-
1 boletus
-
2 boletus
bōlētus, ī m. (греч.)боровик, белый гриб или шампиньон Sen, Su, M, PM -
3 boletus
bōlētus, ī, m. (βωλίτης), die beste Art eßbarer Pilze, der Champignon, Sen. ep. 95, 25 u. (bes.) Sen. nat. qu. 4, 13, 10. Plin. 22, 92. Suet. Claud. 44, 2. Mart. 1, 20, 4 u.a.
-
4 boletus
bōlētus, ī, m. (βωλίτης), die beste Art eßbarer Pilze, der Champignon, Sen. ep. 95, 25 u. (bes.) Sen. nat. qu. 4, 13, 10. Plin. 22, 92. Suet. Claud. 44, 2. Mart. 1, 20, 4 u.a. -
5 bōlētus
-
6 boletus
bōlētus, i, m., = bôlitês, the best kind of mushrooms, Plin. 22, 22, 46, § 92; Plaut. Curc. 5, 2, 14; Mart. 1, 21; 14, 101; Juv. 14, 8;much valued by the Romans,
Mart. 3, 60; 13, 48.—The emperor Claudius is said to have been poisoned by them, Plin. l. l.: Tac. A. 12, 67 dub.; Suet. Claud. 44; Juv. 5, 147. -
7 boletar
-
8 infans
I īn-fāns, antis adj. [ for ]1) неговорящий, немой, безмолвный ( statua H)2) лишённый дара слова, некрасноречивый ( homo C)3) маленький, молоденький, нежный (puer O; catulus, boletus PM); ребяческий, детский, младенческий ( ora O); наивный (omnia haec infantia sunt C)II īnfāns, antis m. f.дитя, младенец, ребёнок (прибл. до 7 года жизни)natus i. Vtr и editus i. PM — новорождённый ребёнокinfantes conditores urbis L — Romulus et Remusab infante Col (ab infantibus CC) — с (самого) детства -
9 medicatus
I 1. medicātus, a, um 2. adj.1) целебный, целительный, лечебный ( aquae Sen)2) обрызганный (смоченный) соками трав, т. е. благовонный ( sedes V)3) отравленный ( bolētus Su)5) приправленный ( vinum Col). — см. тж. medicoII medicātus, ūs m. [ medico ]волшебное средство, волшебство, чары O -
10 agaricon
agaricon (-um), ī, n. (ἀγαρικόν), der Lärchenschwamm (Boletus laricis, Iacq.), Plin. 25, 103.
-
11 boletar
-
12 concoquo
con-coquo, coxī, coctum, ere, I) mit etwas zusammen kochen, mehreres miteinander kochen, odores concocti, Lucr. 2, 853: echini, spondyli, mulli perturbati concoctique ponantur, Sen. ep. 95, 28: m. Dat. (mit), sal nitrum sulpuri concoctum in lapidem vertitur, Plin. 31, 122. – II) gehörig kochen, abkochen, im Magen = verdauen, A) eig.: 1) übh., über dem Feuer, remedia, Macr. sat. 7, 16, 23: partem favore flammae, Acc. tr. 220. – im Magen, cibum, Cic.: conchas, Cic.: cibus facillimus ad concoquendum, Cic.: quamvis non concoxerim, Sen.: hi (boves) melius concoquunt, qui etc., Col.: cum pervenerit in ventrem, aqualiculi fervore concoquitur, Sen. ep. 90, 22: bene c., Mart.: pulchre, Catull. – von lebl. Subjj., omnem sucum in venenum c. ( vom boletus), Plin.: u. v. der Erde, terra acceptum umorem concoquens, Plin. – 2) als mediz. t. t., Geschwüre usw. zur Reife bringen, völlig reif machen, tumida, Cato: suppurationes, Plin.: tusses et duritias, Plin.: urina non concocta, trüber, Cels. – B) übtr.: 1) verdauen, a) gemütlich verdauen = gutwillig ertragen, sich gefallen lassen, sicco ore famem, Petr.: κρίσιν non c., Cic.: eius isto odia (gehässigen Äußerungen) non sorbere solum, sed etiam c., Cic.: alqm senatorem (als S.) non c., Liv.: c. tres plagas Spartanā nobilitate, Petr.: bonum tuum concoquas, genieße dein Glück, Petr. – b) geistig verdauen = (Gehörtes, Gelesenes) gehörig verstehen lernen, völlig sich zu eigen machen, et cum multa percurreris, unum excerpe, quod illo die concoquas, Sen. ep. 2, 4: concoquamus illa; alioquin in memoriam ibunt, non in ingenium, Sen. ep. 84, 7 (s. den ganzen Zshg.). – 2) über etw. brüten, etw. reiflich überlegen, c. clandestina consilia, schmieden, Liv. 41, 11, 2: tibi vero diu deliberandum et concoquendum est, utrum potius Chaereae an Manilio credas, Cic. Rosc. com. 45.
-
13 delectabilis
dēlectābilis, e, Adi. m. Compar. (delecto), ergötzlich) = ergötzend, cibus, Lieblingsspeise, Tac.: boletus, delikater, Tac.: verb. festivi delectabilesque apologi, Gell.: ut (via) plana, ut patens et in omni genere florum atque fructuum delectabilis esse videatur, Lact. – Compar., tibia questu delectabilior, Apul.: sibi delectabiliores ludos de ipsis spectatoribus exhibentes, Augustin.
-
14 infans
īn-fāns, antis (in u. fari), I) der nicht reden kann, stumm, A) im allg., Cic. de div. 1, 121; vgl. Gell. 5, 9 in. – übtr., statua, Hor. sat. 2, 5, 40. – B) prägn., v. Kindern, die noch nicht recht sprechen können, adi. = noch sehr jung, noch klein, subst. comm. = ein kleines Kind, 1) eig. u. meton.: a) eig.: filius, Cic.: pueri, Cic.: puer infans semestris, ein kleiner Kn. von sechs Monaten, Val. Max.: infantes conditores urbis, v. Romulus u. Remus, Liv.: infantior quam meus est mulio, Varro sat. Men. 367. – subst. comm., Abl. immer infante, α) ein kleines Kind, ingenuus inf. semestris, Liv.: infantibus parcere, Caes.: infantem suam reportavit, Quint.: quartum intra mensem defunctā infante, Tac.: infantes parentibus orbatae, Plin. ep.: natus infans, ein neugeborenes K., Vitr. u.a.: dass. editus infans, Plin.: ab infante, Colum., u. (v. mehreren) ab infantibus, Cels., von Kindheit an. – β) ein Kind im Mutterleibe, Liv. u.a.; vgl. Ruhnken Suet. Aug. 63, 1. – b) meton.: α) (poet.) = kindlich, Kindes-, pectora infantia, Ov.: infanti vagiat ore puer, kindlich lallend, Ov.; vgl. Heinsius Ov. her. 9, 86. – β) kindisch, läppisch, omnia fuere infantia, Cic. ad Att. 10, 18, 1: velut infans effīcitur, er wird kindisch, Plin. Val. 1, 1. – 2) übtr., noch jung, catuli, Plin.: boletus, ein junger Pilz, Plin.: si infans fuerit aetas patientis, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 4, 77. – II) der sich nicht zu reden getraut = ohne Gabe der Rede, ohne Rednergabe, nicht beredt, a) eig.: infantes et insipientes homines (Ggstz. magni ac diserti homines), Cic.: nihil accusatore Lentulo infantius, Cic.: ne infantissimus existimarer, Cic.: dum caute et expedite loqui volunt, infantissimi reperiuntur, Cornif. rhet.: largire comptum carmen infantissimo, Prud. perist. 10, 3: – poet. übtr., pudor, unberedte (verlegene Scham), Hor. sat. 1, 6, 57. – b) meton.: Fannii historia neque nimis est infans, neque perfecte diserta, zeigt zwar keinen auffallenden Mangel der Rede, aber auch keinen ganz beredten Ausdruck, Cic. Brut. 101. – III) passiv = infandus, unaussprechlich, unerhört, facinus, Acc. tr. 189. – / Nbf. īnfās, Corp. inscr. Lat. 6, 520. – Genet. Plur. gew. infantium (zB. Liv. 10, 23, 12); doch auch infantum, Plin. ep. 6, 20, 14 K.
-
15 medico
medico, āvi, ātum, āre (medicus), I) heilen, istum metum lepide, Plaut.: apes odore galbani, Colum.: vulneris aestus, Sil.: m. Dat., tremulis membris, Ser. Samm. – II) übtr., mit Arzneikörpern od. -stoffen, mit Kräutersäften, mit Heilkräften verbessern, versetzen, vermischen, besprengen od. benetzen, A) im allg.: semina, Verg.: aquam thymo, Colum.: oves unguine, bestreichen, Colum.: occulte medicans, mit Heilkräften versehend, Verg. – oft Partiz. medicātus, zB. medicatae fruges, Verg.: vina, angemachter, Colum.: boletus, vergifteter, Suet.: somnus, durch Säfte od. Zauberei verursachter, Ov.: sedes, mit Kräutersäften besprengte Stellen, Verg.: mortui arte medicati, einbalsamierte Leichname, Mumien, Mela. Vgl. medicātus, a, um. – B) insbes.: 1) färben, capillos, Ov.: lana medicata fuco, Hor. – 2) vergiften, medicata veneno tela, Sil.
-
16 infans
infans, antis, m. ou f. [st2]1 [-] incapable de parler, muet. [st2]2 [-] qui ne parle pas encore, bébé, tout petit enfant, tout jeune. [st2]3 [-] qui ne sait pas parler (en parl. d’un orateur). [st2]4 [-] enfantin, puéril. [st2]5 [-] (= infandus): horrible, affreux. - infans, antis, m. f.: - [abcl]a - adj. d'enfant. - [abcl]b - subst. enfant (jusqu'à sept ans). - infantes statuae, Hor.: les muettes statues. - infantia pectora, Ov.: coeurs enfantins. - Scipionem accepimus non infantem fuisse, Cic.: nous avons appris que Scipion n'était pas sans savoir parler. - ab infante, Col.: dès l'enfance. - infans facinus, Att.: crime affreux.* * *infans, antis, m. ou f. [st2]1 [-] incapable de parler, muet. [st2]2 [-] qui ne parle pas encore, bébé, tout petit enfant, tout jeune. [st2]3 [-] qui ne sait pas parler (en parl. d’un orateur). [st2]4 [-] enfantin, puéril. [st2]5 [-] (= infandus): horrible, affreux. - infans, antis, m. f.: - [abcl]a - adj. d'enfant. - [abcl]b - subst. enfant (jusqu'à sept ans). - infantes statuae, Hor.: les muettes statues. - infantia pectora, Ov.: coeurs enfantins. - Scipionem accepimus non infantem fuisse, Cic.: nous avons appris que Scipion n'était pas sans savoir parler. - ab infante, Col.: dès l'enfance. - infans facinus, Att.: crime affreux.* * *Infans, infantis, com. gen. Substantiuum. Cic. Enfant.\Remouere infantem. Plin. Sevrer.\Infans, De brutis et auibus etiam dicitur. Plin. Les petits.\Infans boletus. Plin. Qui est encore petit, Qui ne commence que de sortir de terre.\Infans. Cic. Qui n'ha non plus de grace en parler qu'un enfant, Qui n'ha nulle grace de dire et expliquer ce qu'il entend, Qui n'ha nulle maniere ne ordre de dire.\Nihil Lentulo infantius. Cic. Ayant moins de grace à dire que Lentulus.\Pudor infans. Horat. Honte qui fait perdre la parolle. -
17 agaricon
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > agaricon
-
18 boletar
-
19 concoquo
con-coquo, coxī, coctum, ere, I) mit etwas zusammen kochen, mehreres miteinander kochen, odores concocti, Lucr. 2, 853: echini, spondyli, mulli perturbati concoctique ponantur, Sen. ep. 95, 28: m. Dat. (mit), sal nitrum sulpuri concoctum in lapidem vertitur, Plin. 31, 122. – II) gehörig kochen, abkochen, im Magen = verdauen, A) eig.: 1) übh., über dem Feuer, remedia, Macr. sat. 7, 16, 23: partem favore flammae, Acc. tr. 220. – im Magen, cibum, Cic.: conchas, Cic.: cibus facillimus ad concoquendum, Cic.: quamvis non concoxerim, Sen.: hi (boves) melius concoquunt, qui etc., Col.: cum pervenerit in ventrem, aqualiculi fervore concoquitur, Sen. ep. 90, 22: bene c., Mart.: pulchre, Catull. – von lebl. Subjj., omnem sucum in venenum c. ( vom boletus), Plin.: u. v. der Erde, terra acceptum umorem concoquens, Plin. – 2) als mediz. t. t., Geschwüre usw. zur Reife bringen, völlig reif machen, tumida, Cato: suppurationes, Plin.: tusses et duritias, Plin.: urina non concocta, trüber, Cels. – B) übtr.: 1) verdauen, a) gemütlich verdauen = gutwillig ertragen, sich gefallen lassen, sicco ore famem, Petr.: κρίσιν non c., Cic.: eius isto odia (gehässigen Äußerungen) non sorbere solum, sed etiam c., Cic.: alqm senatorem (als S.) non c., Liv.: c. tres plagas Spartanā nobilitate, Petr.: bonum tuum concoquas, genieße dein Glück, Petr. – b) gei-————stig verdauen = (Gehörtes, Gelesenes) gehörig verstehen lernen, völlig sich zu eigen machen, et cum multa percurreris, unum excerpe, quod illo die concoquas, Sen. ep. 2, 4: concoquamus illa; alioquin in memoriam ibunt, non in ingenium, Sen. ep. 84, 7 (s. den ganzen Zshg.). – 2) über etw. brüten, etw. reiflich überlegen, c. clandestina consilia, schmieden, Liv. 41, 11, 2: tibi vero diu deliberandum et concoquendum est, utrum potius Chaereae an Manilio credas, Cic. Rosc. com. 45.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > concoquo
-
20 delectabilis
dēlectābilis, e, Adi. m. Compar. (delecto), ergötzlich) = ergötzend, cibus, Lieblingsspeise, Tac.: boletus, delikater, Tac.: verb. festivi delectabilesque apologi, Gell.: ut (via) plana, ut patens et in omni genere florum atque fructuum delectabilis esse videatur, Lact. – Compar., tibia questu delectabilior, Apul.: sibi delectabiliores ludos de ipsis spectatoribus exhibentes, Augustin.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > delectabilis
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Boletus — Boletus … Wikipédia en Français
Boletus — Saltar a navegación, búsqueda ? Boletus Boletus frostii Clasificación cie … Wikipedia Español
Boletus — Steinpilz (Boletus edulis) Systematik Klasse: Agaricomycetes … Deutsch Wikipedia
Boletus — Bo*le tus, n. [L. boletus, Gr. ?.] (Bot.) A genus of fungi having the under side of the pileus or cap composed of a multitude of fine separate tubes. A few are edible, and others very poisonous. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
boletus — [bō lēt′əs] n. [ModL < L < Gr bōlitēs] any of a genus (Boletus) of bolete mushrooms, usually with a thick, brownish stem and cap that are edible … English World dictionary
Bolētus — (B. Dill.), Hutpilzgattung, Hymenomycetes, Pileati Polyporei Fries; zerfällt nach Fries in die Abtheilungen: A) Cortinaria: a) Pratellina; b) Telamonia, hierunter: B. granulatus, mit dickem Strunk, Anfangs braunem u. schleimigem, dann gelbem Hut … Pierer's Universal-Lexikon
Bolētus [1] — Bolētus, Schwamm; B. cervinus, s. Elaphomyces; B. chirurgorum, fomentarius, igniarius, Feuerschwamm; B. laricis, Lärchenschwamm, s. Polyporus … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Bolētus [2] — Bolētus (Röhrenschwamm), Pilzgattung aus der Ordnung der Hymenomyceten. Der Fruchtkörper trägt an der Unterseite des gestielten fleischigen Hutes zahlreiche, dicht gedrängt stehende, unten offene Röhren, die sich leicht von der Substanz des Hutes … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Boletus — Bolētus Dill., Röhrenpilz, Röhrenschwamm, Pilzgattg. der Hymenomyzeten, Hutpilze mit regelmäßigem, in der Mitte gestieltem Hut und aus dicht nebeneinander stehenden Röhrchen gebildetem Hymenium auf der Unterseite. Zahlreiche eßbare (Kapuziner ,… … Kleines Konversations-Lexikon
Boletus — Boletus … Wikipédia en Français
Boletus — noun type genus of Boletaceae; genus of soft early decaying pore fungi; some poisonous and some edible • Syn: ↑genus Boletus • Hypernyms: ↑fungus genus • Member Holonyms: ↑Boletaceae, ↑family Boletaceae … Useful english dictionary