Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

assentātio

  • 1 assentatio

    assentātio (adsentātio), ōnis, f. (assentor), das unablässige Beistimmen, I) im üblen Sinne = das Reden nach dem Munde, das unbedingte Jasagen, die niedrige Schmeichelei, die Liebedienerei, die liebeddienerische Nachgiebigkeit, faceta parasitorum, Cic.: familiaris, Liv.: immodica, Liv.: turpis, Cic.: nullam in amicitiis pestem esse maiorem, quam adulationem, blanditiam, assentationem, Cic.: perdidit illum istaec adsentatio, Plaut. Bacch. 411: quorum (regum) opes saepius assentatio quam hostis evortit, Curt.: assentatio erga principem sine affectu peragitur, Tac.: vitia eius assentatione alere, Vell. – Plur., Cic. Phil. 13, 35: blanditiae et assentationes, Cic. Clu. 36 (vgl. Plin. pan. 85, 1): inflatus assentationibus eorum, qui etc., Liv. 24, 6, 8. – II) im guten Sinne = das Beipflichten, die Zustimmung, Vell. 2, 128, 3. Petr. 17, 1. Plin. ep. 1, 8, 17. Cod. Theod. 10, 3, 5.

    lateinisch-deutsches > assentatio

  • 2 assentatio

    assentātio (adsentātio), ōnis, f. (assentor), das unablässige Beistimmen, I) im üblen Sinne = das Reden nach dem Munde, das unbedingte Jasagen, die niedrige Schmeichelei, die Liebedienerei, die liebeddienerische Nachgiebigkeit, faceta parasitorum, Cic.: familiaris, Liv.: immodica, Liv.: turpis, Cic.: nullam in amicitiis pestem esse maiorem, quam adulationem, blanditiam, assentationem, Cic.: perdidit illum istaec adsentatio, Plaut. Bacch. 411: quorum (regum) opes saepius assentatio quam hostis evortit, Curt.: assentatio erga principem sine affectu peragitur, Tac.: vitia eius assentatione alere, Vell. – Plur., Cic. Phil. 13, 35: blanditiae et assentationes, Cic. Clu. 36 (vgl. Plin. pan. 85, 1): inflatus assentationibus eorum, qui etc., Liv. 24, 6, 8. – II) im guten Sinne = das Beipflichten, die Zustimmung, Vell. 2, 128, 3. Petr. 17, 1. Plin. ep. 1, 8, 17. Cod. Theod. 10, 3, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > assentatio

  • 3 assentatio

        Assentatio, assentationis, f. g. Verbale. Liu. Adulation, Flaterie, Assentation.

    Dictionarium latinogallicum > assentatio

  • 4 assentatio

    assentātĭo ( ads-), ōnis, f. [assentor].
    I.
    A flattering assent, flattery, adulation:

    istaec illum perdidit adsentatio,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 7:

    nullam in amicitiis pestem esse majorem quam adulationem, blanditiam, adsentationem,

    Cic. Lael. 25, 94:

    adsentationes, blanditiae et pejor odio amoris simulatio,

    Plin. Pan. 85:

    Graeci diuturnā servitute ad nimiam adsentationem eruditi,

    Cic. ad Q. Fr. 1, 1, 5:

    se blanditiis et adsentationibus in Asinii consuetudinem penitus immersit,

    id. Clu. 13:

    inflatus adsentationibus,

    Liv. 24, 6 al. —
    II.
    Rarely in a good sense, approbation, assent, Vell. 2, 128:

    ad neutram partem adsentationem flectere,

    Petr. 17.

    Lewis & Short latin dictionary > assentatio

  • 5 assentatio

    as-sentātio, ōnis f. [ assentor ]
    1) угодливое выражение согласия, льстивое поддакивание, лесть Pl, C etc.
    ad neutram partem assentationem flectere Pt — не знать, что подумать (быть в нерешительности)

    Латинско-русский словарь > assentatio

  • 6 assentatio

    снисхождение, покровительство (1. 5 C. Th. 10, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > assentatio

  • 7 assentatio

    assent, agreement; flattery, toadyism, flattering agreement/compliance

    Latin-English dictionary > assentatio

  • 8 adsentātĭo

    assentātĭo,(adsentātĭo), ōnis, f. [st2]1 [-] assentiment, approbation, adhésion, consentement. [st2]2 [-] flatterie, approbation empressée, complaisance outrée.

    Dictionarium latinogallicum > adsentātĭo

  • 9 adsentatio

    assentātĭo ( ads-), ōnis, f. [assentor].
    I.
    A flattering assent, flattery, adulation:

    istaec illum perdidit adsentatio,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 7:

    nullam in amicitiis pestem esse majorem quam adulationem, blanditiam, adsentationem,

    Cic. Lael. 25, 94:

    adsentationes, blanditiae et pejor odio amoris simulatio,

    Plin. Pan. 85:

    Graeci diuturnā servitute ad nimiam adsentationem eruditi,

    Cic. ad Q. Fr. 1, 1, 5:

    se blanditiis et adsentationibus in Asinii consuetudinem penitus immersit,

    id. Clu. 13:

    inflatus adsentationibus,

    Liv. 24, 6 al. —
    II.
    Rarely in a good sense, approbation, assent, Vell. 2, 128:

    ad neutram partem adsentationem flectere,

    Petr. 17.

    Lewis & Short latin dictionary > adsentatio

  • 10 assensus

    [st1]1 [-] assensus, (adsensus), a, um: - [abcl][b]a - part. passé de adsentior; ayant approuvé, qui a consenti. - [abcl]b - part. passé de assentio; ayant été approuvé, reconnu pour vrai.[/b] [st1]2 [-] assensus, (adsensus), us, m.: - [abcl][b]a - assentiment, adhésion, approbation. - [abcl]b - écho.[/b]    - assensu nemorum vox ingeminata, Virg.: cris répétés par l'écho des bois. assentātĭo,
    * * *
    [st1]1 [-] assensus, (adsensus), a, um: - [abcl][b]a - part. passé de adsentior; ayant approuvé, qui a consenti. - [abcl]b - part. passé de assentio; ayant été approuvé, reconnu pour vrai.[/b] [st1]2 [-] assensus, (adsensus), us, m.: - [abcl][b]a - assentiment, adhésion, approbation. - [abcl]b - écho.[/b]    - assensu nemorum vox ingeminata, Virg.: cris répétés par l'écho des bois. assentātĭo,
    * * *
        Assensus, Participium actiuum. Cic. Qui a consenti et accordé.
    \
        Assensus, Participium passiuum. Cic. Qu'on a accordé et consenti.
    \
        Assensus, huius assensus, Verbale. Accord, Consentement.
    \
        Sustinere se ab omni assensu. Cic. Se garder de consentir.
    \
        Varius assensus. Virg. Diversité d'advis et d'opinions.

    Dictionarium latinogallicum > assensus

  • 11 modo

    [st1]1 [-] mŏdō + gén. (abl. de modus): à la façon de.    - servorum modo (servilem in modum): à la façon des esclaves. [st1]2 [-] mŏdŏ, adv.: - [abcl][b]a - seulement (avec cette mesure, pas plus loin). - [abcl]b - à l’instant, tout de suite, il y a un instant, récemment; dans un instant, tout à l'heure.[/b]    - modo..., sed etiam...: non seulement..., mais encore.    - non modo (non)... sed ne... quidem...: non seulement ne... pas..., mais ne... pas même.    - modo non: presque (c’est tout juste si... ne... pas).    - unius diei modo frumentum dedit: il n’a donné que la ration d’un jour.    - assentatio non modo amico, sed ne libero quidem digna est: non seulement la flatterie n’est pas digne d’un ami, mais elle n’est pas même digne d’un homme libre.    - ne deos quidem, non modo homines timebat: il ne craignait pas même les dieux, encore bien moins les hommes.    - secundas etiam res, non modo homines adversas timebat: il appréhendait même les événements favorables, à plus forte raison les événements contraires.    - modo non aureas montes pollicetur: c’est tout juste s’il ne promet pas des montagnes d’or.    - quis nescit si modo scire curavit: qui ne le sait, pour peu qu’il ait eu le souci de le savoir ?    - omnes qui modo meminerint: tous, pourvu qu'ils se souviennent (pour peu qu’ils s’en souviennent).    - lege modo: lis donc.    - videam modo (modo ut videam): pourvu seulement que je voie !    - modo perfectus est: il vient de partir.    - modo modo: il n’y a qu’un instant, tout récemment.    - modo veniet: il viendra dans un instant, il va arriver.    - modo... modo: tantôt... tantôt. [st1]3 [-] mŏdŏ ut ou mŏdŏ seul + subj.: pourvu que (si seulement).    - modo ne: pourvu que... ne pas.    - exercitationem corporis non improbo, modo sit moderata: je ne désapprouve pas l’exercice physique, à condition qu’il soit bien réglé.    - quam plurimis, modo dignis, se utilem praebeat: qu’il se montre utile au plus grand nombre d’hommes possible, pourvu qu’ils en soient dignes.
    * * *
    [st1]1 [-] mŏdō + gén. (abl. de modus): à la façon de.    - servorum modo (servilem in modum): à la façon des esclaves. [st1]2 [-] mŏdŏ, adv.: - [abcl][b]a - seulement (avec cette mesure, pas plus loin). - [abcl]b - à l’instant, tout de suite, il y a un instant, récemment; dans un instant, tout à l'heure.[/b]    - modo..., sed etiam...: non seulement..., mais encore.    - non modo (non)... sed ne... quidem...: non seulement ne... pas..., mais ne... pas même.    - modo non: presque (c’est tout juste si... ne... pas).    - unius diei modo frumentum dedit: il n’a donné que la ration d’un jour.    - assentatio non modo amico, sed ne libero quidem digna est: non seulement la flatterie n’est pas digne d’un ami, mais elle n’est pas même digne d’un homme libre.    - ne deos quidem, non modo homines timebat: il ne craignait pas même les dieux, encore bien moins les hommes.    - secundas etiam res, non modo homines adversas timebat: il appréhendait même les événements favorables, à plus forte raison les événements contraires.    - modo non aureas montes pollicetur: c’est tout juste s’il ne promet pas des montagnes d’or.    - quis nescit si modo scire curavit: qui ne le sait, pour peu qu’il ait eu le souci de le savoir ?    - omnes qui modo meminerint: tous, pourvu qu'ils se souviennent (pour peu qu’ils s’en souviennent).    - lege modo: lis donc.    - videam modo (modo ut videam): pourvu seulement que je voie !    - modo perfectus est: il vient de partir.    - modo modo: il n’y a qu’un instant, tout récemment.    - modo veniet: il viendra dans un instant, il va arriver.    - modo... modo: tantôt... tantôt. [st1]3 [-] mŏdŏ ut ou mŏdŏ seul + subj.: pourvu que (si seulement).    - modo ne: pourvu que... ne pas.    - exercitationem corporis non improbo, modo sit moderata: je ne désapprouve pas l’exercice physique, à condition qu’il soit bien réglé.    - quam plurimis, modo dignis, se utilem praebeat: qu’il se montre utile au plus grand nombre d’hommes possible, pourvu qu’ils en soient dignes.
    * * *
        Modo, Aduerbium, o finali breui, Tempus significat praesens, vel mox praeteritum, vel nondum praeteritum, vel statim futurum. Maintenant, A ceste heure, Incontinent, Tantost, N'a gueres.
    \
        Modo ait, modo negat. Terent. Il dit maintenant d'un, maintenant d'autre.
    \
        Modo vnum, tum autem plures. Cic. Maintenant un, tantost plusieurs, ou Une autrefois plusieurs.
    \
        Modo, de tempore praeterito. Plaut. Modo eum vixisse aiebant. Ils disoyent qu'il n'y avoit pas long temps qu'il vivoit.
    \
        Quando? DO. hodie. PH. quam dudum? DO. modo. Terent. Il n'y a pas long temps, Il n'y a gueres.
    \
        Modo vt, vel Si modo, pro Dummodo. Terentius, - quid istuc est? G. scies, Modo vt tacere possis. Pourveu que, etc. Moyennant que, etc.
    \
        Modo, pro Tantummodo. Cic. Quae quidem omnibus, qui ea mediocriter modo consyderarint, pertractata esse possunt. Seulement, ou Tant seulement.
    \
        In his si paulum modo offensum est. Cic. Tant soit peu.
    \
        Modo ne. Cic. Declinandum est de via, modo ne summa turpitudo sequatur. Pourveu que.
    \
        Modone, Interrogatiuum. Terent. Modone id demum sensisti Pamphile? Or prime? Est ce de maintenant?
    \
        Modo non montes auri pollicens. Terent. Presque.
    \
        Modo vt, pro Dummodo. Cic. Modo vt constiterit fructus otii tui. Pourveu que.
    \
        Vt non modo secunda sperare debeas, sed etiam si omnia, etc. Cic. Non seulement, etc. mais aussi, etc.
    \
        Modo, pro saltem. Terent. A tout le moins.
    \
        Modo, pro interdum. Propert. Aucunesfois.

    Dictionarium latinogallicum > modo

  • 12 assentatiuncula

    assentātiuncula, ae f. [demin. к assentatio ]

    Латинско-русский словарь > assentatiuncula

  • 13 acclamatio

    acclāmātio, ōnis, f. (acclamo), I) das Zurufen, Zuschreien, Cornif. rhet. u.a. – II) insbes.: der Zuruf, als laute Äußerung des Mißfallens, mit u. ohne adversa, Cic. ep. u.a. – od. des Beifalls, das Zujauchzen (Ggstz. plausus, das Beifallklatschen), Cic. de inv. 1, 25. Liv. 31, 15, 2 (Plur.). Plin. ep. 1, 8, 17 (wo assentatio vulgi acclamatioque) u.a. – est enim epiphonema rei narratae vel probatae summa accl., Ausruf über usw., Quint. 8, 5, 11.

    lateinisch-deutsches > acclamatio

  • 14 amoveo

    ā-moveo, mōvī, mōtum, ēre, von irgendwo weg- od. fortbewegen, weg- od. fortschaffen, beiseite schaffen, entfernen, entziehen (Ggstz. admovere), I) eig.: A) im allg.: a) lebl. Objj.: neque in amovendo neque in exportando frumento, Cic.: sacra avecta in finitimas urbes amovimus ab hostium oculis, Liv.: am. cotidianum victum ab alqo, Nep.: nefandos ignes procul delubris, Liv.: scripta et imagines ex bibliothecis, Suet.: Porcia lex virgas ab omnium civium Rom. corpore amovit, Cic.: locus a conspectu amotus, Liv.: u. poet. von der Zeit, quaecumque vetustate amovet aetas, das was die Zeit allmählich wegnimmt, Lucr. 1, 225. – b) Pers.: alqm loco, Plaut.: alqm aliqua ex urbe, Plaut.: alqm ex istis locis, Cic.: alqm ab altaribus, Liv.: exercitum Rom. ab urbe circumsessa, Liv.: testem hanc a se, Ter.: omnibus arbitris procul amotis, Sall.: tantum ab iniuria se abesse rati, quantum e coetu congressuque impotentium hominum se amovissent, Liv.: u. am. se finibus Ausoniae, Sil.: u. bl. am. custodem, Prop.: custodes (Theaterwache), Tac.: amoto patre, in Abwesenheit des Vaters, Tac. – dah. in der Umgangsspr., se amovere = sich fortmachen, sich aus dem Staube machen, sich schieben, sich trollen, sich drücken, se hinc, Ter. Phorm. 566: se e medio, Suet. Tib. 10: se rus, Plaut. most. 74. – B) insbes.: a) (euphem. = furari) einen Gegenstandwegnehmen, mitgehen lassen, beiseite schaffen, entwenden, boves per dolum amotae, Hor.: amotā et pyxide veneni, Suet. – b) (euphem. = relegare) eine Person vom Hofe auf eine Insel entfernen = verweisen, verbannen, Cretam, Tac.: in insulam, Tac. – II) übtr.: A) im allg.: etw. Unangenehmes, Störendes, Nachteiliges usw. wegschaffen, beseitigen, entfernen, abwenden, abwälzen, von sich fern sein lassen, a foribus maximam molestiam, Plaut.: suspicionem ab adulescente, socordiam ex pectore, benehmen, Plaut.: a se non crimen, sed culpam ipsam, Cornif. rhet.: enixe ab se culpam, Liv.: principio atque studio amotus puerilis est animus, kindische Neigungen abgelegt, Plaut.: lamentationes, eiulationes, metum, Ter.: bellum, Liv. B) insbes.: a) lebl. Objj.: α) etw. in der Rede usw. weg- od. beiseite lassen, aus dem Spiele lassen, amolior et amoveo nomen meum, Liv.: u. amoto quaeramus seria ludo, Spaß beiseite! Hor. – β) etw. als nachteilig einwirkend fernhalten, comitas adsit, assentatio procul amoveatur, Cic. – sensum doloris mei a sententia dicenda amovebo, nicht einwirken lassen auf das Urteil, Cic.: libidinem autem, odium, invidiam cupiditatesque amovere, Cic.: metus est nonnumquam amovendus... nonnumquam adhibendus, Quint. – b) eine Pers. von einem Posten usw. entfernen, Saturninum quaestorem a sua frumentaria procuratione, Cic. de har. resp. 43 ( dagegen Sall. Cat. 23, 1 jetzt senatu moverunt, u. Val. Max. 2, 7, 5 jetzt senatu movit): censor libertinos tribubus amovit, stieß aus usw., Aur. Vict. vir. ill. 32, 2. – / Synk. Perf.-Form amorim, Sil. 17, 223. – vulg. Fut. amoveam, Itala 2. regg. 7, 15 bei Augustin. de civ. dei 17, 8, 1.

    lateinisch-deutsches > amoveo

  • 15 assentatiuncula

    assentātiuncula (adsentātiuncula), ae, f. (Demin. v. assentatio), kleinliche, elende Schmeichelei, die Liebedienerei, non vereor, ne assentatiunculā quādam aucupari tuam gratiam videar, Cic. ep. 5, 12, 6: levi assentatiunculā facile capiuntur, Ambros. de off. 2, 23, 117. – Plur., Plaut. Stich. 226.

    lateinisch-deutsches > assentatiuncula

  • 16 blanditia

    blanditia, ae, f. (blandus), das Schöntun, die Schmeichelei, Liebkosung ( wie ἀρέσκεια im guten u. üblen Sinne, während assentatio = die Schmeichelei, die nach dem Munde redet, u. übh. jede Art von Liebedienerei, u. adulatio = die kriechende Schmeichelei), I) eig.: a) Sing.: blanditiā certare, Lucil. fr.: sic habendum est, nullam in amicitiis pestem esse maiorem quam adulationem, blanditiam, assentationem, Cic.: in cive excelso atque homine nobili blanditiam, ostentationem, ambitionem notam esse levitatis, Cic.: opus est magno opere blanditiā, Q. Cic. – b) Plur. = Schmeicheleien, Schmeichelworte, Liebkosungen, schmeichelndes Kosen, Höflichkeiten, Artigkeiten (Ggstz. minae), quot blanditiae, Plaut.: blanditiae et assentationes, Cic.: bl. pueriles, Ov.: benevolentiam civium blanditiis et assentando colligere, Cic.: adhibere blanditias, Ov., adhibere puellae, Liv.: blanditiis alqd elicere, Plin. ep.: blanditiis ab alqo nummulorum aliquid exprimere, Cic.: per blanditias, Suet. – II) übtr., die Annehmlichkeit, das Reizende, Anlockende, der liebliche Genuß, blanditiae praesentium voluptatum, Cic.: blanditiae eius (voluptatis) illecebraeque, Cic.: rerum talium blanditiā, Quint. – / Nbf. blanditiēs, ēī, f., Apul. met. 9, 28 in. Augustin. serm. 115, 11.

    lateinisch-deutsches > blanditia

  • 17 recipio

    recipio, cēpī, ceptum, ere (re u. capio), I) zurücknehmen, A) = zurückziehen, -holen, -bringen u. dgl., 1) eig.: a) lebl. Obj.: ensem, wieder herausziehen, Verg.: u. so sagittam ex altera parte, Cels. – spiritum, zurück-, einziehen, Quint. – ad limina gressum, sich zurückbegeben zu usw., Verg. – b) persönl. Objj.: alqm medio ex hoste, zurück, herausholen, Verg. Aen. 6, 111. – bes. als milit. t. t., Truppen zurückziehen, zurückgehen lassen, milites defessos, Caes.: exercitum, Liv.: equitatum navibus ad se intra munitiones, Caes. – u. refl., se recipere u. (bei Enn. u. Plaut.) bl. recipere, sich zurückziehen, sich zurück-, nach Hause usw. begeben, zurückkehren, zurückgehen, zurückweichen (Ggstz. procedere), sowohl übh., Plaut. u. Cic.: se ex alqo loco, Plaut. u. Cic.: se ad alqm, Plaut. u. Cic.: se a pabulo in stabulum (v. Rindvieh), Plaut.: se a cena in lecticulam, Suet.: se domum, Plaut. u. Caes.: r. in portum, Plaut.; insbes. als milit. t. t., se hinc, se inde, se ex alqo loco, se ad od. in alqm locum, se alqo ad alqm, Caes., Liv. u.a.: se sub murum, Caes.: se intra munitiones, Caes.: recipi inter principia legionum, Veget. mil. – 2) übtr.: a) übh.: vocem ab acutissimo sono usque ad gravissimum sonum, Cic. – refl., se rec., sich zurückziehen, -wenden, se ad ingenium vetus suum, Plaut.: se ad bonam frugem, Cic.: se ad reliquam cogitationem belli, Caes.: se a voluptatibus in otium, Plin. pan.: se in principem, wieder die Herrenmiene (stolze Fürstenmiene) annehmen, Plin. pan. – b) als t. t. der Geschäftssprache, etw. beim Verkaufe usw. zurückbehalten = sich vorbehalten (vgl. Gell. 17, 6, 6), posticulum, Plaut.: ruta caesa, Cic.: recipitur mit folg. Infin., pascere, Cato: mit Dat., sibi alqd, Cic.: aqua domini usioni recipitur, Cato. – c) aus der Hand, -Gewalt des Feindes gleichs. zurückführen, -holen, retten, befreien, alqm ex hostibus, ex servitute, Liv.: recepti aliquot cives sociique, qui in hostium potestate fuerant, Liv.: corpus saeva de morte receptum, Val. Flacc.

    B) zurücknehmen = wiedernehmen, zurückbekommen, -erhalten, wieder bekommen, -erhalten (Ggstz. dare, credere, tradere, perdere, amitiere), 1) eig.: r. merita (Ggstz. dare m.), Cic.: quod recipis (Ggstz. quod [mutuum] das), Mart.: r. centum talenta (Ggstz. credere c. t.). Quint.: r. arma (Ggstz. tradere a.), Liv.: r. obsides, Caes.: quem moriturum miserat militem victorem recipit, Vell.: totidem, quot dixit, verba recepit (durchs Echo), Ov. – u. so durch Vertrag, Übergabe, Eroberung wiedererlangen, wieder an sich bringen (vgl. Fabri Liv. 23, 11, 7), r. Tarentum (Ggstz. Tarentum perdere, amittere), Cic.: quasdam civitates extra Macedoniam, Liv.: suas res amissas, Liv. – und Weggelegtes wieder an sich nehmen, wieder aufnehmen, r. arma (Ggstz. deponere), Curt. – u. wieder im Staate aufnehmen, reges, Liv.: Ciceronem (Ggstz. expellere C.), Vell. – 2) übtr., wieder bekommen, wieder zu etwas kommen, antiquam frequentiam (v. einer Stadt), Liv.: vitam herbis fortibus, Ov. – vires corporis, Curt.: anhelitum, wieder Atem schöpfen, -holen, Plaut.: recipere animam, Ter. u. Quint.: spiritum, Flor.: paulatim spiritum ac vocem, Curt.: u. r. animum, teils physisch zur Besinnung kommen, von Ohnmächtigen (Ggstz. linqui animo), teils u. gew. geistig, r. animum (animos), wieder Mut bekommen, sich erholen, a od. ex pavore, Liv. – refl. se rec., sich erholen sowohl körperl., se difficulter, v. Tieren, Varro r. r. 2, 5, 17, als bes. geistig, vom Staunen, Schreck usw. sich erholen, sich sammeln, Cic. u.a.: se ex terrore, ex timore, ex fuga, Caes.: nondum totā me mente recepi, Ov.

    II) etw. entgegennehmen, aufnehmen, an sich nehmen, 1) eig.: a) übh. an od. in sich aufnehmen, recepi litteras tuas, habe entgegengenommen (= empfangen), Plin. ep. – ferrum, gladium, das Mordwerkzeug in die Brust aufnehmen, den Todesstreich empfangen (als t. t. der Fechtersprache), Cic. und Sen. (s. Gronov Sen. ep. 7, 5): u. so totum telum corpore, Cic.: ense recepto, Lucan.: und ähnlich necesse erat ab latere aperto tela recipi, man von den G. getroffen wurde, Caes. – receptus intra os (in den Mund genommen) sedat sitim (v. einem Steine), Solin.: u. so intra os receptus liquescit, Solin. – v. Tieren, frenum, den Z. annehmen, sich gefallen lassen, Hor. ep. 1, 10, 36. – v. Gewässern, fluvium (v. Meere), Plaut.: Mosa parte quadam ex Rheno recepta, quae etc., sich vereinigend mit einem Teile des Rh., der usw., Caes. – v. Arzneimitteln, die und die Stoffe in sich aufnehmen, mit dem und dem versetzt werden, tantum mellis, quantum etc., Scrib. Larg. – v. Wunden, vulnera cicatricem vix recipiunt, setzen an, Cels. 4, 16 (9). – b) bei sich, in eine Örtl. aufnehmen (Ggstz. alqm excludere), α) m. bl. Acc., von Pers., Xerxen, Cic.: alqm libentissimo animo, Caes. – v. Örtl., perterritos (von Schanzen), Caes.: hos (v. Hafen), Caes.: nisi nos vicina villa recepisset, Hor. – β) m. ad u. Akk.: alqm ad se, Komik. u. Suet.: alqm ad epulas, Cic. – γ) m. in u. Akk.: alqm in aedes, Plaut.: alqm in civitatem, Cic. – im Passiv m. in u. Abl., recipi in loco, Plaut.: in equis, Auct. b. Hisp.: in parte tori recepta, Ov. – δ) m. inter u. Akk.: alqm inter suos, Curt. 4, 6 (27), 15. – ε) mit intra u. Akk., quos intra Syracusanam insulam recepit, Cic. Verr. 4, 144. – ζ) m. bl. Abl.: alqm tecto, Caes., tectis ac sedibus suis, Cic.: moenibus, Sall.: receptus terrā Neptunus, Hor.: recipi equis, auf die Pf. genommen werden, Auct. b. Hisp. 4, 2: eo (sc. myoparone) receptus, an Bord genommen, Auct. b. Alex. 46, 7. – η) m. Orts-Acc.: alqm Acheruntem, Plaut.: alqm domum suam, Cic., domum ad se hospitio, Caes. – θ) mit 1. Supin.: senem sessum, Cic. de sen. 63: intra ianuam comisatum fratrem, Liv. 40, 10, 4. – ι) absol.: qui receperant, Caes. b. c. 1, 76, 4: u. bl. recipi, an Bord genommen werden, Caes. b. c. 2, 44, 1 (vgl. oben no. ζ). – c) in Besitz nehmen, erobern, oppidum, civitatem, Caes.: rem publicam armis, Sall.: Rhodum, Aegyptum Ciliciamque sine certamine, Iustin.: Alciden terra recepta vocat, die eroberte, errungene E., Prop. – d) als t. t. der Geschäftsspr., irgendeinen Ertrag von etwas einnehmen, erhalten, dena milia Hs ex molle, Varro: pecuniam ex novis vectigalibus, Cic. – 2) übtr.: a) übh. aufnehmen, auf sich nehmen, ista dicta in aures, Plaut.: iusiurandum oblatum, Quint.: r. in se religionem, auf sich laden, Liv. – b) in einen Stand, Verhältnis usw. aufnehmen, alqm in ordinem senatorium, Cic.: alqm in numerum deorum od. amicorum, Curt.: alqm in fidem, Cic. u.a.; vgl. recepti (sc. in fidem) Cherusci, Vell.: r. alqm in deditionem, Caes. u.a., in ius dicionemque, Liv.: alqm in parem iuris libertatisque condicionem, Caes.: alqm in id fastigium, zu dieser Würde zulassen, Curt.: alqm in amcitiam, Sall.: Cyri filiam in matrimonium, Iustin. – alqd in mores, Quint.: in usum recepti (tropi), in den Gebrauch aufgenommene, gebräuchliche, Quint.: u. so sequi maxime recepta, sich nach dem Gebräuchlichsten richten, Quint. – tres recepti scriptores iamborum, in den Kanon (unter die Klassiker) aufgenommene, Quint. 10, 1, 59. – c) annehmen, gestatten, gutheißen, zulassen (Ggstz. respuere, aspernari u. dgl.), antiquitas recepit fabulas, haec aetas autem respuit, Cic.: assentatio nocere nemini potest, nisi ei, qui eam recipit atque eā delectatur, Cic.: nullam excusationem receperunt, Sen. – v. lebl. Subjj., nec inconstantiam virtus recipit nec varietatem natura patitur, Cic.: timor misericordiam non recipit Caes.: re iam non ultra recipiente cunctationem, Liv.: plures rem posse casus recipere, Caes. – d) eine angebotene, übertragene Tätigkeit auf sich nehmen, annehmen (dagegen suscipere übh. eine Tätigkeit übernehmen; vgl. Ellendt Cic. de or. 2, 101), ego in hoc iudicio mihi Siculorum causam receptam, populi Romani susceptam esse arbitror,Cic.: u. so r. mandatum, r. officium, Cic.: curam prope omnium officiorum ad se, Suet. – e) irgendeine Verpflichtung auf sich nehmen, sich zu etw. verpflichten, sich anheischigmachen, etwas verbürgen (garantieren), einem etwas versprechen, zusagen (auch, analog dem promitto, m. Dat. pers.), r. hoc ad te, Plaut.: ea quae tibi promitto ac recipio, Cic.: omnia ei et petenti recepi et ultro pollicitus sum, Planc. in Cic. ep. – m. folg. Acc. u. Infin., facturum, quod milites vellent, se recepit, Liv.: mihi se defensurum receperat, Cic.: promitto in meque recipio, fore eum tibi et voluptati et usui, Cic.: spondeo in meque recipio, eos esse M'. Curii mores, Cic.: promitto, recipio, spondeo, C. Caesarem talem semper fore civem, qualis hodie sit, Cic. – m. pro u. Abl., pro Cassio, si quid me velitis, recipiam, Cic. – m. de u. Abl., de aestate polliceris vel potius recipis, Cic.: neque de fide barbarorum quicquam recipere aut affirmare potes, Liv.: fidem recepisse sibi et ipsum et Appium de me, haben ihm die heilige Versicherung gegeben, Cic.: quid sibi is de me recepisset, Cic. – absol., ad me recipio, ich nehme es auf mich, Ter. heaut. 1056: u. so bl. recipio, Plaut. mil. 230. – Partiz. subst., receptum, ī, n., die übernommene Verpflichtung, die Garantie, verb. promissum et receptum, Cic. Phil. 2, 79: promissum nostrum ac receptum, Cic. Verr. 5, 139. – f) als jurist. t. t. r. nomen, vom Prätor, die Klage gegen jmd. annehmen, zulassen (Ggstz. deferre nomen, vom Kläger), r. nomen, Cic., nomina (mehrerer), Liv.: u. dafür nachaug. r. cognitionem, Plin. ep., cognitionem falsi testamenti, die Klage wegen f. T. Suet.: reum, Tac.: alqm inter reos, Tac. – / Apok. Futur. recipie (= recipiam), Cato bei Fest. 286 (b), 21: archaist. Fut. exact. recepso, Catull. 44, 19.

    lateinisch-deutsches > recipio

  • 18 virulentus

    vīrulentus, a, um (virus), voll Gift, serpentes, Gell. 16, 11, 2: bildl., giftig, simulatio et assentatio, duae virulentissimae pestes, Cassiod. de amic. 14.

    lateinisch-deutsches > virulentus

  • 19 acclamatio

    acclāmātio, ōnis, f. (acclamo), I) das Zurufen, Zuschreien, Cornif. rhet. u.a. – II) insbes.: der Zuruf, als laute Äußerung des Mißfallens, mit u. ohne adversa, Cic. ep. u.a. – od. des Beifalls, das Zujauchzen (Ggstz. plausus, das Beifallklatschen), Cic. de inv. 1, 25. Liv. 31, 15, 2 (Plur.). Plin. ep. 1, 8, 17 (wo assentatio vulgi acclamatioque) u.a. – est enim epiphonema rei narratae vel probatae summa accl., Ausruf über usw., Quint. 8, 5, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > acclamatio

  • 20 amoveo

    ā-moveo, mōvī, mōtum, ēre, von irgendwo weg- od. fortbewegen, weg- od. fortschaffen, beiseite schaffen, entfernen, entziehen (Ggstz. admovere), I) eig.: A) im allg.: a) lebl. Objj.: neque in amovendo neque in exportando frumento, Cic.: sacra avecta in finitimas urbes amovimus ab hostium oculis, Liv.: am. cotidianum victum ab alqo, Nep.: nefandos ignes procul delubris, Liv.: scripta et imagines ex bibliothecis, Suet.: Porcia lex virgas ab omnium civium Rom. corpore amovit, Cic.: locus a conspectu amotus, Liv.: u. poet. von der Zeit, quaecumque vetustate amovet aetas, das was die Zeit allmählich wegnimmt, Lucr. 1, 225. – b) Pers.: alqm loco, Plaut.: alqm aliqua ex urbe, Plaut.: alqm ex istis locis, Cic.: alqm ab altaribus, Liv.: exercitum Rom. ab urbe circumsessa, Liv.: testem hanc a se, Ter.: omnibus arbitris procul amotis, Sall.: tantum ab iniuria se abesse rati, quantum e coetu congressuque impotentium hominum se amovissent, Liv.: u. am. se finibus Ausoniae, Sil.: u. bl. am. custodem, Prop.: custodes (Theaterwache), Tac.: amoto patre, in Abwesenheit des Vaters, Tac. – dah. in der Umgangsspr., se amovere = sich fortmachen, sich aus dem Staube machen, sich schieben, sich trollen, sich drücken, se hinc, Ter. Phorm. 566: se e medio, Suet. Tib. 10: se rus, Plaut. most. 74. – B) insbes.: a) (euphem. = furari) einen Gegenstand
    ————
    wegnehmen, mitgehen lassen, beiseite schaffen, entwenden, boves per dolum amotae, Hor.: amotā et pyxide veneni, Suet. – b) (euphem. = relegare) eine Person vom Hofe auf eine Insel entfernen = verweisen, verbannen, Cretam, Tac.: in insulam, Tac. – II) übtr.: A) im allg.: etw. Unangenehmes, Störendes, Nachteiliges usw. wegschaffen, beseitigen, entfernen, abwenden, abwälzen, von sich fern sein lassen, a foribus maximam molestiam, Plaut.: suspicionem ab adulescente, socordiam ex pectore, benehmen, Plaut.: a se non crimen, sed culpam ipsam, Cornif. rhet.: enixe ab se culpam, Liv.: principio atque studio amotus puerilis est animus, kindische Neigungen abgelegt, Plaut.: lamentationes, eiulationes, metum, Ter.: bellum, Liv. B) insbes.: a) lebl. Objj.: α) etw. in der Rede usw. weg- od. beiseite lassen, aus dem Spiele lassen, amolior et amoveo nomen meum, Liv.: u. amoto quaeramus seria ludo, Spaß beiseite! Hor. – β) etw. als nachteilig einwirkend fernhalten, comitas adsit, assentatio procul amoveatur, Cic. – sensum doloris mei a sententia dicenda amovebo, nicht einwirken lassen auf das Urteil, Cic.: libidinem autem, odium, invidiam cupiditatesque amovere, Cic.: metus est nonnumquam amovendus... nonnumquam adhibendus, Quint. – b) eine Pers. von einem Posten usw. entfernen, Saturninum quaestorem a sua frumentaria procuratione, Cic. de har. resp. 43 ( dagegen Sall.
    ————
    Cat. 23, 1 jetzt senatu moverunt, u. Val. Max. 2, 7, 5 jetzt senatu movit): censor libertinos tribubus amovit, stieß aus usw., Aur. Vict. vir. ill. 32, 2. – Synk. Perf.-Form amorim, Sil. 17, 223. – vulg. Fut. amoveam, Itala 2. regg. 7, 15 bei Augustin. de civ. dei 17, 8, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > amoveo

См. также в других словарях:

  • Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire  A   B … …   Wikipédia en Français

  • asentación — (del lat. «assentatĭo, ōnis»; ant.) f. Adulación o *lisonja. * * * asentación. (Del lat. assentatĭo, ŏnis). f. ant. Adulación o lisonja …   Enciclopedia Universal

  • Schmeichler — 1. Dem Schmeichler und dem Wolfe ist nicht zu trauen. – Blum, 359; Pistor., VII, 66. Denn beide sind listige, gefährliche Betrüger. Lat.: Omnia blanda cave, latet hoc sub melle venenum. (Binder I, 1285; II, 2389; Seybold, 409; Philippi, II, 69.)… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Assentation — As sen*ta tion, n. [L. assentatio. See {Assent}, v.] Insincere, flattering, or obsequious assent; hypocritical or pretended concurrence. [1913 Webster] Abject flattery and indiscriminate assentation degrade as much as indiscriminate contradiction …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Liste lateinischer Phrasen/V — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • assentation — /as en tay sheuhn/, n. the practice of assenting readily, esp. obsequiously. [1475 85; < L assentation (s. of assentatio). See ASSENT, ATION] * * * …   Universalium

  • APRORUM Venatio — inprimis Principibus aestimata, ut in qua venatoriae artis palmam posuerunt: ut de fatali Diocletini Apro legimus, et multa in numismatis rei memoria. Imo nec satis ex aere nummos, marmore statuas talium facinorum principibus fecisse, sed ad… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • асентација — (лат assentatio) ласкање, милкање …   Macedonian dictionary

  • ՍՈՒՏԱԿԱՍՊԱՍՈՒԹԻՒՆ — ( ) NBH 2 0733 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 12c գ. θωπεία, θώπευμα, κολακεία blanditiae, blandimentum, adulatio, assentatio. Քծնութիւն. մարդելուղութիւն. մարդահաճութիւն. կեղծաւորութիւն. *Սուտակասպասութեանն իսկ անսալով՝… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • asentacija — asentácija ž DEFINICIJA 1. neiskreno, licemjerno odobravanje 2. vojn. zast. proglašenje sposobnim kod regrutacije ETIMOLOGIJA lat. assentatio ≃ assentare: ulagivati se …   Hrvatski jezični portal

  • flaterie — Flaterie, Assentatio, Adulatio, Palpatio. Par flaterie, Assentatorie. Estre prins par flaterie, Capi assentatione. Petite flaterie, Assentatiuncula …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»