Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ba������adero

  • 1 adero

    fut. к assum

    Латинско-русский словарь > adero

  • 2 assum [1]

    1. as-sum (ad-sum), affuī (adfuī), adesse, u. dazu afforem (adforem) = affutūrus (adfutūrus) essem, affore (adfore) = affutūrum esse, anwesend-, zugegen sein, dasein (Ggstz. abesse), zuw. auch herzukommend dasein = erscheinen, sich einstellen, I) im allg.: a) v. Pers.: α) mit dem Körper, absol., ades u. adesdum, sei da = bleib da, Komik. (s. Spengel Ter. Andr. 29): heri, cum non adessetis, Cic.: omnes, qui aderant, alle Anwesenden, Caes.: cum hostes adessent, anrückten, Liv. – m. Ang. wie? assum praesens praesenti tibi, Plaut.: adest praesens vir singulari virtute, M. Bibulus, Cic.: praesto etiam assum, Acc. fr.: sed ubi est frater? Ch. praesto adest, Ter.: fit enim nescio qui, ut quasi coram adesse videare, cum scribo aliquid ad te, Cic.: ibi tum filius cum illis unā aderat frequens, Ter. – m. Ang. wo? sed hic num quis adest? Plaut.: iam ego inibi adero, Pompon. com. fr.: iam hic adero, gleich bin ich wieder da, Ter.: u. so prius ego tuā opinione hic adero, Plaut.: domi assitis facite, Ter.: assum apud te, genitor, Acc. fr.: apud te assum Sosia idem, Plaut.: mane ad portam adesse, Cic.: in tabernaculo, Plaut.: in foro, Liv.: ante oculos, Verg.: portis (Dat.), Verg.: m. Abl. od. Genet. loc., Amphipoli, Brundisi, Liv.; vgl. Weißenb. Liv. 45, 28, 8. – m. Ang. woher? u. auf welchem Wege? hi ex Africa iam affuturi videntur, Cic.: adsum atque advenio Acheronte vix viā altā atque arduā per speluncas saxis structas, Enn. fr.: Galli per dumos aderant, Verg. – mit Ang. wohin? huc ades, o formose puer, komm hierher, Verg.: quaeritis, quare huc assim, Ov.: primā face cubiculum tuum adero, werde ich in deinem Gemach erscheinen, Apul. met. 2, 10: u. so ibid. 5, 5 in. – β) mit dem Geiste, in der Formel adesse animo od. (v. mehreren) animis, mit dem Geiste zugegen sein, sowohl um gehörig aufzumerken, ades animo, Ter., od. bl. ades, Plaut., gib acht! (s. Brix Plaut. Men. 643): eum non affuisse animo, Cic.: adestote omnes animis, Cic.: adeste aequo animo! schenkt ein geneigtes Gehör! Ter. (s. Spengel Ter. Andr. prol. 24). – als auch um die Geistesgegenwart, den Mut nicht zu verlieren, gefaßt sein, ruhig sein, ades animo et omitte timorem, Scipio, Cic.: quam ob rem adeste animis, iudices, et timorem, si quem habetis, deponite, Cic. – b) v. Lebl., bes. v. körperl., geistigen u. zeitlichen Zuständen u. Verhältnissen, dasein, vorhanden sein, zur Hand sein, zu Gebote stehen, zuw. auch im Anzuge sein, bevorstehen, sich zeigen, frumentum conferri, comportari, adesse dicere, Caes.: largitur in servos, quantum aderat pecuniae, Tac.: ubi vis, dona tibi adsunt a Phaedria, kommen dir, Ter. – tanti aderant vesicae et viscerum (al. torminum) morbi, ut etc., Cic.: etiamsi certa pestis adesset, (se) mansurum potius, quam etc., Sall. – isto bono utare, dum adsit, cum absit, ne requiras, Cic.: corpore nihil nisi praesens et quod adest sentire possumus, Cic.: illis robur aetatis affuerat, Tac.: vim affore verbo crediderat, Verg. – assunt multa eius rei exempla, Quint.: adest ingens seditio, ingens certamen, Liv.: si iam adest vitae meae finis, Curt.: adesse supremam horam, Curt.: vesper adest, Catull.: aderat iudicio dies, Liv.: adesse Romanis ultimum diem, Liv.: nunc adest occasio bene facta cumulare, Plaut.: nunc probrum atque partitudo prope adest, ut fiat palam, Plaut.: aderit tempus od. dies, cum etc., es wird die Zeit kommen, wo usw., Acc. tr. u. Komik. (s. Ribbeck Coroll. ad Tragic. Fragm. p. LVIII sq.): u. so bl. prope adest, cum etc., bald kommt die Zeit, wo usw., Komik. (s. Spengel Ter. Andr. 152).

    II) in bestimmter Absicht dasein, erscheinen, zugegen sein, auf dem Platze sein, bei der Hand sein, nahe sein u. in bestimmter Absicht erscheinen, sich einstellen, a) übh.: α) v. Menschen: primum me ipsum vigilare, adesse, Cic.: ipse dux hostium suis aderat atque eos hortabatur, Caes. – m. Ang. wo? od. wobei? oft zugl. m. Ang. als wer? durch Adjj. od. Substst., Caesar ubique aderat, Vell.: nunc ultro ad cineres et ossa parentis assumus, Verg.: in agmine modo in primis modo in postremis aderat, Sall.: in operibus, in agmine atque ad vigilias multus (fleißig) adesse, Sall.: egomet in agmine, in proelio consultor idem et socius periculi vobiscum adero, Sall.: in eo cornu non Poetelius solus, sed Sulpicius etiam hortator affuerat, Liv. (vgl. suus cuique animus memor ignominiae adhortator aderat, Liv.). – u. (als Feind) m. Angabe gegen wen? adversus hostes, Sall.: in semisomnos barbaros, Tac. – m. Ang. wie gestimmt? durch Adjj., iam omnes feroces aderant, Sall.: Numidae infensi adesse atque instare, Sall.: Masinissa dies noctesque infestus aderat, Liv. – m. Ang. des Zweckes wozu? durch ad m. Akk., nunc ades ad parendum vel ad imperandum potius, stell dich, um Order zu parieren oder vielmehr um Order zu erhalten, Cic.: adsint tempori (zur rechten Zeit) ad metendum, Gell.: adesse ad magnitudinem beneficiorum, zum Empfang so großer Wohltaten gleich bei der Hand sein, Tac. – od. durch Infin., non Teucros delere aderam, Sil. 9, 532. – u. unpers. (vgl. πάρεστί μοι), aderit cognoscere, man wird erkennen können, Avien. progn. 80. – β) v. der Gottheit, adsis placidusque iuves, Verg.: m. Ang. wie? als wer? adsis favens, Verg.: sui sceleris ultores adesse deos, Curt. – m. Ang. wem? durch Dat., origini Romanae, rebus Romanis, sich gnädig zeigen, förderlich sein, unser »sein mit« usw., Liv.: querelis nostris, armis (nostris), unserer Kl., unserer W. sich annehmen, Liv.: si fortuna coeptis affuerit, hold ist, Tac.: fortunam et deos et numen Othonis adesse consiliis, adfore conatibus testabantur, Tac. – b) als Teilnehmer, Zeuge, Zuschauer zugegen sein, erscheinen, einer Sache beiwohnen, an etw. teilnehmen, bei etw. mitwirken, m. Ang. wo? od. wobei? ad suffragium, Cic.: in senatu, Cic.: in hac re, Ter.: in magnis rebus, Nep.: in pariundo, Ter. Andr. 771: durch Dat., comitiis, Cic.: pugnae, Liv.: omnibus periculis, Nep.: colloquio, Lic.: convivio, spectaculo, Suet.: eorum recitationibus, Plin. ep.: cur istuc vadimonio assum? Nov. fr. – absol., is dies, quo me adesse iusserat, Cic.: quasi nusquam adfueris (verst. in pariundo), Tert.: nec adfuisse usque Philippum, Curt.: ut paene liberum sit senatori non adesse, zu kommen und nicht zu kommen, Cic.: ille nec iratos sensit adesse deos, Ov. – u. in der publiz. Formel adesse scribendo senatus consulto od. decreto, bei Abfassung eines Senatsbeschlusses zugegen sein, Cic.: u. bl. adesse scribendo, SC. b. Cic. – c) als Berater, als Beistand einer Pers. od. Sache zur Seite stehen, beistehen, jmds. od. einer Sache sich annehmen (Ggstz. abesse, deesse, s. Oudend. Schol. ad Cic. ep. p. 66), semper absenti Deiotaro, Cic.: alcis rebus, Cic.: intercessioni, Liv.: ego apud consulem deprecator defensorque vobis adero, Liv.: alci (einem Richter od. Fürsten) adesse in consilio, Cic. u. Nep. – So namentl. v. Rechtsbeistande, als Verteidiger, Vertreter erscheinen, sich jmds. od. einer Sache als Vertreter annehmen, jmd. od. eine Sache vertreten, ius qui profitebitur, adsit, Ov.: volo ego adesse hic advocatos nobis in turba hac, Ter.: u. so adesse Quinctio, amicis, Cic.: partibus, Plin. ep.: tali causae, Quint.: ei sententiae, Plin. – m. Ang. wozu? durch ad m. Akk., ad hanc rem, Ter.: ad defendendam causam, Ter.: ad rem agendam, Cael. fr. b. Quint. – m. Ang. wo? durch in m. Abl., in iudicio, Cic.: in foro, Liv. – m. Ang. in welcher Sache? durch in m. Abl., in hac causa, Cic.: u. (bildl.) in sua causa omnium libertati, Liv. – m. Ang. gegen wen? contra Satrium, Cic.: adversus privatum intemperantius, Suet. – d) als Angeklagter od. Ankläger vor Gericht erscheinen, α) als Angeklagter, sich stellen, adesse iuberi, Cic.: Amphipoli (zu A.) adesse iuberi, Liv.: u. alqm Amphipoli adesse iubere, Liv.: adesse ad iudicium, Cic. – β) als Ankläger, adesse in iudicio, Cic. Verr. 4, 113 (vgl. no. c): citatus accusator M. Pacilius nescio quo casu non respondit, non adfuit, Cic. Verr. 2, 98. – / Archaist. Konj. Präs. adsiem, Verg. catal. 5, 6: adsies, Prud. perist. 2, 569: adsiet, Plaut. asin. 415; Pseud. 924 u. 1114. Ter. adelph. 619. Cato r. r. 141, 4: adsient, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 32. Ter. Phorm. 313. – arch. Konj. Imperf. adesent = adessent, Corp. inscr. Lat. 1, 196, 6. – arch. Fut. adessint = aderunt, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 63. – arch. Perf. arfuerunt = adfuerunt, Corp. inscr. Lat. 1, 196, 2. – archaist. Infin. Perf. arfuisse (= adfuisse), SC. de Bacch. im Corp. inscr. Lat. 1, 196. lin. 21.

    lateinisch-deutsches > assum [1]

  • 3 assum

    1. as-sum (ad-sum), affuī (adfuī), adesse, u. dazu afforem (adforem) = affutūrus (adfutūrus) essem, affore (adfore) = affutūrum esse, anwesend-, zugegen sein, dasein (Ggstz. abesse), zuw. auch herzukommend dasein = erscheinen, sich einstellen, I) im allg.: a) v. Pers.: α) mit dem Körper, absol., ades u. adesdum, sei da = bleib da, Komik. (s. Spengel Ter. Andr. 29): heri, cum non adessetis, Cic.: omnes, qui aderant, alle Anwesenden, Caes.: cum hostes adessent, anrückten, Liv. – m. Ang. wie? assum praesens praesenti tibi, Plaut.: adest praesens vir singulari virtute, M. Bibulus, Cic.: praesto etiam assum, Acc. fr.: sed ubi est frater? Ch. praesto adest, Ter.: fit enim nescio qui, ut quasi coram adesse videare, cum scribo aliquid ad te, Cic.: ibi tum filius cum illis unā aderat frequens, Ter. – m. Ang. wo? sed hic num quis adest? Plaut.: iam ego inibi adero, Pompon. com. fr.: iam hic adero, gleich bin ich wieder da, Ter.: u. so prius ego tuā opinione hic adero, Plaut.: domi assitis facite, Ter.: assum apud te, genitor, Acc. fr.: apud te assum Sosia idem, Plaut.: mane ad portam adesse, Cic.: in tabernaculo, Plaut.: in foro, Liv.: ante oculos, Verg.: portis (Dat.), Verg.: m. Abl. od. Genet. loc., Amphipoli, Brundisi, Liv.; vgl. Weißenb. Liv. 45, 28, 8. – m. Ang. woher? u. auf welchem Wege? hi ex Africa iam affuturi videntur, Cic.: adsum atque advenio Ach-
    ————
    eronte vix viā altā atque arduā per speluncas saxis structas, Enn. fr.: Galli per dumos aderant, Verg. – mit Ang. wohin? huc ades, o formose puer, komm hierher, Verg.: quaeritis, quare huc assim, Ov.: primā face cubiculum tuum adero, werde ich in deinem Gemach erscheinen, Apul. met. 2, 10: u. so ibid. 5, 5 in. – β) mit dem Geiste, in der Formel adesse animo od. (v. mehreren) animis, mit dem Geiste zugegen sein, sowohl um gehörig aufzumerken, ades animo, Ter., od. bl. ades, Plaut., gib acht! (s. Brix Plaut. Men. 643): eum non affuisse animo, Cic.: adestote omnes animis, Cic.: adeste aequo animo! schenkt ein geneigtes Gehör! Ter. (s. Spengel Ter. Andr. prol. 24). – als auch um die Geistesgegenwart, den Mut nicht zu verlieren, gefaßt sein, ruhig sein, ades animo et omitte timorem, Scipio, Cic.: quam ob rem adeste animis, iudices, et timorem, si quem habetis, deponite, Cic. – b) v. Lebl., bes. v. körperl., geistigen u. zeitlichen Zuständen u. Verhältnissen, dasein, vorhanden sein, zur Hand sein, zu Gebote stehen, zuw. auch im Anzuge sein, bevorstehen, sich zeigen, frumentum conferri, comportari, adesse dicere, Caes.: largitur in servos, quantum aderat pecuniae, Tac.: ubi vis, dona tibi adsunt a Phaedria, kommen dir, Ter. – tanti aderant vesicae et viscerum (al. torminum) morbi, ut etc., Cic.: etiamsi certa pestis adesset, (se) mansurum potius, quam etc., Sall. – isto
    ————
    bono utare, dum adsit, cum absit, ne requiras, Cic.: corpore nihil nisi praesens et quod adest sentire possumus, Cic.: illis robur aetatis affuerat, Tac.: vim affore verbo crediderat, Verg. – assunt multa eius rei exempla, Quint.: adest ingens seditio, ingens certamen, Liv.: si iam adest vitae meae finis, Curt.: adesse supremam horam, Curt.: vesper adest, Catull.: aderat iudicio dies, Liv.: adesse Romanis ultimum diem, Liv.: nunc adest occasio bene facta cumulare, Plaut.: nunc probrum atque partitudo prope adest, ut fiat palam, Plaut.: aderit tempus od. dies, cum etc., es wird die Zeit kommen, wo usw., Acc. tr. u. Komik. (s. Ribbeck Coroll. ad Tragic. Fragm. p. LVIII sq.): u. so bl. prope adest, cum etc., bald kommt die Zeit, wo usw., Komik. (s. Spengel Ter. Andr. 152).
    II) in bestimmter Absicht dasein, erscheinen, zugegen sein, auf dem Platze sein, bei der Hand sein, nahe sein u. in bestimmter Absicht erscheinen, sich einstellen, a) übh.: α) v. Menschen: primum me ipsum vigilare, adesse, Cic.: ipse dux hostium suis aderat atque eos hortabatur, Caes. – m. Ang. wo? od. wobei? oft zugl. m. Ang. als wer? durch Adjj. od. Substst., Caesar ubique aderat, Vell.: nunc ultro ad cineres et ossa parentis assumus, Verg.: in agmine modo in primis modo in postremis aderat, Sall.: in operibus, in agmine atque ad vigilias multus (fleißig) adesse, Sall.: egomet in agmine, in proelio consultor
    ————
    idem et socius periculi vobiscum adero, Sall.: in eo cornu non Poetelius solus, sed Sulpicius etiam hortator affuerat, Liv. (vgl. suus cuique animus memor ignominiae adhortator aderat, Liv.). – u. (als Feind) m. Angabe gegen wen? adversus hostes, Sall.: in semisomnos barbaros, Tac. – m. Ang. wie gestimmt? durch Adjj., iam omnes feroces aderant, Sall.: Numidae infensi adesse atque instare, Sall.: Masinissa dies noctesque infestus aderat, Liv. – m. Ang. des Zweckes wozu? durch ad m. Akk., nunc ades ad parendum vel ad imperandum potius, stell dich, um Order zu parieren oder vielmehr um Order zu erhalten, Cic.: adsint tempori (zur rechten Zeit) ad metendum, Gell.: adesse ad magnitudinem beneficiorum, zum Empfang so großer Wohltaten gleich bei der Hand sein, Tac. – od. durch Infin., non Teucros delere aderam, Sil. 9, 532. – u. unpers. (vgl. πάρεστί μοι), aderit cognoscere, man wird erkennen können, Avien. progn. 80. – β) v. der Gottheit, adsis placidusque iuves, Verg.: m. Ang. wie? als wer? adsis favens, Verg.: sui sceleris ultores adesse deos, Curt. – m. Ang. wem? durch Dat., origini Romanae, rebus Romanis, sich gnädig zeigen, förderlich sein, unser »sein mit« usw., Liv.: querelis nostris, armis (nostris), unserer Kl., unserer W. sich annehmen, Liv.: si fortuna coeptis affuerit, hold ist, Tac.: fortunam et deos et numen Othonis adesse consiliis, adfore conatibus testabantur, Tac. – b)
    ————
    als Teilnehmer, Zeuge, Zuschauer zugegen sein, erscheinen, einer Sache beiwohnen, an etw. teilnehmen, bei etw. mitwirken, m. Ang. wo? od. wobei? ad suffragium, Cic.: in senatu, Cic.: in hac re, Ter.: in magnis rebus, Nep.: in pariundo, Ter. Andr. 771: durch Dat., comitiis, Cic.: pugnae, Liv.: omnibus periculis, Nep.: colloquio, Lic.: convivio, spectaculo, Suet.: eorum recitationibus, Plin. ep.: cur istuc vadimonio assum? Nov. fr. – absol., is dies, quo me adesse iusserat, Cic.: quasi nusquam adfueris (verst. in pariundo), Tert.: nec adfuisse usque Philippum, Curt.: ut paene liberum sit senatori non adesse, zu kommen und nicht zu kommen, Cic.: ille nec iratos sensit adesse deos, Ov. – u. in der publiz. Formel adesse scribendo senatus consulto od. decreto, bei Abfassung eines Senatsbeschlusses zugegen sein, Cic.: u. bl. adesse scribendo, SC. b. Cic. – c) als Berater, als Beistand einer Pers. od. Sache zur Seite stehen, beistehen, jmds. od. einer Sache sich annehmen (Ggstz. abesse, deesse, s. Oudend. Schol. ad Cic. ep. p. 66), semper absenti Deiotaro, Cic.: alcis rebus, Cic.: intercessioni, Liv.: ego apud consulem deprecator defensorque vobis adero, Liv.: alci (einem Richter od. Fürsten) adesse in consilio, Cic. u. Nep. – So namentl. v. Rechtsbeistande, als Verteidiger, Vertreter erscheinen, sich jmds. od. einer Sache als Vertreter annehmen, jmd. od. eine Sache vertreten, ius qui
    ————
    profitebitur, adsit, Ov.: volo ego adesse hic advocatos nobis in turba hac, Ter.: u. so adesse Quinctio, amicis, Cic.: partibus, Plin. ep.: tali causae, Quint.: ei sententiae, Plin. – m. Ang. wozu? durch ad m. Akk., ad hanc rem, Ter.: ad defendendam causam, Ter.: ad rem agendam, Cael. fr. b. Quint. – m. Ang. wo? durch in m. Abl., in iudicio, Cic.: in foro, Liv. – m. Ang. in welcher Sache? durch in m. Abl., in hac causa, Cic.: u. (bildl.) in sua causa omnium libertati, Liv. – m. Ang. gegen wen? contra Satrium, Cic.: adversus privatum intemperantius, Suet. – d) als Angeklagter od. Ankläger vor Gericht erscheinen, α) als Angeklagter, sich stellen, adesse iuberi, Cic.: Amphipoli (zu A.) adesse iuberi, Liv.: u. alqm Amphipoli adesse iubere, Liv.: adesse ad iudicium, Cic. – β) als Ankläger, adesse in iudicio, Cic. Verr. 4, 113 (vgl. no. c): citatus accusator M. Pacilius nescio quo casu non respondit, non adfuit, Cic. Verr. 2, 98. – Archaist. Konj. Präs. adsiem, Verg. catal. 5, 6: adsies, Prud. perist. 2, 569: adsiet, Plaut. asin. 415; Pseud. 924 u. 1114. Ter. adelph. 619. Cato r. r. 141, 4: adsient, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 32. Ter. Phorm. 313. – arch. Konj. Imperf. adesent = adessent, Corp. inscr. Lat. 1, 196, 6. – arch. Fut. adessint = aderunt, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 63. – arch. Perf. arfuerunt = adfuerunt, Corp. inscr. Lat. 1, 196, 2. – archaist. Infin. Perf. arfuisse (= adfuisse), SC. de Bacch. im
    ————
    Corp. inscr. Lat. 1, 196. lin. 21.
    ————————
    2. assum, ī, n., s. assusa, um.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > assum

  • 4 adsum

    ad-sum (Ribbeck has written assum in Novius by conj. from suum of the MSS., Com. Trag. p. 262; in Plaut. Poen. 1, 2, 67, adsum must be pronounced assum, as the pun on the word requires, Roby, I. p. 49), adfui (affui, Merkel, L. Müller), adesse, v. n. (arfui = adfui, S. C. de Bacch.; arf = adfuerunt, ib.; arfuise = adfuisse, ib.; v. ad init.;

    adsiem = adsim,

    Verg. Cat. 5, 6 ( dicam, Rib.):

    adsiet,

    Cato, R. R. 141, 4; Plaut. As. 2, 4, 9; Ter. Ad. 4, 4, 11:

    adsient,

    id. Phorm. 2, 18, 3: adfore now and then takes the place of adfuturus esse, and adforem of adessem, which is written with one s, adesent, in S. C. de Bacch.), to be at or near a person or place, to be somewhere, to be present (opp. absum, to be distant, removed, absent).
    I.
    Lit.
    (α).
    Absol.: visus Homerus adesse poëta, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 16, 51 (Ann. v. 6 Vahl.), imitated by Verg. A. 2, 271, and Ov. M. 7, 635; v. below: Hegio adsum;

    si quid me vis, impera,

    Plaut. Capt. 5, 3, 1; so id. Truc. 2, 6, 33; 4, 3, 52:

    quasi adfuerim simulabo,

    id. Am. 1, 1, 45. —
    (β).
    With adv. or adj.:

    etsi abest, hic adesse erum Arbitror,

    Plaut. Ps. 4, 7, 11:

    Philolaches jam hic aderit,

    id. Most. 5, 1, 29; and id. Ps. 1, 2, 48:

    quod adest praesto,

    Lucr. 5, 1412:

    ut quasi coram adesse videare, cum scribo aliquid ad te,

    Cic. Fam. 15, 16; id. Att. 5, 18, 3; Verg. A. 1, 595:

    non quia ades praesens dico hoc,

    Ter. Ad. 3, 3, 39.—
    (γ).
    With prepp.:

    ad exercitum,

    Plaut. Am. 1, 3, 6:

    in tabernaculo,

    id. ib. 1, 1, 269:

    adsum apud te,

    id. Poen. 1, 2, 67:

    mulier ad eam rem divinam ne adsit,

    Cato, R. R. 83:

    ad portam,

    Cic. Div. 1, 27, 57:

    ante oculos maestissimus Hector Visus adesse mihi,

    Verg. A. 2, 271:

    ante oculos eadem mihi quercus adesse... visa est,

    Ov. M. 7, 635. —
    (δ).
    With dat.:

    adsum praesens praesenti tibi,

    Plaut. Ps. 5, 1, 27:

    DVM. NE. MINVS. SENATORIBVS. C. ADESENT. S. C. de Bacch. (see Append. to this dictionary): portis,

    Verg. A. 2, 330:

    senatui,

    Tac. A. 4, 55:

    convivio,

    Suet. Tib. 61 fin.:

    quaestioni,

    id. ib. 62: pugnae. id. Oth. 9.
    II.
    Trop.
    A.
    Of time, to be present, be at hand:

    dum tempestates adsunt,

    Lucr. 1, 178:

    Vesper adest,

    Cat. 62, 1:

    jamque dies aderit,

    Ov. M. 3, 519; 9, 285; 12, 150:

    aderat judicio dies,

    Liv. 3, 12:

    cum jam partus adesset,

    Ov. M. 9, 674.—
    B.
    Of other abstr. things, to be present, to be at hand (incorrectly made syn. with the simple esse).
    (α).
    Absol.:

    nunc adest occasio benefacta cumulare,

    Plaut. Capt. 2, 3, 63:

    ad narrandum argumentum adest benignitas,

    id. Men. prol. 16:

    omnia adsunt bona, quem penes est virtus,

    id. Am. 2, 2, 21:

    ut tranquillitas animi et securitas adsit,

    Cic. Off. 1, 20:

    tanti aderant morbi vesicae et viscerum, ut, etc.,

    Cic. Fin. 2, 30.—
    (β).
    With dat.:

    hominum quīs pudor paulum adest,

    Ter. And. 4, 1, 6:

    vigilantibus hinc aderant solacia somni,

    Lucr. 5, 1405:

    vis ad resistendum nulli aderat,

    Vell. 2, 61; 2, 21:

    vim adfore verbo Crediderat,

    Verg. A. 10, 547:

    tantus decor adfuit arti,

    Ov. M. 6, 18:

    simplicitas puerilibus adfuit annis,

    id. ib. 5, 400:

    quantus adest equis Sudor,

    Hor. C. 1, 15, 9:

    uti mox Nulla fides damnis adsit,

    id. Ep. 1, 17, 57:

    quousque patieris, Caesar, non adesse caput reipublicae?

    to be in his place, to be present, Tac. A. 1, 13 et saep.—
    C.
    Animo or animis, to be present in mind, with attention, interest, sympathy; also, with courage (cf. animus); to give attention to something, to give heed, observe, attend to; also, to be fearless, be of good courage:

    ut intellegeretis eum non adfuisse animo, oum ab illis causa ageretur,

    Cic. Caecin. 10 fin.:

    adestote omnes animis, qui adestis corporibus,

    id. Sull. 11, 33; id. Phil. 8, 10, 30 (cf. Ter. And. prol. 24, and Phorm. prol. 30: adeste aequo animo): [p. 46] quam ob rem adeste animis, judices, et timorem, si quem habetis, deponite, Cic. Mil. 2, 4:

    ades animo et omitte timorem,

    id. Rep. 6, 10 fin.
    D.
    Poet., to be present with one, to be associated with, to attend:

    Tu ducibus Latiis aderis, cum laeta Triumphum Vox canet,

    Ov. M. 1, 560;

    of the cypress: aderis dolentibus,

    id. ib. 10, 142. —
    E.
    To be present with one's aid or support; to stand by, to assist, aid, help, protect, defend, sustain (esp. freq. of advocati; cf.

    absum): ibo ad forum atque aliquot mihi amicos advocabo, ad hanc rem qui adsient,

    Ter. Phorm. 2, 1, 82; id. Eun. 4, 6, 26:

    omnes enim hi, quos videtis adesse in hac causa, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 1; id. Verr. 2, 2, 29; id. Sull. 29; id. Phil. 2, 37, 95; Quint. 1, 4; 8, 30 et saep.:

    ego tamen tuis rebus sic adero ut difficillimis,

    Cic. Fam. 6, 14 fin.; so id. Att. 1, 1:

    Camulogenus suis aderat atque eos cohortabatur,

    Caes. B. G. 7, 62:

    dictator intercessioni adero,

    Liv. 6, 38:

    cui sententiae adest Dicaearchus,

    Plin. 2, 65, 65:

    Aderam Arrionillae, Timonis uxori,

    Plin. Ep. 1, 5, 5; 2, 11, 2:

    quod ille adversus privatum se intemperantius adfuisset,

    had taken part, Suet. Claud. 38 Bremi.—With inf.:

    non Teucros delere aderam,

    Sil. 9, 532;

    so of a protecting, aiding divinity, esp. in invocations, adsis, adsit, etc.: adsis, o Tegeaee, favens,

    Verg. G. 1, 18; id. A. 4, 578:

    adsis, o Cytherea,

    id. Cat. 6, 11:

    ades, Dea, muneris auctor,

    Ov. M. 10, 673; so,

    Huc ades,

    Tib. 1, 7, 49:

    di omnes nemorum, adeste,

    Ov. M. 7, 198:

    nostris querelis adsint (dii),

    Liv. 3, 25:

    frugumque aderit mea Delia custos,

    Tib. 1, 5, 21:

    si vocata partubus Lucina veris adfuit,

    Hor. Epod. 5, 6:

    origini Romanae et deos adfuisse et non defuturam virtutem,

    Liv. 1, 9; 5, 51 al.— To be present as a witness:

    (testes) adsunt cum adversariis,

    Cic. Fl. 23;

    promissi testis adesto,

    Ov. M. 2, 45; hence the t. t. scribendo adesse, to be present as a witness to some writing or contract (usually placed at the beginning of the writing), S. C. de Bacch. ap. Cic. Fam. 8, 8, 5 and 6 al.—
    F.
    Involving the idea of motion, to come, to appear (most freq. in post-Aug. prose): adsum atque advenio Acherunte, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37;

    jam ego hic adero,

    Plaut. Aul. 2, 3, 7; Ter. And. 4, 2, 32; id. Heaut. 3, 1, 96; id. Eun. 4, 7, 41:

    hi ex Africa jam adfuturi videntur,

    Cic. Att. 11, 15:

    Hymen ades o Hymenaee,

    Cat. 62, 5:

    Galli per dumos aderant,

    Verg. A. 8, 657; 11, 100:

    huc ades, o formose puer,

    id. E. 2, 45; 7, 9; Ov. M. 8, 598; 2, 513 (cf. also adesdum):

    ecce Arcas adest,

    appears, is arrived, id. ib. 2, 497; so 3, 102; 528; 4, 692; 5, 46; 8, 418; 9, 200, 304, 363, 760; 11, 349; 12, 341;

    13, 73, 82, 662, 906: adfore tempus, quo, etc.,

    id. ib. 1, 256;

    cum hostes adessent, i. e. appropinquarent,

    Liv. 2, 10:

    truci clamore aderant semisomnos in barbaros,

    Tac. A. 4, 25:

    infensi adesse et instare,

    Sall. J. 50:

    quod serius adfuisset,

    Suet. Aug. 94 al. —In App. with acc.:

    cubiculum adero, Met. 2, p. 119 Elm.: scopulum aderunt,

    ib. 5, p. 160.—
    G.
    As judicial t. t., to appear before a tribunal:

    C. Verrem altera actione responsurum non esse, neque ad judicium adfuturum... quod iste certe statuerat non adesse,

    Cic. Verr. 2, 1, 1:

    augures adsunt,

    id. Dom. 34:

    augurem adesse jusserunt,

    Vell. 2, 10; cf. Brisson. de Form. V. p. 446.—
    H.
    Of the senate, to attend, to convene:

    edixit ut adesset senatus frequens a. d. viii. Kal. Decembris,

    Cic. Phil. 3, 19:

    ne sine causa videretur edixisse, ut senatus adcsset,

    id. ib. 24.

    Lewis & Short latin dictionary > adsum

  • 5 assum

    I as-sum, affuī (adfuī), adesse
    1)
    а) быть, находиться (где-л., при чём-л.), присутствовать ( alicui rei)
    si quis adest M — в чьём-л. присутствии
    б) появляться, приходить
    a. animo Cвнимать
    2) иметься в наличии, быть под рукой
    quod adest H — настоящее, непосредственная действительность
    frumentum conferri, comportari, adesse dicitur Cs — говорят, что хлеб доставляется, (что он) свозится, (что он) уже здесь
    vim affore verbo crediderat V — он надеялся, что его слова сбудутся
    3) ( о времени) наступать
    vesper adest Ctl — наступает вечер, вечереет
    aderit tempus (quum)... Ter, Pl — настанет время (когда)...
    4) помогать, содействовать, защищать (alicui in consilio C; coeptis ingentibus V)
    ego apud consulem deprecator defensorque vobis adero L — я буду хлопотать за вас перед консулом в качестве вашего ходатая и защитника
    assis, o Tegeaee, favens V — приди благосклонно на помощь, о Тегейский бог
    II assum, ī n. [ assus ]
    жаркое (a. vitulinum C; assa bubula Pl)
    III assum, ī n. sg. к assa II

    Латинско-русский словарь > assum

  • 6 consultor [2]

    2. cōnsultor, ōris, m. (consulo), I) der Ratpfleger, a) für sich, Afran. com. 332. – b) für andere, der Angeber, Urheber eines Rats, -einer Maßregel, Anstifter eines Plans, mehr unser Berater als unser Ratgeber (s. Dietsch Sall. Iug. 64, 5. Nipperd. Tac. ann. 6, 10 extr.), gravis ille consultor utilitatis alienae, Lact.: malum consilium consultori est pessimum (nach Hesiods: ἡ δὲ κακώ βουλώ τω βουλεύσαντι κακίστης), Poët. bei Varr.: Iovem aut alium quem deum consultorem exspectare, Sall.: egomet in agmine, in proelio consultor idem et socius periculi vobiscum adero, Sall.: prava incepta consultoribus noxae esse, Sall. fr.: quo laetius acceptum sua exempla in consultores recidisse, Tac. – v. personif. Abstr., u. zwar in Apposition zu fem., cupido atque ira, pessimi consultores, Sall. Iug. 64, 5. – II) der Rat Suchende, Befrager, a) eines Rechtsgelehrten, consultor ubi ostia pulsat, Hor.: consultoribus suis respondere, Cic.: alcis domus a consultoribus compleri solet, Cic.: quotiescumque de iure praediatorio consulebatur, ad Furium consultores reiciebat, Val. Max. – b) einer Orakelgottheit, dei, Lucan. 5, 187.

    lateinisch-deutsches > consultor [2]

  • 7 iam

    iam, Adv. (zum Pronom.-Stamme *i- von is), jetzt, bereits, schon, I) temporell, zur Bezeichnung der Zeit eines Besprochenen als bloßen Zeitmomentes: A) im Gegensatz zu der fernern Vergangenheit und Zukunft = im Augenblicke, d.i. a) in der unmittelbaren Gegenwart = jetzt eben, soeben, gerade, D. faciam. P. At iam hoc, jetzt, auf der Stelle, Ter.: reddere qui voces iam scit puer, der eben zu sprechen weiß, Hor.: non quia iam sint, sed quia saepe sint, Cic.: plenum vino, non plenum vini iam dicitur, Quint. – iam iamque, jeden Augenblick, alsbald, Cic. u.a. (s. Kraner Caes. b. c. 1, 14, 1. Meißner Cic. Tusc. 1, 14): iam nunc, eben jetzt, iam tum, eben damals, Cic.: iam dudum, alsbald, sofort, Verg., Ov. u.a.: cum iam, als eben (gerade), Cic.: iam... cum, eben (gerade), als usw., Cic. u.a. (s. Fritzsche Hor. sat. 1, 5, 20): iam ut, eben als, sobald als, Plaut. u. Ter. – b) in der eben vergangenen Zeit = soeben, eben erst, illa his, quae iam posui, consequentia, Cic. – c) in der nächst zukünftigen Zeit = augenblicklich, alsbald, sofort, sogleich, gleich, iam redeo, Plaut.: omitte, iam adero, Ter.: iam dabitur, Ter.: iam opus est (ich brauche es gleich). G. iam feres (du sollst es gleich haben), Plaut.: viginti iam usust filio argenti minis: face id ut paratum iam sit, Plaut.: quam haec pulchra sint, ipse iam dicet, Cic. – iamiam, im Augenblicke, Plaut. u.a.: iamiamque, in diesem od. im nächsten Augenblicke, Cic. u.a.: iam tum, gleich damals, Cic. – dah. α) zur Vergegenwärtigung des Zeitpunktes einer Handlung, die man als nächstens eintretend ankündigt = sogleich, bald, iam te premet nox, Hor.: iam subrepet iners aetas, Tibull.: iam scies, Petron. – β) in Befehlen und Aufmunterungen = gleich, jetzt, nun, quid miserum, Aenea, laceras? Iam parce sepulto, Verg.: sed iam age, carpe viam, Verg. – γ) in ungeduldigen Fragen = gleich, iamne imus? Plaut.: quid iam? was nur gleich? oft b. Plaut.

    B) zur Andeutung, daß die Tätigkeit aus der Vergangenheit od. Zukunft in die Gegenwart hinüberreicht: a) aus der Vergangenheit = schon, nachgerade, bereits, bisher, satis diu iam hoc saxum volvo, Ter.: Nestor tertiam iam aetatem hominum vivebat, Cic.: septingentos iam annos amplius unis moribus vivunt, Cic. – u. so iam diu, iam dudum, iam pridem, schon längst, Cic. u.a. – b) aus der Zukunft = nun, von nun an, nunmehr, nun schon, nulla mihi res posthac potest iam intervenire tanta, Ter.: iam ex sermone hoc gubernabunt doctius porro rem, Plaut.: at non sunt iam immortali ulla pericula, Lucr.: iam concedo, non esse miseros, qui mortui sunt, Cic. – surgere iam (nun, nunmehr) tempus, Catull.: iam tempus agi res, Verg. – / So mit Negationen: non iam od. iam non = nun nicht mehr, Cic., oder = noch nicht, Cic.: iam nemo, niemand mehr, Cic.

    C) zur Andeutung, daß die Sache unerwartet frühzeitig sich zeigt od. unerwartet lange her ist od. längst erwartet u. verspätet erscheint: a) unerwartet frühzeitig = schon, iamne abis? du gehst schon (so frühzeitig)? Plaut.: iam advesperascit, Ter.: iam scio, quid vis dicere, Ter.: omnes iam istius generis legationes erant constitutae, Cic.: labores aut iam exhaustos aut mox exhauriendos, Liv. – u. so non iam = nicht schon, Nep. – b) unerwartet lange her = schon, bereits, iam plus anno scio, Plaut.: iam biennium est, cum mecum rem coepit, Plaut. – c) längst erwartet und verspätet = erst, endlich, nun, iam sero diei, erst spät am Tage, Tac.: ohe, iam (nun, endlich) desine deos, uxor, gratulando obtundere, Ter.: putamus enim utile esse, te aliquando iam rem transigere, Cic.: iam tandem ades ilico, Plaut. – / Oft mit andern Zeitbestimmungen verb.: iam nunc, iam tum, iam ante, Cic.: iam olim, Ter. u. Verg. – iam a prima adulescentia, Cic.: iam inde ab adulescentia, Ter.: iam ab illo tempore, cum etc., Cic. – iam aliquando (s. vorher), Cic.: iam tandem (s. vorher), Plaut.

    II) in andern Verhältnissen: A) zur Andeutung, daß unter gewissen Umständen etwas ungehindert, sogleich, bestimmt eintrete = dann bestimmt (gewiß), so bestimmt (gewiß), accede ad ignem hunc, iam calesces plus satis, Ter.: da mihi hoc, iam tibi maximam partem defensionis praecideris, Cic. – dah. a) oft im Nachsatz der Zeit-, Kausal- u. Bedingungssätze, um den Nachsatz bestimmt als Folge des Hauptsatzes anzukündigen = dann bestimmt (gewiß), so bestimmt (gewiß), ut semel inclinavit pugna, iam intolerabilis Romana vis erat, Liv.: id tu iam intelleges, cum in Galliam veneris, Cic.: si iubeat eo dirigi, iam in portu fore classem, Liv. – u. b) zum Anknüpfen und Anreihen dessen, was sich als Folge unmittelbar an das Vorhergehende und Vorhergenannte anschließt = nun, so nun, quae cum ita sint, iam praedico, eum etc., Liv.: idem et perornatus et brevis. Iam in altercando invenit parem neminem, Cic. – u. so iam porro, iam denique, Cic.: et iam, Cic.: iam primum, allererst nun, Liv. (s. Müller Liv. 1, 1, 1). – oft mit dem Nbbegr. der Steigerung = vollends, sogar, iam illa, quae naturā, non litteris assecuti sunt, neque cum Graecia neque ulla cum gente sunt conferenda, Cic.: so bes. iam vero, Cic.: et iam = »und sogar«, Cic.

    B) bei Übergängen zu etwas Neuem und bei Aufzählungen = ferner, übrigens, außerdem, iam si obsignatas non feret etc., Plaut.: testudines autem etc.... Iam gallinae avesque reliquae etc., Cic.: oculi... et aures...: itemque nares...: iam gustatus...: tactus autem, Cic. – dah. iam... iam = bald... bald, Plaut., Hor., Vell. u.a.: u. iam... iam... iam, Vell. u. Flor.: iam... iamque, Auct. eleg. ad Messal. 45: iamque... iam, Verg.: iamque... iamque, Verg.; vgl. Dräger Histor. Synt.2 Bb. 2. S. 94.

    C) determinativ, um Begriffe entweder auf sich zu beschränken = eben, gerade, od. zu steigern = gar, wirklich, vollends, a) bei Pronom.: iam hoc quoque iniquissime comparatum est, Cic.: iam illud non sunt admonendi, Cic. – b) bei Adii.: non scire quidem barbarum iam videtur, Cic. – bes. beim Compar. = noch, quid est, quod iam amplius exspectes? Cic.: hic iam plura non dicam, Cic. – c) bei Numeral. = gerade, sunt duo menses iam, Cic. – d) m. Partikeln: non iam, eben nicht, Cic.: ut iam = daß gerade, oder = wenn schon, wenn auch wirklich, od. = wie auch, Cic.: si iam, wenn gerade, wenn nun, Cic.: nunc iam = jetzt gerade, u. = schon jetzt, Cic.: tum iam, damals gerade, Cic.: iam ut m. Konj., gesetzt, daß nun wirklich od. gar (v. einem äußersten Falle), Caes. b. G. 3, 9, 6. Liv. 34, 32, 13. Sen. contr. 1, 2, 7.

    lateinisch-deutsches > iam

  • 8 indiscretus

    in-discrētus, a, um (in u. discerno), I) ungetrennt, unzertrennlich, caput, Plin.: agricultura, Varro: sed meā quidem sententiā iuncta ista atque indiscreta sunt, Quint.: ita sunt inter se conexa et indiscreta omnia, ut etc., Quint.: quidam his indiscretis nominibus utuntur, Cels.: hostium terga caesuris adero indiscretus, Amm.: suum cuique sanguinem (d.i. Kinder) indiscretum, sed maxime principibus, eigenes Blut sei von jedem unz., bleibe jedem, aber usw., Tac. – II) übtr., ununterschieden, ohne Unterschied, a) v. leb. Wesen: proles indiscreta suis, ununterscheidbar den Ihrigen, Verg.: ad eam diem indiscreti (ohne Standesunterschied) inibant (sc. locos), Tac.: multos occīdere et indiscretos, Sen. – b) v. Lebl.: convivia cum iisdem indiscreta vicissim habens, ohne Standesunterschied, Eutr.: indiscretis vocibus (durcheinanderschreiend) pretia vacationum... incusant, Tac.: quod hinc vel illinc appellere indiscretum (einerlei) et innoxium est, Tac.: adeo omnia indiscreta (verworren, verwirrt) sunt diversissimis artibus, ut quicquid mundus muliebris vocabatur, sarcinae viriles sint, Sen.

    lateinisch-deutsches > indiscretus

  • 9 numquam

    numquam, Adv. (ne u. umquam), I) niemals, Komik., Cic. u.a. – verb. numquam adhuc, antea numquam od. numquam ante, numquam alias, Cic. u.a.: neben einem Zeitsatz, numquam, dum ego adero, hic te tanget, Cic. – numquam umquam, niemals nicht, Ter.: numquam non, immer, stets, Cic.: dagegen non numquam, zuweilen, Cic. – numquam nisi, immer nur, allezeit, Cic.: numquam... quin od. numquam... ut non, niemals... ohne daß, Cic. u. Sen. – II) prägn., nun und nimmer, nimmermehr, nimmer, im Leben nicht, sicherlich nicht (s. Brix Plaut. Men. 1012), numquam factum est, Plaut.: numquam te patiar perire, Plaut.: vi numquam eo subiri potuit, Liv.

    lateinisch-deutsches > numquam

  • 10 prompte

    prōmptē, Adv. (promptus), I) leicht, promptius expediam quot etc., Iuven. 10, 220: fortuna promptissime licentiam subministrat, Val. Max. 6, 5, 1. – II) ohne Zaudern, behend, schnell, promptius adversari, Tac.: promptissime adero, Plin. ep. – dah. willig, entschlossen, necem subire, Tac. – III) freiheraus, unverhohlen, dicam paulo promptius, Cic.: solutius (fließender) promptiusque eloquebatur, Tac.

    lateinisch-deutsches > prompte

  • 11 bald

    bald, I) in od. nach kurzer Zeit: a) übh.: brevi tempore od. bl. brevi (in kurzer Zeit, in kurzem, bezeichnet den kurzen Zeitraum, innerhalb dessen etwas sich ereignet, an und für sich). – mox (in möglichst kurzer Zeit darauf. gleich nachher, setzt immer eine Vergleichung zwischen Ereignissen oder Zeitpunkten voraus, von denender eine bald auf den andern folgt). – iam, verstärkt iam iamque (im Augenblick, sogleich, vergegenwärtigt den Zeitpunkt einer Handlung, die man als bevorstehend ankündigt). – propediem (ehestens, nächster Tage, gibt einen bestimmten Zeitpunkt an. bis zu dem etwas geschehen wird). – sehr bald. perbrevi: bald nach her, bald darauf. paulo post od. post paulo; verb. deinde paulo post; brevi postea; non ita multo post; brevi spatio interiecto: möglichst bald, sobald wie möglich, quam primum fieri potest (sobald es geschehen kann): primo quoque tempore (in der ersten besten Zeit). – b) frühzeitig, beizeiten: mature. – mane (früh am Morgen). – zu bald, ante tempus; mature od. maturius: etwas zu bald tun, maturare alqd facere: sobald wie möglich, möglichst bald, quam maturrime. – c) geschwind, eilends: celeriter; cito. Vgl. »alsbald, sogleich«. – ich werde bald wieder hier sein, iam hic adero. – d) leicht, der Zeit u. Mühe nach: facile; facili negotio. – es ist bald gesagt, proclive dictu est: einer Sache bald ein Ende machen, rem nullo negotio conficere. – II) = beinahe, w. s. – III) bald... bald, um eine Veränderlichkeit auszudrücken: modo... modo (od. nunc od. interdum od. tum). – nunc... nunc (od. modo). – alias... alias (od. interdum od. plerumque od. aliquando). – bald da, bald dort, alio atque alio loco: bald dahin, bald dorthin (bald hierhin, bald dahin), tum huc, tum illuc: bald dieser, bald jener, unus et item alter (einer u. ebenso ein anderer); singuli (jeder einzeln): sie denken bald so, bald anders, illi alias aliud sentiunt: bald so, bald anders reden, sibi non constare. – sobald als (wie), s. sobald.

    deutsch-lateinisches > bald

  • 12 adsum

    adsum (assum), ădesse, adfŭi (affŭi) - intr. -    - subj. prés. arch. adsiet, Plaut. As. 415, etc. ; adsient, Ter. Phorm. 313; imparf. adesent = adessent, Bacch. CIL 1, 196, 6. - fut. adessint = aderunt, CIL 1, 198, 63; parf. arfuerunt = adfuerunt, CIL 1,196, 2 ; inf. parf. arfuisse = adfuisse, CIL 1, 196, 21. [st1]1 [-] être auprès de, être présent, être là, se présenter.    - adsum praesens praesenti tibi, Plaut. Ps. 5, 1, 27: me voici devant toi en personne.    - ad diem adesse, Cic. Verr. 2, 99: être présent au jour fixé.    - ad tempus adesse, Cic. Att. 5, 15, 3: être présent au moment voulu.    - adest a milite, Plaut. Ps. 924: il est là venant de la part du militaire.    - dona adsunt tibi a Phædria, Ter. Eun. 465: il y a là pour toi des présents de la part de Phædria.    - aderant unguenta, coronae, Cic. Tusc. 5, 62: il y avait là parfums, couronnes.    - isto bono utare, dum adsit, Cic. CM 33: usons de cet avantage tant qu'il est présent (tant que nous l'avons).    - his erat rebus effectum, ut Pompeianorum impetum, cum adesset usus, sustinere auderent, Caes. BC. 3, 84, 4: le résultat en était qu'ils osaient soutenir, quand le besoin se présentait, le choc des Pompéiens.    - Cimmeriis ignes tamen aderant, Cic. Att. 2, 61: les Cimmériens avaient tout de même le feu à leur disposition.    - alicui virtus adest, Cic. Ac. 1, 38: qqn possède la vertu.    - Domitiano aderat animus, Tac. H. 3, 59: Domitien avait de l'énergie.    - vim affore verbo crediderat, Virg. En. 10, 547: il avait cru que l'effet accompagnerait les paroles. [st1]2 [-] arriver, venir, approcher, apparaître.    - cum hostes adessent, pro se quisque in urbem ex agris demigrant, Liv. 2, 10: comme les ennemis approchaient, chacun pour son compte, ils quittèrent la campagne pour s'installer dans la ville.    - mane ad portam adesse, Cic. Div. 1: venir le matin à la porte de la ville.    - illis robur aetatis adfuerat, Tac. An. 14, 63: elles étaient parvenues à la force de l'âge.    - nunc adest occasio bene facta cumulare, Plaut. Cap. 423: voici l'occasion de couronner tes bons offices.    - dolor saepe adest, Cic. Tusc. 5, 15: la douleur est souvent là.    - adsunt Kalendae Januariae, Cic. Phil. 3, 2: nous voici aux calendes de janvier.    - cum sibi finem vitae adesse intellegeret, Sall. J. 9, 4: comme il sentait sa mort (présente) prochaine.    - finem bello Punico adesse, Liv. 29, 14, 1: [espoir] que la fin de la guerre punique était imminente. [st1]3 [-] se présenter sur ordre du magistrat, comparaître en justice, assister comme témoin.    - Verres adesse jubebat, Cic. Verr. 2, 26: Verrès ordonnait de comparaître.    - promissi testis adesto dis juranda palus, Ov. M. 2: que soit témoin de ma promesse le marais par lequel jurent les dieux. [st1]4 [-] assister qqn, défendre qqch, soutenir, favoriser, prendre part à, participer.    - adesse alicui: assister qqn.    - adesse amicis: assister ses amis.    - adesse alicui rei, assister à qqch, y prendre part, y coopérer.    - adesse decreto scribendo, Cic. Flacc. 43: prendre part à la rédaction d'un décret.    - scribendo adfuerunt... Cic. Fam. 8, 8, 5: assistèrent à la rédaction... (noms énumérés ensuite).    - adesse pugnis, Cic. Phil. 2, 75: prendre part à des combats.    - cf. Sall. C. 59, 4, etc. ; Liv. 7, 26, 8, etc.    - adesse rei agendae, Liv. 29, 6, 9: participer à l'entreprise.    - adesse ad rem divinam, Cato. Agr. 83: participer à un sacrifice.    - adesse ad suffragium, Liv. 45, 35, 8: prendre part au vote.    - adesse in pugna, Cic. de Or. 2, 272: prendre part au combat.    - adesse in aliqua re decernenda, Cic. Att. 1, 17, 8: prendre part à un décret.    - cf. Cic. Rab. Post. 10; Att. 4, 16, 3. [st1]5 [-] nota bene    - adesse animo (adesse animis): - [abcl]a - être présent d'esprit, faire attention. - [abcl]b - être présent de coeur, avoir du courage.    - testis non adfuit animo, cum.... Cic. Caec. 30: ce témoin avait l'esprit ailleurs, quand...    - adeste omnes animis, Cic. Sull. 33: ayez tous l'esprit attentif.    - ades animo et omitte timorem, Cic. Rep. 6, 10: rassure-toi et bannis ton effroi. --- cf. Mil. 4; Phil. 8, 30.
    * * *
    adsum (assum), ădesse, adfŭi (affŭi) - intr. -    - subj. prés. arch. adsiet, Plaut. As. 415, etc. ; adsient, Ter. Phorm. 313; imparf. adesent = adessent, Bacch. CIL 1, 196, 6. - fut. adessint = aderunt, CIL 1, 198, 63; parf. arfuerunt = adfuerunt, CIL 1,196, 2 ; inf. parf. arfuisse = adfuisse, CIL 1, 196, 21. [st1]1 [-] être auprès de, être présent, être là, se présenter.    - adsum praesens praesenti tibi, Plaut. Ps. 5, 1, 27: me voici devant toi en personne.    - ad diem adesse, Cic. Verr. 2, 99: être présent au jour fixé.    - ad tempus adesse, Cic. Att. 5, 15, 3: être présent au moment voulu.    - adest a milite, Plaut. Ps. 924: il est là venant de la part du militaire.    - dona adsunt tibi a Phædria, Ter. Eun. 465: il y a là pour toi des présents de la part de Phædria.    - aderant unguenta, coronae, Cic. Tusc. 5, 62: il y avait là parfums, couronnes.    - isto bono utare, dum adsit, Cic. CM 33: usons de cet avantage tant qu'il est présent (tant que nous l'avons).    - his erat rebus effectum, ut Pompeianorum impetum, cum adesset usus, sustinere auderent, Caes. BC. 3, 84, 4: le résultat en était qu'ils osaient soutenir, quand le besoin se présentait, le choc des Pompéiens.    - Cimmeriis ignes tamen aderant, Cic. Att. 2, 61: les Cimmériens avaient tout de même le feu à leur disposition.    - alicui virtus adest, Cic. Ac. 1, 38: qqn possède la vertu.    - Domitiano aderat animus, Tac. H. 3, 59: Domitien avait de l'énergie.    - vim affore verbo crediderat, Virg. En. 10, 547: il avait cru que l'effet accompagnerait les paroles. [st1]2 [-] arriver, venir, approcher, apparaître.    - cum hostes adessent, pro se quisque in urbem ex agris demigrant, Liv. 2, 10: comme les ennemis approchaient, chacun pour son compte, ils quittèrent la campagne pour s'installer dans la ville.    - mane ad portam adesse, Cic. Div. 1: venir le matin à la porte de la ville.    - illis robur aetatis adfuerat, Tac. An. 14, 63: elles étaient parvenues à la force de l'âge.    - nunc adest occasio bene facta cumulare, Plaut. Cap. 423: voici l'occasion de couronner tes bons offices.    - dolor saepe adest, Cic. Tusc. 5, 15: la douleur est souvent là.    - adsunt Kalendae Januariae, Cic. Phil. 3, 2: nous voici aux calendes de janvier.    - cum sibi finem vitae adesse intellegeret, Sall. J. 9, 4: comme il sentait sa mort (présente) prochaine.    - finem bello Punico adesse, Liv. 29, 14, 1: [espoir] que la fin de la guerre punique était imminente. [st1]3 [-] se présenter sur ordre du magistrat, comparaître en justice, assister comme témoin.    - Verres adesse jubebat, Cic. Verr. 2, 26: Verrès ordonnait de comparaître.    - promissi testis adesto dis juranda palus, Ov. M. 2: que soit témoin de ma promesse le marais par lequel jurent les dieux. [st1]4 [-] assister qqn, défendre qqch, soutenir, favoriser, prendre part à, participer.    - adesse alicui: assister qqn.    - adesse amicis: assister ses amis.    - adesse alicui rei, assister à qqch, y prendre part, y coopérer.    - adesse decreto scribendo, Cic. Flacc. 43: prendre part à la rédaction d'un décret.    - scribendo adfuerunt... Cic. Fam. 8, 8, 5: assistèrent à la rédaction... (noms énumérés ensuite).    - adesse pugnis, Cic. Phil. 2, 75: prendre part à des combats.    - cf. Sall. C. 59, 4, etc. ; Liv. 7, 26, 8, etc.    - adesse rei agendae, Liv. 29, 6, 9: participer à l'entreprise.    - adesse ad rem divinam, Cato. Agr. 83: participer à un sacrifice.    - adesse ad suffragium, Liv. 45, 35, 8: prendre part au vote.    - adesse in pugna, Cic. de Or. 2, 272: prendre part au combat.    - adesse in aliqua re decernenda, Cic. Att. 1, 17, 8: prendre part à un décret.    - cf. Cic. Rab. Post. 10; Att. 4, 16, 3. [st1]5 [-] nota bene    - adesse animo (adesse animis): - [abcl]a - être présent d'esprit, faire attention. - [abcl]b - être présent de coeur, avoir du courage.    - testis non adfuit animo, cum.... Cic. Caec. 30: ce témoin avait l'esprit ailleurs, quand...    - adeste omnes animis, Cic. Sull. 33: ayez tous l'esprit attentif.    - ades animo et omitte timorem, Cic. Rep. 6, 10: rassure-toi et bannis ton effroi. --- cf. Mil. 4; Phil. 8, 30.
    * * *
        Adsum, ades, adfui, adesse, adfuturus, pen. prod. Cic. Estre present, ou aupres.
    \
        Quandiu affutura sint, certum sciri nullo modo potest. Cic. Combien de temps ils demoureront.
    \
        Adesse pugnae. Cic. Assister.
    \
        Adesse in re aliqua. Terent. Assister.
    \
        Adesse in aliquo loco. Cic. Estre en quelque lieu.
    \
        Adesse ad iudicium. Cic. Comparoistre en jugement.
    \
        Adero hic continuo. Terent. Je seray ici incontinent.
    \
        Adesse domi. Terent. Estre en la maison.
    \
        Eccum Dromonem cum Syro vna adsunt tibi. Terent. Vous les avez touts deux ici.
    \
        Adesse senatusconsulto scribendo. Cic. Estre present à l'enregistrement.
    \
        Adesse iudici, pro Assidere. Cic. Estre assis aupres du juge.
    \
        Adest praesens, pro Praesens est. Cic. Il est present.
    \
        Coram adesse. Cic. Estre present.
    \
        Adesse. Approcher, Venir. Plaut. Huc ades. Virg. Vien ca.
    \
        Adesse. Virgil. Arriver.
    \
        Adest dies, vel tempus. Virg. Le temps est venu.
    \
        Adesse ad tempus. Cic. Estre, ou arriver à temps.
    \
        Adesse pro Consistere. Plaut. Isthic adesto. Tien toy là, Ne bouge de là.
    \
        Adesse pro Inesse. Terent. Nihil aderat adiumenti ad pulchritudinem. Il n'y avoit point, etc.
    \
        Adsit modus amori. Virg. Quis enim modus adsit amori? Quel moyen, ou attrempance scauroit estre en amour?
    \
        Adest occasio. Plaut. L'occasion est preste, ou se presente.
    \
        Quod adest. Cic. Qui est devant soy, ou devant ses yeuls.
    \
        Adesse, Paratum esse. Terent. Estre prest et appareillé.
    \
        Dona adsunt tibi a Phaedria. Terent. Voici des dons que Phedria t'envoye.
    \
        Adesse animo, vel animis. Cic. Estre attentif, Bien escouter, Prester faveur.
    \
        Adesse animo. Cic. Avoir bon courage, et ne craindre rien.
    \
        Adesse animo. Cic. Estre attentif, et penser aux affaires.
    \
        Adest ei animus. Plaut. Il ha bon courage, Il est bien deliberé.
    \
        Adesse alicui. Virgil. Liu. Aider, Defendre, Favoriser.
    \
        Pater liberis suis adest. Quintil. Le pere defend ses enfants en jugement, et advocasse pour euls.
    \
        Adesse alicui ad rem aliquam. Cic. L'aider et defendre en quelque affaire.
    \
        Adesse alicui in consilio. Cic. Assister à un juge pour conseil.
    \
        Adesse alicui contra alium. Plin. iunior. Advocasser pour quelcun contre un autre.
    \
        Adesse rebus alicuius. Cic. L'aider et secourir en ses affaires.

    Dictionarium latinogallicum > adsum

  • 13 ita

    ĭtă, adv. ainsi, de cette façon, tant, tellement, par conséquent.    - ut ita dicam: pour ainsi dire.    - non ita est: il n'en est pas ainsi.    - ita sit: qu'il en soit ainsi.    - ita (plane, prorsus): c'est bien cela.    - id si ita est: s'il en est ainsi.    - itane? (itane est? itane vero?): est-ce bien vrai? vraiment? eh quoi!    - quid ita? = pourquoi en est-il ainsi?    - ita censeo: voici ce que je pense.    - non ita multi sunt: ils ne sont pas tellement nombreux.    - ita en corrélation avec ut, si.., voir ut, si...)
    * * *
    ĭtă, adv. ainsi, de cette façon, tant, tellement, par conséquent.    - ut ita dicam: pour ainsi dire.    - non ita est: il n'en est pas ainsi.    - ita sit: qu'il en soit ainsi.    - ita (plane, prorsus): c'est bien cela.    - id si ita est: s'il en est ainsi.    - itane? (itane est? itane vero?): est-ce bien vrai? vraiment? eh quoi!    - quid ita? = pourquoi en est-il ainsi?    - ita censeo: voici ce que je pense.    - non ita multi sunt: ils ne sont pas tellement nombreux.    - ita en corrélation avec ut, si.., voir ut, si...)
    * * *
        Ita, Aduerbium respondendi, siue affirmandi. Plaut. Nempe ergo in somnis? TR. ita. Ouy.
    \
        Quid istic tibi negotii est? C. mihin'? S. ita. Terent. Ouy à toy.
    \
        Ita est, pro Sic est, respondentis particula. Terent. Nam hic quoque bonam magnamque partem ad te attulit. T. Ita est. Il est ainsi.
    \
        - ex ea re quid fiat vide. P. Vt ab illa excludar, huc concludar. D. non ita est. Ter. Il n'est pas ainsi.
    \
        Ita dico. Plaut. Tuus herus? H. ita dico. B. miles? H. ita loquor. Je vous asseure qu'il est ainsi.
    \
        Ita loquor. Plaut. - quod ego aurum Dem tibi? C. quod a me te accepisse fassus. S. abs te accepisse? C. Ita loquor. Ouy je le te dis.
    \
        Ita loquor, aliter. Plaut. - soleo hercle ego nugas Garrire: ita loquor. C'est ma maniere de parler.
    \
        Ita enimuero. Plaut. Quid, domum nostram? S. ita enimuero. Ouy vrayement.
    \
        Ita inquam. Plaut. Haeccine tua domus est? S. ita inquam. Ouy te dis je.
    \
        Ita vero. Plaut. Quid ais tu? Menaehmum opinor te vocari dixeras. MEN. Ita vero. Ouy vrayement.
    \
        Ita aiunt, Ita praedicant. Terent. On le dit ainsi.
    \
        - ita est homo: Quum placo, aduersor sedulo, etc. Terent. Il est de telle sorte et nature, etc.
    \
        Ita vestra est benignitas. Plautus. Telle est vostre benignité et liberalité.
    \
        Ita plerique ingenio sumus omnes, nostri nosmet poenitet. Terent. Nous sommes touts de ceste nature, nous ne sommes jamais contents.
    \
        Ita est amor, balista vt iacitur: nihil sic celere est, neque volat. Plaut. Amour resemble à, etc.
    \
        Hoc ipsum ita iustumest, si est voluntarium. Cic. Par, ou de telle sorte et maniere, qu'il soit, etc. Pourveu que, Soubz ceste condition.
    \
        Ita eram deductus ad Scaeuolam sumpta virili toga, vt quoadpossem, a senis latere nunquam discederem. Cic. A la charge et condition de n'en partir point.
    \
        Ita faciam. Terent. - si id non poterit, ad me adducito. PY. Ita faciam. Ainsi le feray.
    \
        Ita res erat, faciundum fuit. Terent. La chose estoit en tel estat, qu'il a esté forcé de le faire.
    \
        Quid tam properas? S. ita negotium est. Plaut. L'affaire le requiert.
    \
        - quapropter? D. Ita opus est facto. Terent. Ainsi le fault il faire, Il fault qu'ainsi soit faict.
    \
        Si ita est, vt. Cic. Hoc autem si ita sit, vt vnum modo sensibus falsum videatur: praesto est, etc. S'il est ainsi que, etc.
    \
        Ita tu istaec tua misceto, ne me admisceas. Terent. Tellement que tu, etc.
    \
        Ita me Deus amet. Terent. Ainsi me vueille Dieu aimer. C'est une maniere de souhait ou de confirmation.
    \
        Ita me di bene ament, quantum ego illum vidi, nonnihil timeo, misera. Terent. Certainement, etc.
    \
        - ita te amabit Iuppiter Vt tu nescis. Plaut. Ainsi te vueille Dieu aimer, comme tu n'en scais rien.
    \
        Ita viuam, vt maximos sumptus facio. Cic. Ainsi me doint Dieu longue vie, comme je fay grande despense.
    \
        Ita me seruet Iuppiter, vt propior illi quam ego sum ac tu, nemo est. Plaut. Ainsi me vueille Dieu aider.
    \
        Ita mihi atque huic sis superstes, vt ex me atque hoc natus es. Terent. Ainsi te doint Dieu la grace de nous survivre, comme tu es nostre enfant.
    \
        Continuo hic adero. M. ita quaeso. Terent. Je vous en prie.
    \
        Ita non vt olim, sed vti nunc sane bona. Terent. Non pas comme, etc.
    \
        Ita nunc viget mos. Plautus. C'est la coustume de maintenant.
    \
        Non ita multi fuerunt. Cic. Il n'en y eut pas tant que vous diriez bien.
    \
        Non ita multum tecum fuit. Cic. Il n'a pas esté fort long temps avec toy.
    \
        Non ita multum mihi spatii videtur, si, etc. Cic. Il me semble qu'il n'y a pas tant de temps, si, etc. ou Que le temps n'est pas fort long, etc.
    \
        De his non ita valde laboro. Cic. Je ne m'en soulcie pas beaucoup, ou Tant qu'on diroit bien.
    \
        Non ita dissimili sunt argumento. Terent. Ne sont pas fort differents d'argument.
    \
        Non ita lato interiecto mari. Cic. Non pas fort large.
    \
        Nec ita multum prouectus, reiectus Austro sum in eum ipsum locum. Cic. N'estant gueres avancé.
    \
        Quo mortuo, nec ita multo post in Galliam proficiscitur. Cic. Non pas fort long temps apres.
    \
        Ita subito est. Plaut. C'est chose si hastive.
    \
        Ita, pro In tantum, vel vsqueadeo, in fine orationis. Ter. - ego nescio hercule neque vnde eam, neque quorsum eam, Ita prorsum oblitus sum mei. Tellement et si fort.
    \
        Ita vt quaeque vitis, etc. Colum. Tellement que.
    \
        Ita magnae, vt sperem posse auelli. Terent. Si grandes.
    \
        Ita non modo nequam et improbus, sed et fatuus et amens es. Cic. Tant tu es non seulement, etc.
    \
        Ita vt fit. Terentius, Dum rus eo, coepi egomet mecum inter vias, Ita vt fit, vbi quid, etc. Comme on fait quand, etc.
    \
        Ita vt ingenium est omnium hominum. Terent. Comme vous scavez que c'est la nature de touts hommes.
    \
        Ita vt si esset filia. Terent. Tout un comme si elle, etc. Ne plus ne moins que si elle, etc.
    \
        Quum omnia ita facta essent, quemadmodum defendimus. Cic. Ainsi que, etc.
    \
        Ita, quasi. Cic. Qua in re ita diligens erat, quasi ii qui, etc. Aussi diligent comme ceulx qui, etc.
    \
        Perspicere videor, ita natos esse nos, vt inter omnes esset societas quaedam. Cic. Pource, A ceste fin.
    \
        Ita vt erat. Cic. Orestes autem, ita vt erat, Orestem se esse perseueraret? Comme vrayement il estoit.
    \
        Ita fit, vt quod bonum sit, id etiam honestum sit. Cic. Dont advient, Parquoy advient, ou s'ensuit, Par ainsi s'ensuit.
    \
        Ita, pro Itaque. Cic. Virtus autem actuosa est, et deus vester nihil agens: expers virtutis igitur: ita, ne beatus quidem est. Parquoy, ou Par ainsi doncques.
    \
        Itane, Quand on s'enquiert d'une chose. Terent. Quoduis donum a me optato, id optatum feres. G. Itane? T. sic erit. Dis tu pour vray? Est il ainsi?
    \
        Itane vis? C. ita. M. fiat. Terent. Le veuls tu ainsi?
    \
        Itane est? Cic. N'est il pas ainsi?
    \
        Itane, Quand on ha pitié et compassion d'aucun. Terent. C. Itane Chrysis? hem.
    \
        Itane, Quand on se courrouce pour quelque chose. Terent.
    \
        Itane parasti te, vt spes nulla reliqua in te siet tibi? Terent. Comme t'es tu tellement, etc.
    \
        Itane vero? Terent. - fabulam incoeptat. CH. sine. CR. Itane vero? obturbat. Que je le laisse ainsi? non feray.
    \
        Te vehementer perire cupio. M. Itane vero? C. ita hercle vero. Plaut. Dis tu à bon escient? le vouldrois tu bien ainsi?
    \
        Itane vero ego non iustus, qui, etc. Cic. Oho, dites vous que, etc.

    Dictionarium latinogallicum > ita

  • 14 opinio

    ŏpīnĭo, ōnis, f. [opinor] [st2]1 [-] opinion, idée préconçue, préjugé, conjecture, croyance, illusion. [st2]2 [-] attente, espérance. [st2]3 [-] bonne opinion, haute idée, estime, réputation. [st2]4 [-] bruit, rumeur publique. [st2]5 [-] opinion, avis.    - opinione celerius: plus vite qu'on ne s'y attendait.    - opinione major: plus grand qu’on ne le pense (pensait).    - contra (praeter) opinionem: contrairement à l'attente.    - ut opinio mea est (ut opinio mea fert): comme je le suppose, à mon sens, à mon avis.    - mea fert opinio ut: mon opinion est que.    - adducere aliquem in eam opinionem ut putet + prop. inf.: amener qqn à croire que, faire croire à qqn que.    - in eam opinionem Caesenniam adducebat ut nihil putaret agi callide posse, ubi non adesset Aebutius, Cic.: il faisait croire à Césennia que rien ne pouvait se faire de bien sans Ebutius.    - habere opinionem + prop. inf.: croire que.    - in opinione esse + prop. inf.: croire que.    - vincere opinionem meam: dépasser mon attente.    - ea opinio erat edita in vulgus: cette opinion était répandue dans le public.    - magna opinio de illo est, Cic.: on fait grand cas de lui.
    * * *
    ŏpīnĭo, ōnis, f. [opinor] [st2]1 [-] opinion, idée préconçue, préjugé, conjecture, croyance, illusion. [st2]2 [-] attente, espérance. [st2]3 [-] bonne opinion, haute idée, estime, réputation. [st2]4 [-] bruit, rumeur publique. [st2]5 [-] opinion, avis.    - opinione celerius: plus vite qu'on ne s'y attendait.    - opinione major: plus grand qu’on ne le pense (pensait).    - contra (praeter) opinionem: contrairement à l'attente.    - ut opinio mea est (ut opinio mea fert): comme je le suppose, à mon sens, à mon avis.    - mea fert opinio ut: mon opinion est que.    - adducere aliquem in eam opinionem ut putet + prop. inf.: amener qqn à croire que, faire croire à qqn que.    - in eam opinionem Caesenniam adducebat ut nihil putaret agi callide posse, ubi non adesset Aebutius, Cic.: il faisait croire à Césennia que rien ne pouvait se faire de bien sans Ebutius.    - habere opinionem + prop. inf.: croire que.    - in opinione esse + prop. inf.: croire que.    - vincere opinionem meam: dépasser mon attente.    - ea opinio erat edita in vulgus: cette opinion était répandue dans le public.    - magna opinio de illo est, Cic.: on fait grand cas de lui.
    * * *
        Opinio, huius opinionis, f. g. Cic. Bruit et renommee.
    \
        Magna est hominum opinio de te, magna commendatio liberalitatis. Cic. Les gents ont grande opinion et estime de toy.
    \
        Virtutis opinio. Cic. L'estime qu'on ha de vertu.
    \
        Opinio. Plaut. Souspecon.
    \
        Vincam opinionem tuam. Cic. Je vaincray ton esperance, Je seray plus soigneux que tu ne penses.
    \
        Celeriter, contraque omnium opinionem confecto itinere. Caesar. Plus viste que personne ne pourroit estimer.
    \
        Homini praeter opinionem improuiso incidi. Cic. Sans qu'il y pensast, Sans qu'il s'en doubtast.
    \
        Contra opiniones omnium. Cic. Contre les opinions de touts.
    \
        Homo vita, atque factis omnium iam opinione damnatus. Cic. Au jugement de touts.
    \
        Opinione tua mihi gratius est. Pollio ad Ciceronem. Cela m'est plus aggreable que tu ne cuides.
    \
        Prius tua opinione hic adero, bonum animum habe. Plaut. Je seray ici plus tost que tu ne penses.
    \
        Opinio. Cic. Opinion et jugement.
    \
        Aduersa opinio. Plin. Opinion contraire.
    \
        Adducere in opinionem rem aliquam. Cicero. Mettre en souspecon.
    \
        Afferre opinionem. Cic. Mettre les gents en fantasie.
    \
        Opinio de te multum me fefellit. Cic. J'ay esté deceu et abusé de l'estime et reputation que j'avoye de toy, Tu n'es pas tel que je t'estimoye estre.
    \
        Vt opinio mea fert. Cic. Selon mon jugement et opinion.
    \
        Habere opinionem. Cic. Estre d'opinion.
    \
        Opinionem habere de aliquo. Cic. L'estimer, L'avoir en reputation et estime, Avoir bonne opinion de luy.
    \
        Hic de vobis malam opinionem animo imbibit. Cic. Il a conceu en son esprit une mauvaise estime et reputation de vous.
    \
        Laborare opinione arrogantiae. Quintil. Estre reputé et estimé arrogant et superbe.
    \
        Summam in scholis opinionem obtinet. Quintil. Il est fort estimé.
    \
        Oppleuit opinio haec totam Graeciam. Cic. Toute la Grece est de ceste opinion, et le croit ainsi, Ce bruit a esté espandu par toute la Grece.
    \
        In his locis opinio est, Caesarem Formiis ad XI. Calend. April. fore. Cic. Le bruit est en ces quartiers, que Cesar, etc.
    \
        Est eius opinionis. Colum. Il est de ceste opinion.
    \
        Opinionem vicit omnium, quae de virtute eius erat. Cic. Il est plus vertueux que touts ne le jugeoyent.

    Dictionarium latinogallicum > opinio

  • 15 otiose

    ōtĭōsē, adv. [st2]1 [-] sans rien faire, dans l'oisiveté. [st2]2 [-] à loisir, paisiblement, sans se presser, tranquillement, à son aise.
    * * *
    ōtĭōsē, adv. [st2]1 [-] sans rien faire, dans l'oisiveté. [st2]2 [-] à loisir, paisiblement, sans se presser, tranquillement, à son aise.
    * * *
        Otiose, pen. prod. Aduerbium. Plaut. Tout à loisir.
    \
        Otiose. Plaut. Petit à petit.
    \
        Sequi otiose. Plaut. Tout bellement.
    \
        Placide et otiose agere. Plaut. Tout en paix.
    \
        In aurem vtranuis otiose vt dormias. Terent. Sans soulci.
    \
        - otiose, nunc iam illico hic consiste: Quid respectas? nihil pericli est: nunquam dum ego adero, hic te tanget. Terent. Ne te soulcie, Ne crains point.
    \
        Qui suum negotium gerunt otiose. Cic. Negligemment.

    Dictionarium latinogallicum > otiose

  • 16 prius

    prĭus, adv. [prior] [st1]1 [-] plus tôt, auparavant.    - prius murum ascendere, Caes. BG. 7, 47, 7: escalader le mur avant lui.    - prius... deinde... Cic. Rep. 2, 58: une première fois... ensuite...    - [en parl. de deux] respondebo priori (epistulae) prius, Cic. Att. 15, 13, 1: je répondrai d'abord à la première lettre.    - ut prius introieram in vitam, Cic. Lael. 15: étant venu au monde le premier. [st1]2 [-] prius... quam...: v. priusquam. [st1]3 [-] [poét.] autrefois, jadis, anciennement.    - Catul. 2, 25; 51, 13; Prop. 1, 1, 18.
    * * *
    prĭus, adv. [prior] [st1]1 [-] plus tôt, auparavant.    - prius murum ascendere, Caes. BG. 7, 47, 7: escalader le mur avant lui.    - prius... deinde... Cic. Rep. 2, 58: une première fois... ensuite...    - [en parl. de deux] respondebo priori (epistulae) prius, Cic. Att. 15, 13, 1: je répondrai d'abord à la première lettre.    - ut prius introieram in vitam, Cic. Lael. 15: étant venu au monde le premier. [st1]2 [-] prius... quam...: v. priusquam. [st1]3 [-] [poét.] autrefois, jadis, anciennement.    - Catul. 2, 25; 51, 13; Prop. 1, 1, 18.
    * * *
        Prius, Comparatiuum, Prior et hoc prius. Terentius, Nihil prius, neque fortius. Il n'y a chose si excellente.
    \
        Prius, Aduerbium temporis. Plautus, Prius tua opinione hic adero. Plustost que tu ne penses.
    \
        - si intellexerit, Prius proditurum te tuam vitam, et prius Pecuniam omnem, quam abs te amittas filium, hui, etc. Terent. Plustost.
    \
        Prius quaeso disce quid sit viuere. Terent. Appren devant, ou premier que c'est de vivre.
    \
        Prius orto sole. Horat. Devant le soleil levé, Avant que le soleil fust levé.

    Dictionarium latinogallicum > prius

  • 17 consultor

    1. cōnsultor, ātus sum, ārī (depon. Nbf. zu consulto), jmd. zu Rate ziehen, alqm, Itala Isai. 40, 14 bei Tert. adv. Hermog. 17.
    ————————
    2. cōnsultor, ōris, m. (consulo), I) der Ratpfleger, a) für sich, Afran. com. 332. – b) für andere, der Angeber, Urheber eines Rats, -einer Maßregel, Anstifter eines Plans, mehr unser Berater als unser Ratgeber (s. Dietsch Sall. Iug. 64, 5. Nipperd. Tac. ann. 6, 10 extr.), gravis ille consultor utilitatis alienae, Lact.: malum consilium consultori est pessimum (nach Hesiods: ἡ δὲ κακώ βουλώ τω βουλεύσαντι κακίστης), Poët. bei Varr.: Iovem aut alium quem deum consultorem exspectare, Sall.: egomet in agmine, in proelio consultor idem et socius periculi vobiscum adero, Sall.: prava incepta consultoribus noxae esse, Sall. fr.: quo laetius acceptum sua exempla in consultores recidisse, Tac. – v. personif. Abstr., u. zwar in Apposition zu fem., cupido atque ira, pessimi consultores, Sall. Iug. 64, 5. – II) der Rat Suchende, Befrager, a) eines Rechtsgelehrten, consultor ubi ostia pulsat, Hor.: consultoribus suis respondere, Cic.: alcis domus a consultoribus compleri solet, Cic.: quotiescumque de iure praediatorio consulebatur, ad Furium consultores reiciebat, Val. Max. – b) einer Orakelgottheit, dei, Lucan. 5, 187.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consultor

  • 18 iam

    iam, Adv. (zum Pronom.-Stamme *i- von is), jetzt, bereits, schon, I) temporell, zur Bezeichnung der Zeit eines Besprochenen als bloßen Zeitmomentes: A) im Gegensatz zu der fernern Vergangenheit und Zukunft = im Augenblicke, d.i. a) in der unmittelbaren Gegenwart = jetzt eben, soeben, gerade, D. faciam. P. At iam hoc, jetzt, auf der Stelle, Ter.: reddere qui voces iam scit puer, der eben zu sprechen weiß, Hor.: non quia iam sint, sed quia saepe sint, Cic.: plenum vino, non plenum vini iam dicitur, Quint. – iam iamque, jeden Augenblick, alsbald, Cic. u.a. (s. Kraner Caes. b. c. 1, 14, 1. Meißner Cic. Tusc. 1, 14): iam nunc, eben jetzt, iam tum, eben damals, Cic.: iam dudum, alsbald, sofort, Verg., Ov. u.a.: cum iam, als eben (gerade), Cic.: iam... cum, eben (gerade), als usw., Cic. u.a. (s. Fritzsche Hor. sat. 1, 5, 20): iam ut, eben als, sobald als, Plaut. u. Ter. – b) in der eben vergangenen Zeit = soeben, eben erst, illa his, quae iam posui, consequentia, Cic. – c) in der nächst zukünftigen Zeit = augenblicklich, alsbald, sofort, sogleich, gleich, iam redeo, Plaut.: omitte, iam adero, Ter.: iam dabitur, Ter.: iam opus est (ich brauche es gleich). G. iam feres (du sollst es gleich haben), Plaut.: viginti iam usust filio argenti minis: face id ut paratum iam sit, Plaut.: quam haec pulchra sint, ipse iam dicet, Cic. – iamiam, im Augenblicke,
    ————
    Plaut. u.a.: iamiamque, in diesem od. im nächsten Augenblicke, Cic. u.a.: iam tum, gleich damals, Cic. – dah. α) zur Vergegenwärtigung des Zeitpunktes einer Handlung, die man als nächstens eintretend ankündigt = sogleich, bald, iam te premet nox, Hor.: iam subrepet iners aetas, Tibull.: iam scies, Petron. – β) in Befehlen und Aufmunterungen = gleich, jetzt, nun, quid miserum, Aenea, laceras? Iam parce sepulto, Verg.: sed iam age, carpe viam, Verg. – γ) in ungeduldigen Fragen = gleich, iamne imus? Plaut.: quid iam? was nur gleich? oft b. Plaut.
    B) zur Andeutung, daß die Tätigkeit aus der Vergangenheit od. Zukunft in die Gegenwart hinüberreicht: a) aus der Vergangenheit = schon, nachgerade, bereits, bisher, satis diu iam hoc saxum volvo, Ter.: Nestor tertiam iam aetatem hominum vivebat, Cic.: septingentos iam annos amplius unis moribus vivunt, Cic. – u. so iam diu, iam dudum, iam pridem, schon längst, Cic. u.a. – b) aus der Zukunft = nun, von nun an, nunmehr, nun schon, nulla mihi res posthac potest iam intervenire tanta, Ter.: iam ex sermone hoc gubernabunt doctius porro rem, Plaut.: at non sunt iam immortali ulla pericula, Lucr.: iam concedo, non esse miseros, qui mortui sunt, Cic. – surgere iam (nun, nunmehr) tempus, Catull.: iam tempus agi res, Verg. – So mit Negationen: non iam od. iam non = nun nicht mehr, Cic., oder = noch nicht,
    ————
    Cic.: iam nemo, niemand mehr, Cic.
    C) zur Andeutung, daß die Sache unerwartet frühzeitig sich zeigt od. unerwartet lange her ist od. längst erwartet u. verspätet erscheint: a) unerwartet frühzeitig = schon, iamne abis? du gehst schon (so frühzeitig)? Plaut.: iam advesperascit, Ter.: iam scio, quid vis dicere, Ter.: omnes iam istius generis legationes erant constitutae, Cic.: labores aut iam exhaustos aut mox exhauriendos, Liv. – u. so non iam = nicht schon, Nep. – b) unerwartet lange her = schon, bereits, iam plus anno scio, Plaut.: iam biennium est, cum mecum rem coepit, Plaut. – c) längst erwartet und verspätet = erst, endlich, nun, iam sero diei, erst spät am Tage, Tac.: ohe, iam (nun, endlich) desine deos, uxor, gratulando obtundere, Ter.: putamus enim utile esse, te aliquando iam rem transigere, Cic.: iam tandem ades ilico, Plaut. – Oft mit andern Zeitbestimmungen verb.: iam nunc, iam tum, iam ante, Cic.: iam olim, Ter. u. Verg. – iam a prima adulescentia, Cic.: iam inde ab adulescentia, Ter.: iam ab illo tempore, cum etc., Cic. – iam aliquando (s. vorher), Cic.: iam tandem (s. vorher), Plaut.
    II) in andern Verhältnissen: A) zur Andeutung, daß unter gewissen Umständen etwas ungehindert, sogleich, bestimmt eintrete = dann bestimmt (gewiß), so bestimmt (gewiß), accede ad ignem hunc, iam calesces plus satis, Ter.: da mihi hoc, iam tibi
    ————
    maximam partem defensionis praecideris, Cic. – dah. a) oft im Nachsatz der Zeit-, Kausal- u. Bedingungssätze, um den Nachsatz bestimmt als Folge des Hauptsatzes anzukündigen = dann bestimmt (gewiß), so bestimmt (gewiß), ut semel inclinavit pugna, iam intolerabilis Romana vis erat, Liv.: id tu iam intelleges, cum in Galliam veneris, Cic.: si iubeat eo dirigi, iam in portu fore classem, Liv. – u. b) zum Anknüpfen und Anreihen dessen, was sich als Folge unmittelbar an das Vorhergehende und Vorhergenannte anschließt = nun, so nun, quae cum ita sint, iam praedico, eum etc., Liv.: idem et perornatus et brevis. Iam in altercando invenit parem neminem, Cic. – u. so iam porro, iam denique, Cic.: et iam, Cic.: iam primum, allererst nun, Liv. (s. Müller Liv. 1, 1, 1). – oft mit dem Nbbegr. der Steigerung = vollends, sogar, iam illa, quae naturā, non litteris assecuti sunt, neque cum Graecia neque ulla cum gente sunt conferenda, Cic.: so bes. iam vero, Cic.: et iam = »und sogar«, Cic.
    B) bei Übergängen zu etwas Neuem und bei Aufzählungen = ferner, übrigens, außerdem, iam si obsignatas non feret etc., Plaut.: testudines autem etc.... Iam gallinae avesque reliquae etc., Cic.: oculi... et aures...: itemque nares...: iam gustatus...: tactus autem, Cic. – dah. iam... iam = bald... bald, Plaut., Hor., Vell. u.a.: u. iam... iam... iam, Vell. u. Flor.:
    ————
    iam... iamque, Auct. eleg. ad Messal. 45: iamque... iam, Verg.: iamque... iamque, Verg.; vgl. Dräger Histor. Synt.2 Bb. 2. S. 94.
    C) determinativ, um Begriffe entweder auf sich zu beschränken = eben, gerade, od. zu steigern = gar, wirklich, vollends, a) bei Pronom.: iam hoc quoque iniquissime comparatum est, Cic.: iam illud non sunt admonendi, Cic. – b) bei Adii.: non scire quidem barbarum iam videtur, Cic. – bes. beim Compar. = noch, quid est, quod iam amplius exspectes? Cic.: hic iam plura non dicam, Cic. – c) bei Numeral. = gerade, sunt duo menses iam, Cic. – d) m. Partikeln: non iam, eben nicht, Cic.: ut iam = daß gerade, oder = wenn schon, wenn auch wirklich, od. = wie auch, Cic.: si iam, wenn gerade, wenn nun, Cic.: nunc iam = jetzt gerade, u. = schon jetzt, Cic.: tum iam, damals gerade, Cic.: iam ut m. Konj., gesetzt, daß nun wirklich ob. gar (v. einem äußersten Falle), Caes. b. G. 3, 9, 6. Liv. 34, 32, 13. Sen. contr. 1, 2, 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > iam

  • 19 indiscretus

    in-discrētus, a, um (in u. discerno), I) ungetrennt, unzertrennlich, caput, Plin.: agricultura, Varro: sed meā quidem sententiā iuncta ista atque indiscreta sunt, Quint.: ita sunt inter se conexa et indiscreta omnia, ut etc., Quint.: quidam his indiscretis nominibus utuntur, Cels.: hostium terga caesuris adero indiscretus, Amm.: suum cuique sanguinem (d.i. Kinder) indiscretum, sed maxime principibus, eigenes Blut sei von jedem unz., bleibe jedem, aber usw., Tac. – II) übtr., ununterschieden, ohne Unterschied, a) v. leb. Wesen: proles indiscreta suis, ununterscheidbar den Ihrigen, Verg.: ad eam diem indiscreti (ohne Standesunterschied) inibant (sc. locos), Tac.: multos occīdere et indiscretos, Sen. – b) v. Lebl.: convivia cum iisdem indiscreta vicissim habens, ohne Standesunterschied, Eutr.: indiscretis vocibus (durcheinanderschreiend) pretia vacationum... incusant, Tac.: quod hinc vel illinc appellere indiscretum (einerlei) et innoxium est, Tac.: adeo omnia indiscreta (verworren, verwirrt) sunt diversissimis artibus, ut quicquid mundus muliebris vocabatur, sarcinae viriles sint, Sen.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > indiscretus

  • 20 numquam

    numquam, Adv. (ne u. umquam), I) niemals, Komik., Cic. u.a. – verb. numquam adhuc, antea numquam od. numquam ante, numquam alias, Cic. u.a.: neben einem Zeitsatz, numquam, dum ego adero, hic te tanget, Cic. – numquam umquam, niemals nicht, Ter.: numquam non, immer, stets, Cic.: dagegen non numquam, zuweilen, Cic. – numquam nisi, immer nur, allezeit, Cic.: numquam... quin od. numquam... ut non, niemals... ohne daß, Cic. u. Sen. – II) prägn., nun und nimmer, nimmermehr, nimmer, im Leben nicht, sicherlich nicht (s. Brix Plaut. Men. 1012), numquam factum est, Plaut.: numquam te patiar perire, Plaut.: vi numquam eo subiri potuit, Liv.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > numquam

См. также в других словарях:

  • -adero — adero, a V. « dero». * * * adero, ra. suf. V. dero …   Enciclopedia Universal

  • -adero — adero, ra sufijo 1. dero …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • -adero — adero, ra suf. ☛ V. dero …   Diccionario de la lengua española

  • Adero kyšulys — Sp Adèro kyšulỹs Ap Cape Adair L Bafino s., Kanada (Nunavutas) …   Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė

  • adero — saladero …   Dictionnaire des rimes

  • Inktomi Corporation — was a California company that provided software for Internet service providers. It was founded in 1996 by UC Berkeley professor Eric Brewer and graduate student Paul Gauthier. The company was initially founded based on the real world success of… …   Wikipedia

  • -dero — ► sufijo 1 Unido a un sustantivo indica, generalmente, lugar o bien instrumento: ■ vertedero; regadera. 2 Unido a adjetivos indica posibilidad o necesidad: ■ casadero. * * * dero, a (del lat. « torĭus») Final común a los sufijos « adero, edero,… …   Enciclopedia Universal

  • Liz Mitchell — auf der Kieler Woche 2009 Elizabeth Rebecca „Liz“ Mitchell (* 12. Juli 1952 in Clarendon) ist eine jamaikanische Sängerin. Sie wurde vor allem als Leadsängerin der Band Boney M. bekannt. I …   Deutsch Wikipedia

  • Píero — Saltar a navegación, búsqueda En la mitología griega Píero (en griego Πίερος Píeros) es el nombre de dos personajes: Un rey autóctono de Pella (Macedonia, actualmente Emacia), hijo de Macedón y hermano de Ámato, considerado con frecuencia padre… …   Wikipedia Español

  • Inktomi — Corporation fue un compañía de California que proporcionaba software para proveedores de servicios de Internet. Fue fundada en 1996 por Eric Brewer profesor de la Universidad de Berkeley y el estudiante graduado Paul Gauthier. La empresa fue… …   Wikipedia Español

  • Luo (langue) — Pour les articles homonymes, voir Luo. Luo Dholuo Parlée au  Kenya …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»