Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ausgehöhlt

  • 1 ausgehöhlt

    ausgehöhlt II part adj пусто́й внутри́, по́лый; вы́долбленный
    ein ausgehöhlter Baumstamm по́лый ствол; дупли́стый ствол
    ausgehöhlte Wangen ввали́вшиеся щеки́

    Allgemeines Lexikon > ausgehöhlt

  • 2 ausgehöhlt

    Adj.
    I P.P. aushöhlen
    II hollow
    * * *
    hollowed
    * * *
    A. pperf aushöhlen
    B. hollow
    * * *
    adj.
    hollowed adj.

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > ausgehöhlt

  • 3 ausgehöhlt

    БНРС > ausgehöhlt

  • 4 ausgehöhlt

    вогнутый
    выдолбленный
    высверленный (о кабошоне)
    полый внутри

    Deutsch-Russische Geologie und Mineralogie Wörterbuch > ausgehöhlt

  • 5 ausgehöhlt

    прил.
    1) общ. полый, пустой внутри
    2) геол. вогнутый, выдолбленный, полый внутри, высверленный (о кабошоне)

    Универсальный немецко-русский словарь > ausgehöhlt

  • 6 ausgehöhlt

    pp adj izduben; vom Wasser - izlokan

    Deutsch-Kroatisch-Wörterbuch > ausgehöhlt

  • 7 ausgehöhlt

    полый, пустой

    Deutsch-Russisches Wörterbuch für Zement, Beton und Stahlbeton > ausgehöhlt

  • 8 ausgehöhlt

    1. grooved
    2. holed
    3. hollowed
    4. hollowed out

    Deutsch-Englisches Wörterbuch > ausgehöhlt

  • 9 ausgehöhlt weden

    - {to wash out}

    Deutsch-Vietnamesisch Wörterbuch > ausgehöhlt weden

  • 10 aushöhlen

    v/t (trennb., hat -ge-)
    1. hollow out; GEOL. excavate, erode; (Obst) scoop out; ausgehöhlte Wangen hollow cheeks
    2. fig. (etw.) undermine, erode; (jemanden) drain s.o. (of all strength); ausgehöhlt
    * * *
    to wear away; to erode
    * * *
    aus|höh|len ['aushøːlən]
    vt sep
    to hollow out; Ufer, Steilküste to erode; (fig) (= untergraben) to undermine; (= erschöpfen) to weaken
    * * *
    1) (to make a channel in.) channel
    2) (to make (a groove or hole) with a tool: He gouged (out) a hole in the wood.) gouge
    3) (to make hollow: They hollowed out a tree-trunk to make a boat.) hollow out
    * * *
    aus|höh·len
    vt
    etw \aushöhlen
    1. (unterspülen) to erode [or sep wear away] sth; (Inneres herausmachen) to hollow out sth sep
    einen Kürbis \aushöhlen to scoop [or hollow] out sep a pumpkin
    2. (untergraben) to undermine sth; (erschöpfen) to weaken sth
    * * *
    transitives Verb hollow out; erode < rock, cliff, etc.>; (fig.): (untergraben) undermine
    * * *
    aushöhlen v/t (trennb, hat -ge-)
    1. hollow out; GEOL excavate, erode; (Obst) scoop out;
    ausgehöhlte Wangen hollow cheeks
    2. fig (etwas) undermine, erode; (jemanden) drain sb (of all strength); ausgehöhlt
    * * *
    transitives Verb hollow out; erode <rock, cliff, etc.>; (fig.): (untergraben) undermine
    * * *
    v.
    to hollow out v.

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > aushöhlen

  • 11 cavo

    cavo, āvī, ātum, āre (cavus), hohl machen, aushöhlen, I) im allg.: stillicidi casus lapidem cavat, Lucr.: gutta cavat lapidem, Ov. ex Pont. 4, 10, 5: corneum cavatum ad id (zu diesem Zwecke) baculum, Liv.: oppida cuniculis cavata, unterminierte, Plin.: parmam gladio, durchbohren, Verg.: luna cavans cornua, im Abnehmen, Plin.: lapidem alabastriten c. ad vasa unguentaria, Plin.: lapis cavatur tornaturque in vasa, Plin. – Partiz., cavātus, a, um, ausgehöhlt, hohl, rupes, Verg.: cortices, Verg.: dentes, Col.: torrens alibi aliter cavatus, Liv.: Kompar., sinus cavatior, Tert. adv. Herm. 29. – II) prägn., aushöhlen, naves ex arboribus, Liv.: vas ex lapide, Plin.: lintres arbore, Verg.: tegmina capitum, Verg.: summa laquearia citro et ebore curiose cavata, Apul.: urna faberrime cavata, Apul.

    lateinisch-deutsches > cavo

  • 12 curvo

    curvo, āvī, ātum, āre (curvus), krümmen, biegen (beugen), runden, wölben, refl. se curvare u. im Passiv medial curvari, sich krümmen usw., Partiz. curvātus, gekrümmt usw., acies (Schneide) curvatur, Col.: arbor curvatur, der Mastbaum biegt sich (beim Sturm), Plin. ep.: aber adoptatis curvetur frugibus arbos, Col. poët.: pondere serpentis curvatur arbor, Ov.: c. brachia longo circuitu (v. Skorpion), Ov.: c. brachia aliter (v. Krebse), Ov.: crura pinnigero curvata novissima pisce, die Schenkel ganz unten gekrümmt am flossigen Fisch = in einen flossigen Fischschwanz gekrümmt, Ov.: cuspis curvata (s. cuspisno. I, b), Ov.: curvata glandibus ilex, durch die Last der Eicheln, Ov.: v. Pers., curvati (= onusti) pabulo, Frontin. 2, 5, 31: rotundas curvat aper lances, macht unter seiner Last sich biegen, Hor.: c. laminam, Plin.: curvari manus (coeperunt) et aduncos crescere in ungues, Ov.: plerique rami instar ingentium stipitum flexi in humum, rursus, quā se curvaverant, erigebantur, Curt.: cum nux plurima curvabit ramos, durch ihre Last sich biegen machen, Verg.: c. trabes (Baumstämme, v. Räuber Sinis), Ov.: ubi supra terram iuxta suum adminiculum vitis curvatur, Col. – m. Advv. (wie?), copidas vocabant gladios leviter curvatos, falcibus similes, Curt.: orbis (Kreis, Ring) curvatus aequaliter, Vell. – m. Advv. od. m. in u. Akk. (wohinwärts?), crocodilo priora genua post curvantur, posteriora in priorem partem, Plin.: insectorum quorundam pedes externi longiores foris curvantur, Plin.: aves alas in priora curvant, suffraginem in posteriora, Plin.: os paululum in interiora curvatum, Cels.: palma in diversum curvatur, Plin.: rami imi ficus in terram curvantur, Plin. – m. in u. Akk. (wohin? = in welche Gestalt?), cucumeres in hamos curvati, Plin.: digiti curvantur in ungues, Ov.: cubiculum in absida curvatum, ein Z. von elliptischer Form, Plin. ep. – m. in u. Akk. (wozu?), curvatae in sua fata trabes, die zu seinem Untergange (Morde) gekrümmten Baumstämme (des Räubers Sinis), Prop. 3, 22, 38.

    So nun bes.: a) v. gekrümmten Laufe der Gebirge, Küsten, Meerbusen, Gewässer, curvare se od. curvari, sich krümmen, iugum montis... velut sinu quodam flexuque curvatum, Curt.: ora ipsa Bospori utrimque ex Asia atque Europa curvatur in Maeotim, Plin.: Codanus ingens sinus... curvans se subinde, Mela: pontus Euxinus... magno litorum flexu retro curvatus in cornua ab his utrimque porrigitur, ut sit plane arcus Scythici forma, Plin.: Etymandrus crebris flexibus subinde curvatus, Curt. – b) v. wogenden Wassermassen, curvari, sich krümmen = sich aufwölben, curvātus, gekrümmt, gewölbt (vgl. κυρτον κῦμα), cumulus immanis aquarum in montis speciem curvatur, Ov.: illum curvata in montis faciem circumstetit unda, Verb.: tollimur in caelum curvato gurgite, Verg. – c) vom Krümmen, Bücken des Körpers, des Rückens, Beugen des Nackens, der Knie, c. cervicem alcis, Vulg.: c. collum, Verg.: c. genua sua, Verg.: c. genu deo (vor G.), Vulg.: pacem curvatis genibus orare, Amm.: homo ad necessaria opera curvatur, bückt sich (Ggstz. rectus insistit), Cels.: toto curvatus corpore (beim Tragen einer Last), Stat.: quid autem non intellegit nefas esse rectum animal (der Mensch) curvari, ut adoret terram, Lact.: primo curvatus (sich tief verneigend, tief gebückt), deinde humi suppliciter fusus, Amm. – bes. durchs Alter, nec nostrum seri curvarent Aeacon anni, Ov.: anus quaedam curvata gravi senio, Apul.: curvata senio membra, Tac. – u. übtr., quamvis neque te munera nec preces... nec vir Pieriā paelice saucius curvat, dir den Nacken beugt, Hor. carm. 3, 10, 13 sqq. – d) v. Monde usw., se curvare in cornua, Curt.: luna curvata in cornua falcis, Plin.: vitulus fronte curvatos imitatus ignes (die gekr. Flammen = die flammende Sichel) tertium lunae referentes ortum, Hor. – e) prägn.: α) krümmen = krümmend spannen, arcum manu, Stat.: cornu (Bogen aus Horn), Ov.: u. so opposito genu flexile cornu, Ov. – β) etw. krümmen = etw., was gekrümmt, bogenförmig ist, bilden, schaffen, bimulus bima curvans iam cornua fronte (an der St.), Verg.: cornua nec valuit curvare in paelice Iuno, an dem Kebsweibe H. kr. = das K. durch H. entstellen, Prop.: in quocumque frutice (aspalathi) curvatur arcus caelestis, Plin. – Hadria (adriat. Meer) curvans Calabros sinus, Hor.: portus ab Euroo fluctu in arcum curvatus, bogenförmig ausgehöhlt, Verg. – u. vom Kreisen in der Bewegung, (deus ales) iter non agit in rectum (geradeaus), sed in orbem curvat eundem, gibt seinem Fluge immer dieselbe Kreisbewegung, kreist in derselben Krümmung, Ov.: turbo (Kreisel) actus habenā curvatis fertur spatiis, fährt in kreisenden Bahnen umher, Verg.

    lateinisch-deutsches > curvo

  • 13 curvus

    curvus, a, um (vgl. κυρτός, gekrümmt), krumm, gekrümmt, gebogen, gewölbt (Ggstz. rectus), I) eig.: c. Olympus, Val. Flacc.: c. ungues, Varro: spina neque eminula neque curva, Varro: c. lignum, Vulg.: c. arbor, gebogen von der Last des Obstes, Ov.: de nostro curvum pondere gramen erat, Ov.: si cubitus in priorem partem prolapsus est, extentum brachium est, neque recurvatur: si in posteriorem, brachium curvum est, neque extenditur, breviusque altero est, Cels.: cicatrix curvum digitum reddit, Cels.: recti dentis recta etiam radix, curvi flexa est, Cels.: cornua a curvore dicta, quod pleraque curva, Varro LL. – subst., curvum, i, n., das Krumme (Ggstz. rectum), sprichw., curvo dignoscere rectum, Hor. ep. 2, 2, 44: curva corrigere, Krummes gerade machen, alle Berge eben zu machen wissen = überall das strengste Recht verfolgen, Sen. apoc. 8, 3. Plin. ep. 5, 9 (21), 6. – So nun bes.: a) v. Werkzeugen u. dgl., die ganz od. am Ende gekrümmt sind: aratrum, Lucr. u. Verg. (vgl. unten no. c): arcus, Ov.: calamus (Rohrflöte), Catull.: culter, Sen. poët.: dens (Pflugschar), Ov.: aber curvus Saturni dens, die Hippe der Gärtner u. Pflanzer (von Saturn als Gott der Anpflanzung als Symbol getragen), Verg.: falx, Verg.: forceps (Feuerzange), Ov.: iuga (Zugjoch), Ov.: lyra, Hor.: raster, Catull.: securis, Verg.: tibia, Verg.: ungues, Hor.: vomer, Ov. – b) v. Örtlichkeiten u. Bauten, die nach oben od. unten, v. Gefäßen usw., die nach unten gewölbt sind, gewölbt, bauchig, vertieft, ausgehöhlt, hohl, cavernae (Aetnae), Verg.: latebrae, Verg.: vallis, Verg. – carinae, Verg.: naves, Ov.: puppes, Verg.: rates, Prop.: feri (des trojan. Pferdes) alvus, Verg. – theatrum, tholus, Ov.: lebetes, Ov. – c) v. Ggstdn., Örtl., Gewässern, die sich in Krümmungen hinziehen, krumm, gekrümmt, sich schlängelnd, sich windend, c. plaga (Ggstz. plaga recta), Cels.: vena, Cels. – limes, Ov.: litus, Mela, Hor. u.a. Dichter: via, Sen. poët.: ut autem (medium spatium) curvum sit, facit natura humilioris et mollioris Italiae, Sall. fr. – aquae, Ov.: flumen, Ov., flumina, Verg. alqm curvo flumine implicare (v. einem Flußgotte), Ov. – quadrigae, von der geraden Bahn abbiegend, Manil.: aratrum, im Kreise geführt, Manil. (vgl. oben no. a). – d) v. wogenden Gewässern, gewölbt, sich aufwölbend, sich auftürmend ( wie κυρτός), c. aequor, Ov., aequora, Stat.: aquae, Stat.: freta, Val. Flacc. – e) v. menschl. Körper, gekrümmt, gebückt, c. arator (bei der Arbeit), Verg. u. Plin.: venient ad te curvi filii eorum, qui etc., gebückt (als bittende), Vulg.: anima incedit curva (gebeugt) et infirma, Vulg.: alqm curvum facere, sich bücken lassen, Plaut. – bes. durch Alter, anus c., Prop.: curva trementi membra tulit passu (v. einer alten Frau), Ov.: iam veniet tacito curva senecta pede, Ov. – u. v. krumm Gewachsenen, vel gibberosi vel curvi, Gaius dig. 21, 1, 3. – II) übtr.: c. mores, verkehrte, böse, Pers. 3, 52.

    lateinisch-deutsches > curvus

  • 14 multicavatus

    multicavātus, a, um (multus u. cavatus), vielfältig ausgehöhlt, Varro r. r. 3, 16, 24.

    lateinisch-deutsches > multicavatus

  • 15 subtercavatus

    subter-cavātus, a, um, unterhalb ausgehöhlt, Solin. 2, 47. Veget. mil. 4, 20 extr.

    lateinisch-deutsches > subtercavatus

  • 16 hohl

    hohl, cavus. concavus (sowohl = ausgehöhlt als. = eingedrückt, Ggstz. planus u. solidus). – exesus (durch Wurmstich etc. an- od. ausgefressen, z.B. arbor, dens). – fuscus (dumpf, v. Tone, von der Stimme). – hohle Wangen, Augen, s. »eingefallene Wangen, Augen« unter »einfallen no. I«. – ein h. Kopf (bildl.), ingenium vanum. – etw. h. machen, alqd cavare od. excavare. – die Stimme klingt hohl, vox quasi in recessu oris auditur.

    deutsch-lateinisches > hohl

  • 17 muldenförmig

    muldenförmig, alveatus. alveolatus (muldenförmig ausgehöhlt). – testudinatus (muldenf. gewölbt).

    deutsch-lateinisches > muldenförmig

  • 18 taub

    taub, I) eig.: surdus. – auribus captus (von Natur oder durch eine Krankheit etc. taub). – etwas t., surdaster: von Natur t., naturaliter surdus: auf dem einen Ohre t., alterā aure surdior. – t. sein, surdum esse; sensu audiendi carere: es ist jmd. von Natur t., alci auditus negatus est: t. werden, obsurdescere: jmd. mit oder durch etwas fast t. machen, alqm od. alcis aures obtundere alqā re; alci auditum auferre alqā re (z.B. fragore, v. Nil): es hat jmd. t. Ohren, ist t. gegen od. für etwas, aures alcis ad alqd surdae od. ad alqd clausae sunt. surdus est alqs in alqa re. alqs in aures non accipit od. recipit alqd (jmd. hört nicht auf eine Ermahnung etc.); alqs aversatur alqd (jmd. mag nichts von etwas hören, z.B. preces): gegen jmds. Ermahnungen taub sein, alqm (monentem) non audire; gegen jmds. Rat, surdum esse suadenti: tauben Ohren predigen, vana surdis auribus canere; surdiscanere; surdo narrare fabulam; frustra surdas aures fatigare; verba fiunt mortuo. – II) uneig.: a) ohne Gefühl: torpens (z.B. Finger, digitus). – t. Hinbrüten, torpor: t. sein. torpere. – b) ohne Gehalt; dah. ohne Wirkung: inanis (leer übh., z.B. granum, sonus). cassus (tief ausgehöhlt u. leer, z.B. nux). – sterilis (ohne Frucht, z.B. avena).

    deutsch-lateinisches > taub

  • 19 πυελ-ώδης

    πυελ-ώδης, ες, trogartig ausgehöhlt, Arist. H. A. 5, 15.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > πυελ-ώδης

  • 20 γρῶνος

    γρῶνος ( γράω), ausgefressen, ausgehöhlt, πελλίδες, Nic. Al. 77; πέδον, βέρεϑρον, Lycophr. 631. 1280; – bes. fem. als subst., se. πέτρα, Felsenhöhle, VLL. – Bei Leon. Tar. 55 (VII, 736) heißt so der Backtrog.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > γρῶνος

См. также в других словарях:

  • ausgehöhlt — ausgehöhlt:⇨hohl(1) …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • ausgehöhlt — hohl; leer …   Universal-Lexikon

  • Schädelknochen — (Ossa cranii), die in ihrer Verbindung eine ovale Kapsel für das Gehirn bildenden Knochen. Es sind deren acht, u. zwar zwei paarige u. vier einfache, sämmtlich durch Nähte fest mit einander verbunden, größtentheils platte Knochen u. daher aus… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • hohl — nichtssagend; trivial; seicht; abgedroschen; witzlos; leer; platt; nichts sagend; geistlos; abgeschmackt; banal; geschröpft; …   Universal-Lexikon

  • Fußknochen — (Ossa pedis, O. extremitatis inferioris, Anat.), die knöchernen Grundlagen des Fußes von der Hüfte an. A) Oberschenkelknochen (Os femoris), der längste u. stärkste Knochen des Skeletts, gehört zu den Röhrenknochen zu wird, wie diese, in den… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Gesichtsknochen — (Ossa faciei), alle Kopfknochen, welche nicht direct zur Bildung der Hirnschale beitragen (Das Stirnbein u. die Schläfebeine[294] s.u. Schädelknochen). G. sind A) der Oberkiefer (Os maxillare superius), der größte der G., welcher mit dem ihm… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Buschtrommel — afrikanische Nachrichtentrommel Die Busch oder Nachrichtentrommel wurde von im Wald bzw. Dschungel lebenden Völkern als eine frühe Form der Fernkommunikation zu primär zeremoniellen bzw. religiösen Zwecken entwickelt und verwendet. In Afrika,… …   Deutsch Wikipedia

  • Nachrichtentrommel — afrikanische Nachrichtentrommel Eine Nachrichtentrommel, auch Sprechtrommel, früher Buschtrommel; ist ein Schlaginstrument mit semantischer Funktion. Mit ihr können gesprochene Worte in eine festgelegte rhythmische Struktur übersetzt und… …   Deutsch Wikipedia

  • Signaltrommel — afrikanische Nachrichtentrommel Die Busch oder Nachrichtentrommel wurde von im Wald bzw. Dschungel lebenden Völkern als eine frühe Form der Fernkommunikation zu primär zeremoniellen bzw. religiösen Zwecken entwickelt und verwendet. In Afrika,… …   Deutsch Wikipedia

  • Sprechtrommel — afrikanische Nachrichtentrommel Die Busch oder Nachrichtentrommel wurde von im Wald bzw. Dschungel lebenden Völkern als eine frühe Form der Fernkommunikation zu primär zeremoniellen bzw. religiösen Zwecken entwickelt und verwendet. In Afrika,… …   Deutsch Wikipedia

  • Trommelsprache — afrikanische Nachrichtentrommel Die Busch oder Nachrichtentrommel wurde von im Wald bzw. Dschungel lebenden Völkern als eine frühe Form der Fernkommunikation zu primär zeremoniellen bzw. religiösen Zwecken entwickelt und verwendet. In Afrika,… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»