-
1 assentatio
assentātio (adsentātio), ōnis, f. (assentor), das unablässige Beistimmen, I) im üblen Sinne = das Reden nach dem Munde, das unbedingte Jasagen, die niedrige Schmeichelei, die Liebedienerei, die liebeddienerische Nachgiebigkeit, faceta parasitorum, Cic.: familiaris, Liv.: immodica, Liv.: turpis, Cic.: nullam in amicitiis pestem esse maiorem, quam adulationem, blanditiam, assentationem, Cic.: perdidit illum istaec adsentatio, Plaut. Bacch. 411: quorum (regum) opes saepius assentatio quam hostis evortit, Curt.: assentatio erga principem sine affectu peragitur, Tac.: vitia eius assentatione alere, Vell. – Plur., Cic. Phil. 13, 35: blanditiae et assentationes, Cic. Clu. 36 (vgl. Plin. pan. 85, 1): inflatus assentationibus eorum, qui etc., Liv. 24, 6, 8. – II) im guten Sinne = das Beipflichten, die Zustimmung, Vell. 2, 128, 3. Petr. 17, 1. Plin. ep. 1, 8, 17. Cod. Theod. 10, 3, 5.
-
2 assentatio
assentātio (adsentātio), ōnis, f. (assentor), das unablässige Beistimmen, I) im üblen Sinne = das Reden nach dem Munde, das unbedingte Jasagen, die niedrige Schmeichelei, die Liebedienerei, die liebeddienerische Nachgiebigkeit, faceta parasitorum, Cic.: familiaris, Liv.: immodica, Liv.: turpis, Cic.: nullam in amicitiis pestem esse maiorem, quam adulationem, blanditiam, assentationem, Cic.: perdidit illum istaec adsentatio, Plaut. Bacch. 411: quorum (regum) opes saepius assentatio quam hostis evortit, Curt.: assentatio erga principem sine affectu peragitur, Tac.: vitia eius assentatione alere, Vell. – Plur., Cic. Phil. 13, 35: blanditiae et assentationes, Cic. Clu. 36 (vgl. Plin. pan. 85, 1): inflatus assentationibus eorum, qui etc., Liv. 24, 6, 8. – II) im guten Sinne = das Beipflichten, die Zustimmung, Vell. 2, 128, 3. Petr. 17, 1. Plin. ep. 1, 8, 17. Cod. Theod. 10, 3, 5.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > assentatio
-
3 assentatio
Assentatio, assentationis, f. g. Verbale. Liu. Adulation, Flaterie, Assentation. -
4 assentatio
assentātĭo ( ads-), ōnis, f. [assentor].I.A flattering assent, flattery, adulation:II.istaec illum perdidit adsentatio,
Plaut. Bacch. 3, 3, 7:nullam in amicitiis pestem esse majorem quam adulationem, blanditiam, adsentationem,
Cic. Lael. 25, 94:adsentationes, blanditiae et pejor odio amoris simulatio,
Plin. Pan. 85:Graeci diuturnā servitute ad nimiam adsentationem eruditi,
Cic. ad Q. Fr. 1, 1, 5:se blanditiis et adsentationibus in Asinii consuetudinem penitus immersit,
id. Clu. 13:inflatus adsentationibus,
Liv. 24, 6 al. —Rarely in a good sense, approbation, assent, Vell. 2, 128:ad neutram partem adsentationem flectere,
Petr. 17. -
5 assentatio
as-sentātio, ōnis f. [ assentor ]1) угодливое выражение согласия, льстивое поддакивание, лесть Pl, C etc.ad neutram partem assentationem flectere Pt — не знать, что подумать (быть в нерешительности) -
6 assentatio
снисхождение, покровительство (1. 5 C. Th. 10, 3).Латинско-русский словарь к источникам римского права > assentatio
-
7 assentatio
assent, agreement; flattery, toadyism, flattering agreement/compliance -
8 adsentātĭo
assentātĭo,(adsentātĭo), ōnis, f. [st2]1 [-] assentiment, approbation, adhésion, consentement. [st2]2 [-] flatterie, approbation empressée, complaisance outrée. -
9 adsentatio
assentātĭo ( ads-), ōnis, f. [assentor].I.A flattering assent, flattery, adulation:II.istaec illum perdidit adsentatio,
Plaut. Bacch. 3, 3, 7:nullam in amicitiis pestem esse majorem quam adulationem, blanditiam, adsentationem,
Cic. Lael. 25, 94:adsentationes, blanditiae et pejor odio amoris simulatio,
Plin. Pan. 85:Graeci diuturnā servitute ad nimiam adsentationem eruditi,
Cic. ad Q. Fr. 1, 1, 5:se blanditiis et adsentationibus in Asinii consuetudinem penitus immersit,
id. Clu. 13:inflatus adsentationibus,
Liv. 24, 6 al. —Rarely in a good sense, approbation, assent, Vell. 2, 128:ad neutram partem adsentationem flectere,
Petr. 17. -
10 assensus
[st1]1 [-] assensus, (adsensus), a, um: - [abcl][b]a - part. passé de adsentior; ayant approuvé, qui a consenti. - [abcl]b - part. passé de assentio; ayant été approuvé, reconnu pour vrai.[/b] [st1]2 [-] assensus, (adsensus), us, m.: - [abcl][b]a - assentiment, adhésion, approbation. - [abcl]b - écho.[/b] - assensu nemorum vox ingeminata, Virg.: cris répétés par l'écho des bois. assentātĭo,* * *[st1]1 [-] assensus, (adsensus), a, um: - [abcl][b]a - part. passé de adsentior; ayant approuvé, qui a consenti. - [abcl]b - part. passé de assentio; ayant été approuvé, reconnu pour vrai.[/b] [st1]2 [-] assensus, (adsensus), us, m.: - [abcl][b]a - assentiment, adhésion, approbation. - [abcl]b - écho.[/b] - assensu nemorum vox ingeminata, Virg.: cris répétés par l'écho des bois. assentātĭo,* * *Assensus, Participium actiuum. Cic. Qui a consenti et accordé.\Assensus, Participium passiuum. Cic. Qu'on a accordé et consenti.\Assensus, huius assensus, Verbale. Accord, Consentement.\Sustinere se ab omni assensu. Cic. Se garder de consentir.\Varius assensus. Virg. Diversité d'advis et d'opinions. -
11 modo
[st1]1 [-] mŏdō + gén. (abl. de modus): à la façon de. - servorum modo (servilem in modum): à la façon des esclaves. [st1]2 [-] mŏdŏ, adv.: - [abcl][b]a - seulement (avec cette mesure, pas plus loin). - [abcl]b - à l’instant, tout de suite, il y a un instant, récemment; dans un instant, tout à l'heure.[/b] - modo..., sed etiam...: non seulement..., mais encore. - non modo (non)... sed ne... quidem...: non seulement ne... pas..., mais ne... pas même. - modo non: presque (c’est tout juste si... ne... pas). - unius diei modo frumentum dedit: il n’a donné que la ration d’un jour. - assentatio non modo amico, sed ne libero quidem digna est: non seulement la flatterie n’est pas digne d’un ami, mais elle n’est pas même digne d’un homme libre. - ne deos quidem, non modo homines timebat: il ne craignait pas même les dieux, encore bien moins les hommes. - secundas etiam res, non modo homines adversas timebat: il appréhendait même les événements favorables, à plus forte raison les événements contraires. - modo non aureas montes pollicetur: c’est tout juste s’il ne promet pas des montagnes d’or. - quis nescit si modo scire curavit: qui ne le sait, pour peu qu’il ait eu le souci de le savoir ? - omnes qui modo meminerint: tous, pourvu qu'ils se souviennent (pour peu qu’ils s’en souviennent). - lege modo: lis donc. - videam modo (modo ut videam): pourvu seulement que je voie ! - modo perfectus est: il vient de partir. - modo modo: il n’y a qu’un instant, tout récemment. - modo veniet: il viendra dans un instant, il va arriver. - modo... modo: tantôt... tantôt. [st1]3 [-] mŏdŏ ut ou mŏdŏ seul + subj.: pourvu que (si seulement). - modo ne: pourvu que... ne pas. - exercitationem corporis non improbo, modo sit moderata: je ne désapprouve pas l’exercice physique, à condition qu’il soit bien réglé. - quam plurimis, modo dignis, se utilem praebeat: qu’il se montre utile au plus grand nombre d’hommes possible, pourvu qu’ils en soient dignes.* * *[st1]1 [-] mŏdō + gén. (abl. de modus): à la façon de. - servorum modo (servilem in modum): à la façon des esclaves. [st1]2 [-] mŏdŏ, adv.: - [abcl][b]a - seulement (avec cette mesure, pas plus loin). - [abcl]b - à l’instant, tout de suite, il y a un instant, récemment; dans un instant, tout à l'heure.[/b] - modo..., sed etiam...: non seulement..., mais encore. - non modo (non)... sed ne... quidem...: non seulement ne... pas..., mais ne... pas même. - modo non: presque (c’est tout juste si... ne... pas). - unius diei modo frumentum dedit: il n’a donné que la ration d’un jour. - assentatio non modo amico, sed ne libero quidem digna est: non seulement la flatterie n’est pas digne d’un ami, mais elle n’est pas même digne d’un homme libre. - ne deos quidem, non modo homines timebat: il ne craignait pas même les dieux, encore bien moins les hommes. - secundas etiam res, non modo homines adversas timebat: il appréhendait même les événements favorables, à plus forte raison les événements contraires. - modo non aureas montes pollicetur: c’est tout juste s’il ne promet pas des montagnes d’or. - quis nescit si modo scire curavit: qui ne le sait, pour peu qu’il ait eu le souci de le savoir ? - omnes qui modo meminerint: tous, pourvu qu'ils se souviennent (pour peu qu’ils s’en souviennent). - lege modo: lis donc. - videam modo (modo ut videam): pourvu seulement que je voie ! - modo perfectus est: il vient de partir. - modo modo: il n’y a qu’un instant, tout récemment. - modo veniet: il viendra dans un instant, il va arriver. - modo... modo: tantôt... tantôt. [st1]3 [-] mŏdŏ ut ou mŏdŏ seul + subj.: pourvu que (si seulement). - modo ne: pourvu que... ne pas. - exercitationem corporis non improbo, modo sit moderata: je ne désapprouve pas l’exercice physique, à condition qu’il soit bien réglé. - quam plurimis, modo dignis, se utilem praebeat: qu’il se montre utile au plus grand nombre d’hommes possible, pourvu qu’ils en soient dignes.* * *Modo, Aduerbium, o finali breui, Tempus significat praesens, vel mox praeteritum, vel nondum praeteritum, vel statim futurum. Maintenant, A ceste heure, Incontinent, Tantost, N'a gueres.\Modo ait, modo negat. Terent. Il dit maintenant d'un, maintenant d'autre.\Modo vnum, tum autem plures. Cic. Maintenant un, tantost plusieurs, ou Une autrefois plusieurs.\Modo, de tempore praeterito. Plaut. Modo eum vixisse aiebant. Ils disoyent qu'il n'y avoit pas long temps qu'il vivoit.\Quando? DO. hodie. PH. quam dudum? DO. modo. Terent. Il n'y a pas long temps, Il n'y a gueres.\Modo vt, vel Si modo, pro Dummodo. Terentius, - quid istuc est? G. scies, Modo vt tacere possis. Pourveu que, etc. Moyennant que, etc.\Modo, pro Tantummodo. Cic. Quae quidem omnibus, qui ea mediocriter modo consyderarint, pertractata esse possunt. Seulement, ou Tant seulement.\In his si paulum modo offensum est. Cic. Tant soit peu.\Modo ne. Cic. Declinandum est de via, modo ne summa turpitudo sequatur. Pourveu que.\Modone, Interrogatiuum. Terent. Modone id demum sensisti Pamphile? Or prime? Est ce de maintenant?\Modo non montes auri pollicens. Terent. Presque.\Modo vt, pro Dummodo. Cic. Modo vt constiterit fructus otii tui. Pourveu que.\Vt non modo secunda sperare debeas, sed etiam si omnia, etc. Cic. Non seulement, etc. mais aussi, etc.\Modo, pro saltem. Terent. A tout le moins.\Modo, pro interdum. Propert. Aucunesfois. -
12 assentatiuncula
assentātiuncula, ae f. [demin. к assentatio ]мелкая лесть Pl, C -
13 acclamatio
acclāmātio, ōnis, f. (acclamo), I) das Zurufen, Zuschreien, Cornif. rhet. u.a. – II) insbes.: der Zuruf, als laute Äußerung des Mißfallens, mit u. ohne adversa, Cic. ep. u.a. – od. des Beifalls, das Zujauchzen (Ggstz. plausus, das Beifallklatschen), Cic. de inv. 1, 25. Liv. 31, 15, 2 (Plur.). Plin. ep. 1, 8, 17 (wo assentatio vulgi acclamatioque) u.a. – est enim epiphonema rei narratae vel probatae summa accl., Ausruf über usw., Quint. 8, 5, 11.
-
14 amoveo
ā-moveo, mōvī, mōtum, ēre, von irgendwo weg- od. fortbewegen, weg- od. fortschaffen, beiseite schaffen, entfernen, entziehen (Ggstz. admovere), I) eig.: A) im allg.: a) lebl. Objj.: neque in amovendo neque in exportando frumento, Cic.: sacra avecta in finitimas urbes amovimus ab hostium oculis, Liv.: am. cotidianum victum ab alqo, Nep.: nefandos ignes procul delubris, Liv.: scripta et imagines ex bibliothecis, Suet.: Porcia lex virgas ab omnium civium Rom. corpore amovit, Cic.: locus a conspectu amotus, Liv.: u. poet. von der Zeit, quaecumque vetustate amovet aetas, das was die Zeit allmählich wegnimmt, Lucr. 1, 225. – b) Pers.: alqm loco, Plaut.: alqm aliqua ex urbe, Plaut.: alqm ex istis locis, Cic.: alqm ab altaribus, Liv.: exercitum Rom. ab urbe circumsessa, Liv.: testem hanc a se, Ter.: omnibus arbitris procul amotis, Sall.: tantum ab iniuria se abesse rati, quantum e coetu congressuque impotentium hominum se amovissent, Liv.: u. am. se finibus Ausoniae, Sil.: u. bl. am. custodem, Prop.: custodes (Theaterwache), Tac.: amoto patre, in Abwesenheit des Vaters, Tac. – dah. in der Umgangsspr., se amovere = sich fortmachen, sich aus dem Staube machen, sich schieben, sich trollen, sich drücken, se hinc, Ter. Phorm. 566: se e medio, Suet. Tib. 10: se rus, Plaut. most. 74. – B) insbes.: a) (euphem. = furari) einen Gegenstandwegnehmen, mitgehen lassen, beiseite schaffen, entwenden, boves per dolum amotae, Hor.: amotā et pyxide veneni, Suet. – b) (euphem. = relegare) eine Person vom Hofe auf eine Insel entfernen = verweisen, verbannen, Cretam, Tac.: in insulam, Tac. – II) übtr.: A) im allg.: etw. Unangenehmes, Störendes, Nachteiliges usw. wegschaffen, beseitigen, entfernen, abwenden, abwälzen, von sich fern sein lassen, a foribus maximam molestiam, Plaut.: suspicionem ab adulescente, socordiam ex pectore, benehmen, Plaut.: a se non crimen, sed culpam ipsam, Cornif. rhet.: enixe ab se culpam, Liv.: principio atque studio amotus puerilis est animus, kindische Neigungen abgelegt, Plaut.: lamentationes, eiulationes, metum, Ter.: bellum, Liv. B) insbes.: a) lebl. Objj.: α) etw. in der Rede usw. weg- od. beiseite lassen, aus dem Spiele lassen, amolior et amoveo nomen meum, Liv.: u. amoto quaeramus seria ludo, Spaß beiseite! Hor. – β) etw. als nachteilig einwirkend fernhalten, comitas adsit, assentatio procul amoveatur, Cic. – sensum doloris mei a sententia dicenda amovebo, nicht einwirken lassen auf das Urteil, Cic.: libidinem autem, odium, invidiam cupiditatesque amovere, Cic.: metus est nonnumquam amovendus... nonnumquam adhibendus, Quint. – b) eine Pers. von einem Posten usw. entfernen, Saturninum quaestorem a sua frumentaria procuratione, Cic. de har. resp. 43 ( dagegen Sall. Cat. 23, 1 jetzt senatu moverunt, u. Val. Max. 2, 7, 5 jetzt senatu movit): censor libertinos tribubus amovit, stieß aus usw., Aur. Vict. vir. ill. 32, 2. – / Synk. Perf.-Form amorim, Sil. 17, 223. – vulg. Fut. amoveam, Itala 2. regg. 7, 15 bei Augustin. de civ. dei 17, 8, 1.
-
15 assentatiuncula
assentātiuncula (adsentātiuncula), ae, f. (Demin. v. assentatio), kleinliche, elende Schmeichelei, die Liebedienerei, non vereor, ne assentatiunculā quādam aucupari tuam gratiam videar, Cic. ep. 5, 12, 6: levi assentatiunculā facile capiuntur, Ambros. de off. 2, 23, 117. – Plur., Plaut. Stich. 226.
-
16 blanditia
blanditia, ae, f. (blandus), das Schöntun, die Schmeichelei, Liebkosung ( wie ἀρέσκεια im guten u. üblen Sinne, während assentatio = die Schmeichelei, die nach dem Munde redet, u. übh. jede Art von Liebedienerei, u. adulatio = die kriechende Schmeichelei), I) eig.: a) Sing.: blanditiā certare, Lucil. fr.: sic habendum est, nullam in amicitiis pestem esse maiorem quam adulationem, blanditiam, assentationem, Cic.: in cive excelso atque homine nobili blanditiam, ostentationem, ambitionem notam esse levitatis, Cic.: opus est magno opere blanditiā, Q. Cic. – b) Plur. = Schmeicheleien, Schmeichelworte, Liebkosungen, schmeichelndes Kosen, Höflichkeiten, Artigkeiten (Ggstz. minae), quot blanditiae, Plaut.: blanditiae et assentationes, Cic.: bl. pueriles, Ov.: benevolentiam civium blanditiis et assentando colligere, Cic.: adhibere blanditias, Ov., adhibere puellae, Liv.: blanditiis alqd elicere, Plin. ep.: blanditiis ab alqo nummulorum aliquid exprimere, Cic.: per blanditias, Suet. – II) übtr., die Annehmlichkeit, das Reizende, Anlockende, der liebliche Genuß, blanditiae praesentium voluptatum, Cic.: blanditiae eius (voluptatis) illecebraeque, Cic.: rerum talium blanditiā, Quint. – / Nbf. blanditiēs, ēī, f., Apul. met. 9, 28 in. Augustin. serm. 115, 11.
-
17 recipio
recipio, cēpī, ceptum, ere (re u. capio), I) zurücknehmen, A) = zurückziehen, -holen, -bringen u. dgl., 1) eig.: a) lebl. Obj.: ensem, wieder herausziehen, Verg.: u. so sagittam ex altera parte, Cels. – spiritum, zurück-, einziehen, Quint. – ad limina gressum, sich zurückbegeben zu usw., Verg. – b) persönl. Objj.: alqm medio ex hoste, zurück, herausholen, Verg. Aen. 6, 111. – bes. als milit. t. t., Truppen zurückziehen, zurückgehen lassen, milites defessos, Caes.: exercitum, Liv.: equitatum navibus ad se intra munitiones, Caes. – u. refl., se recipere u. (bei Enn. u. Plaut.) bl. recipere, sich zurückziehen, sich zurück-, nach Hause usw. begeben, zurückkehren, zurückgehen, zurückweichen (Ggstz. procedere), sowohl übh., Plaut. u. Cic.: se ex alqo loco, Plaut. u. Cic.: se ad alqm, Plaut. u. Cic.: se a pabulo in stabulum (v. Rindvieh), Plaut.: se a cena in lecticulam, Suet.: se domum, Plaut. u. Caes.: r. in portum, Plaut.; insbes. als milit. t. t., se hinc, se inde, se ex alqo loco, se ad od. in alqm locum, se alqo ad alqm, Caes., Liv. u.a.: se sub murum, Caes.: se intra munitiones, Caes.: recipi inter principia legionum, Veget. mil. – 2) übtr.: a) übh.: vocem ab acutissimo sono usque ad gravissimum sonum, Cic. – refl., se rec., sich zurückziehen, -wenden, se ad ingenium vetus suum, Plaut.: se ad bonam frugem, Cic.: se ad reliquam cogitationem belli, Caes.: se a voluptatibus in otium, Plin. pan.: se in principem, wieder die Herrenmiene (stolze Fürstenmiene) annehmen, Plin. pan. – b) als t. t. der Geschäftssprache, etw. beim Verkaufe usw. zurückbehalten = sich vorbehalten (vgl. Gell. 17, 6, 6), posticulum, Plaut.: ruta caesa, Cic.: recipitur mit folg. Infin., pascere, Cato: mit Dat., sibi alqd, Cic.: aqua domini usioni recipitur, Cato. – c) aus der Hand, -Gewalt des Feindes gleichs. zurückführen, -holen, retten, befreien, alqm ex hostibus, ex servitute, Liv.: recepti aliquot cives sociique, qui in hostium potestate fuerant, Liv.: corpus saeva de morte receptum, Val. Flacc.
B) zurücknehmen = wiedernehmen, zurückbekommen, -erhalten, wieder bekommen, -erhalten (Ggstz. dare, credere, tradere, perdere, amitiere), 1) eig.: r. merita (Ggstz. dare m.), Cic.: quod recipis (Ggstz. quod [mutuum] das), Mart.: r. centum talenta (Ggstz. credere c. t.). Quint.: r. arma (Ggstz. tradere a.), Liv.: r. obsides, Caes.: quem moriturum miserat militem victorem recipit, Vell.: totidem, quot dixit, verba recepit (durchs Echo), Ov. – u. so durch Vertrag, Übergabe, Eroberung wiedererlangen, wieder an sich bringen (vgl. Fabri Liv. 23, 11, 7), r. Tarentum (Ggstz. Tarentum perdere, amittere), Cic.: quasdam civitates extra Macedoniam, Liv.: suas res amissas, Liv. – und Weggelegtes wieder an sich nehmen, wieder aufnehmen, r. arma (Ggstz. deponere), Curt. – u. wieder im Staate aufnehmen, reges, Liv.: Ciceronem (Ggstz. expellere C.), Vell. – 2) übtr., wieder bekommen, wieder zu etwas kommen, antiquam frequentiam (v. einer Stadt), Liv.: vitam herbis fortibus, Ov. – vires corporis, Curt.: anhelitum, wieder Atem schöpfen, -holen, Plaut.: recipere animam, Ter. u. Quint.: spiritum, Flor.: paulatim spiritum ac vocem, Curt.: u. r. animum, teils physisch zur Besinnung kommen, von Ohnmächtigen (Ggstz. linqui animo), teils u. gew. geistig, r. animum (animos), wieder Mut bekommen, sich erholen, a od. ex pavore, Liv. – refl. se rec., sich erholen sowohl körperl., se difficulter, v. Tieren, Varro r. r. 2, 5, 17, als bes. geistig, vom Staunen, Schreck usw. sich erholen, sich sammeln, Cic. u.a.: se ex terrore, ex timore, ex fuga, Caes.: nondum totā me mente recepi, Ov.
II) etw. entgegennehmen, aufnehmen, an sich nehmen, 1) eig.: a) übh. an od. in sich aufnehmen, recepi litteras tuas, habe entgegengenommen (= empfangen), Plin. ep. – ferrum, gladium, das Mordwerkzeug in die Brust aufnehmen, den Todesstreich empfangen (als t. t. der Fechtersprache), Cic. und Sen. (s. Gronov Sen. ep. 7, 5): u. so totum telum corpore, Cic.: ense recepto, Lucan.: und ähnlich necesse erat ab latere aperto tela recipi, man von den G. getroffen wurde, Caes. – receptus intra os (in den Mund genommen) sedat sitim (v. einem Steine), Solin.: u. so intra os receptus liquescit, Solin. – v. Tieren, frenum, den Z. annehmen, sich gefallen lassen, Hor. ep. 1, 10, 36. – v. Gewässern, fluvium (v. Meere), Plaut.: Mosa parte quadam ex Rheno recepta, quae etc., sich vereinigend mit einem Teile des Rh., der usw., Caes. – v. Arzneimitteln, die und die Stoffe in sich aufnehmen, mit dem und dem versetzt werden, tantum mellis, quantum etc., Scrib. Larg. – v. Wunden, vulnera cicatricem vix recipiunt, setzen an, Cels. 4, 16 (9). – b) bei sich, in eine Örtl. aufnehmen (Ggstz. alqm excludere), α) m. bl. Acc., von Pers., Xerxen, Cic.: alqm libentissimo animo, Caes. – v. Örtl., perterritos (von Schanzen), Caes.: hos (v. Hafen), Caes.: nisi nos vicina villa recepisset, Hor. – β) m. ad u. Akk.: alqm ad se, Komik. u. Suet.: alqm ad epulas, Cic. – γ) m. in u. Akk.: alqm in aedes, Plaut.: alqm in civitatem, Cic. – im Passiv m. in u. Abl., recipi in loco, Plaut.: in equis, Auct. b. Hisp.: in parte tori recepta, Ov. – δ) m. inter u. Akk.: alqm inter suos, Curt. 4, 6 (27), 15. – ε) mit intra u. Akk., quos intra Syracusanam insulam recepit, Cic. Verr. 4, 144. – ζ) m. bl. Abl.: alqm tecto, Caes., tectis ac sedibus suis, Cic.: moenibus, Sall.: receptus terrā Neptunus, Hor.: recipi equis, auf die Pf. genommen werden, Auct. b. Hisp. 4, 2: eo (sc. myoparone) receptus, an Bord genommen, Auct. b. Alex. 46, 7. – η) m. Orts-Acc.: alqm Acheruntem, Plaut.: alqm domum suam, Cic., domum ad se hospitio, Caes. – θ) mit 1. Supin.: senem sessum, Cic. de sen. 63: intra ianuam comisatum fratrem, Liv. 40, 10, 4. – ι) absol.: qui receperant, Caes. b. c. 1, 76, 4: u. bl. recipi, an Bord genommen werden, Caes. b. c. 2, 44, 1 (vgl. oben no. ζ). – c) in Besitz nehmen, erobern, oppidum, civitatem, Caes.: rem publicam armis, Sall.: Rhodum, Aegyptum Ciliciamque sine certamine, Iustin.: Alciden terra recepta vocat, die eroberte, errungene E., Prop. – d) als t. t. der Geschäftsspr., irgendeinen Ertrag von etwas einnehmen, erhalten, dena milia Hs ex molle, Varro: pecuniam ex novis vectigalibus, Cic. – 2) übtr.: a) übh. aufnehmen, auf sich nehmen, ista dicta in aures, Plaut.: iusiurandum oblatum, Quint.: r. in se religionem, auf sich laden, Liv. – b) in einen Stand, Verhältnis usw. aufnehmen, alqm in ordinem senatorium, Cic.: alqm in numerum deorum od. amicorum, Curt.: alqm in fidem, Cic. u.a.; vgl. recepti (sc. in fidem) Cherusci, Vell.: r. alqm in deditionem, Caes. u.a., in ius dicionemque, Liv.: alqm in parem iuris libertatisque condicionem, Caes.: alqm in id fastigium, zu dieser Würde zulassen, Curt.: alqm in amcitiam, Sall.: Cyri filiam in matrimonium, Iustin. – alqd in mores, Quint.: in usum recepti (tropi), in den Gebrauch aufgenommene, gebräuchliche, Quint.: u. so sequi maxime recepta, sich nach dem Gebräuchlichsten richten, Quint. – tres recepti scriptores iamborum, in den Kanon (unter die Klassiker) aufgenommene, Quint. 10, 1, 59. – c) annehmen, gestatten, gutheißen, zulassen (Ggstz. respuere, aspernari u. dgl.), antiquitas recepit fabulas, haec aetas autem respuit, Cic.: assentatio nocere nemini potest, nisi ei, qui eam recipit atque eā delectatur, Cic.: nullam excusationem receperunt, Sen. – v. lebl. Subjj., nec inconstantiam virtus recipit nec varietatem natura patitur, Cic.: timor misericordiam non recipit Caes.: re iam non ultra recipiente cunctationem, Liv.: plures rem posse casus recipere, Caes. – d) eine angebotene, übertragene Tätigkeit auf sich nehmen, annehmen (dagegen suscipere übh. eine Tätigkeit übernehmen; vgl. Ellendt Cic. de or. 2, 101), ego in hoc iudicio mihi Siculorum causam receptam, populi Romani susceptam esse arbitror,Cic.: u. so r. mandatum, r. officium, Cic.: curam prope omnium officiorum ad se, Suet. – e) irgendeine Verpflichtung auf sich nehmen, sich zu etw. verpflichten, sich anheischigmachen, etwas verbürgen (garantieren), einem etwas versprechen, zusagen (auch, analog dem promitto, m. Dat. pers.), r. hoc ad te, Plaut.: ea quae tibi promitto ac recipio, Cic.: omnia ei et petenti recepi et ultro pollicitus sum, Planc. in Cic. ep. – m. folg. Acc. u. Infin., facturum, quod milites vellent, se recepit, Liv.: mihi se defensurum receperat, Cic.: promitto in meque recipio, fore eum tibi et voluptati et usui, Cic.: spondeo in meque recipio, eos esse M'. Curii mores, Cic.: promitto, recipio, spondeo, C. Caesarem talem semper fore civem, qualis hodie sit, Cic. – m. pro u. Abl., pro Cassio, si quid me velitis, recipiam, Cic. – m. de u. Abl., de aestate polliceris vel potius recipis, Cic.: neque de fide barbarorum quicquam recipere aut affirmare potes, Liv.: fidem recepisse sibi et ipsum et Appium de me, haben ihm die heilige Versicherung gegeben, Cic.: quid sibi is de me recepisset, Cic. – absol., ad me recipio, ich nehme es auf mich, Ter. heaut. 1056: u. so bl. recipio, Plaut. mil. 230. – Partiz. subst., receptum, ī, n., die übernommene Verpflichtung, die Garantie, verb. promissum et receptum, Cic. Phil. 2, 79: promissum nostrum ac receptum, Cic. Verr. 5, 139. – f) als jurist. t. t. r. nomen, vom Prätor, die Klage gegen jmd. annehmen, zulassen (Ggstz. deferre nomen, vom Kläger), r. nomen, Cic., nomina (mehrerer), Liv.: u. dafür nachaug. r. cognitionem, Plin. ep., cognitionem falsi testamenti, die Klage wegen f. T. Suet.: reum, Tac.: alqm inter reos, Tac. – / Apok. Futur. recipie (= recipiam), Cato bei Fest. 286 (b), 21: archaist. Fut. exact. recepso, Catull. 44, 19.
-
18 virulentus
vīrulentus, a, um (virus), voll Gift, serpentes, Gell. 16, 11, 2: bildl., giftig, simulatio et assentatio, duae virulentissimae pestes, Cassiod. de amic. 14.
-
19 acclamatio
acclāmātio, ōnis, f. (acclamo), I) das Zurufen, Zuschreien, Cornif. rhet. u.a. – II) insbes.: der Zuruf, als laute Äußerung des Mißfallens, mit u. ohne adversa, Cic. ep. u.a. – od. des Beifalls, das Zujauchzen (Ggstz. plausus, das Beifallklatschen), Cic. de inv. 1, 25. Liv. 31, 15, 2 (Plur.). Plin. ep. 1, 8, 17 (wo assentatio vulgi acclamatioque) u.a. – est enim epiphonema rei narratae vel probatae summa accl., Ausruf über usw., Quint. 8, 5, 11.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > acclamatio
-
20 amoveo
ā-moveo, mōvī, mōtum, ēre, von irgendwo weg- od. fortbewegen, weg- od. fortschaffen, beiseite schaffen, entfernen, entziehen (Ggstz. admovere), I) eig.: A) im allg.: a) lebl. Objj.: neque in amovendo neque in exportando frumento, Cic.: sacra avecta in finitimas urbes amovimus ab hostium oculis, Liv.: am. cotidianum victum ab alqo, Nep.: nefandos ignes procul delubris, Liv.: scripta et imagines ex bibliothecis, Suet.: Porcia lex virgas ab omnium civium Rom. corpore amovit, Cic.: locus a conspectu amotus, Liv.: u. poet. von der Zeit, quaecumque vetustate amovet aetas, das was die Zeit allmählich wegnimmt, Lucr. 1, 225. – b) Pers.: alqm loco, Plaut.: alqm aliqua ex urbe, Plaut.: alqm ex istis locis, Cic.: alqm ab altaribus, Liv.: exercitum Rom. ab urbe circumsessa, Liv.: testem hanc a se, Ter.: omnibus arbitris procul amotis, Sall.: tantum ab iniuria se abesse rati, quantum e coetu congressuque impotentium hominum se amovissent, Liv.: u. am. se finibus Ausoniae, Sil.: u. bl. am. custodem, Prop.: custodes (Theaterwache), Tac.: amoto patre, in Abwesenheit des Vaters, Tac. – dah. in der Umgangsspr., se amovere = sich fortmachen, sich aus dem Staube machen, sich schieben, sich trollen, sich drücken, se hinc, Ter. Phorm. 566: se e medio, Suet. Tib. 10: se rus, Plaut. most. 74. – B) insbes.: a) (euphem. = furari) einen Gegenstand————wegnehmen, mitgehen lassen, beiseite schaffen, entwenden, boves per dolum amotae, Hor.: amotā et pyxide veneni, Suet. – b) (euphem. = relegare) eine Person vom Hofe auf eine Insel entfernen = verweisen, verbannen, Cretam, Tac.: in insulam, Tac. – II) übtr.: A) im allg.: etw. Unangenehmes, Störendes, Nachteiliges usw. wegschaffen, beseitigen, entfernen, abwenden, abwälzen, von sich fern sein lassen, a foribus maximam molestiam, Plaut.: suspicionem ab adulescente, socordiam ex pectore, benehmen, Plaut.: a se non crimen, sed culpam ipsam, Cornif. rhet.: enixe ab se culpam, Liv.: principio atque studio amotus puerilis est animus, kindische Neigungen abgelegt, Plaut.: lamentationes, eiulationes, metum, Ter.: bellum, Liv. B) insbes.: a) lebl. Objj.: α) etw. in der Rede usw. weg- od. beiseite lassen, aus dem Spiele lassen, amolior et amoveo nomen meum, Liv.: u. amoto quaeramus seria ludo, Spaß beiseite! Hor. – β) etw. als nachteilig einwirkend fernhalten, comitas adsit, assentatio procul amoveatur, Cic. – sensum doloris mei a sententia dicenda amovebo, nicht einwirken lassen auf das Urteil, Cic.: libidinem autem, odium, invidiam cupiditatesque amovere, Cic.: metus est nonnumquam amovendus... nonnumquam adhibendus, Quint. – b) eine Pers. von einem Posten usw. entfernen, Saturninum quaestorem a sua frumentaria procuratione, Cic. de har. resp. 43 ( dagegen Sall.————
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire A B … … Wikipédia en Français
asentación — (del lat. «assentatĭo, ōnis»; ant.) f. Adulación o *lisonja. * * * asentación. (Del lat. assentatĭo, ŏnis). f. ant. Adulación o lisonja … Enciclopedia Universal
Schmeichler — 1. Dem Schmeichler und dem Wolfe ist nicht zu trauen. – Blum, 359; Pistor., VII, 66. Denn beide sind listige, gefährliche Betrüger. Lat.: Omnia blanda cave, latet hoc sub melle venenum. (Binder I, 1285; II, 2389; Seybold, 409; Philippi, II, 69.)… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
Assentation — As sen*ta tion, n. [L. assentatio. See {Assent}, v.] Insincere, flattering, or obsequious assent; hypocritical or pretended concurrence. [1913 Webster] Abject flattery and indiscriminate assentation degrade as much as indiscriminate contradiction … The Collaborative International Dictionary of English
Liste lateinischer Phrasen/V — Lateinische Phrasen A B C D E F G H I L M N O P … Deutsch Wikipedia
assentation — /as en tay sheuhn/, n. the practice of assenting readily, esp. obsequiously. [1475 85; < L assentation (s. of assentatio). See ASSENT, ATION] * * * … Universalium
APRORUM Venatio — inprimis Principibus aestimata, ut in qua venatoriae artis palmam posuerunt: ut de fatali Diocletini Apro legimus, et multa in numismatis rei memoria. Imo nec satis ex aere nummos, marmore statuas talium facinorum principibus fecisse, sed ad… … Hofmann J. Lexicon universale
асентација — (лат assentatio) ласкање, милкање … Macedonian dictionary
ՍՈՒՏԱԿԱՍՊԱՍՈՒԹԻՒՆ — ( ) NBH 2 0733 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 12c գ. θωπεία, θώπευμα, κολακεία blanditiae, blandimentum, adulatio, assentatio. Քծնութիւն. մարդելուղութիւն. մարդահաճութիւն. կեղծաւորութիւն. *Սուտակասպասութեանն իսկ անսալով՝… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
asentacija — asentácija ž DEFINICIJA 1. neiskreno, licemjerno odobravanje 2. vojn. zast. proglašenje sposobnim kod regrutacije ETIMOLOGIJA lat. assentatio ≃ assentare: ulagivati se … Hrvatski jezični portal
flaterie — Flaterie, Assentatio, Adulatio, Palpatio. Par flaterie, Assentatorie. Estre prins par flaterie, Capi assentatione. Petite flaterie, Assentatiuncula … Thresor de la langue françoyse