Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

aratrum

  • 1 aratrum

    ărātrum, i. n. charrue.    - [gr]gr. ἄροτρον.
    * * *
    ărātrum, i. n. charrue.    - [gr]gr. ἄροτρον.
    * * *
        Aratrum, huius aratri, pen. prod. Cic. Une charrue, Un araire.
    \
        Depressum. Virg. Mis avant en terre.
    \
        Emeritum aratrum. Ouid. Qui ne peult plus labourer, Usé.
    \
        Graue. Horat. Pesant.
    \
        Patiens. Ouid. Qui endure beaucoup.
    \
        Detrectat aratra taurus. Propert. Refuse de tirer à la charrue.
    \
        Terram moliri aratro. Virgil. Labourer à la charrue.

    Dictionarium latinogallicum > aratrum

  • 2 arātrum

        arātrum ī, n    [aro], a plough: subigere terram aratris: imprimere aratrum muris, i. e. to destroy utterly, H.: aratrum circumducere, to mark the boundaries (of a colony): urbem designat aratro, V.
    * * *

    Latin-English dictionary > arātrum

  • 3 aratrum

    arātrum, ī n. [ aro ]
    соха, плуг
    a. circumducere C — проводить плугом борозду, пахать
    imprīmere muris hostile aratrum H, тж. inducere a. in civitate Dig — вражеским плугом разрушить стены, т. е. срыть завоёванный город до основания ( символ уничтожения города навеки)

    Латинско-русский словарь > aratrum

  • 4 aratrum

    aratrum aratrum, i n плуг

    Латинско-русский словарь > aratrum

  • 5 aratrum

    arātrum, ī, n. (aro), griech. ἄροτρον, dor. ἄρατρον, der Pflug (vgl. Voß Verg. georg. 1, 169 sqq.), aratri vomer, Varro: aratrum circumducere, Cic.: subigere terram aratris, Cic.: aratris sulcos ducere, Ambros.: non obrui aratro, sed ligneis rastris, Col.: plostro et aratro iuvencum consuescere, Col.: alqm ab aratro arcessere, Cic.: aratro domefacta tellus, Petr. – zum Ziehen der Grenzen neu zu gründender Städte gebraucht, Cic. Phil. 2, 102. – Symbol der Zerstörung eroberter Städte, s. Orelli Hor. carm. 1, 16, 21. – / Nbf. arāter, trī, m., Lex August. b. Gromat. vet. p. 112, 24 u.a.

    lateinisch-deutsches > aratrum

  • 6 aratrum

    arātrum, ī, n. (aro), griech. ἄροτρον, dor. ἄρατρον, der Pflug (vgl. Voß Verg. georg. 1, 169 sqq.), aratri vomer, Varro: aratrum circumducere, Cic.: subigere terram aratris, Cic.: aratris sulcos ducere, Ambros.: non obrui aratro, sed ligneis rastris, Col.: plostro et aratro iuvencum consuescere, Col.: alqm ab aratro arcessere, Cic.: aratro domefacta tellus, Petr. – zum Ziehen der Grenzen neu zu gründender Städte gebraucht, Cic. Phil. 2, 102. – Symbol der Zerstörung eroberter Städte, s. Orelli Hor. carm. 1, 16, 21. – Nbf. arāter, trī, m., Lex August. b. Gromat. vet. p. 112, 24 u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aratrum

  • 7 aratrum

    ărātrum, i, n. [arotron], a plough (the inventor of which was Byzyges, acc. to Plin. 7, 56, 57, § 199; or Triptolemus, acc. to Verg. G. 1, 19. The parts of it were temo, stiva, manicula, vomer, buris, aures, and dentale. For a description of it, v. Verg. G. 1, 162 sqq.; Pauly's Real-Ency. I. pp. 665 sq.; and Smith, Dict. Antiq.); Lucr. 1, 313; 5, 219:

    curvi moderator aratri,

    id. 5, 933, and id. 6, 1251; Cic. Rosc. Am. 18; id. Agr. 2, 25; id. N. D. 2, 63, 159; Verg. G. 1, 19; 1, 170 et saep.: imprimere aratrum muris, to press the plough into the walls (of a town), i. e. to turn a town into arable land, to destroy completely, Hor. C. 1, 16, 20; cf. Sen. Clem. 1, 26, 4;

    used for marking the boundaries of new towns,

    Cic. Phil. 2, 40:

    Aeneas urbem designat aratro,

    Verg. A. 5, 755, ubi v. Serv.; Cato ap. Isid. Orig. 15, 2; Inscr. Orell. 3683.

    Lewis & Short latin dictionary > aratrum

  • 8 aratrum

    плуг, соха (1. 8. pr. D. 33, 7. 1. 1 § 3. D. 39, 3);

    inducere ar. in civitate, срыть город до основания (1. 21. D. 7, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > aratrum

  • 9 aratrum

    plow

    Latin-English dictionary of medieval > aratrum

  • 10 aratrum

    , i n
      плуг, соха

    Dictionary Latin-Russian new > aratrum

  • 11 curvus

    curvus, a, um (vgl. κυρτός, gekrümmt), krumm, gekrümmt, gebogen, gewölbt (Ggstz. rectus), I) eig.: c. Olympus, Val. Flacc.: c. ungues, Varro: spina neque eminula neque curva, Varro: c. lignum, Vulg.: c. arbor, gebogen von der Last des Obstes, Ov.: de nostro curvum pondere gramen erat, Ov.: si cubitus in priorem partem prolapsus est, extentum brachium est, neque recurvatur: si in posteriorem, brachium curvum est, neque extenditur, breviusque altero est, Cels.: cicatrix curvum digitum reddit, Cels.: recti dentis recta etiam radix, curvi flexa est, Cels.: cornua a curvore dicta, quod pleraque curva, Varro LL. – subst., curvum, i, n., das Krumme (Ggstz. rectum), sprichw., curvo dignoscere rectum, Hor. ep. 2, 2, 44: curva corrigere, Krummes gerade machen, alle Berge eben zu machen wissen = überall das strengste Recht verfolgen, Sen. apoc. 8, 3. Plin. ep. 5, 9 (21), 6. – So nun bes.: a) v. Werkzeugen u. dgl., die ganz od. am Ende gekrümmt sind: aratrum, Lucr. u. Verg. (vgl. unten no. c): arcus, Ov.: calamus (Rohrflöte), Catull.: culter, Sen. poët.: dens (Pflugschar), Ov.: aber curvus Saturni dens, die Hippe der Gärtner u. Pflanzer (von Saturn als Gott der Anpflanzung als Symbol getragen), Verg.: falx, Verg.: forceps (Feuerzange), Ov.: iuga (Zugjoch), Ov.: lyra, Hor.: raster, Catull.: securis, Verg.: tibia, Verg.: ungues, Hor.: vomer, Ov. – b) v. Örtlichkeiten u. Bauten, die nach oben od. unten, v. Gefäßen usw., die nach unten gewölbt sind, gewölbt, bauchig, vertieft, ausgehöhlt, hohl, cavernae (Aetnae), Verg.: latebrae, Verg.: vallis, Verg. – carinae, Verg.: naves, Ov.: puppes, Verg.: rates, Prop.: feri (des trojan. Pferdes) alvus, Verg. – theatrum, tholus, Ov.: lebetes, Ov. – c) v. Ggstdn., Örtl., Gewässern, die sich in Krümmungen hinziehen, krumm, gekrümmt, sich schlängelnd, sich windend, c. plaga (Ggstz. plaga recta), Cels.: vena, Cels. – limes, Ov.: litus, Mela, Hor. u.a. Dichter: via, Sen. poët.: ut autem (medium spatium) curvum sit, facit natura humilioris et mollioris Italiae, Sall. fr. – aquae, Ov.: flumen, Ov., flumina, Verg. alqm curvo flumine implicare (v. einem Flußgotte), Ov. – quadrigae, von der geraden Bahn abbiegend, Manil.: aratrum, im Kreise geführt, Manil. (vgl. oben no. a). – d) v. wogenden Gewässern, gewölbt, sich aufwölbend, sich auftürmend ( wie κυρτός), c. aequor, Ov., aequora, Stat.: aquae, Stat.: freta, Val. Flacc. – e) v. menschl. Körper, gekrümmt, gebückt, c. arator (bei der Arbeit), Verg. u. Plin.: venient ad te curvi filii eorum, qui etc., gebückt (als bittende), Vulg.: anima incedit curva (gebeugt) et infirma, Vulg.: alqm curvum facere, sich bücken lassen, Plaut. – bes. durch Alter, anus c., Prop.: curva trementi membra tulit passu (v. einer alten Frau), Ov.: iam veniet tacito curva senecta pede, Ov. – u. v. krumm Gewachsenen, vel gibberosi vel curvi, Gaius dig. 21, 1, 3. – II) übtr.: c. mores, verkehrte, böse, Pers. 3, 52.

    lateinisch-deutsches > curvus

  • 12 lacuna

    lăcūna, ae, f. [lacus] [st2]1 [-] trou où l'eau s'amasse, mare, ornière, fosse, fossé, fondrière. [st2]2 [-] trou, fossette, ouverture, cavité, crevasse, creux, vide. [st2]3 [-] brèche, lacune, manque, défaut.    - qua aratrum vomere lacunam fecit, sulcus vocatur, Varr.: on appelle sillon le fossé creusé par le soc de la charrue.    - lacunae salsae, Lucr.: la mer.    - in pavimento non audes facere lacunam, Varr.: tu n'oses pas faire de trous dans le pavé.    - vastae lacunae Orci, Lucr.: les abîmes de l'enfer.    - in glaciem vertere lacunae, Virg.: les étangs se sont transformés en un bloc de glace.    - sub ea (supercilia) lacunae, Varr.: salières sous les sourcils (des chevaux).    - sint modici rictus, parvaeque utrimque lacunae, Ov.: que la bouche soit petite, avec une fossette de chaque côté.    - lacuna rei familiaris, Cic.: brèche faite à la fortune.    - lacuna famae, Gell.: tache faite à la réputation.    - ne quae lacuna sit in auro, Cic.: qu'il n'y ait pas d'alliage dans l'or.
    * * *
    lăcūna, ae, f. [lacus] [st2]1 [-] trou où l'eau s'amasse, mare, ornière, fosse, fossé, fondrière. [st2]2 [-] trou, fossette, ouverture, cavité, crevasse, creux, vide. [st2]3 [-] brèche, lacune, manque, défaut.    - qua aratrum vomere lacunam fecit, sulcus vocatur, Varr.: on appelle sillon le fossé creusé par le soc de la charrue.    - lacunae salsae, Lucr.: la mer.    - in pavimento non audes facere lacunam, Varr.: tu n'oses pas faire de trous dans le pavé.    - vastae lacunae Orci, Lucr.: les abîmes de l'enfer.    - in glaciem vertere lacunae, Virg.: les étangs se sont transformés en un bloc de glace.    - sub ea (supercilia) lacunae, Varr.: salières sous les sourcils (des chevaux).    - sint modici rictus, parvaeque utrimque lacunae, Ov.: que la bouche soit petite, avec une fossette de chaque côté.    - lacuna rei familiaris, Cic.: brèche faite à la fortune.    - lacuna famae, Gell.: tache faite à la réputation.    - ne quae lacuna sit in auro, Cic.: qu'il n'y ait pas d'alliage dans l'or.
    * * *
        Lacuna, lacunae, pen. prod. Virgil. Une fosse ou l'eaue s'assemble et s'arreste.
    \
        Lacuna. Virgilius. Une fosse qu'on fait pour escouler les eaues d'un champ.
    \
        Lacuna. Varro. Toute sorte de petite fosse.
    \
        Lacuna in pauimento. Vitruuius. Le lieu où le pavé s'enfonse et se fait comme une fossette.
    \
        Lacunam explere. Cic. Remplir la fosse.

    Dictionarium latinogallicum > lacuna

  • 13 curvus

    curvus, a, um (vgl. κυρτός, gekrümmt), krumm, gekrümmt, gebogen, gewölbt (Ggstz. rectus), I) eig.: c. Olympus, Val. Flacc.: c. ungues, Varro: spina neque eminula neque curva, Varro: c. lignum, Vulg.: c. arbor, gebogen von der Last des Obstes, Ov.: de nostro curvum pondere gramen erat, Ov.: si cubitus in priorem partem prolapsus est, extentum brachium est, neque recurvatur: si in posteriorem, brachium curvum est, neque extenditur, breviusque altero est, Cels.: cicatrix curvum digitum reddit, Cels.: recti dentis recta etiam radix, curvi flexa est, Cels.: cornua a curvore dicta, quod pleraque curva, Varro LL. – subst., curvum, i, n., das Krumme (Ggstz. rectum), sprichw., curvo dignoscere rectum, Hor. ep. 2, 2, 44: curva corrigere, Krummes gerade machen, alle Berge eben zu machen wissen = überall das strengste Recht verfolgen, Sen. apoc. 8, 3. Plin. ep. 5, 9 (21), 6. – So nun bes.: a) v. Werkzeugen u. dgl., die ganz od. am Ende gekrümmt sind: aratrum, Lucr. u. Verg. (vgl. unten no. c): arcus, Ov.: calamus (Rohrflöte), Catull.: culter, Sen. poët.: dens (Pflugschar), Ov.: aber curvus Saturni dens, die Hippe der Gärtner u. Pflanzer (von Saturn als Gott der Anpflanzung als Symbol getragen), Verg.: falx, Verg.: forceps (Feuerzange), Ov.: iuga (Zugjoch), Ov.: lyra, Hor.: raster, Catull.: securis, Verg.: tibia, Verg.: ungues, Hor.: vomer, Ov. – b)
    ————
    v. Örtlichkeiten u. Bauten, die nach oben od. unten, v. Gefäßen usw., die nach unten gewölbt sind, gewölbt, bauchig, vertieft, ausgehöhlt, hohl, cavernae (Aetnae), Verg.: latebrae, Verg.: vallis, Verg. – carinae, Verg.: naves, Ov.: puppes, Verg.: rates, Prop.: feri (des trojan. Pferdes) alvus, Verg. – theatrum, tholus, Ov.: lebetes, Ov. – c) v. Ggstdn., Örtl., Gewässern, die sich in Krümmungen hinziehen, krumm, gekrümmt, sich schlängelnd, sich windend, c. plaga (Ggstz. plaga recta), Cels.: vena, Cels. – limes, Ov.: litus, Mela, Hor. u.a. Dichter: via, Sen. poët.: ut autem (medium spatium) curvum sit, facit natura humilioris et mollioris Italiae, Sall. fr. – aquae, Ov.: flumen, Ov., flumina, Verg. alqm curvo flumine implicare (v. einem Flußgotte), Ov. – quadrigae, von der geraden Bahn abbiegend, Manil.: aratrum, im Kreise geführt, Manil. (vgl. oben no. a). – d) v. wogenden Gewässern, gewölbt, sich aufwölbend, sich auftürmend ( wie κυρτός), c. aequor, Ov., aequora, Stat.: aquae, Stat.: freta, Val. Flacc. – e) v. menschl. Körper, gekrümmt, gebückt, c. arator (bei der Arbeit), Verg. u. Plin.: venient ad te curvi filii eorum, qui etc., gebückt (als bittende), Vulg.: anima incedit curva (gebeugt) et infirma, Vulg.: alqm curvum facere, sich bücken lassen, Plaut. – bes. durch Alter, anus c., Prop.: curva trementi membra tulit passu (v. einer alten Frau), Ov.: iam veniet tacito curva senecta
    ————
    pede, Ov. – u. v. krumm Gewachsenen, vel gibberosi vel curvi, Gaius dig. 21, 1, 3. – II) übtr.: c. mores, verkehrte, böse, Pers. 3, 52.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > curvus

  • 14 circumduco

    circum-dūco, xi, ctum, 3, v. a. ( imper. circumduce, Plaut. As. 1, 1, 83; id. Most. 3, 2, 159; id. Mil. 2, 2, 66), to lead or draw around (class.; esp. freq. in milit. lang.; in Cic. perh. only once).
    I.
    Prop.:

    circumduce exercitum,

    Plaut. Mil. 2, 2, 66; cf. Liv. 1, 27, 8; 8, 13, 8:

    miles aliquo circumducitur,

    Plaut. Truc. 4, 4, 21:

    quattuor cohortibus longiore itinere circumductis,

    Caes. B. G. 3, 26:

    alas ad latus Samnitium,

    Liv. 10, 29, 9:

    agmen per invia circa, etc.,

    id. 21, 36, 4:

    pars devio saltu circumducta,

    id. 41, 19, 8; cf. id. 36, 24, 8:

    captos Vitellii exploratores circumductos, ut robora exercitus noscerent, remittendo,

    Tac. H. 3, 54:

    aliquem per totam civitatem,

    Petr. 141.— Also like the simple verb absol.:

    praeter castra hostium circumducit,

    marches around, avoids, Liv. 34, 14, 1:

    aliquem vicatim,

    Suet. Calig. 35:

    per coetus epulantium,

    id. ib. 32:

    quosdam per organa hydraulica,

    id. Ner. 41. —With two accs.:

    eho istum, puer, circumduce hasce aedis et conclavia,

    Plaut. Most. 3, 2, 159:

    quos Pompeius... omnia sua praesidia circumduxit atque ostentavit,

    Caes. B. C. 3, 61 Kraner ad loc.; cf. Verg. A. 6, 517 sq.—

    And in tmesis: circum in quaestus ducere Asinum,

    Phaedr. 4, 1, 4.—
    B.
    Of things: Casilinum coloniam deduxisti, ut vexillum tolleres, ut aratrum circumduceres (as usu. in founding a new city; v. aratrum), * Cic. Phil. 2, 40, 102; cf.:

    oppida, quae prius erant circumducta aratro,

    Varr. L. L. 5, § 143 Müll.: bracchium (v. bracchium), Auct. B. Hisp. 6; Suet. Claud. 20:

    flumen Dubis, ut circino circumductum, paene totum oppidum cingit,

    Caes. B. G. 1, 38:

    utro modo vero id circumductum est (of a round hole),

    Cels. 8, 3, 16:

    litteras subicere et circumducere,

    i. e. when a line is filled, to place the remaining letters of a word below the line, and draw circular marks around them, to indicate that they belong above, Suet. Aug. 87 fin.; cf. Serv. ad Verg. A. 3, 204 and 226:

    umbra hominis lineis circumducta,

    i.e. represented by outlines, sketched, Plin. 35, 3, 5, § 15.—
    II.
    Trop.
    A.
    In conversat. language, aliquem aliqua re or absol., to deceive, cheat, impose upon (syn.:

    circumvenio, decipio, fraudo, fallo): aliquem argento,

    Plaut. Ps. 2, 2, 39; 1, 5, 16:

    quadrigentis Philippis filius me et Chrusalus circumduxerunt,

    id. Bacch. 5, 2, 64; cf. id. ib. 2, 3, 77:

    quā me potes, circumduce, aufer,

    id. As. 1, 1, 84; id. Poen. 5, 5, 8; 5, 2, 16; id. Ps. 1, 5, 115; Dig. 42, 33, 1 al.—
    B.
    Of discourse, to use circumlocution, to prolong:

    cum sensus unus longiore ambitu circumducitur,

    Quint. 9, 4, 124; cf. id. 10, 2, 17.—
    C.
    In prosody, to speak drawlingly, to drawl out; only in Quint. 11, 3, 172; 12, 10, 33; 1, 5, 23 Spald. and Zumpt.—
    D.
    In jurid. Lat., to draw lines around a law, i. e. to cancel, annul, abrogate (cf. cancello, II., and circumscribo, II. D.), Dig. 5, 1, 73; 40, 12, 27; 49, 1, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > circumduco

  • 15 sulcus

    1.
    sulcus, a, um, adj., only ficus sulca, an unknown species of fig-tree, Col. 5, 10, 11.
    2.
    sulcus, i, m. [Gr. holkos, from helkô], a furrow made by the plough (cf.: lira, porca): sulci appellantur, quā aratrum ducitur, vel sationis faciendae causā vel urbis condendae, vel fossura rectis lateribus, ubi arbores serantur: quod vocabulum quidam ex Graeco fictum, quia illi dicant holkon, Fest. p. 302 Müll.: quā aratrum vomere lacunam striam facit, sulcus vocatur: quod est inter duos sulcos elata terra, dicitur [p. 1797] porca, Varr. R. R. 1, 29, 3:

    sulco vario ne ares,

    Cato, R. R. 61, 1:

    cum sulcus altius esset impressus,

    Cic. Div. 2, 23, 50:

    ducere... infodere sulcum,

    Col. 2, 2, 27; Juv. 7, 48:

    duci sarculo sulcum,

    Plin. 18, 33, 76, § 327:

    proscindere jugerum sulco,

    id. 18, 19, 49, § 178:

    sulco tenui arare,

    id. 18, 18, 47, § 170:

    sulcum patefacere aratro,

    Ov. M. 3, 104:

    sulcis committere semina,

    Verg. G. 1, 223:

    mandare hordea sulcis,

    id. E. 5, 36:

    telluri infindere sulcos,

    id. ib. 4, 33:

    semina longis Cerealia sulcis Obruere,

    Ov. M. 1, 123:

    herba Cerealibus obruta sulcis,

    id. Tr. 3, 12, 11.—
    II.
    Transf. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    A ploughing:

    hordeum altero sulco seminari debet,

    Col. 2, 9, 15:

    quarto,

    id. 2, 12, 8:

    quinto,

    Plin. 18, 20, 49, § 181:

    nono,

    Plin. Ep. 5, 6, 10.—
    B.
    Of things resembling a furrow.
    1.
    A long, narrow trench, a ditch, Cato, R. R. 33, 4; 43, 1; Col. 2, 8, 3; Plin. 19, 4, 20, § 60; Verg. G. 2, 24; 2, 289; id. A. 1, 425 et saep.—
    2.
    A rut, track, in gen.:

    cursu rotarum saucia clarescunt nubila sulco, Claud. Cons. Prob. et Olymp. 102.—Esp., of the furrow cut by a vessel: infindunt sulcos,

    Verg. A. 5, 142:

    delere sulcos,

    Stat. Th. 6, 415:

    canebant aequora sulco,

    Val. Fl. 3, 32.—Of a wrinkle of the skin, Mart. 3, 72, 4:

    genarum,

    Claud. in Eutr. 1, 110.—Of the trail of a meteor, Verg. A. 2, 697; Luc. 5, 562.—Of wounds:

    in pectore,

    Claud. Rapt. Prov. 3, 425.—Of the private parts of a woman, Lucr. 4, 1272; Verg. G. 3, 136; App. Anech. 16.

    Lewis & Short latin dictionary > sulcus

  • 16 auritus

    aurītus, a, um [ auris ]
    1) имеющий уши, преим. длинноухий, ушастый (asinus O; lepus V)
    2) внимательно слушающий, насторожившийся ( omnem populum auritum facere Pl)
    testis a. Pl — свидетель, показывающий то, что он слышал, т. е. с чужих слов

    Латинско-русский словарь > auritus

  • 17 deprimo

    dē-primo, pressī, pressum, ere [ premo ]
    1) придавливать, давить вниз ( onus deprimit me Pl)
    2) опускать, оттягивать ( inferius labrum manu Pt)
    3) погружать (aratrum, sc. in terram V); пригибать (depressus aliquā re rhH.)
    4) рыть, вырывать, углублять ( puteum Vtr); глубже сажать ( vites in tērram Cato)
    vallis magis in altitudinem depressa, quam late patens Hirt — долина большей глубины, чем ширины
    locus circiter duodecim pedes humi depressus Sl — место, представляющее углубление в 12 футов
    6) подавлять (improbitate depressa veritas C); прижимать, притеснять ( alium L); смирять ( hostem L); принижать, низко ставить ( alicujus causam per contemptionem C)
    7) прекращать, пресекать

    Латинско-русский словарь > deprimo

  • 18 emereo

    ē-mereo, meruī, meritum, ēre
    2) наживать, зарабатывать ( pecuniam ex aliquā re AG); приобретать, стяжать ( honores Prp)
    e. aliquem Tib, O — оказывать кому-л. услуги
    3) выслуживать (stipendia emerita L, C)
    (miles) emeritus Su, Lcn — (солдат), отслуживший свой срок

    Латинско-русский словарь > emereo

  • 19 imprimo

    im-primo, pressī, pressum, ere [ premo ]
    1) вдавливать, втискивать (aliquid alicui rei PM etc.); вонзать ( mucrones Pt)
    i. vulnus Col, PMнаносить рану
    2)
    а) ставить клеймо, клеймить (i. signum pecori V; i. dedecus alicui rei C); прикладывать ( anulum QC)
    б) запечатывать, снабжать печатью ( tabellas signo suo L)
    3) оттиснуть ( aliquid in cera C); покрывать тиснением (crater impressus signis V)
    4) запечатлевать (praecepta, quae teneris imprimuntur aetatibus Sen; osculum M)

    Латинско-русский словарь > imprimo

  • 20 incurvus

    in-curvus, a, um
    загнутый, согнутый, кривой (bacillum C; aratrum V); согбенный (homo Ter, rhH. etc.)

    Латинско-русский словарь > incurvus

См. также в других словарях:

  • Aratrum — is the Latin word for plough, and arotron (αροτρον) is the Greek word. The Greeks appear to have had diverse kinds of plough from the earliest historical records. Hesiod advised the farmer to have always two ploughs, so that if one broke the… …   Wikipedia

  • Arātrum — (lat.), Pflug …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Aratrum terrae — Saltar a navegación, búsqueda El término aratrum terræ, en las leyes antiguas, significaban la cantidad de tierra que se puede arar con un solo arado Hoc manerium est 30 aratrorum. Aratura terræ fue un servicio de servidumbre, donde el siervo… …   Wikipedia Español

  • Aratrum terrae — The term aratrum terræ, in ancient law books, meant as much land as can be tilled with one plough mdash; Hoc manerium est 30 aratrorum. Aratura terræ was an ancient service which the tenant was to do his lord, by ploughing his… …   Wikipedia

  • aratrum terrae — /areytram teriy/ In old English law, a plow of land; a plowland; as much land as could be tilled with one plow (or by a single arator or plowman) …   Black's law dictionary

  • aratrum terrae — /areytram teriy/ In old English law, a plow of land; a plowland; as much land as could be tilled with one plow (or by a single arator or plowman) …   Black's law dictionary

  • aratrum terrae — Service rendered by a tenant by ploughing the land …   Ballentine's law dictionary

  • Coelorinchus aratrum —   Coelorinchus aratrum Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Cybaeus aratrum — Cybaeus aratrum …   Wikipédia en Français

  • Ad aratrum — Lit. at the plough . Cf. In pecunia …   Dictionary of Medieval Terms and Phrases

  • СОХА —    • Arātrum, αροτρον,          или плуг, орудие для разрыхления пахотной земли или для вспашки поля, изобретенное будто бы Бузигом или Триптолемом. Plin. 7, 56, 199. Гесиод изображает два вида греческого плуга (op. et. d. 431 слл.):        1.… …   Реальный словарь классических древностей

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»