

  • 10 brevitas

    shortness, brevity.

    Latin-English dictionary of medieval > brevitas

  • 11 brevitas

    , atis f
      краткость

    Dictionary Latin-Russian new > brevitas

  • 12 Кратковременность

    - brevitas;

    • кратковременность жизни - vitae summa brevis;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Кратковременность

  • 13 Краткость

    - brevitas (spatii; diei; temporis; vitae; orationis; Sallustiana; syllabae; longitudines et brevitates in sonis);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Краткость

  • 14 Kürze

    Kürze, brevitas. – die K. der Zeit, temporis brevitas (im allg.); temporis exiguitas od. angustiae (die Unbeträchtlichkeit, Beschränktheit der Zeit, in bezug auf ein Geschäft u. dergl.): die K. im Reden, brevitas dicendi (im allg.); breviloquentia (als Eigenschaft); celeritas dicendi (die Raschheit, Schnelligkeit im Reden). – sich der K. befleißigen, brevitati studere od. servire: bei etw., brevitatem adhibere in alqa re; brevitatem sequi in alqa re (z.B. in interpretando): die Zeit selbst nötigt mich, mich der K. zu befleißigen, breviloquentem me tempus ipsum facit: sich (beim Schreiben) der strengsten K. befleißigend, subtilissimus brevitatis artifex. – in die K. (ins kurze) ziehen, s. »kurz« u. »abkürzen«. – in der K., d.i. a) kurz, mit wenig Worten: breviter; paucis (verbis). – b) in kurzer Zeit: brevi tempore od. spatio; gew. bl. brevi. – ganz in der K., perbrevi.

    deutsch-lateinisches > Kürze

  • 15 celeritas

    celeritās, ātis, f. (celer), die Schnelligkeit, Raschheit (Ggstz. tarditas, mora), I) eig.: corporis, Cic.: pedum, Cic.: equorum, Cic.: peditum, Caes.: praerapida fluminum c., Curt.: celeritate vinci a tardioribus, Cic.: tantā celeritate uti, ut etc., Cic.: celeritate incredibili longissimas vias conficere, Suet.: haec navis erat incredibili celeritate velis, Cic. – Plur. (Ggstz. tarditates), Cic. de off. 1, 131; Tim. 31. – II) übtr.: 1) der rasche Gang, die Geläufigkeit der Rede usw., verborum, Cic.: orationis, Cic.: eloquendi, dicendi, Cic.: in bezug auf die Silbenmessung, c. trochaei (Ggstz. tarditas spondei), Quint.: brevitas et c. syllabarum, Cic. – 2) die Raschheit, Eile im Verfahren, das rasche Verfahren (Ggstz. tarditas, mora), tanta celeritas festinatioque, Cic.: c. praepostera, Liv.: c. reditionis, reditus eius, Cic.: bellandi, Vell.: celeritati studere, Caes.: celeritatem adhibere, Planc. (in Cic. ep.) u. Nep.: celeritatem alcis impedire, Nep.: celeritatem persequendi retardare, Cic.: celeritate opus est, Cic. – 3) die Raschheit im Fortgange, im Verlauf, in der Wirkung, der rasche Fortgang od. Verlauf, das rasche ( schnelle) Vorübergehen, die rasche ( schnelle) Wirkung, actionis, Cic. fr.: belli, Cic.: doloris, Cic.: veneni, Cic.: famae, die rasche Verbreitung, Curt. – 4) die Schnelligkeit, Raschheit im Auffassen, Denken, Beschließen, die geistige Regsamkeit, animi, Cic.: animorum, Cic.: ingenii, Cic. u. Nep.: cogitationis, Quint.: consilii, Entschlossenheit, Nep.: percipiendi, Quint. – u. im Antworten usw., die Schlagfertigkeit, celeritas et brevitas et respondendi et lacessendi, Cic.: c. prompta et parata in agendo et respondendo, Cic.

    lateinisch-deutsches > celeritas

  • 16 extensio

    extēnsio, ōnis, f. (extendo), I) die Ausdehnung, Ausstreckung, 1) eig.: chordarum, Isid. 3, 15, 1: bes. des Körpers u. seiner Teile, corporum, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 6, 63: partium (Ggstz. conductio, adductio), Cael. Aur. de morb. chron. 2, 1. § 2 u. 3 14 u. 16: crurum (Ggstz. conclusio), Cael. Aur. de morb. chron. 2, 1, 44: alarum, Vulg. Isai. 8, 8: membranae illius (Schwimmhaut an den Füßen der Schwimmvögel), Ambros. hexaëm. 5, 22. § 74: follis nostri corporei, Arnob. in psalm. 149: Plur., extensiones et tubercula nascuntur in dorso, Veget. mul. 5, 14, 2. – ext. mentis = εκστασις, die Verrückung des Geistes, die Wut, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 5, 150. – 2) meton., die Ausdehnung = der weite Raum, caelorum, Hieron. in Isai. 12, 44. v. 24. – II) prägn., die Dehnung = die Länge (Ggstz. brevitas), extensio et brevitas syllabae, Hieron. in epist. Paul. ad Tit. 3, 9.

    lateinisch-deutsches > extensio

  • 17 incomprehensibilis

    in-comprehēnsibilis, e, unerfaßbar, unergreifbar (Ggstz. comprehensibilis), I) eig.: parvitas arenae, Colum. 10. praef. 4: brevitas, Macr. somn. Scip. 1, 16, 10: fuga, unerreichbare, Solin. 20, 7: praesens autem, quod medium est, adeo exiguum et inc. est, ut etc., Censor. 16, 4. – neutr. subst., constare ex comprehensibili et incomprehensibili, Tert. apol. 48. – II) übtr.: A) im allg., das Bild vom Ringer hergenommen, nicht faßbar, dem nicht beizukommen ist, ut est in disputando inc. et lubricus, Plin. ep. 1, 20, 6. – B) insbes.: 1) mit dem Verstande nicht faßlich, unbegreiflich, causa, Cels. 1. praef. p. 6, 2 D.: partis huius praecepta, Quint. 9, 1, 24: brevitas, Chalcid. Tim. 43 A.: iudicia, Vulg. Roman. 11, 33: incomprehensibilis cogitatu (v. Pers.), Vulg. Ierem. 32, 19. – neutr. pl. subst. = unbegreifliche Dinge, Vulg. Iob 9, 10. – 2) unerreichbar, unbeschränkt, maßlos, unendlich, opus (Aufgabe), Sen. ep. 94, 14: vita, Sen. nat. qu. 6, 32, 11: cuius immensum et inc. arbitrium (Willkür) est, Sen. ad Helv. 10, 11.

    lateinisch-deutsches > incomprehensibilis

  • 18 laus [1]

    1. laus, laudis, f., das Lob, die Anerkennung, Achtung, die der Verdienstvolle genießt, der Ruhm, die Verherrlichung (Ggstz. vituperatio, maledictum [üble Nachrede], reprehensio, crimen, culpa), Plur. laudes, Lob, Lobsprüche, Lobeserhebungen, Lobreden, Loblieder (Ggstz. vituperationes), I) eig. u. meton.: A) eig.: bellica laus, bellicae laudes, Cic.: blandae laudes magistri, Verg.: laus debita, Quint.: falsa, Cic.: imperatoria, Cic.: inanis et infructuosa, Tac. dial.: insignis, Quint.: insolita, Quint.: iucunda, Cic.: maior, Quint.: maxima, Cic.: laudes maximae, Cic.: laus modica, Quint.: nascens, Cic.: laus Pompeiana, Verherrlichung des Pompejus, Cic.: popularis, Quint.: praecipua, Nep.: pulcherrima, Quint.: laus solida, Val. Max.: laus summa, Quint.: laudes summae, Cic.: laus vera, Ter. u. Quint.: laudes funebres, Liv.: laudes meritae, Liv.: laudes verae, Cic. – abundans bellicis laudibus, Cic.: laudis avidus, Cic. u. Sall.: laudis cupidus, Cic.: lande dignus, Cic. u. Hor.: laudibus indignus, Hieron. – m. subj. Genet., laus doctorum, vulgi, Quint. – m. obj. Genet., laus Pompei, Quint.: iuris periti viri, militaris viri, Quint.: continentiae, Cic.: eloquentiae, Quint.: ingenii, Quint.: legum, Quint.: rei militaris, Nep.: virtutis, Quint.: liberatarum Thebarum, Nep.: patriae in libertatem vindicandae, Cic.: dicendi, Cic.: venandi et equitandi, Cic. – omnes tui ad laudem impetus, Cic. – te praepropera festinatio abducet a tantis laudibus, Cic.: cum et illi cives optimi sint et ego ab ista laude non absim, und auch mir dieser Ruhm nicht abgesprochen werden dürfte, Cic.: cum aliquantum ex provincia atque ex imperio laudis accesserit, Cic.: laudem patriae in libertatem vindicandae adamasse, Cic.: adhortari alqm ad certam laudem (Ggstz. a dimicatione deterrere), Cic.: adipisci laudem, Cic., in Sempronio (in der Sache des S.) maximam ab omnibus laudem, Cic.: afferre alci tantam laudem, Verg.: ceterorum laudibus obscuritatem afferre (v. jmds. Taten), Cic.: laude affici, Lob ernten, Cic.: affingere alci falsam laudem, Cic.: agere laudes, Naev. fr.: agere alci laudes gratesque, Plaut., laudes gratiasque, Liv. u. Eutr.: agnoscere Augusti laudes, darin des Au. Lob erkennen, Hor.: asciscendae laudis causā, Cic.: ascribere alqm socium alcis laudibus, Cic.: assequi (erreichen) alcis laudes (Ggstz. exsuperare), Liv.: tua laus pariter cum re publica cecĭdit (ist dahingesunken), Cic.: canere laudem victorum, Phaedr., laudes regum, Curt.: canere suas et imperatoris laudes (v. Soldaten beim Triumph), Liv.: canere ad tibiam clarorum virorum laudes, Cic., laudes heroum ac deorom ad citharam, Quint.: capere (ernten) ex hac una re maximam laudem, Cic. (u. so quantam et quam veram laudem capiet Parmeno! Ter.): loquendi laude carere, Cic.: lande suā non carere (v. einer Sache), Quint.: celebrare alcis laudes, Cic.: celebrare alqd laudibus, Lact., alqd super omnia laudibus, aliquid miris laudibus, Plin.: quantis laudibus suum erum collaudavit, Plaut.: colligere undique omnium laudem, Cic.: communicare bellicas laudes cum multis, vielen einen Anteil am Kriegsruhm zugestehen, Cic.: concedere alci summam dicendi laudem, Cic.: conferre laudem in medium, alle an dem eigenen Ruhm teilnehmen lassen (Ggstz. laudem ex communi ad se trahere), Liv.: consequi laudem, s. cōn-sequorno. II, 2, a, α (Bd. I. S. 1517): cumulare alqm omni laude, Cic., alqm certatim laude, Plin. ep., alqm apud alqm tantis laudibus, Plin. ep.: dare alqd alci laudi, Cic., non laudi, sed vitio, Cic. (u. so si Fabio laudi datum esset, quod [daß er] pingeret, Cic.): debere alci laudem illam, Cic.: deesse alcis laudibus, sich jmds. Belobung entziehen, Cic.: delectari hāc laude dicendi (v. den Athenern), Cic.: non de laude alcis delibare quicquam, Cic.: deterrere alqm a laude, von der Bahn des Ruhmes zurückschrecken, Plin. pan.: vera laus detrahitur (wird geschmälert) alci oratione alcis, Cic.: alci dicere laudes, jmdm. lobsingen, jmds. Lob anstimmen, Ov.: dicere (besingen) laudes alcis, Verg. (vgl. quid prius dicam solitis Parentis laudibus, Hor.): dicere laudes de Caesare, Gell.: ista omnia numquam in culpam, sed in laudem dicuntur, Gell.: o Cn. Pompei sic late longeque diffusa laus, ut etc., Cic.: dolere alienā laude, Cic.: eam laudem hic ducit maximam, das hält er für das gr. L., Ter.: tu nunc id tibi laudi ducis, quod tum fecisti inopiā? Ter.: laudi ducitur (es gereicht zum L.) adulescentulis quam plurimos habuisse amatores, Nep.: efferre alqm laudibus u. summis laudibus ad caelum, Cic.: ferre alqm laudibus in caelum, Nep.: ferre alqd laudibus u. maximis laudibus, Cic., alqm summis laudibus, Nep.: eripere huius generis laudem iam languenti Graeciae et transferre in hanc urbem, Cic.: brevitas laus est interdum in aliqua parte dicendi, Cic.: est ea laus eloquentiae certe maxima, Cic.: principibus placuisse viris non ultima (geringste) laus est, Hor.: quos (pueros) laus formandos est tibi magna datos, Ov.: at illa laus est, magno in genere et in divitiis liberos hominem educare, Plaut.: id facere laus est quod decet, non quod licet, Sen. poët.: laudis est purum tenuisse ferrum, Sen. poët.: apud Graecos in summa laude esse, in hohen Ehren stehen (v. Pers.), Nep.: magnis in laudibus totā fere fuit Graeciā victorem Olympiae citari, wurde es für eine hohe Ehre gehalten, Nep.: haec in Graecia magnae laudi erant, Nep.: ut sempiternae laudi tibi sit iste tribunatus, Cic.: ut coniunctionem amicitiamque nostram utrique: nostrûm laudi sperem fore, Cic.: cum populo Romano et in laude et in gratia esse, bei dem röm. V. Ruhm und Gunst erlangen, Cic.: excellere eodem in genere laudis, Cic., omni genere laudis, Cic.: excipere (ernten) laudem ex eo, quod (daß) etc., Cic.: laudes alcis od. alcis rei exsequi, sich über jmds. L. verbreiten, Liv. fr. u. Plin.: exsuperare alcis laudes (Ggstz. assequi), Liv.: bellicas laudes extenuare verbis easque detrahere ducibus, Cic.: extollere alqm in caelum suis laudibus, Cic.: laudi facere modum, seinem Ehrgeize ein Ziel setzen, Curt.: favere alcis laudi, alcis nascenti laudi, Cic.: faveo quoque laudibus istis, dein Lob ist mir selbst erfreulich, Ov.: ferre alqm laudibus in od. ad caelum, Cic. u. Liv.: ferre alqm od. alqd laudibus, Cic. u. Liv., alqm laudibus miris, Apul., alqm summis laudibus, Nep., alqm tantis laudibus, ut etc., Tac., alqd magnis laudibus, Plin.: ferri praecipuā laude (v. Pers.), Nep.: ferre carmine laudes Herculeas et facta, in Lobliedern die Taten des Herkules preisen, Verg.: florere laudibus, Cic. u. Lucr.: qua in familia laus aliqua forte floruerit, Cic.: brevitas in universa eloquentia laudem non habet, Cic.: quorum neuter summi oratoris habuit laudem, Cic.: Macrochir praecipuam habet laudem amplissimae pulcherrimaeque corporis formae, Nep.: quod omnes laudes habet, id est optimum, Cic.: laudem de me nullus adulter habet, kein Buhler hat noch Ruhm sich geholt an mir, Ov.: cotidianae assiduaeque laudes (Lobreden) ab alqo de nobis habentur, Cic.: alci laudes gratiasque habere maximas, Plaut.: eodem e fonte se hausturum intellegit laudes suas, e quo sit aspersus, Cic.: suo maledicto laudem alcis illustrare, Cic.: imminuere alcis laudem, Cic.: alci tantum impertire laudis, quantum forti viro et sapienti homini debetur, Cic.: implere populares meritis laudibus, unter den Landsleuten das verdiente Lob verbreiten, Liv.: incumbere toto pectore ad laudem, Cic.: invidere laudi alcis, Cic.: ipse meritus est, ut laudetur laudibus, Plaut.: laudemus igitur prius legem ipsam veris et propriis generis sui laudibus, Cic.: libare suo nomini ex aliorum laboribus laudem, Cornif. rhet.: minuere laudem alcis, Cic. u. Liv.: etiam in vulneris dolore cum laude mori, Cic.: obterere invidiā laudem virtutis, Nep.: obteritur laus imperatoria criminibus avaritiae, Cic.: obtrectare alcis laudibus, Liv.: maledicto (üble Nachrede) quidem idcirco nihil in hisce rebus loci est, quod omnia laus occupavit, Cic.: onerare alqm multis laudibus, Phaedr., alqm eximiis laudibus, Liv.: alqm laudibus haud immeritis, Cic.: ornare alqm non solum suis laudibus, sed etiam alienis, Cic.: ornare alqm veris laudibus, Cic.: ornare res alcis divinis laudibus, Cic.: sibi parĕre maximam laudem ex illa accusatione nobili et gloriosa, Cic.: alcis laus perfertur ad nos nec obscuro nec vario sermone, sed et clarissimā et unā omnium voce, Cic.: petere laudes fucosas, Porcius poët. bei Suet.: quae est ista laus, quae possit e macello peti, Cic.: neque ego hoc in tua laude pono, rechne ich dir als Lob an, Cic.: ipsum Latine loqui est illud quidem in magna laude ponendum, Cic.: praedicare alqd miris laudibus, Plin.: praeripere aliis eam laudem, Cic.: alci praeripere desponsam iam et destinatam laudem, Cic.: dicendi non ita multum laude processisse, Cic.: quaeritur in re domestica continentiae laus, in publica dignitatis, Cic.: referre (erneuern) veterem Valeriae gentis in liberanda patria laudem, Cic.: scribere laudem victori cuidam pyctae, ein Lobgedicht schreiben, Phaedr.: scribere de Alexandri laudibus, Gell.: servire in eo magis suae quam vestrae laudi existimationique, Cic.: alqm aliqua ex parte in societatem laudum suarum venire pati, teilnehmen lassen an usw., Cic.: suffragari alcis laudi et in senatu et ceteris rebus, Cic.: subvenire alcis laudi, Cic.: omnes suas laudes transfundere ad alqm (Ggstz. exhaurire aliquam partem ex alcis laudibus), Cic.: tribuere alci laudem suam, Cic., alci rei summam laudem, Cic.: laudem ex communi ad se trahere (Ggstz. laudem conferre in medium), Liv.: venari laudem modestiae in ea re, Cic.: viget apud eos venandi et equitandi laus, Cic.: laudem eorum iam prope senescentem ab oblivione hominum atque a silentio vindicare, Cic.: vivere in laude, fort u. fort nichts als Lob ernten, Cic.

    B) meton.: a) die löbliche Handlung od. Tat, das Verdienst, die ruhmvolle Wirksamkeit, laus Thesea, Ov.: hae tantae summis in rebus laudes. so r. W., Cic.: aberat tertia laus, Cic.: cuius laudis ut memoria maneret, Nep.: sunt hic etiam sua praemia laudi, Verg. – b) Plur. laudes = löbliche, rühmliche Eigenschaften, Vorzüge, conferre se alcis laudibus, Phaedr. 4, 24 (23), 4: quarum laudum gloriam adamaris, quibus artibus eae laudes comparantur, in iis esse laborandum, Cic. ep. 2, 4, 2: Ggstz., est enim (signum Corinthium) nudum nec aut vitia, si qua sunt, celat aut laudes parum ostentat, Plin. ep. 3, 6, 2: quorum operum et laudes et culpae (Mängel, Gebrechen) aeternae solent permanere, Vitr. 3, 1, 4.

    II) übtr., der Wert einer Sache, coccum in laude est, Plin.: Cois amphoris laus maxima, Plin.: Creticae cotes diu maximam laudem habuere, Plin. – / Genet. Plur. gew. laudum; doch auch laudium, wie Cic. Phil. 2, 28 cod. Vat. Sidon. carm. 23, 31. Itin. Alex. 53 (119).

    lateinisch-deutsches > laus [1]

  • 19 longitudo

    longitūdo, inis, f. (longus), die Länge (Ggstz. brevitas), I) eig.: agminis, Caes.: itineris, Cic.: viae, Liv.: in longitudinem diffindere, in die Länge, Cic.: dah. in longitudinem, in die Länge, bei Bestimmung der Größe, CC pedum, Caes.: longitudine, per longitudinem, in die Länge, der Länge nach, Plin. – longitudo, milit. t. t., die Länge (Ggstz. latitudo, die Breite), Veget. mil. 3, 8. p. 82, 23 L2. – Plur., immensitas latitudinum, longitudinum, Cic.: longitudines et latitudines planae, Gell. – II) übtr., v. der Zeit, die Länge, lange Dauer, noctis (Ggstz. diei brevitas), Cic.: orationis (Gedehntheit, Ggstz. contractio), Cic.: consulere in longitudinem, weit hinausdenken, Ter.

    lateinisch-deutsches > longitudo

  • 20 Kleinheit

    Kleinheit, parvitas; exiguitas (s. »klein« die Adjektt.). – K. der Statur, staturae brevitas, im Zshg. bl. brevitas: Leute von solcher K., homines tantulae staturae.

    deutsch-lateinisches > Kleinheit

См. также в других словарях:

  • brevitas —    (s.f.) Riduzione del discorso all essenziale, attraverso la soppres­sione di alcune sue parti ( figura per detractionem), per risultare maggiormente efficace ed incisivo, come è particolarmente visibile in alcune tipologie di enunciati: motti …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • imperatoria brevitas —    (loc.s.f.) Con questa locuzione si intende la brevitas come espressione di comando. In azioni belliche essa è motivata dalla fretta che caratterizza la situazione comunicativa. In altre situazioni viene intesa come vigorosa forma espressiva.… …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • laconica brevitas —    (loc.s.f.) Qualità propria del parlare conciso, breve e con­cettoso, caratteristico degli spartani. laconicità, laconismo, brevitas, imperatoria brevitas …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • concisa brevitas —    (loc.s.f.) percursio …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • brevità — {{hw}}{{brevità}}{{/hw}}s. f. Caratteristica di ciò che è breve | (est.) Concisione …   Enciclopedia di italiano

  • brévité — [ brevite ] n. f. • 1819; a. fr. « brièveté »; lat. brevitas ♦ Phonét. Caractère de la syllabe ou voyelle brève. ● brévité nom féminin (latin brevitas) Caractère d un phonème bref. ● brévité (synonymes) nom féminin (latin brevitas) …   Encyclopédie Universelle

  • Kurz — 1. Allzu kurz taugt kein Schurz. Lat.: Brevis esse laborat, obscurus fit. (Binder II, 66.) – Brevia non semper levia, sed sapiens breviter dicere multa potest. (Seybold, 60.) 2. Je kürzer je besser (lieber). – Gryphius, 50. Frz.: Le plus brief… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Саллюстий историк — (вернее, Саллустий, Gaius Sallustius Crispus) заменитый римский историк, род. в 86 г. до Р. Х. в сабинском городе Амитерне; происходил из плебейской фамилии; провел в Риме свою очень разгульную молодость. В 59 г. С. получил звание квестора, а в… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Саллюстий, историк — (вернее, Саллустий, Gaius Sallustius Crispus) заменитый римский историк, род. в 86 г. до Р. Хр. в сабинском городе Амитерне; происходил из плебейской фамилии; провел в Риме свою очень разгульную молодость. В 59 г. С. получил звание квестора, а в… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Саллюстий — Гай Саллюстий Крисп (86‒35 до н. э.) (вернее, Саллустий, лат. Gaius Sallustius Crispus) римский историк, родился в сабинском городе Амитерне; происходил из плебейской фамилии; провёл в Риме свою очень разгульную молодость. Содержание 1 Биография… …   Википедия

  • Саллуст — Гай Саллюстий Крисп (86‒35 до н. э.) (вернее, Саллустий, лат. Gaius Sallustius Crispus) римский историк, родился в сабинском городе Амитерне; происходил из плебейской фамилии; провёл в Риме свою очень разгульную молодость. Содержание 1 Биография… …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»