Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

in-discrētus

  • 1 discretus

    discrētus, a, um part. passé de discerno; séparé, divisé.
    * * *
    discrētus, a, um part. passé de discerno; séparé, divisé.
    * * *
        Discretus, pen. prod. Participium passiuum. Plin. Separé et divisé d'avec d'autres.
    \
        Mors discreta. Ouid. Quand de deux amis l'un meurt sans l'autre.

    Dictionarium latinogallicum > discretus

  • 2 discretus

    discrētus, a, um part. pf. к discerno

    Латинско-русский словарь > discretus

  • 3 discrētus

        discrētus    P. of discerno.
    * * *
    discreta, discretum ADJ
    separate, situated/put apart; distinguished/differentiated; discreet/wise (Bee)

    Latin-English dictionary > discrētus

  • 4 discretus

    discrētus, a, um, Part., from discerno.

    Lewis & Short latin dictionary > discretus

  • 5 discretus

    -a/um adj A
    distinct, séparé

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > discretus

  • 6 in-discrētus

        in-discrētus adj.,    undistinguishable, not known apart: proles suis, V.: voces, confused, Ta.

    Latin-English dictionary > in-discrētus

  • 7 lupus discretus

    s.
    lupus discreto.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > lupus discretus

  • 8 discerno

    dis-cerno, crēvī, crētum, ere, absondern, trennen, I) eig.: a) übh.: qui (longurii) equas discernant, ne inter se pugnare possint, Varro: multis lignum hoc a carnibus discernitur tunicis, Plin.: mons, qui fines eorum discerneret, abgrenzen, Sall.; vgl. poet., ac litem ut discerneret (fern halte) arvis, v. Grenzstein, Verg.: duae urbes magno inter se maris terrarumque spatio discretae, Liv.: Gabinus ager ab reliquo discretus, Varro LL.: Agrippina discreta velo, Tac.: separati epulis, discreti cubilibus, Tac.: discretae sedes piorum, abgesondert, abgelegen, Hor.: septem discretus in ostia Nilus, Ov.: quod moenibus cingebatur, ita repente atrā nube coopertum fulguribusque discretum est, ut etc., von Blitzen zerteilt, durchzuckt, Tac.: v. polit. Trennung der Stände, omnia discrimina talia, quibus ordines discernerentur, Liv. – b) se disc., sich entfernen, e medio se conspectu, Amm. 26, 6, 3: manibus repens et pedibus longius sese discrevit, Amm. 29, 5, 54. – II) übtr.: a) unterscheiden, alba et atra d. non posse, Cic.: fas atque nefas exiguo fine libidinum, Hor. – non disc. suos, Caes.: ubi discerni stultus auditor et credulus ab religioso et sapienti iudice possit, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz (s. Liv. 7, 9, 7), animus discernit, quid sit eiusdem generis, quid alterius, Cic.: neque sui iudicii neque suarum esse virium discernere, utra pars iustiorem habeat causam, Caes.: pecuniae an famae minus parceret, haud facile discerneres, Sall.: ut discernere nequeas, utrumne... an... an etc., Lact.: nec discernatur, iussu iniussu imperatoris pugnent, Liv. – b) entscheiden, schlichten, v. Richter, hoc, Calp. ecl. 6, 91: ruricolûm lites, ibid. 8, 52. – übtr., v. Lebl., oracula dubia legimus, quae non nisi casus discrovere supremi, deren Bedeutung erst der Ausgang entschieden hat, Amm. 23, 5, 9.

    lateinisch-deutsches > discerno

  • 9 discerno

    dis-cerno, crēvī, crētum, ere, absondern, trennen, I) eig.: a) übh.: qui (longurii) equas discernant, ne inter se pugnare possint, Varro: multis lignum hoc a carnibus discernitur tunicis, Plin.: mons, qui fines eorum discerneret, abgrenzen, Sall.; vgl. poet., ac litem ut discerneret (fern halte) arvis, v. Grenzstein, Verg.: duae urbes magno inter se maris terrarumque spatio discretae, Liv.: Gabinus ager ab reliquo discretus, Varro LL.: Agrippina discreta velo, Tac.: separati epulis, discreti cubilibus, Tac.: discretae sedes piorum, abgesondert, abgelegen, Hor.: septem discretus in ostia Nilus, Ov.: quod moenibus cingebatur, ita repente atrā nube coopertum fulguribusque discretum est, ut etc., von Blitzen zerteilt, durchzuckt, Tac.: v. polit. Trennung der Stände, omnia discrimina talia, quibus ordines discernerentur, Liv. – b) se disc., sich entfernen, e medio se conspectu, Amm. 26, 6, 3: manibus repens et pedibus longius sese discrevit, Amm. 29, 5, 54. – II) übtr.: a) unterscheiden, alba et atra d. non posse, Cic.: fas atque nefas exiguo fine libidinum, Hor. – non disc. suos, Caes.: ubi discerni stultus auditor et credulus ab religioso et sapienti iudice possit, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz (s. Liv. 7, 9, 7), animus discernit, quid sit eiusdem generis, quid alterius, Cic.: neque sui iudicii neque suarum esse virium discernere, utra pars iustiorem habeat causam, Caes.:
    ————
    pecuniae an famae minus parceret, haud facile discerneres, Sall.: ut discernere nequeas, utrumne... an... an etc., Lact.: nec discernatur, iussu iniussu imperatoris pugnent, Liv. – b) entscheiden, schlichten, v. Richter, hoc, Calp. ecl. 6, 91: ruricolûm lites, ibid. 8, 52. – übtr., v. Lebl., oracula dubia legimus, quae non nisi casus discrovere supremi, deren Bedeutung erst der Ausgang entschieden hat, Amm. 23, 5, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > discerno

  • 10 discerno

    dis-cerno, crēvi, crētum, 3, v. a., to separate, set apart.
    I.
    Lit., to separate, part, divide (freq. since the Aug. per.):

    equas, ne inter se pugnare possint,

    Varr. R. R. 2, 7, 10: ordines (preceded by senatus a populo secretus), Liv. 34, 54:

    lignum a carnibus,

    Plin. 13, 4, 7, § 33:

    Lusitaniam a Baetica,

    id. 4, 21, 35, § 116:

    neque mons erat, qui fines eorum discerneret,

    i. e. to mark out, determine, Sall. J. 79, 3; cf. poet.:

    (saxum) telas auro,

    to interweave with gold, Verg. A. 4, 264; 11, 75:

    haec ipsa fortuna huc illucve discernit,

    divides, distributes, Cels. 7, 3.—In the part. perf., divided, separated:

    duae urbes, magno inter se spatio discretae,

    Liv. 27, 39 fin.; cf.:

    Peraea a ceteris Judaeis Jordane amne,

    Plin. 5, 14, 15, § 70:

    Philippus mari tantum Ionio discretus,

    Liv. 23, 33; so,

    sol tanto intervallo,

    Plin. 2, 11, 8, § 50:

    uxor velo,

    id. Ep. 4, 19, 3:

    ager saxo,

    Stat. Th. 5, 559:

    decurias pluribus nominibus,

    Plin. 33, 2, 7, § 31 et saep.— Of the hair, parted:

    discretaque collo Caesaries,

    Grat. Cyn. 272:

    divisa discretaque tellus,

    divided and separated, Lucr. 5, 1441:

    tellus (opp. permixta),

    id. 691:

    ubi discretas insula rumpit aquas,

    Ov. F. 2, 194:

    sedes piorum,

    set apart, retired, Hor. C. 2, 13, 23:

    quae cum sint turpissima discreta ac separata, turpius junguntur,

    Plin. Ep. 2, 6 fin.:

    septem discretus in ostia Nilus,

    Ov. M. 5, 324 (for which: septem digestum in cornua Nilum, id. ib. 9, 774); cf. Quint. 7, 1, 1.
    II.
    Trop.
    A.
    To separate things according to their different qualities, to distinguish between, discern (freq. and class.):

    alba et atra,

    Cic. Tusc. 5, 39, 114:

    discernere et dispicere insidiatorem et petitum insidiis,

    Liv. 40, 10:

    jus et injuriam,

    Tac. A. 2, 66:

    probanda atque improbanda,

    Quint. 2, 2, 11:

    fas atque nefas,

    Hor. C. 1, 18, 11 et saep.:

    id quod visum erit a falso,

    Cic. Ac. 2, 8, 25:

    pantheras a pardis solo candore,

    Plin. 8, 17, 23, § 63 et saep.:

    verba discerni articulatim,

    Lucr. 4, 555: suos, * Caes. B. G. 7, 75:

    piceam visu,

    Plin. 16, 10, 18, § 40:

    temperantiam duobus modis,

    Cic. Part. Or. 22, 77 et saep.:

    animus discernit, quid sit ejusdem generis, quid alterius,

    id. Univ. 8:

    pecuniae an famae minus parceret haud facile dis cerneres,

    Sall. C. 25, 3; so with an, Tac. A. 5, 6; id. H. 3, 28; Suet. Calig. 25; cf.: nec discernatur, jussu injussu imperatoris pugnent, [p. 587] Liv. 8, 34 fin.
    B.
    To determine, settle:

    limes agro positus litem ut discerneret arvis,

    Verg. A. 12, 898:

    discerne causam meam,

    Vulg. Psa. 42, 1.—
    C.
    To except, omit, Amm. 14, 8, 7.—Hence, *
    1.
    discernen-ter, adv., with a distinction, Cael. Aur. Tard. 1, 4, no. 81.—
    2.
    discrētim, adv., separately, distinctly, App. M. 6, p. 173:

    singillatim ac discretim,

    id. Flor. 9, p. 347:

    adoriri,

    Amm. 29, 6:

    tradi,

    id. 28, 1; Hilar. in Psa. 138, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > discerno

  • 11 discerno

    dis-cerno, crēvī, crētum, ere
    1) отделять, разделять (Lusitaniam a Baetica discernit mons PM)
    septem discretus in ostia Nilus O — Нил, разделённый (распадающийся) на семь устий (рукавов)
    2) различать ( aliquid visu PM); отличать (jus et injuriam T; aliquid ab aliquā re Lcr, C)
    3) распознавать, узнавать ( suos Cs)
    4) решать, улаживать ( lites ruricolarum Calp)

    Латинско-русский словарь > discerno

  • 12 indiscretus

    in-discrētus, a, um
    1) нераздельный, тесно связанный ( caput cancri PM); неотделённый (junctus atque i. cum aliquā re Q)
    2) безразличный, не делающий различия ( indiscretis his nominibus uti CC)
    3) неразличимый, сходный, одинаковый
    simillima proies, indiscreta suis parentibus V — дети настолько схожие, что даже родители их не различали

    Латинско-русский словарь > indiscretus

  • 13 indiscretus

    in-discrētus, a, um (in u. discerno), I) ungetrennt, unzertrennlich, caput, Plin.: agricultura, Varro: sed meā quidem sententiā iuncta ista atque indiscreta sunt, Quint.: ita sunt inter se conexa et indiscreta omnia, ut etc., Quint.: quidam his indiscretis nominibus utuntur, Cels.: hostium terga caesuris adero indiscretus, Amm.: suum cuique sanguinem (d.i. Kinder) indiscretum, sed maxime principibus, eigenes Blut sei von jedem unz., bleibe jedem, aber usw., Tac. – II) übtr., ununterschieden, ohne Unterschied, a) v. leb. Wesen: proles indiscreta suis, ununterscheidbar den Ihrigen, Verg.: ad eam diem indiscreti (ohne Standesunterschied) inibant (sc. locos), Tac.: multos occīdere et indiscretos, Sen. – b) v. Lebl.: convivia cum iisdem indiscreta vicissim habens, ohne Standesunterschied, Eutr.: indiscretis vocibus (durcheinanderschreiend) pretia vacationum... incusant, Tac.: quod hinc vel illinc appellere indiscretum (einerlei) et innoxium est, Tac.: adeo omnia indiscreta (verworren, verwirrt) sunt diversissimis artibus, ut quicquid mundus muliebris vocabatur, sarcinae viriles sint, Sen.

    lateinisch-deutsches > indiscretus

  • 14 ager

    ăgĕr, agri, m.    - [gr]gr. ἀγρός.    - formes arch.: gén. sing. agrei -- nom. plur. agrei -- abl. plur. agreis. [st1]1 [-] champ, terre (cultivable).    - agrum colere, Cic.: cultiver une terre.    - ager fructuosus, Cic.: terrain productif.    - ager crassus, Cato.: sol gras.    - ceterae vites, miscellae maxime, in quemvis agrum conveniunt, Cato: les autres vignes, surtout les espèces bâtardes, prospèrent sur n'importe quel terrain.    - agri cultura (agricultura): agriculture.    - venire eos ipsos agros in quibus ille etiam nunc bellum gerat atque versetur, Cic. Agr. 1: vendre le sol sur lequel il fait encore la guerre, le sol qu'il n'a pas encore conquis. [st1]2 [-] domaine, propriété foncière.    - ager publicus: domaine public (territoire conquis et que l'Etat se réservait).    - ager privatus ex jure Quiritium: propriété régie par le droit romain. [st1]3 [-] campagne.    - au plur. agri, orum ([] urbs): la campagne.    - annus pestilens erat Urbi agrisque, Liv. 3: il y avait une épidémie à Rome et à la campagne. [st1]4 [-] vallée.    - ignotos montes agrosque salutat, Ov. M. 3: il salue ces montagnes et ces vallées qu'il ne connaissait pas. [st1]5 [-] territoire, contrée, canton, pays.    - ager Tusculanus, Cic.: le territoire de Tusculum.    - ager Campanus, Cic.: le territoire Campanien. [st1]6 [-] profondeur, longueur (t. d'arpentage).    - in agrum (in agro): en profondeur, en longueur [--] in frontem (in fronte): en largeur.    - mille pedes in fronte, trecentos cippus in agrum hic dabat, Hor. S. 1: un cippe indiquait que ce terrain avait mille pieds de largeur et trois cents de longueur.
    * * *
    ăgĕr, agri, m.    - [gr]gr. ἀγρός.    - formes arch.: gén. sing. agrei -- nom. plur. agrei -- abl. plur. agreis. [st1]1 [-] champ, terre (cultivable).    - agrum colere, Cic.: cultiver une terre.    - ager fructuosus, Cic.: terrain productif.    - ager crassus, Cato.: sol gras.    - ceterae vites, miscellae maxime, in quemvis agrum conveniunt, Cato: les autres vignes, surtout les espèces bâtardes, prospèrent sur n'importe quel terrain.    - agri cultura (agricultura): agriculture.    - venire eos ipsos agros in quibus ille etiam nunc bellum gerat atque versetur, Cic. Agr. 1: vendre le sol sur lequel il fait encore la guerre, le sol qu'il n'a pas encore conquis. [st1]2 [-] domaine, propriété foncière.    - ager publicus: domaine public (territoire conquis et que l'Etat se réservait).    - ager privatus ex jure Quiritium: propriété régie par le droit romain. [st1]3 [-] campagne.    - au plur. agri, orum ([] urbs): la campagne.    - annus pestilens erat Urbi agrisque, Liv. 3: il y avait une épidémie à Rome et à la campagne. [st1]4 [-] vallée.    - ignotos montes agrosque salutat, Ov. M. 3: il salue ces montagnes et ces vallées qu'il ne connaissait pas. [st1]5 [-] territoire, contrée, canton, pays.    - ager Tusculanus, Cic.: le territoire de Tusculum.    - ager Campanus, Cic.: le territoire Campanien. [st1]6 [-] profondeur, longueur (t. d'arpentage).    - in agrum (in agro): en profondeur, en longueur [--] in frontem (in fronte): en largeur.    - mille pedes in fronte, trecentos cippus in agrum hic dabat, Hor. S. 1: un cippe indiquait que ce terrain avait mille pieds de largeur et trois cents de longueur.
    * * *
        Ager, agri, m. g. Cic. Un champ, Une terre.
    \
        Ager. Sallust. Le terroir, ou territoire d'une ville.
    \
        Modus agri. Colum. Certaine quantité, ou mesure, ou nombre de terre.
    \
        Molitio agrorum. Colum. Labourage de terre.
    \
        Professor agrorum. Colum. Qui faict profession d'agriculture.
    \
        Sationes agrorum facere. Colum. Semer.
    \
        Vastitas agrorum. Colum. Degast de terres.
    \
        Vncia agri. Varro. La douzieme partie de demi arpent.
    \
        Almus ager. Virgil. Qui nous nourrit.
    \
        Amoenus. Horat. Recreatif, Plaisant.
    \
        Angustus. Columel. Estroict.
    \
        Apertus. Columel. Descouvert, Qui n'est point ombragé d'arbres.
    \
        Benignus. Ouid. Fertile.
    \
        Calculosus. Colum. Pierreux, Plein de gravois.
    \
        Caldus. Cato. Chauld.
    \
        Campestris. Varro. Plein, qui n'a ne montaigne ne vallee.
    \
        Carbunculosus. Colum. Terre bruslante, Ardilleuse.
    \
        Collinus. Varro. De tertre, Un peu montaigneux.
    \
        Confragosus. Varro. Rabbouteux, Mal uni, Desrompu.
    \
        Conterminus. Plin. Voisin et touchant à noz terres.
    \
        Crassus. Cato. Gras.
    \
        Cretosus. Colum. Plein de croye.
    \
        Dotales agri. Ouid. Baillez en douaire.
    \
        Effoeti agri. Usez et lassez de porter.
    \
        Exilis ager. Colu. Maigre.
    \
        Exossatus. Persius. Espierré, dont on a curé et oster les pierres.
    \
        Ferax. Colum. Qui est de grand rapport.
    \
        Flauentes agri. Claud. Chargez et couvers de froument meur et prest à cueillir.
    \
        Frugifer. Lucan. Fertile.
    \
        Frumentarius. Colum. Gras, et propre à porter froument.
    \
        Graminosus. Columel. Herbu.
    \
        Grauidus. Virg. Plein et rempli de fruicts.
    \
        Hispidi agri. Horat. Espineux, Pleins d'espines.
    \
        Honestior ager. Varro. Plus beau. \ Huber. Colum. Fertile.
    \
        Ieiunus. Colum. Maigre.
    \
        Immunis. Cic. Franc, Exempt.
    \
        Incultus. Ouid. Qui n'est point labouré, Mal entretenu et cultivé, Qui est en friche et rié.
    \
        Informis. Horat. Laid, et mal en ordre.
    \
        Ingeniosus ager ad segetes, Ouid. Naif ou naturel à porter bleds.
    \
        Insalubris. Plin. Mal sain.
    \
        Iucundus. Cic. Fertile, Qui resjouit le laboureur.
    \
        Iuncosus. Plin. Plein de joncs. \ Laetus. Columel. Gras.
    \
        Lapidosus. Ouid. Pierreux.
    \
        Lati agri. Virgil. Larges, et de grande estendue.
    \
        Laxus ager. Colum. De grande estendue.
    \
        Liber. Cic. Franc, Exempt. \ Limosus. Colum. Limonneux.
    \
        Litigiosus. Ouidius. Pour lequel on plaide, Litigieux, Qui est en proces. \ Lutosus. Colum. Boueux, Fangeux.
    \
        Macer. Cato. Maigre.
    \
        Madidi agri. Ouid. Moites, Humides.
    \
        Malignus. Plin. Qui n'est point de bon rapport.
    \
        Mediterraneus. Sueton. Qui n'est point prochain de la mer.
    \
        Neglectus. Ouid. Delaissé, et mis à nonchaloir, Qui est en friche ou rié.
    \
        Operosus ager. Ouid. Penible, et difficile à labourer.
    \
        Opimi agri. Cic. Gras et fertiles.
    \
        Orthogonius. Colum. Duquel les coins sont droicts.
    \
        Patrii agri. Ouid. Paternels, ou De mon pais.
    \
        Patuli agri. Sil. Ital. Ouvers.
    \
        Perbonus ager. Cic. Fort bon.
    \
        Pestilens. Colum. Subject à la peste.
    \
        Pinguis. Colum. Gras. \ Planus. Colum. Uni.
    \
        Poenitendus ager Colono. Colu. Duquel le laboureur ne doibt tenir conte, et le doibt laisser là.
    \
        Putris. Columel. Qu'on peult facilement esmier comme pouldre.
    \
        Quaestuosus. De grand gaing et prouffit.
    \
        Restibilis, Colum. Qui porte tous les ans.
    \
        Riguus ager. Colum. Arrousé d'eaues qui sourdent sur le lieu.
    \
        Rudis. Colum. Qui ne porta jamais.
    \
        Salubrior. Varr. Plus sain.
    \
        Secretus. Ouid. Retiré, Caché, Secret.
    \
        Semimadidus nimbis. Colum. A demi moite.
    \
        Suburbanus. Cic. Qui est és faulx bourgs, ou aupres de la ville.
    \
        Sumptuosus. Plin. De grande despense.
    \
        Surcularius. Varro. Qui de soymesme produict abondance de petis jectons d'arbres.
    \
        Vacuus et apertus ager. Colum. Qui n'est point ombragé d'arbres.
    \
        Viduus pecudibus. Colum. Où les bestes ne vont point paistre.
    \
        Vliginosus ager. Colum. Tousjours moitte et humide.
    \
        Vtilior frumentis. Colu. Meilleur à porter ou produire froument.
    \
        Arare agros. Cic. Labourer à la charue.
    \
        Aret ager. Colum. La terre est fort seiche.
    \
        Assignare agros. Horat. Distribuer et assigner aux uns et aux autres.
    \
        Concidere agrum fossione. Pli. Y faire des tranchees et fossez pour escouler l'eau.
    \
        Contemptus ager. Ouid. Duquel on ne tient compte.
    \
        Cultus ager. Horat. Bien labouré et entretenu.
    \
        Desertus ager. Ouid. Delaisse, et abandonné.
    \
        Desolare agros. Colum. Delaisser, et abandonner.
    \
        Discretus ager. Stat. Separé, Borné.
    \
        Exercere agrum. Colum. Le labourer, Cultiver.
    \
        Extricare agrum. Columel. Le curer et netoyer des racines et buissons, Deffricher, Essarter.
    \
        Induruit ager. Colum. Est endurci.
    \
        Infamare agrum. Colum. Diffamer.
    \
        Infestatur ager quibusdam seminibus. Colum. Est travaillé et gasté.
    \
        Iteratur ager. Columel. Est labouré de rechef, on luy baile sa seconde facon.
    \
        Metari agros. Virg. Preparer, Apprester.
    \
        Mouere. Virg. Remuer, et labourer la terre.
    \
        Nouare agrum. Cic. Renouveler.
    \
        Obserere. Colum. Semer, planter.
    \
        Occare. Colum. Herser pour rompre les mottes.
    \
        Parare agros. Colum. Achepter.
    \
        Peruri. Colum. Estre bruslé. \ Prolatare. Tacit. Dilater.
    \
        Proscindere. Colum. Labourer pour la premiere fois.
    \
        Requietus ager. Ouid. Reposé.
    \
        Resoluere agrum. Colum. Labourer et cultiver.
    \
        Stercorare. Varro. Fumer, engraisser de fien.
    \
        Subigere. Colum. Labourer.
    \
        Sulcare agros. Tibul. Labourer par rayons.
    \
        Tertiare agrum. Columel. Le labourer pour la troisieme fois, Luy bailler sa troisieme facon.
    \
        Vertere. Colum. Labourer.

    Dictionarium latinogallicum > ager

  • 15 indiscretus

    indiscrētus, a, um [in + discerno] [st1]1 [-] non séparé, étroitement uni, confondu.    - Varr. R. 3, 1, 7; Plin. 11, 129; Tac. H. 4, 52. [st1]2 [-] qui ne se distingue pas, indistinct.    - Sen. Clem. 1, 26 ; Cels. 4, 3 [st1]3 [-] qu'on ne peut distinguer.    - Plin. 35, 88 ; Virg. En. 10, 392. [st1]4 [-] égal, semblable.    - Cod. Th. 6, 7, l. [st1]5 [-] indiscret.    - Sid. Ep. 7, 9.
    * * *
    indiscrētus, a, um [in + discerno] [st1]1 [-] non séparé, étroitement uni, confondu.    - Varr. R. 3, 1, 7; Plin. 11, 129; Tac. H. 4, 52. [st1]2 [-] qui ne se distingue pas, indistinct.    - Sen. Clem. 1, 26 ; Cels. 4, 3 [st1]3 [-] qu'on ne peut distinguer.    - Plin. 35, 88 ; Virg. En. 10, 392. [st1]4 [-] égal, semblable.    - Cod. Th. 6, 7, l. [st1]5 [-] indiscret.    - Sid. Ep. 7, 9.
    * * *
        Indiscretus, pen. prod. Adiectiuum. Qui n'est point divisé ou separé, ne distinct. Ex in et discretus, participio a Discerno, compositum.
    \
        Indiscretae effigies. Plin. Images si semblables à la personne, qu'on ne scauroit discerner l'image d'avec la personne.
    \
        Indiscretae similitudinis imagines. Plin. Totalement pareilles, qu'on ne peult discerner laquelle est laquelle.

    Dictionarium latinogallicum > indiscretus

  • 16 indiscretus

    in-discrētus, a, um (in u. discerno), I) ungetrennt, unzertrennlich, caput, Plin.: agricultura, Varro: sed meā quidem sententiā iuncta ista atque indiscreta sunt, Quint.: ita sunt inter se conexa et indiscreta omnia, ut etc., Quint.: quidam his indiscretis nominibus utuntur, Cels.: hostium terga caesuris adero indiscretus, Amm.: suum cuique sanguinem (d.i. Kinder) indiscretum, sed maxime principibus, eigenes Blut sei von jedem unz., bleibe jedem, aber usw., Tac. – II) übtr., ununterschieden, ohne Unterschied, a) v. leb. Wesen: proles indiscreta suis, ununterscheidbar den Ihrigen, Verg.: ad eam diem indiscreti (ohne Standesunterschied) inibant (sc. locos), Tac.: multos occīdere et indiscretos, Sen. – b) v. Lebl.: convivia cum iisdem indiscreta vicissim habens, ohne Standesunterschied, Eutr.: indiscretis vocibus (durcheinanderschreiend) pretia vacationum... incusant, Tac.: quod hinc vel illinc appellere indiscretum (einerlei) et innoxium est, Tac.: adeo omnia indiscreta (verworren, verwirrt) sunt diversissimis artibus, ut quicquid mundus muliebris vocabatur, sarcinae viriles sint, Sen.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > indiscretus

  • 17 discerno

    discernere, discrevi, discretus V
    see, discern; distinguish, separate

    Latin-English dictionary > discerno

  • 18 discret,

    ète adj. (au sens du lat. méd. discretus "capable de discerner") 1. сдържан, въздържан, умерен; 2. който знае да пази тайна; дискретен; 3. прен. тайнствен; 4. дискретен; деликатен. Ќ quantité discret,ète мат. величина, съставена от отделни единици (златни монети, житни зърна и др.). Ќ Ant. indélicat, indiscret; criard, voyant.

    Dictionnaire français-bulgare > discret,

  • 19 lupus discreto

    m. s.&pl.
    lupus discretus.

    Spanish-English dictionary > lupus discreto

  • 20 digero

    dī-gĕro, gessi, gestum, 3, v. a., to force apart, separate, divide, distribute (cf.: dispono, distribuo, divido, dispenso, ordino, compono).
    I.
    Lit.
    A.
    Ingen. (so mostly post-Aug.):

    (insulae) interdum discordantibus ventis digeruntur (opp. junctae copulataeque),

    Plin. Ep. 8, 20, 6; cf.

    nubes (opp. congregare),

    Sen. Q. N. 7, 22:

    nimbos,

    Plin. 31, 4, 30, § 53; Plin. Ep. 2, 17, 9:

    digesti colores,

    Ov. F. 5, 213:

    stercoris pars in prata digerenda,

    Col. 11, 2, 18:

    radix digesta,

    Plin. 24, 17, 102, § 161:

    inque canes totidem trunco digestus ab uno Cerberus,

    divided, separated, Ov. H. 9, 93; cf.: Nilus [p. 577] septem in cornua, id. M. 9, 774 (for which, septem discretus in ostia Nilus, id. ib. 5, 324):

    Crete centum per urbes,

    id. H. 10, 67:

    populus Romanus in classes (coupled with distributus),

    Flor. 1, 6, 4 et saep.; cf. Ov. F. 6, 83.— Poet.:

    (augur Thestorides) novem volucres in belli digerit annos,

    i. e. explains, interprets, Ov. M. 12, 21 (cf. omina, Verg. A. 2, 182).—
    B.
    In partic.
    1.
    (Post-Aug.): cibum, to cut up, divide:

    (dentes) qui digerunt cibum,

    Plin. 11, 37, 61, § 160;

    and still more freq., like the class. concoquere,

    to digest, Sen. Controv. 1 prooem.; Cels. 3, 4; 4, 7; Quint. 10, 1, 19 al.—
    2.
    In medic. lang., to dissolve, dissipate morbid matter, Cels. 5, 18 (twice); 1, 9 fin.; 2, 17 al.; Plin. 26, 7, 25, § 41 al.— Very freq. and class.,
    3.
    With the accessory notion of arrangement, to distribute, arrange, dispose, set in order:

    quas (accepti tabulas) diligentissime legi et digessi,

    Cic. Verr. 2, 1, 23; cf. id. Rosc. Com. 3, 9:

    capillos,

    Ov. Am. 1, 7, 11: crines, Col. poet. 10, 165; cf.:

    crines ordine,

    Mart. 3, 63:

    asparagum,

    to plant in regular rows, Cato R. R. 161, 3; Plin. 19, 8, 42, § 149; cf. Verg. G. 2, 54 and 267:

    bibliothecam,

    to arrange, Suet. Caes. 44:

    carmina in numerum,

    Verg. A. 3, 446 (ordinat, disponit, Serv.).
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to distribute (rare and not ante-Aug.):

    quam meruit solus poenam digessit in omnes,

    Ov. M. 14, 469; cf.:

    mala per annos longos,

    id. Pont. 1, 4, 9:

    tempora,

    id. F. 1, 27; cf.:

    annum in totidem species,

    Tac. G. 26 et saep.—Freq. and class.,
    B.
    In partic., to arrange, set in order, distribute:

    mandata,

    Cic. Q. Fr. 2, 14, 3:

    quaestiones,

    Quint. 11, 2, 37; cf. id. 10, 4, 1 Spald. N. cr.:

    reliquos usus ejus suo loco,

    to relate in order, Plin. 29, 2, 10, § 37 et saep.:

    omina,

    interprets, Verg. A. 2, 182 (cf. above, no. I. A. fin.):

    post descripte et electe in genus quodque causae, quid cuique conveniat, ex hac copia digeremus,

    Cic. Inv. 1, 30, 49; cf. id. de Or. 1, 41, 186:

    omne jus civile in genera,

    id. ib. 1, 42, 190:

    commentarios in libros,

    Quint. 10, 7, 30:

    res in ordinem,

    id. ib. 7 prooem. §

    1: argumenta in digitos,

    id. 11, 3, 114:

    commentarium per genera usus sui,

    Plin. 29, 1, 8, § 15 et saep.—With a relat. clause:

    nec quid quoque anno actum sit, in tanta vetustate non modo rerum sed etiam auctorum digerere possis,

    Liv. 2, 21, 4: senium, digest, i. e. endure, Val. Fl. 8, 92 (cf. gêras hepsein, Pind. Olym. 1, 133).—
    C.
    To consider maturely (late Lat.):

    consilium,

    Amm. 14, 6, 14; 15, 4, 1.—
    D.
    To exercise (for health): si satis valet, gestando aegrum, digerere;

    si parum, intra domum tamen dimovere,

    Cels. 4, 7, 4:

    ne imbecillum hominem nimis digerant,

    id. 2, 15 med. al.—Hence, dīgestus, a, um, P. a.
    A.
    (Acc. to I. B. 1.) That has a good digestion: purissimus et digestissimus, Marc. Empir. c. 22 med.
    B.
    (Acc. to no. II. B.) Subst.: dīgesta, ōrum, n., a name given to a collection of writings distributed under certain heads, Gell. 6, 5 init.; esp. of Justinian's code of laws, the Pandects, Digests; cf. Just. Cod. 1, 17, 3, § 1.—Also to the Bible, Tert. adv. Marc. 4, 3.— Sing.:

    digestum Lucae,

    the Gospel of Luke, id. ib. 4, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > digero

См. также в других словарях:

  • discretus — (лат.) раздельность, прерывистый …   Словарь ботанических терминов

  • Rubus discretus L.H. Bailey — Symbol RUSE Synonym Symbol RUDI8 Botanical Family Rosaceae …   Scientific plant list

  • discret — 1. discret, ète [ diskrɛ, ɛt ] adj. • XVIe; « capable de discerner » 1160; du lat. médiév. discretus, « séparé » en lat. class.→ 2. discret 1 ♦ Qui témoigne de retenue, se manifeste peu dans les relations sociales, n intervient pas dans les… …   Encyclopédie Universelle

  • Discreto — (Del lat. discretus, part. de discernere, distinguir.) ► adjetivo/ sustantivo 1 Que se comporta con discreción, sin cometer ligerezas o imprudencias: ■ puedes confiar en él, es muy discreto y no contará nada. SINÓNIMO circunspecto… …   Enciclopedia Universal

  • diskret — inkrementell (fachsprachlich); diskontinuierlich; Zug um Zug; stufenweise; Schritt für Schritt; schrittweise; zurückhaltend; rücksichtsvoll; dezent; taktvoll; unauffälli …   Universal-Lexikon

  • дискретный — (лат. discretus) прерывистый, состоящий из отдельных частей; мат. раздельный, прерывный; д ая величина такая величина, между отдельными значениями которой заключено лишь конечное число других её значений; противоп. непрерывная величина. Новый… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • discrète — ● discret, discrète adjectif (latin discretus, de discernere, séparer) Qui agit avec réserve dans ses relations avec autrui, qui veille à ne pas gêner les autres : Un garçon discret, qui ne se mêle pas des affaires de ses voisins. Qui n attire… …   Encyclopédie Universelle

  • Раздраже́ние — воздействие факторов окружающей или внутренней среды (раздражителей) на органы и ткани. Раздражение дискретное (лат. discretus раздельный, прерывистый) P., повторяющееся с определенной частотой. Раздражение индискретное (лат. отрицательная… …   Медицинская энциклопедия

  • Diskret — Das Eigenschaftswort diskret wurde im 16. Jahrhundert aus dem französischen discret „verschwiegen“ entlehnt, das auf lateinisch discrētus „abgesondert, unterschieden“ zurückgeht. Je nach Zusammenhang hat es unterschiedliche Bedeutungen:… …   Deutsch Wikipedia

  • ДИСКРЕТНОСТЬ —         (от лат. discretus разделённый, прерывистый), прерывность; противопоставляется непрерывности. Напр., дискретное изменение к. л. величины во времени это изменение, происходящее через определ. промежутки времени (скачками). Д. означает… …   Философская энциклопедия

  • дискретность — (от лат. discretus  разделённый, прерывистый), прерывность; противопоставляется непрерывности. Например, дискретное изменение какой либо величины во времени  изменение, происходящее через некоторые промежутки времени (скачками). См. также… …   Энциклопедический словарь

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»