Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

argument

  • 101 conprehensio

    arrest, grasping; comprehension, understanding; classifying; idea, perception; comprehensive argument; dilemma; region, zone; scope, range; grouping (words)

    Latin-English dictionary > conprehensio

  • 102 conprensio

    arrest, grasping; comprehension, understanding; classifying; idea, perception; comprehensive argument; dilemma; region, zone; scope, range; grouping (words)

    Latin-English dictionary > conprensio

  • 103 declamatiuncula

    short argument as oratorical exercise; subject for declamation(L+S); bawling

    Latin-English dictionary > declamatiuncula

  • 104 diffinitio

    definition, precise description; specification; fixing/marking a boundry; classification; pronouncement, ruling; argument based on definition of term; ending/boundry/limit (L+S); limiting; explanation; which is decreed/decided

    Latin-English dictionary > diffinitio

  • 105 enumeratio

    enumeration, act of listing; recapitulation/summing up; argument by elimination

    Latin-English dictionary > enumeratio

  • 106 epichirema

    Latin-English dictionary > epichirema

  • 107 frustro

    frustrare, frustravi, frustratus V TRANS
    disappoint, frustrate, deceive (w/false hope); escape/elude; baffle/evade; fail; reject; delay; rob/defraud/cheat; pretend; refute (argument); corrupt/falsify

    Latin-English dictionary > frustro

  • 108 urgeo

    urgere, ursi, - V
    press/squeeze/bear hard/down; tread/traverse continually; push/shove/thrust; spur on, urge; press hard in attack/pursuit, beset, follow hard on heels of; hem in; threaten by proximity; press verbally/argument/point; follow up

    Latin-English dictionary > urgeo

  • 109 urgueo

    urguere, ursi, - V
    press/squeeze/bear hard/down; tread/traverse continually; push/shove/thrust; spur on, urge; press hard in attack/pursuit, beset, follow hard on heels of; hem in; threaten by proximity; press verbally/argument/point; follow up

    Latin-English dictionary > urgueo

  • 110 Ab absurdo

    From the absurd (establishing the validity of your argument by pointing out the absurdity of your opponent's position)

    Latin Quotes (Latin to English) > Ab absurdo

  • 111 Arguendo

    Latin Quotes (Latin to English) > Arguendo

  • 112 Ultima ratio regum

    Latin Quotes (Latin to English) > Ultima ratio regum

  • 113 Vltima ratio regvm

    The final argument of kings. (motto of Louis XIV on his cannon)

    Latin Quotes (Latin to English) > Vltima ratio regvm

  • 114 seco

    I.
    , secui, sectum
    to cut, hurt, wound, amputate, divide, part.
    II.
    to settle (as to settle an argument).

    Latin-English dictionary of medieval > seco

  • 115 captensula

    captensŭla, ae, f. [captio], a fallacious argument, a sophism, Mart. Cap. 4, § 423.

    Lewis & Short latin dictionary > captensula

  • 116 captio

    captĭo, ōnis, f. [capio].
    I.
    Lit., a catching: pignoris, Gai Inst. 4, 12; 4, 29; cf. Gell. 7, 10, 3: odoris, Lact. Opif. Dei, 10.—
    B.
    A seizing, apprehension:

    domini,

    Ambros. Ob. Valent. 35.—
    II.
    Trop., a deceiving, deception, fraud, deceit, Plaut. Ep. 2, 2, 112; 5, 2, 36; id. Most. 5, 2, 23; id. Truc. 2, 7, 65:

    si in parvulā re captionis aliquid vererere,

    Cic. Quint. 16, 53:

    incidere in captionem,

    Dig. 4, 1, 1:

    consilium multis captionibus suppositum,

    ib. 4, 4, 1; Paul. Sent. 5, 33, 2.—
    B.
    Esp. freq. in dialectics, a fallacious argument, a sophism:

    omnes istius generis captiones eodem modo refelluntur,

    Cic. Fat. 13, 30:

    praestigiis quibusdam et captionibus depelli,

    id. Ac. 2, 14, 45:

    dialecticae,

    id. Fin. 2, 6, 17:

    captiones discutere,

    id. Ac. 2, 15, 46:

    metuere,

    Plaut. As. 4, 1, 45:

    induere se in captiones,

    Cic. Div. 2, 17, 41:

    in captione haerere,

    Gell. 16, 2, 5:

    explicare,

    Cic. Div. 2, 17, 41; id. Brut. 53, 198; cf. id. ib. § 197; id. Att. 10, 15, 2.—
    C.
    Meton. (causa pro effectu; cf.: fraudi esse), an injury, a disadvantage:

    ne quid captioni mihi sit,

    Plaut. Most. 3, 3, 19 Lorenz ad loc.:

    mea captio est, si quidem ejus inopiā minus multa ad me scribis,

    Cic. Att. 5, 4, 4; Dig. 29, 3, 7; 50, 17, 200.

    Lewis & Short latin dictionary > captio

  • 117 ceratina

    cĕrătĭna, ae, f., = keratina, the sophistical argument concerning horns (quod non perdidisti habes;

    cornua non perdidisti: habes igitur cornua,

    Gell. 18, 2, 8; cf. Sen. Ep. 45, 7), Quint. 1, 10, 5 Spald.; Front. Eloq. p. 86 Nieb.

    Lewis & Short latin dictionary > ceratina

  • 118 circumstantes

    circum-sto, stĕti, 1, v. n. and a. (the perf. and pluperf. having the same form with those of circumsisto, and a similar meaning, it is sometimes doubtful to which verb a form belongs), to stand around in a circle, to take a station round; and, with the acc., to stand around a person or thing, to surround, encircle, encompass.
    I.
    Prop. (very freq. and class.).
    (α).
    Absol.: circumstant cum ardentibus taedis, Enn ap. Cic. Ac. 2, 28, 89 (Trag. v. 51 Vahl.):

    circumstant lacrimis rorantes ora genasque,

    Lucr. 3, 469:

    Morini spe praedae adducti circumsteterunt,

    Caes. B. G. 4, 37:

    circumstant properi aurigae,

    Verg. A. 12, 85:

    ad circumstantes tendens sua bracchia silvas, Ov M. 3, 441: circumstantis exercitūs gratia,

    Curt. 9, 3, 15:

    amici,

    id. 3, 5, 9.—
    (β).
    With acc.:

    aliquem,

    Verg. G. 4, 216; Ov. M. 11, 505; Curt. 5, 12, 9:

    equites Romani qui circumstant senatum,

    Cic. Cat. 1, 8, 21:

    sellam,

    Liv. 8, 32, 14; Suet. Aug. 35:

    solem,

    Ov. M. 2, 394:

    sacra,

    id. ib. 2, 717:

    lectum,

    Curt. 10, 5, 2.—
    2.
    Hence, circumstantes, ĭum, m. subst., the by-standers, Quint. 4, 2, 22; 4, 2, 127; Tac. A. 1, 21; 1, 22; Suet. Caes. 84; id. Aug. 93; Curt. 6, 10, 36.—
    B.
    In partic., to surround in a hostile manner, to beset, besiege:

    circumstare tribunal praetoris urbani, obsidere cum gladiis curiam, etc.,

    Cic. Cat. 1, 13, 32:

    quem tres Curiatii circumsteterant,

    Liv. 1, 25, 6:

    si ambo consules infesti circumstarent tribunum,

    id. 3, 9, 6:

    urbem Romanam,

    id. 27, 40, 6:

    regis tecta,

    Verg. A. 7, 585; cf. the foll.—
    II.
    Trop., to surround, encompass, occupy, take possession of (freq. in post-Aug prose); absol. or with acc.:

    cum dies et noctes omnia nos undique fata circumstent,

    Cic. Phil. 10, 10, 20:

    circumstant te summae auctoritates,

    id. Verr. 1, 17, 52:

    cum tanti undique terrores circumstarent,

    Liv. 6, 2, 4; cf. id. 30, 3, 3:

    anceps proelium Romanos circumsteterat, incertos in quem hostem eruptionem facerent,

    id. 25, 34, 10:

    ancepsque terror circumstabat,

    id. 21, 28, 3; 34, 27, 1; Quint. 10, 3, 30:

    haec me cura, haec difficultas sola circumstat,

    Plin. Pan. 3, 4:

    at me tum primum saevus circumstetit horror,

    Verg. A. 2, 559:

    scio acerba meorum Circumstare odia ( = meos, qui me oderunt),

    id. ib. 10, 905:

    circumsteterat Civilem et alius metus,

    Tac. H. 4, 79:

    circumsteterat palatium publica exspectatio,

    id. ib. 1, 17:

    paupertas et angustiae rerum nascentes eos circumsteterunt,

    id. Or. 8.— Subst.: circumstantĭa, ium, n., details, circumstances, in an argument:

    illa (argumenta) per se fortia non oportet circumstantibus obscurare,

    Quint. 5, 12, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > circumstantes

  • 119 circumsto

    circum-sto, stĕti, 1, v. n. and a. (the perf. and pluperf. having the same form with those of circumsisto, and a similar meaning, it is sometimes doubtful to which verb a form belongs), to stand around in a circle, to take a station round; and, with the acc., to stand around a person or thing, to surround, encircle, encompass.
    I.
    Prop. (very freq. and class.).
    (α).
    Absol.: circumstant cum ardentibus taedis, Enn ap. Cic. Ac. 2, 28, 89 (Trag. v. 51 Vahl.):

    circumstant lacrimis rorantes ora genasque,

    Lucr. 3, 469:

    Morini spe praedae adducti circumsteterunt,

    Caes. B. G. 4, 37:

    circumstant properi aurigae,

    Verg. A. 12, 85:

    ad circumstantes tendens sua bracchia silvas, Ov M. 3, 441: circumstantis exercitūs gratia,

    Curt. 9, 3, 15:

    amici,

    id. 3, 5, 9.—
    (β).
    With acc.:

    aliquem,

    Verg. G. 4, 216; Ov. M. 11, 505; Curt. 5, 12, 9:

    equites Romani qui circumstant senatum,

    Cic. Cat. 1, 8, 21:

    sellam,

    Liv. 8, 32, 14; Suet. Aug. 35:

    solem,

    Ov. M. 2, 394:

    sacra,

    id. ib. 2, 717:

    lectum,

    Curt. 10, 5, 2.—
    2.
    Hence, circumstantes, ĭum, m. subst., the by-standers, Quint. 4, 2, 22; 4, 2, 127; Tac. A. 1, 21; 1, 22; Suet. Caes. 84; id. Aug. 93; Curt. 6, 10, 36.—
    B.
    In partic., to surround in a hostile manner, to beset, besiege:

    circumstare tribunal praetoris urbani, obsidere cum gladiis curiam, etc.,

    Cic. Cat. 1, 13, 32:

    quem tres Curiatii circumsteterant,

    Liv. 1, 25, 6:

    si ambo consules infesti circumstarent tribunum,

    id. 3, 9, 6:

    urbem Romanam,

    id. 27, 40, 6:

    regis tecta,

    Verg. A. 7, 585; cf. the foll.—
    II.
    Trop., to surround, encompass, occupy, take possession of (freq. in post-Aug prose); absol. or with acc.:

    cum dies et noctes omnia nos undique fata circumstent,

    Cic. Phil. 10, 10, 20:

    circumstant te summae auctoritates,

    id. Verr. 1, 17, 52:

    cum tanti undique terrores circumstarent,

    Liv. 6, 2, 4; cf. id. 30, 3, 3:

    anceps proelium Romanos circumsteterat, incertos in quem hostem eruptionem facerent,

    id. 25, 34, 10:

    ancepsque terror circumstabat,

    id. 21, 28, 3; 34, 27, 1; Quint. 10, 3, 30:

    haec me cura, haec difficultas sola circumstat,

    Plin. Pan. 3, 4:

    at me tum primum saevus circumstetit horror,

    Verg. A. 2, 559:

    scio acerba meorum Circumstare odia ( = meos, qui me oderunt),

    id. ib. 10, 905:

    circumsteterat Civilem et alius metus,

    Tac. H. 4, 79:

    circumsteterat palatium publica exspectatio,

    id. ib. 1, 17:

    paupertas et angustiae rerum nascentes eos circumsteterunt,

    id. Or. 8.— Subst.: circumstantĭa, ium, n., details, circumstances, in an argument:

    illa (argumenta) per se fortia non oportet circumstantibus obscurare,

    Quint. 5, 12, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > circumsto

  • 120 contorqueo

    con-torquĕo, torsi, tortum (also -torsum, acc. to Prisc. 9, p. 871 P.), 2, v. a., to turn, twist, twirl, swing, whirl or brandish, etc. (class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.
    A.
    Of weapons, arms, etc. (mostly poet.):

    telum contortum validis viribus,

    Lucr. 1, 971; cf.:

    hastam viribus,

    Ov. M. 5, 32:

    lenta spicula lacertis,

    Verg. A. 7, 165:

    hastile adducto lacerto,

    id. ib. 11, 561:

    cuspidem lacerto,

    Ov. M. 8, 345:

    valido sceptrum lacerto,

    id. ib. 5, 422:

    (hastile) certo contorquens dirigit ictu,

    Verg. A. 12, 490:

    sed magnum stridens contorta phalarica venit,

    id. ib. 9, 705:

    hastam In latus, etc.,

    id. ib. 2, 52; Quint. 9, 4, 8:

    telum in eum,

    Curt. 8, 14, 36.—
    B.
    Of other objects:

    gubernaclum quolibet,

    Lucr. 4, 904; cf.:

    membra quocumque volt,

    Cic. Div. 1, 53, 120:

    tantum corpus,

    Lucr. 4, 900:

    globum eā celeritate, etc.,

    Cic. N. D. 1, 10, 24; id. Arat. 61: equum magnā vi, Poët. ap. Quint. 8, 6, 9:

    amnis in alium cursum contortos et deflexos videmus,

    Cic. Div. 1, 19, 38:

    proram ad laevas undas,

    Verg. A. 3, 562:

    silvas insano vortice,

    whirling them round in its raging whirlpool, id. G. 1, 481; cf.
    * Cat.
    64, 107:

    frementes aquas subitis verticibus,

    Luc. 4, 102 Weber; cf. id. 3, 631; Sil. 3, 50:

    an omnis tempestas aeque mare illud contorqueat,

    Sen. Ep. 79, 1 al.:

    vertex est contorta in se aqua,

    Quint. 8, 2, 7:

    nubila fumo,

    Sil. 4, 309.—
    II.
    Trop. (mostly in Cic. and of rhet. matters;

    the metaphor taken from missiles which are brandished, that they may be discharged with greater force): (auditor) tamquam machinatione aliquā tum ad severitatem, tum ad remissionem animi est contorquendus,

    Cic. de Or. 2, 17, 72.—So of discourse that is thrown out violently or forcibly, hurled:

    Demosthenis non tam vibrarent fulmina illa, nisi numeris contorta ferrentur,

    Cic. Or. 70, 234; cf. Quint. 10, 7, 14:

    quam rhetorice! quam copiose! quas sententias colligit! quae verba contorquet! ( = summā vi et impetu profert),

    hurls forth, Cic. Tusc. 3, 26, 63; cf.:

    longas periodos uno spiritu,

    Plin. Ep. 5, 20, 4:

    deinde contorquent et ita concludunt, etc.,

    twist the argument, Cic. Div. 2, 51, 106.— Hence, contortus, a, um, P. a. (acc. to II.), of discourse.
    A.
    Brandished, hurled, full of motion, powerful, vehement, energetic, strong (rare;

    mostly in Cic.): contorta et acris oratio,

    Cic. Or. 20, 66:

    vis (orationis),

    Quint. 10, 7, 14:

    levibus mulcentur et contortis excitantur,

    id. 9, 4, 116.—
    B.
    Involved, intricate, obscure, perplexed, complicated:

    contortae et difficiles res,

    Cic. de Or. 1, 58, 250: contorta et aculeata quaedam sophismata, id. Ac. 2, 24, 75.— Adv.: con-tortē (acc. to II.), intricately, perplexedly:

    dicere,

    Cic. Inv. 1, 20, 29; Auct. Her. 1, 9, 15. —
    * Comp.:

    concluduntur a Stoicis,

    Cic. Tusc. 3, 10, 22.— Sup. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > contorqueo

См. также в других словарях:

  • argument — [ argymɑ̃ ] n. m. • 1160; lat. argumentum → arguer 1 ♦ Raisonnement destiné à prouver ou à réfuter une proposition, et par ext. Preuve à l appui ou à l encontre d une proposition. ⇒ raisonnement; argumentation, démonstration; preuve, raison.… …   Encyclopédie Universelle

  • argument — ar·gu·ment n 1: a reason or the reasoning given for or against a matter under discussion compare evidence, proof 2: the act or process of arguing, reasoning, or discussing; esp: oral argum …   Law dictionary

  • argument — ARGUMENT. s. m. Terme de Logique. Raisonnement par lequel on tire une conséquence d une ou de deux propositions. Argument en forme. Puissant argument. Argument concluant, démonstratif, pressant, invincible. Fort argument. Faux argument. Argument… …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • argument — Argument. s. m. Terme de Logique. Raisonnement par lequel on tire une consequence d une ou de deux propositions. Argument en forme. argument probable. puissant argument. argument concluant, demonstratif, invincible, fort argument. faux argument.… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • argument — ARGUMÉNT, argumente, s.n. 1. Raţionament, dovadă adusă în sprijinul unei afirmaţii. 2. (mat.) Variabila (variabilă) independentă a unei funcţii. – Din fr. argument, lat. argumentum. Trimis de romac, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  ARGUMÉNT s. I. 1.… …   Dicționar Român

  • Argument — Ar gu*ment, n. [F. argument, L. argumentum, fr. arguere to argue.] 1. Proof; evidence. [Obs.] [1913 Webster] There is.. no more palpable and convincing argument of the existence of a Deity. Ray. [1913 Webster] Why, then, is it made a badge of wit …   The Collaborative International Dictionary of English

  • argument — argùment (argùmenat) m <G ēnta, N mn nti, G nātā> DEFINICIJA 1. rasuđivanje koje se iznosi kao razlog za neku tvrdnju [dati argumente; iznijeti argumente; pobiti argumente; jak argument; snažan argument]; dokaz 2. sredstvo koje služi da se… …   Hrvatski jezični portal

  • argument — 1 proof, *reason, ground Analogous words: proving, demonstrating or demonstration (see corresponding verbs at PROVE): disproving or disproof, refuting or refutation, rebutting or rebuttal (see corresponding verbs at DISPROVE) 2 Argument, dispute …   New Dictionary of Synonyms

  • Argument — Sn Beweisgrund erw. fach. (14. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. argūmentum, einer Ableitung von l. arguere beweisen, erhellen . Verb: argumentieren; Abstraktum: Argumentation.    Ebenso nndl. argument, ne. argument, nfrz. argument, nschw.… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • argument — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. argumentncie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} potwierdzający lub obalający sąd o czymś; motyw, racja : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przekonujący, decydujący, niezbity,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Argument — Argument, eine unabhängige veränderliche Größe mit Bezug auf irgend eine Funktion derselben. In dem Falle z.B., daß eine Wertereihe jener Größe den Eingang einer numerischen Tafel bildet, in der die zugehörigen Funktionswerte zusammengestellt… …   Lexikon der gesamten Technik

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»