Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

gei-

  • 1 Macrosiphum gei

    2. RUS тля f таволговая
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Macrosiphum gei

  • 2 concoquo

    con-coquo, coxī, coctum, ere, I) mit etwas zusammen kochen, mehreres miteinander kochen, odores concocti, Lucr. 2, 853: echini, spondyli, mulli perturbati concoctique ponantur, Sen. ep. 95, 28: m. Dat. (mit), sal nitrum sulpuri concoctum in lapidem vertitur, Plin. 31, 122. – II) gehörig kochen, abkochen, im Magen = verdauen, A) eig.: 1) übh., über dem Feuer, remedia, Macr. sat. 7, 16, 23: partem favore flammae, Acc. tr. 220. – im Magen, cibum, Cic.: conchas, Cic.: cibus facillimus ad concoquendum, Cic.: quamvis non concoxerim, Sen.: hi (boves) melius concoquunt, qui etc., Col.: cum pervenerit in ventrem, aqualiculi fervore concoquitur, Sen. ep. 90, 22: bene c., Mart.: pulchre, Catull. – von lebl. Subjj., omnem sucum in venenum c. ( vom boletus), Plin.: u. v. der Erde, terra acceptum umorem concoquens, Plin. – 2) als mediz. t. t., Geschwüre usw. zur Reife bringen, völlig reif machen, tumida, Cato: suppurationes, Plin.: tusses et duritias, Plin.: urina non concocta, trüber, Cels. – B) übtr.: 1) verdauen, a) gemütlich verdauen = gutwillig ertragen, sich gefallen lassen, sicco ore famem, Petr.: κρίσιν non c., Cic.: eius isto odia (gehässigen Äußerungen) non sorbere solum, sed etiam c., Cic.: alqm senatorem (als S.) non c., Liv.: c. tres plagas Spartanā nobilitate, Petr.: bonum tuum concoquas, genieße dein Glück, Petr. – b) gei-
    ————
    stig verdauen = (Gehörtes, Gelesenes) gehörig verstehen lernen, völlig sich zu eigen machen, et cum multa percurreris, unum excerpe, quod illo die concoquas, Sen. ep. 2, 4: concoquamus illa; alioquin in memoriam ibunt, non in ingenium, Sen. ep. 84, 7 (s. den ganzen Zshg.). – 2) über etw. brüten, etw. reiflich überlegen, c. clandestina consilia, schmieden, Liv. 41, 11, 2: tibi vero diu deliberandum et concoquendum est, utrum potius Chaereae an Manilio credas, Cic. Rosc. com. 45.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > concoquo

  • 3 spiritus

    spīritus, ūs, m. (spiro), der Hauch, I) der Hauch = Lufthauch, Luftzug, die wehende bewegte Luft, 1) übh.: spiritus Boreae, Verg.: spiritus purior, Frontin. aqu.: semper aër spiritu aliquo movetur, Plin. ep.: quo spiritus non pervenit, Varro: circumfusus nobis spiritus, Quint.: alvus redditur cum multo spiritu, Winden, Blähungen, Cels.: u. so digerere spiritum, die Blähungen abtreiben, Cels. – 2) das Einatmen der Luft, das Atemholen, der Atem, caeli, Cic.: aër spiritu ductus, Cic. – und die Luft, insofern sie eingeatmet wird, quid tam est commune quam spiritus vivis? Cic.: noxius caeli spiritus, ungesunde Luft, Pallad. – 3) der Atem, Hauch, angustior, kurzer Atem, Cic.: uno spiritu, in einem Atem, Cic.: spiritum reddere, den Atem von sich geben, Cic.: spiritum movere, atmen, Cels.: spiritum trahere, Atem holen, Cels., Curt. u.a. (s. Mützell Curt. 3, 6 [15], 10): spiritum intercludere, Liv. u. Curt.: spiritum includere, Liv. u. Plin.: spiritum intercipere, Sen. rhet.: quos idem deus de suis spiritibus figuravit, Lact. epit. 42, 3. – insbes., der Lebenshauch, das Leben, spiritum auferre, Cic.: extremum spiritum effundere in victoria, Cic.: ultimum spiritum reddere, seinen Geist aufgeben, Vell.: u. so spiritum patriae reddere, Cic., u. spiritum ponere, deponere, dimittere, Eccl. (s. Bünem. Lact. 4, 26, 31): ultimum spiritum trahere, Sen.: sub acerbi-
    ————
    ssimi carnificis arbitrio spiritum ducere, hinschmachten, Liv.: reliquum spiritum exhaurire (v. einem Schlag), Cic.: filiorum suorum postremum spiritum ore excipere, Cic.: quorum usque ad extremum spiritum est provecta prudentia, Cic.: non effundere mihi spiritum videtur, sed tradere, Sen. – dah. a) das Seufzen, Hor. epod. 11, 10. Prop. 1, 16, 32. – b) das Zischen der Schlange, Ps. Verg. cul. 182 R. – c) als gramm. t.t., der Spiritus (asper od. lenis), Auson. edyll. 12. de litt. monos. 19. p. 138 Schenkl: sp. asper vel lenis, Prisc. 2, 12. – d) der Ton, Klang, die Stimme, Quint. – e) ein durch den Atem bestimmtes Zeitteilchen, Taktteilchen, Cic. de or. 3, 184. – 4) der Duft, Dunft, die Ausdünstung, Lucr. u. Cels.: sp. pestilens, Capit.: sp. florum, Gell.: aëris spiritus graves, böse Wetter, Schwaden in der Erde, Vitr. – II) prägn., der Geist, A) die Seele, 1) appell.: a) eig.: morte carens spiritus, Ov.: dum spiritus hos regit artus, Verg. – b) meton., der Geist, die Seele = Person, carissimi sibi spiritus, Vell. 2, 123, 2: religiosissimus spiritus tam crudeliter vexatus, Val. Max. 1, 1, 14. – 2) personif., der Geist, Sen. ep. 41, 2: Spiritus sanctus, Auson. ephem. 4. parecb. 18. p. 4 Schenkl. Cod. Iust. 1, 1, 1: u. so iurare per Deum et Christum et sanctum Spiritum (von den Soldaten, bei der Vereidigung), Veget. mil. 2, 5: nocens ille Spiritus, böse Geist, Lact. 4, 27, 12: Spiritus nigri, die bösen Gei-
    ————
    ster, Sedul. carm. 3, 41. – B) übtr.: 1) der hohe Geist, die hohen Gedanken, im Guten u. Bösen, hochstrebender, kühner, unternehmender Sinn, dah. auch Übermut, Trotz, Stolz usw., qui spiritus illi (Dat.), qui vultus etc., Geist, Majestät, Ansehen, Verg.: spiritus regius, Cic.: spiritus tribunicii, Cic.: spiritus patricii, Kastengeist, Adelstolz, Liv.: ingentis spiritus vir, Liv.: spir. Dolabellae, anmaßendes Benehmen, Cic.: res gestae mihi nescio quos spiritus attulerunt, Cic.: tantos sibi spiritus, tantam arrogantiam sumpserat, ut ferendus non videretur, Caes.: etiam minus barbaro atque impotenti animo spiritus facere, übermütig machen, Liv.: altiores spiritus sumere, höher hinauswollen, Tac.: remittere spiritus, comprimere animos suos, sedare arrogantiam, Cic.: multis saepe bellis fractos spiritus esse, Liv.: cetera maioris operis ac spiritus, von größerer Wichtigkeit und höherer Art, Quint. 1, 9, 6. – 2) die Gesinnung, hostiles, Liv. 2, 35, 6. – 3) der Unwille, die Erbitterung, der Zorn, spiritus alcis mitigare, Tac. ann. 13, 21. – 4) der Hauch der Begeisterung, der Geistesaufschwung, die Begeisterung, der Enthusiasmus, das Feuer, divinus, Liv.: poëticus, Quint.: mihi spiritum Graiae tenuem Camenae Parca dedit, Hor.: carent libri spiritu illo propter quem maiora eadem illa, cum aguntur, quam cum leguntur, videri solent, Cic. – spĭrĭtus gemessen bei Prud. cath. 10, 8. Sedul. hymn.
    ————
    1, 100. – Genet. Plur. spirituum, Prisc. de vent. (Rose Anecd. 2. p. 53, 10): Dat. od. Abl. Plur. spiritibus, Vulg. Luc. 6, 18; 7, 21; 8, 2 u.a. Augustin. serm. 216, 11 extr. – Nbf. spiritum, ī, n., Ital. act. apost. 16, 7, wov. Abl. spirito, Corp. inscr. Lat. 13, 1898.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > spiritus

  • 4 Lycoorgides

    Lycurgus, i, m., = Lukourgos.
    I.
    Son of Dryas, king of the Edones, who prohibited the worship of Bacchus to his subjects, and ordered all the vines to be destroyed, Ov. M. 4, 22; Prop. 4, 16, 23; Stat. Th. 4, 386; Hor. C. 2, 19, 16; Hyg. Fab. 132; 242.—
    II.
    Son of Pheres, a king of Nemea, Stat. Th. 5, 39. —
    III.
    Son of Aleus and Neæra, and father of Ancæus, a king of Arcadia; hence, Ly-curgīdes, ae, m., a male descendant of Lycurgus, i. e. Ancæus, Ov. Ib. 503; and: Lycŏorgīdes, ae, m., the same, Prisc. 584 P.—
    IV.
    The famous lawgiver of the Spartans, Cic. Div. 1, 43, 96; id. Rep. 2, 1; 2, 9, 5 sq.; id. Off. 1, 22, 76; Vell. 1, 6, 3 et saep.—
    V.
    An Athenian orator, the contemporary and friend of Demosthenes, famed for his incorruptible integrity, Cic. Brut. 34, 130; id. de Or. 2, 23, 94.— Transf., for a severe magistrate:

    Lycurgos invenisse se praedicabat et Cassios, columina justitiae prisca,

    Amm. 30, 8, 13.—Hence, Lycur-gēi, ōrum, m., = Lukourgeioi, disciples of Lycurgus, inflexibly severe:

    nosmetipsi, qui Lycurgei a principio fuissemus, cotidie demitigamur,

    Cic. Att. 1, 13, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Lycoorgides

  • 5 Lycurgei

    Lycurgus, i, m., = Lukourgos.
    I.
    Son of Dryas, king of the Edones, who prohibited the worship of Bacchus to his subjects, and ordered all the vines to be destroyed, Ov. M. 4, 22; Prop. 4, 16, 23; Stat. Th. 4, 386; Hor. C. 2, 19, 16; Hyg. Fab. 132; 242.—
    II.
    Son of Pheres, a king of Nemea, Stat. Th. 5, 39. —
    III.
    Son of Aleus and Neæra, and father of Ancæus, a king of Arcadia; hence, Ly-curgīdes, ae, m., a male descendant of Lycurgus, i. e. Ancæus, Ov. Ib. 503; and: Lycŏorgīdes, ae, m., the same, Prisc. 584 P.—
    IV.
    The famous lawgiver of the Spartans, Cic. Div. 1, 43, 96; id. Rep. 2, 1; 2, 9, 5 sq.; id. Off. 1, 22, 76; Vell. 1, 6, 3 et saep.—
    V.
    An Athenian orator, the contemporary and friend of Demosthenes, famed for his incorruptible integrity, Cic. Brut. 34, 130; id. de Or. 2, 23, 94.— Transf., for a severe magistrate:

    Lycurgos invenisse se praedicabat et Cassios, columina justitiae prisca,

    Amm. 30, 8, 13.—Hence, Lycur-gēi, ōrum, m., = Lukourgeioi, disciples of Lycurgus, inflexibly severe:

    nosmetipsi, qui Lycurgei a principio fuissemus, cotidie demitigamur,

    Cic. Att. 1, 13, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Lycurgei

  • 6 Lycurgides

    Lycurgus, i, m., = Lukourgos.
    I.
    Son of Dryas, king of the Edones, who prohibited the worship of Bacchus to his subjects, and ordered all the vines to be destroyed, Ov. M. 4, 22; Prop. 4, 16, 23; Stat. Th. 4, 386; Hor. C. 2, 19, 16; Hyg. Fab. 132; 242.—
    II.
    Son of Pheres, a king of Nemea, Stat. Th. 5, 39. —
    III.
    Son of Aleus and Neæra, and father of Ancæus, a king of Arcadia; hence, Ly-curgīdes, ae, m., a male descendant of Lycurgus, i. e. Ancæus, Ov. Ib. 503; and: Lycŏorgīdes, ae, m., the same, Prisc. 584 P.—
    IV.
    The famous lawgiver of the Spartans, Cic. Div. 1, 43, 96; id. Rep. 2, 1; 2, 9, 5 sq.; id. Off. 1, 22, 76; Vell. 1, 6, 3 et saep.—
    V.
    An Athenian orator, the contemporary and friend of Demosthenes, famed for his incorruptible integrity, Cic. Brut. 34, 130; id. de Or. 2, 23, 94.— Transf., for a severe magistrate:

    Lycurgos invenisse se praedicabat et Cassios, columina justitiae prisca,

    Amm. 30, 8, 13.—Hence, Lycur-gēi, ōrum, m., = Lukourgeioi, disciples of Lycurgus, inflexibly severe:

    nosmetipsi, qui Lycurgei a principio fuissemus, cotidie demitigamur,

    Cic. Att. 1, 13, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Lycurgides

  • 7 Lycurgus

    Lycurgus, i, m., = Lukourgos.
    I.
    Son of Dryas, king of the Edones, who prohibited the worship of Bacchus to his subjects, and ordered all the vines to be destroyed, Ov. M. 4, 22; Prop. 4, 16, 23; Stat. Th. 4, 386; Hor. C. 2, 19, 16; Hyg. Fab. 132; 242.—
    II.
    Son of Pheres, a king of Nemea, Stat. Th. 5, 39. —
    III.
    Son of Aleus and Neæra, and father of Ancæus, a king of Arcadia; hence, Ly-curgīdes, ae, m., a male descendant of Lycurgus, i. e. Ancæus, Ov. Ib. 503; and: Lycŏorgīdes, ae, m., the same, Prisc. 584 P.—
    IV.
    The famous lawgiver of the Spartans, Cic. Div. 1, 43, 96; id. Rep. 2, 1; 2, 9, 5 sq.; id. Off. 1, 22, 76; Vell. 1, 6, 3 et saep.—
    V.
    An Athenian orator, the contemporary and friend of Demosthenes, famed for his incorruptible integrity, Cic. Brut. 34, 130; id. de Or. 2, 23, 94.— Transf., for a severe magistrate:

    Lycurgos invenisse se praedicabat et Cassios, columina justitiae prisca,

    Amm. 30, 8, 13.—Hence, Lycur-gēi, ōrum, m., = Lukourgeioi, disciples of Lycurgus, inflexibly severe:

    nosmetipsi, qui Lycurgei a principio fuissemus, cotidie demitigamur,

    Cic. Att. 1, 13, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Lycurgus

См. также в других словарях:

  • gei — gei·ge; gei·gen; gei·ger; gei·kia; gei·kie·lite; gei·sha; gei·son; gei·to·nog·a·mous; gei·to·nog·a·my; lam·mer·gei·er; laem·mer·gei·er; …   English syllables

  • Gei — 〈f. 7〉 I 〈unz.; Mar.〉 1. Tau zum Geien 2. Geitau ● das Segel hängt in der Gei hängt lose II 〈zählb.〉 Tau od. Kette zum Befestigen des Ladebaums * * * Gei, die; , en [niederl. gei, H. u.] (Seemannsspr.): 1. Tau zum Zusammenholen des Rahsegels. 2.… …   Universal-Lexikon

  • Gei — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. {{{image}}}   Sigles d une seule lettre   Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres …   Wikipédia en Français

  • Gei — (Seew.), in Gei, von den Segeln, wenn sie eingezogen u. durch die Taue, welche hierzu dienen (Geitaue) gefaltet werden, um dem Winde keine Oberfläche zu bieten; daher Aufgeien, ein Segel falten od. in Gei setzen. Die Quersegel haben fünf Geitaue …   Pierer's Universal-Lexikon

  • GEI — steht für: Geitau, ein Seil beim Segeln Die Abkürzung GEI steht für: Georg Eckert Institut für internationale Schulbuchforschung in Braunschweig Europäisches Gericht erster Instanz in Luxemburg Gesellschaft für Elektronische… …   Deutsch Wikipedia

  • Gei — steht für: Geitau, ein Seil beim Segeln Die Abkürzung GEI steht für: Georg Eckert Institut für internationale Schulbuchforschung in Braunschweig Europäisches Gericht erster Instanz in Luxemburg Gesellschaft für Elektronische… …   Deutsch Wikipedia

  • gei- —     gei     English meaning: to turn, bend     Deutsche Übersetzung: “drehen, biegen”?     Note: Only in Root extensions:     Material: O.Ind. jihmá ḥ “ crooked, cunning, deceitful, slant, skew, slantwise, crosswise recumbent, stoopedly,… …   Proto-Indo-European etymological dictionary

  • GEI — sigla Giovani Esploratori Italiani …   Dizionario italiano

  • gei- — *gei germ.?, Verb: nhd. gähnen, klaffen; ne. gape; Rekontruktionsbasis: got., as.; Etymologie: s. ing. *g̑ʰē (2), *g̑ʰə , *g̑ʰēi , *g̑ʰī , Verb …   Germanisches Wörterbuch

  • Gei — Gei, die; , en (Seemannssprache Tau zum Geien) …   Die deutsche Rechtschreibung

  • gei — 1. noun a) A martial arts uniform. I peeled off the sweatshirt and Smith got out of the gei, so we sat there, me in my colorful board shorts, Clarke in a white martial arts uniform and black belt, Smith in a black Speedo, and Jason in his black… …   Wiktionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»