Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

be+profitable

  • 21 lucrōsus

        lucrōsus adj.    [lucrum], gainful, profitable: voluptas, O.: paucis lucrosum fieri, Ta.
    * * *
    lucrosa, lucrosum ADJ
    gainful, lucrative

    Latin-English dictionary > lucrōsus

  • 22 pecūniōsus

        pecūniōsus adj. with sup.    [pecunia], moneyed, rich, wealthy: mulier: senectus, Ta.: homo pecuniosissimus.
    * * *
    pecuniosa, pecuniosum ADJ
    rich, wealthy; profitable

    Latin-English dictionary > pecūniōsus

  • 23 compendiosus

    compendiosa, compendiosum ADJ
    profitable, advantageous; short/quick (route); compendious, succinct, short

    Latin-English dictionary > compendiosus

  • 24 conducibilis

    conducibile, conducibilior -or -us, conducibilissimus -a -um ADJ
    expedient, advantageous; wise, advisable; profitable (L+S)

    Latin-English dictionary > conducibilis

  • 25 conduco

    I
    conducere, conduxi, conductus V INTRANS
    be of advantage/profitable/expedient; be proper/fitting/concerned with; tend to
    II
    conducere, conduxi, conductus V TRANS
    draw/bring together, collect, assemble; unite/join; cause to curdle/coagulate; employ, hire; rent; borrow; contract for, undertake; farm the taxes

    Latin-English dictionary > conduco

  • 26 conpendiosus

    conpendiosa, conpendiosum ADJ
    profitable, advantageous; short/quick (route); compendious, succinct, short

    Latin-English dictionary > conpendiosus

  • 27 frucuosus

    frucuosa, frucuosum ADJ
    fruitful; profitable

    Latin-English dictionary > frucuosus

  • 28 Nullus est liber tam malus ut non aliqua parte prosit

    There is no book so bad that it is not profitable on some part. (Pliny the Younger)

    Latin Quotes (Latin to English) > Nullus est liber tam malus ut non aliqua parte prosit

  • 29 facundia

    fertile, productive, profitable.

    Latin-English dictionary of medieval > facundia

  • 30 pecuniosus

    rich, wealthy \profitable, lucrative

    Latin-English dictionary of medieval > pecuniosus

  • 31 adjuvans

    ad-jŭvo, jūvi, jūtum, 1, v. a. (very rare juvavi, juvatum;

    hence, adjuvaturus,

    Petr. Sat. 18: adjŭro or adjuero = adjuvero, Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1:

    adjuerit = adjuverit,

    Ter. Phorm. 3, 3, 4), to give aid to, to help, assist, support: aliquem. (Adjuvare applies to every kind of help or support; while auxiliari is only used of one who, from his weakness, needs assistance, and subvenire of one who is in difficulty or embarrassment; cf. Manut. ad Cic. Fam. 1, 7.)
    I.
    In gen.: O Tite, si quid te adjuero curamve levāsso quae nunc te coquit, etc., Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1 (Ann. v. 339 Vahl.): di me etsi perdunt, tamen esse adjutam expetunt, Pac. ap. Non. 97, 14 (Rib. Trag. Rel. p. 102):

    miseras, inopes, aerumnosas aliquo auxilio,

    Plaut. Rud. 1, 4, 39:

    operā me adjuves,

    Ter. Phorm. 5, 3, 3:

    me adjuves in hac re,

    id. And. 3, 3, 10:

    id spero adjuturos deos (i. e. in ea re),

    id. ib. 3, 2, 42:

    ad verum probandum auctoritas adjuvat,

    Cic. Quint. 23:

    si nihil ad percipiendam colendamque virtutem litteris adjuvarentur,

    id. Arch. 7, 16: maerorem orationis lacrimis suis, id. de Or. [p. 39] 2, 47:

    Q. Hortensii operā rem publicam adjutam (esse),

    id. Phil. 10, 26: si nos mediocris fortuna rei publicae adjuverit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 15:

    aliquem in filiarum collocatione,

    id. Off. 2, 16:

    auxiliis et copiis, i. e. militibus auxiliariis,

    id. Fam. 1, 7; cf. Liv. 29, 5:

    sua sponte eos adjutum profectus,

    Nep. Chabr. 2; id. Milt. 2; id. Phoc. 2:

    Antiochum Aetolosque adjuturos pronuntiat,

    Liv. 34, 37:

    fortĭs fortuna adjuvat,

    Ter. Phorm. 1, 4, 25, and Liv. 34, 37:

    aliquem ad bellum,

    id. 29, 1; cf. id. 27, 15 Drak.:

    adjutus casu,

    Suet. Tib. 13:

    suffragio,

    id. Vitell. 7:

    manu alicujus,

    id. Dom. 14:

    adjuvare preces,

    id. Ner. 21:

    pennis adjutus amoris,

    Ov. M. 1, 540; so Juv. 6, 504; Sil. 6, 249; cf. id. 5, 326.—
    II.
    Esp.
    A.
    To help, cherish (esp. a state of mind), to sustain:

    jam tu quoque hujus adjuvas insaniam,

    Plaut. Am. 2, 2, 166:

    ferendus error immo vero etiam adjuvandus,

    Cic. Att. 12, 43:

    clamore Romani adjuvant militem suum,

    animate, encourage, Liv. 1, 25; so Curt. 3, 6:

    ignem,

    Liv. 34, 39:

    formam cură,

    Ov. M. 2, 732.—
    B.
    Absol. (very rare), to profit, avail, be of use, be profitable (syn.: utile est, operae pretium est, convenit).
    (α).
    Impers.:

    in re mala animo si bono utare, adjuvat,

    Plaut. Capt. 2, 1, 10.—
    (β).
    With subject:

    solitudo aliquid adjuvat,

    Cic. Att. 12, 14:

    alteri non multum adjuvabant,

    Caes. B. G. 7, 17:

    adjuvat hoc quoque,

    Hor. S. 2, 5, 73.
    Rare constructions. a.
    With a whole subjective clause with quod as subject: multum eorum opinionem adjuvat, quod ( the circumstance that) sine jumentis... ad iter profectos videbant, Caes. B. C. 1, 69. —
    b.
    With two acc.:

    irrides in re tanta? neque me quidquam consilio adjuvas?

    Ter. Heaut. 5, 2, 29; cf. Rudd. II. p. 179, n. 75.—
    c.
    With ut or ne:

    ut amplissimum nomen consequeremur, unus praeter ceteros adjuvisti,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 15:

    adjuvato, nequis liminis obseret tabellam,

    Cat. 324.—
    d.
    With inf.: adjuvat enim (pater, the male) incubare, helps to hatch, Plin. 11, 24, 29, § 85.—
    e.
    With the dat. of the person and the acc. of the thing:

    operam mutuam dent et messem hanc nobis adjuvent,

    Gell. 2, 29; cf. adjuto.—Hence, adjŭvans, antis, P. a., subst. with gen.:

    non haec adjuvantia causarum, sed has ipsas esse omnium causas,

    Cic. Univ. 14.

    Lewis & Short latin dictionary > adjuvans

  • 32 adjuvo

    ad-jŭvo, jūvi, jūtum, 1, v. a. (very rare juvavi, juvatum;

    hence, adjuvaturus,

    Petr. Sat. 18: adjŭro or adjuero = adjuvero, Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1:

    adjuerit = adjuverit,

    Ter. Phorm. 3, 3, 4), to give aid to, to help, assist, support: aliquem. (Adjuvare applies to every kind of help or support; while auxiliari is only used of one who, from his weakness, needs assistance, and subvenire of one who is in difficulty or embarrassment; cf. Manut. ad Cic. Fam. 1, 7.)
    I.
    In gen.: O Tite, si quid te adjuero curamve levāsso quae nunc te coquit, etc., Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1 (Ann. v. 339 Vahl.): di me etsi perdunt, tamen esse adjutam expetunt, Pac. ap. Non. 97, 14 (Rib. Trag. Rel. p. 102):

    miseras, inopes, aerumnosas aliquo auxilio,

    Plaut. Rud. 1, 4, 39:

    operā me adjuves,

    Ter. Phorm. 5, 3, 3:

    me adjuves in hac re,

    id. And. 3, 3, 10:

    id spero adjuturos deos (i. e. in ea re),

    id. ib. 3, 2, 42:

    ad verum probandum auctoritas adjuvat,

    Cic. Quint. 23:

    si nihil ad percipiendam colendamque virtutem litteris adjuvarentur,

    id. Arch. 7, 16: maerorem orationis lacrimis suis, id. de Or. [p. 39] 2, 47:

    Q. Hortensii operā rem publicam adjutam (esse),

    id. Phil. 10, 26: si nos mediocris fortuna rei publicae adjuverit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 15:

    aliquem in filiarum collocatione,

    id. Off. 2, 16:

    auxiliis et copiis, i. e. militibus auxiliariis,

    id. Fam. 1, 7; cf. Liv. 29, 5:

    sua sponte eos adjutum profectus,

    Nep. Chabr. 2; id. Milt. 2; id. Phoc. 2:

    Antiochum Aetolosque adjuturos pronuntiat,

    Liv. 34, 37:

    fortĭs fortuna adjuvat,

    Ter. Phorm. 1, 4, 25, and Liv. 34, 37:

    aliquem ad bellum,

    id. 29, 1; cf. id. 27, 15 Drak.:

    adjutus casu,

    Suet. Tib. 13:

    suffragio,

    id. Vitell. 7:

    manu alicujus,

    id. Dom. 14:

    adjuvare preces,

    id. Ner. 21:

    pennis adjutus amoris,

    Ov. M. 1, 540; so Juv. 6, 504; Sil. 6, 249; cf. id. 5, 326.—
    II.
    Esp.
    A.
    To help, cherish (esp. a state of mind), to sustain:

    jam tu quoque hujus adjuvas insaniam,

    Plaut. Am. 2, 2, 166:

    ferendus error immo vero etiam adjuvandus,

    Cic. Att. 12, 43:

    clamore Romani adjuvant militem suum,

    animate, encourage, Liv. 1, 25; so Curt. 3, 6:

    ignem,

    Liv. 34, 39:

    formam cură,

    Ov. M. 2, 732.—
    B.
    Absol. (very rare), to profit, avail, be of use, be profitable (syn.: utile est, operae pretium est, convenit).
    (α).
    Impers.:

    in re mala animo si bono utare, adjuvat,

    Plaut. Capt. 2, 1, 10.—
    (β).
    With subject:

    solitudo aliquid adjuvat,

    Cic. Att. 12, 14:

    alteri non multum adjuvabant,

    Caes. B. G. 7, 17:

    adjuvat hoc quoque,

    Hor. S. 2, 5, 73.
    Rare constructions. a.
    With a whole subjective clause with quod as subject: multum eorum opinionem adjuvat, quod ( the circumstance that) sine jumentis... ad iter profectos videbant, Caes. B. C. 1, 69. —
    b.
    With two acc.:

    irrides in re tanta? neque me quidquam consilio adjuvas?

    Ter. Heaut. 5, 2, 29; cf. Rudd. II. p. 179, n. 75.—
    c.
    With ut or ne:

    ut amplissimum nomen consequeremur, unus praeter ceteros adjuvisti,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 15:

    adjuvato, nequis liminis obseret tabellam,

    Cat. 324.—
    d.
    With inf.: adjuvat enim (pater, the male) incubare, helps to hatch, Plin. 11, 24, 29, § 85.—
    e.
    With the dat. of the person and the acc. of the thing:

    operam mutuam dent et messem hanc nobis adjuvent,

    Gell. 2, 29; cf. adjuto.—Hence, adjŭvans, antis, P. a., subst. with gen.:

    non haec adjuvantia causarum, sed has ipsas esse omnium causas,

    Cic. Univ. 14.

    Lewis & Short latin dictionary > adjuvo

  • 33 conducibilis

    condūcĭbĭlis, e, adj. [conduco, II.], advantageous, profitable, expedient (several times in Plaut., elsewhere rare):

    (consilium) ad eam rem,

    Plaut. Ep. 2, 2, 76:

    reperiamus aliquid calidi conducibilis consili,

    id. ib. 2, 2, 71:

    istuc facinus mihi,

    id. Bacch. 1, 1, 18; id. Cist. 1, 1, 80:

    conducibile et utile,

    id. Trin. 1, 1, 3; cf. id. ib. 1, 1, 14.—
    * Comp., Auct. Her. 2, 14, 21; Sid. Ep. 6, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > conducibilis

  • 34 conduco

    con-dūco, xi, ctum, 3, v. a. and n.
    I.
    Act., to draw, bring, or lead together, to assemble, collect (class. in prose and poetry).
    A.
    In gen.
    1.
    Of persons (esp. freq. of the collecting, assembling of troops in any place): milites de castellis ad castra, Sisenn. ap. Non. p. 514, 7:

    populum in forum,

    Varr. ib. p. 274, 20:

    exercitum in unum locum,

    Caes. B. G. 2, 2:

    eo copias omnes,

    id. B. C. 3, 13 fin.:

    copias suas,

    id. B. G. 6, 31 init.; cf.

    auxilia,

    Liv. 30, 21, 3; 23, 13, 8:

    dispersas suorum copias,

    Tac. H. 4, 71:

    virgines unum in locum,

    Cic. Inv. 2, 1, 3:

    omnis clientes suos eodem,

    Caes. B. G. 1, 4:

    milites in unum,

    Sall. J. 51, 3; cf. Tac. A. 4, 47.—
    2.
    Of inanimate objects:

    vineas,

    Cic. Phil. 8, 6, 17:

    nubila,

    Ov. M. 1, 572 al. —
    B.
    Esp.,
    1.
    Intens., to connect, unite, by bringing together, = cogo, colligo.
    a.
    Prop. (so several times in Lucr., elsewhere rare):

    partes in unum,

    Lucr. 1, 398; 3, 533; cf. id. 1, 651; 6, 968; Vitr. 8, 1 fin.:

    cortice ramos,

    Ov. M. 4, 375:

    lac,

    to coagulate, curdle, Col. 7, 8, 1:

    conducere musculum aut laxare,

    to contract, Cael. Aur. Tard. 2, 1, n. 8:

    ubi sunt nervi, interiores conducunt membra,

    Plin. 11, 37, 88, § 218:

    vulnera cerā,

    to close up, Val. Fl. 1, 479 al. —
    b.
    Trop.:

    propositionem et assumptionem in unum,

    Cic. Inv. 1, 40, 73; cf. Quint. 5, 14, 9:

    omnia probra in deorum maledicta,

    Arn. 4, p. 146:

    dies adeo conductus,

    i. e. short, Sol. 22.—
    2.
    T. t. of the lang. of business, to hire, take on lease, to farm (correlative of locare; cf. Dig. 19, 2, 1; very freq. and class.).
    a.
    To hire for one's use, to hire, rent, employ; of things:

    aedes aliquas mihi,

    Plaut. Merc. 3, 2, 17; Suet. Tib. 35; cf.: domum in Palatio, [p. 410] Cic. Cael. 7, 18; id. Q. Fr. 2, 3, 7:

    hortum,

    id. Fam. 16, 18, 2:

    qui colonus habuit conductum de Caesenniā fundum,

    id. Caecin. 32, 94:

    habitationem in annum,

    Dig. 19, 2, 19:

    ad certum tempus,

    ib. 19, 2, 14:

    insulam,

    ib. 19, 2, 30:

    conduxi domum a te,

    Sen. Ben. 7, 5, 2:

    nummos,

    to borrow, Hor. S. 1, 2, 9; cf.

    pecuniam,

    Juv. 11, 46.—Esp., of persons:

    ille qui me conduxit, ubi conduxit, abduxit domum,

    Plaut. Trin. 4, 2, 11:

    cocum,

    id. Ps. 3, 2, 10 and 15; id. Aul. 2, 4, 1:

    fidicinam, quae cantaret sibi,

    id. Ep. 2, 3, 10:

    meretricem,

    id. Bacch. 5, 1, 11; cf. id. Am. 1, 1, 131; Nep. praef. § 4; and poet.:

    torum,

    Ov. Am. 1, 10, 44:

    consulem vestrum ad caedem faciendam,

    Cic. Prov. Cons. 4, 9:

    praeceptores publice,

    Plin. Ep. 4, 13, 6:

    choragum,

    Suet. Aug. 70:

    homines,

    Caes. B. G. 2, 1; so, militem (the Gr. xenologein), to hire soldiers, Curt. 3, 1, 1; 3, 9, 2 al.; cf. the foll. subst. —With ut or quin: aliquem uti taceat, to hire, bribe, employ, Cato ap. Gell. 1, 15, 10; cf.:

    tribus non conduci possim libertatibus, quin, etc.,

    could not be hired, Plaut. Cas. 2, 8, 68; cf. Lucil. ap. Non. p. 274, 21:

    mercede aliquem,

    Cic. Off. 2, 6, 22:

    mercede diurnā conductus,

    Hor. S. 2, 7, 18:

    pictorem magno pretio,

    Cic. Inv. 2, 1, 1.— Subst.
    (α).
    conducti, ōrum, m., hirelings, mercenary soldiers, Hor. A. P. 431; Nep. Dat. 8, 2; cf. Liv. 30, 7, 10; 30, 21, 3; 23, 13, 8 al.—Hence, poet.:

    bella conducta,

    carried on by mercenary troops, Sil. 5, 196. —
    (β).
    conductum, i, n., any thing hired, esp. a house, dwelling, etc., Cic. Clu. 62, 175; Sen. Ben. 7, 5, 3; Petr. 9, 4; Dig. 9, 3, 1; cf.:

    locati conducti,

    ib. 19, 2 tit.: actio ex conducto, an action upon a lease or contract, ib. 19, 2, 19, §§ 4 and 8 al.—
    b.
    To undertake any service (building, transportation, the customs, etc.), to contract for, farm:

    caedundum illum (agnum) ego conduxi,

    Plaut. Aul. 3, 6, 31; cf.:

    caedundos agnos,

    id. Capt. 4, 2, 39:

    redemptor, qui columnam illam de Cottā conduxerat faciendam,

    Cic. Div. 2, 21, 47:

    locare faciendum quod ego conduxeram,

    Dig. 19, 2, 48; so,

    mulierem vehendam nave,

    ib. 19, 2, 19:

    aliquem docendum,

    ib. 19, 2, 13, § 3; 13, 6, 19:

    praebenda, quae ad exercitum opus essent,

    to undertake the supplies, Liv. 23, 48, 11:

    vectigalia,

    to farm, Cic. Att. 1, 17, 9; Liv. 43, 16, 2:

    tabulas in Italiam portandas,

    Vell. 1, 13, 4; so,

    portorium,

    Cic. Inv. 1, 30, 47 al. —
    II.
    Neutr., to contribute to something by being useful, to be of use or profitable, to profit, serve, etc. (syn.: convenit, utile est; class.; used only in the 3 d pers. of the sing. and plur.); constr. with in, ad aliquid, the dat., or absol.
    (α).
    With in:

    quod tuam in rem bene conducat,

    Plaut. Cist. 3, 4; so, maxime in rempublicam, Sisenn. ap. Non. p. 274, 29:

    in commune,

    Tac. A. 2, 38.—
    (β).
    With ad:

    ad ventris victum,

    Plaut. Capt. 4, 3, 6:

    ad vitae commoditatem,

    Cic. Off. 1, 3, 9.—
    (γ).
    With dat. (so most freq.):

    huic aetati non conducit latebrosus locus,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 22:

    maxime rei publicae,

    Cic. Prov. Cons. 1, 1; id. Off. 3, 27, 101:

    neque homini infanti injuste facta conducunt,

    id. Fin. 1, 16, 52; Col. 9, 1, 3:

    omnibus,

    Cic. Rep. 1, 32, 49:

    tuae laudi,

    id. Fam. 13, 48:

    nostris rationibus,

    id. Att. 1, 1, 2:

    maxime sibi,

    Quint. 11, 1, 12:

    alvo citae (vinum),

    Plin. 23, 1, 23, § 41:

    proposito,

    Hor. A. P. 195 et saep.:

    imbres non conducunt vitibus,

    Plin. 17, 2, 2, § 14.—
    (δ).
    Absol.:

    dubitare non possumus. quin ea maxime conducant, quae sunt rectissima,

    Cic. Fam. 5, 19, 2:

    conducere arbitror talibus auris tuas vocibus undique circumsonare,

    id. Off. 3, 2, 5.—Hence, P. a. as subst.; v. I. C. 2. b fin. supra.— Adv.: condūcenter, becomingly, fitly, Gell. 16, 12, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > conduco

  • 35 conducti

    con-dūco, xi, ctum, 3, v. a. and n.
    I.
    Act., to draw, bring, or lead together, to assemble, collect (class. in prose and poetry).
    A.
    In gen.
    1.
    Of persons (esp. freq. of the collecting, assembling of troops in any place): milites de castellis ad castra, Sisenn. ap. Non. p. 514, 7:

    populum in forum,

    Varr. ib. p. 274, 20:

    exercitum in unum locum,

    Caes. B. G. 2, 2:

    eo copias omnes,

    id. B. C. 3, 13 fin.:

    copias suas,

    id. B. G. 6, 31 init.; cf.

    auxilia,

    Liv. 30, 21, 3; 23, 13, 8:

    dispersas suorum copias,

    Tac. H. 4, 71:

    virgines unum in locum,

    Cic. Inv. 2, 1, 3:

    omnis clientes suos eodem,

    Caes. B. G. 1, 4:

    milites in unum,

    Sall. J. 51, 3; cf. Tac. A. 4, 47.—
    2.
    Of inanimate objects:

    vineas,

    Cic. Phil. 8, 6, 17:

    nubila,

    Ov. M. 1, 572 al. —
    B.
    Esp.,
    1.
    Intens., to connect, unite, by bringing together, = cogo, colligo.
    a.
    Prop. (so several times in Lucr., elsewhere rare):

    partes in unum,

    Lucr. 1, 398; 3, 533; cf. id. 1, 651; 6, 968; Vitr. 8, 1 fin.:

    cortice ramos,

    Ov. M. 4, 375:

    lac,

    to coagulate, curdle, Col. 7, 8, 1:

    conducere musculum aut laxare,

    to contract, Cael. Aur. Tard. 2, 1, n. 8:

    ubi sunt nervi, interiores conducunt membra,

    Plin. 11, 37, 88, § 218:

    vulnera cerā,

    to close up, Val. Fl. 1, 479 al. —
    b.
    Trop.:

    propositionem et assumptionem in unum,

    Cic. Inv. 1, 40, 73; cf. Quint. 5, 14, 9:

    omnia probra in deorum maledicta,

    Arn. 4, p. 146:

    dies adeo conductus,

    i. e. short, Sol. 22.—
    2.
    T. t. of the lang. of business, to hire, take on lease, to farm (correlative of locare; cf. Dig. 19, 2, 1; very freq. and class.).
    a.
    To hire for one's use, to hire, rent, employ; of things:

    aedes aliquas mihi,

    Plaut. Merc. 3, 2, 17; Suet. Tib. 35; cf.: domum in Palatio, [p. 410] Cic. Cael. 7, 18; id. Q. Fr. 2, 3, 7:

    hortum,

    id. Fam. 16, 18, 2:

    qui colonus habuit conductum de Caesenniā fundum,

    id. Caecin. 32, 94:

    habitationem in annum,

    Dig. 19, 2, 19:

    ad certum tempus,

    ib. 19, 2, 14:

    insulam,

    ib. 19, 2, 30:

    conduxi domum a te,

    Sen. Ben. 7, 5, 2:

    nummos,

    to borrow, Hor. S. 1, 2, 9; cf.

    pecuniam,

    Juv. 11, 46.—Esp., of persons:

    ille qui me conduxit, ubi conduxit, abduxit domum,

    Plaut. Trin. 4, 2, 11:

    cocum,

    id. Ps. 3, 2, 10 and 15; id. Aul. 2, 4, 1:

    fidicinam, quae cantaret sibi,

    id. Ep. 2, 3, 10:

    meretricem,

    id. Bacch. 5, 1, 11; cf. id. Am. 1, 1, 131; Nep. praef. § 4; and poet.:

    torum,

    Ov. Am. 1, 10, 44:

    consulem vestrum ad caedem faciendam,

    Cic. Prov. Cons. 4, 9:

    praeceptores publice,

    Plin. Ep. 4, 13, 6:

    choragum,

    Suet. Aug. 70:

    homines,

    Caes. B. G. 2, 1; so, militem (the Gr. xenologein), to hire soldiers, Curt. 3, 1, 1; 3, 9, 2 al.; cf. the foll. subst. —With ut or quin: aliquem uti taceat, to hire, bribe, employ, Cato ap. Gell. 1, 15, 10; cf.:

    tribus non conduci possim libertatibus, quin, etc.,

    could not be hired, Plaut. Cas. 2, 8, 68; cf. Lucil. ap. Non. p. 274, 21:

    mercede aliquem,

    Cic. Off. 2, 6, 22:

    mercede diurnā conductus,

    Hor. S. 2, 7, 18:

    pictorem magno pretio,

    Cic. Inv. 2, 1, 1.— Subst.
    (α).
    conducti, ōrum, m., hirelings, mercenary soldiers, Hor. A. P. 431; Nep. Dat. 8, 2; cf. Liv. 30, 7, 10; 30, 21, 3; 23, 13, 8 al.—Hence, poet.:

    bella conducta,

    carried on by mercenary troops, Sil. 5, 196. —
    (β).
    conductum, i, n., any thing hired, esp. a house, dwelling, etc., Cic. Clu. 62, 175; Sen. Ben. 7, 5, 3; Petr. 9, 4; Dig. 9, 3, 1; cf.:

    locati conducti,

    ib. 19, 2 tit.: actio ex conducto, an action upon a lease or contract, ib. 19, 2, 19, §§ 4 and 8 al.—
    b.
    To undertake any service (building, transportation, the customs, etc.), to contract for, farm:

    caedundum illum (agnum) ego conduxi,

    Plaut. Aul. 3, 6, 31; cf.:

    caedundos agnos,

    id. Capt. 4, 2, 39:

    redemptor, qui columnam illam de Cottā conduxerat faciendam,

    Cic. Div. 2, 21, 47:

    locare faciendum quod ego conduxeram,

    Dig. 19, 2, 48; so,

    mulierem vehendam nave,

    ib. 19, 2, 19:

    aliquem docendum,

    ib. 19, 2, 13, § 3; 13, 6, 19:

    praebenda, quae ad exercitum opus essent,

    to undertake the supplies, Liv. 23, 48, 11:

    vectigalia,

    to farm, Cic. Att. 1, 17, 9; Liv. 43, 16, 2:

    tabulas in Italiam portandas,

    Vell. 1, 13, 4; so,

    portorium,

    Cic. Inv. 1, 30, 47 al. —
    II.
    Neutr., to contribute to something by being useful, to be of use or profitable, to profit, serve, etc. (syn.: convenit, utile est; class.; used only in the 3 d pers. of the sing. and plur.); constr. with in, ad aliquid, the dat., or absol.
    (α).
    With in:

    quod tuam in rem bene conducat,

    Plaut. Cist. 3, 4; so, maxime in rempublicam, Sisenn. ap. Non. p. 274, 29:

    in commune,

    Tac. A. 2, 38.—
    (β).
    With ad:

    ad ventris victum,

    Plaut. Capt. 4, 3, 6:

    ad vitae commoditatem,

    Cic. Off. 1, 3, 9.—
    (γ).
    With dat. (so most freq.):

    huic aetati non conducit latebrosus locus,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 22:

    maxime rei publicae,

    Cic. Prov. Cons. 1, 1; id. Off. 3, 27, 101:

    neque homini infanti injuste facta conducunt,

    id. Fin. 1, 16, 52; Col. 9, 1, 3:

    omnibus,

    Cic. Rep. 1, 32, 49:

    tuae laudi,

    id. Fam. 13, 48:

    nostris rationibus,

    id. Att. 1, 1, 2:

    maxime sibi,

    Quint. 11, 1, 12:

    alvo citae (vinum),

    Plin. 23, 1, 23, § 41:

    proposito,

    Hor. A. P. 195 et saep.:

    imbres non conducunt vitibus,

    Plin. 17, 2, 2, § 14.—
    (δ).
    Absol.:

    dubitare non possumus. quin ea maxime conducant, quae sunt rectissima,

    Cic. Fam. 5, 19, 2:

    conducere arbitror talibus auris tuas vocibus undique circumsonare,

    id. Off. 3, 2, 5.—Hence, P. a. as subst.; v. I. C. 2. b fin. supra.— Adv.: condūcenter, becomingly, fitly, Gell. 16, 12, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > conducti

  • 36 conductum

    con-dūco, xi, ctum, 3, v. a. and n.
    I.
    Act., to draw, bring, or lead together, to assemble, collect (class. in prose and poetry).
    A.
    In gen.
    1.
    Of persons (esp. freq. of the collecting, assembling of troops in any place): milites de castellis ad castra, Sisenn. ap. Non. p. 514, 7:

    populum in forum,

    Varr. ib. p. 274, 20:

    exercitum in unum locum,

    Caes. B. G. 2, 2:

    eo copias omnes,

    id. B. C. 3, 13 fin.:

    copias suas,

    id. B. G. 6, 31 init.; cf.

    auxilia,

    Liv. 30, 21, 3; 23, 13, 8:

    dispersas suorum copias,

    Tac. H. 4, 71:

    virgines unum in locum,

    Cic. Inv. 2, 1, 3:

    omnis clientes suos eodem,

    Caes. B. G. 1, 4:

    milites in unum,

    Sall. J. 51, 3; cf. Tac. A. 4, 47.—
    2.
    Of inanimate objects:

    vineas,

    Cic. Phil. 8, 6, 17:

    nubila,

    Ov. M. 1, 572 al. —
    B.
    Esp.,
    1.
    Intens., to connect, unite, by bringing together, = cogo, colligo.
    a.
    Prop. (so several times in Lucr., elsewhere rare):

    partes in unum,

    Lucr. 1, 398; 3, 533; cf. id. 1, 651; 6, 968; Vitr. 8, 1 fin.:

    cortice ramos,

    Ov. M. 4, 375:

    lac,

    to coagulate, curdle, Col. 7, 8, 1:

    conducere musculum aut laxare,

    to contract, Cael. Aur. Tard. 2, 1, n. 8:

    ubi sunt nervi, interiores conducunt membra,

    Plin. 11, 37, 88, § 218:

    vulnera cerā,

    to close up, Val. Fl. 1, 479 al. —
    b.
    Trop.:

    propositionem et assumptionem in unum,

    Cic. Inv. 1, 40, 73; cf. Quint. 5, 14, 9:

    omnia probra in deorum maledicta,

    Arn. 4, p. 146:

    dies adeo conductus,

    i. e. short, Sol. 22.—
    2.
    T. t. of the lang. of business, to hire, take on lease, to farm (correlative of locare; cf. Dig. 19, 2, 1; very freq. and class.).
    a.
    To hire for one's use, to hire, rent, employ; of things:

    aedes aliquas mihi,

    Plaut. Merc. 3, 2, 17; Suet. Tib. 35; cf.: domum in Palatio, [p. 410] Cic. Cael. 7, 18; id. Q. Fr. 2, 3, 7:

    hortum,

    id. Fam. 16, 18, 2:

    qui colonus habuit conductum de Caesenniā fundum,

    id. Caecin. 32, 94:

    habitationem in annum,

    Dig. 19, 2, 19:

    ad certum tempus,

    ib. 19, 2, 14:

    insulam,

    ib. 19, 2, 30:

    conduxi domum a te,

    Sen. Ben. 7, 5, 2:

    nummos,

    to borrow, Hor. S. 1, 2, 9; cf.

    pecuniam,

    Juv. 11, 46.—Esp., of persons:

    ille qui me conduxit, ubi conduxit, abduxit domum,

    Plaut. Trin. 4, 2, 11:

    cocum,

    id. Ps. 3, 2, 10 and 15; id. Aul. 2, 4, 1:

    fidicinam, quae cantaret sibi,

    id. Ep. 2, 3, 10:

    meretricem,

    id. Bacch. 5, 1, 11; cf. id. Am. 1, 1, 131; Nep. praef. § 4; and poet.:

    torum,

    Ov. Am. 1, 10, 44:

    consulem vestrum ad caedem faciendam,

    Cic. Prov. Cons. 4, 9:

    praeceptores publice,

    Plin. Ep. 4, 13, 6:

    choragum,

    Suet. Aug. 70:

    homines,

    Caes. B. G. 2, 1; so, militem (the Gr. xenologein), to hire soldiers, Curt. 3, 1, 1; 3, 9, 2 al.; cf. the foll. subst. —With ut or quin: aliquem uti taceat, to hire, bribe, employ, Cato ap. Gell. 1, 15, 10; cf.:

    tribus non conduci possim libertatibus, quin, etc.,

    could not be hired, Plaut. Cas. 2, 8, 68; cf. Lucil. ap. Non. p. 274, 21:

    mercede aliquem,

    Cic. Off. 2, 6, 22:

    mercede diurnā conductus,

    Hor. S. 2, 7, 18:

    pictorem magno pretio,

    Cic. Inv. 2, 1, 1.— Subst.
    (α).
    conducti, ōrum, m., hirelings, mercenary soldiers, Hor. A. P. 431; Nep. Dat. 8, 2; cf. Liv. 30, 7, 10; 30, 21, 3; 23, 13, 8 al.—Hence, poet.:

    bella conducta,

    carried on by mercenary troops, Sil. 5, 196. —
    (β).
    conductum, i, n., any thing hired, esp. a house, dwelling, etc., Cic. Clu. 62, 175; Sen. Ben. 7, 5, 3; Petr. 9, 4; Dig. 9, 3, 1; cf.:

    locati conducti,

    ib. 19, 2 tit.: actio ex conducto, an action upon a lease or contract, ib. 19, 2, 19, §§ 4 and 8 al.—
    b.
    To undertake any service (building, transportation, the customs, etc.), to contract for, farm:

    caedundum illum (agnum) ego conduxi,

    Plaut. Aul. 3, 6, 31; cf.:

    caedundos agnos,

    id. Capt. 4, 2, 39:

    redemptor, qui columnam illam de Cottā conduxerat faciendam,

    Cic. Div. 2, 21, 47:

    locare faciendum quod ego conduxeram,

    Dig. 19, 2, 48; so,

    mulierem vehendam nave,

    ib. 19, 2, 19:

    aliquem docendum,

    ib. 19, 2, 13, § 3; 13, 6, 19:

    praebenda, quae ad exercitum opus essent,

    to undertake the supplies, Liv. 23, 48, 11:

    vectigalia,

    to farm, Cic. Att. 1, 17, 9; Liv. 43, 16, 2:

    tabulas in Italiam portandas,

    Vell. 1, 13, 4; so,

    portorium,

    Cic. Inv. 1, 30, 47 al. —
    II.
    Neutr., to contribute to something by being useful, to be of use or profitable, to profit, serve, etc. (syn.: convenit, utile est; class.; used only in the 3 d pers. of the sing. and plur.); constr. with in, ad aliquid, the dat., or absol.
    (α).
    With in:

    quod tuam in rem bene conducat,

    Plaut. Cist. 3, 4; so, maxime in rempublicam, Sisenn. ap. Non. p. 274, 29:

    in commune,

    Tac. A. 2, 38.—
    (β).
    With ad:

    ad ventris victum,

    Plaut. Capt. 4, 3, 6:

    ad vitae commoditatem,

    Cic. Off. 1, 3, 9.—
    (γ).
    With dat. (so most freq.):

    huic aetati non conducit latebrosus locus,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 22:

    maxime rei publicae,

    Cic. Prov. Cons. 1, 1; id. Off. 3, 27, 101:

    neque homini infanti injuste facta conducunt,

    id. Fin. 1, 16, 52; Col. 9, 1, 3:

    omnibus,

    Cic. Rep. 1, 32, 49:

    tuae laudi,

    id. Fam. 13, 48:

    nostris rationibus,

    id. Att. 1, 1, 2:

    maxime sibi,

    Quint. 11, 1, 12:

    alvo citae (vinum),

    Plin. 23, 1, 23, § 41:

    proposito,

    Hor. A. P. 195 et saep.:

    imbres non conducunt vitibus,

    Plin. 17, 2, 2, § 14.—
    (δ).
    Absol.:

    dubitare non possumus. quin ea maxime conducant, quae sunt rectissima,

    Cic. Fam. 5, 19, 2:

    conducere arbitror talibus auris tuas vocibus undique circumsonare,

    id. Off. 3, 2, 5.—Hence, P. a. as subst.; v. I. C. 2. b fin. supra.— Adv.: condūcenter, becomingly, fitly, Gell. 16, 12, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > conductum

  • 37 confero

    confĕro, contŭli, collātum (conl-), conferre, v. a.
    I.
    To bring, bear, or carry together, to collect, gather (freq. and class.).
    A.
    In gen.:

    ligna circa casam,

    Nep. Alcib. 10, 4:

    arma,

    Vell. 2, 114, 4:

    cibos ore suo (aves),

    Quint. 2, 6, 7:

    undique collatis membris,

    Hor. A. P. 3 al.:

    sarcinas in unum locum,

    Caes. B. G. 1, 24; cf. id. ib. 2, 25:

    collatis militaribus signis,

    id. ib. 7, 2:

    ut premerer sacrā Lauroque collatāque myrto,

    Hor. C. 3, 4, 19:

    quo (sc. in proximum horreum) omne rusticum instrumentum,

    Col. 1, 6, 7:

    illuc (sc. in castella) parentes et conjuges,

    Tac. A. 4, 46 fin.:

    dentes in corpore (canes),

    Ov. M. 3, 236:

    materiam omnem, antequam dicere ordiamur,

    Quint. 3, 9, 8:

    summas (scriptorum) in commentarium et capita,

    id. 10, 7, 32:

    plura opera in unam tabulam,

    id. 8, 5, 26:

    quae in proximos quinque libros conlata sunt,

    id. 8, prooem. 1: res Romanas Graeco peregrinoque sermone in historiam, Just. pr. 1; cf. Suet. Caes. 44; cf. I. B. 5. infra.; Quint. 4, 1, 23:

    rogus inimicis collatus manibus,

    Petr. 115 fin.
    B.
    In partic.
    1.
    To collect money, treasures, etc., for any object, to bring offerings, contribute:

    dona mihi,

    Plaut. Men. 1, 2, 20:

    contulit aes populus,

    Ov. F. 4, 351;

    so freq. on monuments: AERE CONLATO,

    Inscr. Orell. 3648; 74; Suet. Aug. 59:

    EX AERE CONLATO,

    Inscr. Orell. 3991:

    aurum argentumque in publicum,

    Liv. 28, 36, 3:

    munera ei,

    Nep. Ages. 7, 3:

    tributa quotannis ex censu,

    Cic. Verr. 2, 2, 53, § 131:

    conferre eo minus tributi,

    Liv. 5, 20, 5:

    in commune,

    Cic. Verr. 2, 2, 59, § 145; id. Quint. 3, 12:

    quadringena talenta quotannis Delum,

    Nep. Arist. 3, 1:

    (pecunia) ad ejus honores conlata,

    Cic. Fl. 25, 59:

    ad honorem tuum pecunias maximas contulisse,

    id. Verr. 2, 2, 65, § 157:

    sextantes in capita,

    Liv. 2, 33, 11:

    pecunias,

    Suet. Caes. 19; id. Aug. 57; 30; Just. 3, 6:

    vinum alius, alius mel,

    Dig. 41, 1, 7; 47, 7, 3 pr.:

    sua bona in medium,

    ib. 37, 6, 1 pr.:

    magnam partem patrimonii alicui rei,

    ib. 50, 4, 5:

    cum et Socrati collatum sit ad victum,

    Quint. 12, 7, 9.— Absol.:

    nos dabimus, nos conferemus, nostro sumptu, non tuo,

    Plaut. Most. 5, 2, 39.—Hence,
    b.
    Trop., like the Gr. sumpherô (v. Lidd. and Scott in h. v. 5.), to be useful, profitable, to profit, serve, be of use to ( = prosum; cf. also conduco, II.; post-Aug., and only in the third person; most freq. in Quint.); constr. with ad, in, the dat., inf., or absol.
    (α).
    With ad:

    naturane plus ad eloquentiam conferat an doctrina,

    Quint. 2, 19, 1; so id. 1, 8, 7; 2, 5, 1; 3, 6, 7 al.; Cels. 6, 6, 1; Col. 12, prooem. § 6; Suet. Tib. 4.—
    * (β).
    With in:

    rursus in alia plus prior (exercitatio) confert,

    Quint. 10, 7, 26.—
    (γ).
    With dat.:

    Gracchorum eloquentiae multum contulisse matrem,

    Quint. 1, 1, 6; so id. prooem. § 6; 2, 9, 2; 3, 7, 12 al.; Plin. 20, 6, 23, § 54; 20, 23, 98, § 261; 29, 1, 6, § 13; Suet. Vesp. 6.—
    (δ).
    With subj. inf.:

    incipiente incremento confert alterna folia circum obruere,

    Plin. 19, 5, 26, § 83.—
    (ε).
    Absol.:

    multum veteres etiam Latini conferunt, imprimis copiam verborum,

    Quint. 1, 8, 8; 2, 5, 16; 4, 2, 123 al.; cf. Sillig ad Plin. 35, 10, 36, § 67.—
    2.
    To bring into connection, to unite, join, connect:

    membris collatis, of an embrace,

    Lucr. 4, 1101; cf.

    ora,

    App. M. 5, p. 161, 17:

    fontes e quibus collatae aquae flumen emittunt,

    Curt. 7, 11, 3: capita, to lay heads together (in conferring, deliberating, etc.), Cic. Verr. 2, 3, 12, § 31; Liv. 2, 45, 7: pedem, to go or come with one, Plaut. Merc. 5, 2, 41; so,

    gradum ( = congredi),

    id. Men. 3, 3, 30; id. Ps. 2, 4, 17; Verg. A. 6, 488.—Of chemical union:

    dissimiles et dispares res in unam potestatem,

    Vitr. 2, 6, 4.—
    b.
    Trop.:

    collatis viribus,

    Plin. Ep. 8, 14, 17; cf.:

    conferre vires in unum,

    Liv. 33, 19, 7:

    collata omnium vota in unius salutem,

    Plin. Pan. 23, 5:

    e singulis frustis collata oratio,

    Quint. 8, 5, 27; cf. id. 2, 9, 3:

    velut studia inter nos conferebamus,

    id. 4, prooem. § 1.— So esp. of conferences, consultations, etc., to consult together, confer, consider or talk over together:

    si quid res feret, coram inter nos conferemus,

    Cic. Att. 1, 20, 1:

    sollicitudines nostras inter nos,

    id. Fam. 6, 21, 2:

    rationes,

    id. Att 5, 21, 12: familiares sermones cum aliquo, to unite in familiar conversation with, id. Off. 2, 11, 39:

    cum hoc in viā sermonem contulit,

    id. Inv. 2, 4, 14; cf.:

    cum aliquo aut sermones aut consilia,

    id. Phil. 2, 15, 38:

    consilia ad adulescentes,

    Ter. Heaut. 3, 1, 64; cf.:

    consilia dispersim antea habita,

    Suet. Caes. 80:

    injurias,

    to deliberate together concerning, Tac. Agr. 15; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 2.— Absol.:

    omnes sapientes decet conferre et fabulari,

    Plaut. Rud. 2, 3, 8.—With a rel.clause:

    fusi contulerimus inter nos... quid finis,

    Cic. Fin. 2, 2, 4:

    ibi conferentibus, quid animorum Hispanis esset,

    Liv. 27, 20, 4.—
    3.
    To bring or join together in a hostile manner, to set together (most freq. in milit. lang.):

    (Galli) cum Fontejo ferrum ac manus contulerunt,

    Cic. Font. 5, 12 (1, 2):

    signa cum Alexandrinis,

    id. Pis. 21, 49; cf.:

    collatis signis depugnare,

    Plaut. Cas. 2, 5, 44; Cic. Imp. Pomp. 23, 66:

    arma cum aliquo,

    Nep. Eum. 11, 5; 3, 6; cf.:

    arma inter se,

    Liv. 21, 1, 2:

    castra cum hoste,

    id. 26, 12, 14; cf.:

    castra castris,

    id. 23, 28, 9; 8, 23, 9; Cic. Div. 2, 55, 114; Caes. B. C. 3, 79:

    pedem cum pede,

    to fight foot to foot, Liv. 28, 2, 6; cf.:

    pede conlato,

    id. 6, 12, 10; 10, 29, 6; 26, 39, 12 al.:

    gradum cum aliquo,

    id. 7, 33, 11:

    pectora luctantia nexu pectoribus,

    Ov. M. 6, 242:

    stat conferre manum Aeneae,

    Verg. A. 12, 678:

    prima movet Cacus collatā proelia dextrā,

    Ov. F. 1, 569:

    collatis cursibus hastas conicere,

    Val. Fl. 6, 270:

    seque viro vir contulit,

    Verg. A. 10, 735.— Poet.:

    inter sese duri certamina belli,

    Verg. A. 10, 147:

    contra conferre manu certamina pugnae,

    Lucr. 4, 843:

    collato Marte,

    Ov. M. 12, 379.— Absol.:

    mecum confer, ait,

    fight with me, Ov. M. 10, 603.—
    b.
    Transf. from milit. affairs to lawsuits: pedem, to encounter, come in contact with one, to attack:

    non possum magis pedem conferre, ut aiunt, aut propius accedere?

    Cic. Planc. 19, 48:

    pedem cum singulis,

    Quint. 5, 13, 11; cf. id. 8, 6, 51; cf.:

    qui illi concedi putem utilius esse quod postulat quam signa conferri,

    Cic. Att. 7, 5, 5.— Poet.:

    lites,

    to contend, quarrel, Hor. S. 1, 5, 54.—
    4.
    To bring together for comparison, to compare; constr. with cum, inter se, ad, the dat., or acc. only.
    (α).
    With cum:

    quem cum eo (sc. Democrito) conferre possumus non modo ingenii magnitudine sed etiam animi?

    Cic. Ac. 2, 23, 73; so id. Verr. 2, 4, 52, § 115:

    ut non conferam vitam neque existimationem tuam cum illius,

    id. ib. 2, 4, 20, § 45; id. Sull. 26, 72:

    cum maximis minima,

    id. Opt. Gen. Or. 6, 17; Quint. 5, 13, 12; 8, 4, 2 al.:

    nostras leges cum illorum Lycurgo et Dracone et Solone,

    Cic. de Or. 1, 44, 197; cf.:

    illa cum Graeciā,

    id. Tusc. 1, 1, 2; v. also d. —
    (β).
    With inter se (rare):

    vitam inter se utriusque conferte,

    Cic. Rosc. Com. 7, 20.—
    * (γ).
    With ad:

    bos ad bovem collatus,

    Varr. L. L. 9, § 28 Müll.—
    (δ).
    With dat.:

    tempora praesentia praeteritis,

    Lucr. 2, 1166:

    parva magnis,

    Cic. Or. 4, 14:

    alicui illud,

    id. Inv. 2, 50, 151:

    lanam tinctam Tyriae lacernae,

    Quint. 12, 10, 75:

    ingenia ingeniis,

    Sen. Contr. 5, 33:

    illam puellis,

    Prop. 1, 5, 7; 1, 4, 9:

    nil jucundo amico,

    Hor. S. 1, 5, 44:

    (Pausanias et Lysander) ne minimā quidem ex parte Lycurgi legibus et disciplinae conferendi sunt,

    Cic. Off. 1, 22, 76; cf. supra, a.—
    (ε).
    With acc. only:

    tesseram hospitalem,

    Plaut. Poen. 5, 2, 88:

    conferte Verrem: non ut hominem cum homine comparetis, etc.,

    Cic. Verr. 2, 4, 54, § 121:

    exemplum,

    Plaut. Poen. 1, 2, 85; Ter. Ad. 1, 2, 14; Ov. M. 7, 696:

    nec cum quaereretur gener Tarquinio, quisquam Romanae juventutis ullā arte conferri potuit,

    Liv. 1, 39, 4; Suet. Caes. 47:

    census,

    Plin. 7, 48, 49, § 159.—Of documents:

    haec omnia summā curā et diligentiā recognita et conlata sunt,

    Cic. Verr. 2, 2, 77, § 190.—
    5.
    With the idea of shortening by bringing together (cf. colligo), to compress, abridge, condense, make or be brief:

    quam potero in verba conferam paucissima,

    Plaut. Men. prol. 6; cf.:

    in pauca, ut occupatus nunc sum, confer, quid velis,

    id. Ps. 1, 3, 44:

    rem in pauca,

    id. Poen. 5, 4, 68; and:

    in pauca verba,

    id. As. 1, 1, 75; id: Pers. 4, 4, 109:

    totam Academiam... ex duobus libris contuli in quattuor,

    Cic. Att. 13, 13, 1:

    ut in pauca conferam,

    id. Caecin. 6, 17:

    sua verba in duos versus,

    Ov. F. 1, 162:

    ex immensā diffusāque legum copiā optima quaeque et necessaria in paucissimos libros,

    Suet. Caes. 44.— [p. 412] *
    6.
    To join in bringing forward, to propose unitedly (as a law; cf.

    fero, II. B. 8. b.): cur enim non confertis, ne sit conubium divitibus et pauperibus,

    Liv. 4, 4, 9 Weissenb. ad loc.
    II.
    (Con intens.) To bear, carry, convey, direct a thing somewhere (in haste, for protection, etc.); and conferre se, to betake or turn one's self anywhere, to go (very freq. and class.).
    A.
    Prop.
    1.
    In gen.
    (α).
    With the designation of the goal: quo me miser conferam? Gracch. ap. Cic. de Or. 3, 56, 214:

    qui cum se suaque omnia in oppidum Bratuspantium contulissent,

    Caes. B. G. 2, 13:

    se suaque eo,

    id. ib. 3, 28:

    se suaque in naves,

    Nep. Them. 2, 7 al.:

    iter Brundisium versus,

    Cic. Att. 3, 4 med.; cf.: iter eo, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 4:

    suas rationes et copias in illam provinciam,

    id. Imp. Pomp. 7, 17: legiones in mediam aciem, Auct. B. Alex. 39;

    Auct. B. Afr. 60: quos eodem audita Cannensis clades contulerat,

    Liv. 23, 17, 8:

    parentes illuc,

    Tac. A. 4, 46:

    se Rhodum conferre,

    Cic. de Or. 3, 56, 213: se Laodiceam, Lent. ap. Cic. Fam. 12, 14, 4:

    se Colonas,

    Nep. Paus. 3, 3:

    quo se fusa acies,

    Liv. 9, 16, 1 al.:

    se ad Tissaphernem,

    Nep. Alcib. 5, 2; so,

    se ad Pharnabazum,

    id. Con. 2, 1:

    se in fugam,

    Cic. Caecin. 8, 22: sese in pedes, Enn. ap. Non. p. 518, 20; Plaut. Bacch. 3, 1, 7 (cf.:

    conicere se in pedes,

    Ter. Phorm. 1, 4, 13).—Of things:

    pituita eo se umorve confert,

    Cels. 2, 12.—
    (β).
    Absol.:

    pulcre haec confertur ratis,

    is borne away, Plaut. Bacch. 4, 6, 27.—
    2.
    Esp., in Ov. M. (cf. abeo, II.): aliquem in aliquid, to change into, transform to something:

    aliquem in saxum,

    Ov. M. 4, 278: versos vultus ( poet. circumlocution for se) in hanc, id. ib. 9, 348:

    corpus in albam volucrem,

    id. ib. 12, 145.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., to bring, turn, direct something to; and conferre se, to turn, apply, devote one's self to, etc.:

    quo mortuo me ad pontificem Scaevolam contuli,

    Cic. Lael. 1, 1:

    (Crassus) cum initio aetatis ad amicitiam se meam contulisset,

    id. Brut. 81, 281; id. Fam. 11, 29, 2:

    qui se ad senatūs auctoritatem, ad libertatem vestram contulerunt,

    id. Phil. 4, 2, 5; id. Ac. 1, 9, 34:

    se ad studium scribendi,

    id. Arch. 3, 4:

    se ad studia litterarum,

    id. ib. 7, 16; cf. Suet. Gram. 24:

    meus pater eam seditionem in tranquillum conferet (the figure taken from the sea when in commotion),

    Plaut. Am. 1, 2, 16: verba ad rem, to bring words to actions, i. e. to pass from words to deeds, Ter. Eun. 4, 6, 4; id. Hec. 3, 1, 17:

    suspitionem in Capitonem,

    Cic. Rosc. Am. 35, 100:

    ut spes votaque sua non prius ad deos quam ad principum aures conferret,

    Tac. A. 4, 39:

    lamentationes suas etiam in testamentum,

    id. ib. 15, 68.—More freq., in partic.,
    2.
    With the access. idea of application or communication, to devote or apply something to a certain purpose, to employ, direct, confer, bestow upon, give, lend, grant, to transfer to (a favorite word with Cic.).
    (α).
    With dat.:

    dona quid cessant mihi Conferre?

    Plaut. Men. 1, 2, 20:

    tibi munera,

    Prop. 2, 3, 25; Nep. Ages. 7, 3:

    victoribus praemia,

    Suet. Calig. 20:

    puellae quinquaginta milia nummūm,

    Plin. Ep. 6, 32, 2:

    fructum alio,

    Ter. Eun. 3, 1, 60; Dig. 37, 6, 1, § 24.—
    (β).
    With ad and acc.:

    hostiles exuvias ornatum ad urbis et posterum gloriam,

    Tac. A. 3, 72:

    Mithridates omne reliquum tempus non ad oblivionem veteris belli, sed ad comparationem novi contulit,

    Cic. Imp. Pomp. 4, 9:

    omne studium atque omne ingenium ad populi Romani gloriam laudemque celebrandam,

    id. Arch. 9, 19; id. Fam. 10, 1, 3:

    omnem meam curam atque operam ad philosophiam,

    id. ib. 4, 3, 4:

    omnem tuum amorem omnemque tuam prudentiam... confer ad eam curam,

    id. Att. 7, 1, 2:

    animum ad fodiendos puteos, Auct. B. Alex. 9: ad naturae suae non vitiosae genus consilium vivendi omne,

    Cic. Off. 1, 33, 120:

    orationem omnem ad misericordiam,

    id. Lig. 1, 1.—
    (γ).
    With in:

    omnes curas cogitationesque in rem publicam,

    Cic. Off. 2, 1, 2:

    diligentiam in valetudinem tuam,

    id. Fam. 16, 4, 4:

    praedas ac manubias suas non in monumenta deorum immortalium, neque in urbis ornamenta conferre, sed, etc.,

    id. Agr. 2, 23, 60:

    in eos, quos speramus nobis profuturos, non dubitamus officia conferre,

    id. Off. 1, 15, 48; so,

    plurimum benignitatis in eum,

    id. ib. 1, 16, 50; id. Lael. 19, 70: curam restituendi Capitolii in L. Vestinum confert, i. e. assigns to, charges with, Tac. H. 4, 53:

    in unius salutem collata omnium vota,

    Plin. Pan. 23, 5.—
    (δ).
    With erga:

    commemoratio benevolentiae ejus, quam erga me a pueritiā contulisses,

    Cic. Fam. 10, 5, 1.—
    3.
    With aliquid ad or in aliquem or aliquid, to refer or ascribe something to a person or thing as its possessor, author (in a good, and freq. in a bad sense), to attribute, impute, assign, ascribe to one, to lay to the charge of:

    species istas hominum in deos,

    Cic. N. D. 1, 27, 77:

    res ad imperium deorum,

    Lucr. 6, 54:

    permulta in Plancium, quae ab eo numquam dicta sunt, conferuntur... Stomachor vero, cum aliorum non me digna in me conferuntur,

    Cic. Planc. 14, 35; id. Fam. 5, 5, 2:

    mortis illius invidiam in L. Flaccum,

    id. Fl. 17, 41:

    suum timorem in rei frumentariae simulationem angustiasque itinerum,

    Caes. B. G. 1, 40:

    sua vitia et suam culpam in senectutem,

    Cic. Sen. 5, 14:

    hanc ego de re publicā disputationem in Africani personam et Phili contuli,

    id. Att. 4, 16, 2.—So esp.:

    culpam in aliquem,

    Plaut. Am. 2, 2, 156; Ter. Eun. 2, 3, 97; Cic. Att. 9, 2, a, 1:

    causam in aliquem,

    id. ib. 12, 31, 1; Liv. 5, 11, 6; cf.:

    causam in tempus,

    Cic. de Or. 3, 61, 228.—
    4.
    To transfer to a fixed point of time, fix, assign, refer, appoint, put off, defer, postpone (cf. differo):

    Carthaginis expugnationem in hunc annum,

    Liv. 27, 7, 5: in posterum diem iter suum contulit, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 3:

    omnia in mensem Martium,

    Cic. Att. 6, 1, 24:

    aliquid in ambulationis tempus,

    id. Q. Fr. 3, 3, 1:

    eam pecuniam in rei publicae magnum aliquod tempus,

    id. Off. 3, 24, 93:

    quod in longiorem diem conlaturus fuisset,

    Caes. B. G. 1, 40 fin.:

    alicujus consulatum in annum aliquem,

    Plin. Pan. 61.—Rarely of place:

    idoneum locum in agris nactus... ibi adventum expectare Pompei eoque omnem belli rationem conferre constituit,

    Caes. B. C. 3, 81 fin.
    5.
    To bring on, cause, occasion, induce:

    pestem alicui,

    Col. 1, 5, 4:

    candorem mollitiamque,

    Plin. 35, 15, 50, § 175.

    Lewis & Short latin dictionary > confero

  • 38 disconduco

    dis-condūco, ĕre, v. n., not to be profitable or conducive, to be injurious, prejudicial:

    nil disconducit huic rei,

    Plaut. Trin. 4, 2, 85.

    Lewis & Short latin dictionary > disconduco

  • 39 expedio

    ex-pĕdĭo, īvi or ĭi, ītum, 4 (archaic fut. expedibo, Enn., Pac., Att., and Pompon. ap. Non. 505, 15 sq.; 477, 2; Plaut. Truc. 1, 2, 36), v. a. [pes], orig., to free the feet, i. e. from a snare; hence, in gen., to extricate, disengage, let loose, set free, liberate any thing entangled, involved (class.; esp. freq. in the trop. signif.; syn.: extrico, enodo, enucleo, explico, expono, interpretor, etc.).
    I.
    Lit.:

    videte, in quot se laqueos induerit, quorum ex nullo se umquam expediet,

    Cic. Verr. 2, 2, 42, § 102; cf. id. ib. 43, §

    106: mortis laqueis caput,

    Hor. C. 3, 24, 8; cf.

    also: vix illigatum te triformi Pegasus expediet Chimaera,

    id. ib. 1, 27, 24:

    flammam inter et hostes Expedior,

    make my way through, Verg. A. 2, 633:

    errantem nemori,

    Ov. F. 4, 669 et saep.—With inanim. and abstr. objects:

    aditus expediunt,

    open a passage, Caes. B. G. 7, 86 fin.:

    sibi locum,

    id. B. C. 2, 9, 6:

    iter fugae per invias rupes,

    Liv. 38, 2, 14:

    agrum saxosum lectione lapidum,

    Col. 2, 2, 12: capillus pectine quotidie expediendus est, disentangled, Fronto de Eloqu. init.
    B.
    Transf.
    1.
    In gen., to fetch out, bring forward, procure, make ready, prepare any thing folded up, put away, etc.: funes expediunt, Sisenn. ap. Non. 297, 1:

    vela,

    Ov. H. 17, 200:

    hominem nudari et virgas expediri jubet,

    Cic. Verr. 2, 5, 62, § 161:

    cererem canistris,

    Verg. A. 1, 702:

    convivia mediis tectis (famulae),

    Val. Fl. 2, 341; cf.:

    cibaria pastoribus,

    to provide, Varr. R. R. 2, 10, 6:

    merces suas (institor),

    Ov. A. A. 1, 422: pecuniam, to procure, Cic. Fragm. ap. Non. 298, 22; Suet. Caes. 4:

    arma,

    to hold in readiness, Caes. B. G. 7, 18 fin.; Tac. A. 2, 79; Verg. A. 4, 592:

    tela equosque,

    Liv. 38, 25, 14:

    ferrum,

    id. 24, 26, 10:

    naves,

    Caes. B. C. 2, 4 fin.:

    vineas in occulto,

    id. B. G 7, 27, 2:

    copias,

    Tac. A. 13, 7:

    se celeriter (Galli equites),

    Caes. B. C. 1, 51, 4:

    se,

    Plaut. Am. 1, 1, 52; Liv. 38, 21, 2; cf.

    mid.: exercitum expediri ad bellum jubet,

    Tac. H. 2, 99. —
    2.
    to send away, despatch ( poet.):

    me ex suis locis pulcre ornatum expedivit,

    Plaut. Rud. 4, 2, 3: saepe disco, Saepe trans finem jaculo nobilis expedito, despatched, i. e. hurled, Hor. C. 1, 8, 12.—
    3.
    Absol., for expedire se, to arm one's self for battle (only in Tac.), Tac. H. 1, 10:

    multos secum expedire jubet,

    id. ib. 1, 88; 2, 99.
    II.
    Trop., to bring out, extricate, release, free from any evil, obstacle, etc.:

    impeditum animum,

    Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:

    sapientis est, cum stultitiā suā impeditus sit, quoquo modo possit, se expedire,

    Cic. Rab. Post. 9, 24:

    haererem, nisi tu me expedisses,

    id. Pis. 30, 74:

    ex servitute filium,

    Plaut. Capt. 2, 3, 94; cf.:

    se ex turba,

    Ter. Ad. 4, 4, 5:

    se ab omni occupatione,

    Cic. Att. 3, 20, 2:

    aliquem omni molestiā,

    id. ib. 2, 25, 2; so,

    se aerumnis,

    Ter. Hec. 3, 1, 8:

    se crimine,

    id. ib. 5, 1, 28:

    se cura,

    id. Phorm. 5, 4, 4:

    civitatem malis obsidionalibus,

    Amm. 16, 4, 3: amor Lycisci me tenet, Unde expedire non queant amicorum consilia, Hor. Epod. 11, 25: curae sagaces Expediunt (Claudiae manus) per acuta belli, bring or help through, id. C. 4, 4, 76; cf.:

    per quot discrimina rerum Expedior?

    escape, Val. Fl. 1, 217:

    me multa impediverunt quae ne nunc quidem expedita sunt,

    Cic. Fam. 14, 19:

    si vita nostra in aliquas insidias incidisset, omnis honesta ratio esset expediendae salutis,

    of obtaining safety, id. Mil. 4, 10.—
    B.
    Transf.
    1.
    To put in order, arrange, set right:

    cum Antonio loquare velim, et rem, ut poteris, expedias,

    Cic. Att. 11, 18, 2:

    expedire et conficere res,

    id. Brut. 42, 154:

    rem frumentariam,

    Caes. B. G. 7, 36, 1; id. B. C. 1, 54 fin.:

    negotia (with explicare),

    Cic. Fam. 13, 26, 2; cf. id. ib. 1, 3, 1:

    nomina mea, per deos, expedi, exsolve,

    settle, pay, id. Att. 16, 6, 3:

    nomen,

    id. ib. 13, 29, 3:

    Faberianum,

    id. ib. 12, 29, 2; cf. in a pun respecting a scholar unable to pay his debts: omnes solvere posse quaestiones, Unum difficile expedire nomen, Bibacul. ap. Suet. Gram. 11:

    quemadmodum expediam exitum hujus institutae orationis, non reperio,

    settle, arrange, Cic. Fam. 3, 12, 2; cf.:

    expediri quae restant vix poterunt. si hoc relinqueris,

    id. Rep. 1, 35, 55:

    consilia sua,

    Tac. H. 3, 73:

    docte hanc fallaciam,

    put into operation, Plaut. Capt. prol. 40.—
    2.
    Of speech, to disclose, unfold, explain, relate, narrate (mostly poet. and in post-Aug. prose;

    not in Cic., Cæs., or Quint.): qui tu misera's? mi expedi,

    Plaut. Men. 4, 2, 50 (639 Ritschl): id ego aequum ac jus fecisse expedibo atque eloquar, will show, Enn. ap. Non. 505, 19;

    Pac., Att.,

    Pompon. ib. 15 sq.:

    agedum, hoc mihi expedi,

    Ter. Eun. 4, 4, 27:

    altius omnem Expediam prima repetens ab origine famam,

    Verg. G. 4, 286:

    pauca tibi e multis... expediam dictis,

    id. A. 3, 379:

    priusquam hujuscemodi rei initium expedio,

    Sall. J. 5, 2:

    nunc originem, mores, et quo facinore dominationem raptum ierit, expediam,

    Tac. A. 4, 1:

    me non tantum praevisa, sed subita expedire docuisti,

    id. ib. 14, 55:

    ea de caede quam verissime expediam,

    id. H. 4, 48:

    promptius expediam quot, etc.,

    i. e. it will take me a shorter time to recount, Juv. 10, 220.—
    3.
    Reflex. of events, to develop, run their course, proceed:

    amoris arteis eloquar quem ad modum se expediant,

    Plaut. Trin. 2, 1, 10; cf.:

    ut res vostrorum omnium bene expedire voltis,

    to make favorable progress, id. Am. prol. 5 (Lorenz ad Plaut. Trin. 2, 36; but Ussing reads me expedire, benefit me).—
    4.
    Absol., res expedit, or impers., expedit (alicui—lit., it helps out, furthers, promotes; hence), it is serviceable, profitable, advantageous, useful, expedient (class.):

    nequiter paene expedivit prima parasitatio,

    Plaut. Am. 1, 3, 23:

    non igitur faciat, dixerit quis, quod utile sit, quod expediat? Immo intelligat, nihil nec expedire nec utile esse, quod sit injustum,

    Cic. Off. 3, 19, 76; cf.:

    quid intersit sua, quid expediat,

    id. Agr. 2, 25, 66:

    ex utilitatis varietatibus, cum aliis aliud expediat, nasci discordias,

    id. Rep. 1, 32; cf.:

    ut non idem expediret, incidere saepe,

    id. Lael. 10, 33:

    quidquam Caesari ad diuturnitatem victoriae et dominationis,

    id. Att. 7, 22, 1:

    non idem ipsis expedire et multitudini,

    Nep. Milt. 3, 5 al. —With an inf. clause as subject:

    expedit bonas esse vobis,

    Ter. Heaut. 2, 4, 8; cf.:

    omnibus bonis expedit salvam esse rem publicam,

    Cic. Phil. 13, 8, 16:

    cui (reo) damnari expediret,

    id. Verr. 2, 1, 3 fin.:

    cum eam (pecuniam) in praediis collocari maxime expediret,

    id. Caecin. 6, 16:

    ubi vinci necesse est, expedit cedere,

    Quint. 6, 4, 16; Hor. C. 2, 8, 9 et saep.—With subj. clause as subject after ut or ne (post-class.):

    expedire omnibus dicunt, ut singulae civitates suas leges habeant,

    Just. 34, 1, 7 Benecke ad loc.:

    expedit rei publicae, ne sua re quis male utatur,

    Just. Inst. 1, 8, 2:

    neque expedire ut ambitione aliena trahatur,

    Tac. A. 3, 69.— Absol.:

    tu si ita expedit, velim quamprimum conscendas,

    Cic. Q. Fr. 2, 2, 4:

    sic magis expedit,

    Quint. 4, 2, 67:

    ut expediat causae,

    id. 7, 3, 18.—Hence, ex-pĕdītus, a, um, P. a., unimpeded, unincumbered, disengaged, free, easy, ready, at hand.
    A.
    Of persons:

    cum ceteris quae habebat vadimonia differt, ut expeditus in Galliam proficisci posset,

    Cic. Quint. 6, 23: incrmos armati, impeditos expediti interficiunt, i. e. without baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:

    eo circiter hominum numero XVI. milia expedita cum omni equitatu Ariovistus misit,

    Caes. B. G. 1, 49, 3:

    legiones expeditae,

    id. B. C. 1, 42, 1;

    so of soldiers without baggage,

    id. ib. 2, 19, 2; 6, 25, 1; 1, 27 fin. et saep.—As subst.: expĕdī-tus, i, m., a soldier lightly burdened, a swiftly marching soldier:

    latitudo (silvae) novem dierum iter expedito patet,

    Caes. B. G. 6, 25, 1:

    obviam fit ei Clodius expeditus in equo,

    Cic. Mil. 10, 28; cf.

    Sagana,

    tucked up, Hor. Epod. 5, 25:

    expedito nobis homine et parato opus est,

    ready, at hand, prompt, Cic. Phil. 11, 10, 26; cf.:

    expeditus ad caedem,

    id. Agr. 2, 30, 82:

    ad pronuntiandum,

    id. de Or. 2, 30, 131; cf.:

    facilis et expeditus ad dicendum,

    id. Brut. 48 fin.
    B.
    Of inanim. or abstr. things, convenient, at hand:

    iis expedito loco actuaria navigia relinquit,

    commodious, Caes. B. C. 1, 27; cf.:

    via expeditior ad honores,

    Cic. Fl. 41, 104:

    reditum in caelum patere optimo et justissimo cuique expeditissimum,

    id. Lael. 4, 13:

    pecunia expeditissima quae erat, tibi decreta est,

    the readiest, the nearest at hand, id. Fam. 11, 24, 2; cf.

    rationes,

    id. ib. 10, 25, 2:

    cena (with parca),

    Plin. Ep. 3, 12, 1:

    expeditissimum unguentorum,

    Plin. 13, 1, 2, § 8:

    probabili expedito, soluto, libero, nullā re implicato,

    Cic. Ac. 2, 33, 105:

    expedita erat et perfacile currens oratio,

    id. Brut. 63, 227; cf.:

    expedita ac profluens dicendi celeritas,

    id. ib. 61, 220:

    inops ad ornandum, sed ad inveniendum expedita Hermagorae disciplina,

    id. ib. 76, 263:

    prope jam expeditam Caesaris victoriam interpellaverunt,

    achieved, Caes. B. C. 3, 70 fin.
    b.
    In the neutr. absol.: in expedito esse, habere, etc., to be or have in readiness or at hand:

    quaedam sunt quidem in animo, sed parum prompta: quae incipiunt in expedito esse, quum dicta sunt,

    Sen. Ep. 94 med.; cf.:

    promptum hoc et in expedito positum,

    Quint. 10, 7, 24:

    in expedito haberent integras copias ad opem ferendam,

    ready for action, Liv. 36, 16, 10.—Hence, adv.: ex-pĕdīte, without impediment, without difficulty, readily, promptly, quickly:

    in iis rebus celeriter expediteque percipiendis, quae, etc.,

    Cic. Fin. 5, 12 fin.:

    expedite explicans quod proposuerat,

    id. Brut. 67, 237:

    fabulatu's,

    Plaut. Men. 1, 2, 63:

    loqui,

    Suet. Aug. 89.— Comp.:

    non implicite et abscondite, sed patentius et expeditius,

    Cic. Inv 2, 23, 69:

    navigare,

    id. Att. 6, 8, 4:

    fit putatio,

    Col. Arb. 11, 1.— Sup.:

    ex quo te, quocumque opus erit, facillime et expeditissime conferas,

    Cic. Fam. 6, 20, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > expedio

  • 40 fructuosus

    fructŭōsus, a, um, adj. [fructus, 2.], abounding in fruit, fruitful, productive; profitable, advantageous (very freq. and class.; syn.: fertilis, frugifer).
    I.
    Lit.:

    ager quamvis fertilis sine cultura fructuosus esse non potest,

    Cic. Tusc. 2, 5, 13; cf.:

    ager optimus et fructuosissimus Corinthius,

    id. Agr. 1, 2, 5:

    fundus,

    id. Rosc. Com. 12, 34:

    praedia tam pulchra, tam fructuosa,

    id. Rosc. Am. 15, 43:

    locus opportunissimus ac fructuosissimus,

    Caes. B. G. 1, 30, 3:

    fructuosissimae insulae,

    Cic. Agr. 2, 32, 87:

    palmites,

    Col. 5, 5, 13:

    erat ei pecuaria res ampla et rustica sane bene culta et fructuosa,

    Cic. Quint. 3, 12; cf.

    arationes,

    id. Phil. 2, 39, 101; Varr. R. R. 1, 65.—
    II.
    Trop.:

    cum tota philosophia frugifera et fructuosa, nec ulla pars ejus inculta ac deserta sit,

    Cic. Off. 3, 2, 5:

    plerique neque in rebus humanis quicquam bonum norunt nisi quod fructuosum sit, etc.,

    id. Lael. 21, 79:

    virtutes generi hominum fructuosae,

    id. de Or. 2, 84, 344:

    virtus aliis,

    id. ib. 2, 85, 346:

    est non modo liberale paulum nonnumquam de suo jure decedere sed interdum etiam fructuosum,

    id. Off. 2, 18, 64:

    M. Caelius se esse hominem frugi vult probare, non quia abstinens sit, sed quia utilis multis, id est fructuosus, unde sic dicta frugalitas,

    Quint. 1, 6, 29:

    fructuosior dos, opp. deterior,

    Ulp. Fragm. 6, 16; 17.—Hence, adv.: fructŭ-ōse, profitably, advantageously (late Lat.):

    hoc nec dici brevius nec agi fructuosius potest,

    Aug. Ep. 77.

    Lewis & Short latin dictionary > fructuosus

См. также в других словарях:

  • profitable — [ prɔfitabl ] adj. • 1155; de profiter ♦ Qui apporte, donne un avantage. ⇒ avantageux, payant, productif, salutaire, utile. Il ne s agit pas « de savoir si une action est légale ou immorale, mais si elle est profitable » (Balzac). Profitable à… …   Encyclopédie Universelle

  • profitable — prof‧it‧a‧ble [ˈprɒftəbl ǁ ˈprɑː ] adjective FINANCE 1. producing a useful result: • I thought the meeting was very profitable. 2. producing a profit: • Innovation has made Sidek one of Mexico s most profitable companies. • Recycling automotive …   Financial and business terms

  • Profitable — Prof it*a*ble, a. [F. profitable.] Yielding or bringing profit or gain; gainful; lucrative; useful; helpful; advantageous; beneficial; as, a profitable trade; profitable business; a profitable study or profession. [1913 Webster] What was so… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • profitable — Profitable. adj. de tout genre. Utile, avantageux. Cela ne vous sera guere profitable. un employ profitable. on luy avoit donné des avis profitables s il eust voulu s en servir …   Dictionnaire de l'Académie française

  • profitable — prof·it·able / prä fə tə bəl/ adj: affording profits: yielding advantageous returns or results prof·it·abil·i·ty /ˌprä fə tə bi lə tē/ n pro·fit·able·ness n prof·it·ably adv Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam We …   Law dictionary

  • profitable — ► ADJECTIVE 1) (of a business or activity) yielding profit or financial gain. 2) beneficial; useful: he d had a profitable day. DERIVATIVES profitability noun profitably adverb …   English terms dictionary

  • Profitable House — (Донецк,Украина) Категория отеля: Адрес: Elevatorna Street, 19A, Донецк, 83095, Украина …   Каталог отелей

  • profitable — (adj.) early 14c., yielding benefit, useful, from PROFIT (Cf. profit) + ABLE (Cf. able). Specific sense of money making is attested from 1758. Related: Profitability …   Etymology dictionary

  • profitable — 1 *beneficial, advantageous Analogous words: *favorable, auspicious, propitious: *expedient, advisable, politic Antonyms: unprofitable Contrasted words: detrimental, deleterious (see PERNICIOUS): harming or harmful, injurious, hurting …   New Dictionary of Synonyms

  • profitable — [adj] advantageous; money making assisting, beneficial, commercial, conducive, contributive, cost effective, effective, effectual, favorable, fruitful, gainful, going*, good, instrumental, in the black*, lucrative, paid off, paying, paying well,… …   New thesaurus

  • profitable — [präf′it ə bəl] adj. yielding profit, gain, or benefit profitability n. profitableness profitably adv …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»