-
1 aratrum
ărātrum, i. n. charrue. - [gr]gr. ἄροτρον.* * *ărātrum, i. n. charrue. - [gr]gr. ἄροτρον.* * *Aratrum, huius aratri, pen. prod. Cic. Une charrue, Un araire.\Depressum. Virg. Mis avant en terre.\Emeritum aratrum. Ouid. Qui ne peult plus labourer, Usé.\Graue. Horat. Pesant.\Patiens. Ouid. Qui endure beaucoup.\Detrectat aratra taurus. Propert. Refuse de tirer à la charrue.\Terram moliri aratro. Virgil. Labourer à la charrue. -
2 arātrum
arātrum ī, n [aro], a plough: subigere terram aratris: imprimere aratrum muris, i. e. to destroy utterly, H.: aratrum circumducere, to mark the boundaries (of a colony): urbem designat aratro, V.* * * -
3 aratrum
arātrum, ī n. [ aro ]соха, плугa. circumducere C — проводить плугом борозду, пахатьimprīmere muris hostile aratrum H, тж. inducere a. in civitate Dig — вражеским плугом разрушить стены, т. е. срыть завоёванный город до основания ( символ уничтожения города навеки) -
4 aratrum
aratrum aratrum, i n плуг -
5 aratrum
arātrum, ī, n. (aro), griech. ἄροτρον, dor. ἄρατρον, der Pflug (vgl. Voß Verg. georg. 1, 169 sqq.), aratri vomer, Varro: aratrum circumducere, Cic.: subigere terram aratris, Cic.: aratris sulcos ducere, Ambros.: non obrui aratro, sed ligneis rastris, Col.: plostro et aratro iuvencum consuescere, Col.: alqm ab aratro arcessere, Cic.: aratro domefacta tellus, Petr. – zum Ziehen der Grenzen neu zu gründender Städte gebraucht, Cic. Phil. 2, 102. – Symbol der Zerstörung eroberter Städte, s. Orelli Hor. carm. 1, 16, 21. – / Nbf. arāter, trī, m., Lex August. b. Gromat. vet. p. 112, 24 u.a.
-
6 aratrum
arātrum, ī, n. (aro), griech. ἄροτρον, dor. ἄρατρον, der Pflug (vgl. Voß Verg. georg. 1, 169 sqq.), aratri vomer, Varro: aratrum circumducere, Cic.: subigere terram aratris, Cic.: aratris sulcos ducere, Ambros.: non obrui aratro, sed ligneis rastris, Col.: plostro et aratro iuvencum consuescere, Col.: alqm ab aratro arcessere, Cic.: aratro domefacta tellus, Petr. – zum Ziehen der Grenzen neu zu gründender Städte gebraucht, Cic. Phil. 2, 102. – Symbol der Zerstörung eroberter Städte, s. Orelli Hor. carm. 1, 16, 21. – ⇒ Nbf. arāter, trī, m., Lex August. b. Gromat. vet. p. 112, 24 u.a. -
7 aratrum
ărātrum, i, n. [arotron], a plough (the inventor of which was Byzyges, acc. to Plin. 7, 56, 57, § 199; or Triptolemus, acc. to Verg. G. 1, 19. The parts of it were temo, stiva, manicula, vomer, buris, aures, and dentale. For a description of it, v. Verg. G. 1, 162 sqq.; Pauly's Real-Ency. I. pp. 665 sq.; and Smith, Dict. Antiq.); Lucr. 1, 313; 5, 219:curvi moderator aratri,
id. 5, 933, and id. 6, 1251; Cic. Rosc. Am. 18; id. Agr. 2, 25; id. N. D. 2, 63, 159; Verg. G. 1, 19; 1, 170 et saep.: imprimere aratrum muris, to press the plough into the walls (of a town), i. e. to turn a town into arable land, to destroy completely, Hor. C. 1, 16, 20; cf. Sen. Clem. 1, 26, 4;used for marking the boundaries of new towns,
Cic. Phil. 2, 40:Aeneas urbem designat aratro,
Verg. A. 5, 755, ubi v. Serv.; Cato ap. Isid. Orig. 15, 2; Inscr. Orell. 3683. -
8 aratrum
плуг, соха (1. 8. pr. D. 33, 7. 1. 1 § 3. D. 39, 3);inducere ar. in civitate, срыть город до основания (1. 21. D. 7, 4).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > aratrum
-
9 aratrum
plow -
10 aratrum
, i nплуг, соха -
11 curvus
curvus, a, um (vgl. κυρτός, gekrümmt), krumm, gekrümmt, gebogen, gewölbt (Ggstz. rectus), I) eig.: c. Olympus, Val. Flacc.: c. ungues, Varro: spina neque eminula neque curva, Varro: c. lignum, Vulg.: c. arbor, gebogen von der Last des Obstes, Ov.: de nostro curvum pondere gramen erat, Ov.: si cubitus in priorem partem prolapsus est, extentum brachium est, neque recurvatur: si in posteriorem, brachium curvum est, neque extenditur, breviusque altero est, Cels.: cicatrix curvum digitum reddit, Cels.: recti dentis recta etiam radix, curvi flexa est, Cels.: cornua a curvore dicta, quod pleraque curva, Varro LL. – subst., curvum, i, n., das Krumme (Ggstz. rectum), sprichw., curvo dignoscere rectum, Hor. ep. 2, 2, 44: curva corrigere, Krummes gerade machen, alle Berge eben zu machen wissen = überall das strengste Recht verfolgen, Sen. apoc. 8, 3. Plin. ep. 5, 9 (21), 6. – So nun bes.: a) v. Werkzeugen u. dgl., die ganz od. am Ende gekrümmt sind: aratrum, Lucr. u. Verg. (vgl. unten no. c): arcus, Ov.: calamus (Rohrflöte), Catull.: culter, Sen. poët.: dens (Pflugschar), Ov.: aber curvus Saturni dens, die Hippe der Gärtner u. Pflanzer (von Saturn als Gott der Anpflanzung als Symbol getragen), Verg.: falx, Verg.: forceps (Feuerzange), Ov.: iuga (Zugjoch), Ov.: lyra, Hor.: raster, Catull.: securis, Verg.: tibia, Verg.: ungues, Hor.: vomer, Ov. – b) v. Örtlichkeiten u. Bauten, die nach oben od. unten, v. Gefäßen usw., die nach unten gewölbt sind, gewölbt, bauchig, vertieft, ausgehöhlt, hohl, cavernae (Aetnae), Verg.: latebrae, Verg.: vallis, Verg. – carinae, Verg.: naves, Ov.: puppes, Verg.: rates, Prop.: feri (des trojan. Pferdes) alvus, Verg. – theatrum, tholus, Ov.: lebetes, Ov. – c) v. Ggstdn., Örtl., Gewässern, die sich in Krümmungen hinziehen, krumm, gekrümmt, sich schlängelnd, sich windend, c. plaga (Ggstz. plaga recta), Cels.: vena, Cels. – limes, Ov.: litus, Mela, Hor. u.a. Dichter: via, Sen. poët.: ut autem (medium spatium) curvum sit, facit natura humilioris et mollioris Italiae, Sall. fr. – aquae, Ov.: flumen, Ov., flumina, Verg. alqm curvo flumine implicare (v. einem Flußgotte), Ov. – quadrigae, von der geraden Bahn abbiegend, Manil.: aratrum, im Kreise geführt, Manil. (vgl. oben no. a). – d) v. wogenden Gewässern, gewölbt, sich aufwölbend, sich auftürmend ( wie κυρτός), c. aequor, Ov., aequora, Stat.: aquae, Stat.: freta, Val. Flacc. – e) v. menschl. Körper, gekrümmt, gebückt, c. arator (bei der Arbeit), Verg. u. Plin.: venient ad te curvi filii eorum, qui etc., gebückt (als bittende), Vulg.: anima incedit curva (gebeugt) et infirma, Vulg.: alqm curvum facere, sich bücken lassen, Plaut. – bes. durch Alter, anus c., Prop.: curva trementi membra tulit passu (v. einer alten Frau), Ov.: iam veniet tacito curva senecta pede, Ov. – u. v. krumm Gewachsenen, vel gibberosi vel curvi, Gaius dig. 21, 1, 3. – II) übtr.: c. mores, verkehrte, böse, Pers. 3, 52.
-
12 lacuna
lăcūna, ae, f. [lacus] [st2]1 [-] trou où l'eau s'amasse, mare, ornière, fosse, fossé, fondrière. [st2]2 [-] trou, fossette, ouverture, cavité, crevasse, creux, vide. [st2]3 [-] brèche, lacune, manque, défaut. - qua aratrum vomere lacunam fecit, sulcus vocatur, Varr.: on appelle sillon le fossé creusé par le soc de la charrue. - lacunae salsae, Lucr.: la mer. - in pavimento non audes facere lacunam, Varr.: tu n'oses pas faire de trous dans le pavé. - vastae lacunae Orci, Lucr.: les abîmes de l'enfer. - in glaciem vertere lacunae, Virg.: les étangs se sont transformés en un bloc de glace. - sub ea (supercilia) lacunae, Varr.: salières sous les sourcils (des chevaux). - sint modici rictus, parvaeque utrimque lacunae, Ov.: que la bouche soit petite, avec une fossette de chaque côté. - lacuna rei familiaris, Cic.: brèche faite à la fortune. - lacuna famae, Gell.: tache faite à la réputation. - ne quae lacuna sit in auro, Cic.: qu'il n'y ait pas d'alliage dans l'or.* * *lăcūna, ae, f. [lacus] [st2]1 [-] trou où l'eau s'amasse, mare, ornière, fosse, fossé, fondrière. [st2]2 [-] trou, fossette, ouverture, cavité, crevasse, creux, vide. [st2]3 [-] brèche, lacune, manque, défaut. - qua aratrum vomere lacunam fecit, sulcus vocatur, Varr.: on appelle sillon le fossé creusé par le soc de la charrue. - lacunae salsae, Lucr.: la mer. - in pavimento non audes facere lacunam, Varr.: tu n'oses pas faire de trous dans le pavé. - vastae lacunae Orci, Lucr.: les abîmes de l'enfer. - in glaciem vertere lacunae, Virg.: les étangs se sont transformés en un bloc de glace. - sub ea (supercilia) lacunae, Varr.: salières sous les sourcils (des chevaux). - sint modici rictus, parvaeque utrimque lacunae, Ov.: que la bouche soit petite, avec une fossette de chaque côté. - lacuna rei familiaris, Cic.: brèche faite à la fortune. - lacuna famae, Gell.: tache faite à la réputation. - ne quae lacuna sit in auro, Cic.: qu'il n'y ait pas d'alliage dans l'or.* * *Lacuna, lacunae, pen. prod. Virgil. Une fosse ou l'eaue s'assemble et s'arreste.\Lacuna. Virgilius. Une fosse qu'on fait pour escouler les eaues d'un champ.\Lacuna. Varro. Toute sorte de petite fosse.\Lacuna in pauimento. Vitruuius. Le lieu où le pavé s'enfonse et se fait comme une fossette.\Lacunam explere. Cic. Remplir la fosse. -
13 curvus
curvus, a, um (vgl. κυρτός, gekrümmt), krumm, gekrümmt, gebogen, gewölbt (Ggstz. rectus), I) eig.: c. Olympus, Val. Flacc.: c. ungues, Varro: spina neque eminula neque curva, Varro: c. lignum, Vulg.: c. arbor, gebogen von der Last des Obstes, Ov.: de nostro curvum pondere gramen erat, Ov.: si cubitus in priorem partem prolapsus est, extentum brachium est, neque recurvatur: si in posteriorem, brachium curvum est, neque extenditur, breviusque altero est, Cels.: cicatrix curvum digitum reddit, Cels.: recti dentis recta etiam radix, curvi flexa est, Cels.: cornua a curvore dicta, quod pleraque curva, Varro LL. – subst., curvum, i, n., das Krumme (Ggstz. rectum), sprichw., curvo dignoscere rectum, Hor. ep. 2, 2, 44: curva corrigere, Krummes gerade machen, alle Berge eben zu machen wissen = überall das strengste Recht verfolgen, Sen. apoc. 8, 3. Plin. ep. 5, 9 (21), 6. – So nun bes.: a) v. Werkzeugen u. dgl., die ganz od. am Ende gekrümmt sind: aratrum, Lucr. u. Verg. (vgl. unten no. c): arcus, Ov.: calamus (Rohrflöte), Catull.: culter, Sen. poët.: dens (Pflugschar), Ov.: aber curvus Saturni dens, die Hippe der Gärtner u. Pflanzer (von Saturn als Gott der Anpflanzung als Symbol getragen), Verg.: falx, Verg.: forceps (Feuerzange), Ov.: iuga (Zugjoch), Ov.: lyra, Hor.: raster, Catull.: securis, Verg.: tibia, Verg.: ungues, Hor.: vomer, Ov. – b)————v. Örtlichkeiten u. Bauten, die nach oben od. unten, v. Gefäßen usw., die nach unten gewölbt sind, gewölbt, bauchig, vertieft, ausgehöhlt, hohl, cavernae (Aetnae), Verg.: latebrae, Verg.: vallis, Verg. – carinae, Verg.: naves, Ov.: puppes, Verg.: rates, Prop.: feri (des trojan. Pferdes) alvus, Verg. – theatrum, tholus, Ov.: lebetes, Ov. – c) v. Ggstdn., Örtl., Gewässern, die sich in Krümmungen hinziehen, krumm, gekrümmt, sich schlängelnd, sich windend, c. plaga (Ggstz. plaga recta), Cels.: vena, Cels. – limes, Ov.: litus, Mela, Hor. u.a. Dichter: via, Sen. poët.: ut autem (medium spatium) curvum sit, facit natura humilioris et mollioris Italiae, Sall. fr. – aquae, Ov.: flumen, Ov., flumina, Verg. alqm curvo flumine implicare (v. einem Flußgotte), Ov. – quadrigae, von der geraden Bahn abbiegend, Manil.: aratrum, im Kreise geführt, Manil. (vgl. oben no. a). – d) v. wogenden Gewässern, gewölbt, sich aufwölbend, sich auftürmend ( wie κυρτός), c. aequor, Ov., aequora, Stat.: aquae, Stat.: freta, Val. Flacc. – e) v. menschl. Körper, gekrümmt, gebückt, c. arator (bei der Arbeit), Verg. u. Plin.: venient ad te curvi filii eorum, qui etc., gebückt (als bittende), Vulg.: anima incedit curva (gebeugt) et infirma, Vulg.: alqm curvum facere, sich bücken lassen, Plaut. – bes. durch Alter, anus c., Prop.: curva trementi membra tulit passu (v. einer alten Frau), Ov.: iam veniet tacito curva senecta————pede, Ov. – u. v. krumm Gewachsenen, vel gibberosi vel curvi, Gaius dig. 21, 1, 3. – II) übtr.: c. mores, verkehrte, böse, Pers. 3, 52. -
14 circumduco
circum-dūco, xi, ctum, 3, v. a. ( imper. circumduce, Plaut. As. 1, 1, 83; id. Most. 3, 2, 159; id. Mil. 2, 2, 66), to lead or draw around (class.; esp. freq. in milit. lang.; in Cic. perh. only once).I.Prop.:B.circumduce exercitum,
Plaut. Mil. 2, 2, 66; cf. Liv. 1, 27, 8; 8, 13, 8:miles aliquo circumducitur,
Plaut. Truc. 4, 4, 21:quattuor cohortibus longiore itinere circumductis,
Caes. B. G. 3, 26:alas ad latus Samnitium,
Liv. 10, 29, 9:agmen per invia circa, etc.,
id. 21, 36, 4:pars devio saltu circumducta,
id. 41, 19, 8; cf. id. 36, 24, 8:captos Vitellii exploratores circumductos, ut robora exercitus noscerent, remittendo,
Tac. H. 3, 54:aliquem per totam civitatem,
Petr. 141.— Also like the simple verb absol.:praeter castra hostium circumducit,
marches around, avoids, Liv. 34, 14, 1:aliquem vicatim,
Suet. Calig. 35:per coetus epulantium,
id. ib. 32:quosdam per organa hydraulica,
id. Ner. 41. —With two accs.:eho istum, puer, circumduce hasce aedis et conclavia,
Plaut. Most. 3, 2, 159:quos Pompeius... omnia sua praesidia circumduxit atque ostentavit,
Caes. B. C. 3, 61 Kraner ad loc.; cf. Verg. A. 6, 517 sq.—And in tmesis: circum in quaestus ducere Asinum,
Phaedr. 4, 1, 4.—Of things: Casilinum coloniam deduxisti, ut vexillum tolleres, ut aratrum circumduceres (as usu. in founding a new city; v. aratrum), * Cic. Phil. 2, 40, 102; cf.:II.oppida, quae prius erant circumducta aratro,
Varr. L. L. 5, § 143 Müll.: bracchium (v. bracchium), Auct. B. Hisp. 6; Suet. Claud. 20:flumen Dubis, ut circino circumductum, paene totum oppidum cingit,
Caes. B. G. 1, 38:utro modo vero id circumductum est (of a round hole),
Cels. 8, 3, 16:litteras subicere et circumducere,
i. e. when a line is filled, to place the remaining letters of a word below the line, and draw circular marks around them, to indicate that they belong above, Suet. Aug. 87 fin.; cf. Serv. ad Verg. A. 3, 204 and 226:umbra hominis lineis circumducta,
i.e. represented by outlines, sketched, Plin. 35, 3, 5, § 15.—Trop.A.In conversat. language, aliquem aliqua re or absol., to deceive, cheat, impose upon (syn.:B.circumvenio, decipio, fraudo, fallo): aliquem argento,
Plaut. Ps. 2, 2, 39; 1, 5, 16:quadrigentis Philippis filius me et Chrusalus circumduxerunt,
id. Bacch. 5, 2, 64; cf. id. ib. 2, 3, 77:quā me potes, circumduce, aufer,
id. As. 1, 1, 84; id. Poen. 5, 5, 8; 5, 2, 16; id. Ps. 1, 5, 115; Dig. 42, 33, 1 al.—Of discourse, to use circumlocution, to prolong:C.cum sensus unus longiore ambitu circumducitur,
Quint. 9, 4, 124; cf. id. 10, 2, 17.—In prosody, to speak drawlingly, to drawl out; only in Quint. 11, 3, 172; 12, 10, 33; 1, 5, 23 Spald. and Zumpt.—D.In jurid. Lat., to draw lines around a law, i. e. to cancel, annul, abrogate (cf. cancello, II., and circumscribo, II. D.), Dig. 5, 1, 73; 40, 12, 27; 49, 1, 22. -
15 sulcus
1.sulcus, a, um, adj., only ficus sulca, an unknown species of fig-tree, Col. 5, 10, 11.2.sulcus, i, m. [Gr. holkos, from helkô], a furrow made by the plough (cf.: lira, porca): sulci appellantur, quā aratrum ducitur, vel sationis faciendae causā vel urbis condendae, vel fossura rectis lateribus, ubi arbores serantur: quod vocabulum quidam ex Graeco fictum, quia illi dicant holkon, Fest. p. 302 Müll.: quā aratrum vomere lacunam striam facit, sulcus vocatur: quod est inter duos sulcos elata terra, dicitur [p. 1797] porca, Varr. R. R. 1, 29, 3:II.sulco vario ne ares,
Cato, R. R. 61, 1:cum sulcus altius esset impressus,
Cic. Div. 2, 23, 50:ducere... infodere sulcum,
Col. 2, 2, 27; Juv. 7, 48:duci sarculo sulcum,
Plin. 18, 33, 76, § 327:proscindere jugerum sulco,
id. 18, 19, 49, § 178:sulco tenui arare,
id. 18, 18, 47, § 170:sulcum patefacere aratro,
Ov. M. 3, 104:sulcis committere semina,
Verg. G. 1, 223:mandare hordea sulcis,
id. E. 5, 36:telluri infindere sulcos,
id. ib. 4, 33:semina longis Cerealia sulcis Obruere,
Ov. M. 1, 123:herba Cerealibus obruta sulcis,
id. Tr. 3, 12, 11.—Transf. (mostly poet. and in post-Aug. prose).A.A ploughing:B.hordeum altero sulco seminari debet,
Col. 2, 9, 15:quarto,
id. 2, 12, 8:quinto,
Plin. 18, 20, 49, § 181:nono,
Plin. Ep. 5, 6, 10.—Of things resembling a furrow.1.A long, narrow trench, a ditch, Cato, R. R. 33, 4; 43, 1; Col. 2, 8, 3; Plin. 19, 4, 20, § 60; Verg. G. 2, 24; 2, 289; id. A. 1, 425 et saep.—2.A rut, track, in gen.:cursu rotarum saucia clarescunt nubila sulco, Claud. Cons. Prob. et Olymp. 102.—Esp., of the furrow cut by a vessel: infindunt sulcos,
Verg. A. 5, 142:delere sulcos,
Stat. Th. 6, 415:canebant aequora sulco,
Val. Fl. 3, 32.—Of a wrinkle of the skin, Mart. 3, 72, 4:genarum,
Claud. in Eutr. 1, 110.—Of the trail of a meteor, Verg. A. 2, 697; Luc. 5, 562.—Of wounds:in pectore,
Claud. Rapt. Prov. 3, 425.—Of the private parts of a woman, Lucr. 4, 1272; Verg. G. 3, 136; App. Anech. 16. -
16 auritus
aurītus, a, um [ auris ]1) имеющий уши, преим. длинноухий, ушастый (asinus O; lepus V)2) внимательно слушающий, насторожившийся ( omnem populum auritum facere Pl)testis a. Pl — свидетель, показывающий то, что он слышал, т. е. с чужих слов -
17 deprimo
dē-primo, pressī, pressum, ere [ premo ]1) придавливать, давить вниз ( onus deprimit me Pl)2) опускать, оттягивать ( inferius labrum manu Pt)3) погружать (aratrum, sc. in terram V); пригибать (depressus aliquā re rhH.)d. navem Cs — потопить (пустить ко дну) корабль4) рыть, вырывать, углублять ( puteum Vtr); глубже сажать ( vites in tērram Cato)vallis magis in altitudinem depressa, quam late patens Hirt — долина большей глубины, чем ширины6) подавлять (improbitate depressa veritas C); прижимать, притеснять ( alium L); смирять ( hostem L); принижать, низко ставить ( alicujus causam per contemptionem C)7) прекращать, пресекатьd. preces alicujus Nep — положить конец просьбам -
18 emereo
2) наживать, зарабатывать ( pecuniam ex aliquā re AG); приобретать, стяжать ( honores Prp)e. aliquem Tib, O — оказывать кому-л. услугиemerĭtus O — заслуженный3) выслуживать (stipendia emerita L, C)(miles) emeritus Su, Lcn — (солдат), отслуживший свой срок -
19 imprimo
im-primo, pressī, pressum, ere [ premo ]1) вдавливать, втискивать (aliquid alicui rei PM etc.); вонзать ( mucrones Pt)sulcum altius i. C — поглубже провести бороздуaratrum muris i. H — плугом распахать место срытых стен ( символ окончательного уничтожения взятого города)i. vestigia C — оставлять следыi. vulnus Col, PM — наносить рану2)а) ставить клеймо, клеймить (i. signum pecori V; i. dedecus alicui rei C); прикладывать ( anulum QC)б) запечатывать, снабжать печатью ( tabellas signo suo L)anuli sigillum litteris i. QC — приложить печать к письму3) оттиснуть ( aliquid in cera C); покрывать тиснением (crater impressus signis V)4) запечатлевать (praecepta, quae teneris imprimuntur aetatibus Sen; osculum M) -
20 incurvus
in-curvus, a, umзагнутый, согнутый, кривой (bacillum C; aratrum V); согбенный (homo Ter, rhH. etc.)
См. также в других словарях:
Aratrum — is the Latin word for plough, and arotron (αροτρον) is the Greek word. The Greeks appear to have had diverse kinds of plough from the earliest historical records. Hesiod advised the farmer to have always two ploughs, so that if one broke the… … Wikipedia
Arātrum — (lat.), Pflug … Pierer's Universal-Lexikon
Aratrum terrae — Saltar a navegación, búsqueda El término aratrum terræ, en las leyes antiguas, significaban la cantidad de tierra que se puede arar con un solo arado Hoc manerium est 30 aratrorum. Aratura terræ fue un servicio de servidumbre, donde el siervo… … Wikipedia Español
Aratrum terrae — The term aratrum terræ, in ancient law books, meant as much land as can be tilled with one plough mdash; Hoc manerium est 30 aratrorum. Aratura terræ was an ancient service which the tenant was to do his lord, by ploughing his… … Wikipedia
aratrum terrae — /areytram teriy/ In old English law, a plow of land; a plowland; as much land as could be tilled with one plow (or by a single arator or plowman) … Black's law dictionary
aratrum terrae — /areytram teriy/ In old English law, a plow of land; a plowland; as much land as could be tilled with one plow (or by a single arator or plowman) … Black's law dictionary
aratrum terrae — Service rendered by a tenant by ploughing the land … Ballentine's law dictionary
Coelorinchus aratrum — Coelorinchus aratrum Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
Cybaeus aratrum — Cybaeus aratrum … Wikipédia en Français
Ad aratrum — Lit. at the plough . Cf. In pecunia … Dictionary of Medieval Terms and Phrases
СОХА — • Arātrum, αροτρον, или плуг, орудие для разрыхления пахотной земли или для вспашки поля, изобретенное будто бы Бузигом или Триптолемом. Plin. 7, 56, 199. Гесиод изображает два вида греческого плуга (op. et. d. 431 слл.): 1.… … Реальный словарь классических древностей