-
1 emeritum
ēmeritum, ī n. [ emereo ] -
2 emeritum
Emeritum, emeriti, penul. corr. Substantiuum. Modestinus. Soulde et gaige de gens de guerre. -
3 emeritum
см. emerere.Латинско-русский словарь к источникам римского права > emeritum
-
4 emeritum
pension; pension given to discharged soldiers; vetern's reward -
5 emereo
ē-mereo, meruī, meritum, ēre, u. ē-mereor, meritus sum, ērī, I) verdienen, A) objektiv = erwerben, pecuniam ex eo quaestu uberem, Gell. 6, 7, 5. – B) subjektiv: 1) (sich) etw. verdienen, sich ein Recht-, einen Anspruch auf etw. erwerben, generosos vestis honores, Prop.: favorem, Quint.: m. folg. Infin., Ov. fast. 4, 58. Lucan. 5, 687: Partiz. Perf. passiv, emeritum caelum, Sil. 7, 19 u. 11, 461. – 2) sich um jmd. verdient machen, alqm, Tibull. u. Ov.: emeritus, ein verdienter Mann, Ov. – II) ausdienen, stipendia, Liv.: stipendia emeritus, Val. Max., u. absol., emeritus, Suet. u. Lucan., ein ausgedienter Soldat, ein Veteran. – dah. übtr. emeritus, ausgedient, alt, unbrauchbar geworden, apes, Plin.: aratrum, Ov.: puppis, Mart. – Passiv, unum ubi emeritum est stipendium, wenn eine Kampagne gemacht ist, Plaut.: annuae operae emerentur, gehen zu Ende, Cic.: stipendia emerita, Liv. u. (bildl.) Cic.: militia emerita, Suet.: annuum tempus prope iam emeritum habebamus, ich habe mein Jahr fast schon abgedient, Cic. ep.: dah. subst., ēmeritum, ī, n., Belohnung für ausgediente Soldaten, ICt.
-
6 emeritus
[st1]1 [-] ēmĕrĭtus, a, um: part. passé de emereo. - [abcl][b]a - mérité. - [abcl]b - terminé, achevé (en parl. du service militaire).[/b] - au fig. emeritis stipendiis libidinis, Cic.: après avoir pris congé des obligations de la volupté. [st1]2 [-] ēmĕrĭtus, a, um: part. passé de emereor. - [abcl][b]a - qui a fini (le service), qui a fait son temps, qui a fourni sa carrière, qui a fini, qui se repose; fatigué, épuisé. - [abcl]b - qui a bien mérité de, qui a rendu service, qui a obligé.[/b] - emeritus (stipendia): [soldat qui a fini de gagner sa solde] = un vétéran, un soldat libéré du service militaire. - emeriti equi, Ov. F. 4, 688: chevaux (du Soleil) qui ont fourni leur carrière. - emeritus palmes, Plin. 17, 23, 35, § 206: cep épuisé. - emeriti boves, Virg.: boeufs qui ne labourent plus. - emeritus rogus, Prop. 4 (5), 11, 72: bûcher éteint. - emerita puppis, Mart.: vaisseau hors de service.* * *[st1]1 [-] ēmĕrĭtus, a, um: part. passé de emereo. - [abcl][b]a - mérité. - [abcl]b - terminé, achevé (en parl. du service militaire).[/b] - au fig. emeritis stipendiis libidinis, Cic.: après avoir pris congé des obligations de la volupté. [st1]2 [-] ēmĕrĭtus, a, um: part. passé de emereor. - [abcl][b]a - qui a fini (le service), qui a fait son temps, qui a fourni sa carrière, qui a fini, qui se repose; fatigué, épuisé. - [abcl]b - qui a bien mérité de, qui a rendu service, qui a obligé.[/b] - emeritus (stipendia): [soldat qui a fini de gagner sa solde] = un vétéran, un soldat libéré du service militaire. - emeriti equi, Ov. F. 4, 688: chevaux (du Soleil) qui ont fourni leur carrière. - emeritus palmes, Plin. 17, 23, 35, § 206: cep épuisé. - emeriti boves, Virg.: boeufs qui ne labourent plus. - emeritus rogus, Prop. 4 (5), 11, 72: bûcher éteint. - emerita puppis, Mart.: vaisseau hors de service.* * *Emeriti anni. Martial. Aage auquel on ne peult plus travailler.\Emeritae apes. Plin. Qui sont lassees de faire miel.\Aratrum emeritum. Ouid. Qui a faict son temps, et ne peult plus servir.\Emerita arma. Plin. iunior. Armes qui ne peuvent plus servir.\Emeriti boues. Virgil. Las, et qui n'en peuvent plus, et ne sont plus bons à la charue.\Emeritus cursus. Ouid. Accompli, Parachevé, Fini.\Equi emeriti. Oui. Las, Qui ont achevé leur tasche et leur journee.\Emeritus miles. Lucan. Un vieil souldart cassé.\Nomen emeritum. Claud. Merité, Deservi.\Emeritum stipendium, passiue. Liuius. Quand un homme de guerre a servi son temps, et ha son congé.\Tempus emeritum. Cic. Accompli, Achevé, Fini. -
7 emereo
ē-mereo, meruī, meritum, ēre, u. ē-mereor, meritus sum, ērī, I) verdienen, A) objektiv = erwerben, pecuniam ex eo quaestu uberem, Gell. 6, 7, 5. – B) subjektiv: 1) (sich) etw. verdienen, sich ein Recht-, einen Anspruch auf etw. erwerben, generosos vestis honores, Prop.: favorem, Quint.: m. folg. Infin., Ov. fast. 4, 58. Lucan. 5, 687: Partiz. Perf. passiv, emeritum caelum, Sil. 7, 19 u. 11, 461. – 2) sich um jmd. verdient machen, alqm, Tibull. u. Ov.: emeritus, ein verdienter Mann, Ov. – II) ausdienen, stipendia, Liv.: stipendia emeritus, Val. Max., u. absol., emeritus, Suet. u. Lucan., ein ausgedienter Soldat, ein Veteran. – dah. übtr. emeritus, ausgedient, alt, unbrauchbar geworden, apes, Plin.: aratrum, Ov.: puppis, Mart. – Passiv, unum ubi emeritum est stipendium, wenn eine Kampagne gemacht ist, Plaut.: annuae operae emerentur, gehen zu Ende, Cic.: stipendia emerita, Liv. u. (bildl.) Cic.: militia emerita, Suet.: annuum tempus prope iam emeritum habebamus, ich habe mein Jahr fast schon abgedient, Cic. ep.: dah. subst., ēmeritum, ī, n., Belohnung für ausgediente Soldaten, ICt. -
8 emereo
2) наживать, зарабатывать ( pecuniam ex aliquā re AG); приобретать, стяжать ( honores Prp)e. aliquem Tib, O — оказывать кому-л. услугиemerĭtus O — заслуженный3) выслуживать (stipendia emerita L, C)(miles) emeritus Su, Lcn — (солдат), отслуживший свой срок -
9 aratrum
ărātrum, i. n. charrue. - [gr]gr. ἄροτρον.* * *ărātrum, i. n. charrue. - [gr]gr. ἄροτρον.* * *Aratrum, huius aratri, pen. prod. Cic. Une charrue, Un araire.\Depressum. Virg. Mis avant en terre.\Emeritum aratrum. Ouid. Qui ne peult plus labourer, Usé.\Graue. Horat. Pesant.\Patiens. Ouid. Qui endure beaucoup.\Detrectat aratra taurus. Propert. Refuse de tirer à la charrue.\Terram moliri aratro. Virgil. Labourer à la charrue. -
10 emereo
ēmĕrĕo, ēre, rŭi, rĭtum ou ēmĕrĕor, ēri, ĭtus sum [ex + mereo] - intr. et tr. - [st2]1 [-] mériter. [st2]2 [-] mériter (sa solde), achever son service militaire. [st2]3 [-] bien mériter (de qqn), obliger, rendre service à. [st2]4 [-] gagner, obtenir. [st2]5 [-] gagner, faire un gain. - emerere + inf.: mériter de. - Ennius emeruit poni, Ov. A. A. 3, 410: Ennius a été digne d'être placé... - (stipendia) emereri: achever son service militaire. - aliquem emerere: obliger qqn, rendre service à qqn. - spes emerendi stipendia, Liv. 25, 6: l'espoir d'achever son temps. - annuae mihi operae emerentur, Cic.: mes fonctions annuelles expirent. - voir emeritus.* * *ēmĕrĕo, ēre, rŭi, rĭtum ou ēmĕrĕor, ēri, ĭtus sum [ex + mereo] - intr. et tr. - [st2]1 [-] mériter. [st2]2 [-] mériter (sa solde), achever son service militaire. [st2]3 [-] bien mériter (de qqn), obliger, rendre service à. [st2]4 [-] gagner, obtenir. [st2]5 [-] gagner, faire un gain. - emerere + inf.: mériter de. - Ennius emeruit poni, Ov. A. A. 3, 410: Ennius a été digne d'être placé... - (stipendia) emereri: achever son service militaire. - aliquem emerere: obliger qqn, rendre service à qqn. - spes emerendi stipendia, Liv. 25, 6: l'espoir d'achever son temps. - annuae mihi operae emerentur, Cic.: mes fonctions annuelles expirent. - voir emeritus.* * *Emereo, emeres, pen. corr. emerui et emeritus sum, emeritum, emerere. Plaut. Deservir, Meriter. -
11 emerere
выслуживать, emeritis stipendiis (1. 2 § 2 D. 3, 2). Emeritum (subst.) пенсия отставного солдата (1. 3 § 8. 12. 1. 5 § 7 D. 49, 16).Латинско-русский словарь к источникам римского права > emerere
-
12 emereri
выслуживать, emeritis stipendiis (1. 2 § 2 D. 3, 2). Emeritum (subst.) пенсия отставного солдата (1. 3 § 8. 12. 1. 5 § 7 D. 49, 16).Латинско-русский словарь к источникам римского права > emereri
-
13 ē-mereō
ē-mereō uī, itus, ēre, to obtain by service, earn, merit, deserve: virum, O.: honores, Pr.: emeruit vocis habere fidem, O. — To serve out, complete (a term of service): spes emerendi stipendia, L.: homines emeritis stipendiis, discharged veterans, S.: tempus (magistratūs) emeritum habere: emeritis medii temporis annis, O.—Fig.: tamquam emeritis stipendiis libidinis: emeritis exiret cursibus annus, O. -
14 emeritus
Iemerita, emeritum ADJpast service, worn/burnt out, unfit; veteran; that has finished work; deservingIIdischarged veteran, soldier who has completed his service, exempt; retired man -
15 emereo
I. A.In gen. (rare;B.not in Cic.): quid ego emerui mali?
Plaut. Aul. 4, 10, 5:honores,
Prop. 4 (5), 11, 61:mihi altior sollicitudo, quale judicium hominum, emererer, accessit,
Quint. 4, prooem. § 1; cf.:emerendi favoris gratia canunt,
id. 4, 1, 2: pecuniam ex eo quaestu uberem, Gell, 6, 7, 5.— Poet., with inf. clause as object:Ennius emeruit Contiguus poni, Scipio magne, tibi,
Ov. A. A. 3, 410; cf. id. F. 4, 58.— Pass., in the part. perf.:emerito caput insere caelo,
Sil. 7, 19; so id. 11, 464; Sid. Carm. 2, 209.—In Tib. and Ov. emerere aliquem, like demereri aliquem, to gain the favor of any one, to deserve well of, to lay under obligation:II.viros,
Tib. 1, 9, 60; Ov. Tr. 4, 8, 52; id. Am. 2, 8, 24; id. Her. 6, 138.—Far more frequent,To serve out, complete one's term of service.A.Prop., in milit. lang.:B.spes emerendi stipendia,
Liv. 25, 6; in part. perf.:emerita stipendia,
Sall. J. 84, 2 Kritz.; Cic. de Sen. 14, 49; Liv. 3, 57; 21, 43 al.:militia,
Suet. Calig. 44:arma,
Plin. Pan. 15, 3:anni,
Ov. Tr. 4, 8, 21; cf. id. F. 3, 43.—As a v. dep.:stipendia emeritus,
Val. Max. 6, 1, 10.—Hence, subst. ēmĕrĭ-tus, i, m., a soldier who has served out his time, a veteran, an exempt, Tac. A. 1, 28; Suet. Aug. 24; Luc. 1, 344 al.—Transf. beyond the milit. sphere:annuum tempus (sc. magistratus) emeritum habere,
Cic. Att. 6, 5, 3; cf.:annuae operae emerentur,
id. ib. 6, 2, 6:spatium juventae (homo) transit, et emeritis medii quoque temporis annis, etc.,
Ov. M. 15, 226.—In part. perf.: emeritus, a, um (since the Aug. per. in the mid. signif.), that has become unfit for service, worn out:equi,
Ov. F. 4, 688; cf.:apes fessae et jam emeritae,
Plin. 11, 11, 11, § 27; so,palmes,
id. 17, 23, 35, § 206:aratrum,
Ov. F. 1, 665:latus (with invalidum),
id. Am. 3, 11, 14:acus,
Juv. 6, 498:rogus,
i. e. burned out, extinguished, Prop. 4 (5), 11, 72. -
16 emereor
I. A.In gen. (rare;B.not in Cic.): quid ego emerui mali?
Plaut. Aul. 4, 10, 5:honores,
Prop. 4 (5), 11, 61:mihi altior sollicitudo, quale judicium hominum, emererer, accessit,
Quint. 4, prooem. § 1; cf.:emerendi favoris gratia canunt,
id. 4, 1, 2: pecuniam ex eo quaestu uberem, Gell, 6, 7, 5.— Poet., with inf. clause as object:Ennius emeruit Contiguus poni, Scipio magne, tibi,
Ov. A. A. 3, 410; cf. id. F. 4, 58.— Pass., in the part. perf.:emerito caput insere caelo,
Sil. 7, 19; so id. 11, 464; Sid. Carm. 2, 209.—In Tib. and Ov. emerere aliquem, like demereri aliquem, to gain the favor of any one, to deserve well of, to lay under obligation:II.viros,
Tib. 1, 9, 60; Ov. Tr. 4, 8, 52; id. Am. 2, 8, 24; id. Her. 6, 138.—Far more frequent,To serve out, complete one's term of service.A.Prop., in milit. lang.:B.spes emerendi stipendia,
Liv. 25, 6; in part. perf.:emerita stipendia,
Sall. J. 84, 2 Kritz.; Cic. de Sen. 14, 49; Liv. 3, 57; 21, 43 al.:militia,
Suet. Calig. 44:arma,
Plin. Pan. 15, 3:anni,
Ov. Tr. 4, 8, 21; cf. id. F. 3, 43.—As a v. dep.:stipendia emeritus,
Val. Max. 6, 1, 10.—Hence, subst. ēmĕrĭ-tus, i, m., a soldier who has served out his time, a veteran, an exempt, Tac. A. 1, 28; Suet. Aug. 24; Luc. 1, 344 al.—Transf. beyond the milit. sphere:annuum tempus (sc. magistratus) emeritum habere,
Cic. Att. 6, 5, 3; cf.:annuae operae emerentur,
id. ib. 6, 2, 6:spatium juventae (homo) transit, et emeritis medii quoque temporis annis, etc.,
Ov. M. 15, 226.—In part. perf.: emeritus, a, um (since the Aug. per. in the mid. signif.), that has become unfit for service, worn out:equi,
Ov. F. 4, 688; cf.:apes fessae et jam emeritae,
Plin. 11, 11, 11, § 27; so,palmes,
id. 17, 23, 35, § 206:aratrum,
Ov. F. 1, 665:latus (with invalidum),
id. Am. 3, 11, 14:acus,
Juv. 6, 498:rogus,
i. e. burned out, extinguished, Prop. 4 (5), 11, 72. -
17 igitur
ĭgĭtur, conj. [pronom. stem i- of is; suffix -ha (-dha); Gr. -tha; Sanscr. -iha, here; -tur, = -tus (Sanscr. -tas), as in penitus, antiquitus, etc., from thence], introduces an inference or deduction, then, therefore, thereupon, accordingly, in these circumstances (in class. prose usu. placed after the first word of the clause; cf. below, III.; syn.: itaque, ergo; cf.: eo, ideo, idcirco, propterea; quamobrem, quare, etc.).I.In gen. (rare):II.SI. IN. IVS. VOCAT. NI. IT. ANTESTATOR. IGITVR EM. CAPITO, Fragm. XII. Tab.: mox magis, cum otium mihi et tibi erit, igitur tecum loquar,
Plaut. Cas. 2, 2, 39:quando habebo, igitur rationem mearum fabricarum dabo,
id. Mil. 3, 1, 177; id. Bacch. 3, 4, 17:cetera consimili mentis ratione peragrans, Invenies igitur multarum semina rerum Corpore celare, etc.,
Lucr. 2, 677.—In partic.A.Pleon., with tum, deinde, or demum, then at length, then certainly, then first:B.ubi emeritum'st stipendium, igitur tum Specimen cernitur, quo eveniat aedificatio,
Plaut. Most. 1, 2, 51:tum igitur tibi aquae erit cupido,
id. Trin. 3, 2, 50:igitur tum accedam hunc, quando quid agam invenero,
id. Most. 3, 1, 159:post id igitur deinde faciam palam,
id. Stich. 1, 2, 29:miserumst opus, igitur demum fodere puteum, ubi sitis fauces tenet,
id. Most. 2, 1, 32:igitur demum omnes scient quae facta,
id. Am. 1, 2, 11; 1, 1, 145:post igitur demum faciam ut res flat palam,
id. ib. 3, 1, 16:demum igitur, quom seis jam senex, tum in otium te conloces, etc.,
id. Merc. 3, 2, 9.—In drawing a logical conclusion (but not with et, atque, que; v. Krebs, Antibarb. p. 540), therefore, accordingly, consequently: St. Ligna hic apud nos nulla sunt. Co. Sunt asseres. St. Sunt pol. Co. Sunt igitur ligna, Plaut. Aul. 2, 6, 8:C.si enim est aliquid in rerum natura, quod hominis mens, quod ratio, quod vis, quod potestas humana efficere non possit, est certe id, quod illud efficit, homine melius. Atqui res caelestes omnesque eae, quarum est ordo sempiternus, ab homine confici non possunt. Est igitur id, quo illa conficiuntur, homine melius,
Cic. N. D. 2, 6, 16: quid ergo haec ab illa conclusione differt, Si mentiris, mentiris;mentiris autem, mentiris igitur?
id. Ac. 2, 30, 96; id. Tusc. 4, 17, 40: quodsi melius geruntur, quae consilio, quam quae sine consilio administrantur;nihil autem omnium rerum melius quam omnis mundus administratur: consilio igitur mundus administratur, Quint 5, 14, 9: quod cum ita sit, certe nec secerni nec dividi nec discerpi nec distrahi potest, ne interire quidem igitur,
Cic. Tusc. 1, 29, 71; cf. id. ib. 1, 34, 82; 1, 36, 88: sequitur, ut nihil paeniteat, nihil desit, nihil obstet: ergo omnia profluenter, absolute, prospere;igitur beate,
id. ib. 5, 18, 53; so,corresp. with ergo,
id. Lael. 14 fin., and 15 init.:atqui falsum quod est, id percipi non potest, ut vobismet ipsis placet. Si igitur memoria perceptarum comprehensarumque rerum est: omnia, etc.,
id. Fin. 2, 33, 106.—In consecutive interrogations, then:D.dolor igitur, id est summum malum, metuetur semper, etiam si non aderit: jam enim adesse poterit. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?
Cic. Fin. 2, 28, 92; cf.:utrum igitur hactenus satis est?
id. Top. 4, 25:in quo igitur loco est? credo equidem in capite,
id. Tusc. 1, 29, 70:ubi igitur locus fuit errori deorum?
id. N. D. 3, 31, 76:possumusne igitur in Antonii latrocinio aeque esse tuti?
id. Phil. 12, 12, 27; cf.:totiesne igitur sententiam mutas?
id. Att. 8, 14, 2:cur has igitur sibi tam graves leges imposuerit, cum? etc.,
id. Ac. 2, 8, 23.—In ironical or sarcastic interrog. clauses:igitur hocine est amare? arare mavelim quam sic amare,
Plaut. Merc. 2, 3, 20:dicet aliquis: Haec igitur est tua disciplina? sic tu instituis adulescentes?
Cic. Cael. 17, 39; id. Fam. 9, 10, 2:id indigne ferens ille: Hunc igitur, regem agnoscimus, inquit?
Curt. 6, 11, 23:quin igitur ulciscimur Graeciam et urbi faces subdimus?
id. 5, 7, 4; cf. id. 10, 6, 23.—In resuming an interrupted thought:E.cum Q. Metellus L. F. causam de pecuniis repetundis diceret, ille, ille vir, cui patriae salus dulcior quam conspectus fuit, qui de civitate decedere quam de sententia maluit: hoc igitur causam dicente, cum, etc.,
Cic. Balb. 5, 11; id. Off. 1, 2, 6; id. Tusc. 1, 13, 30; id. Brut. 48, 177 al.—Esp. after a parenthesis: recta effectio (katorthôsin enim ita appello, quoniam rectum factum katorthôma) recta igitur effectio crescendi accessionem nullam habet, Cic. Fin. 3, 14, 45; 2, 22, 74:scripsi etiam (nam etiam ab orationibus dijungo me fere, etc.) scripsi igitur Aristotelio more, etc.,
id. Fam. 1, 9, 23:tu enim sapienter (nunc demum enim rescribo iis litteris, quas mihi misisti convento Antonio Tiburi) sapienter igitur, quod manus dedisti, etc.,
id. Att. 16, 3, 1:rerum autem cognitiones (quas vel comprehensiones vel perceptiones appellemus licet) has igitur ipsas propter se asciscendas arbitramur,
id. Fin. 3, 5, 18; 2, 33, 107; 4, 14, 38; Sall. C. 54 init.; Curt. 3, 2, 2; Nep. Thras. 4, 3.—In emphatically repeating a word or thought:F.quae mihi omnia grata sunt, de L. Mescinio gratissimum... id igitur—puto enim etiam atque etiam mihi dicendum esse—velim existimes mihi te fecisse gratissimum,
Cic. Fam. 13, 28 a, 1:ea vis, ea igitur ipsa, quae, etc.,
id. Mil. 31, 84.—In returning to or summing up a preceding train of thought, I say then, so then, as I was saying, in short: ut cum videmus speciem primum candoremque caeli;G.deinde conversionis celeritatem tantam, quantam, etc.... tum vicissitudines dierum ac noctium... tum globum terrae eminentem e mari... tum multitudinem pecudum... hominemque ipsum... atque hominis utilitati agros omnes ac maria parentia: haec igitur et alia innumerabilia cum cernimus, etc.,
Cic. Tusc. 1, 28, 70; id. Cat. 4, 11, 23; id. Fam. 13, 1, 3; id. de Or. 2, 25, 105 al.—To introduce a special amplification of a thought previously introduced in general terms, then:III.de hominibus dici non necesse est. Tribus igitur modis video, etc.,
Cic. Fin. 1, 20, 66; id. Brut. 32, 122:quoniam pluribus modis accipi solet, non equidem in omnes eam particulas secabo, sed maxime necessarias attingam. Est igitur unum genus, etc.,
Quint. 8, 3, 63:ut igitur ante meridiem discesserunt, etc.,
Cic. de Or. 3, 5, 17:sit igitur (ut supra significavi) divisio rerum plurium in singulas, partitio singularum in partes discretus ordo,
Quint. 7, 1. 1:prima est igitur amplificandi vel minuendi species,
id. 8, 4, 1 (v. also III. A. below).—Position.A.Sometimes igitur begins a sentence (in Cic. only in sense last described, II. E. above; freq. in Sall., Tac., Curt., and Liv.;B.v. Zumpt, Gram. § 357): nunc juris principia videamus. Igitur doctissimis viris proficisci placuit a lege, etc.,
Cic. Leg. 1, 6, 18:igitur his genus, aetas, eloquentia prope aequalia fuere,
Sall. C. 54, 1; 46, 3; Quint. 1, 1, 1: de quo, quia nunc primum oblatus est, pauca repetam:nam et ipse pars Romanarum cladium erit. Igitur matre libertina ortus, etc.,
Tac. A. 15, 72; 1, 31.—Igitur is sometimes placed after several words:referamus nos igitur ad eum quem volumus incohandum,
Cic. Or. 9, 33:eamne rationem igitur sequare?
id. Fin. 2, 23, 76:quid dicis igitur?
id. Tusc. 1, 6, 12; cf.:quid me igitur mones?
id. Div. 2, 64, 132:paria sunt igitur,
id. Fin. 4, 27, 75; cf.:videndum est igitur,
id. Off. 1, 14, 43:hujus quoque igitur criminis, te accusante, mentio nulla fiet,
id. Div. in Caecil. 10, 32:huic homini parcetis igitur?
id. Verr. 2, 1, 32, § 81:in hominem dicendum est igitur,
id. Fl. 10, 23:hi autem non sunt: ne Nymphae quidem deae igitur?
id. N. D. 3, 17, 43; cf.:ne in animo quidem igitur sensus remanet,
id. Tusc. 1, 34, 82:ille mihi videtur igitur vere augurari,
id. Div. 1, 15, 27:quae est melior igitur in hominum genere natura?
id. Tusc. 1, 14, 32:quid tibi negoti est meae domi igitur?
Plaut. Ep. 3, 4, 63.
См. также в других словарях:
emeritum — noun /ɪˈmɛɹɪtəm/ A bounty awarded to a soldier upon the completion of his term of service. At the expiration of the term of service, the soldiers received a bounty or donation in land or money, which was sometimes called emeritum; those who had… … Wiktionary
VETERANUS — miles vetus diu exercitatus, oppositus tyroni. Item post absoluta stipendia militiâ dimissus, idem cum Emerito. Hos in fronte exercitus locandos esse, docet apud Homerum, Il. δ. Nestor: cui Xenophon subscribit, Memor. l. 3. Nec e Romanis militiae … Hofmann J. Lexicon universale
SANTONI — inter 14. gentes Aquitanis adiacentes, eisque contributas, inter Garumnam et Ligerim numerantur a Strabone, cum Pictonibus. De his Lucan. l. 1. v. 422. Gaudetque amotô Santonus hoste. Alias Santones: Sic Andi et Andes, Turoni et Turones etc.… … Hofmann J. Lexicon universale
STIPENDIUM — a STIPE dictum, quod aes quoque stipem dicebant: Nam quod asses librae pondo erant, qui acceperant maiorem numerum, non in arca ponebant, sed in aliqua cella stipabant. M. Vatro de L. L. l. 4. et verbo pendo, quasi Stipipendium, quod ante nummum… … Hofmann J. Lexicon universale
ЭМЕРИТУРА — ЭМЕРИТАЛЬНАЯ КАССА, ЭМЕРИТУРА (от лат. emeritus заслуженный). Капитал, составленный из взносов служащих, для производства из него отставным чиновникам дополнительной пенсии. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н … Словарь иностранных слов русского языка
Emerĭtus — (lat., röm. Ant.), Soldat, der seine Zeit (ein Prätorianer 15, ein Liniensoldat 20 Jahre) ausgedient hatte; Emerĭtum, ihre Belohnung an Geld od. Ländereien; 2) jetzt einer, der, nachdem er viele Jahre im Staats od. Kirchendienste gestanden hat,… … Pierer's Universal-Lexikon
Меерида — город, Испания. Основан в 25 г. до н. э. и назван в честь рим. императора Augusta Emerita Августа ветеранская (латин. emeritum солдатская пенсия за выслугу ); совр. исп. Merida. Географические названия мира: Топонимический словарь. М: АСТ.… … Географическая энциклопедия
emeritus — 1. adjective retired, but retaining an honorific version of previous title; especially used with professor. 2. noun A person retired in this sense (feminine form emerita) … Wiktionary
LEONTIUS II — LEONTIUS II. maritus Placidinae ex Imperatorum sanguine, illâ dimissâ, Ep. Evasit. Emeritum, qui favore Claotarii I. Ep. Santonum factus erat, Synodo celebratâ, deposuit: Chereberto fil. Clotarii succensente. Obiit sub fin. Sec. 6. Gregor. Tur.… … Hofmann J. Lexicon universale
NUMEN — idem proprie quod nutus: hinc Numen divinum, et Numen κατ᾿ ἀντωνομασίαν, vis, potentia cuiusque Dei, apud Scriptores Ethnicos, qua de re vide Casp. Barthium Adversariorum Comm. l. 24. c. 10. Item veneratio, quae pro Numinibus dabatur arboribus… … Hofmann J. Lexicon universale
PHORBAS — I. PHORBAS Archon Athenis τῶ διὰ βιου V. excepit Thirsippum, circa tempora Rehabeami Regis praefuit annos 31. successore Megacle quem vide. II. PHORBAS Argivorum Rex, sextus; aliis quintus post Criasum fratrem, A. M. 2466. Regnavit ann. 35.… … Hofmann J. Lexicon universale
