Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

as-sībĭlo

  • 1 sībilō

        sībilō āre    [sibilus], to hiss, whistle: (serpens) sibilat ore, V.: (ferrum Igne rubens) in tepidā submersum sibilat undā, O.: modestos homines: populus me sibilat, H.
    * * *
    sibilare, sibilavi, sibilatus V
    hiss; hiss at

    Latin-English dictionary > sībilō

  • 2 sibilo

    sībĭlo (collat. form sīfĭlo, Non. 531, 2), āre, v. n. and a. [sibilus] (class. but rare).
    I.
    Neutr., to hiss, to whistle:

    imitationis hoc modo, ut majores rudere et vagire et mugire et murmurare et sibilare appellaverunt,

    Auct. Her. 4, 31, 42: (serpens) sibilat ore, * Verg. A. 11, 754;

    so of a serpent,

    Prop. 4 (5), 7, 54; Ov M. 4, 588.—Of gossips: contemplent, conspiciant omnes, nutent, nictent, sibilent, * Plaut. Merc. 2, 3, 72.—Of things:

    illud (ferrum igne rubens) Stridet et in trepidā submersum sibilat undā,

    Ov. M. 12, 279:

    stridor rudentum sibilat,

    whistles, Sil. 17, 258; cf.

    aura,

    Luc. 2, 698:

    tempestas,

    Quint. Decl. 12, 16:

    horrendo fragore sibilantibus armis,

    Amm. 31, 12, 12.—
    II.
    Act., to hiss, i. e. to hiss at, hiss down a person, Cic. Att. 2, 19, 2: populus me sibilat;

    at mihi plaudo Ipse domi,

    Hor. S. 1, 1, 66.

    Lewis & Short latin dictionary > sibilo

  • 3 ex-sībilō

        ex-sībilō —, —, āre,    to hiss out, hiss from the stage: histrio exsibilatur.

    Latin-English dictionary > ex-sībilō

  • 4 īn-sībilō

        īn-sībilō —, —, āre,     to whistle within: ubi insibilat Eurus, O.

    Latin-English dictionary > īn-sībilō

  • 5 sifilo

    sībĭlo (collat. form sīfĭlo, Non. 531, 2), āre, v. n. and a. [sibilus] (class. but rare).
    I.
    Neutr., to hiss, to whistle:

    imitationis hoc modo, ut majores rudere et vagire et mugire et murmurare et sibilare appellaverunt,

    Auct. Her. 4, 31, 42: (serpens) sibilat ore, * Verg. A. 11, 754;

    so of a serpent,

    Prop. 4 (5), 7, 54; Ov M. 4, 588.—Of gossips: contemplent, conspiciant omnes, nutent, nictent, sibilent, * Plaut. Merc. 2, 3, 72.—Of things:

    illud (ferrum igne rubens) Stridet et in trepidā submersum sibilat undā,

    Ov. M. 12, 279:

    stridor rudentum sibilat,

    whistles, Sil. 17, 258; cf.

    aura,

    Luc. 2, 698:

    tempestas,

    Quint. Decl. 12, 16:

    horrendo fragore sibilantibus armis,

    Amm. 31, 12, 12.—
    II.
    Act., to hiss, i. e. to hiss at, hiss down a person, Cic. Att. 2, 19, 2: populus me sibilat;

    at mihi plaudo Ipse domi,

    Hor. S. 1, 1, 66.

    Lewis & Short latin dictionary > sifilo

  • 6 sibila

    1.
    sībĭlus, i (collat. form, abl., sibilu, Sisenn. ap. Prisc. p. 715 P.—In plur. in the poets, prob. merely for the sake of the metre: sībĭla, ōrum; cf. 2. sibilus init.; but in Cic. sibili), m. [cf. siphnos, siblos, hollow; Angl. S. and Engl. sipan, sip; O. H. Germ. sip, Germ. Sieb, a sieve; regarded by the ancients as imitation of a natural sound; cf. Quint. 8, 6, 31; Auct. Her. 4, 31, 42], a hissing, a whistling (class.)
    I.
    In gen.
    (α).
    Sing., of men:

    sibilo dare signum,

    Liv. 25, 8 fin. —Of cattle:

    (boves) sibilo allectari,

    Col. 2, 3, 2.—Of things: clamor tonitruum et rudentum sibilus, Poët. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1:

    (arbor) Loquente saepe sibilum edidit coma,

    Cat. 4, 12:

    venientis sibilus austri,

    Verg. E. 5, 82: sibilu significare alicui, Sisenn. ap. Prisc. p. 715 P.—
    (β).
    Plur., of wind instruments:

    calamorum sibila,

    Lucr. 5, 1382; cf.

    pastoria,

    Ov. M. 13, 785; Stat. Th. 6, 338.—Of snakes, etc.:

    serpens horrenda sibila misit,

    Ov. M. 3, 38:

    sibila dant,

    id. ib. 4, 493:

    mittere,

    id. ib. 15, 670;

    15, 684: sibila torsit draco,

    Val. Fl. 7, 726:

    angues stridula fuderunt vibratis sibila linguis,

    Luc. 9, 631:

    sibila effundere,

    id. 9, 724:

    vibrare,

    Sil. 3, 185; Corn. Sev. and Macer ap. Charis. p. 61 P.—Of a flying missile:

    stridentis sibila teli,

    Sil. 9, 247; Val. Fl. 6, 201. —
    II.
    In partic., a contemptuous hissing, a hissing at or off (usually in plur.).
    (α).
    Sing.:

    sibilum metuis?

    Cic. Pis. 27, 65.—
    (β).
    Plur.:

    e scaenā sibilis explodi,

    Cic. Rosc. Com. 11, 30:

    aliquem sibilis consectari,

    id. Att. 2, 18, 1:

    crebris totius contionis sibilis vexatus,

    Val. Max. 7, 3, 6 ext.; Cic. Sest. 59, 126; cf.: gladiatorii sibili, id. Fragm. ap. Charis. p. 61 P.:

    quā dominus, quā advocati sibilis conscissi,

    id. Att. 2, 19, 3.
    2.
    sībĭlus, a, um, adj. [1. sibilus], hissing, whistling ( poet.; occurring, on account of the metre, only in the form sibila; cf. 1. sibilus init.):

    colla (colubrae),

    Verg. G. 3, 421; id. A. 5, 277; cf.

    ora (anguium),

    id. ib. 2, 211:

    coma torvae frontis (Panis),

    Val. Fl. 3, 50.

    Lewis & Short latin dictionary > sibila

  • 7 sibilus

    1.
    sībĭlus, i (collat. form, abl., sibilu, Sisenn. ap. Prisc. p. 715 P.—In plur. in the poets, prob. merely for the sake of the metre: sībĭla, ōrum; cf. 2. sibilus init.; but in Cic. sibili), m. [cf. siphnos, siblos, hollow; Angl. S. and Engl. sipan, sip; O. H. Germ. sip, Germ. Sieb, a sieve; regarded by the ancients as imitation of a natural sound; cf. Quint. 8, 6, 31; Auct. Her. 4, 31, 42], a hissing, a whistling (class.)
    I.
    In gen.
    (α).
    Sing., of men:

    sibilo dare signum,

    Liv. 25, 8 fin. —Of cattle:

    (boves) sibilo allectari,

    Col. 2, 3, 2.—Of things: clamor tonitruum et rudentum sibilus, Poët. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1:

    (arbor) Loquente saepe sibilum edidit coma,

    Cat. 4, 12:

    venientis sibilus austri,

    Verg. E. 5, 82: sibilu significare alicui, Sisenn. ap. Prisc. p. 715 P.—
    (β).
    Plur., of wind instruments:

    calamorum sibila,

    Lucr. 5, 1382; cf.

    pastoria,

    Ov. M. 13, 785; Stat. Th. 6, 338.—Of snakes, etc.:

    serpens horrenda sibila misit,

    Ov. M. 3, 38:

    sibila dant,

    id. ib. 4, 493:

    mittere,

    id. ib. 15, 670;

    15, 684: sibila torsit draco,

    Val. Fl. 7, 726:

    angues stridula fuderunt vibratis sibila linguis,

    Luc. 9, 631:

    sibila effundere,

    id. 9, 724:

    vibrare,

    Sil. 3, 185; Corn. Sev. and Macer ap. Charis. p. 61 P.—Of a flying missile:

    stridentis sibila teli,

    Sil. 9, 247; Val. Fl. 6, 201. —
    II.
    In partic., a contemptuous hissing, a hissing at or off (usually in plur.).
    (α).
    Sing.:

    sibilum metuis?

    Cic. Pis. 27, 65.—
    (β).
    Plur.:

    e scaenā sibilis explodi,

    Cic. Rosc. Com. 11, 30:

    aliquem sibilis consectari,

    id. Att. 2, 18, 1:

    crebris totius contionis sibilis vexatus,

    Val. Max. 7, 3, 6 ext.; Cic. Sest. 59, 126; cf.: gladiatorii sibili, id. Fragm. ap. Charis. p. 61 P.:

    quā dominus, quā advocati sibilis conscissi,

    id. Att. 2, 19, 3.
    2.
    sībĭlus, a, um, adj. [1. sibilus], hissing, whistling ( poet.; occurring, on account of the metre, only in the form sibila; cf. 1. sibilus init.):

    colla (colubrae),

    Verg. G. 3, 421; id. A. 5, 277; cf.

    ora (anguium),

    id. ib. 2, 211:

    coma torvae frontis (Panis),

    Val. Fl. 3, 50.

    Lewis & Short latin dictionary > sibilus

  • 8 sībilus

        sībilus ī, m plur. sībilī, ōrum, m, poet. also sībila, ōrum, n    [SIB-], a hissing, whistling: sibilo dare signum, L.: clamor tonitruum et rudentum sibilus: venientis sibilus austri, V.: serpens horrenda sibila misit, O.: Sibila dant, O.— A contemptuous hissing, hissing at, hissing off: sibilum metuis?: ei sibilum mortem videri necesse est: e scaenā sibilis explodebatur: (eum) equi repentinis sibilis extimescebant.
    * * *
    I
    sibila, sibilum ADJ
    II
    hissing, whistling; hiss of contempt or disfavor

    Latin-English dictionary > sībilus

  • 9 adlecto

    allecto ( adl-), āvi, ātum, 1, v. freq. [id.], to allure, to entice (prob. only in the foll. exs.):

    ad agrum fruendum non modo non retardat, verum etiam invitat atque adlectat senectus,

    Cic. Sen. 16 fin.; id. Lael. 26, 98:

    boves sibilo,

    Col. 2, 3, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > adlecto

  • 10 adsibilo

    as-sībĭlo ( ads-), āre, v. n. and a., to hiss, murmur, whisper at or to a thing (only in the post-Aug. poets): alno adsibilat alnus, Claud. Nupt. Hon. et Mar. 68; id. Rapt. Pros. 2, 225:

    moto adsibilat aëre ventus,

    Aus. Mos. 258.—As verb act.:

    serpens animam adsibilat aris, i. e. sibilando amittit,

    Stat. Th. 5, 578.

    Lewis & Short latin dictionary > adsibilo

  • 11 allecto

    allecto ( adl-), āvi, ātum, 1, v. freq. [id.], to allure, to entice (prob. only in the foll. exs.):

    ad agrum fruendum non modo non retardat, verum etiam invitat atque adlectat senectus,

    Cic. Sen. 16 fin.; id. Lael. 26, 98:

    boves sibilo,

    Col. 2, 3, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > allecto

  • 12 assibilo

    as-sībĭlo ( ads-), āre, v. n. and a., to hiss, murmur, whisper at or to a thing (only in the post-Aug. poets): alno adsibilat alnus, Claud. Nupt. Hon. et Mar. 68; id. Rapt. Pros. 2, 225:

    moto adsibilat aëre ventus,

    Aus. Mos. 258.—As verb act.:

    serpens animam adsibilat aris, i. e. sibilando amittit,

    Stat. Th. 5, 578.

    Lewis & Short latin dictionary > assibilo

  • 13 exsibilo

    ex-sībĭlo ( exīb-), āvi, ātum, 1, v. a., to hiss out or forth.
    I.
    In gen. (only postAug.):

    dirum quiddam, Sen. de Ira, 3, 4: nescio quid tetrum,

    Petr. 64: confestim praesentiam nostram efflari exsibilarique [p. 702] jusserit, to be carried out by the wind, App. M. 5, p. 163, 20.—
    B.
    In partic., to hiss off an actor from the stage (class.):

    histrio exsibilatur et exploditur,

    Cic. Par. 3, 2, 26; Suet. Aug. 45 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > exsibilo

  • 14 insibilo

    in-sībĭlo, 1, v. n. and a., to hiss, whistle, or rustle in ( poet.):

    Eurus,

    Ov. M. 15, 603:

    ignis membris,

    Sil. 12, 616:

    Erinys atros insibilat ore tumores,

    hisses in, breathes in, with a hissing noise, id. 2, 626.

    Lewis & Short latin dictionary > insibilo

  • 15 obsibilo

    ob-sībĭlo, 1, v. a., to whistle away, to rustle (post-class.):

    arbores dulces strepitus obsibilabant,

    App. M. 11, p. 260, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > obsibilo

  • 16 resibilo

    rĕ-sībĭlo, āre, v. n., to hiss at, Sid. Carm. 9, 83.

    Lewis & Short latin dictionary > resibilo

  • 17 sibilatio

    sībĭlātĭo (collat. form sĭfĭlātĭo, Non. 531, 4), ōnis, f. [sibilo], a sibilation, hissing (late Lat.):

    serpentium,

    Vulg. Sap. 17, 9:

    vel stridor,

    Cael. Aur. Tard. 2, 14, 198.

    Lewis & Short latin dictionary > sibilatio

  • 18 sibilatus

    sībĭlātus, ūs, m. [sibilo], a hissing whistling, Cael. Aur. Acut. 2, 27, 144.

    Lewis & Short latin dictionary > sibilatus

  • 19 sifilatio

    sībĭlātĭo (collat. form sĭfĭlātĭo, Non. 531, 4), ōnis, f. [sibilo], a sibilation, hissing (late Lat.):

    serpentium,

    Vulg. Sap. 17, 9:

    vel stridor,

    Cael. Aur. Tard. 2, 14, 198.

    Lewis & Short latin dictionary > sifilatio

См. также в других словарях:

  • sibilo — / sibilo/ s.m. [dal lat. sibĭlus, prob. di origine onomatopeica]. [rumore continuato e acuto: il s. del vento ] ▶◀ fischio, zufolìo …   Enciclopedia Italiana

  • sibilo — s. m. Ato de sibilar …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • síbilo — s. m. Silvo; sibilação …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • sibilo — sì·bi·lo s.m. 1. CO suono leggero, acuto e prolungato: il sibilo del vento, di un serpente, la pentola a pressione emetteva un sibilo 2. TS med. rumore polmonare caratteristico dell asma bronchiale, che si manifesta per lo più nella fase… …   Dizionario italiano

  • sibilo — {{hw}}{{sibilo}}{{/hw}}s. m. Fischio acuto, sottile e continuo …   Enciclopedia di italiano

  • sibilo — pl.m. sibili …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • sibilo — s. m. (anche fig.) fischio, fischiata, zufolio, zufolo, zirlo …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • Lancia Sibilo — Fabricante Lancia Empresa matriz Fiat Group Automobiles …   Wikipedia Español

  • Lancia Sibilo — The Lancia Sibilo was a 1978 concept car designed and built by Bertone, and based on the production Lancia Stratos, but four inches longer. The car s main characteristics were its sharp, aerodynamic lines and plastic windows which were merged… …   Wikipedia

  • Anexo:Primera temporada de Grachi — Grachi Programa Grachi País de origen Estados Unidos Cadena de televisión Nickelodeon Latinoamérica Emisión original 2 de mayo de …   Wikipedia Español

  • SIBILARE — apud Lamprid. in Commodo, c. 1. Iam in his artifex, quae stationis Imperatortae non erat, ut calices fingeret, saltaret; cantaret, sibilaret, scurram denique ostenderet: fistulâ canere est, quod pandurizare dicit Lamprid. in Heliogahalo, c. 32.… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»