-
1 asininus
asininus asininus, a, um ослиный -
2 asininus
asinīnus, a, um [ asinus ] -
3 asininus
asinīnus, a, um (asinus), vom Esel, Esels-, stercus, Varr.: pullus, Eselfüllen, Varr.: lac, Eselsmilch (Gesundheits- u. Schönheitsmittel, wie bei uns), Plin. u. Cael. Aur.: asininas aures habere, Hyg. – übtr., pruna, eine Art Pflaumen, wahrsch. unsere Eierpflaumen, Plin. 15, 41.
-
4 asininus
asininus, a, um d'âne, d'ânesse. -
5 asininus
asinīnus, a, um (asinus), vom Esel, Esels-, stercus, Varr.: pullus, Eselfüllen, Varr.: lac, Eselsmilch (Gesundheits- u. Schönheitsmittel, wie bei uns), Plin. u. Cael. Aur.: asininas aures habere, Hyg. – übtr., pruna, eine Art Pflaumen, wahrsch. unsere Eierpflaumen, Plin. 15, 41.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > asininus
-
6 asininus
ăsĭnīnus, a, um, adj. [asinus], of or produced by an ass:stercus,
Varr. R. R. 1, 38, 2:pullus,
ass's foal, a young ass, id. ib. 2, 8:pilus,
Plin. 8, 21, 30, § 72, where Jan reads asini:pruna asinina cognominata a vilitate,
id. 15, 13, 12, § 41. -
7 asininus
asinina, asininum ADJass's, of/produced by/foaled of an ass; ass-like; stupid; asinine -
8 pullus
[st1]1 [-] pullus, a, um: - [abcl][b]a - de couleur foncée, noirâtre, brunâtre, sombre. - [abcl]b - de deuil, funèbre.[/b] - pulli capilli, Ov.: cheveux châtains. - pulla vestis, Cic. Calp.: vêtement sombre (signe de pauvreté ou de deuil). - pullum, i, n.: couleur noire, vêtement sombre. [st1]2 [-] pullus, a, um [puellus]: jeune, petit. - pullus asininus, Varr. R. R. 2, 8, 2: ânon. - pullus equinus, Col. 6, 29, 1: poulain. - pullae ranae, Hor. S. 2, 3, 314: têtard. [st1]3 [-] pullus, i, m.: - [abcl][b]a - petit d'un animal. - [abcl]b - poussin, poulet; poulet sacré. - [abcl]c - poulain. - [abcl]d - petit poulet (t. de caresse). - [abcl]e - jeune pousse, rejeton.[/b] [st1]4 [-] pullus, a, um [= purulus → purus]: Varr. pur, propre, net.* * *[st1]1 [-] pullus, a, um: - [abcl][b]a - de couleur foncée, noirâtre, brunâtre, sombre. - [abcl]b - de deuil, funèbre.[/b] - pulli capilli, Ov.: cheveux châtains. - pulla vestis, Cic. Calp.: vêtement sombre (signe de pauvreté ou de deuil). - pullum, i, n.: couleur noire, vêtement sombre. [st1]2 [-] pullus, a, um [puellus]: jeune, petit. - pullus asininus, Varr. R. R. 2, 8, 2: ânon. - pullus equinus, Col. 6, 29, 1: poulain. - pullae ranae, Hor. S. 2, 3, 314: têtard. [st1]3 [-] pullus, i, m.: - [abcl][b]a - petit d'un animal. - [abcl]b - poussin, poulet; poulet sacré. - [abcl]c - poulain. - [abcl]d - petit poulet (t. de caresse). - [abcl]e - jeune pousse, rejeton.[/b] [st1]4 [-] pullus, a, um [= purulus → purus]: Varr. pur, propre, net.* * *I.Pullus, pulli, m. g. Pulli. Les petits nouveaux naiz de quelque beste que ce soit: mesme ce que les arbres et plantes jectent nouvellement, Les petits jectons et surgeons.\Implumes pulli. Horat. Qui n'ont point encore de plumes.\Inuolucres pulli. Gellius. Qui ne peuvent encore voler.\Plumantes iam pulli. Gellius. Qui commencent desja à avoir des plumes.\Equinus pullus. Quintil. Un poulain.\De pullis gallinaceis est epigramma apud Martialem. Poulets, Poulsins.\Pulli apum. Columel. Jectons de mousches à miel.\Pulli arborum. Plinius. Les surgeons et jectons, ou rejectons qui viennent aux pieds des arbres, Drugeons.II.Pullus, Adiectiuum. Virgil. Qui est de la couleur du dos d'un lievre, ou de la laine venant de dessus le mouton, Comme à demi enfumé.\Pulli oleris radix, Hoc est, olusatri. Columel. Racine d'ache. -
9 pullus [1]
1. pullus, a, um (v. puellus, dem Deminut. von puer = puerulus, wahrsch. mit verlängerter erster Silbe), jung, I) adi.: meus pullus passer, Plaut. Cas. 138: pullus filius asinae subiugalis, Hieron. epist. 53, 8. – II) subst., pullus, ī, m., das Junge, das junge Tier, 1) eig.: a) im allg.: pullus equinus, das Füllen, Plin.: ebenso asininus, Varro: u. pullus asinae, Hieron.: des Geflügels, columbinus, Cic.: gallinaceus, Plaut., Liv. u.a.: pulli aquilae, Plin.: columbarum pulli ac gallinarum, Cael. Aur.: pulli ex ovis orti, Küchlein, Cic.: dum (psittacus) in pullo est, ein Küchlein ist, Solin. 52, 44. – b) insbes., das junge Huhn, das Hühnchen (wov. franz. le poulet), Hor. u. Sen.: v. den Weissagehühnern, Cic. u. Liv. – 2) übtr.: a) v. Menschen: α) als Liebkosungswort, Puttchen, Hühnchen, wie vom kleinen Kaligula, pullus et pupus, Suet. Cal. 13: appellat paetum pater et pullum, Hor. sat. 1, 3, 45. – β) p. miluinus, Geierbrut, v. einem habgierigen Menschen, Cic. ad Q. fr. 1, 2, 2. § 6. – b) der junge Zweig, Cato u. Pallad.
-
10 pullus
1. pullus, a, um (v. puellus, dem Deminut. von puer = puerulus, wahrsch. mit verlängerter erster Silbe), jung, I) adi.: meus pullus passer, Plaut. Cas. 138: pullus filius asinae subiugalis, Hieron. epist. 53, 8. – II) subst., pullus, ī, m., das Junge, das junge Tier, 1) eig.: a) im allg.: pullus equinus, das Füllen, Plin.: ebenso asininus, Varro: u. pullus asinae, Hieron.: des Geflügels, columbinus, Cic.: gallinaceus, Plaut., Liv. u.a.: pulli aquilae, Plin.: columbarum pulli ac gallinarum, Cael. Aur.: pulli ex ovis orti, Küchlein, Cic.: dum (psittacus) in pullo est, ein Küchlein ist, Solin. 52, 44. – b) insbes., das junge Huhn, das Hühnchen (wov. franz. le poulet), Hor. u. Sen.: v. den Weissagehühnern, Cic. u. Liv. – 2) übtr.: a) v. Menschen: α) als Liebkosungswort, Puttchen, Hühnchen, wie vom kleinen Kaligula, pullus et pupus, Suet. Cal. 13: appellat paetum pater et pullum, Hor. sat. 1, 3, 45. – β) p. miluinus, Geierbrut, v. einem habgierigen Menschen, Cic. ad Q. fr. 1, 2, 2. § 6. – b) der junge Zweig, Cato u. Pallad.————————2. pūllus, a, um (Demin. v. pūrus = purulus), rein, veste pullā candidi, Varro sat. Men. 462.————————3. pullus, a, um (zu palleo), schmutzig von Farbe, schwarz, von Natur od. durch Schmutz (nicht durch Kunst), grauschwarz, schwärzlich, dunkelfarbig, lepus superiore parte pulla, Varro: color lanae (eines Schafes), Colum.: capilli, Ov.: myrtus, dunkelfarbig, dunkelgrün, Hor.: so auch ficus, Hor.: terra, grauschwarze, als besonders fruchtbare Erdart, Cato u. Plin.: nigra terra, quam pullam vocant, Colum. – insbes., pulla vestis, pulla toga etc., die grauschwarze Kleidung (aus der von Natur grauschwarzen ungefärbten Schafwolle gemacht), als Tracht, α) des gemeinen Mannes (vgl. pullatus), übtr., pulla paupertas, Calp. ecl. 7, 80: pullus sermo, Vulgärsprache, Varro LL. 9, 33. – β) der Trauernden Cic. u. Ov.: pullum pallium, Flor.: poet., pulla stamina (von den Fäden der Parzen), trauervolle, unglückliche, Ov. Ib. 242. Mart. 6, 58, 7. – subst., pullum, ī, n., das Dunkle = die dunkle Farbe, Ov. met. 11, 48: Plur., pulla decent niveas (puellas), Dunkles kleidet die Mädchen mit blendendweißer Gesichtsfarbe, Ov. art. am. 3, 189. -
11 pullum
1.pullus, i, m. [root pu-, to beget; cf. puer; Gr. pôlos; Engl. foal].I.A young animal, young, a foal (cf. fetus):B.asininus,
Varr. R. R. 2, 8, 2:equinus,
Col. 6, 29, 1:onagrorum,
Plin. 8, 44, 69, § 171:glirium,
Varr. R. R. 3, 15:ranae,
Hor. S. 2, 3, 314:columbini,
Cic. Fam. 9, 18:gallinacei,
Liv. 32, 1; Col. 8, 5, 7:pavonini,
Varr. R. R. 3, 9:anserum,
id. ib. 3, 10:ciconiae,
Juv. 14, 74:ex ovis pulli orti,
chicks, Cic. N. D. 2, 48, 124:asinam, et pullum filium,
Vulg. Zach. 9, 9.—In partic., a young fowl, a chicken, Hor. S. 1, 3, 92; 2, 2, 121; id. Ep. 2, 2, 163; Sen. Q. N. 4, 6, 2; cf.:II.pulli implumes,
Hor. Epod. 1, 19.—So of the sacred chickens, used in divination:cum cavea liberati pulli non pascerentur,
Cic. N. D. 2, 3, 8.—Transf.A.Of persons.1.As a term of endearment, dove, chick, darling:2.meus pullus passer, mea columba,
Plaut. Cas. 1, 50:strabonem Appellat paetum paeter, et pullum, male parvus Si cui filius est,
Hor. S. 1, 3, 45; Suet. Calig. 13 fin.; M. Aur. ap. Front. Ep. ad Anton. 1, 1 Mai.—Pullus milvinus, qs. young kite, of an avaricious person, Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 6.—B.Of plants, a sprout, young twig, Cato, R. R. 51; 133; Pall. 4, 9.2.pullus, a, um, adj. dim. [for purulus, from purus], pure: veste pullā candidi, Varr. ap. Non. 368, 28.3.pullus, a, um, adj. [kindr. with pellos].I.Dark-colored, blackish-gray, dusky, blackish:II.lepus superiore parte pulla, ventre albo,
Varr. R. R. 3, 12, 5:nigra terra, quam pullam vocant,
Col. 1, praef. §24: color lanae pullus atque fuscus,
id. 7, 2, 4:ne maculis infuscet vellera pullis,
Verg. G. 3, 389:hostia,
Tib. 1, 2, 62:capilli,
Ov. Am. 2, 4, 41:myrtus,
dusky, dark-green, Hor. C, 1, 25, 18; cf.ficus,
id. Epod. 16, 46.—ESD. freq.: pulla vestis, a dark-gray garment (of dark-gray or undyed wool, the dress of mourners and of the lower orders), of mourners, Varr. ap. Non. 549, 33;also called toga pulla, not worn at funeral repasts,
Cic. Vatin. 12, 30; 13, 31.—Hence, subst.: pullum, i, n., a dark - gray garment, Ov. M. 11, 48:pullo amictus,
Liv. 45, 7; Flor. 4, 2, 45.— Plur.:pulla decent niveas (puellas),
Ov. A. A. 3, 189.—Transf.a.In allusion to the clothing of the poor:b.pulla paupertas,
Calp. Ecl. 7, 26;80: ipse praetor cum tunicā pullā sedere solebat,
Cic. Verr. 2, 4, 24, § 54.—Prov.: non possum togam praetextam sperare, cum exordium pullum videam,
i. e. a bad beginning cannot make a good ending, Quint. 5, 10, 71.—Of language:c.pullus sermo,
the vulgar speech, Varr. L. L. 9, 26, 33.— -
12 pullus
1.pullus, i, m. [root pu-, to beget; cf. puer; Gr. pôlos; Engl. foal].I.A young animal, young, a foal (cf. fetus):B.asininus,
Varr. R. R. 2, 8, 2:equinus,
Col. 6, 29, 1:onagrorum,
Plin. 8, 44, 69, § 171:glirium,
Varr. R. R. 3, 15:ranae,
Hor. S. 2, 3, 314:columbini,
Cic. Fam. 9, 18:gallinacei,
Liv. 32, 1; Col. 8, 5, 7:pavonini,
Varr. R. R. 3, 9:anserum,
id. ib. 3, 10:ciconiae,
Juv. 14, 74:ex ovis pulli orti,
chicks, Cic. N. D. 2, 48, 124:asinam, et pullum filium,
Vulg. Zach. 9, 9.—In partic., a young fowl, a chicken, Hor. S. 1, 3, 92; 2, 2, 121; id. Ep. 2, 2, 163; Sen. Q. N. 4, 6, 2; cf.:II.pulli implumes,
Hor. Epod. 1, 19.—So of the sacred chickens, used in divination:cum cavea liberati pulli non pascerentur,
Cic. N. D. 2, 3, 8.—Transf.A.Of persons.1.As a term of endearment, dove, chick, darling:2.meus pullus passer, mea columba,
Plaut. Cas. 1, 50:strabonem Appellat paetum paeter, et pullum, male parvus Si cui filius est,
Hor. S. 1, 3, 45; Suet. Calig. 13 fin.; M. Aur. ap. Front. Ep. ad Anton. 1, 1 Mai.—Pullus milvinus, qs. young kite, of an avaricious person, Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 6.—B.Of plants, a sprout, young twig, Cato, R. R. 51; 133; Pall. 4, 9.2.pullus, a, um, adj. dim. [for purulus, from purus], pure: veste pullā candidi, Varr. ap. Non. 368, 28.3.pullus, a, um, adj. [kindr. with pellos].I.Dark-colored, blackish-gray, dusky, blackish:II.lepus superiore parte pulla, ventre albo,
Varr. R. R. 3, 12, 5:nigra terra, quam pullam vocant,
Col. 1, praef. §24: color lanae pullus atque fuscus,
id. 7, 2, 4:ne maculis infuscet vellera pullis,
Verg. G. 3, 389:hostia,
Tib. 1, 2, 62:capilli,
Ov. Am. 2, 4, 41:myrtus,
dusky, dark-green, Hor. C, 1, 25, 18; cf.ficus,
id. Epod. 16, 46.—ESD. freq.: pulla vestis, a dark-gray garment (of dark-gray or undyed wool, the dress of mourners and of the lower orders), of mourners, Varr. ap. Non. 549, 33;also called toga pulla, not worn at funeral repasts,
Cic. Vatin. 12, 30; 13, 31.—Hence, subst.: pullum, i, n., a dark - gray garment, Ov. M. 11, 48:pullo amictus,
Liv. 45, 7; Flor. 4, 2, 45.— Plur.:pulla decent niveas (puellas),
Ov. A. A. 3, 189.—Transf.a.In allusion to the clothing of the poor:b.pulla paupertas,
Calp. Ecl. 7, 26;80: ipse praetor cum tunicā pullā sedere solebat,
Cic. Verr. 2, 4, 24, § 54.—Prov.: non possum togam praetextam sperare, cum exordium pullum videam,
i. e. a bad beginning cannot make a good ending, Quint. 5, 10, 71.—Of language:c.pullus sermo,
the vulgar speech, Varr. L. L. 9, 26, 33.—
См. также в других словарях:
ASININUS Lac — ad faciem nitidiorem redeendam olim adhibitum. Lini enim delcatos, vel ad candorem nitoremque cutis conciliandum, vel, ne cito barbati essent, certum, Sueton. de Othone c. 12. narrat, faciem quottidie pane madidô linere consuetum etc. Martial. l … Hofmann J. Lexicon universale
asin — ⇒ASIN, INE, adj. A. Qui est de la nature de l âne, de l ânesse. Qui appartient à l âne, à l ânesse. Bête, espèce, gent asine. Au fig. : • 1. Drôle et profond problème, ces virtuoses qui, selon tous les musiciens, toutes les oreilles non asines,… … Encyclopédie Universelle
asinino — ► adjetivo culto Que se refiere al asno. * * * asinino, a (del lat. «asinīnus»; cult.) adj. Asnal. * * * asinino, na. (Del lat. asinīnus). adj. Perteneciente o relativo al asno (ǁ animal) … Enciclopedia Universal
asnino — ► adjetivo coloquial Del asno. * * * asnino, a (del lat. «asinīnus»; inf.) adj. Asnal. * * * asnino, na. (Del lat. asinīnus). adj. coloq. asinino … Enciclopedia Universal
Asinine — As i*nine, a. [L. asininus, fr. asinus ass. See {Ass}.] Of or belonging to, or having the qualities of, the ass, as stupidity and obstinacy. Asinine nature. B. Jonson. Asinine feast. Milton. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
asinine — adjective Etymology: Latin asininus, from asinus ass Date: 15th century 1. extremely or utterly foolish < an asinine excuse > 2. of, relating to, or resembling an ass Synonyms: see simple • asininely adverb … New Collegiate Dictionary
Cucumber — This article is about the fruit. For other uses, see Cucumber (disambiguation). Cucumber Cucumbers grow on vines Scientific classification Kingdom … Wikipedia
En — En, eine Endsylbe vieler Deutschen Wörter, welche aber von verschiedener Bedeutung, und vermuthlich auch verschiedenem Ursprunge ist. 1. Bey den Verbis ist sie, 1) die gewöhnliche Endung des Infinitives der heutigen Hochdeutschen Zeitwörter,… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
asinine — asininely, adv. asininity /as euh nin i tee/, n. /as euh nuyn /, adj. 1. foolish, unintelligent, or silly; stupid: It is surprising that supposedly intelligent people can make such asinine statements. 2. of or like an ass: asinine obstinacy;… … Universalium
asinien — asinien, ienne [ azinjɛ̃, jɛn ] adj. • XVIe asinin; repris XXe; lat. asininus, de asinus ♦ Didact. De l âne. ● asinien, asinienne adjectif (latin asinus, âne) Relatif à l âne … Encyclopédie Universelle
asine — [azin] adj. fém. et n. ÉTYM. 1307; déformation de asinin, asinine, XVIe, empr. lat. asininus « particulier à l âne, de la nature de l âne ». ❖ ♦ Didactique ou vieux. 1 Adj. (1620). Vieilli. || Bête asine : âne ou ânesse. 0 Bête asine,pour… … Encyclopédie Universelle