-
21 obstupefacio
ob-stupefacio, fēcī, factum, ere, betäuben, erstarren machen, Passiv obstupefīo, factus sum, fierī, betäubt werden, erstarren, Partiz. Perf. = betäubt, erstarrt, gefühllos, abgestumpft, I) physisch: ut amissā mente (Besinnung) obstupefieret ac paulatim per maerorem deficiente animo concĭderet, Dict. 4, 21: subito deinde ex nimio haustu rigoris obstupefactis nervis et torpore hebetatis artubus, Val. Max. 3, 8. ext. 6: Macedo miles nimio frigore obstupefactus, Val. Max. 5, 1. ext. 1. p. 223, 7 H. – II) geistig, a) betäuben, erstarren machen, nisi metus maerorem obstupefaceret, übertäubte, Liv. 25, 38, 3: obstupefacto voluptatibus corde, das Herz durch Wollust verhärtet war, Treb. Poll. Gallien. 9, 3. – b) die Besonnenheit benehmen (entreißen), stutzig machen, bestürzt machen, in Staunen od. in Bestürzung versetzen, in Schrecken setzen, ita eum tum timidum illic obstupefecit timor, Ter.: Britannos quoque visa classis obstupefaciebat, Tac.: obstupefecit ea alacritas ducem Romanum, Tac.: in furore obstupefacies gentes, Vulg.: Gallos quoque velut obstupefactos miraculum victoriae tam repentinae tenuit, Liv.: obstupefactus et attonitus prosilit, Prud. – m. Abl. (durch, über), ipso miraculo audaciae obstupefecit hostes, Liv.: tametsi novo spectaculo obstupefacti erant, überrascht worden waren, Val. Max.: non obstupe-————factus ac perterritus (stutzig u. scheu gemacht) meā diligentiā, Cic.: obstupefactis hominibus ipsā admiratione, Cic.: obstupefacti audaciā Romanorum, Liv.: velut numinis occursu obstupefactus, Sen.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obstupefacio
-
22 terror
terror, ōris, m. (terreo), der (das) Schrecken, der Schreck, der erschreckende, einschüchternde Eindruck, I) eig. (oft verb. terror pavorque, terror ac pavor, pavor terrorque, Liv., metus et terror, Tac.; vgl. Fabri Liv. 24, 40, 12), m. subj. Genet., exercitus, Caes.: ceterorum, Tac. – m. obj. Genet. (vor, wegen, über), belli, Cic.: equorum, Caes.: praesentis exercitus, Caes.: caesi regis (über die Ermordung des K.), Liv.: iudiciorum, Liv.: mortis, Cic.: nominis nostri, Liv., nominis Alexandrini, Iustin.: populationum, Liv. – m. Adii., terror amens, Claud.: anceps (doppelter), Liv.: u. so duplex, Liv.: equester, Liv.: arcanus, geh. Schauer, Tac.: barbarus atque immanis terror verborum, barbarische und wilde Schreckensworte, Cic.: terror externus, Schr. von außen (= wegen auswärtiger Feinde), Liv.: ebenso peregrinus, Liv.: repentinus, Cic. u. Liv.: servilis, vor den Sklaven, Liv.: vanus, Liv.: meus, suus, von mir, von ihm veranlaßter, vor mir, vor ihm, Plaut. – expers terroris Achilles, Catull.: terrore coactus, Cic.: attonitus terrore, Lucan.: exanimatus terrore, Cael. or. fr. bei Quint.: pallens terrore, Ov.: pavens terrore, Ov.: inani percussus terrore, Lucan. – ubi vanus terror abiit, Liv.: populationibus agri terror est oppidanis admotus, Liv.: eo plus nuntii terroris attulere, Liv.: cuius ingressio laetitiam attulit sociis, terrorem autem hostibus, Cic.:————cuius rei subita trepidatio magnum terrorem attulit nostris, Auct. b. Alex.: elephantos agere ante signa terroris causā, Liv.: augere hostibus terrorem, Sall.: eorum minis et terrore commoveri, Cic.: conicere Romanos in terrorem ac tumultum, Liv.: conicere omnium animos in terrorem, Auct. b. Afr.: terrore latius dato (verbreitet), Flor.: demere terrorem Romanis (v. einer Pers.), Liv., terrorem omnem Rhodiis (v. einem Umstande), Liv.: passim eos pavor terrorque distulerant, Liv.: terror hominibus mentem consiliumque eripit, Auct. b. Alex.: erat in oppido terror ex superioribus proeliis magnus, Caes.: tantus fuit post discessum hostium terror, ut etc., Caes.: in oppido ingens terror erat, ne etc., Sall.: fr.: alci terrori esse, jmdm. Schr. einflößen, einjagen, Caes. u. Sall.: ebenso alci maximo terrori esse, Sall.: in magno terrore esse propter adventum alcis, Liv.: prosperam navigationem sine terrore ac tumultu fuisse, Liv.: facere (einjagen) ibi terrorem et militibus et ipsi Appio, Liv.: u. so Aequi tantum terrorem Romae fecere, ut etc., Liv.: haud paulo ibi plus, quam quod secum ipsi attulerant, terroris fecerunt, Liv.: circumferendo passim bello tantum terrorem sui facere, ut etc., Liv.: non minus terroris a classe Romana et periculo maritumae orae habere, Liv.: si M. Antonio patuisset Gallia, quantus rei publicae terror impenderet, Cic.: implere omnia terrore, omnia terrore ac tumultu, Liv.: terror hostibus ex————fiducia sui incessit, Sall. fr.: tantus terror incĭdit eius exercitui, ut etc., Caes.: incutere alci terrorem, Auct. b. Afr., terrorem ingentem, Liv. (u. so cum subito novus et pristino maior terror incutitur, Curt.): inferre terrorem alci, Cic., alci quam maximum terrorem, Caes., alci non minimum terrorem, Hirt. b.G.: duplex inde terror illatus Romanis, hinc... hinc, Liv.: inicere alci magnum terrorem, Caes.: inicere terrorem mortis, Cic.: ingens terror patres invasit, Liv.: terror nominis eius invaserat orbem, Iustin.: offerre terrorem, Caes.: omnium rerum terror oculis auribusque est offusus, Liv.: ad urbem quoque terrorem perferre, Liv.: aliquantum quoque apertā pugnā praebuerunt terroris, Liv.: repellere alqm terrore periculoque mortis, Cic.: ut in terrore solet (sc. fieri), Sall. fr.: teneri terrore aliquo, Liv.: eiusdem vim dicendi terroremque timuerunt, die erschütternde Kraft der Rede, Cic.: nec ultra Samnis tolerare terrorem equitum peditumque vim potuit, Liv.: repente vertere terrorem in Romanos, Liv. – Plur., feri lugubresque terrores, Amm. 16, 12, 61. – II) meton.: a) der schreckende Gegenstand, das Schrecknis, terra repleta est trepido terrore, Lucr. 5, 41: ingens hostium terror (v. Eichelwagen), Curt. 4, 9 (35), 4: praeciquus terror (v. Elefanten), Curt. 9, 2 (7), 4: terror Macedonum (v. Elefanten), Curt. 5, 2 (8), 10: unicus quondam Graeciae terror (v. einer Örtl.), Curt. 5, 7 (23), 8: is terror (v. einer Schlange),————Plin. 35, 121: Xerxes, terror ante gentium, Iustin. 3, 1, 1: Dionysius gentium quondam terror, Amm. 14, 11, 30: Plur., huius urbis terrores, von Karthago u. Numantia, Cic. de rep. 1, 71: von dens. terrores rei publicae, Vell. 2, 4, 5: terrores Romani nominis, v. Barbarenvölkern, Treb. Poll. Claud. 11, 4. – b) Schreckensnachricht, alius praesens terror affertur, Scythas adventare, Curt. 7, 4 (19), 32. – u. Plur. terrores, Schrecken, Schrecknisse = Schrecken erregende-, beängstigende Nachrichten, Romam tanti terrores erant allati, ut patres vigilias in urbe habendas censerent, Liv. 3, 42, 6: miros terrores ad alqm afferre Caesarianos (in betreff Cäsars), Cic. ad Att. 6, 8, 2: fictis mentitisque terroribus vera pericula augere, Plin. ep. 6, 20, 15. – od. = Schrecken erregende, drohende Äußerungen, non mediocres terrores iacĕre atque denuntiare, Cic. ad Att. 2, 23, 3. – od. = Schrecken erregende Vorfälle, ceteri omnes caelestes maritimique terrores, Liv. 29, 27, 14. – III) personif., Terror, der Schrecken, Ov. met. 4, 485. -
23 attonō (adt-)
attonō (adt-) uī, itus, āre, to thunder at, stun, terrify: mentes, O.: Attonitus est committi potuisse nefas, O. -
24 ēlectrum
-
25 attono
attonare, attonui, attonitus V TRANSstrike with lightning, blast; drive crazy, distract -
26 amens
ā-mens, mentis, adj.I.Lit., out of one's senses, beside one's self, senseless, mad, insane, frantic, distracted (of every kind of passionate excitement; while insanus designates one diseased in mind; and excors or vecors, one that is without mind;II.among the poets a favorite word with Verg. and Ov.): inceptio est amentium, haud amantium,
Ter. And. 1, 3, 13:homo amentissimus atque in omnibus consiliis praeceps,
Cic. Phil. 5, 13:o vecors et amens,
id. Pis. 9:arma amens capio,
Verg. A. 2, 314:in dies amentior,
Suet. Aug. 65:Ne trepides caeli divisis partibus amens,
that thou tremble not senselessly at the divided heavens, Lucr. 6, 86:lugubris et amens,
Ov. M. 2, 334:cursuque amens,
Verg. A. 2, 321:adspectu amens,
id. ib. 4, 279; so id. ib. 12, 776; and with gen.:amens animi,
id. ib. 4, 203 (cf. Rudd. II. p. 73):dolore amens,
Ov. Tr. 1, 3, 92:terrore amens,
Liv. 32, 12:amens invidiā,
id. 8, 31:amens metu,
id. 23, 9; 1, 48:periculi magnitudine amens et attonitus,
Curt. 6, 9.—Meton., foolish, stupid:homo audacissimus atque amentissimus,
Cic. Verr. 1, 3, 7 (cf. a little before:quod cum incredibili ejus audaciā singularis stultitia conjuncta est).—Of things: amentissimum consilium,
Cic. Att. 7, 10:cogor amenti caeca furore,
Cat. 64, 197:impetus amens,
Luc. 4, 279 al. — Adv. not used. -
27 extermino
ex-termĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [terminus; qs. to drive beyond the boundaries; hence], to drive out or away, to expel, exile, banish (rare, save in Cic. and eccl. Lat.; syn.: expello, eicio, proicio, al.).I.Lit.:II.C. Marcellum exterminandum ex illa urbe curavit,
Cic. Sest. 4, 9; cf.:haec tanta virtus (i. e. Milo) ex hac urbe expelletur, exterminabitur, proicietur?
id. Mil. 37, 101:aliquem ex hominum communitate,
id. Off. 3, 6, 32:aliquem de civitate,
id. Balb. 22, 51:aliquem a suis diis penatibus (with expellere a patria),
id. Sest. 13, 30:aliquem urbe atque agro,
id. N. D. 1, 23, 63:peregrinos,
id. Off. 3, 11, 47:aliquem,
id. Rep. 3, 17:fucos in totum,
Col. 9, 15, 2: herbam sulcis, id. poët. 10, 149.— Pass. in mid. force:cubiculo protinus exterminatur,
App. M. 2, p. 125 fin. —Trop., to put away, put aside, remove:III.auctoritatem vestram e civitate,
Cic. Prov. Cons. 2, 3:quaestiones physicorum,
id. Ac. 2, 41, 127:sic exterminatus animi atque attonitus,
deprived of senses, senseless, App. M. 3, p. 138, 37 Hildebr.—To abolish, extirpate, destroy (late Lat.;syn.: exstirpo, deleo, etc.),
Vulg. Sap. 16, 27; id. Apoc. 11, 18 et saep. -
28 frater
frāter, tris, m. [Sanscr. bhrātā; Gr. phratêr, phratôr, clansman; Goth. brothar; Engl. brother], a brother.I.Lit.:II.frater mi, salve,
Plaut. Curc. 5, 2, 58; cf.:mi frater, mi frater, mi frater, tune id veritus es? etc.,
Cic. Q. Fr. 1, 3, 1:amabo te, mi frater, ne, etc.,
id. ib. 1, 4, 1:L. frater meus,
id. Verr. 2, 4, 11, § 25:uxores habent inter se communes: et maxime fratres cum fratribus,
Caes. B. G. 5, 14, 4; cf.:fratrem a fratre renuntiatum,
id. ib. 7, 33, 3:et filius et fratris filius,
id. ib. 5, 27, 2:fratris filia,
Plin. Ep. 8, 11, 1:fratres gemini,
twin-brothers, Cic. Clu. 16, 46; Hor. Ep. 1, 18, 41:fratres gemelli,
Ov. H. 8, 77;also in the reverse order: gemini fratres,
Cic. Div. 2, 43, 90; Liv. 1, 5, 6; Suet. Caes. 10; Verg. A. 7, 670; Ov. H. 17, 250 (and therefore wrongly censured by Quint.:quaedam ordine permutato fiunt supervacua, ut fratres gemini: nam si praecesserint gemini, fratres addere non est necesse,
Quint. 9, 4, 24).— Also in sing.: To. Hic ejus geminus est frater. Do. Hiccine'st? To. Ac geminissimus. Do. Di deaeque et te et geminum fratrem excrucient, Plaut. Pers. 5, 2, 49 sq.:venimus fratrem quaesitum geminum germanum meum,
my full twin-brother, id. Men. 2, 1, 7; cf.:spes mihi est, vos inventuros fratres germanos duos Geminos, una matre natos et patre uno uno die,
id. ib. 5, 9, 43:Cn. Phaenius... frater germanus Q. Titinii,
full brother, own brother, Cic. Verr. 2, 1, 49, § 128; id. Font. 17, 36:fratres uterini,
brothers by the same mother, uterine brothers, Cod. Just. 5, 62, 21: fratribus illa (templa) deis fratres de gente deorum Circa Juturnae composuere lacus, the brothers of a race of gods (Tiberius and Drusus), descended from the divine brothers (Castor and Pollux), Ov. F. 1, 707.—Of the giants:fratresque tendentes opaco Pelion imposuisse Olympo,
Hor. C. 3, 4, 51:conjurati fratres,
Verg. G. 1, 280.— Poet. of dogs:et Thous et Cyprio velox cum fratre Lycisca,
Ov. M. 3, 220; Grat. Cyneg. 299.Transf.A.Like our word brother, as a familiar appellation of friends and lovers.1.In gen.:2.quam copiose laudatur Apronius a Timarchide... Volo, mi frater, fraterculo tuo credas: consorti quidem in lucris atque in furtis, gemino et simillimo nequitia, improbitate, audacia,
Cic. Verr. 2, 3, 66, § 155:frater, pater, adde: Ut cuique est aetas, ita quemque facetus adopta,
Hor. Ep. 1, 6, 54:frater erat Romae consulti rhetor,
id. ib. 2, 2, 87:eheu cicatricum et sceleris pudet Fratrumque,
i. e. of dear fellow-citizens, id. C. 1, 35, 34; Juv. 5, 135; cf. Phaedr. 1, 31, 5.—So freq. of civil wars:gaudent perfusi sanguine fratrum,
Verg. G. 2, 510:crudeles gaudent in tristi funere fratrum,
Lucr. 3, 70.—In partic.a.Of lovers:b.nisi intercederent mihi inimicitiae cum istius mulieris viro: fratre volui dicere: semper hic erro,
Cic. Cael. 13, 32; cf. Tib. 3, 1, 23; Mart. 2, 4, 3; 10, 65, 14 (cf. soror); Petr. 9, 2.—In publicists' lang., an honorary title given to allies:B.Aedui, fratres consanguineique saepenumero a senatu appellati,
Caes. B. G. 1, 32, 2; 2, 3, 5:non modo hostes, sed etiam fratres nostri Aedui,
Cic. Fam. 7, 10 fin.:Aedui fratres nostri pugnant,
id. Att. 1, 19, 2 (cf. fraternitas). —Fratres for brother and sister (as also the Gr. adelphoi):C.Lucius et Titia fratres emancipati a patre,
Dig. 10, 2, 38:tres fratres, Titius, Naevius et Seia,
ib. 2, 14, 35:fratrum incestus, amor,
Tac. A. 12, 4:INFANTIBVS HILARIONI ET REVOCATAE FRATRIBVS,
Inscr. Orell. 4583.—Like Gr. adelphos, of near kindred.1.Frater patruelis, a cousin, a father's brother's son:2.hic illius frater patruelis et socer T. Torquatus,
Cic. Planc. 11, 27; cf.:L. Cicero frater noster, cognatione patruelis, amore germanus,
id. Fin. 5, 1, 1; cf. Dig. 38, 10, 1, § 10;for which simply frater,
Cic. Clu. 24, 60; id. Att. 1, 5, 1; Cat. 66, 22; Ov. H. 8, 28; id. M. 13, 31; Tac. A. 3, 38; 11, 9; Just. 17, 3; Cic. Post Red. in Sen. 10, 25.—Perh. also for levir (cf. the Fr. beaufrère), a brother-in-law, sister's husband:D.prope attonitus ipso congressu Numida, gratias de fratris filio remisso agit,
Liv. 28, 35, 8 (cf. id. 27, 19, 9).—Fratres Arvales, a college of priests; v. arvalis.—E.Frater Solis et Lunae, the title of the Parthian kings, Amm. 17, 5; 23, 5.—F.Of things of a like kind (so, too, the Gr. adelphos; cf.also soror): aspicies illic positos ex ordine fratres (i. e. libros),
Ov. Tr. 1, 1, 107; so Mart. 12, 3, 6.—As a proper name:(In Mauretania) montes sunt alti, qui... ob numerum Septem, ob similitudinem Fratres nuncupantur,
Mel. 1, 5, 5; Plin. 5, 2, 1, § 18; Sol. 25 (in Ptolemy, Hepta adelphoi; cf. Mann. Afr. 2, p. 459). -
29 frugifer
frūgĭfer, ĕra, ĕrum (archaic gen. sing. fem. frugiferaï, Enn. ap. Charis. p. 7 P.; cf. Mart. 11, 90, 5, and v. infra), adj. [frux + fero], fruit-bearing, fruitful, fertile (class.).I.Lit.:II.ut agri non omnes frugiferi sunt, qui coluntur, sic animi non omnes culti fructum ferunt,
Cic. Tusc. 2, 5, 13: terraï frugiferaï, Enn. ap. Charis. p. 7 P. (Ann. v. 479 Vahl.);hence comically used to denote Ennius himself: attonitus legis Terraï frugiferaï,
Mart. 11, 90, 5:spatia frugifera et immensa camporum,
Cic. N. D. 2, 64, 161: et ferta arva Asiae, Poët. ap. Cic. Or. 49, 163:cedrus,
Plin. 13, 5, 11, § 53:nuces, Ov. de Nuce, 19: messes,
id. M. 5, 656:numen,
i. e. Ceres, id. P. 2, 1, 15; so,Frugifer,
an appellation of Osiris among the Egyptians, Arn. 6, 196.—Trop., fruitful, profitable:cum tota philosophia frugifera et fructuosa nec ulla pars ejus inculta ac deserta sit, tum nullus feracior in ea locus nec uberior quam de officiis,
Cic. Off. 3, 2, 5: hoc illud est praecipue in cognitione rerum salubre ac frugiferum, te, etc., Liv. praef. § 10. -
30 Gelo
1.gĕlo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [gelu].I. A.In gen.:B.si gelent frigora, quarto die premendam (olivam),
Plin. 15, 6, 6, § 21:fluvius, qui ferrum gelat,
Mart. 1, 50, 12.— Pass.:quae (alvearia fictilia) et accenduntur aestatis vaporibus et gelantur hiemis frigoribus (shortly before: nec hieme rigent, nec candent aestate),
Col. 9, 6, 2.—Esp. freq. in the part. perf.:amnes gelati lacusque,
Plin. 8, 28, 42, § 103:lac, Col. poët. 10, 397: caseus,
id. 7, 8, 7:manus Aquilone,
Mart. 5, 9, 3.—In partic., to freeze, chill, stiffen with fright, horror, etc.; in pass., to be frozen, chilled; to be numbed or stiff (cf.:II.gelu and gelidus): gelat ora pavor,
Stat. Th. 4, 497:timent pavidoque gelantur Pectore,
Juv. 6, 95:sic fata gelatis Vultibus,
Stat. Th. 4, 404:gelato corde attonitus,
Luc. 7, 339:gelati orbes (i. e. oculi emortui),
id. 6, 541.—Neutr., to freeze:2.pruinae perniciosior natura, quoniam lapsa persidet gelatque,
Plin. 17, 24, 37, § 222:venae,
Stat. Th. 4, 727:vultus Perseos,
i. e. to be petrified, Luc. 9, 681.— Impers.:non ante demetuntur quam gelaverit,
Plin. 14, 3, 4, § 39; Vulg. Sir. 43, 21.Gĕlo or Gĕlon, ōnis, m., = Gelôn, king of Syracuse, son of Hiero II., Liv. 23, 30; 24, 5; Just. 23, 4; Plin. 8, 40, 61, § 144. -
31 gelo
1.gĕlo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [gelu].I. A.In gen.:B.si gelent frigora, quarto die premendam (olivam),
Plin. 15, 6, 6, § 21:fluvius, qui ferrum gelat,
Mart. 1, 50, 12.— Pass.:quae (alvearia fictilia) et accenduntur aestatis vaporibus et gelantur hiemis frigoribus (shortly before: nec hieme rigent, nec candent aestate),
Col. 9, 6, 2.—Esp. freq. in the part. perf.:amnes gelati lacusque,
Plin. 8, 28, 42, § 103:lac, Col. poët. 10, 397: caseus,
id. 7, 8, 7:manus Aquilone,
Mart. 5, 9, 3.—In partic., to freeze, chill, stiffen with fright, horror, etc.; in pass., to be frozen, chilled; to be numbed or stiff (cf.:II.gelu and gelidus): gelat ora pavor,
Stat. Th. 4, 497:timent pavidoque gelantur Pectore,
Juv. 6, 95:sic fata gelatis Vultibus,
Stat. Th. 4, 404:gelato corde attonitus,
Luc. 7, 339:gelati orbes (i. e. oculi emortui),
id. 6, 541.—Neutr., to freeze:2.pruinae perniciosior natura, quoniam lapsa persidet gelatque,
Plin. 17, 24, 37, § 222:venae,
Stat. Th. 4, 727:vultus Perseos,
i. e. to be petrified, Luc. 9, 681.— Impers.:non ante demetuntur quam gelaverit,
Plin. 14, 3, 4, § 39; Vulg. Sir. 43, 21.Gĕlo or Gĕlon, ōnis, m., = Gelôn, king of Syracuse, son of Hiero II., Liv. 23, 30; 24, 5; Just. 23, 4; Plin. 8, 40, 61, § 144. -
32 obstupidus
ob-stŭpĭdus, a, um, adj., amazed, confounded, beside one's self, senseless, stupefied (ante- and post-class.): hiat sollicita, studio obstupida, suspenso animo civitas, Pac. ap. Non. 429, 7 (Trag. Rel. p. 68 Rib. fin.):quid astitisti obstupida?
Plaut. Mil. 4, 6, 39:attonitus et obstupidus,
Gell. 5, 1, 6:consternatus ac prorsus obstupidus,
App. M. 1, p. 114, 3.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
attonitus — atto̱nitus, ...ta, ...tum: regungslos (vom Zustand des Körpers bei erhaltenem Bewußtsein) … Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke
atuendo — (Del lat. attonitus < attonare, tronar [en presencia de alguien].) ► sustantivo masculino 1 INDUMENTARIA Y MODA Conjunto de vestidos y adornos que lleva una persona: ■ llevaba un atuendo deportivo. SINÓNIMO vestimenta 2 Ostentación, exhibición … Enciclopedia Universal
atónito — (Del lat. attonitus, aturdido, herido del rayo.) ► adjetivo Extrañado o estupefacto: ■ nos dejó atónitos con sus bravatas. * * * atónito, a (del lat. «attonĭtus»; «Estar, Quedarse, Sentirse, Dejar, Tener»; «con, de, por») adj. Asombrado hasta el… … Enciclopedia Universal
Observationes Medicae (Tulp) — Title page from Prof. Tulp s 1641 book, published by Lodewijk Elzevir … Wikipedia
Attonität — [zu lateinisch attonitus »betäubt«, »besinnungslos«] die, , Medizin: regungsloser Zustand des Körpers bei erhaltenem Bewusstsein. * * * At|to|ni|tät, die; [zu lat. attonitus = betäubt, besinnungslos] (Med.): regungsloser Zustand des Körpers bei … Universal-Lexikon
estonner — Estonner, Il vient de Attonitus. Parquoy sembleroit plus raisonnable escrire Estonner, Conturbare, Horrificare, Obtundere, Stupefacere. Estonner fort et espouvanter tellement qu on est tout esperdu, Obstupefacere. Estonner et destourner un… … Thresor de la langue françoyse
amentia attonita — (истор.; лат. attonitus оглушенный) аменция при явлениях обездвиженности или ступора … Большой медицинский словарь
mania attonita — (лат. attonitus оглушенный) см. Мания заторможенная … Большой медицинский словарь
melancholia attonita — (устар.; лат. attonitus оглушенный) резко выраженная, доходящая до состояния ступора двигательная заторможенность … Большой медицинский словарь
Characidae — Temporal range: Upper Miocene Recent[1] Red Phantom Tetras (Hyphessobrycon sweglesi) … Wikipedia
Améntia attónita — (истор.; лат. attonitus оглушенный) аменция при явлениях обездвиженности или ступора … Медицинская энциклопедия