-
61 copulor
copulari, copulatus sum V DEPconnect, join physically, couple; bind/tie together, associate, unite, ally -
62 coutor
couti, cousus sum V DEPassociate with, have dealings with -
63 plebesco
plebescere, -, - Vbecome notorious; associate with common people -
64 socius
I.partner, comrade, associate, ally, fellow.II.sharing, associated, allied.III.-im, companion -
65 utor
, uti, ususto use, employ, possess, enjoy/ associate with, find. -
66 adrogo
ar-rŏgo ( adr-, Fleck., B. and K., Dietsch, Halm, Weissenb.; arr-, Holder, Dinter; Keller uses both forms), āvi, ātum, 1, v. a.I.Jurid. and polit. t. t.A.To ask or inquire of one, to question: Venus haec volo adroget te, * Plaut. Rud. 5, 2, 45; cf. Dig. 1, 7, 2.—* B.Alicui, t. t., to add one officer to another, to associate with, place by the side of:C.cui consuli dictatorem adrogari haud satis decorum visum est patribus,
Liv. 7, 25, 11.—To take a homo sui juris in the place of a child, to adopt (v. arrogatio), Gell. 5, 19, 4; cf. Dig. 1, 7, 1; 1, 7, 2; 1, 7, 22 al.—Hence,II.Transf.A.To appropriate that which does not belong to one, to claim as one's own, to arrogate to one's self, to assume:B.quamquam mihi non sumo tantum, judices, neque adrogo, ut, etc.,
Cic. Planc. 1:non enim mihi tantum derogo, tametsi nihil adrogo, ut, etc.,
id. Rosc. Am. 32:sapientiam sibi adrogare,
id. Brut. 85, 292: ego tantum tibi tribuo, [p. 166] quantum mihi fortasse arrogo, id. Fam. 4, 1 fin.:Quod ex alienā virtute sibi adrogant, id mihi ex meā non concedunt,
Sall. J. 85, 25:Nihil adrogabo mihi nobilitatis aut modestiae,
Tac. H. 1, 30:Nec sibi cenarum quivis temere arroget artem,
Hor. S. 2, 4, 35.—Poet.: alicui aliquid, to adjudge something to another as his own, to confer upon or procure for (opp. abrogare):A.Scire velim, chartis pretium quotus adroget annus,
Hor. Ep. 2, 1, 35:decus arrogavit,
id. C. 4, 14, 40:nihil non arroget armis,
adjudge every thing to arms, think every thing must yield to, id. A. P. 121.— Hence, arrŏgans ( adr-), antis, P. a., acc. to II. A., appropriating something not one's own; hence, assuming, arrogant (syn.: superbus, insolens, ferox).Lit.:B.si essent adrogantes, non possem ferre fastidium,
Cic. Phil. 10, 9:Induciomarus iste minax atque adrogans,
id. Font. 12; id. Verr. 2, 1, 60:ne arrogans in praeripiendo populi beneficio videretur,
Caes. B. C. 3, 1:pigritia adrogantior,
Quint. 12, 3, 12:adrogantissima persuasio,
id. Decl. 8, 9.—As a consequence of assumption, haughty, proud, overbearing, insolent (cf. arrogantia, I. B.):proponit inania mihi nobilitatis, hoc est hominum adrogantium nomina,
Cic. Verr. 1, 6:de se persuasio,
Quint. 2, 4, 16:crudelitas adrogans,
Cic. Fam. 5, 4, 2:dictum,
id. Sull. 8, 25:consilium,
id. de Or. 2, 39, 165:moderatio,
Tac. A. 1, 3:adversus superiores tristi adulatione, adrogans minoribus, inter pares difficilis,
id. ib. 11, 21:omnem adrogantem humilia,
Vulg. Job, 40, 6:abominatio Domino est omnis adrogans,
ib. Prov. 16, 5:beatos dicimus adrogantes,
ib. Mal. 3, 15.— Adv.: arrŏgan-ter ( adr-), with assumption, arrogantly, haughtily, proudly, insolently:aliquid dicere,
Cic. de Or. 2, 83, 339; id. Off. 1, 1, 2; Quint. 4, 2, 86:scribere,
Cic. Att. 6, 1:aliquid praejudicare,
id. ad Brut. 1, 4:petere,
id. Lig. 10, 30:adsentire,
id. Inv. 2, 3, 10:facere,
Caes. B. G. 1, 40: adversarios sustinere, D. Brutus ap. Cic. Fam. 11, 13, 4: ingredi, * Vulg. Soph. 1, 9:consulere in deditos,
Tac. Agr. 16.— Comp.:multo adrogantius factum,
Suet. Caes. 79:insolentius et adrogantius uti gloriā artis,
Plin. 36, 10, 36, § 71:adrogantius et elatius praefari,
Gell. 9, 15.— Sup., Oros. 7, 25; 7, 35. -
67 adtribuo
at-trĭbŭo ( adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico).I.In gen.A.Lit.:B.pueros attribue ei, quot et quos videbitur,
Cic. Att. 12, 30:video, cui Apulia sit attributa,
assigned as a province, id. Cat. 2, 3, 6:insulae Rhodiis attributae,
annexed, subjected, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11:Camunni finitimis adtributi municipiis,
Plin. 3, 20, 24, § 134:equos gladiatoribus,
Caes. B. C. 1, 14:quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat,
Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12:aliquem,
ib. Deut. 29, 26.—Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures:bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit,
Suet. Tit. 8 al. —Hence of appropriations from the exchequer:pecuniam alicui,
Cic. Phil. 14, 14, 16:ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere,
id. ib. 14, 14 fin.;so Liv 40, 51.—Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur,
Cic. Att. 13, 2, 1.—Hence also aliquem, to assign, make over to any one:attributos quod appellas, valde probo,
i. e. my debtors, to whom I have referred you, Cic. Att. 13, 22.—Trop.:II.timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit,
Cic. Rosc. Am. 4:Suus cuique attributus est error,
Cat. 22, 20:si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur,
i. e. if these are represented as speaking, Cic. Inv 1, 52, 100:curam alicujus rei adtribuere,
Liv. 26, 49.—Esp.A.To join in addition, to add:B.non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram,
Cic. Tusc. 3, 30, 73.—Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo):C.si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris,
Cic. Sen. 1, 3:Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues,
id. de Or. 2, 3, 14:bonos exitus dis immortalibus,
id. N. D. 3, 37, 89:aliis causam calamitatis,
id. Verr. 2, 5, 41.—T. t., to lay as a tax or tribute:A.his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur,
Liv. 39, 44.—Hence, attrĭbūtus ( adt-), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.(Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, § 181 Müll.—B.In gram. lang., a predicate, attribute:Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum,
Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin. -
68 adtributus
at-trĭbŭo ( adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico).I.In gen.A.Lit.:B.pueros attribue ei, quot et quos videbitur,
Cic. Att. 12, 30:video, cui Apulia sit attributa,
assigned as a province, id. Cat. 2, 3, 6:insulae Rhodiis attributae,
annexed, subjected, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11:Camunni finitimis adtributi municipiis,
Plin. 3, 20, 24, § 134:equos gladiatoribus,
Caes. B. C. 1, 14:quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat,
Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12:aliquem,
ib. Deut. 29, 26.—Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures:bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit,
Suet. Tit. 8 al. —Hence of appropriations from the exchequer:pecuniam alicui,
Cic. Phil. 14, 14, 16:ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere,
id. ib. 14, 14 fin.;so Liv 40, 51.—Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur,
Cic. Att. 13, 2, 1.—Hence also aliquem, to assign, make over to any one:attributos quod appellas, valde probo,
i. e. my debtors, to whom I have referred you, Cic. Att. 13, 22.—Trop.:II.timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit,
Cic. Rosc. Am. 4:Suus cuique attributus est error,
Cat. 22, 20:si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur,
i. e. if these are represented as speaking, Cic. Inv 1, 52, 100:curam alicujus rei adtribuere,
Liv. 26, 49.—Esp.A.To join in addition, to add:B.non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram,
Cic. Tusc. 3, 30, 73.—Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo):C.si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris,
Cic. Sen. 1, 3:Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues,
id. de Or. 2, 3, 14:bonos exitus dis immortalibus,
id. N. D. 3, 37, 89:aliis causam calamitatis,
id. Verr. 2, 5, 41.—T. t., to lay as a tax or tribute:A.his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur,
Liv. 39, 44.—Hence, attrĭbūtus ( adt-), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.(Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, § 181 Müll.—B.In gram. lang., a predicate, attribute:Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum,
Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin. -
69 arrogo
ar-rŏgo ( adr-, Fleck., B. and K., Dietsch, Halm, Weissenb.; arr-, Holder, Dinter; Keller uses both forms), āvi, ātum, 1, v. a.I.Jurid. and polit. t. t.A.To ask or inquire of one, to question: Venus haec volo adroget te, * Plaut. Rud. 5, 2, 45; cf. Dig. 1, 7, 2.—* B.Alicui, t. t., to add one officer to another, to associate with, place by the side of:C.cui consuli dictatorem adrogari haud satis decorum visum est patribus,
Liv. 7, 25, 11.—To take a homo sui juris in the place of a child, to adopt (v. arrogatio), Gell. 5, 19, 4; cf. Dig. 1, 7, 1; 1, 7, 2; 1, 7, 22 al.—Hence,II.Transf.A.To appropriate that which does not belong to one, to claim as one's own, to arrogate to one's self, to assume:B.quamquam mihi non sumo tantum, judices, neque adrogo, ut, etc.,
Cic. Planc. 1:non enim mihi tantum derogo, tametsi nihil adrogo, ut, etc.,
id. Rosc. Am. 32:sapientiam sibi adrogare,
id. Brut. 85, 292: ego tantum tibi tribuo, [p. 166] quantum mihi fortasse arrogo, id. Fam. 4, 1 fin.:Quod ex alienā virtute sibi adrogant, id mihi ex meā non concedunt,
Sall. J. 85, 25:Nihil adrogabo mihi nobilitatis aut modestiae,
Tac. H. 1, 30:Nec sibi cenarum quivis temere arroget artem,
Hor. S. 2, 4, 35.—Poet.: alicui aliquid, to adjudge something to another as his own, to confer upon or procure for (opp. abrogare):A.Scire velim, chartis pretium quotus adroget annus,
Hor. Ep. 2, 1, 35:decus arrogavit,
id. C. 4, 14, 40:nihil non arroget armis,
adjudge every thing to arms, think every thing must yield to, id. A. P. 121.— Hence, arrŏgans ( adr-), antis, P. a., acc. to II. A., appropriating something not one's own; hence, assuming, arrogant (syn.: superbus, insolens, ferox).Lit.:B.si essent adrogantes, non possem ferre fastidium,
Cic. Phil. 10, 9:Induciomarus iste minax atque adrogans,
id. Font. 12; id. Verr. 2, 1, 60:ne arrogans in praeripiendo populi beneficio videretur,
Caes. B. C. 3, 1:pigritia adrogantior,
Quint. 12, 3, 12:adrogantissima persuasio,
id. Decl. 8, 9.—As a consequence of assumption, haughty, proud, overbearing, insolent (cf. arrogantia, I. B.):proponit inania mihi nobilitatis, hoc est hominum adrogantium nomina,
Cic. Verr. 1, 6:de se persuasio,
Quint. 2, 4, 16:crudelitas adrogans,
Cic. Fam. 5, 4, 2:dictum,
id. Sull. 8, 25:consilium,
id. de Or. 2, 39, 165:moderatio,
Tac. A. 1, 3:adversus superiores tristi adulatione, adrogans minoribus, inter pares difficilis,
id. ib. 11, 21:omnem adrogantem humilia,
Vulg. Job, 40, 6:abominatio Domino est omnis adrogans,
ib. Prov. 16, 5:beatos dicimus adrogantes,
ib. Mal. 3, 15.— Adv.: arrŏgan-ter ( adr-), with assumption, arrogantly, haughtily, proudly, insolently:aliquid dicere,
Cic. de Or. 2, 83, 339; id. Off. 1, 1, 2; Quint. 4, 2, 86:scribere,
Cic. Att. 6, 1:aliquid praejudicare,
id. ad Brut. 1, 4:petere,
id. Lig. 10, 30:adsentire,
id. Inv. 2, 3, 10:facere,
Caes. B. G. 1, 40: adversarios sustinere, D. Brutus ap. Cic. Fam. 11, 13, 4: ingredi, * Vulg. Soph. 1, 9:consulere in deditos,
Tac. Agr. 16.— Comp.:multo adrogantius factum,
Suet. Caes. 79:insolentius et adrogantius uti gloriā artis,
Plin. 36, 10, 36, § 71:adrogantius et elatius praefari,
Gell. 9, 15.— Sup., Oros. 7, 25; 7, 35. -
70 attribuo
at-trĭbŭo ( adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico).I.In gen.A.Lit.:B.pueros attribue ei, quot et quos videbitur,
Cic. Att. 12, 30:video, cui Apulia sit attributa,
assigned as a province, id. Cat. 2, 3, 6:insulae Rhodiis attributae,
annexed, subjected, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11:Camunni finitimis adtributi municipiis,
Plin. 3, 20, 24, § 134:equos gladiatoribus,
Caes. B. C. 1, 14:quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat,
Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12:aliquem,
ib. Deut. 29, 26.—Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures:bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit,
Suet. Tit. 8 al. —Hence of appropriations from the exchequer:pecuniam alicui,
Cic. Phil. 14, 14, 16:ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere,
id. ib. 14, 14 fin.;so Liv 40, 51.—Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur,
Cic. Att. 13, 2, 1.—Hence also aliquem, to assign, make over to any one:attributos quod appellas, valde probo,
i. e. my debtors, to whom I have referred you, Cic. Att. 13, 22.—Trop.:II.timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit,
Cic. Rosc. Am. 4:Suus cuique attributus est error,
Cat. 22, 20:si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur,
i. e. if these are represented as speaking, Cic. Inv 1, 52, 100:curam alicujus rei adtribuere,
Liv. 26, 49.—Esp.A.To join in addition, to add:B.non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram,
Cic. Tusc. 3, 30, 73.—Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo):C.si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris,
Cic. Sen. 1, 3:Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues,
id. de Or. 2, 3, 14:bonos exitus dis immortalibus,
id. N. D. 3, 37, 89:aliis causam calamitatis,
id. Verr. 2, 5, 41.—T. t., to lay as a tax or tribute:A.his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur,
Liv. 39, 44.—Hence, attrĭbūtus ( adt-), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.(Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, § 181 Müll.—B.In gram. lang., a predicate, attribute:Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum,
Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin. -
71 attributum
at-trĭbŭo ( adt-, Weissenb., Jan; att-, B. and K., L. Müller), ŭi, ūtum, 3, v. a., to associate, add or join to, to annex, assign, bestow, give (class., but rare in the poets; syn.: tribuo, assigno, do, ascribo, addico).I.In gen.A.Lit.:B.pueros attribue ei, quot et quos videbitur,
Cic. Att. 12, 30:video, cui Apulia sit attributa,
assigned as a province, id. Cat. 2, 3, 6:insulae Rhodiis attributae,
annexed, subjected, id. ad Q. Fr. 1, 1, 11:Camunni finitimis adtributi municipiis,
Plin. 3, 20, 24, § 134:equos gladiatoribus,
Caes. B. C. 1, 14:quae (juventus) praesidio ejus loci adtributa erat,
Liv. 24, 21: pontifici sacra omnia. id. 1, 20: possessionem, Vulg. Num. 36, 12:aliquem,
ib. Deut. 29, 26.—Of the assigning of state domains or other possessions belonging to the public treasures:bona oppressorum in Vesvio restitutioni afflictarum civitatium attribuit,
Suet. Tit. 8 al. —Hence of appropriations from the exchequer:pecuniam alicui,
Cic. Phil. 14, 14, 16:ad aliquam rem pecuniam dare, attribuere, solvere,
id. ib. 14, 14 fin.;so Liv 40, 51.—Also of private assignments: Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, quantum debetur,
Cic. Att. 13, 2, 1.—Hence also aliquem, to assign, make over to any one:attributos quod appellas, valde probo,
i. e. my debtors, to whom I have referred you, Cic. Att. 13, 22.—Trop.:II.timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit,
Cic. Rosc. Am. 4:Suus cuique attributus est error,
Cat. 22, 20:si alicui rei hujus modi, legi, loco, urbi, monumento oratio attribuetur,
i. e. if these are represented as speaking, Cic. Inv 1, 52, 100:curam alicujus rei adtribuere,
Liv. 26, 49.—Esp.A.To join in addition, to add:B.non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram,
Cic. Tusc. 3, 30, 73.—Aliquid alicui, to attribute or impute to one, to charge with, ascribe to (cf. ascribo):C.si eruditius videbitur disputare, attribuito Graecis litteris,
Cic. Sen. 1, 3:Hoc tu si cupidius factum existimas, Caesari attribues,
id. de Or. 2, 3, 14:bonos exitus dis immortalibus,
id. N. D. 3, 37, 89:aliis causam calamitatis,
id. Verr. 2, 5, 41.—T. t., to lay as a tax or tribute:A.his rebus omnibus terni in milia aeris adtribuerentur,
Liv. 39, 44.—Hence, attrĭbūtus ( adt-), a, um, P. a., lit. that is ascribed or attributed to a thing; hence, subst.: attrĭbūtum, i, n.(Acc. to I.) Money assigned from the public treasury, Varr. L. L. 5, § 181 Müll.—B.In gram. lang., a predicate, attribute:Omnes res confirmantur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum,
Cic. Inv. 1, 24, 34; 1, 25, 36 sqq.; Gell. 4, 1 fin. -
72 coepiscopatus
cŏ-ĕpiscŏpātus, ūs, m., an associate episcopate, Aug. Ep. 31. -
73 coepiscopus
cŏ-ĕpiscŏpus, i, m., an associate bishop, Hier. adv. Lucif. 9; Sid. Ep. 4, 25 et saep. -
74 comes
cŏm-ĕs, ĭtis, comm. [con and 1. eo] (lit. one who goes with another), a companion, an associate, comrade, partaker, sharer, partner, etc. (whether male or female; class. and freq.).I.In gen.a.Masc.:(β).age, age, argentum numera, ne comites morer,
Plaut. Ep. 5, 1, 25:confugere domum sine comite,
Ter. Hec. 5, 3, 25:comes meus fuit, et omnium itinerum meorum socius,
Cic. Fam. 13, 71:erat comes ejus Rubrius,
id. Verr. 2, 1, 25, § 64:cui tu me comitem putas esse,
id. Att. 8, 7, 1:ibimus, o socii comitesque,
Hor. C. 1, 7, 26; Lucr. 3, 1037; 4, 575:Catulli,
Cat. 11, 1:Pisonis,
id. 28, 1; Nep. Ages. 6, 3:quin et avo comitem sese Mavortius addet Romulus,
Verg. A. 6, 778; cf.:comes ire alicui,
id. ib. 6, 159:comitem aliquem mittere alicui,
id. ib. 2, 86:comes esse alicui,
Ov. H. 14, 54 et saep. —With gen. or dat. of thing:b.cum se victoriae Pompeji comitem esse mallet quam, etc.,
Caes. B. C. 3, 80:comitem illius furoris,
Cic. Lael. 11, 37:me tuarum actionum, sententiarum, etc., socium comitemque habebis,
id. Fam. 1, 9, 22:mortis et funeris atri,
Lucr. 2, 581:tantae virtutis,
Liv. 22, 60, 12:exsilii,
Mart. 12, 25:fugae,
Vell. 2, 53; Liv. 1, 3, 2; Cic. Att. 9, 10, 2; cf. Suet. Tib. 6:me habuisti comitem consiliis tuis,
Plaut. Ps. 1, 1, 15.—With in:comes in ulciscendis quibusdam,
Cic. Fam. 1, 9, 2.—Fem., Ter. Eun. 2, 3, 54; Lucr. 5, 741:B.data sum comes inculpata Minervae,
Ov. M. 2, 588; cf. id. H. 3, 10:me tibi venturam comitem,
id. ib. 13, 163; Verg. A. 4, 677; 6, 448.—Transf. to inanimate objects:II.malis erat angor Assidue comes,
Lucr. 6, 1159:comes formidinis, aura,
id. 3, 290:ploratus mortis comites,
id. 2, 580:tunc vitae socia virtus, mortis comes gloria fuisset,
Cic. Font. 21, 49 (17, 39):multarum deliciarum comes est extrema saltatio,
id. Mur. 6, 13:pacis est comes, otiique socia eloquentia,
id. Brut. 12, 45; cf.an idea (perh. intentionally) opp. to this,
Tac. Or. 40:non ut ullam artem doctrinamve contemneres, sed ut omnis comites ac ministratrices oratoris esse diceres,
Cic. de Or. 1, 17, 75:cui ipsi casus eventusque rerum non duces sed comites consiliorum fuerunt,
id. Balb. 4, 9:exanimatio. quas comes pavoris,
id. Tusc. 4, 8, 19:(grammatice) dulcis secretorum comes,
Quint. 1, 4, 5:(cura) comes atra premit sequiturque fugacem,
Hor. S. 2, 7, 115:culpam poena premit comes,
id. C. 4, 5, 24:nec (fides) comitem abnegat,
id. ib. 1, 35, 22: comitemque [p. 374] aeris alieni atque litis esse miseriam, Orac. ap. Plin. 7, 32, 32, § 119.—In partic.A.An overseer, tutor, teacher, etc., of young persons (rare;B.not ante-Aug.),
Verg. A. 2, 86; 5, 546; Suet. Tib. 12; Stat. S. 5, 2, 60.— Esp. = paedagogus, a slave who accompanied boys as a protector, Suet. Aug. 98; id. Claud. 35.—Far more freq.,The suite, retinue of friends, relatives, scholars, noble youth, etc., which accompanied magistrates into the provinces, Cic. Verr. 2, 2, 10, § 27 sq; id. Q. Fr. 1, 1, 3, § 11; Hor. Ep. 1, 8, 2; Suet. Caes. 42; id. Ner. 5; id. Gram. 10.—C.The attendants of distinguished private individuals, Hor. Ep. 1, 7, 76; 1, 17, 52; id. S. 1, 6, 102; Suet. Caes. 4.— Trop.: (Cicero) in libris de Republica Platonis se comitem profitetur, Plin. praef. § 22.—D.After the time of the emperors, the imperial train, the courtiers, court, Suet. Aug. 16; 98; id. Tib. 46; id. Calig. 45; id. Vit. 11; id. Vesp. 4; Inscr. Orell. 723; 750 al.—Hence,E.In late Lat., a designation for the occupant of any state office, as, comes scholarum, rei militaris, aerarii utriusque, commerciorum (hence, Ital. conte; Fr. comte). -
75 congrego
I.Prop. (rare;II.mostly in Pliny the elder): oves,
Plin. 8, 47, 72, § 188.—Mid.:apium examina congregantur,
collect in swarms, Cic. Off. 1, 44, 157; cf. id. N. D. 2, 48, 124:cetera animantia congregari videmus,
Plin. 7, prooem. 1, §5: cum ceteris,
id. 8, 22, 34, § 81:in loca certa,
id. 10, 23, 31, § 61:se ad amnes (ferae),
id. 8, 16, 17, § 42.—More freq. (in good prose; esp. freq. in Cic.),In gen., to collect or assemble a multitude together, to unite, join, associate.A.Lit.:B.dissipatos homines,
Cic. Tusc. 1, 25, 62; cf.:dispersos homines in unum locum,
id. de Or. 1, 8, 33:se unum in locum ad curiam,
id. Phil. 14, 6, 15:dissipatos (homines) unum in locum,
id. Sest. 42, 91:multitudinem fugitivorum unum in locum,
id. Par. 4, 1, 27; Tac. A. 1, 28 fin.:hominem in idem Vettii indicium atque in eundem hunc numerum,
Cic. Vatin. 10, 25.—With cum:se cum aequalibus,
Cic. Fin. 5, 15, 42; id. Quint. 16, 52; id. Rab. Perd. 7, 21 fin. —With dat.:cum illis moror quibus me tempus aliquod congregavit,
Sen. Ep. 62, 2.— Absol.:deterrimum quemque,
Tac. A. 1, 16 fin. —Mid.:secedant improbi, unum in locum congregentur,
Cic. Cat. 1, 13, 32:in fano congregantur commentandi causā,
id. Div. 1, 41, 90:in Academiā congregati,
id. Ac. 1, 9, 34:armati locis patentibus congregantur,
Liv. 24, 21, 9:congregabantur undique ad Titum Tatium,
id. 1, 10, 1:quanta vis oriens et congregata,
Cic. Dom. 25, 67:Gamphasantes nulli externo congregantur,
Plin. 5, 8, 8, § 45:ciconiae abiturae congregantur in certo loco,
id. 10, 23, 31, § 61:cuncti deinde ad portum congregantur,
Just. 19, 2, 10:inter se,
Tac. A. 1, 30:in urbe,
id. H. 3, 82. —And in tmesis:conque gregantur,
Lucr. 6, 456.—Prov.:pares cum paribus facillime congregantur,
Cic. Sen. 3, 7.—Trop. (rare; mostly in Quint.), to collect, accumulate:argumenta infirmiora,
Quint. 5, 12, 4:verba,
id. 9, 3, 45; cf.turbam (verborum),
id. 10, 1, 7; cf. congregatio, II. -
76 consocio
con-sŏcĭo, āvi, ātum, 1, v. a., to make common, to share with one, to associate, join, unite, connect (class.; most freq. in Cic., Livy, and Tac.; not in Quint. or Suet.); constr. with cum, with inter se, or with acc. only.(α).With cum:(β).nec vero rectum est, cum amicis consociare aut conjungere injuriam,
Cic. Fin. 3, 21, 71; Phaedr. 4, 11, 21:consilia cum aliquo,
Cic. Red. in Sen. 7, 16; Liv. 28, 27, 13; cf.:cum Themisto res consociata,
agreed upon, id. 24, 24, 2:furorem suum cum cive,
id. 28, 25, 12:omnia cum iis,
id. 23, 44, 2; cf. id. 25, 18, 10; Tac. A. 15, 67:numquam major vester consensus in ullā causā fuit, numquam tam vehementer cum senatu consociati fuistis,
Cic. Phil. 4, 5, 12:ubi sese sudor cum unguentis consociavit,
Plaut. Most. 1, 3, 121:consociare mihi tecum licet,
to enter into partnership with, id. Rud. 2, 6, 67.—With inter se:(γ).centum Patres rem inter se consociant,
Liv. 1, 17, 5; Cic. Fin. 3, 20, 66.—With dat. (very rare):(δ).consociare se pelago, of a river,
Mel. 2, 7, 16.—With acc. only (so most freq.):motus,
Lucr. 2, 111:regnum,
Liv. 1, 13, 4:imperium,
id. 8, 4, 6:formam reipublicae,
Tac. A. 4, 33:audaces,
id. ib. 14, 58:vocem,
id. ib. 13, 23:seria,
id. ib. 14, 4:animos eorum,
Liv. 2, 1, 5: pinus et populus Umbram consociare amant, * Hor. C. 2, 3, 10:accusatorum atque indicum consociati greges,
Cic. Par. 6, 2, 46:(sidera) tria consociata,
Ov. F. 2, 246:Ariarathes in omnia belli pacisque se consociaverat consilia,
Liv. 42, 29, 4.—Hence, consŏcĭātus, a, um, P. a., united, agreeing, harmonious (very rare):dii,
Liv. 1, 45, 2.—* Sup.:consociatissima voluntas,
Cic. Fam. 3, 3, 1.— Comp. and adv. not in use. -
77 contraho
con-trăho, xi, ctum, 3, v. a., to draw or bring several objects together, to collect, assemble (freq. and class.).I.In gen.A.Lit. (syn. colligo;B.opp. dissipo): quae in rerum naturā constarent quaeque moverentur, ea contrahere amicitiam, dissipare discordiam,
Cic. Lael. 7, 24:cohortes ex finitimis regionibus,
Caes. B. C. 1, 15:exercitum in unum locum,
id. B. G. 1, 34; cf.:omnes copias Luceriam,
Cic. Att. 8, 1, 2; and:omnia in unum locum,
id. ib. 8, 11, B, 3:omnes copias eo,
Nep. Ages. 3, 1:navibus circiter LXXX. coactis, contractisque,
Caes. B. G. 4, 22; cf.:magnam classem,
Nep. Con. 4, 4:naves,
Suet. Calig. 19:agrestes,
Ov. F. 4, 811:captivos,
Liv. 37, 44, 3:utrumque ad colloquium,
id. 28, 18, 2:undique libros,
Suet. Aug. 31; cf.exemplaria,
id. Gram. 24:muscas in manu,
Plin. 12, 25, 54, § 122; cf.serpentes,
id. 28, 9, 42, § 151: ii, qui in idem (collegium) contracti fuerint, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 34 (43), 1—Trop.1.To bring about, carry into effect, accomplish, execute, get, contract, occasion, cause, produce, make, etc. (very freq.):2.amicitiam,
Cic. Lael. 14, 48:vinculum amicitiae,
Val. Max. 4, 7 init.:aliquid litigii,
Plaut. Cas. 3, 2, 31; cf.lites,
id. Capt. prol. 63: qui hoc [p. 458] mihi contraxit, id. Cas. 3, 2, 21; cf.:negotium mihi,
Cic. Cat. 4, 5, 9; and:numinis iram mihi (arte),
Ov. M. 2, 660:bellum Saguntinis,
Liv. 24, 42, 11:aliquid damni,
Cic. Fin. 5, 30, 91:molestias,
id. Fam. 2, 16, 5; cf. Sall. H. 2, 41, 8 Dietsch:aes alienum,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 8, § 25:causam certaminis,
Liv. 22, 28, 4; cf.certamen,
id. 23, 26, 11; 25, 34, 10 al.:necessitates ad bellum,
id. 44, 27, 12:culpam,
to incur, Cic. Att. 11, 24, 1 al.:cruditatem,
Quint. 7, 3, 38; cf. id. 2, 10, 6:morbum,
Plin. 30, 8, 21, § 65:pestilentiam,
id. 36, 27, 69, § 202:saginam corporis,
Just. 21, 2:causam valetudinis ex profluvio alvi,
Suet. Aug. 97 fin. et saep.: porca contracta, owed, due, sc. for the expiation of a crime, Cic. Leg. 2, 22, 57 fin. —In the lang. of business, t. t., to make a contract, conclude a bargain, to contract:b.rationem, rem cum illo,
Cic. Clu. 14, 41; cf. id. Off. 1, 17, 53; id. Sull. 20, 56; id. Att. 7, 7, 7:in tribuendo suum cuique et rerum contractarum fide,
id. Off. 1, 5, 14:ex rebus contrahendis,
id. ib. 3, 15, 61:in contrahendis negotiis,
id. ib. 2, 11, 40:adfinitas inter Caesarem et Pompeium contracta nuptiis,
Vell. 2, 44, 3 et saep.—Transf. beyond the sphere of business:II.cum aliquo,
to have intercourse with, to associate with, Cic. Off. 1, 2, 4:nihil cum populo,
id. Tusc. 5, 36, 105.—In partic., with the prevailing idea of shortening or diminishing by drawing together (cf.: cogo, colligo, etc.), to draw close or together, to draw in, contract, shorten, narrow, lessen, abridge, diminish (freq. and class.; opp. porrigo, dilato, tendo).A.Lit.:2.animal omne membra quocumque volt flectit, contorquet, porrigit, contrahit,
Cic. Div. 1, 53, 120:pulmones tum se contrahunt adspirantes, tum intrante spiritu dilatant,
id. N. D. 2, 55, 136:contractum aliquo morbo bovis cor,
id. Div. 2, 16, 37; cf.:se millepeda tactu,
Plin. 29, 6, 39, § 136:bina cornua (opp. protendere),
id. 9, 32, 51, § 101: collum. Cic. Tusc. 2, 17, 41;opp. tendere,
Quint. 11, 3, 82:frontem,
to wrinkle, contract, Cic. Clu. 26, 72; Hor. S. 2, 2, 125:supercilia (opp. deducere),
Quint. 11, 3, 79:medium digitum in pollicem,
id. 11, 3, 92; cf.:contractum genibus tangas caput,
Hor. S. 2, 7, 61:gravissimo frigore solus atque contractus vigilabit in lectulo,
Hier. Ep. 53:castra,
Caes. B. G. 7, 40:vela,
Hor. C. 2, 10, 23; Quint. 12, prooem. § 4; cf. Cic. Att. 1, 16, 2:orbem (lunae),
Ov. M. 15, 198:umbras,
id. ib. 3, 144:orationem (with summittere),
Quint. 11, 1, 45; cf. id. 12, 11, 16:tempora dicendi,
id. 6, 5, 4 et saep.:lac,
to curdle, coagulate, Plin. 23, 7, 63, § 117.—Of bees:contracto frigore pigrae ( = contractae frigore pigro),
Verg. G. 4, 259; cf.:pigrum est enim contractumque frigus,
Sen. Ira, 2, 19, 2:horrida tempestas contraxit caelum,
narrows, Hor. Epod. 13, 1:vulnera,
Plin. 24, 8, 33, § 48; cf.cicatrices,
id. 12, 17, 38, § 77:ventrem,
to stop, check, Cels. 4, 19; cf.alvum,
id. ib.:vomitiones,
Plin. 20, 2, 6, § 11.—Esp., archit. t. t., to narrow, make smaller or tapering:B.columnam,
Vitr. 4, 3, 4; cf. id. 3, 3, 12; 4, 7, 2:pyramis XXIV. gradibus in metae cacumen se contrahens,
Plin. 36, 5, 4, § 31.—Trop., to draw in, lessen, check, restrain ( = certis limitibus quasi coartare et circumscribere;A.opp. remittere, diffundere): cui non animus formidine divum contrahitur?
Lucr. 5, 1219; cf.:te rogo, ne contrahas ac demittas animum,
do not suffer your spirits to droop, Cic. Q. Fr. 1, 1, 1, § 4; and:animos varietas sonorum (opp. remittere),
id. Leg. 2, 15, 38: terram quasi tristitiā (sol;opp. laetificas),
id. N. D. 2, 40, 102:ut et bonis amici quasi diffundantur et incommodis contrahantur,
are made sad, id. Lael. 13, 48 (cf. id. Tusc. 4, 6, 14):ex quibus intellegitur, appetitus omnes contrahendos sedandosque,
id. Off. 1, 29, 103; cf.cupidmem,
Hor. C. 3, 16, 39 et saep. —Hence, contractus, a, um, P. a. (acc. to II.), drawn together into a narrow space, i. e. compressed, contracted, close, short, narrow, abridged, restricted, limited, etc.Lit.:B.tanto contractioribus ultimis digitis,
Quint. 11, 3, 95:nares contractiores habent introitus,
Cic. N. D. 2, 57, 145:contractior ignis,
smaller, Lucr. 5, 569:aequora,
Hor. C. 3, 1, 33; cf.freta,
Ov. F. 6, 495:locus (with exiguus),
Verg. G. 4, 295:Nilus contractior et exilior,
Plin. Pan. 30, 3: contractiora spatia ordinum, Col. 5, 5, 3.—Trop.1.Of language, etc.:2.et brevis ambitus verborum,
Cic. Brut. 44, 162; cf.:contractior oratio,
id. ib. 31, 120:propositum dicendi (opp. uberius),
Quint. 11, 1, 32:summissā atque contractā voce (opp. erectā et concitatā),
id. 11, 3, 175; so,vox,
id. 11, 3, 64: parvum opusculum lucubratum his jam contractioribus noctibus, Cic. Par. prooem. § 5.—In gen.:quae studia in his jam aetatibus nostris contractiora esse debent,
Cic. Cael. 31, 76:paupertas,
stinted, Hor. Ep. 1, 5, 20 (cf.:angusta pauperies,
id. C. 3, 2, 1);in the same sense transf. to the person: ad mare descendet vates tuus et sibi parcet Contractusque leget,
retired, solitary, id. ib. 1, 7, 12; cf.homo,
Verg. M. 78.— Adv.: contractē, on a contracted scale; only in comp.:assuescamus. servis paucioribus serviri, habitare contractius,
Sen. Tranq. 9, 3; Lact. 2, 8, 39 al. -
78 copulatum
cōpŭlo, āvi, ātum, 1 ( part. perf., contr. cōplata, Lucr. 6, 1088; dep. collat. form cō-pŭlor, āri, v. I. A. b. infra), v. a. [copula], to couple, bind, or tie together, to join, connect, unite (class.; most freq. in Cic.).I.Lit.A.In gen.(α).With cum:(β).hominem cum beluā,
Cic. Ac. 2, 45, 139 fin.:caput et corpus cum aliquo,
Plaut. Poen. 1, 2, 130. —With inter se:(γ).inter se quaedam possint coplata teneri,
Lucr. 6, 1088.—With dat.:(δ).aurum auro,
Lucr. 6, 1078:utrimque Armeniae majori Sophene copulatur,
Plin. 6, 13, 16, § 41.—With ad:(ε).caput animalis ad pedem,
Veg. 3, 49, 2.—With simple acc.:b.diversae insociabilesque arborum naturae copulantur,
Plin. 17, 19, 30, § 137; Mart. 12, 43, 8.—In dep. form:B.adeunt, consistunt, copulantur dexteras,
Plaut. Aul. 1, 2, 38 Wagn. ad loc.; cf. Non. p. 476, 16; 479, 24, and Prisc. p. 797 P., and Ussing ad loc. (others explain dexteras as acc. of the part, or Gr. acc.).—Esp., to confront:2.copulati in jus pervenimus,
Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148.—Mid., to associate with:II.cave siris cum filiā meā copulari hanc,
Plaut. Ep. 3, 3, 20.—Trop., to join, connect, unite.(α).With cum:(β).sermonem cum aliquo,
Plaut. Poen. 3, 3, 42:futura cum praesentibus,
Cic. Fin. 2, 14, 45:honestatem cum voluptate,
id. Ac. 2, 45, 139:equestrem ordinem cum senatu,
id. Phil. 2, 8, 19:se cum inimico,
id. Sest. 64, 133.—With inter se:(γ).ah haec inter se jungi copularique possint?
Cic. de Or. 1, 51. 222.—With dat.:(δ).quid naturae copulatum habuit Alcibiadis somnium?
Cic. Div. 2, 69, 143.—With acc. only:1.libenter copulando verba jungebant, ut sodes pro si audes, etc.,
Cic. Or. 45, 154; cf.:verba copulata (opp. simplicia),
id. ib. 32, 115:constructio verborum tum conjunctionibus copuletur, tum dissolutionibus relaxetur,
id. Part. Or. 6, 21; Quint. 2, 4, 30; cf.id. prooem. § 13: voluntates nostras,
to unite, Cic. Fam. 3, 4, 2; cf.concordiam,
Liv. 4, 43, 11:matrimonium,
Just. 1, 10 pr.; Dig. 12, 4, 6 pr.; cf.:copulari matrimonio,
ib. 24, 1, 32; cf. ib. 1, 9, 8;and, taedis,
Sen. Herc. Fur. 493.—Hence,cōpŭlātus, a, um, P. a., joined together, united, connected:nihil est animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex,
Cic. Tusc. 1, 29, 71: verba, v. supra, II. d.—* Comp.:2.nihil amabilius nec copulatius quam morum similitudo bonorum,
Cic. Off. 1, 17, 56.—‡ Sup., Inscr. de Lyon, p. 477, 3.— Adv.: cōpŭlātē, connectedly (late Lat.):copulate dictum est (diequinti),
Gell. 10, 24, 1; 17, 7 fin. —cōpŭlātum, i, n., a joint sentence, the Gr. sumpeplegmenon, called also conjunctum, Gell. 16, 8, 10. -
79 copulo
cōpŭlo, āvi, ātum, 1 ( part. perf., contr. cōplata, Lucr. 6, 1088; dep. collat. form cō-pŭlor, āri, v. I. A. b. infra), v. a. [copula], to couple, bind, or tie together, to join, connect, unite (class.; most freq. in Cic.).I.Lit.A.In gen.(α).With cum:(β).hominem cum beluā,
Cic. Ac. 2, 45, 139 fin.:caput et corpus cum aliquo,
Plaut. Poen. 1, 2, 130. —With inter se:(γ).inter se quaedam possint coplata teneri,
Lucr. 6, 1088.—With dat.:(δ).aurum auro,
Lucr. 6, 1078:utrimque Armeniae majori Sophene copulatur,
Plin. 6, 13, 16, § 41.—With ad:(ε).caput animalis ad pedem,
Veg. 3, 49, 2.—With simple acc.:b.diversae insociabilesque arborum naturae copulantur,
Plin. 17, 19, 30, § 137; Mart. 12, 43, 8.—In dep. form:B.adeunt, consistunt, copulantur dexteras,
Plaut. Aul. 1, 2, 38 Wagn. ad loc.; cf. Non. p. 476, 16; 479, 24, and Prisc. p. 797 P., and Ussing ad loc. (others explain dexteras as acc. of the part, or Gr. acc.).—Esp., to confront:2.copulati in jus pervenimus,
Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148.—Mid., to associate with:II.cave siris cum filiā meā copulari hanc,
Plaut. Ep. 3, 3, 20.—Trop., to join, connect, unite.(α).With cum:(β).sermonem cum aliquo,
Plaut. Poen. 3, 3, 42:futura cum praesentibus,
Cic. Fin. 2, 14, 45:honestatem cum voluptate,
id. Ac. 2, 45, 139:equestrem ordinem cum senatu,
id. Phil. 2, 8, 19:se cum inimico,
id. Sest. 64, 133.—With inter se:(γ).ah haec inter se jungi copularique possint?
Cic. de Or. 1, 51. 222.—With dat.:(δ).quid naturae copulatum habuit Alcibiadis somnium?
Cic. Div. 2, 69, 143.—With acc. only:1.libenter copulando verba jungebant, ut sodes pro si audes, etc.,
Cic. Or. 45, 154; cf.:verba copulata (opp. simplicia),
id. ib. 32, 115:constructio verborum tum conjunctionibus copuletur, tum dissolutionibus relaxetur,
id. Part. Or. 6, 21; Quint. 2, 4, 30; cf.id. prooem. § 13: voluntates nostras,
to unite, Cic. Fam. 3, 4, 2; cf.concordiam,
Liv. 4, 43, 11:matrimonium,
Just. 1, 10 pr.; Dig. 12, 4, 6 pr.; cf.:copulari matrimonio,
ib. 24, 1, 32; cf. ib. 1, 9, 8;and, taedis,
Sen. Herc. Fur. 493.—Hence,cōpŭlātus, a, um, P. a., joined together, united, connected:nihil est animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex,
Cic. Tusc. 1, 29, 71: verba, v. supra, II. d.—* Comp.:2.nihil amabilius nec copulatius quam morum similitudo bonorum,
Cic. Off. 1, 17, 56.—‡ Sup., Inscr. de Lyon, p. 477, 3.— Adv.: cōpŭlātē, connectedly (late Lat.):copulate dictum est (diequinti),
Gell. 10, 24, 1; 17, 7 fin. —cōpŭlātum, i, n., a joint sentence, the Gr. sumpeplegmenon, called also conjunctum, Gell. 16, 8, 10. -
80 coutor
cŏ-ūtor, ūti, v. n.: aliquo, to associate with, have dealings with, = sunchrêsthai, Vulg. Joan. 4, 9.
См. также в других словарях:
Associate — may refer to: A business valuation concept. A title used by some companies instead of employee. A title used to signify an independent (often self employed) person working as if directly employed by the company of which they are an associate.… … Wikipedia
associate — as·so·ciate /ə sō shē ət, sē ət, shət/ n: a lawyer employed by a law firm compare partner Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996. ass … Law dictionary
associate — [ə sō′shē āt΄, ə sō′sēāt΄; ] for n. & adj. [, əsōsh′it, əsō′shē it] vt. associated, associating [< L associatus, pp. of associare, join to < ad , to + sociare, unite with < socius, companion: see SOCIAL] 1. to join together; connect;… … English World dictionary
associate — vb connect, relate, link, *join, conjoin, combine, unite Analogous words: merge, mingle, *mix, blend, amalgamate, coalese: organize (see ORDER vb) Contrasted words: alienate, *estrange: *separate, part, divorce, sever, sunder, divide associate … New Dictionary of Synonyms
Associate — As*so ci*ate, a. [L. associatus, p. p.] 1. Closely connected or joined with some other, as in interest, purpose, employment, or office; sharing responsibility or authority; as, an associate judge. [1913 Webster] While I descend . . . to my… … The Collaborative International Dictionary of English
Associate — As*so ci*ate, v. t. [imp. & p. p. {Associated}; p. pr. & vb. n. {Associating}.] [L. associatus, p. p. of associare; ad + sociare to join or unite, socius companion. See {Social}.] 1. To join with one, as a friend, companion, partner, or… … The Collaborative International Dictionary of English
Associate — As*so ci*ate, n. 1. A companion; one frequently in company with another, implying intimacy or equality; a mate; a fellow. [1913 Webster] 2. A partner in interest, as in business; or a confederate in a league. [1913 Webster] 3. One connected with… … The Collaborative International Dictionary of English
associate — associate; dis·associate; re·associate; … English syllables
associate — [n] colleague accessory, accomplice, affiliate, aid, ally, assistant, auxiliary, branch, buddy, chum, clubber*, cohort, collaborator, companion, compatriot, comrade, confederate, consort, cooperator, co worker, crony, fellow, friend, helper,… … New thesaurus
Associate — As*so ci*ate, v. i. 1. To unite in company; to keep company, implying intimacy; as, congenial minds are disposed to associate. [1913 Webster] 2. To unite in action, or to be affected by the action of a different part of the body. E. Darwin. [1913 … The Collaborative International Dictionary of English
associate — ► VERB 1) connect in the mind. 2) frequently meet or have dealings. 3) (be associated with or associate oneself with) be involved with. ► NOUN 1) a work partner or colleague. 2) a person with su … English terms dictionary