-
1 sībilō
sībilō āre [sibilus], to hiss, whistle: (serpens) sibilat ore, V.: (ferrum Igne rubens) in tepidā submersum sibilat undā, O.: modestos homines: populus me sibilat, H.* * *sibilare, sibilavi, sibilatus Vhiss; hiss at -
2 sibilo
I.Neutr., to hiss, to whistle:II.imitationis hoc modo, ut majores rudere et vagire et mugire et murmurare et sibilare appellaverunt,
Auct. Her. 4, 31, 42: (serpens) sibilat ore, * Verg. A. 11, 754;so of a serpent,
Prop. 4 (5), 7, 54; Ov M. 4, 588.—Of gossips: contemplent, conspiciant omnes, nutent, nictent, sibilent, * Plaut. Merc. 2, 3, 72.—Of things:illud (ferrum igne rubens) Stridet et in trepidā submersum sibilat undā,
Ov. M. 12, 279:stridor rudentum sibilat,
whistles, Sil. 17, 258; cf.aura,
Luc. 2, 698:tempestas,
Quint. Decl. 12, 16:horrendo fragore sibilantibus armis,
Amm. 31, 12, 12.—Act., to hiss, i. e. to hiss at, hiss down a person, Cic. Att. 2, 19, 2: populus me sibilat;at mihi plaudo Ipse domi,
Hor. S. 1, 1, 66. -
3 ex-sībilō
ex-sībilō —, —, āre, to hiss out, hiss from the stage: histrio exsibilatur. -
4 īn-sībilō
īn-sībilō —, —, āre, to whistle within: ubi insibilat Eurus, O. -
5 sifilo
I.Neutr., to hiss, to whistle:II.imitationis hoc modo, ut majores rudere et vagire et mugire et murmurare et sibilare appellaverunt,
Auct. Her. 4, 31, 42: (serpens) sibilat ore, * Verg. A. 11, 754;so of a serpent,
Prop. 4 (5), 7, 54; Ov M. 4, 588.—Of gossips: contemplent, conspiciant omnes, nutent, nictent, sibilent, * Plaut. Merc. 2, 3, 72.—Of things:illud (ferrum igne rubens) Stridet et in trepidā submersum sibilat undā,
Ov. M. 12, 279:stridor rudentum sibilat,
whistles, Sil. 17, 258; cf.aura,
Luc. 2, 698:tempestas,
Quint. Decl. 12, 16:horrendo fragore sibilantibus armis,
Amm. 31, 12, 12.—Act., to hiss, i. e. to hiss at, hiss down a person, Cic. Att. 2, 19, 2: populus me sibilat;at mihi plaudo Ipse domi,
Hor. S. 1, 1, 66. -
6 sibila
1.sībĭlus, i (collat. form, abl., sibilu, Sisenn. ap. Prisc. p. 715 P.—In plur. in the poets, prob. merely for the sake of the metre: sībĭla, ōrum; cf. 2. sibilus init.; but in Cic. sibili), m. [cf. siphnos, siblos, hollow; Angl. S. and Engl. sipan, sip; O. H. Germ. sip, Germ. Sieb, a sieve; regarded by the ancients as imitation of a natural sound; cf. Quint. 8, 6, 31; Auct. Her. 4, 31, 42], a hissing, a whistling (class.)I.In gen.(α).Sing., of men:(β).sibilo dare signum,
Liv. 25, 8 fin. —Of cattle:(boves) sibilo allectari,
Col. 2, 3, 2.—Of things: clamor tonitruum et rudentum sibilus, Poët. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1:(arbor) Loquente saepe sibilum edidit coma,
Cat. 4, 12:venientis sibilus austri,
Verg. E. 5, 82: sibilu significare alicui, Sisenn. ap. Prisc. p. 715 P.—Plur., of wind instruments:II. (α).calamorum sibila,
Lucr. 5, 1382; cf.pastoria,
Ov. M. 13, 785; Stat. Th. 6, 338.—Of snakes, etc.:serpens horrenda sibila misit,
Ov. M. 3, 38:sibila dant,
id. ib. 4, 493:mittere,
id. ib. 15, 670;15, 684: sibila torsit draco,
Val. Fl. 7, 726:angues stridula fuderunt vibratis sibila linguis,
Luc. 9, 631:sibila effundere,
id. 9, 724:vibrare,
Sil. 3, 185; Corn. Sev. and Macer ap. Charis. p. 61 P.—Of a flying missile:stridentis sibila teli,
Sil. 9, 247; Val. Fl. 6, 201. —Sing.:(β).sibilum metuis?
Cic. Pis. 27, 65.—Plur.:2.e scaenā sibilis explodi,
Cic. Rosc. Com. 11, 30:aliquem sibilis consectari,
id. Att. 2, 18, 1:crebris totius contionis sibilis vexatus,
Val. Max. 7, 3, 6 ext.; Cic. Sest. 59, 126; cf.: gladiatorii sibili, id. Fragm. ap. Charis. p. 61 P.:quā dominus, quā advocati sibilis conscissi,
id. Att. 2, 19, 3. -
7 sibilus
1.sībĭlus, i (collat. form, abl., sibilu, Sisenn. ap. Prisc. p. 715 P.—In plur. in the poets, prob. merely for the sake of the metre: sībĭla, ōrum; cf. 2. sibilus init.; but in Cic. sibili), m. [cf. siphnos, siblos, hollow; Angl. S. and Engl. sipan, sip; O. H. Germ. sip, Germ. Sieb, a sieve; regarded by the ancients as imitation of a natural sound; cf. Quint. 8, 6, 31; Auct. Her. 4, 31, 42], a hissing, a whistling (class.)I.In gen.(α).Sing., of men:(β).sibilo dare signum,
Liv. 25, 8 fin. —Of cattle:(boves) sibilo allectari,
Col. 2, 3, 2.—Of things: clamor tonitruum et rudentum sibilus, Poët. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1:(arbor) Loquente saepe sibilum edidit coma,
Cat. 4, 12:venientis sibilus austri,
Verg. E. 5, 82: sibilu significare alicui, Sisenn. ap. Prisc. p. 715 P.—Plur., of wind instruments:II. (α).calamorum sibila,
Lucr. 5, 1382; cf.pastoria,
Ov. M. 13, 785; Stat. Th. 6, 338.—Of snakes, etc.:serpens horrenda sibila misit,
Ov. M. 3, 38:sibila dant,
id. ib. 4, 493:mittere,
id. ib. 15, 670;15, 684: sibila torsit draco,
Val. Fl. 7, 726:angues stridula fuderunt vibratis sibila linguis,
Luc. 9, 631:sibila effundere,
id. 9, 724:vibrare,
Sil. 3, 185; Corn. Sev. and Macer ap. Charis. p. 61 P.—Of a flying missile:stridentis sibila teli,
Sil. 9, 247; Val. Fl. 6, 201. —Sing.:(β).sibilum metuis?
Cic. Pis. 27, 65.—Plur.:2.e scaenā sibilis explodi,
Cic. Rosc. Com. 11, 30:aliquem sibilis consectari,
id. Att. 2, 18, 1:crebris totius contionis sibilis vexatus,
Val. Max. 7, 3, 6 ext.; Cic. Sest. 59, 126; cf.: gladiatorii sibili, id. Fragm. ap. Charis. p. 61 P.:quā dominus, quā advocati sibilis conscissi,
id. Att. 2, 19, 3. -
8 sībilus
sībilus ī, m plur. sībilī, ōrum, m, poet. also sībila, ōrum, n [SIB-], a hissing, whistling: sibilo dare signum, L.: clamor tonitruum et rudentum sibilus: venientis sibilus austri, V.: serpens horrenda sibila misit, O.: Sibila dant, O.— A contemptuous hissing, hissing at, hissing off: sibilum metuis?: ei sibilum mortem videri necesse est: e scaenā sibilis explodebatur: (eum) equi repentinis sibilis extimescebant.* * *Isibila, sibilum ADJIIhissing, whistling; hiss of contempt or disfavor -
9 adlecto
-
10 adsibilo
as-sībĭlo ( ads-), āre, v. n. and a., to hiss, murmur, whisper at or to a thing (only in the post-Aug. poets): alno adsibilat alnus, Claud. Nupt. Hon. et Mar. 68; id. Rapt. Pros. 2, 225:moto adsibilat aëre ventus,
Aus. Mos. 258.—As verb act.:serpens animam adsibilat aris, i. e. sibilando amittit,
Stat. Th. 5, 578. -
11 allecto
-
12 assibilo
as-sībĭlo ( ads-), āre, v. n. and a., to hiss, murmur, whisper at or to a thing (only in the post-Aug. poets): alno adsibilat alnus, Claud. Nupt. Hon. et Mar. 68; id. Rapt. Pros. 2, 225:moto adsibilat aëre ventus,
Aus. Mos. 258.—As verb act.:serpens animam adsibilat aris, i. e. sibilando amittit,
Stat. Th. 5, 578. -
13 exsibilo
I.In gen. (only postAug.):B.dirum quiddam, Sen. de Ira, 3, 4: nescio quid tetrum,
Petr. 64: confestim praesentiam nostram efflari exsibilarique [p. 702] jusserit, to be carried out by the wind, App. M. 5, p. 163, 20.—In partic., to hiss off an actor from the stage (class.):histrio exsibilatur et exploditur,
Cic. Par. 3, 2, 26; Suet. Aug. 45 fin. -
14 insibilo
in-sībĭlo, 1, v. n. and a., to hiss, whistle, or rustle in ( poet.):Eurus,
Ov. M. 15, 603:ignis membris,
Sil. 12, 616:Erinys atros insibilat ore tumores,
hisses in, breathes in, with a hissing noise, id. 2, 626. -
15 obsibilo
ob-sībĭlo, 1, v. a., to whistle away, to rustle (post-class.):arbores dulces strepitus obsibilabant,
App. M. 11, p. 260, 27. -
16 resibilo
rĕ-sībĭlo, āre, v. n., to hiss at, Sid. Carm. 9, 83. -
17 sibilatio
sībĭlātĭo (collat. form sĭfĭlātĭo, Non. 531, 4), ōnis, f. [sibilo], a sibilation, hissing (late Lat.):serpentium,
Vulg. Sap. 17, 9:vel stridor,
Cael. Aur. Tard. 2, 14, 198. -
18 sibilatus
sībĭlātus, ūs, m. [sibilo], a hissing whistling, Cael. Aur. Acut. 2, 27, 144. -
19 sifilatio
sībĭlātĭo (collat. form sĭfĭlātĭo, Non. 531, 4), ōnis, f. [sibilo], a sibilation, hissing (late Lat.):serpentium,
Vulg. Sap. 17, 9:vel stridor,
Cael. Aur. Tard. 2, 14, 198.
См. также в других словарях:
sibilo — / sibilo/ s.m. [dal lat. sibĭlus, prob. di origine onomatopeica]. [rumore continuato e acuto: il s. del vento ] ▶◀ fischio, zufolìo … Enciclopedia Italiana
sibilo — s. m. Ato de sibilar … Dicionário da Língua Portuguesa
síbilo — s. m. Silvo; sibilação … Dicionário da Língua Portuguesa
sibilo — sì·bi·lo s.m. 1. CO suono leggero, acuto e prolungato: il sibilo del vento, di un serpente, la pentola a pressione emetteva un sibilo 2. TS med. rumore polmonare caratteristico dell asma bronchiale, che si manifesta per lo più nella fase… … Dizionario italiano
sibilo — {{hw}}{{sibilo}}{{/hw}}s. m. Fischio acuto, sottile e continuo … Enciclopedia di italiano
sibilo — pl.m. sibili … Dizionario dei sinonimi e contrari
sibilo — s. m. (anche fig.) fischio, fischiata, zufolio, zufolo, zirlo … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
Lancia Sibilo — Fabricante Lancia Empresa matriz Fiat Group Automobiles … Wikipedia Español
Lancia Sibilo — The Lancia Sibilo was a 1978 concept car designed and built by Bertone, and based on the production Lancia Stratos, but four inches longer. The car s main characteristics were its sharp, aerodynamic lines and plastic windows which were merged… … Wikipedia
Anexo:Primera temporada de Grachi — Grachi Programa Grachi País de origen Estados Unidos Cadena de televisión Nickelodeon Latinoamérica Emisión original 2 de mayo de … Wikipedia Español
SIBILARE — apud Lamprid. in Commodo, c. 1. Iam in his artifex, quae stationis Imperatortae non erat, ut calices fingeret, saltaret; cantaret, sibilaret, scurram denique ostenderet: fistulâ canere est, quod pandurizare dicit Lamprid. in Heliogahalo, c. 32.… … Hofmann J. Lexicon universale