-
101 conprehensio
arrest, grasping; comprehension, understanding; classifying; idea, perception; comprehensive argument; dilemma; region, zone; scope, range; grouping (words) -
102 conprensio
arrest, grasping; comprehension, understanding; classifying; idea, perception; comprehensive argument; dilemma; region, zone; scope, range; grouping (words) -
103 declamatiuncula
short argument as oratorical exercise; subject for declamation(L+S); bawling -
104 diffinitio
definition, precise description; specification; fixing/marking a boundry; classification; pronouncement, ruling; argument based on definition of term; ending/boundry/limit (L+S); limiting; explanation; which is decreed/decided -
105 enumeratio
enumeration, act of listing; recapitulation/summing up; argument by elimination -
106 epichirema
-
107 frustro
frustrare, frustravi, frustratus V TRANSdisappoint, frustrate, deceive (w/false hope); escape/elude; baffle/evade; fail; reject; delay; rob/defraud/cheat; pretend; refute (argument); corrupt/falsify -
108 urgeo
urgere, ursi, - Vpress/squeeze/bear hard/down; tread/traverse continually; push/shove/thrust; spur on, urge; press hard in attack/pursuit, beset, follow hard on heels of; hem in; threaten by proximity; press verbally/argument/point; follow up -
109 urgueo
urguere, ursi, - Vpress/squeeze/bear hard/down; tread/traverse continually; push/shove/thrust; spur on, urge; press hard in attack/pursuit, beset, follow hard on heels of; hem in; threaten by proximity; press verbally/argument/point; follow up -
110 Ab absurdo
• From the absurd (establishing the validity of your argument by pointing out the absurdity of your opponent's position) -
111 Arguendo
-
112 Ultima ratio regum
-
113 Vltima ratio regvm
• The final argument of kings. (motto of Louis XIV on his cannon) -
114 seco
I., secui, sectumto cut, hurt, wound, amputate, divide, part.II.to settle (as to settle an argument). -
115 captensula
captensŭla, ae, f. [captio], a fallacious argument, a sophism, Mart. Cap. 4, § 423. -
116 captio
captĭo, ōnis, f. [capio].I.Lit., a catching: pignoris, Gai Inst. 4, 12; 4, 29; cf. Gell. 7, 10, 3: odoris, Lact. Opif. Dei, 10.—B. II.Trop., a deceiving, deception, fraud, deceit, Plaut. Ep. 2, 2, 112; 5, 2, 36; id. Most. 5, 2, 23; id. Truc. 2, 7, 65:B.si in parvulā re captionis aliquid vererere,
Cic. Quint. 16, 53:incidere in captionem,
Dig. 4, 1, 1:consilium multis captionibus suppositum,
ib. 4, 4, 1; Paul. Sent. 5, 33, 2.—Esp. freq. in dialectics, a fallacious argument, a sophism:C.omnes istius generis captiones eodem modo refelluntur,
Cic. Fat. 13, 30:praestigiis quibusdam et captionibus depelli,
id. Ac. 2, 14, 45:dialecticae,
id. Fin. 2, 6, 17:captiones discutere,
id. Ac. 2, 15, 46:metuere,
Plaut. As. 4, 1, 45:induere se in captiones,
Cic. Div. 2, 17, 41:in captione haerere,
Gell. 16, 2, 5:explicare,
Cic. Div. 2, 17, 41; id. Brut. 53, 198; cf. id. ib. § 197; id. Att. 10, 15, 2.—Meton. (causa pro effectu; cf.: fraudi esse), an injury, a disadvantage:ne quid captioni mihi sit,
Plaut. Most. 3, 3, 19 Lorenz ad loc.:mea captio est, si quidem ejus inopiā minus multa ad me scribis,
Cic. Att. 5, 4, 4; Dig. 29, 3, 7; 50, 17, 200. -
117 ceratina
cĕrătĭna, ae, f., = keratina, the sophistical argument concerning horns (quod non perdidisti habes;cornua non perdidisti: habes igitur cornua,
Gell. 18, 2, 8; cf. Sen. Ep. 45, 7), Quint. 1, 10, 5 Spald.; Front. Eloq. p. 86 Nieb. -
118 circumstantes
circum-sto, stĕti, 1, v. n. and a. (the perf. and pluperf. having the same form with those of circumsisto, and a similar meaning, it is sometimes doubtful to which verb a form belongs), to stand around in a circle, to take a station round; and, with the acc., to stand around a person or thing, to surround, encircle, encompass.I.Prop. (very freq. and class.).(α).Absol.: circumstant cum ardentibus taedis, Enn ap. Cic. Ac. 2, 28, 89 (Trag. v. 51 Vahl.):(β).circumstant lacrimis rorantes ora genasque,
Lucr. 3, 469:Morini spe praedae adducti circumsteterunt,
Caes. B. G. 4, 37:circumstant properi aurigae,
Verg. A. 12, 85:ad circumstantes tendens sua bracchia silvas, Ov M. 3, 441: circumstantis exercitūs gratia,
Curt. 9, 3, 15:amici,
id. 3, 5, 9.—With acc.:2.aliquem,
Verg. G. 4, 216; Ov. M. 11, 505; Curt. 5, 12, 9:equites Romani qui circumstant senatum,
Cic. Cat. 1, 8, 21:sellam,
Liv. 8, 32, 14; Suet. Aug. 35:solem,
Ov. M. 2, 394:sacra,
id. ib. 2, 717:lectum,
Curt. 10, 5, 2.—Hence, circumstantes, ĭum, m. subst., the by-standers, Quint. 4, 2, 22; 4, 2, 127; Tac. A. 1, 21; 1, 22; Suet. Caes. 84; id. Aug. 93; Curt. 6, 10, 36.—B.In partic., to surround in a hostile manner, to beset, besiege:II.circumstare tribunal praetoris urbani, obsidere cum gladiis curiam, etc.,
Cic. Cat. 1, 13, 32:quem tres Curiatii circumsteterant,
Liv. 1, 25, 6:si ambo consules infesti circumstarent tribunum,
id. 3, 9, 6:urbem Romanam,
id. 27, 40, 6:regis tecta,
Verg. A. 7, 585; cf. the foll.—Trop., to surround, encompass, occupy, take possession of (freq. in post-Aug prose); absol. or with acc.:cum dies et noctes omnia nos undique fata circumstent,
Cic. Phil. 10, 10, 20:circumstant te summae auctoritates,
id. Verr. 1, 17, 52:cum tanti undique terrores circumstarent,
Liv. 6, 2, 4; cf. id. 30, 3, 3:anceps proelium Romanos circumsteterat, incertos in quem hostem eruptionem facerent,
id. 25, 34, 10:ancepsque terror circumstabat,
id. 21, 28, 3; 34, 27, 1; Quint. 10, 3, 30:haec me cura, haec difficultas sola circumstat,
Plin. Pan. 3, 4:at me tum primum saevus circumstetit horror,
Verg. A. 2, 559:scio acerba meorum Circumstare odia ( = meos, qui me oderunt),
id. ib. 10, 905:circumsteterat Civilem et alius metus,
Tac. H. 4, 79:circumsteterat palatium publica exspectatio,
id. ib. 1, 17:paupertas et angustiae rerum nascentes eos circumsteterunt,
id. Or. 8.— Subst.: circumstantĭa, ium, n., details, circumstances, in an argument:illa (argumenta) per se fortia non oportet circumstantibus obscurare,
Quint. 5, 12, 4. -
119 circumsto
circum-sto, stĕti, 1, v. n. and a. (the perf. and pluperf. having the same form with those of circumsisto, and a similar meaning, it is sometimes doubtful to which verb a form belongs), to stand around in a circle, to take a station round; and, with the acc., to stand around a person or thing, to surround, encircle, encompass.I.Prop. (very freq. and class.).(α).Absol.: circumstant cum ardentibus taedis, Enn ap. Cic. Ac. 2, 28, 89 (Trag. v. 51 Vahl.):(β).circumstant lacrimis rorantes ora genasque,
Lucr. 3, 469:Morini spe praedae adducti circumsteterunt,
Caes. B. G. 4, 37:circumstant properi aurigae,
Verg. A. 12, 85:ad circumstantes tendens sua bracchia silvas, Ov M. 3, 441: circumstantis exercitūs gratia,
Curt. 9, 3, 15:amici,
id. 3, 5, 9.—With acc.:2.aliquem,
Verg. G. 4, 216; Ov. M. 11, 505; Curt. 5, 12, 9:equites Romani qui circumstant senatum,
Cic. Cat. 1, 8, 21:sellam,
Liv. 8, 32, 14; Suet. Aug. 35:solem,
Ov. M. 2, 394:sacra,
id. ib. 2, 717:lectum,
Curt. 10, 5, 2.—Hence, circumstantes, ĭum, m. subst., the by-standers, Quint. 4, 2, 22; 4, 2, 127; Tac. A. 1, 21; 1, 22; Suet. Caes. 84; id. Aug. 93; Curt. 6, 10, 36.—B.In partic., to surround in a hostile manner, to beset, besiege:II.circumstare tribunal praetoris urbani, obsidere cum gladiis curiam, etc.,
Cic. Cat. 1, 13, 32:quem tres Curiatii circumsteterant,
Liv. 1, 25, 6:si ambo consules infesti circumstarent tribunum,
id. 3, 9, 6:urbem Romanam,
id. 27, 40, 6:regis tecta,
Verg. A. 7, 585; cf. the foll.—Trop., to surround, encompass, occupy, take possession of (freq. in post-Aug prose); absol. or with acc.:cum dies et noctes omnia nos undique fata circumstent,
Cic. Phil. 10, 10, 20:circumstant te summae auctoritates,
id. Verr. 1, 17, 52:cum tanti undique terrores circumstarent,
Liv. 6, 2, 4; cf. id. 30, 3, 3:anceps proelium Romanos circumsteterat, incertos in quem hostem eruptionem facerent,
id. 25, 34, 10:ancepsque terror circumstabat,
id. 21, 28, 3; 34, 27, 1; Quint. 10, 3, 30:haec me cura, haec difficultas sola circumstat,
Plin. Pan. 3, 4:at me tum primum saevus circumstetit horror,
Verg. A. 2, 559:scio acerba meorum Circumstare odia ( = meos, qui me oderunt),
id. ib. 10, 905:circumsteterat Civilem et alius metus,
Tac. H. 4, 79:circumsteterat palatium publica exspectatio,
id. ib. 1, 17:paupertas et angustiae rerum nascentes eos circumsteterunt,
id. Or. 8.— Subst.: circumstantĭa, ium, n., details, circumstances, in an argument:illa (argumenta) per se fortia non oportet circumstantibus obscurare,
Quint. 5, 12, 4. -
120 contorqueo
con-torquĕo, torsi, tortum (also -torsum, acc. to Prisc. 9, p. 871 P.), 2, v. a., to turn, twist, twirl, swing, whirl or brandish, etc. (class. in prose and poetry).I.Lit.A.Of weapons, arms, etc. (mostly poet.):B.telum contortum validis viribus,
Lucr. 1, 971; cf.:hastam viribus,
Ov. M. 5, 32:lenta spicula lacertis,
Verg. A. 7, 165:hastile adducto lacerto,
id. ib. 11, 561:cuspidem lacerto,
Ov. M. 8, 345:valido sceptrum lacerto,
id. ib. 5, 422:(hastile) certo contorquens dirigit ictu,
Verg. A. 12, 490:sed magnum stridens contorta phalarica venit,
id. ib. 9, 705:hastam In latus, etc.,
id. ib. 2, 52; Quint. 9, 4, 8:telum in eum,
Curt. 8, 14, 36.—Of other objects:* Cat.gubernaclum quolibet,
Lucr. 4, 904; cf.:membra quocumque volt,
Cic. Div. 1, 53, 120:tantum corpus,
Lucr. 4, 900:globum eā celeritate, etc.,
Cic. N. D. 1, 10, 24; id. Arat. 61: equum magnā vi, Poët. ap. Quint. 8, 6, 9:amnis in alium cursum contortos et deflexos videmus,
Cic. Div. 1, 19, 38:proram ad laevas undas,
Verg. A. 3, 562:silvas insano vortice,
whirling them round in its raging whirlpool, id. G. 1, 481; cf.64, 107:II.frementes aquas subitis verticibus,
Luc. 4, 102 Weber; cf. id. 3, 631; Sil. 3, 50:an omnis tempestas aeque mare illud contorqueat,
Sen. Ep. 79, 1 al.:vertex est contorta in se aqua,
Quint. 8, 2, 7:nubila fumo,
Sil. 4, 309.—Trop. (mostly in Cic. and of rhet. matters;A.the metaphor taken from missiles which are brandished, that they may be discharged with greater force): (auditor) tamquam machinatione aliquā tum ad severitatem, tum ad remissionem animi est contorquendus,
Cic. de Or. 2, 17, 72.—So of discourse that is thrown out violently or forcibly, hurled:Demosthenis non tam vibrarent fulmina illa, nisi numeris contorta ferrentur,
Cic. Or. 70, 234; cf. Quint. 10, 7, 14:quam rhetorice! quam copiose! quas sententias colligit! quae verba contorquet! ( = summā vi et impetu profert),
hurls forth, Cic. Tusc. 3, 26, 63; cf.:longas periodos uno spiritu,
Plin. Ep. 5, 20, 4:deinde contorquent et ita concludunt, etc.,
twist the argument, Cic. Div. 2, 51, 106.— Hence, contortus, a, um, P. a. (acc. to II.), of discourse.Brandished, hurled, full of motion, powerful, vehement, energetic, strong (rare;B.mostly in Cic.): contorta et acris oratio,
Cic. Or. 20, 66:vis (orationis),
Quint. 10, 7, 14:levibus mulcentur et contortis excitantur,
id. 9, 4, 116.—Involved, intricate, obscure, perplexed, complicated:contortae et difficiles res,
Cic. de Or. 1, 58, 250: contorta et aculeata quaedam sophismata, id. Ac. 2, 24, 75.— Adv.: con-tortē (acc. to II.), intricately, perplexedly:dicere,
Cic. Inv. 1, 20, 29; Auct. Her. 1, 9, 15. —* Comp.:concluduntur a Stoicis,
Cic. Tusc. 3, 10, 22.— Sup. not in use.
См. также в других словарях:
argument — [ argymɑ̃ ] n. m. • 1160; lat. argumentum → arguer 1 ♦ Raisonnement destiné à prouver ou à réfuter une proposition, et par ext. Preuve à l appui ou à l encontre d une proposition. ⇒ raisonnement; argumentation, démonstration; preuve, raison.… … Encyclopédie Universelle
argument — ar·gu·ment n 1: a reason or the reasoning given for or against a matter under discussion compare evidence, proof 2: the act or process of arguing, reasoning, or discussing; esp: oral argum … Law dictionary
argument — ARGUMENT. s. m. Terme de Logique. Raisonnement par lequel on tire une conséquence d une ou de deux propositions. Argument en forme. Puissant argument. Argument concluant, démonstratif, pressant, invincible. Fort argument. Faux argument. Argument… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
argument — Argument. s. m. Terme de Logique. Raisonnement par lequel on tire une consequence d une ou de deux propositions. Argument en forme. argument probable. puissant argument. argument concluant, demonstratif, invincible, fort argument. faux argument.… … Dictionnaire de l'Académie française
argument — ARGUMÉNT, argumente, s.n. 1. Raţionament, dovadă adusă în sprijinul unei afirmaţii. 2. (mat.) Variabila (variabilă) independentă a unei funcţii. – Din fr. argument, lat. argumentum. Trimis de romac, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 ARGUMÉNT s. I. 1.… … Dicționar Român
Argument — Ar gu*ment, n. [F. argument, L. argumentum, fr. arguere to argue.] 1. Proof; evidence. [Obs.] [1913 Webster] There is.. no more palpable and convincing argument of the existence of a Deity. Ray. [1913 Webster] Why, then, is it made a badge of wit … The Collaborative International Dictionary of English
argument — argùment (argùmenat) m <G ēnta, N mn nti, G nātā> DEFINICIJA 1. rasuđivanje koje se iznosi kao razlog za neku tvrdnju [dati argumente; iznijeti argumente; pobiti argumente; jak argument; snažan argument]; dokaz 2. sredstvo koje služi da se… … Hrvatski jezični portal
argument — 1 proof, *reason, ground Analogous words: proving, demonstrating or demonstration (see corresponding verbs at PROVE): disproving or disproof, refuting or refutation, rebutting or rebuttal (see corresponding verbs at DISPROVE) 2 Argument, dispute … New Dictionary of Synonyms
Argument — Sn Beweisgrund erw. fach. (14. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. argūmentum, einer Ableitung von l. arguere beweisen, erhellen . Verb: argumentieren; Abstraktum: Argumentation. Ebenso nndl. argument, ne. argument, nfrz. argument, nschw.… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
argument — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. argumentncie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} potwierdzający lub obalający sąd o czymś; motyw, racja : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przekonujący, decydujący, niezbity,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Argument — Argument, eine unabhängige veränderliche Größe mit Bezug auf irgend eine Funktion derselben. In dem Falle z.B., daß eine Wertereihe jener Größe den Eingang einer numerischen Tafel bildet, in der die zugehörigen Funktionswerte zusammengestellt… … Lexikon der gesamten Technik