-
1 assus
assus, a, um, adj. [qs. artus, then arsus, then assus; cf.: areo, ardeo, Van.], roasted.I.Lit.:II.elixus esse quam assus soleo suavior,
Plaut. Most. 5, 1, 66:mergi,
Hor. S. 2, 2, 51:turdi,
id. ib. 2, 2, 73:passeris assi,
id. ib. 2, 8, 29 Bentl. (K. and H., atque):quibus (piscibus) assis Languidus in cubitum jam se conviva reponet,
id. ib. 2, 4, 38; so Vulg. Luc. 24, 42: res eadem magis alit jurulenta quam assa;magis assa quam elixa,
Cels. 2, 18; so,pulmo,
Plin. 30, 15, 51, § 145:carnes assae igni,
Vulg. Exod. 12, 8:assa caro bubula,
ib. 1 Par. 16, 3:assum (quid) igni,
ib. Exod. 12, 9:ova,
Scrib. Comp. 221.—Also, subst.: assum, i, n., a roast, roasted meat:vitulinum,
roast veal, Cic. Fam. 9, 20.—On the pun with assum = adsum, v. adsum init. —Meton. (prop. dried with heat, hence), dry, simple, mere: sudatio, a steam or sweating-bath, Gr. xêroi hidrôtes, Cels. 3, 27; also, subst.: assa, ōrum, n., = sudatorium, a sweating - bath, sudatory (without bathing), Cic. ad Q. Fr. 3, 1, 1; cf.: assa cella: aphidrôtêrion, Gloss. Vet.: sol, a simple basking in the sun without a previous anointing, Cic. Att. 12, 6.— Absol. or with nutrix, a dry-nurse:Hoc monstrant vetulae pueris repentibus assae,
Juv. 14, 208:assae nutricis est infantem magis diligere quam adultum,
Front. Ep. ad Ant. 1, 5:VOLVMNIAE DYNAMIDI NVTRICI ASSAE ET LIB....,
Inscr. Murat. 1512, 6:lapides,
rough, unhewn stone, Serv. ad Verg. G. 2, 417: vox, the simple voice, unaccompanied by any instrument, Non. pp. 76 and 77; cf. Ascon. ad Cic. Div. in Caecil. 17; inversely, assae tibiae, [p. 183] pipes not accompanied by the voice, Serv. ad Verg. G. 2, 417. -
2 āssus
āssus adj. [for arsus; 3 AR-], roasted: mergi, H. — As subst n., a roast, roast meat: vitulinum. —Plur., H.—Hence, sol, a basking in the sun without anointing.* * *assa, assum ADJroasted, baked; dry (from sunbathing); dry (w/o mortar); w/unaccompanied voice -
3 assus
[st1]1 [-] assus, a, um: - [abcl][b]a - rôti. - [abcl]b - sec. - [abcl]c - simple, isolé, sans mélange.[/b] - assa et elixa (s.-ent. caro), Cels.: le rôti et la viande bouillie. - ad assum vitulum fames perducitur, Cic.: la faim m'accompagne jusqu'au service du veau rôti. - assus sol, Cic.: soleil auquel on s'expose sans s'être frotté d'onguents. - assi lapides, Serv. ad Virg. G. 2, 417: pierres sèches, pierres sans ciment. - assa vox, Non.: voix seule (non accompagnée d'un instrument). [st1]2 [-] Assus, i, m.: Assus (ville de la Troade).* * *[st1]1 [-] assus, a, um: - [abcl][b]a - rôti. - [abcl]b - sec. - [abcl]c - simple, isolé, sans mélange.[/b] - assa et elixa (s.-ent. caro), Cels.: le rôti et la viande bouillie. - ad assum vitulum fames perducitur, Cic.: la faim m'accompagne jusqu'au service du veau rôti. - assus sol, Cic.: soleil auquel on s'expose sans s'être frotté d'onguents. - assi lapides, Serv. ad Virg. G. 2, 417: pierres sèches, pierres sans ciment. - assa vox, Non.: voix seule (non accompagnée d'un instrument). [st1]2 [-] Assus, i, m.: Assus (ville de la Troade).* * *Assus, assa, assum, ab Areo, ares, vel Ardeo, ardes. Hor. Rosti.\Assa voce cantare. Varro. Chanter de la gorge seulement, sans instrumens musicaux.\Assus sol. Cic. Soleil aspre et bruslant. -
4 assus [1]
1. assus, a, um (v. areo, wie cassus v. careo), trocken, auf trockenem Wege, durch bloße Hitze bereitet, I) eig.: a) als t. t. der Kochkunst, vom Fleisch, das ohne alle fremde Brühe, nur in seinem eigenen Safte zubereitet wurde, trocken gebraten, trocken geschmort (Ggstz. iurulentus), res eadem magis alit iurulenta quam assa, magis assa quam frixa, Cels.: caro, Varr. LL. u.a.: assae carnes, Vulg.: bubula, Rinderbraten, Plaut.: vulpis od. pecudum pulmo, Cels. u. Plin.: piscis, Vulg. – subst., assum, ī, n., Gebratenes, Braten, vitulinum, Cic.: Plur. assa (Ggstz. elixa), Hor. u. Cels. – b) als t. t. der Badekunst, sol, der Genuß der bloßen Sonnenwärme auf ungesalbter Haut (Ggstz. nitidus unctusque sol, auf gesalbter Haut), Cic.: sudatio, trockenes Schwitzbad, Cels.: u. balnearia assa, die Vorkehrungen zum Schwitzbade, Cic. – II) übtr., trocken, bloß = ohne Zutat usw., femina od. nutrix, eine Kinderwärterin (die bloß wartet und erzieht, nicht nährt), Iuven. u. Fronto (vgl. Schol. Iuven. 14, 208): lapides, rohe, unbehauene, Serv. (u. so viell. assa structura, Vitr. 8, 6, 13. p. 211, 6 R.): vox, Vokalmusik ohne Instrumente, Varr. fr. u. Ascon.: tibiae, Flöten ohne Stimmenbegleitung, Serv. Verg. georg. 2, 417.
-
5 Assus [2]
2. Assus, s. Assos.
-
6 assus
1. assus, a, um (v. areo, wie cassus v. careo), trocken, auf trockenem Wege, durch bloße Hitze bereitet, I) eig.: a) als t. t. der Kochkunst, vom Fleisch, das ohne alle fremde Brühe, nur in seinem eigenen Safte zubereitet wurde, trocken gebraten, trocken geschmort (Ggstz. iurulentus), res eadem magis alit iurulenta quam assa, magis assa quam frixa, Cels.: caro, Varr. LL. u.a.: assae carnes, Vulg.: bubula, Rinderbraten, Plaut.: vulpis od. pecudum pulmo, Cels. u. Plin.: piscis, Vulg. – subst., assum, ī, n., Gebratenes, Braten, vitulinum, Cic.: Plur. assa (Ggstz. elixa), Hor. u. Cels. – b) als t. t. der Badekunst, sol, der Genuß der bloßen Sonnenwärme auf ungesalbter Haut (Ggstz. nitidus unctusque sol, auf gesalbter Haut), Cic.: sudatio, trockenes Schwitzbad, Cels.: u. balnearia assa, die Vorkehrungen zum Schwitzbade, Cic. – II) übtr., trocken, bloß = ohne Zutat usw., femina od. nutrix, eine Kinderwärterin (die bloß wartet und erzieht, nicht nährt), Iuven. u. Fronto (vgl. Schol. Iuven. 14, 208): lapides, rohe, unbehauene, Serv. (u. so viell. assa structura, Vitr. 8, 6, 13. p. 211, 6 R.): vox, Vokalmusik ohne Instrumente, Varr. fr. u. Ascon.: tibiae, Flöten ohne Stimmenbegleitung, Serv. Verg. georg. 2, 417. -
7 Assus
2. Assus, s. Assos. -
8 assus
a, um [ areo ]1) сухой, высушенный, ( о кушаньях) жаренный, тушенный в собственном соку ( caro Vr)2) сухойsol a. C — солнечная ванна (при неумащенной коже; при умащённой — nitidus unctusque sol)3) не имеющий примеси, чистыйassa (sc. femina, nutrix) J — няня ( в отличие от кормилицы). — см. тж. assa I и II и assum II -
9 assus
dried, roasted, grilled. -
10 assa
I ae f. [ assus ] (sc. nutrix)«сухая кормилица», т. е. няня JII assa, ōrum n. [= sudatorium ]потогонное отделение бани, парильня C -
11 assis
-
12 asso
āvī, ātum, āre [ assus ]жарить или тушить ( жаркое) ( super ignem assari Ap) -
13 assum
I as-sum, affuī (adfuī), adesse1)а) быть, находиться (где-л., при чём-л.), присутствовать ( alicui rei)si quis adest M — в чьём-л. присутствииб) появляться, приходитьades Ter, Pl — побудь (оставайся) здесьomnes qui aderant Cs etc. — все присутствовавшиеjam hic adero Ter я — скоро вернусьa. in judicio C — быть на суде в качестве обвинителяa. ad suffragium L — принять участие в голосованииa. animo C — внимать2) иметься в наличии, быть под рукойquod adest H — настоящее, непосредственная действительностьfrumentum conferri, comportari, adesse dicitur Cs — говорят, что хлеб доставляется, (что он) свозится, (что он) уже здесьadsit regula, peccatis quae poenas irroget aequas H — пусть существует правило о соответствии между преступлением и наказаниемvim affore verbo crediderat V — он надеялся, что его слова сбудутся3) ( о времени) наступатьvesper adest Ctl — наступает вечер, вечереетaderit tempus (quum)... Ter, Pl — настанет время (когда)...4) помогать, содействовать, защищать (alicui in consilio C; coeptis ingentibus V)ego apud consulem deprecator defensorque vobis adero L — я буду хлопотать за вас перед консулом в качестве вашего ходатая и защитникаassis, o Tegeaee, favens V — приди благосклонно на помощь, о Тегейский богII assum, ī n. [ assus ]жаркое (a. vitulinum C; assa bubula Pl)III assum, ī n. sg. к assa II -
14 assefolium
assefolium, ī, n. (assus u. folium), ein Kraut mit dürren, trockenen Blättern, sonst agrostis gen., Ps. Apul. herb. 77.
-
15 asso
asso, āvī, ātum, āre (assus), trocken braten, schmoren, assare in craticula (Rost), Apic. 7, 264 u. 8, 362: iecur porcinum, Apic. 2, 40: in omento assabis, Apic. 2, 42: cum sim paratus super istum ignem assari, Apul. met. 2, 10: assavit carnes eius, Vulg. Tob. 6, 6: assaverunt Phase super ignem, Vulg. 2. paral. 35, 13: in cinere aut in vase fictili assatae castaneae, Gargil. de pom. 19.
-
16 crudus
crūdus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (zu cruor), noch im rohen Zustande befindlich, roh, I) eig.: 1) noch nicht durch Feuer bereitet, a) roh = ungekocht, ungebraten, ungesotten, griech. ὠμός (Ggstz. coctus, assus), caro, Mela: olerum crudi caules, Cels.: exta cruda victimae, Liv.: columbae iecur recens et cr., Cels.: ius (Brühe) cr., Apic.: cr. ovum, Cels.: album ex ovis, Cels.: vitellus, Cels.: cocus omnia cruda attulit, Mart.: alqd estur crudum coctumve, Plin. – subst., quid tu curas utrum coctum an crudum edim, Gekochtes oder Rohes, Plaut. – b) roh = ungebrannt (Ggstz. coctus), coctus later sive crudus, Vitr.: crudo latere struere alqd, Curt. – 2) noch nicht von der Sonnenwärme zur Reife entwickelt, roh = ungezeitigt, unreif (Ggstz. coctus, maturus, coctus et maturus), poma, Cic.: pruna, Col. – 3) noch nicht auf organischem Wege zur Reife, zur Gärung gebracht: a) unverdaut oder nicht verdaut habend, α) unverdaut (Ggstz. concoctus), pavo, Iuven, 1, 143: qui crudum ructat, dem es unverdaut aufstößt, Cels. – β) nicht verdaut habend, teils von dem, der momentan noch nicht verdaut hat, dessen Verdauung noch nicht vollendet ist, mit od. bei noch vollem Magen, teils von dem, der nicht verdauen kann, an schlechter Verdauung (Krudität) leidend, mit od. bei verdorbenem Magen, est minime crudo sanguis mittendus, Cels.: ne (aeger) crudus sumat medicamentum, Scrib.: namque pila lippis inimicum et ludere (Ballspiel u. dgl.) crudis, Hor.: qui de conviviis auferantur crudique postridie se rursus ingurgitent, Cic.: cum ad illud prandium crudior venisset, Cic.: Roscius crudior fuit, Cic.: quantulum ex ista fera periculose capta dominus crudus aut nauseans gustat? Sen.: u. so bos cr., die Kuh, die das Futter nicht verdaut u. daher nicht bei sich behält = die Durchfall hat (griech. πολύχεσος), Hor. ep. 8, 6: alvus cr., schlecht verdauender, Cato r. r. 125. – b) noch nicht zersetzt, trübe (Ggstz. concoctus), urina tenuis et cr., Cels. 2, 7. p. 43, 29 D. – od. noch nicht gehörig gesättigt (Ggstz. maturus), muria (Lake), Col. 12, 6, 2. – c) (als mediz. t. t.) noch nicht in Eiterung übergegangen, unreif (Ggstz. maturus), crudum est, si etc., ein Abszeß ist noch nicht reif, wenn usw., Cels. 5, 28. no. 11. – 4) roh = noch nicht geheilt, noch nicht verharscht, cr. adhuc vulnus, Plin. ep.: cr. vulnera, Ov.: cruda vulnera retractare, noch nicht verharschte Wunden wieder aufreißen, bildl. = die alten Schmerzen erneuern, Ov. – 5) roh = noch nicht durch Kunst bearbeitet, unbearbeitet, rauh, corium, Varro LL. u. Vitr.: cortice crudo hasta, Verg.: u. prägn., caestus cr., aus rohem Rindsleder gearbeiteter, Verg. – II) übtr.: 1) roh= nicht verarbeitet, ut cibos mansos ac prope liquefactos demittimus, quo facilius digerantur, ita lectio non cruda, sed multā iteratione mollita et velut confecta memoriae imitationique tradatur, Quint. 10, 1, 19 (das Bild also vom »Kauen u. Erweichen der Speisen im Munde«, nicht vom »Verdauen« hergenommen). – 2) ) noch frisch, a) unreif, noch nicht reif (Ggstz. maturus), cruda viro virgo, Mart.: equa protervo adhuc cruda marito, Hor. – crudus partus, eine unreife Geburt, Soran. – und noch frisch = zu neu, zu frisch, servitium, Tac.: funera nepotis, Stat. – b) noch frisch = noch rüstig, senectus cruda viridisque, Verg. Aen. 6, 304: senectus cr. ac viridis, Tac. Agr. 29: misera insania crudae senectutis, Apul. apol. 53. – 3) roh von Gemüt oder von Geist, a) roh von Charakter, rauh, gefühllos, mitleidlos, grausam, Diomedes, Ov.: Getae, Ov.: dicentem defodit altā crudus humo, Ov. – v. personif. Lebl., ensis, Verg.: bella, Ov. – b) geistig roh = ungebildet, ungeschliffen, cr. rusticitas, Hier. epist. 8: crudissimum pistrinum, Cassius bei Suet. Aug. 4, 2. – 4) rauh der Beschaffenheit nach, hieme crudā, Amm. 20, 5, 4.
-
17 iurulentus
iūrulentus, a, um (1. ius), mit einer Brühe versehen, caro, cibus, Cels.: res (Ggstz. assa res), Cels. – neutr. subst., Varro LL. 5, 120: plur., omnia iurulenta, Cels. – Nbf. iussulentus (Ggstz. assus), Apul. apol. 39 extr.
-
18 sapio
sapio, iī, ere (Wz. săp-, schmecken, riechen, merken, ahd. int-sebjan, bemerken), I) schmecken, Geschmack haben, von Dingen, die gegessen oder getrunken werden, a) eig.: sus sapit, Plaut.: oleum male sapiet, Cato: caseus iucundissime sapit, Colum.: qualiter (quisque eorum piscium) assus aut iussulentus optime sapiat, Apul.: pectore tantum et cervice sapit (anas), Mart.: hic scarus visceribus bonus est, cetera vile sapit (schmeckt schlecht), Mart.: mit Acc. der Sache, wonach es schmeckt, mella herbam eam sapiunt, Plin. – b) übtr., nach etwas riechen, crecum (v. e. Salbe), Cic. u. Plin.: sed istic servos quid sapit? wonach riecht er? Plaut. Pseud. 737. – c) bildl., patruos, ihnen ähnlich sein, solche Tadler sien wie sie, Pers. 1, 11. – II) schmecken, Geschmack haben, a) eig., von denen, die eine Sache genießen, ut, cui cor sapiat, ei non sapiat palatus, Cic. de fin. 2, 24. – b) bildl., weise sein, Verstand haben, verständig sein, Einsicht haben, qui ipse sibi sapiens prodesse non quit, nequiquam sapit, Enn. fr.: foris (= aliis) sapere, Ter.: sapere eum plus quam ceteros, Cic.: nihil, keinen Verstand haben, albern, dumm sein, Cic.: dagegen quoi pectus sapit, ein Mann von Kopf u. Herz, Plaut.: nil parvum, keinen Geschmack an niedrigen Dingen haben, Hor.: si sapis, Ter.: sapienter sapit, er ist gar schlau, Plaut.: haud stulte sapis, du bist nicht auf den Kopf gefallen, bist nicht dumm, bist gar klug, Ter.: sapit ad omnia, Ter.: m. Acc. = verstehen, nullam rem, Plaut.: recta, Cic.: quantum ego sapio, Plin. ep.: so auch m. Infin., qui se continere non sapiunt, Ps. Augustin. serm. app. 292, 7. – / Perfektformen, sapisti, Mart. 3, 2, 6; 9, 5, 1; 11, 106, 4: sapisset, Plaut. rud. 899: sapivi, Nov. com. 95: sapui, Hieron. epist. 3, 1. Augustin. de civ. dei 1, 10 u.a. Eccl.; vgl. Prisc. 10, 7 ›sapio‹ tam ›sapui‹ vel ›sapii‹ quam ›sapivi‹.
-
19 sarcophagus
sarcophagus, a, um (σαρκοφάγος), Fleisch fressend, -verzehrend, lapis, eine Art Kalkstein, am besten zu Assus in Troas gebrochen, zu Särgen gebraucht, worin der Leichnam binnen vierzig Tagen verzehrt u. in Asche verwandelt wurde, auch lapis Assius gen., Plin. 2, 210 u. 36, 131. – subst., sarcophagus, ī, m., die (urspr. aus solchem fleischverzehrenden Kalkstein verfertigte) Totenkiste, der Sarg, Sarkophag, Iuven. 10, 171. Paul. sent. 1, 21. § 8. Prud. cath. 3, 203. Augustin. serm. 102, 2. Corp. inscr. Lat. 6, 20033: sarcofag. geschr., Corp. inscr. Lat. 3, 1198; 6, 2120 u. 13, 1974. Not. Tir. 58, 67. – Nbf. sarcofagum, ī, n., Corp. inscr. Lat. 3, 2654 u. 13, 7028 a. Itala Luc. 7, 14. Not. Tir. 58, 67.
-
20 assefolium
assefolium, ī, n. (assus u. folium), ein Kraut mit dürren, trockenen Blättern, sonst agrostis gen., Ps. Apul. herb. 77.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > assefolium
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Assus — (griechisch Ἄσσος) ist: eine antike griechische Stadt in Mysien, siehe Assos ein Titularbistum der katholischen Kirche, siehe Assus (Titularbistum) Diese Seite ist eine … Deutsch Wikipedia
assus — Assus, Mettre assus une trahison à quelqu un c est luy imposer: voyez Mettre à sus, en Mettre … Thresor de la langue françoyse
Assus — Assus, alte äol. Stadt in Troas (Mysien), am Meerbusen von Adramyttium (Edremid); jetzt Dorf Behram mit großartigen Ruinen; Ausgrabungen 1881 83 … Kleines Konversations-Lexikon
Assus — or Assos Ancient city, southern Troas (now northwestern Turkey). It was founded с 900 BC on the Gulf of Edremit, opposite Lesbos. It was long an important city and port. Aristotle taught there 348–345 BC, and it was the birthplace of the… … Universalium
Assus (Titularbistum) — Assus (ital.: Asso) ist ein Titularbistum der römisch katholischen Kirche. Es geht zurück auf einen untergegangenen Bischofssitz in der antiken Stadt Assos, die in der römischen Provinz Asia (heute westliche Türkei) lag. Der Bischofssitz war der… … Deutsch Wikipedia
Assus — o Assos Antigua ciudad situada del sur de Tróade (actual noroeste de Turquía). Fue fundada 900 BC, en el golfo de Edremit, frente a Lesbos. Fue durante mucho tiempo una importante ciudad portuaria. Aristóteles enseñó allí en 348–345 BC y fue el… … Enciclopedia Universal
assus — borassus … Dictionnaire des rimes
Armand Assus — est un peintre orientaliste, né à Alger en 1892, mort à Antibes en 1977. Sommaire 1 Biographie 2 Expositions 3 Œuvres principales … Wikipédia en Français
Assues, Fitne und Sumurud — Assues, Fitne und Sumurud, Ein Trauerspiel ist ein literarisches Werk des neoromantischen Schriftstellers, Auto und Flugzeugkonstrukteurs und Kosmopoliten Karl Gustav Vollmoeller. Erschienen ist das Buch 1904 im S. Fischer Verlag.… … Deutsch Wikipedia
Assos — Infobox Settlement official name = Assos (Άσσος) other name = Behramkale imagesize = 280px image caption = Ruins of the Temple of Athena mapsize = map caption = mapsize1 = map caption1 = image dot dot mapsize = dot map caption = dot x = |dot y =… … Wikipedia
alcazuz — (del ár. and. «‘írq assús») m. *Orozuz (planta leguminosa). * * * alcazuz. (Del ár. hisp. ‘írq assús, y este del ár. clás. ‘irq assūs). m. orozuz … Enciclopedia Universal