Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

be+afflicted+at

  • 21 spasticus

    spastica, spasticum ADJ
    afflicted with cramps; spastic

    Latin-English dictionary > spasticus

  • 22 laboro

    (intrans.) to work, toil, suffer, be afflicted, be troubled.

    Latin-English dictionary of medieval > laboro

  • 23 aegresco

    aegresco, ĕre, 3, v. inch. n. [aegreo], to become ill, to grow sick (not in Cic.).
    I.
    Lit.: morbis aegrescimus ĭsdem, * Lucr. 5, 349:

    aegrescunt corvi,

    Plin. 10, 12, 15, § 32.—
    II.
    Fig.
    A.
    To grow worse: violentia Turni exsuperat magis, aegrescitque (i. e. asperior fit) medendo, * Verg. A. 12, 45:

    in corde sedens aegrescit cura parentis,

    Stat. Th. 1, 400.—
    B.
    To be troubled, anxious, afflicted, grieved:

    rebus laetis,

    Stat. Th. 2, 18: his anxia mentem Aegrescit curis (mentem, Gr. acc.), id. ib. 12, 193:

    sollicitudine,

    Tac. A. 15, 25 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > aegresco

  • 24 asthmaticus

    asthmătĭcus, a, um, adj., = asthmatikos, afflicted with shortness of breath or coughing [asthma; cf. Cels. 4, 4, 2], asthmatic:

    asthmaticis in vino (radicem altheae) bibendam dare,

    Plin. 20, 21, 84, § 230 (Jan, spasticis); 26, 7, 19, § 34.

    Lewis & Short latin dictionary > asthmaticus

  • 25 bulimosus

    būlīmōsus, a, um, adj. [bulimus], afflicted with insatiable hunger, Pelag. Vet. 10.

    Lewis & Short latin dictionary > bulimosus

  • 26 cancerasco

    cancĕrasco, āvi, 3, v. inch. n. [cancer, III.], to become cancerous, be afflicted with a cancer, to suppurate like a cancer (post-class.; only in perf.), Plin. Val. 1, 10; App. Horb. 36; Marc. Emp. 9.—Hence, cancĕrātus, a, um, cancerous:

    vulnera,

    Plin. Val. 4, 32:

    ulcera,

    id. ib. 4, 51.

    Lewis & Short latin dictionary > cancerasco

  • 27 canceratus

    cancĕrasco, āvi, 3, v. inch. n. [cancer, III.], to become cancerous, be afflicted with a cancer, to suppurate like a cancer (post-class.; only in perf.), Plin. Val. 1, 10; App. Horb. 36; Marc. Emp. 9.—Hence, cancĕrātus, a, um, cancerous:

    vulnera,

    Plin. Val. 4, 32:

    ulcera,

    id. ib. 4, 51.

    Lewis & Short latin dictionary > canceratus

  • 28 coeliaca

    coelĭăcus, a, um, adj., = koiliakos.
    I.
    Relating to the abdomen or to the stomach:

    dolor,

    pain in the stomach, Cato, R. R. 125 (in Cels. 4, 12, written as Greek).— Subst.: coelĭăca, ae, f. (sc. medicina), stomach remedy, Plin. 20, 18, 76, § 201.—
    II.
    Afflicted with a disease of the bowels:

    apes,

    Varr. R. R. 3, 16, 22; and subst., one diseased in the bowels, Plin. 20, 14, 53, § 148; 20, 18, 76, § 201; 28, 14, 58, § 204; 30, 7, 19, § 58; Scrib. Comp. 95 al.

    Lewis & Short latin dictionary > coeliaca

  • 29 coeliacus

    coelĭăcus, a, um, adj., = koiliakos.
    I.
    Relating to the abdomen or to the stomach:

    dolor,

    pain in the stomach, Cato, R. R. 125 (in Cels. 4, 12, written as Greek).— Subst.: coelĭăca, ae, f. (sc. medicina), stomach remedy, Plin. 20, 18, 76, § 201.—
    II.
    Afflicted with a disease of the bowels:

    apes,

    Varr. R. R. 3, 16, 22; and subst., one diseased in the bowels, Plin. 20, 14, 53, § 148; 20, 18, 76, § 201; 28, 14, 58, § 204; 30, 7, 19, § 58; Scrib. Comp. 95 al.

    Lewis & Short latin dictionary > coeliacus

  • 30 colostrati

    cŏlostrātĭo, ōnis, f. [colostrum], a disease of the young caused by the first milk of the mother, Plin. 11, 41, 96, § 236.—
    * II.
    cŏlostrāti, ōrum, m., those afflicted with colostratio, Plin. 28, 9, 33, § 123.

    Lewis & Short latin dictionary > colostrati

  • 31 colostratio

    cŏlostrātĭo, ōnis, f. [colostrum], a disease of the young caused by the first milk of the mother, Plin. 11, 41, 96, § 236.—
    * II.
    cŏlostrāti, ōrum, m., those afflicted with colostratio, Plin. 28, 9, 33, § 123.

    Lewis & Short latin dictionary > colostratio

  • 32 conflicto

    conflicto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [id.].
    I.
    In gen., to strike together violently; hence, trop., mid., to fight with, contend or struggle with (rare):

    qui cum ingeniis conflictatur ejusmodi,

    Ter. And. 1, 1, 66; so,

    cum adversā fortunā,

    Nep. Pelop. 5, 1; Cic. Har. Resp. 19, 41:

    odio inter sese gravi conflictati sunt,

    Gell. 12, 8, 5:

    cornibus,

    with the wings of the army, Front. Strat. 2, 3, 5. —Once also act.:

    ut conflictares malo,

    Ter. Phorm. 3, 2, 20.—
    II.
    Esp., to strike forcibly to the earth, to ruin; so very rare in act.:

    qui plura per scelera rem publicam conflictavisset,

    Tac. A. 6, 48:

    fera sese conflictans maerore,

    Plin. 8, 17, 21, § 59; but very freq. and in good prose (most freq. in Tac., never in Quint.) in pass.: conflictari aliquā re, to be severely tormented, vexed, harassed, afflicted; to be brought to ruin:

    nos duriore (fortunā) conflictati videmur,

    Cic. Att. 10, 4, 4:

    judiciis turpibus,

    id. Fam. 9, 25, 3:

    honestiore judicio,

    id. Quint. 13, 44:

    superstitione,

    id. Leg. 1, 11, 32:

    iniquissimis verbis,

    id. Verr. 2, 3, 28, § 69:

    a quibus se putat diuturnioribus esse molestiis conflictatum,

    id. Fam. 6, 13, 3:

    magnis et multis incommodis,

    Auct. Her. 2, 24, 37:

    magna inopia necessariarum rerum (opp. abundare),

    Caes. B. C. 1, 52:

    gravi pestilentiā,

    id. ib. 2, 22:

    gravi morbo,

    Nep. Dion, 2, 4; Plin. 23, 1, 27, § 58; Suet. Claud. 2:

    iniquā valetudine,

    Plin. Ep. 1, 12, 4:

    multis difficultatibus,

    Liv. 40, 22, 8:

    saevis tempestatibus,

    Tac. Agr. 22; cf. Suet. Aug. 17; Tac. A. 1, 58 fin.:

    multis aemulis,

    id. ib. 6, 51:

    pervicaci accusatione,

    id. ib. 13, 33; 14, 50;

    15, 50 al.: foedā hieme,

    id. H. 3, 59:

    saevissimā hieme,

    Plin. 18, 25, 57, § 209.—
    (β).
    Without abl.:

    ii (sc. milites) tantum conflictati sunt qui, etc.,

    Tac. H. 3, 82: filia Appii Caeci ap. Gell. 10, 6, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > conflicto

  • 33 coriaginosus

    cŏrĭāgĭnōsus, a, um, adj. [coriago], afflicted with the coriago (late Lat.;

    perh. only in Veg.): equi,

    Veg. Art. Vet. 2, 10, 2; 2, 16, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > coriaginosus

  • 34 crucio

    crŭcĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [crux].
    I.
    Orig., to put to death on the cross, to crucify (only in eccl. Lat.), Lact. Mort. Pers. 2, 1.—
    II.
    In gen., to put to the rack, to torture, torment (freq. and class., esp. in the signif. B.).
    A.
    Physically:

    cum vigiliis et fame cruciaretur,

    Cic. Fin. 2, 20, 65:

    tribunos militum verberatos servilibusque omnibus suppliciis cruciatos trucidando occidit,

    Liv. 29, 18, 14 Drak. N. cr.:

    cum cruciabere dirae Sanguine serpentis,

    Ov. M. 2, 651:

    cruciataque diris Corpora tormentis,

    id. ib. 3, 694 al.:

    qui advehuntur quadrupedanti crucianti canterio,

    i. e. torturing the rider by its uneasy motion, Plaut. Capt. 4, 2, 34.—
    2.
    Transf. of inanimate things:

    terra ferro, ligno, igni, lapide, fruge omnibus cruciatur horis,

    Plin. 2, 63, 63, § 157; so,

    aes cruciatur in primis accensumque restinguitur sale,

    id. 33, 3, 20, § 65.—
    B.
    Mentally.
    (α).
    Act.:

    graviter adulescentulum,

    Ter. Heaut. 5, 5, 1; id. Eun. 2, 3, 93; Hor. S. 1, 10, 78 al.:

    officii me deliberatio cruciat cruciavitque adhuc,

    Cic. Att. 8, 15, 2:

    ut ipsus sese cruciat aegritudine!

    Plaut. Bacch. 3, 3, 89:

    ne crucia te, obsecro, anime mi,

    Ter. Eun. 1, 2, 15; cf. Hor. S. 1, 2, 22:

    quos major sollicitudo cruciat,

    Just. 6, 3, 9:

    illud me cruciat, quod, etc.,

    Mart. 11, 94, 5. —So pass.:

    tanto dolore cruciatus est,

    Just. 12, 13, 9.—
    (β).
    Medial (only in Plaut. and Ter.), to afflict one's self, to grieve, be afflicted:

    ut miserae matres cruciantur!

    Plaut. Truc. 2, 5, 2; cf.:

    crucior miser,

    Ter. And. 5, 2, 10; with acc. and inf.:

    crucior me lapidem non habere, ut, etc.,

    Plaut. Capt. 3, 4, 68; Ter. Heaut. 4, 2, 6; and with acc. of neutr. pron.:

    istuc crucior, a viro me tali abalienarier,

    Plaut. Mil. 4, 8, 11; id. Trin. 5, 2, 46.

    Lewis & Short latin dictionary > crucio

  • 35 doleo

    dŏlĕo, ŭi, ĭtum (doliturus, Liv. 39, 43 fin.; Prop. 1, 15, 27; Verg. A. 11, 732; Hor. Epod. 15, 11; id. S. 1, 2, 112; 1, 10, 89; Ov. M. 9, 257 al.; cf. also under
    ), 2, v.
    n. and a. [perh. root in Sansc. dar-, dal-, to tear apart; cf. Gr. derô, to flay; Ger. zehren, to consume; Eng. tear].
    I.
    Corporeally, to feel pain, suffer pain, be in pain, to ache:

    nequeo caput Tollere, ita dolui, itaque ego nunc doleo, etc.,

    Plaut. Truc. 2, 6, 45; id. Aul. 3, 1, 5:

    doleo ab animo, doleo ab oculis, doleo ab aegritudine,

    id. Cist. 1, 1, 62:

    si cor dolet, et si jecur, aut pulmones, aut praecordia,

    Cato R. R. 157, 7; cf.:

    pes, oculi, caput, latera, pulmones,

    Cic. Tusc. 2, 19, 44:

    caput,

    Plaut. Am. 5, 1, 7; cf.:

    caput a sole,

    Plin. 24, 5, 10, § 15:

    renes,

    Plaut. Curc. 2, 1, 21:

    hirae omnes,

    id. ib. 23:

    oculi,

    id. Most. 4, 2, 10:

    pes aegri,

    Lucr. 3, 111:

    dens,

    Plin. 20, 21, 84, § 224:

    uterum,

    Plaut. Aul. 4, 7, 10 et saep.:

    misero nunc malae dolent,

    id. Am. 1, 1, 252; cf. Ter. Phorm. 5, 8, 64:

    non metuo, ne quid mihi doleat, quod ferias,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 54.—Esp., of the pangs of childbirth:

    Lucina dolentibus Juno dicta puerperis,

    Cat. 34, 13.—With acc. of part affected (late Lat.):

    graviter oculos dolui,

    Front. ad Amic. 16: doluisse te inguina cognosco, Marc. Aur. Ep. ad M. Caes. 5, 19, 34.— Impers.: mihi dolet, quom ego vapulo, Plaut. Ep. 1, 2, 44; cf. id. Poen. 1, 1, 22:

    si stimulos pugnis caedis, manibus plus dolet,

    id. Truc. 4, 2, 55.
    II.
    Mentally.
    A.
    Of personal subjects, to grieve for, deplore, lament, be sorry for, be afflicted at or on account of any thing (so most freq. and class.).
    (α).
    With acc.:

    meum casum luctumque doluerunt,

    Cic. Sest. 69, 145; so,

    casum,

    id. Vatin. 13, 31; Sall. C. 40, 2:

    Dionis mortem,

    Cic. Cael. 10, 24:

    vicem alicujus,

    id. Verr. 2, 1, 44; id. Att. 6, 3, 4; 8, 2, 2; 8, 15 fin.; Tac. H. 1, 29 al.: injurias alicujus, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12 fin.:

    aliquid,

    Cic. Tusc. 3, 32 fin.; id. Fl. 24; Verg. A. 1, 9; Hor. S. 1, 2, 112 et saep. —
    (β).
    With acc. and inf.:

    inferiores non dolere (debent), se a suis superari,

    Cic. Lael. 20; id. Att. 6, 3, 4; Caes. B. G. 3, 2, 5; id. B. C. 1, 64, 2; Suet. Aug. 16 al.; Lucr. 3, 900; Verg. A. 4, 434; Ov. M. 2, 352 et saep. —With simple inf.:

    vinci,

    Hor. C. 4, 4, 62. —
    (γ).
    With abl.:

    laetari bonis rebus et dolere contrariis,

    Cic. Lael. 13, 47:

    qua (epistola) lecta de Atticae febricula valde dolui,

    id. Att. 12, 1, 2:

    delicto (opp. gaudere correctione),

    id. Lael. 24 fin.:

    laude aliena,

    id. Fam. 5, 8, 2:

    clade accepta,

    Liv. 5, 11:

    injuriis civitatis suae,

    id. 29, 21:

    dolore alicujus,

    Verg. A. 1, 669:

    mea virtute,

    Hor. Epod. 15, 11:

    laeso Metello,

    id. S. 2, 1, 67:

    quibus negatis,

    id. ib. 1, 1, 75:

    successu,

    Ov. M. 6, 130:

    Hercule deo,

    id. ib. 9, 257:

    rapto Ganymede,

    id. F. 6, 43 et saep.—
    (δ).
    With de or ex:

    de Hortensio te certo scio dolere,

    Cic. Att. 6, 6, 2; Hor. Ep. 1, 14, 7; Ov. M. 7, 831; id. Tr. 4, 10, 84 al.:

    quo gravius homines ex commutatione rerum doleant,

    Caes. B. G. 1, 14, 5; cf.:

    tum ex me doluisti,

    Cic. Fam. 16, 21, 3; and:

    EX QVO (sc. filio) NIHIL VNQVAM DOLVIT NISE CVM IS NON FVIT,

    Inscr. Orell. 4609.—
    (ε).
    With quod, quia, or si:

    doluisse se, quod populi Romani beneficium sibi extorqueretur,

    Caes. B. C. 1, 9, 2; Ov. M. 5, 24; cf. Cic. Brut. 1, 5: doleo, quia doles et angere, Luccei. ap. Cic. Fam. 5, 14, 2:

    doliturus, si placeant spe deterius nostra,

    Hor. S. 1, 10, 89; cf. Cic. Planc. 1.—
    (ζ).
    Absol.:

    ah! nescis quam doleam,

    Ter. Heaut. 5, 1, 61:

    et desperant et dolent et novissime oderunt,

    Quint. 2, 4, 10; 9, 1, 23; 9, 2, 26; Verg. A. 6, 733; Hor. Ep. 1, 6, 12 et saep.:

    pars dolere pro gloria imperi,

    Sall. J. 39, 1 Kritz.; cf. Sen. Cons. ad Helv. 17.—So, dolentes, the mourners, Ov. M. 10, 142.—
    B.
    Of subjects not personal, to pain one (rare and mostly ante-class.).
    (α).
    With dat.:

    animus mihi dolet,

    Plaut. Merc. 2, 3, 54; Phr. Caput mihi condoluit. Str. Quid mihi futurum'st, quoi duae ancillae dolent, i. e. are a painful subject, id. Truc. 2, 8, 3:

    dolet illud huic quod, etc.,

    id. Capt. 1, 2, 49; id. Mil. 4, 8, 15; Ter. Eun. 1, 2, 13; id. Ad. 2, 4, 8; Cic. de Or. 1, 53 fin.; Sall. J. 84, 1.— Impers., it pains me, I am grieved, I grieve.
    (α).
    With dat.: CONDISCES (i. e. condiscens = condiscipulus) CVI DOLET PRO AFRICANO, Corp. Inscr. L. 1, 2258 a:

    mihi dolebit, non tibi, si quid ego stulte fecero,

    Plaut. Men. 2, 3, 84; Ter. Phorm. 1, 3, 10; Caecil. ap. Cic. Cael. 16, 37; cf.

    prov.: cui dolet meminit, Anglice,

    the burnt child dreads the fire, Cic. Mur. 20, 42.—
    (β).
    With acc. personae:

    frigida Eoo me dolet aura gelu,

    Prop. 1, 16, 24.—
    (γ).
    Absol.:

    dolet (sc. mihi) dictum,

    Ter. Eun. 3, 1, 40:

    nec dolent prava,

    Sen. Tranq. An. 2.—
    Pass. as deponent:

    DE QVA NIHIL ALIVD DOLITVS EST (vir) NISI MORTEM,

    Inscr. Grut. 793, 4, and 794, 2:

    DOLEATVR,

    ib. 676, 11.—Hence, dŏlens, entis, P. a., causing pain, painful:

    nil dolentius,

    Ov. M. 4, 246.—More freq., adv.: dŏlen-ter, painfully, with pain, with sorrow:

    dolenter hoc dicam potius quam contumeliose,

    Cic. Phil. 8, 7, 22; id. de Or. 2, 52, 211; id. Or. 38; id. Vatin. 4 fin.; Planc. ap. Cic. Fam. 8, 24, 6; Plin. Ep. 1, 5, 4 al.— Comp., Cic. Sest. 6, 14.— Sup. does not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > doleo

  • 36 hydrocelicus

    hydrŏcēlĭcus, i, m., = hudrokêlikos, afflicted with a hydrocele, Plin. 30, 8, 22, § 74.

    Lewis & Short latin dictionary > hydrocelicus

  • 37 laboro

    lăbōro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [2. labor].
    I.
    Neutr., to labor, take pains, exert one's self, strive.
    A.
    In gen.:

    ne labora,

    Ter. Heaut. 1, 1, 37:

    sese (aratores) sibi, laborare,

    Cic. Verr. 2, 3, 52, § 121:

    quid ego laboravi, aut quid egi, aut in quo evigilaverunt curae et cogitationes meae, si? etc.,

    id. Par. 2, 17:

    ne familiares, si scuta ipsi ferrent, laborarent,

    id. Phil. 5, 6:

    si mea res esset, non magis laborarem,

    id. Fam. 13, 44; 74:

    qui non satis laborarunt,

    Quint. 8 prooem. §

    29: frustra laborabimus,

    id. 6, 3, 35; cf.:

    frustra laboret Ausus idem,

    Hor. A. P. 241:

    in enodandis nominibus,

    to exert one's self in vain, Cic. N. D. 3, 24, 62:

    circa memoriam et pronuntiationem,

    Quint. 6, 4, 1:

    circa nomina rerum ambitiose,

    id. 3, 11, 21:

    in famam, Sen. de Ira, 3, 41, 3: in commune,

    Quint. 5, 11, 24; 8, 2, 18:

    in spem,

    Ov. M. 15, 367.—With dat., to toil for, to serve:

    cui (Jovi) tertia regna laborant,

    Sil. 8, 116.—With in and abl.:

    quid est, in quo se laborasse dicit?

    Cic. Verr. 2, 3, 53, § 124:

    qua in re mihi non arbitror diu laborandum,

    Quint. 2, 3, 2:

    in dura humo,

    Ov. F. 4, 416:

    in remigando,

    Vulg. Marc. 6, 48:

    in omni gente,

    in behalf of, Juv. 8, 239.—With pro:

    pro hoc (L. Flacco) laborant,

    Cic. Planc. 11, 28:

    pro salute mea,

    id. Dom. 11, 30:

    pro Sestio,

    id. Fam. 13, 8, 1.—With ut:

    laborabat, ut reliquas civitates adjungeret,

    Caes. B. G. 7, 31:

    ut honore dignus essem, maxime semper laboravi,

    Cic. Planc. 20, 50:

    ut vos decerneretis laboravi,

    id. Prov. Cons. 11, 28:

    neque te ut miretur turba labores,

    Hor. S. 1, 10, 73. —With ne:

    et sponsio illa ne fieret, laborasti,

    Cic. Verr. 2, 3, 57, § 132: quae ego ne frustra subierim... laboro, Lent. ap. Cic. Fam. 12, 14, 5.—With inf.:

    quem perspexisse laborant,

    Hor. A. P. 435:

    amarique ab eo laboravi,

    Plin. Ep. 1, 10, 2; 2, 5, 9:

    si sociis fidelissimis prospicere non laboratis,

    Cic. Verr. 2, 3, 55, § 127:

    quod audiri non laborarit,

    Cic. Att. 5, 2, 2:

    hunc superare laboret,

    Hor. S. 41, 112; 2, 3, 269:

    ne quaerere quidem de tanta re laborarint,

    Nep. Pel. 3, 1:

    describere,

    Cael. Aur. Acut. 2, 1.—
    B.
    In partic.
    1.
    To suffer, to labor under, to be oppressed, afflicted, or troubled with.
    (α).
    Absol.: aliud est dolere, aliud laborare. Cum varices secabantur C. Mario, dolebat: cum aestu magno ducebat agmen, laborabat. Est mter haec tamen quaedam similitudo: consuetudo enim laborum perpessionem dolorum efficiet faciliorem, Cic. [p. 1025] Tusc. 2, 15, 35:

    valetudo tua me valde conturbat: significant enim tuae litterae, te prorsus laborare,

    id. Att. 7, 2, 2:

    cum sine febri laborassem,

    id. ib. 5, 8:

    eum graviter esse aegrum, quod vehementer ejus artus laborarent,

    id. Tusc. 2, 25, 61.—
    (β).
    With ex:

    ex intestinis,

    Cic. Fam. 7, 26, 1:

    ex pedibus,

    id. ib. 9, 23:

    ex renibus,

    id. Tusc. 2, 25, 60:

    e dolore,

    Ter. And. 1, 5, 33.—Esp. of mental disorders, etc.:

    ex invidia,

    Cic. Clu. 71, 202; id. Rosc. Am. 51, 149:

    ex desiderio,

    id. Fam. 16, 11, 1:

    ex inscitia,

    id. Inv. 2, 2, 5:

    ex aere alieno laborare,

    to be oppressed with debt, Caes. B. C. 3, 22.—
    (γ).
    With ab:

    a re frumentaria,

    Caes. B. C. 3, 9:

    ab avaritia,

    Hor. S. 1, 4, 26.—
    (δ).
    With abl.:

    laborantes utero puellae,

    Hor. C. 3, 22, 2:

    domesticā crudelitate,

    Cic. Rosc. Am. 53, 154:

    nec vero quisquam stultus non horum morborum aliquo laborat,

    id. Fin. 1, 18, 59:

    odio apud hostes, contemptu inter socios,

    Liv. 6, 2:

    pestilentiā laboratum est,

    id. 1, 31, 5:

    crimine temeritatis,

    Quint. 12, 9, 14.—
    2.
    To grieve, be in trouble, be vexed, to be concerned, solicitous, or anxious:

    animo laborabat, ut reliquas civitates adjungeret,

    Caes. B. G. 7, 31:

    ut vos decerneretis, laboravi,

    Cic. Prov. Cons. 11:

    nihil laboro, nisi ut salvus sis,

    id. Fam. 16, 4, 4:

    sponsio illa ne fieret laborasti,

    id. Verr. 2, 3, 57, § 132.— With de (esp. of events or persons on whose account one is concerned):

    sororem de fratrum morte laborantem,

    Cic. Inv. 2, 26, 78:

    de quibus ego ante laborabam, ne, etc.,

    id. Caecin. 1, 3:

    laboro, ut non minimum hac mea commendatione se consecutum videretur,

    id. Fam. 13, 26, 4:

    noli putare me de ulla re magis laborare,

    id. Att. 6, 1, 3:

    his de rebus eo magis laboro, quod, etc.,

    id. Fam. 13, 56, 3:

    in uno,

    i. e. to love, Hor. C. 1, 17, 19: non laboro, nihil laboro, I don't trouble myself about it, it concerns me not:

    cujus manu sit percussus, non laboro,

    Cic. Rosc. Am. 34, 97:

    quorsum recidat responsum tuum non magnopere laboro,

    id. Rosc. Com. 15, 43:

    Tironi prospicit, de se nihil laborat,

    id. Phil. 8, 9, 26:

    quid est quod de iis laborat,

    id. ib. 8, 8, 27; id. Tusc. 1, 43, 103.—With abl.:

    tuā causā,

    Cic. Fam. 3, 7, 6:

    neglegens ne qua populus laborat,

    Hor. C. 3, 8, 25.—With in:

    in re familiari valde laboramus,

    Cic. Att. 4, 1, 3.—
    3.
    To be in distress, difficulty, or danger:

    quos laborantes conspexerat iis subsidia submittebat,

    Caes. B. G. 4, 26:

    suis laborantibus succurrere,

    id. B. C. 2, 6; Sall. C. 60, 4:

    ne legatus laborantibus suis auxilio foret,

    id. J. 52, 6; Curt. 9, 1, 15.— Impers. pass.:

    maxime ad superiores munitiones laboratur,

    Caes. B. G. 7, 85.—Of inanim. things:

    ut utraeque (triremes) ex concursu laborarent,

    Caes. B. C. 2, 6:

    nec cur fraternis luna laboret equis (of an eclipse of the moon, because the sun's light is then withdrawn from it),

    Prop. 2, 34, 52 (3, 32, 48 M.); so,

    luna laboret,

    Cic. Tusc. 1, 38, 92:

    cum luna laborare non creditur,

    Plin. 2, 9, 6, § 42:

    laboranti succurrere lunae,

    Juv. 6, 443:

    Aquilonibus Querceta laborant,

    Hor. C. 2, 9, 6:

    laborantem ratem deserere,

    Ov. P. 2, 6, 22:

    laborat carmen in fine,

    Petr. 45.—
    II.
    Act. (only since the Aug. per.; for in Cic. Cael. 22, 54, elaboratus is the correct reading).
    A.
    To work out, elaborate, to form, make, prepare:

    noctibus hibernis castrensia pensa laboro,

    Prop. 4, 3, 33:

    quale non perfectius Meae laborarint manus,

    Hor. Epod. 5, 60:

    arte laboratae vestes,

    Verg. A. 1, 639:

    laborata Ceres,

    bread, id. ib. 8, 181:

    et nobis et equis letum commune laboras,

    preparest, Sil. 16, 411.—
    B.
    To labor at, to cultivate:

    frumenta ceterosque fructus,

    Tac. G. 45.

    Lewis & Short latin dictionary > laboro

  • 38 lagophthalmos

    lăgophthalmos, i, m., = lagôphthalmos (hare-eye), a person afflicted with a disease of the eye, in which the upper lid does not cover the eye, Cels. 7, 7, 9, § 93 sqq.

    Lewis & Short latin dictionary > lagophthalmos

  • 39 luctificabilis

    luctĭfĭcābĭlis, e, adj. [luctus - facio], sorrowful, afflicted:

    cor,

    Pers. 1, 78.

    Lewis & Short latin dictionary > luctificabilis

  • 40 maestus

    maestus ( moest-), a, um, adj. [maereo, q. v.], full of sadness, sad, sorrowful, afflicted, dejected, melancholy (class.).
    I.
    Lit.:

    quid vos maestos tam tristesque esse conspicor?

    Plaut. Bacch. 4, 4, 18:

    id misera maestast, sibi eorum evenisse inopiam,

    id. Rud. 2, 3, 67; Cic. Div. 1, 28, 59:

    cum immolanda Iphigenia tristis Calchas esset, maestior Ulixes, etc.,

    id. Or. 22, 74:

    maestus ac sordidatus senex,

    id. de Or. 2, 47, 195; id. Fam. 4, 6, 2:

    maestus ac sollicitus,

    Hor. S. 1, 2, 3:

    maestissimus Hector,

    Verg. A. 2, 270.—Of inanim. and abstr. things:

    maesto et conturbato vultu,

    Auct. Her. 3, 15, 27:

    maesta ac lugentia castra,

    Just. 18, 7:

    maestam attonitamque videre urbem,

    Juv. 11, 199:

    maesta manus,

    Ov. F. 4, 454:

    horrida pro maestis lanietur pluma capillis,

    id. Am. 2, 6, 5:

    comae,

    id. F. 4, 854:

    collum,

    id. Tr. 3, 5, 15:

    timor,

    Verg. A. 1, 202.— Poet., with inf.:

    animam maestam teneri,

    Stat. Th. 10. 775.—
    II.
    Transf. ( poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Like tristis, gloomy, severe by nature:

    ille neci maestum mittit Oniten,

    Verg. A. 12, 514 (naturaliter tristem, severum, quem Graeci skuthrôpon dicunt agelaston, Serv.):

    tacitā maestissimus irā,

    Val. Fl. 5, 568:

    oratores maesti et inculti,

    gloomy, Tac. Or. 24.—
    B.
    In gen., connected with mourning; containing, causing, or showing sadness; sad, unhappy, unlucky:

    vestis,

    a mourning garment, Prop. 3, 4 (4, 5), 13:

    tubae,

    id. 4 (5), 11, 9:

    funera,

    Ov. F. 6, 660; cf.:

    ossa parentis Condidimus terrā maestasque sacravimus aras,

    Verg. A. 5, 48:

    a laevā maesta volavit avis,

    the bird of ill omen, Ov. Ib. 128: venter, exhausted with hunger, Lucil. ap. Non. 350, 33 (enectus fame, Non.).—Hence, adv., in two forms.
    * A.
    maestē, with sadness, saaly, sorrowfully:

    maeste, hilariter,

    Auct. Her. 3, 14, 24.—
    * B.
    maestĭter, in a way to indicate sorrow:

    maestiter vestitae,

    Plaut. Rud. 1, 5, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > maestus

См. также в других словарях:

  • Afflicted — Жанр Дэт метал Спид метал Годы с 1988 по 1995 Страна …   Википедия

  • afflicted — afflicted; un·afflicted; …   English syllables

  • afflicted — index aggrieved (harmed), deplorable, disconsolate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • afflicted — (n.) person or persons in constant suffering of body or mind, 1650s, noun use of pp. adjective from AFFLICT (Cf. afflict) …   Etymology dictionary

  • afflicted — adj. 1) grievously afflicted 2) afflicted with (afflicted with a disease) * * * grievously afflicted afflicted with (afflicted with a disease) …   Combinatory dictionary

  • Afflicted — Afflict Af*flict , v. t. [imp. & p. p. {Afflicted}; p. pr. & vb. n. {Afflicting}.] [L. afflictus, p. p. of affigere to cast down, deject; ad + fligere to strike: cf. OF. aflit, afflict, p. p. Cf. {Flagellate}.] 1. To strike or cast down; to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Afflicted (band) — Infobox musical artist | Name = Afflicted Background = group or band Origin = Sweden Genre = Death metal, Heavy Metal Years active = c.1992 1995 Label = Nuclear Blast Massacre Records Associated acts = Defender Dawn Face Down Cranium Current… …   Wikipedia

  • afflicted — /əˈflɪktəd/ (say uh fliktuhd) adjective 1. severely distressed or troubled especially by or as if by a physical disability or chronic pathological condition: afflicted with the gout; afflicted with moral paralysis. 2. suffering from the presence… …  

  • afflicted — Synonyms and related words: abashed, agitated, agonized, bent, beset, boiled, bombed, boozy, bothered, canned, cast down, chagrined, chapfallen, cockeyed, cockeyed drunk, confused, convulsed, crocked, crocko, crucified, discomfited, discomforted …   Moby Thesaurus

  • afflicted — (Roget s Thesaurus II) adjective Having a painful ailment: miserable, suffering, wretched. See HAPPY …   English dictionary for students

  • afflicted — af flict·ed || tɪd adj. distressed; infected, stricken, plagued, tormented af·flict || É™ flɪkt v. distress; cause suffering, torment, torture …   English contemporary dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»