Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

assus

  • 21 asso

    asso, āvī, ātum, āre (assus), trocken braten, schmoren, assare in craticula (Rost), Apic. 7, 264 u. 8, 362: iecur porcinum, Apic. 2, 40: in omento assabis, Apic. 2, 42: cum sim paratus super istum ignem assari, Apul. met. 2, 10: assavit carnes eius, Vulg. Tob. 6, 6: assaverunt Phase super ignem, Vulg. 2. paral. 35, 13: in cinere aut in vase fictili assatae castaneae, Gargil. de pom. 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > asso

  • 22 crudus

    crūdus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (zu cruor), noch im rohen Zustande befindlich, roh, I) eig.: 1) noch nicht durch Feuer bereitet, a) roh = ungekocht, ungebraten, ungesotten, griech. ὠμός (Ggstz. coctus, assus), caro, Mela: olerum crudi caules, Cels.: exta cruda victimae, Liv.: columbae iecur recens et cr., Cels.: ius (Brühe) cr., Apic.: cr. ovum, Cels.: album ex ovis, Cels.: vitellus, Cels.: cocus omnia cruda attulit, Mart.: alqd estur crudum coctumve, Plin. – subst., quid tu curas utrum coctum an crudum edim, Gekochtes oder Rohes, Plaut. – b) roh = ungebrannt (Ggstz. coctus), coctus later sive crudus, Vitr.: crudo latere struere alqd, Curt. – 2) noch nicht von der Sonnenwärme zur Reife entwickelt, roh = ungezeitigt, unreif (Ggstz. coctus, maturus, coctus et maturus), poma, Cic.: pruna, Col. – 3) noch nicht auf organischem Wege zur Reife, zur Gärung gebracht: a) unverdaut oder nicht verdaut habend, α) unverdaut (Ggstz. concoctus), pavo, Iuven, 1, 143: qui crudum ructat, dem es unverdaut aufstößt, Cels. – β) nicht verdaut habend, teils von dem, der momentan noch nicht verdaut hat, dessen Verdauung noch nicht vollendet ist, mit od. bei noch vollem Magen, teils von dem, der nicht verdauen kann, an schlechter Verdauung (Krudität) leidend, mit od. bei verdorbenem Magen, est minime crudo sanguis mittendus,
    ————
    Cels.: ne (aeger) crudus sumat medicamentum, Scrib.: namque pila lippis inimicum et ludere (Ballspiel u. dgl.) crudis, Hor.: qui de conviviis auferantur crudique postridie se rursus ingurgitent, Cic.: cum ad illud prandium crudior venisset, Cic.: Roscius crudior fuit, Cic.: quantulum ex ista fera periculose capta dominus crudus aut nauseans gustat? Sen.: u. so bos cr., die Kuh, die das Futter nicht verdaut u. daher nicht bei sich behält = die Durchfall hat (griech. πολύχεσος), Hor. ep. 8, 6: alvus cr., schlecht verdauender, Cato r. r. 125. – b) noch nicht zersetzt, trübe (Ggstz. concoctus), urina tenuis et cr., Cels. 2, 7. p. 43, 29 D. – od. noch nicht gehörig gesättigt (Ggstz. maturus), muria (Lake), Col. 12, 6, 2. – c) (als mediz. t. t.) noch nicht in Eiterung übergegangen, unreif (Ggstz. maturus), crudum est, si etc., ein Abszeß ist noch nicht reif, wenn usw., Cels. 5, 28. no. 11. – 4) roh = noch nicht geheilt, noch nicht verharscht, cr. adhuc vulnus, Plin. ep.: cr. vulnera, Ov.: cruda vulnera retractare, noch nicht verharschte Wunden wieder aufreißen, bildl. = die alten Schmerzen erneuern, Ov. – 5) roh = noch nicht durch Kunst bearbeitet, unbearbeitet, rauh, corium, Varro LL. u. Vitr.: cortice crudo hasta, Verg.: u. prägn., caestus cr., aus rohem Rindsleder gearbeiteter, Verg. – II) übtr.: 1) roh= nicht verarbeitet, ut cibos mansos ac prope liquefactos demittimus, quo facilius digerantur, ita lectio non cruda,
    ————
    sed multā iteratione mollita et velut confecta memoriae imitationique tradatur, Quint. 10, 1, 19 (das Bild also vom »Kauen u. Erweichen der Speisen im Munde«, nicht vom »Verdauen« hergenommen). – 2) ) noch frisch, a) unreif, noch nicht reif (Ggstz. maturus), cruda viro virgo, Mart.: equa protervo adhuc cruda marito, Hor. – crudus partus, eine unreife Geburt, Soran. – und noch frisch = zu neu, zu frisch, servitium, Tac.: funera nepotis, Stat. – b) noch frisch = noch rüstig, senectus cruda viridisque, Verg. Aen. 6, 304: senectus cr. ac viridis, Tac. Agr. 29: misera insania crudae senectutis, Apul. apol. 53. – 3) roh von Gemüt oder von Geist, a) roh von Charakter, rauh, gefühllos, mitleidlos, grausam, Diomedes, Ov.: Getae, Ov.: dicentem defodit altā crudus humo, Ov. – v. personif. Lebl., ensis, Verg.: bella, Ov. – b) geistig roh = ungebildet, ungeschliffen, cr. rusticitas, Hier. epist. 8: crudissimum pistrinum, Cassius bei Suet. Aug. 4, 2. – 4) rauh der Beschaffenheit nach, hieme crudā, Amm. 20, 5, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > crudus

  • 23 iurulentus

    iūrulentus, a, um (1. ius), mit einer Brühe versehen, caro, cibus, Cels.: res (Ggstz. assa res), Cels. – neutr. subst., Varro LL. 5, 120: plur., omnia iurulenta, Cels. – Nbf. iussulentus (Ggstz. assus), Apul. apol. 39 extr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > iurulentus

  • 24 sapio

    sapio, iī, ere (Wz. săp-, schmecken, riechen, merken, ahd. int-sebjan, bemerken), I) schmecken, Geschmack haben, von Dingen, die gegessen oder getrunken werden, a) eig.: sus sapit, Plaut.: oleum male sapiet, Cato: caseus iucundissime sapit, Colum.: qualiter (quisque eorum piscium) assus aut iussulentus optime sapiat, Apul.: pectore tantum et cervice sapit (anas), Mart.: hic scarus visceribus bonus est, cetera vile sapit (schmeckt schlecht), Mart.: mit Acc. der Sache, wonach es schmeckt, mella herbam eam sapiunt, Plin. – b) übtr., nach etwas riechen, crecum (v. e. Salbe), Cic. u. Plin.: sed istic servos quid sapit? wonach riecht er? Plaut. Pseud. 737. – c) bildl., patruos, ihnen ähnlich sein, solche Tadler sien wie sie, Pers. 1, 11. – II) schmecken, Geschmack haben, a) eig., von denen, die eine Sache genießen, ut, cui cor sapiat, ei non sapiat palatus, Cic. de fin. 2, 24. – b) bildl., weise sein, Verstand haben, verständig sein, Einsicht haben, qui ipse sibi sapiens prodesse non quit, nequiquam sapit, Enn. fr.: foris (= aliis) sapere, Ter.: sapere eum plus quam ceteros, Cic.: nihil, keinen Verstand haben, albern, dumm sein, Cic.: dagegen quoi pectus sapit, ein Mann von Kopf u. Herz, Plaut.: nil parvum, keinen Geschmack an niedrigen Dingen haben, Hor.: si sapis, Ter.: sapienter sapit, er ist gar schlau, Plaut.: haud stulte sapis, du bist nicht
    ————
    auf den Kopf gefallen, bist nicht dumm, bist gar klug, Ter.: sapit ad omnia, Ter.: m. Acc. = verstehen, nullam rem, Plaut.: recta, Cic.: quantum ego sapio, Plin. ep.: so auch m. Infin., qui se continere non sapiunt, Ps. Augustin. serm. app. 292, 7. – Perfektformen, sapisti, Mart. 3, 2, 6; 9, 5, 1; 11, 106, 4: sapisset, Plaut. rud. 899: sapivi, Nov. com. 95: sapui, Hieron. epist. 3, 1. Augustin. de civ. dei 1, 10 u.a. Eccl.; vgl. Prisc. 10, 7 ›sapio‹ tam ›sapui‹ vel ›sapii‹ quam ›sapivi‹.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sapio

  • 25 sarcophagus

    sarcophagus, a, um (σαρκοφάγος), Fleisch fressend, -verzehrend, lapis, eine Art Kalkstein, am besten zu Assus in Troas gebrochen, zu Särgen gebraucht, worin der Leichnam binnen vierzig Tagen verzehrt u. in Asche verwandelt wurde, auch lapis Assius gen., Plin. 2, 210 u. 36, 131. – subst., sarcophagus, ī, m., die (urspr. aus solchem fleischverzehrenden Kalkstein verfertigte) Totenkiste, der Sarg, Sarkophag, Iuven. 10, 171. Paul. sent. 1, 21. § 8. Prud. cath. 3, 203. Augustin. serm. 102, 2. Corp. inscr. Lat. 6, 20033: sarcofag. geschr., Corp. inscr. Lat. 3, 1198; 6, 2120 u. 13, 1974. Not. Tir. 58, 67. – Nbf. sarcofagum, ī, n., Corp. inscr. Lat. 3, 2654 u. 13, 7028 a. Itala Luc. 7, 14. Not. Tir. 58, 67.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sarcophagus

  • 26 āssa

        āssa ae, f    [assus, sc. nutrix], a dry nurse, Iu.
    * * *
    dry-nurse, nurse, nanny

    Latin-English dictionary > āssa

  • 27 āssa

        āssa ōrum, n    plur., see assus.
    * * *
    dry-nurse, nurse, nanny

    Latin-English dictionary > āssa

  • 28 assa

    assa, v. assus, a, um.

    Lewis & Short latin dictionary > assa

  • 29 Assius

    Assĭus, a, um, adj., of or pertaining to the city Assus (in Troas): lapis, a kind of limestone, which was used for coffins, and in which the body was soon consumed:

    In Asso Troadis sarcophagus lapis fissili venā scinditur. Corpora defunctorum condita in eo absumi constat intra XL. dies exceptis dentibus,

    Plin. 36, 17, 27, § 131.

    Lewis & Short latin dictionary > Assius

  • 30 asso

    asso, āvi, 1, v. a. [assus], to roast, broil (late Lat.):

    assari,

    App. M. 2, p. 119, 12:

    assaverunt Phase super ignem,

    Vulg. 2 Par. 35, 13:

    assavit carnes ejus,

    ib. Tob. 6, 6:

    jecur,

    Apic. 2, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > asso

  • 31 suavis

    suāvis, e (sŭāves, trisyl., Sedul. 1, 274), adj. [Gr. root had-, handanô, to please; hêdus, sweet; Sanscr. svad-, taste; cf. suadeo], sweet, pleasant, agreeable, grateful, delightful (freq. and class.; cf.: dulcis, jucundus).
    I.
    As affecting the senses:

    quod suave est aliis, aliis fit amarum,

    Lucr. 4, 658:

    odor suavis et jucundus,

    Cic. Verr. 2, 3, 9, § 23:

    elixus esse quam assus soleo suavior,

    Plaut. Most. 5, 1, 66:

    vidimus et merulas poni et sine clune palumbes, Suaves res, si, etc.,

    Hor. S. 2, 8, 92:

    suaviores aquae,

    Plin. 20, 11, 44, § 114:

    radix suavissimi gustūs et odoris,

    id. 25, 9, 64, § 110:

    spiritus unguenti,

    Lucr. 3, 223:

    tibi suavis daedala tellus Summittit flores,

    id. 1, 7:

    anima, Phaedr, 3, 1, 5: suavior et lenior color,

    Plin. 9, 41, 65, § 140: sonus Egeriai, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 42 Müll.:

    cantus,

    Plaut. Cas. 4, 3, 2:

    cantatio,

    id. Stich. 5, 5, 19:

    sermo,

    id. As. 5, 1, 8:

    accentus,

    Quint. 12, 10, 33:

    appellatio litterarum,

    id. 11, 3, 35:

    vox,

    Gell. 19, 9, 10:

    sopor,

    Lucr. 4, 453.— Poet., suave, adv., sweetly, agreeably, pleasantly:

    suave locus voci resonat conclusus,

    Hor. S. 1, 4, 76:

    suave rubens hyacinthus,

    Verg. E. 3, 63:

    rubenti Murice,

    id. ib. 4, 43.—
    II.
    As affecting the mind or feelings (cf.: gratus, jucundus): doctus, fidelis, Suavis homo, facundus, Enn. ap. Gell. 12, 4 (Ann. v. 250 Vahl.); so,

    homo,

    Ter. Phorm. 2, 3, 64:

    mea suavis, amabilis, amoena Stephanium,

    Plaut. Stich. 5, 4, 54:

    comes, benigni, faciles, suaves homines esse dicuntur, qui erranti comiter monstrant viam, benigne, non gravate,

    Cic. Balb. 16, 36; cf.:

    suavis, sicut fuit, videri maluit quam gravis,

    id. Brut. 9, 38:

    amor suavissimus,

    Plaut. Cist. 1, 3, 45:

    amicitia,

    Lucr. 1, 141:

    inter nos conjunctio,

    Cic. Fam. 13, 26, 1:

    suavis suaviatio,

    Plaut. Bacch. 1, 2, 12; id. Ps. 1, 1, 63:

    hunc diem suavem Meum natalem agitemus amoenum,

    id. Pers. 5, 1, 16:

    modus,

    id. Cist. 1, 1, 17.—Suave est with subj.-clause:

    ut rei servire suave est!

    Plaut. Truc. 2, 3, 21:

    tibi porro ut non sit suave vivere,

    Ter. Heaut. 3, 1, 73:

    suave, mari magno... E terrā magnum alterius spectare laborem,

    Lucr. 2, 1: non quin mihi suavissimum sit... tuae memoriae dare operam, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 1.—Hence, adv.: suāvĭ-ter, sweetly, agreeably, pleasantly, delightfully (class.).
    1.
    To the senses:

    video quam suaviter voluptas sensibus nostris blandiatur,

    Cic. Ac. 2, 45, 139:

    nec tam bene quam suaviter loquendo,

    id. de Or. 3, 11, 43; cf.

    dicere,

    id. Brut. 29, 110.— Sup.:

    suavissime legere,

    Plin. Ep. 3, 15, 3:

    peucedanum odore suaviter gravi,

    Plin. 25, 9, 70, § 118.—
    2.
    To the mind, etc.:

    secunda jucunde ac suaviter meminerimus,

    Cic. Fin. 1, 17, 57:

    epistula copiose et suaviter scripta,

    id. Fam. 15, 21, 4; cf. sup.:

    litterae suavissime scriptae,

    id. ib. 13, 18, 1:

    quid agis, dulcissime rerum? Suaviter, ut nunc est, inquam,

    Hor. S. 1, 9, 5; Petr. 71, 10; 75, 8:

    sicut tu amicissime et suavissime optas,

    Cic. Fam. 3, 12. [p. 1772]

    Lewis & Short latin dictionary > suavis

См. также в других словарях:

  • Assus — (griechisch Ἄσσος) ist: eine antike griechische Stadt in Mysien, siehe Assos ein Titularbistum der katholischen Kirche, siehe Assus (Titularbistum) Diese Seite ist eine …   Deutsch Wikipedia

  • assus — Assus, Mettre assus une trahison à quelqu un c est luy imposer: voyez Mettre à sus, en Mettre …   Thresor de la langue françoyse

  • Assus — Assus, alte äol. Stadt in Troas (Mysien), am Meerbusen von Adramyttium (Edremid); jetzt Dorf Behram mit großartigen Ruinen; Ausgrabungen 1881 83 …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Assus — or Assos Ancient city, southern Troas (now northwestern Turkey). It was founded с 900 BC on the Gulf of Edremit, opposite Lesbos. It was long an important city and port. Aristotle taught there 348–345 BC, and it was the birthplace of the… …   Universalium

  • Assus (Titularbistum) — Assus (ital.: Asso) ist ein Titularbistum der römisch katholischen Kirche. Es geht zurück auf einen untergegangenen Bischofssitz in der antiken Stadt Assos, die in der römischen Provinz Asia (heute westliche Türkei) lag. Der Bischofssitz war der… …   Deutsch Wikipedia

  • Assus — o Assos Antigua ciudad situada del sur de Tróade (actual noroeste de Turquía). Fue fundada 900 BC, en el golfo de Edremit, frente a Lesbos. Fue durante mucho tiempo una importante ciudad portuaria. Aristóteles enseñó allí en 348–345 BC y fue el… …   Enciclopedia Universal

  • assus — borassus …   Dictionnaire des rimes

  • Armand Assus — est un peintre orientaliste, né à Alger en 1892, mort à Antibes en 1977. Sommaire 1 Biographie 2 Expositions 3 Œuvres principales …   Wikipédia en Français

  • Assues, Fitne und Sumurud — Assues, Fitne und Sumurud, Ein Trauerspiel ist ein literarisches Werk des neoromantischen Schriftstellers, Auto und Flugzeugkonstrukteurs und Kosmopoliten Karl Gustav Vollmoeller. Erschienen ist das Buch 1904 im S. Fischer Verlag.… …   Deutsch Wikipedia

  • Assos — Infobox Settlement official name = Assos (Άσσος) other name = Behramkale imagesize = 280px image caption = Ruins of the Temple of Athena mapsize = map caption = mapsize1 = map caption1 = image dot dot mapsize = dot map caption = dot x = |dot y =… …   Wikipedia

  • alcazuz — (del ár. and. «‘írq assús») m. *Orozuz (planta leguminosa). * * * alcazuz. (Del ár. hisp. ‘írq assús, y este del ár. clás. ‘irq assūs). m. orozuz …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»